Ik gooi er nog maar eens enkele watertorens tussendoor. De vier laatste watertorens die we vorig jaar zomer bezochten. We parkeerden onze auto in Leerdam, waar we de eerste zouden fotograferen, maar die stond zo ongelukkig in verband met de felle zon, dat we besloten om meteen naar de tweede op de route te fietsen. Die van Leerdam moest maar even wachten tot het eind van de dag.
De watertoren van Meerkerk dus, ontworpen door Technisch Advies Bureau Nederlandse Gemeenten en gebouwd in 1936. Het is een van de eerste watertorens die in beton werd uitgevoerd, heeft een hoogte van 59,70 meter en een opslagcapaciteit van 560 m³. Dat zou in principe voldoende moeten zijn voor een half uur watergebruik bij een watercalamiteit in deze regio. Gebaseerd op 1936, zou nu wel anders zijn ! In 2010 werd de watertoren verkocht en kwam voor het eerst in particuliere handen.
Verder nu, naar IJsselstein, maar eerst koffie en dat viel niet mee. We zouden de Rijn oversteken bij Ameide, maar helaas was in dat plaatsje alle horeca gesloten, alhoewel een café op de dijk, hoihoi, was geopend. Na de koffiestop met het pontje overvaren en op weg naar de volgende watertoren.
De watertoren van IJsselstein is ontworpen door architect
ROELOF KUIPERS en werd gebouwd in 1911, heeft een hoogte van 28,5 meter en het waterreservoir heeft een inhoud van 150 m³. De toren werd gebouwd in opdracht van het gemeentelijk waterleidingbedrijf van IJsselstein. Na grenswijziging in 1990 staat de watertoren in Nieuwegein.
Wat een verschil in watertorens op één dag, wel weer een naar ontwerp van architect
ROELOF KUIPERS. Dit is de oudste Nederlandse watertoren met een open draagconstructie vervaardigd uit gewapend beton.
Deze 26,30 meter hoge watertoren, gebouwd in 1909, met een betonskelet heeft een betonnen vlakbodemreservoir met een inhoud van 100 m³. De bouwstijl is Functionalistisch en werd uitgevoerd door de Koninklijke Betonijzer-Maatschappij, v/h van Waning en Co.
De in beton opgetrokken toren staat op een vierkante, eveneens betonnen onderbouw met plat dak, die als fitterswerkplaats annex schakelruimte fungeerde. Daaronder bevindt zich een kelder die als machinekamer was ingericht.
Terug naar waar we onze auto hadden staan, Leerdam. Dit is de derde watertoren in Leerdam die ontworpen is door bouwbedrijf Visser & Smit en is gebouwd in 1929. De eerste watertoren in Leerdam werd gebouwd in 1900, na een cholera epidemie en had een reservoir met een inhoud van 100 m³. Om de stadsuitbreiding in westelijke richting eveneens van water met voldoende druk te voorzien, werd in 1912 nog een hulpwatertoren gebouwd, van hetzelfde type maar simpeler van uitmonstering, waarvan het reservoir een inhoud van 150 m³ bezat. Door de groei van de gemeente en de daarmee samenhangende behoefte aan nieuwe aansluitingen werd in 1929 de eerste steen gelegd voor een nieuwe watertoren en dienstgebouwen als een machine- en ontijzeringsgebouw, een dienstwoning, filters, een centrale zuigput en een coagulatiebasin. Coagulatie is bij waterzuivering het destabiliseren van colloïdale deeltjes door hun lading te neutraliseren met een toegevoegde chemische stof, een zogenoemde coagulant. Behalve anorganische coagulanten als ijzer- en aluminiumzouten kunnen ook organische coagulanten worden gebruikt. Deze toren was niet alleen voor Leerdam, maar ook voor verschillende omliggende gemeenten.
De eerste watertoren, gebouwd in 1900, werd nog vóór 1930 gesloopt. De tweede, gebouwd in 1912, werd gesloopt in 1930.
De derde, deze dus, heeft een hoogte van 50,25 meter en een waterreservoir van 500 m³. Sinds mei 2009 is hij niet meer in gebruik. De toren werd een paar keer verkocht en nu wordt er volop aan gewerkt. misschien zien we ooit nog wat het is geworden.
Naast de entree van de toren is in 1930 een gedenkmozaïek van A.D Copier herplaatst, dat in 1925 in de oude watertoren was aangebracht.
Pff, klaar hiermee en voor over een tijdje als de temperatuur wat stijgt, pakken we de draad weer op. Manlief heeft weer enkele nieuwe watertorenfietsroutes klaarstaan.
