Toch nog!

 

Na Sinterklaas hadden we meteen al onze Kerstboom buiten gezet, voor het geval dat het er niet meer van zou komen en ik was laatst bezig geweest om van een oud boek de bladzijden tot een Kerstboom te vouwen. Daar dacht ik vanmiddag pas weer aan. Die van de buitenboom is vanuit binnen genomen, want het heeft hier werkelijk heel de dag geregend, maar dat geeft wel een mooi beeld.

Ik wens iedereen mooie feestdagen en een creatief 2024, in welke vorm dan ook.

De binnenklus.

 

Na 15 juli kwam er iemand kijken naar de schade aan de diverse plafonds. Er werd gekeken naar wat er moest gebeuren en  gemeten hoeveel materiaal er nodig was voor herstel, oké. We zouden worden gebeld, dan wacht je, maar het liep tegen de vakantie, dus hebben we zelf maar gebeld en men was heel verbaasd dat we nog niks hadden gehoord. Er zou nog iemand komen kijken en dan hoorden we weer meer. Toen die was geweest moesten we weer wachten op een telefoontje van de planning. 

Nou om een lang verhaal nog maar eens kort te maken, wij hebben echt veel geduld hoor, hebben we toch zelf maar weer gebeld, meteen een afspraak gemaakt en het zou gaan gebeuren op 18, 19 en 20 december, tja.

De afgelopen dagen was het hier dus een drukte van belang, er is hard gewerkt, alles werd afgedekt, geel/bruine plekken werden geïsoleerd dwz er wordt een bepaald goedje overheen gesmeerd, doet men dat niet dan kan men schilderen zoveel men wil, maar dan komt het er steeds weer doorheen. Op plekken waar stukken waren afgebladderd, werd er gerepareerd.

Toen kon het schilderen beginnen, eerst waren ze met twee man, maar er kwam er nog een bij en de klus is klaar.

Toen konden we zelf aan de slag, lampen weer aan het plafond, gordijnrails terughangen en zo meer. 

Dat is gestagneerd, want we zijn alletwee snipverkouden geworden.

Ik denk dat we maar verder gaan in het nieuwe jaar.

Einde van de buitenklus.

 

Het grind was er af en na een week, 26 mei,  kwamen de dakdekkers. Het weer zat gelukkig mee en er werd flink gewerkt. Bloedheet was het daar boven op het dak, maar ze konden er goed tegen vertelden ze. Het is wel lekkerder werken dan met van dat druilerig weer en dat je steeds moet stoppen vanwege een bui.

Nou hier schoot het lekker op, dat is ook wel het voordeel van het werken op een grindloos dak. 

Enfin, het Pinksterweekend kwam er nog tussen, maar op 30 mei, hoera, was de klus geklaard. Nu nog het grind er weer op en dat gebeurde op 15 juli. Maar, zoals jullie wel snappen, toen waren we er nog niet, dus komt er nog een vervolg.

Het vervolg.

 

We hadden wat ondernomen, enkele bedrijven laten komen, offertes werden opgestuurd en na verloop van tijd kon het beginnen, ja na verloop van tijd, want alles duurt tegenwoordig lang. Op 19 mei verscheen een grote vrachtwagen met zuig/blaas  installatie om al het grind van het dak te zuigen.

Mooi om te zien hoe heel ons dak in een klein uurtje helemaal leeggezogen was.

 Wat een zuigkracht heeft zo'n machine.

 Nu wachten tot de dakdekkers 

tijd hebben om te komen. Gelukkig was het elke dag mooi weer en konden we gewoon onze geplande watertoren fietsroutes gaan rijden.

Een lek in het dak.

 

Het was voorjaar en toen ik het gordijn 's-morgens open schoof, zag ik wat water op de vloer liggen. Nou, dat is natuurlijk nooit fijn, man meteen het dak op om te kijken, maar dat was toch moeilijk. Hij schoof wat grind opzij, maar waar zit het lek ? Op de plaats waar het druppelt  hoeft de lek niet te zitten. Enfin, om een lang verhaal kort te maken, nadat hij op het dak was geweest is het lekken gestopt. Ik zei nog gekscherend, dan heb je zeker een kiezel in het gaatje geveegd. Er lekte geen water meer op de vloer, maar na verloop van tijd verschenen er we gele plekken her en der op het plafond. Dat is dus echt wel vochtig geweest, maar dat zie je in eerste instantie niet, mede dankzij het prachtige warme weer. De gele kringen verschenen in de kamer, in de hal, in het toilet, in de badkamer en in de hobby/logeerkamer. Tijd dus om wat te ondernemen !

 

Kruidnoten cake ( RvdM ).

Als je het Sinterklaasfeest hebt gevierd, dan zijn alle kruidnoten vast al op, maar mocht je er nog over hebben, dan is dit misschien een idee om ze te verwerken. Bak een lekkere kruidnoten cake. Hier gaan we het zaterdag vieren, dus bakte ik vandaag de cake, had ik meteen wat voor het RvdM.

Kruidnoten cake.

Gebak - 15 min (± 1 uur oventijd) - 12 pers.

2 tl specerijenmix voor koek & speculaas - 200 g roomboter - 200 g suiker - zakje vanillesuiker - 4 eieren - 200 g zelfrijzend bakmeel - 200 g kruidnoten. 

Mixer en cakevorm ( 25 cm, ingevet of bekleed met bakpapier ).

1 Zorg dat alle ingrediënten op kamertemperatuur zijn.

 Verwarm de oven voor op 150 ºC.

2 Doe de boter, suiker en de vanillesuiker in een kom en klop met de mixer in 5-6 min. luchtig en romig. Voeg al kloppend een voor een de eieren toe. Voeg pas een volgend ei toe als het vorige helemaal is opgenomen.

3 Zeef er het zelfrijzend bakmeel met de mix voor koek & speculaas boven en spatel dat er luchtig door. Spatel er vervolgens de kruidnoten door.

4 Schep het beslag in de cakevorm en bak de cake in het midden van de voorverwarmde oven in 60 min gaar.

5 Steek met een satéprikker in het midden van de cake. Komt deze er droog uit, dan is de cake gaar. Neem uit de oven en laat afkoelen. 

In principe is dit natuurlijk een gewoon cake recept en iedereen kan dat bakken of bakt het al jaren, maar met de kruidnoten erin vond ik het mooi in deze tijd passen.

Smakelijk !

 

De groene rok.

 

Hebben jullie dat ook wel eens, dat je iets wil fotograferen en dat er op je beeldscherm een heel andere kleur verschijnt ? Onze kleindochter appte of ik even een foto wou maken van de groene lap stof die ze uit mijn lappenkist had gekozen, want ze was onderweg naar de stad om nog stof te kopen, want het moest een dubbele rok worden. Oké, doe ik even, nou ja even ? Ik probeerde het met de telefoon, opa probeerde het met zijn telefoon, ik pakte mijn fototoestel, opa probeerde zijn toestel, het was blauw en het bleef blauw. We legden de lap plat neer, we hingen de lap op, in het licht, in de schaduw, maar het mocht allemaal niet baten. Tot slot heeft opa de stof op de computer gehangen en de foto in beeld bewerkt om de juiste kleur door te kunnen appen. Ze ging voor de tweede keer naar Comic con in cosplay en HIER schreef ik er vorig jaar al wat over. Deze keer ging ze als half Elf half Druïde. De elfen oren vond ik wel grappig om te zien en een Druïde, nou dat komt van de Kelten, die woonden in stammen en elke stam had een Druïde. Dat kon een man of een vrouw zijn, waren erg wijs en wisten veel over de natuur. Ik heb me er niet in verdiept, maar bij onze kleindochter ging het over de natuur, (vandaar dat de rok groen moest zijn) en daarom bedacht ze dat er ook nog een buideltje bij haar outfit hoorde in de vorm van een blad. Mam, kun je dat nog voor mij maken ? Dus haar moeder zocht naar materiaal, maar er lag alleen nog een stuk leer met een gat erin in de goede kleur. Dat was voor Bo geen probleem, want in de natuur is ook niet alles perfect en in een blad zit ook wel eens een gat. Alles was op tijd klaar, op het nippertje dat wel, maar ze hebben een super dag gehad. Haar broer ging voor de eerste keer ook mee met de vriendengroep, maar die ging as himself.

Enthousiast.

 

Vorige week gingen we kijken naar het optreden waarvoor de jeugd drie dagenlang had geoefend. Bij het Maaslandcollege was weer een groep van Heartglobal te gast. Jongeren die uit alle delen van de wereld, op scholen, samen met de leerlingen een zang en dansshow in elkaar zetten. Ze krijg onderdak bij gezinnen en bij onze dochter was deze keer een meisje uit Japan. Vorige keer een meisje uit Amerika. Onze kleinkinderen vinden dit ook leuk, want er wordt volop Engels gesproken en dat is fijn, wanneer je op de tweetalige opleiding zit.

De bovenste foto is van de groep die hier te gast was. Ze stelde zich natuurlijk voor, uit welk land ze kwamen, zongen in hun eigen taal en traden een half uur op. Verder werd elk optreden samen met de leerlingen gedaan.

Dit luchtorkest vond ik heel leuk. Met de muziek van het grote orkest op het beeldscherm erachter, werd er solo op lucht instrumenten gespeeld. Blokfluit zie je, mond harmonica, dwarsfluit, grote trom, hartstikke leuk.

Het gaat er ook om, dat men dingen doet waarvan je voorheen dacht, dat kan ik nooit, of dat durf ik helemaal niet en dat je de angst overwint en je het met ondersteuning, samenwerking en hulp toch voor elkaar krijgt.

Ik vroeg onze dochter, wat deden jullie zoal 's-avonds ? Nou. gezellig samen eten en Hiyo, het Japanse meisje, vond boerenkool met worst heerlijk, ze schepte twee keer op. Ook hebben ze gesjoeld, een spel wat voor haar onbekend was, maar dat ze vol enthousiasme speelde. Pepernoten werden er gebakken en ze konden natuurlijk niet al te laat naar bed. Kortom, het waren drie mooie dagen.

Mooi dat we er wat van mee hebben kunnen beleven.

De foto's zijn gemaakt met een telefoon, vanuit een donkere zaal, blijft moeilijk, maar zo krijg je toch een indruk.

, 

2 films.

 

Ik blog niet vaak over een film, maar deze twee vond ik echt de moeite waard. Vorig jaar werden er meerdere films uitgebracht over de nasleep van de terroristische aanslagen in Parijs van november 2015. Revoir Paris was er een van. Als je zo'n aanslag overleeft, blijf je verdoofd achter. Zo ook de hoofdrolspeler van deze film, Mia, gespeeld door de Belgische actrice Virginie Efira. Mia kan zich van de aanslag in een Frans etablissement achteraf nauwelijks iets herinneren. Die aanslag wordt in beeld gebracht zonder dat we precies zien wat er gebeurt. We zien uitsluitend Mia's beperkte perspectief, terwijl zij zich verstopt onder tafels en zo ver mogelijk bij het ratelende geweervuur wegblijft. Zo weten wij als kijker niet meer dan Mia. En dan neemt het leven weer zijn normale loop, of toch niet.....

Drie maanden na het overleven lukt het haar nog niet om haar oude leven op te pakken en om zich te herpakken gaat ze op onderzoek uit naar wat er precies gebeurde op die fatale avond.

Regisseur Winocour heeft bewust voor deze vorm gekozen om het trauma en de verwerking ervan te verbeelden. Ze weet waar ze het over heeft; haar eigen broer overleefden de aanslag op poppodium Bataclan. Het is ontroeren, maar zeker ook interessant om te zien hoe Mia haar weg uit de duisternis zoekt.

Deze film is anders en toch ook weer niet. Germain geniet volop van zijn pensioen wanneer hij op 75-jarige leeftijd plots weduwnaar wordt. Meteen snelt zijn familie te hulp en dringen ze zichzelf op om voor hem te zorgen. Maar hij heeft andere prioriteiten, want hij en zijn vrouw hebben elkaar iets beloofd voor zij stierf. Daardoor belandt Germain in een hedendaagse dansgroep met een excentrieke choreografe. Al dansend leert hij te rouwen, maar daar durft hij zijn familie niets over te zeggen, bang dat ze hem het dansen ontraden of zelfs verbieden.

Last Dance vertelt het verhaal van Germain met een warme oprechtheid. Het verhaal blijft klein en het drama wordt niet opgeblazen. Het gaat simpelweg om Germains groei, zijn rouwverwerking en de moeite die hij heeft met de bedrukkende bezorgdheid van zijn familieleden. Acteur François Berléand speelt zijn rol met verve en het mooiste is om te zien hoe zijn personage daadwerkelijk ontspant en flexibeler wordt naarmate de repetities van de dansvoorstelling vorderen

De familie wordt wat karikaturaal neergezet maar is zeker niet storend.

Een film over een bijzondere manier van rouwverwerking door dansen.

Voor mij waren beide films echt de moeite waard om te zien. 

(bronnen De Volkskrant, Filmkrant, Filmtotaal en Moviemeter.)

Aan de muur.

 

Toen we de watertoren van de oude Verkade fabriek in Zaandam hadden gefotografeerd en lekker op het terras wat hadden gedronken, moest ik ook nog even naar binnen. Zag er gezellig uit en het is zeker een plek om nog eens terug te gaan. 

Bij het naar binnen lopen had ik dit niet gezien, maar bij het weer naar buiten gaan was dit écht niet te missen. De Verkade albums van JAC. P. THIJSSE. 

Toevallig hadden we in diezelfde week op t.v een programma gezien van Huub Stapel. Hij was bij de IJsel en had het boek (bovenste rij middelste boek) in zijn hand. 

Was trouwens een mooi programma, volgens mij heette dat ook Langs de IJsel.

Ik raakte aan de praat met een meisje wat daar werkt en zij wees me op een wand met nog meer van Thijsse. 

Was toch weer een onverwachte toevoeging bij onze watertorentocht.

Pastinaaksoep met paddenstoelen en spekjes ( RvdM )

 We eten regelmatig pastinaak, maar dan altijd uit de oven. Pastinaaksoep maakte ik nog nooit, tot afgelopen zondag. Het recept ligt al een poos in mijn map, zondag had ik tijd en dus probeerde ik het uit.

Pastinaaksoep met paddenstoelen en spekjes.     Hoofdgerecht 4 pers.

3 el olijfolie + 2 sjalotten, gesnipperd + 800 g pastinaken. geschild en in stukjes + 2 kruimige aardappelen. geschild en in stukjes + 150 ml droge witte wijn + 3 groentebouillonblokken + 1 laurierblaadje + 125 g gerookte spekreepjes + 2 schalen paddenstoelen herfstmelange (à 150 g), in stukjes + 125 ml slagroom + 3 takjes peterselie, fijngehakt + 1 volkoren stokbrood. extra staafmixer.

1 Verhit in een soeppan 2 el olijfolie. Fruit de sjalotten. Schep de pastinaak en de aardappels erdoor en bak 4 min. mee zonder te laten kleuren.
2 Schenk de wijn in de pan. Verkruimel de bouillonblokjes boven de pan en voeg 1½ L water en het laurierblaadje toe. Breng aan de kook.
3 Draai het vuur laag en kook de soep in 15 min gaar. Verhit intussen in een koekenpan de laatste el olijfolie. Bak de spekreepjes in 4 min. knapperig uit. Schep de paddenstoelen erdoor en bak nog 4 min. Voeg de peterselie en peper naar smaak toe.
4 Pureer de soep van het vuur af met de staafmixer. Breng eventueel op smaak met wat extra peper. Roer de slagroom erdoor. Schep de soep in 4 kommen of op borden en schep er het paddenstoelenmengsel in. Serveer met stokbrood.

Tip: vervang voor een vegetarische soep de spekreepjes door vegetarische reepjes of vegetarische ham blokjes.

Wij aten er nog een lekkere herfstsalade bij met warme geitenkaas. 

Groen en rode bladsla nam ik daarvoor, walnoten, druiven, appel een kleine ui en een zelfgemaakte mosterdvinaigrette.

 Rozijnenbrood, zachte geitenkaas, tijm, honing en notenolie. Maak van de bovenste ingrediënten (hoeveelheden bepaal je zelf) de salade.

Het rozijnenbrood bestrijk je dik met geitenkaas, die bestrooi je met de tijm, besprenkel met honing en een klein beetje olie. Bak de sneetjes ± 10 minuten goudbruin en knapperig. 

Smakelijk.

Watertoren 165 - Zaandam.

 

Nou, de zesde en laatste watertoren van die dag (zondag 3-9) en wat staat die op een mooie plek. Prachtige oude gebouwen en veel is gerestaureerd. Tegen de noordoosthoek van dit gebouw, naast de inham staat de rechthoekige watertoren van vijf bouwlagen onder steil, met rode kruispannen gedekt schilddak waarvan de korte nok haaks op de Zaan staat en wordt bekroond met een smeedijzeren sierhek met windwijzer in de vorm van een ruiter. Elk van de vier dakschilden heeft een kleine dakkapel onder steekkap met rode leipannen en piron (is een op een voet staand ornament op het uiteinde van een nok van een dak). Op het uitgemetselde muurwerk van de kapverdieping staat respectievelijk aan zuid, oost en noordzijde in grote letters: BESCHUIT/VERKADE/KOEKFABRIEK.

Ik zei het al, een prachtige plek en een heerlijk terras aan het water, waar we natuurlijk hebben gezeten. 

Aan de overkant van het water stond ook nog zo'n oude fabriek en verder in de straat was nog van alles te zien aan mooie geveltjes.

De watertoren bevat een waterreservoir ten behoeve van de sprinklerinstallatie. 

De watertoren in Zaandam is gebouwd in 1880.

Een leuke dag was het en wat een oogst aan supermooie plekjes en torens. Kom binnenkort  nog een keer terug op deze plek, want er was nog wat leuks te zien.

(bron rijksmonumenten)

Watertoren 164 - Kwadijk.

 

Wat hebben we vandaag toch prachtige statige hoge watertorens gezien. Deze, in Kwadijk is ook weer zo'n mooie, ontworpen door architect B.F. van Niefelt en gebouwd in opdracht van het Provinciaal Waterleidingbedrijf (PWN) van Noord-Holland in 1925.

De toren licht aan de zuidzijde van de Kwadijk en kan via een rechte oprijlaan worden bereikt.

Helaas konden we alleen foto's maken vanaf dit gesloten hek. Best begrijpelijk hoor, want de toren wordt bewoond.

Bij het ontwerp is getracht een zo groot mogelijke optische eenheid tussen torenschacht en reservoirgedeelte te bewerkstelligen. 

Wij vinden dat goed gelukt, ziet er prachtig uit, deze 45,5 meter hoge toren met twee waterreservoirs die elk een inhoud hebben van 500 m³.

De architectuur vertoont verwantschap met de art deco.

Na jarenlange dienst is de watertoren enkele jaren geleden gesloten en verkocht aan particulieren en die wonen daar prachtig.

We konden gelukkig nog de dubbele paneeldeur met verticale glasstroken, die geplaatst is in een Art Déco omlijsting, fotograferen en de hondjes kwamen daarbij nieuwsgierig kijken.

De watertoren heeft de status rijksmonument.

(bron monumentenregister)

Watertoren 163 - Hoogkarspel.

Nou je zou kunnen zeggen, is dit geen vergissing en zijn dit foto's van de watertoren in Wieringenwaard. Een vergissing is het niet, maar hij lijkt er verdacht veel op. Dat kan bijna niet anders want  de ontwerpers B.F. Nievelt en W. Mensert mochten opnieuw, van de PWN (Provinciaal Waterleidingbedrijf Noord-Holland) hun vakmanschap tonen. De watertoren in Hoogkarspel, gebouwd 1930, heeft een hoogte van 49,10 meter en twee waterreservoirs van 600 en 400 m³, maar is niet meer operationeel.

 De toren toont gelijkenissen met de Amsterdamse school, is gebouwd op een twaalfhoekig grondplan, is uitgevoerd in rode baksteen, om een skelet van gewapend beton heen. 

Deze watertoren is in het centrum van Hoogkarspel te vinden en dat is opvallend omdat andere torens van dergelijke hoogte vaak op minder tot onbebouwde plekken staan.

De watertoren is van grote situationele waarde vanwege het beeldbepalende silhouet en heeft de status van rijksmonument.

Nog een leuk weetje, deze toren is de op een-na-hoogste van Noord-Holland.

(bron Wikipedia)

 

Watertoren 162 - Wieringenwaard.

 

Liet ik in het vorige blog de oudste bewaard gebleven watertoren van Noord-Holland zien, deze is de hoogste watertoren van Noord-Holland. De toren, die gebouwd werd van 1927 tot 1928, heeft een hoogte van 51,3 meter en heeft twee waterreservoirs van 600 en 400 m³.

Het ontwerp is van de architecten B.F. van Nieveld en W. Mensert. In 1996 is de toren buiten gebruik gesteld en kwam in particuliere handen. Nu is er een Retreat- en Trainingslocatie en kan er door groepen overnacht worden in themasuites en kunstwerken waar in geslapen kan worden.

 

En toen gingen we weer verder, op naar de volgende.

(bron Wikipedia)

Nieuwe watertoren - 161 - (Den Helder) .

Eerst stond er in Den Helder al een watertoren, gebouwd in 1856, de oude watertoren. Daarom hebben we het hier over de nieuwe watertoren in deze Noord-Hollandse plaats. Gebouwd in 1908 deze 40,15 meter hoge toren, die oorspronkelijk een waterreservaat had van 400 m³. Het is een ontwerp van architect JAN SCHOTEL en staat in het centrum van de stad, naast rotonde De Vijfsprong. Toen het werd gebouwd stond het op de grens tussen bebouwing en weilanden.

Van 1959 tot 1961 werd de toren verbouwd, kreeg een nieuw waterreservoir van 500 m³ en een betonnen laag aan de buitenkant. Dit was een idee van architect J.H.J. Kording. 

Eind jaren 80 werd de watertoren buiten gebruik gesteld en verkocht aan de gemeente Den Helder. Op de begane grond was ooit een café en daarboven een studio. In 1991 kwam er een tweede ingang op de begane grond en na de sluiting van het café was de binnenkant van de toren als klimmuur in gebruik. Rond 2005 was er een wenteltrap aan de noordoostzijde bevestigd, maar die is toch ook weer verwijderd want wij hebben geen trap gezien. Ook in 2005 is de toren weer gerenoveerd, de betonnen laag is verwijderd en weer bedekt met bakstenen. Hierdoor ziet de toren er nu bijna hetzelfde uit als bij de bouw in 1908. 

Of er nu nog wat gebeurd in de toren konden wij niet zien.

 
 

Watertoren 160 - Assendelft.

In tegenstelling tot de meeste watertorens, die we fotografeerden tijdens een fietsroute, gingen we die dag (3-9) al vroeg op pad met de auto, naar Assendelft. Deze watertoren is gebouwd in 1885 en werd ontworpen door architect D. de Leeuw. Het is de oudste bewaard gebleven watertoren in Noord-Holland. De toren heeft een hoogte van 41,85 meter en het waterreservoir heeft een inhoud van 1200 m³. 

De oorspronkelijke hoogte was 31,4 meter met een inhoud van 540 m³. In de jaren twintig vond een ingrijpende verbouwing plaats in de toren. Het reservoir en het dak werden verwijderd. De toren kreeg een veel grotere en hogere kop, waarin zich een betonnen reservoir bevindt. Ook meer recentelijk is de toren gerestaureerd en opnieuw verbouwd, hierbij werd de toren geschikt gemaakt voor kantoren. Op de bovenste etage is een horecagelegenheid gevestigd. 

De Assendelftse ijsvereniging organiseert jaarlijks (ijs en weder dienende) een schaatstocht "Rondom de Watertoren".

(bron Wikipedia)

 

Bijna vergeten.

 

C. was gisteren  bezig met foto's en zei, héé weet je dat hier nog bankjes staan van toen we de watertoren in Castricum hadden gefotografeerd. Nou, zou ik ze bijna zijn vergeten. Na een oproep van Judith Lang in de krant om mee te helpen om in coronatijd een bank met mozaïeken te bekleden, is dit het resultaat.

De bank staat tegenover het station. Ze had dit aan de gemeente voorgesteld, omdat ze depressief werd van het coronavirus. De gemeente ging er in mee en zo kon er met veel vrijwilligers aan de klus worden begonnen. Iedereen die eraan meedeed mocht een hart mozaïeken, later is er een geheel van gemaakt, want er moest natuurlijk ook wel rekening worden gehouden met afstand, zo stel ik me voor.

De gemeente, zo las ik, heeft zorg gedragen voor de financiering van materiaal en de plaatsing en eveneens kunnen ondersteunen bij het vinden van een geschikte werkplaats, namelijk de voormalige Bakkerij. Zal in Castricum wel bekent zijn, want het staat met een hoofdletter geschreven.

Een mooi initiatief en zo konden wij er ook van meegenieten tijdens ons fietstochtje. We hebben er niet op gezeten, want de bank stond pal in de zon en het was die dag bloedheet, maar mooi is ie !