2000 km.

 

Nou ja zeg, afgelopen week 3 dagen heerlijk gefietst, dus bij thuiskomst ging ik even na hoe het gesteld was met onze kilometerstand, bleek dat we vorige week woensdag al de 2000 km hadden overschreden. Mooi zo, tijd voor een lekkere lunch bij een van onze favoriete STOPPLAATSEN, waar men altijd vrolijk en vriendelijk is en meteen de versieringen aanpast aan wat er op dat ogenblik speelt.

URGENT?!

 

Vorige week zondag, tja alweer een week geleden, 's-morgens ontbijtfilm en 's-middags een theatervoorstelling. Wat was dat schitterend, even in het kort, wat is er aan de hand op deze aardbol ? Virussen, oorlogen en milieuproblemen domineren het nieuws. Tijdens een demonstratie worden twee jonge mensen door een geheimzinnige stem uitgedaagd op bezoek te gaan bij de hoeders van vier elementen. Vuur - Lucht - Water - Aarde. Het wordt een reis vol avontuur, bizarre situaties en schokkende conclusies. (bron folder).

De kaartjes voor deze prachtige show waren een cadeau van onze dochter en schoonzoon en die schoonzoon deed ook mee aan dit gigantische spektakel van zang en dans van THEATERKOOR EASY AND FREE. Dat er enkele jaren aan deze voorstelling is gewerkt, dat straalde er wel vanaf. 

Bij elke hoeder die het tweetal bezocht waren, op de achtergrond, op een supergroot scherm beelden te zien van bosbranden, overstromingen, luchtvervuiling en verspilling en op het podium was ook van alles in beweging, je keek je ogen uit. Het kwam er wel op neer dat het vuur, de lucht en het water er uiteindelijk ook niets aan konden doen en dat de aarde, dus wij, toch echt zelf  aan zet zijn.

De fotocollage is gemaakt door onze dochter.

.......met ontbijt !

Zondagochtend zaten we al behoorlijk vroeg in Theater De Lievekamp aan het ontbijt. Altijd weer heel gezellig dat jaarlijkse gebeuren. We gaan altijd royaal op tijd, kunnen we rustig eten aan een tafeltje, want dat gedoe om broodjes en drinken mee de zaal in te nemen vinden wij niet fijn. We kozen voor de vroegste film, want we hadden 's-middags nog wat anders. 

THE WORST PERSON IN THE WORLD.
(Verdens Verste Menneske)
Een film uit 2021 onder regie van Joachim Trier, een Drama Komedie geproduceerd door Noorwegen/Frankrijk/Zweden/Denemarken. Met o.a Renate Reinsve, Anders Danielse Lie en Herbert Nordrum. Ik kende ze geen van allen, maar nu wel en vooral Renate vond ik erg goed. De film duurt 128 minuten, maar dat was géén straf, het was van begin tot eind boeiend.

In 12 hoofdstukken worden we meegenomen in het onstuimige liefdesleven van de dertiger Julie (Renate Reinsve). Wanneer Julie 30 wordt, heeft ze het gevoel dat haar leven stilstaat. Haar vrienden krijgen kinderen en zijn gelukkig (nou ja ?) en haar relatie met de oudere, succesvolle striptekenaar Aksel is stabiel. Toch vraagt Julie zich af of dit alles is wat het leven te bieden heeft. Als ze de jongere en knappe Elvind ontmoet, gooit Julie het over een andere boeg in de hoop antwoorden te vinden over de liefde, haar carrière en het leven. 

Deze film is uitgekozen tot de beste film van 2022, bij de filmredactie van de Volkskrant nummer 1, bij de lezers nummer 2. Bij de VPRO eindigde deze film op nummer 3 en bij de Filmkrant op nummer 7.

Maar dit even terzijde, toen ik de folder had gelezen had ik mijn bedenkingen, maar het was wat ons betreft een verrassende film.

Die kleine kaartjes krijg je om drinken te halen voor koffie/thee/fris en voor belegde  broodjes/croissants/krentenbollen. 

 

Boom.

 

Vorig jaar fietsten we bij Heeswijk-Dinther langs deze leuke plek. Een boom op een grasveld en rondom die boom een bank. Perfect om te stoppen en onze krentenbollen op te eten. Vorige week vrijdag was het ook mooi fietsweer en ik herinnerde me plots dat ik vorig jaar zei dat ik er nog eens terug wou naar die boom om hem helemaal kaal te zien.

Het is een prachtige boom, een Lindeboom, die elk jaar op een bepaalde manier wordt gesnoeid. De boom, is  geplant, in het laatste decennium van de 19e eeuw. 

Men zegt dat de takken vroeger werden geleid zodat ze als drager konden dienen als plankier. In het begin van de vorige eeuw dronk men, zittend op deze plankier, een lekker biertje. De boom was toen nog jong, dus de eerste takken hingen denk ik wel lager dan nu. 

Een ideale plek, vroeger en ook nu nog.

 

Kadootje.

Ergens in Januari kreeg ik van onze buurvrouw een Amaryllisbol. Ik had er hier nog een staan van Kerstmis, die twee keer bloemen heeft gegeven, maar die aan het aftakelen was. Je hoeft hem alleen af en toe wat te besproeien met de bloemenspuit was haar verteld en niet in een bloempot te zetten. De Amaryllis die ik al had hoefde helemaal geen water te hebben, maar die bol had een omhulsel van een soort was. Ik heb toen maar eens gegoogeld en daar las ik toch overal wel dat je zo'n kale bol in potgrond moest planten en dat ging supergoed. Want kijk eens wat hij mooi is geworden, maar liefs 10 bloemen kwamen er aan, ik kan hier echt blij van worden. Een mooi kadootje zo op het eind van de winter nog en als hij uitgebloeid is, dan zullen we eens aan de Lente gaan denken.

 

Klaar !

 

Deze stof kocht ik járen geleden naar aanleiding van het maken van DIT BUIDELTASJE en omdat ik de stof mooi vond. Deze tas is groter dan het kleine buideltje en ik was er toentertijd ook heel enthousiast aan begonnen. Waarom is hij nu dan pas af ? Nou, boven in de rand zoude ringen worden geslagen, hebben we wel vaker gedaan en dat gaat altijd goed. Onze dochter sloeg het eerste gat, ojee, rafels rondom. Nou ja, hoe kan dát ? Sla het tweede gat maar zei ik vol vertrouwen, ik verzin wel wat voor dat eerst gat. Weer hetzelfde, het derde idem dito, toen zijn we gestopt. De tas is weggelegd, ik zou wel een oplossing vinden. Van tijd tot tijd kwam ik de tas weer tegen en dan had ik zoiets van, o ja !!! Maar nu heb ik eindelijk de klus geklaard. In het gat heb ik een klein stukje stof geschoven, dat ging omdat de tas gevoerd is en er dus tussen de buiten en binnen tas ruimte zit. Zo kon ik het gat machinaal stoppen, daarna zijn de lussen erop gezet om het koord door te rijgen, fluitje van een cent, heeft dat nou zó lang moeten duren. Tja, soms wel.

Op de onderste foto laat ik de binnenkant zien, een lekkere grote opgestikte zak met rits, voor de portemonnaie, sleutels en lippenstift vind ik altijd handig, dan hoef je niet te zoeken tussen de andere spullen. Op naar een volgende project !

Slappe tas.

Ik publiceer niet zo vaak meer tassen, alhoewel dochter en ik de laatste maanden regelmatig met tassen in de weer zijn geweest. Het was bijna allemaal stug materiaal waarmee we werkten en we hadden nu alle twee zin om een slappe tas te maken, gewoon zoals we er al veel hebben gemaakt, van oude spijkerbroeken. Nou hier staat ie dan, de voor en de achterkant. De bruine zak is (haha) van een bruine spijkerbroek en zo hebben wij er binnen ook een op de voering gestikt. Gewoon gelaten zoals hij was. Verder zitten er wat dingen van vilt op, een geborduurd vlindertje, een hartje een bandje, enfin allerlei kleine dingetjes die je overal hebt liggen. Het is best een lange tas, fijn om te winkelen, maar je kunt hem ook op een andere manier gebruiken. Op de linker foto zie je twee haken, onder aan de bodem zitten twee lusjes. Dus als je 's-morgens vertrekt klap je de bodem omhoog en maak je de lusjes vast aan de haken, is de tas half zo lang. Is de bovenste helft van de tas vol, maak je de lusje weer los, et voilà, lekker verder winkelen !

 

Coupure.

 

Toen we in Vianen de watertoren hadden gefotografeerd en we weer verdergingen, zag ik op de dijk muurtjes aan weerskanten van de straat waar we inkeken. Er zaten gleuven in, dus daar zou vast wat in moeten, maar waarvoor ze dienden dat wist ik niet. Mijn man had wel een idee. Gelukkig stond er een informatiebord bij en hij had gelijk.

Hartstikke handig, maar ik denk dat het zo toch moeilijk te lezen is, dus schrijf ik hier even de tekst erbij.

Het centrum van Vianen wordt door de dijken beschermd tegen overstromingen. Op deze plaats loopt de waterkering dwars door de stad en maakt onderdeel uit van de bebouwing. Om het verkeer door te laten is een doorgang in de waterkering aangebracht, een zogenaamde 'coupure'. Als het water in de Lek stijgt, kan Waterschap Rivierenland deze doorgang afsluiten met een hydraulische schuif, balken en zandzakken. Er zijn ongeveer vijftig van deze coupures in het werkgebied van het waterschap. Het waterschap oefent regelmatig het sluiten van de coupures.

Waterschap Rivierenland is de organisatie die in het rivierengebied zorgt voor:

Sterke rivierdijken.

De juiste hoeveelheid water in sloten en vaarten. Niet teveel, niet te weinig én van goede kwaliteit.

Het schoonmaken van het rioolwater in de zuiveringen. Daarna gaat het schone water de sloot of rivier in.

Prachtig werk natuurlijk, maar in deze tijd steeds moeilijker te realiseren.

Watertoren 124 Meerkerk - 125 IJsselstein - 126 Vianen - 127 Leerdam.

 

Ik gooi er nog maar eens enkele watertorens tussendoor. De vier laatste watertorens die we vorig jaar zomer bezochten. We parkeerden onze auto in Leerdam, waar we de eerste zouden fotograferen, maar die stond zo ongelukkig in verband met de felle zon, dat we besloten om meteen naar de tweede op de route te fietsen. Die van Leerdam moest maar even wachten tot het eind van de dag.

De watertoren van Meerkerk dus, ontworpen door Technisch Advies Bureau Nederlandse Gemeenten en gebouwd in 1936. Het is een van de eerste watertorens die in beton werd uitgevoerd, heeft een hoogte van 59,70 meter en een opslagcapaciteit van 560 m³. Dat zou in principe voldoende moeten zijn voor een half uur watergebruik bij een watercalamiteit in deze regio. Gebaseerd op 1936, zou nu wel anders zijn ! In 2010 werd de watertoren verkocht en kwam voor het eerst in particuliere handen.

Verder nu, naar IJsselstein, maar eerst koffie en dat viel niet mee. We zouden de Rijn oversteken bij Ameide, maar helaas was in dat plaatsje alle horeca gesloten, alhoewel een café op de dijk, hoihoi, was geopend. Na de koffiestop met het pontje overvaren en op weg naar de volgende watertoren.

De watertoren van IJsselstein is ontworpen door architect ROELOF KUIPERS en werd gebouwd in 1911, heeft een hoogte van 28,5 meter en het waterreservoir heeft een inhoud van 150 m³. De toren werd gebouwd in opdracht van het gemeentelijk waterleidingbedrijf van IJsselstein. Na grenswijziging in 1990 staat de watertoren in Nieuwegein.

Wat een verschil in watertorens op één dag, wel weer een naar ontwerp  van architect ROELOF KUIPERS. Dit is de oudste Nederlandse watertoren met een open draagconstructie vervaardigd uit gewapend beton. 

Deze 26,30 meter hoge watertoren, gebouwd in 1909,  met een betonskelet heeft een betonnen vlakbodemreservoir met een inhoud van 100 m³. De bouwstijl is Functionalistisch en  werd uitgevoerd door de Koninklijke Betonijzer-Maatschappij, v/h van Waning en Co.

De in beton opgetrokken toren staat op een vierkante, eveneens betonnen onderbouw met plat dak, die als fitterswerkplaats annex schakelruimte fungeerde. Daaronder bevindt zich een kelder die als machinekamer was ingericht. 

Terug naar waar we onze auto hadden staan, Leerdam. Dit is de derde watertoren in Leerdam die ontworpen is door bouwbedrijf Visser & Smit en is gebouwd in 1929. De eerste watertoren in Leerdam werd gebouwd in 1900, na een cholera epidemie en had een reservoir met een inhoud van 100 m³.  Om de stadsuitbreiding in westelijke richting eveneens van water met voldoende druk te voorzien, werd in 1912 nog een hulpwatertoren gebouwd, van hetzelfde type maar simpeler van uitmonstering, waarvan het reservoir een inhoud van 150 m³ bezat. Door de groei van de gemeente en de daarmee samenhangende behoefte aan nieuwe aansluitingen werd in 1929 de eerste steen gelegd voor een nieuwe watertoren en dienstgebouwen als een machine- en ontijzeringsgebouw, een dienstwoning, filters, een centrale zuigput en een coagulatiebasin. Coagulatie is bij waterzuivering het destabiliseren van colloïdale deeltjes door hun lading te neutraliseren met een toegevoegde chemische stof, een zogenoemde coagulant. Behalve anorganische coagulanten als ijzer- en aluminiumzouten kunnen ook organische coagulanten worden gebruikt.  Deze toren was niet alleen voor Leerdam, maar ook voor verschillende omliggende gemeenten. 

De eerste watertoren, gebouwd in 1900, werd nog vóór 1930 gesloopt. De tweede, gebouwd in 1912, werd gesloopt in 1930.

De derde, deze dus, heeft een hoogte van 50,25 meter en een  waterreservoir van 500 m³. Sinds mei 2009 is hij niet meer in gebruik. De toren werd een paar keer verkocht en nu wordt er volop aan gewerkt. misschien zien we ooit nog wat het is geworden.

Naast de entree van de toren is in 1930 een gedenkmozaïek van A.D Copier herplaatst, dat in 1925 in de oude watertoren was aangebracht. 

Pff, klaar hiermee en voor over een tijdje als de temperatuur wat stijgt, pakken we de draad weer op. Manlief heeft weer enkele nieuwe watertorenfietsroutes klaarstaan.