zaterdag 30 september 2017

Herfstkapsels.

Herfstpoppetjes knutselen, ik blijf het leuk vinden. Ik deed het meestal met de kleinkinderen. We maakten ze van eikels en kastanjes zoals HIER met gehaakte mutsjes, of HIER met de nog groene eikels, groene sjaals en hun eigen dop op de kop. Ook gebruikte ik al eerder lampionnetjes en zoals je HIER ziet gaf ik ze grappige gekleurde puntmutsen. Maar vandaag had ik zin om ze voor mezelf te maken en bedacht dat een door elkaar gewaaide haardos wel leuk zou staan. Een flinke Herfststorm zou dit best op z'n geweten kunnen hebben!!!

vrijdag 22 september 2017

"Schoolreisje".........

......daar leek het wel op toen we afgelopen woensdagochtend op de bus stonden te wachten. We gingen een dag weg maar wisten niet waar naar toe en ook niet wat we gingen doen. De reden was, het 30-jarig jubileum van de veteranen personeelsvereniging. We kwamen in DELFT terecht en begonnen met koffie en heerlijk appelgebak ( dat kregen we vroeger op schoolreis dan weer niet ). Tijdens het koffie gebeuren kregen we twee A4tjes met foto's en een plattegrond voor een speurtocht in het centrum. We gingen in groepjes op pad, hartstikke gezellig en iedereen speurde fanatiek mee om details van de foto's in het stadsbeeld te ontdekken. tussen de middag was er een lunch en daarna een boottocht door de grachten met een tussenstop bij DE PORCELEYNE FLES, ( Internationaal bekend als Royal Delft ). Ben zelf niet weg van dat Delfts Blauw aardewerk maar het was wel interessant om wat te zien over het productieproces. Terug van de boottocht kon er ( voor degenen die er zin in hadden ) nog gebowld worden. Ja we zijn veteranen maar wel actief hè !  Met een diner werd de dag afgesloten. Tijdens 'n fotospeurtocht kom je natuurlijk langs de mooiste plekjes maar kun je het niet echt goed bekijken. Een ding weten we wel, naar Delft gaan we zeker nog eens terug.

maandag 18 september 2017

Tipi.

Ik maakte een tipi, al een tijd geleden. Hij is voor het zoontje van mijn nicht  voor op zijn nieuwe slaapkamer. Die is nu klaar en vandaag was het "Tipi - inwijdingsritueel", met andere woorden, een lekkere lunch voor ons. We hebben nog wel gezongen hoor, het liedje van "alle indiaantjes schieten met banaantjes" en hij heeft supergoed geholpen om de tipi mee uit te pakken. De kussentjes en de vissen die ik nog had gemaakt om de boel mee aan te kleden werden ook enthousiast ontvangen. We mochten allemaal in de tipi komen zitten, beetje moeilijk, maar zijn moeder en ik enigszins opgevouwen en hij ertussenin dat lukte nog net. Leuk om te zien hoe blij hij ermee is.

N.B, ik had wat problemen met de tipi. De stof gleed wat naar beneden over de stokken dus had ik er bovenaan, waar de stokken uitsteken, bij elk tentdeel lange stroken stof aangenaaid zodat we ze om de stokken heen konden draaien en vastknopen. Maar dat bleek nog niet helemaal afdoende. Inlichtingen had ik al ingewonnen bij Mieke want zij had er ook problemen mee gehad ( dankjewel nog voor je snelle reactie toen ) maar we hebben toch voor wat anders gekozen. De papa van de kleine indiaan kwam met de oplossing. Om elke bamboestok heeft hij de reep stof tussen een slangenklem vastgeklemd. De repen stof draai je daarna weer om de stokken heen om de klemmen te verbergen. Mijn  nichtje stuurde de volgende twee foto's. Dankjewel, handig voor degene die ook aan een tipi gaan beginnen en ik zou zeggen, doen want het is hartstikke leuk om te maken.


donderdag 14 september 2017

6000 km.



Terug van de vakantie gingen we fietsen en wat bleek, men had hier niet stilgezeten. Regelmatig stopten we bij een lunchgalerie voor een lekker kopje koffie en er was altijd wel wat nieuwe kunst aan de muur om te bekijken. Nu was het opeens een LUNCHCAFE met een andere naam en een andere eigenaar. We dronken er toch koffie hoor en afgelopen zondag besloten we om er ook onze 6000 km lunch te gebruiken en die was heerlijk. Dus wat dat betreft is er niks veranderd. Gelukkig maar.




dinsdag 12 september 2017

Laatste vakantiepost.

Ik ga er maar eens een eind aan breien, aan de vakantiepost dan, want er zijn hier intussen ook alweer dingen gepasseerd waar ik over kan bloggen. Dus vandaag gooi ik alles maar eens op een hoop. We bezochten ( ideaal met de hitte ) het Bamboebos van Prafrance, gecreëerd in 1856 door Eugène Mazel. een door botanica gepassioneerde inwoner van de Cévennen. Bamboe van wel 20 m hoog en door de jaren uitgegroeid tot gigantische bomen.In Anduze gingen we naar een pottenbakkers markt in het stadspark waar we meteen maar een stadswandeling aan vastknoopten.

Onderweg naar Anduze zag ik dit leuke spookje op een gevel wat ik te grappig vond om niét te fotograferen.

Nimes kun je natuurlijk ook niet overslaan wanneer je zo dicht in de buurt bent. Het amfitheater van Nimes, waarschijnlijk gebouwd tussen 50 en 100 jaar na Chr. en geïnspireerd op het Colosseum in Rome, is de best bewaard gebleven arena van de Oudheid. Het is ongeveer 133 m lang en 101 m breed. De 21 m hoge gevel bestaat uit 2 niveaus van 60 bogen elk. Meer dan 24.000 zitplaatsen verdeeld over 34 tribunes zijn er rond een vloer van 70 bij 38 m. Schitterend. Het wapen van Nimes, een krokodil geketend aan een palm, refereert sinds 1535 aan de slag bij Actium in 31 voor Chr. en de verovering van Egypte door de legers van Caesar. Het wordt afgebeeld op talrijke plaatsen in de stad, zelfs op de metalen sierspijkers die in 1986 door Philippe Starck zijn ontworpen en het plaveisel van de voetgangersstraatjes versieren.

Verder fietsten we zo tussendoor toch nog 366.21 km waar je in de verschillende dorpjes en langs de weg je camera ook niet in je fietstas laat zitten. Kortom, héél veel foto's gemaakt, héél veel gezien, héél veel indrukken opgedaan. Nu weer over naar de orde van de dag.

zondag 10 september 2017

Pech onderweg.

Kijk, een nieuwe trapper, rechts maar ook links hoor. Dat kwam zo. we gingen voor de tweede keer op pad om met de navigatie een, thuis gedownloade, route te rijden. Voor de tweede keer ja, want de eerste keer was mislukt maar dat lag aan ons. Deze keer ging het heel goed totdat het tandwiel van C. z'n fiets tandjes ging overslaan en dat is niet handig in een beklimming. Tegelijkertijd viel bij mij de trapper van m'n fiets en ik zelf dus ook want ook ik zat in de beklimming en aangezien die erg stijl was ( 16% ) ga je meteen zowat achteruit wanneer je niet meer kunt trappen. C. kreeg zijn fiets nog wel gerepareerd maar die van mij was niet te maken. Eigenlijk was het een geluk bij een ongeluk dat we al zo hoog waren want nu kon ik zonder te trappen afdalen. Waar het niet ging, zoals een bruggetje op of weer op gang komen na een stoplicht, heeft C. mij geduwd. Gelukkig ontdekten we langs het fietspad naar Alès een sportzaak waar ook een hoek was ingericht voor een fietsenmaker ( waar kun je beter zitten hè ). Nieuwe trappers gekocht en hij heeft ze er opgezet zodat ik weer op eigen kracht naar de camping terug kon fietsen. Een glas lekker koele TAVEL hadden we wel verdiend vonden we.

zaterdag 9 september 2017

Een dorre boel.

In onze vakanties in Frankrijk fietsen we vaak langs prachtige goudgele velden vol ZONNEBLOEMEN. Niet deze keer, alles was nu bruin gekleurd en verdord. Nu wordt het in augustus allemaal wat minder met de bloemen maar dit hadden we nog nooit meegemaakt. Men zou heel blij zijn geweest met af en toe een regenbui maar dat was vanaf het voorjaar niet meer voorgevallen. Ik moet er wel bij zeggen dat wij enkele opnames hebben gemaakt waar van ik er best nog een uitvergroot aan de muur wil hebben. Zo zie je maar weer, er zit overal twee kanten aan oftewel, elk nadeel heb zijn voordeel.

vrijdag 8 september 2017

Onder de grond.


Ik houd van grotten en wanneer er een in de buurt is van ons vakantieadres gaan we er heen. Het is, zeker met een buitentemperatuur van dik 30º heerlijk om een paar uren te verblijven. De rondleiding duurde eigenlijk 1 uur maar dat was uitgelopen en op de terugweg kwamen we alweer een andere groep tegen zodat onze groep helemaal uit elkaar viel ( door het elkaar laten passeren ) Niet zo erg want er was zoveel om van te genieten en we konden daardoor op ons gemak heel veel foto's maken.
GROTTE DE TRABUC diende een tijd lang als schuilplaats voor rover en dankt daar zijn naam aan. Een Trabuc is een soort DONDERBUS.
Door onderzoek van gevonden botten en gereedschap blijkt dat de grot al bewoond moet zijn geweest in de prehistorie. Later werd de grot gebruikt als toevluchtsoord voor de Hugenoten maar de soldaten van de koning hebben de grot dichtgemetseld, zoals vele anderen in de omgeving, om deze ( te geschikte ) verstopplaatsen onbruikbaar te maken.
Het is de grootste grot van de Cevennen met een grote onderaardse waterval, een 25 m diep meer en de "100.000 soldaten" ( linker foto ) kalkafzettingen die uniek zijn in de wereld. Hoe ze daar zijn ontstaan is voor specialisten nog steeds onverklaarbaar omdat er op die plek nergens water drupt, wat nodig is voor het ontstaan van stalagmieten.
's-Middags zijn we lekker lui geweest maar moest ik nog wel de tent repareren ( lusje kapot ).
C. haalde het kapotte lusje eraf met een tornmesje en stak nog een gaatje in de tentflap. Ik stak daarna ( hij hield de flap vast ) met de naald in zijn wang. Het moet niet gekker worden hè !

zondag 3 september 2017

Op verkenning.

Elke morgen om half negen komt de bakker al toeterend de camping oprijden met vers brood. Dus na het, voor ons wat late ontbijt, stapten we op de fiets voor een verkenningsritje en boodschappen doen. We ontdekten dat er een heuse fietspad loopt vanaf St-Christol-Les-Alès ( waar onze camping is ) naar Alès en verder. We dronken koffie in Alès en maakten foto's van le Pont Vieille, een van de bruggen over de Gardon, waar door de grote droogte weinig water in stond, en van de Notre-Dame-de-Rochebelle ( links nog net op de foto ). La Vierge waakt hoog op haar sokkel over de stad.
We hadden 30.86 km gefietst, een leuk begin en 's-middags genoten we, bij onze tent in het zonnetje, van koffie met de net gekochte Madeleines.

vrijdag 1 september 2017

Vakantie.

We zijn inmiddels al weer twee weken thuis ( tjee wat vliegt de tijd ) maar ik wil toch nog wat op m'n blog zetten over de vakantie. We vertrokken op een "Zwarte zaterdag"maar we hadden geen last van wat voor verkeershinder dan ook. We waren wel voor Lion gestopt voor een overnachting en dat scheelde natuurlijk. De volgende dag was het drukker en dat kon je merken bij de toiletten. Ik hoorde opeens de opmerking "het lijkt hier wel zwarte zaterdag". File daar dus.
Het was een leuke camping  waar we lagen en dit was het uitzicht vanuit onze tent.
Er waren geen afgebakende plekken, nee alles lag zo'n beetje hars en dwars over het terrein verspreid maar iedereen had wel enkele boompjes voor de broodnodige schaduw.We hadden in reviews al wel gelezen dat het sanitair gedateerd was maar wel erg schoon dus daar hadden we maar op gegokt dat dat ook klopte. Nou dat was ook zo en alles werkte prima. Niet met muntjes of zo en er hing altijd voldoende toiletpapier bij de w.c.
Het is een rustige camping en elke morgen komt de bakker met vers brood. Verder is er niks maar op 10 min fietsen is er een Intermarché en in de omgeving is van alles te doen.
Toen onze tent stond was het lekker douchen en heerlijk uit eten. Nou wat wil een mens nog meer.