Klaar !

 

Deze stof kocht ik járen geleden naar aanleiding van het maken van DIT BUIDELTASJE en omdat ik de stof mooi vond. Deze tas is groter dan het kleine buideltje en ik was er toentertijd ook heel enthousiast aan begonnen. Waarom is hij nu dan pas af ? Nou, boven in de rand zoude ringen worden geslagen, hebben we wel vaker gedaan en dat gaat altijd goed. Onze dochter sloeg het eerste gat, ojee, rafels rondom. Nou ja, hoe kan dát ? Sla het tweede gat maar zei ik vol vertrouwen, ik verzin wel wat voor dat eerst gat. Weer hetzelfde, het derde idem dito, toen zijn we gestopt. De tas is weggelegd, ik zou wel een oplossing vinden. Van tijd tot tijd kwam ik de tas weer tegen en dan had ik zoiets van, o ja !!! Maar nu heb ik eindelijk de klus geklaard. In het gat heb ik een klein stukje stof geschoven, dat ging omdat de tas gevoerd is en er dus tussen de buiten en binnen tas ruimte zit. Zo kon ik het gat machinaal stoppen, daarna zijn de lussen erop gezet om het koord door te rijgen, fluitje van een cent, heeft dat nou zó lang moeten duren. Tja, soms wel.

Op de onderste foto laat ik de binnenkant zien, een lekkere grote opgestikte zak met rits, voor de portemonnaie, sleutels en lippenstift vind ik altijd handig, dan hoef je niet te zoeken tussen de andere spullen. Op naar een volgende project !

Slappe tas.

Ik publiceer niet zo vaak meer tassen, alhoewel dochter en ik de laatste maanden regelmatig met tassen in de weer zijn geweest. Het was bijna allemaal stug materiaal waarmee we werkten en we hadden nu alle twee zin om een slappe tas te maken, gewoon zoals we er al veel hebben gemaakt, van oude spijkerbroeken. Nou hier staat ie dan, de voor en de achterkant. De bruine zak is (haha) van een bruine spijkerbroek en zo hebben wij er binnen ook een op de voering gestikt. Gewoon gelaten zoals hij was. Verder zitten er wat dingen van vilt op, een geborduurd vlindertje, een hartje een bandje, enfin allerlei kleine dingetjes die je overal hebt liggen. Het is best een lange tas, fijn om te winkelen, maar je kunt hem ook op een andere manier gebruiken. Op de linker foto zie je twee haken, onder aan de bodem zitten twee lusjes. Dus als je 's-morgens vertrekt klap je de bodem omhoog en maak je de lusjes vast aan de haken, is de tas half zo lang. Is de bovenste helft van de tas vol, maak je de lusje weer los, et voilà, lekker verder winkelen !

 

Nóg een sliertje vogels.

Eind vorig jaar maakte ik DEZE
 vogeltjes van overhemden van een overleden vriend. Nu maakte ik nog zo'n sliert voor zijn kleindochter. Ik vertelde vorig jaar in dat blog, dat hij vroeger leraar fijn metaal was en voor zijn hobby sieraden ging ontwerpen en maken van roestvrij staal. Nou ik mocht weer lekker rommelen tussen overgebleven materiaal. Niks leukers dan dat en we kozen een mooie ring om het geheel aan op te hangen en staafjes om onder wat te verzwaren. Hier zie je één bakje met restanten en een bord met ringen en manchetknopen, maar er waren nog veel meer bakjes en kastjes met lades. Ik vind dat altijd superleuk om in te rommelen. Misschien is het een opwijking, maar in een doe het zelf zaak of kampeer winkel vind ik al die bakjes en laadjes met moertjes, schroefjes en haakjes......enz, waarvan je soms niet eens weet wat het is, ook prachtig. Enfin, ik dwaal af, gisteren brachten we de vogeltjes naar onze vriendin en die bezorgd ze deze week bij haar kleindochter. 

Vogeltjes.

Ik mocht weer vogeltjes maken en dat doe ik altijd met veel plezier. Begin mei overleed een goede vriend van ons, wij kennen hem en zijn vrouw al vanaf ons trouwen. Toen we in ons nieuwe huis gingen wonen, kwamen zij drie deuren verder wonen. Er was meteen een klik en alhoewel we allemaal weer verhuisd zijn, is de vriendschap gebleven. Onze vriend was leraar fijn metaal en op een gegeven moment is hij als hobby sieraden van roestvrijstaal gaan ontwerpen en ook maken. HIER zie je er een paar. Als ik de vogeltjes klaar heb, hang ik er onder altijd wat aan, knoopjes, kralen, strikjes, kurk, het maakt eigenlijk niet uit wat. Maar nu bedacht ik dat het misschien veel leuker zou zijn om materiaal te gebruiken waarmee hij werkte. Kom maar kijken er ligt nog genoeg kreeg ik te horen en zo geschiedde. Ik maakte een sliert voor zijn vrouw en een voor de dochter, onze vriendin ging zelf een kussen maken van de overhemden en als er dan nog wat over is mag ik nog vogeltjes maken voor een kleindochter, fijn toch ! 
(met toestemming gepubliceerd)

 

Raadselachtig !

Vorige keer had ik er ZES gemaakt en lagen er nog negen geknipt en geplakt klaar. Daar heb ik er nu zeven van klaar, maar nu liggen er nog elf geknipt en geplakt klaar, rara hoe kan dat. Ach ja, weet je wat het is, het werkt een beetje verslavend, boekenleggers maken. Je bent met een lapje bezig en denkt, daar kan ik er nog een van knippen, maar omdat ik ze allemaal verschillend wil maken zoek je er een andere achterkant bij en een ander versierseltje. Dan rommel je weer tussen je stoffen en vind nog een leuk restant en weer een en weer.....enfin. De bovenste foto is van de ene kant en de onderste foto van de andere kant. De eerste twee, vanaf links, zijn alweer weg naar twee jarigen en de rest, nou ja het jaar is net begonnen en er komen nog heel wat verjaardagen aan. Nog maar even door dus.

 

Crea 2021 - Alfabet - week 2 - B - Boekenlegger.

De tweede letter van het alfabet, de B. Ik koos voor het woord Boekenlegger, makkelijk hoor dat we nu zelf kunnen kiezen. Ik dook weer eens in de lappenkist en zocht wat restjes die bij elkaar gebruikt konden worden. Nou er liggen er nog genoeg, alleen de bandjes, randjes en kantjes, die raken zo langzamerhand wel op.

Het plan was om er tien te gaan maken en 6 zijn er nu klaar. Op de bovenste foto zie je de ene kant en op de onderste foto de andere kant. Ik heb er nog 5 over, want een is er vandaag op de post gegaan en morgen de volgende. Een ging er naar een zieke en de andere naar een jarige. Erg handig dat ik ze nu net klaar had. Er liggen er nu nog 9 geknipt en geplakt klaar, want ja, als je eenmaal bezig bent kun je bijna niet meer stoppen. Het plakvlies zit er tussen voor de stevigheid. En ondertussen is mijn werktafel, zoals je ziet, een puinhoop. Herkenbaar misschien ?

 

Knippen en knopen.

Heel de zondag met een vriendin heerlijk zitten knutselen. Van een stapel overhemden, waar ik al eens VOGELTJES
 uit had gemaakt, hebben we nu een krans gemaakt. Ik knipte de repen stof, eerst de lange repen van 2 cm breed en daarna knip je de repen in stukjes van ± 10 cm, naar gelang de dikte van de ijzeren ring. Zij heeft alle reepjes om de ring geknoopt (gewoon een enkele knoop) wat een samenwerking hè. De krans was nog niet klaar toen ze naar huis ging, want zeg nou zelf, koffie drinken en lunchen hoort er ook bij. Ze nam reepjes mee naar huis en vandaag kreeg ik een foto opgestuurd. De krans hangt nu mooi bij de "troostvogeltjes" en ik mocht het publiceren. We gaan vast nog eens meer samen creatief zijn, er zijn nog genoeg stukken stof over en bovendien hebben we lekker bijgekletst ;-)

Nieuw model.

 

In juni maakte ik de eerste MONDKAPJES. Een model met plooien en ik maakte er daarna nog veel meer, ruimt lekker de restjes stof op. Nu zag ik laatst op het blog van MARJAN een ander model en daar zijn dochter en ik mee aan de slag gegaan. We maakten er nog meer dan je hier ziet, maar die waren al uitgedeeld voordat ik er foto's van had gemaakt.

Een heel fijn model is het, je brilglazen beslaan bijna niet meer en dat is fijn (dankjewel Marjan) en afgelopen zondagmiddag met die regen heb ik er ook nog enkele gemaakt. Blogde ik vrijdag al over de engel die hier al zoveel jaren in huis lag, nu maakte ik sommige mondkapjes van stof die ik in 2012 kocht in FRANKRIJK tijdens een rondje "vide grenier". In Gignac of in Estivals, dat weet ik niet meer, maar dat doet er natuurlijk niet toe. De gele stof met de bloemen komt daar vandaan, die met de wijn etiketten en ook het rood/wit ruitje, al lijkt het bijna wel Brabantsbont. De andere zijn echt rest stoffen of iets van gedragen kleding. Weet je wat ik nu zo leuk vind, als je de kapjes vouwt zoals hierboven lijken het wel tasjes, zei ik tegen onze dochter. En wat doet zij, zij maakte een mondkapjestas, ik vind het wel lachen !

FOTO TRANSFER ... Crea 5220.

FOTO TRANSFER is het woord, dus dan maar beginnen met een foto maken. Klinkt logisch, maar eigenlijk begint het natuurlijk met een idee. Het idee was om een zakje te maken waar de knoflook in bewaard kan worden. Er lag hier nog een zakje geknipt en dat kon ik wel gebruiken. De foto werd afgedrukt op transfer papier en daarna op de stof gestreken. Toen ik bezig was vond ik het zakje toch wat aan de grote kant om alleen knoflook in te bewaren, maar ik was al te ver om het los te halen en kleiner te knippen. Er gaan nu dus ook uien in bewaard worden, dat bijt elkaar niet.

Aan een kant heb ik met een textiel pen opgeschreven wat erin moet en aan de andere kant zie je de TRANSFER van de FOTO.
Ben er tevreden mee en het staat best aardig in de keuken (voorlopig :-)

VIERKANT ... Crea 2020.

Onze dochter heeft twee stapels geknipte stofjes liggen. De ene stapel is met lapjes 10x10 en de andere met lapjes 15x15. Allemaal VIERKANT dus. Kwam heel goed van pas, want dat is het weekwoord. Ik zocht er 19 uit van 15x15 en maakte er deze tas van. Alle stofjes zijn van gedragen kleding, van spijkerbroeken, gordijnen, jasjes, bloezen, enz enz...…… Hier lag nog een stuk stof voor de voering, waar ik een binnenzak met rits op heb gestikt. De hengsels zijn de taillebanden van een spijkerbroek en de bovenrand is afgewerkt met een bies van spijkerstof. Ik maakte zo'n TAS al eens eerder en vind het een ideaal model.
Opdracht klaar, nu op naar Carnaval !!!

Rokjesdag.

Onze dochter had twee rokken, een spijkerrok en een rok van gebatikte stof, die ik jáááren geleden voor haar had gemaakt. De spijkerrok was haar nu te groot geworden, of eigenlijk moet ik zeggen, zij is nu slanker en de batikrok was denk ik te klein, want die heeft onze kleindochter ook al gedragen. Enfin, ze is aan het opruimen en bedacht dat we de twee rokken wel konden verwerken, op een simpele manier, tot een tas.
Zo gezegd zo gedaan ! We lieten de rok zoals hij was, ze vond nog band in haar rommelbak voor de draagbanden en de batikrok werd de voering. Tadááá…...klaar.

Scrunchie naaimiddag.

Onze afspraak om samen in de Kerstvakantie scrunchies te maken was gezellig en Bo zat zelf ook achter de naaimachine. Zij zocht eerst natuurlijk de stofjes uit, en daarna gingen we knippen. De eerste deed ik zelf, maar daarna deed Bo het. Ik liet ze ook zelf het elastiek knippen en de korte naadjes stikken. Ik deed dan de lange naden en zij draaide de scrunchies dan weer om. Wat een samenwerking hè, ging hartstikke goed en op het eind van de middag hadden we alle stofjes die ze had uitgezocht, verwerkt. Leuk resultaat toch !

Nog meer troostvogeltjes.

Enkele weken geleden hebben we ze al weggebracht, deze "troostvogeltjes". Het was deze keer een "opdracht", nee zo moet ik het niet zeggen, het was een vraag en hoewel de aanleiding natuurlijk triest was, vond ik het fijn. Fijn om te mogen maken. Bijna een jaar geleden overleed een heel goede vriend van ons en voor zijn vrouw had ik al vogeltjes gemaakt van zijn overhemden.

Enkele weken geleden zouden ze 50 jaar zijn getrouwd en helaas konden ze dat niet meer vieren.
Maar ze zit niet bij de pakken neer en met de steun van haar kinderen en kleinkinderen slaat ze zich er ferm doorheen.
In dat weekend gingen ze met z'n allen naar een huisje en daarom de vraag of ik voor de kinderen ook zo'n sliert vogeltjes wou maken.
Natuurlijk, daar hoef je niet over na te denken, ik heb het met plezier gedaan.

Dit mocht ik, met toestemming, op mijn blog zetten.

Scrunchie.

Jullie kennen ze vast ook nog wel, de haarelastieken met stof erom. Volgens mij heeft onze dochter ze vroeger ook gedragen, maar ik kan me niet meer herinneren dat wij ze Scrunchie noemden. Ik denk dat wij meer gingen voor de namen, Haarelastiek, Froezel, Frutsel of wokkel. Maar goed, sinds vorig jaar zijn ze weer helemaal "hot" , tenminste op school voor de jeugd. Ze dragen ze niet alleen in het haar, maar ook om de pols. Bo is er ook helemaal weg van en heeft er al verschillende. Een tijdje geleden hebben we er samen een gemaakt en ze had er enkele meegebracht van de vakantie in Denemarken. Ze stonden natuurlijk ook op haar lijstje voor de Sint, dus deze naaipiet was maar eens achter de machine gaan zitten om er een paar te maken. Hartsikke leuk om te doen en we hebben al afgesproken dat we in de Kerstvakantie een hele dag samen gaan naaien, lapjes genoeg. Hier nog wat informatie over de SCRUNCHIE en ik verheug me er al op.

Vogeltjes, fietstocht en 4000 km.

Eind januari overleed een heel goede vriend en tevens buurjongen van mijn man van vroeger. Een tijdje na zijn overlijden gingen we op bezoek bij zijn vrouw en ik vertelde haar dat ik al een paar keer voor nabestaande vogeltjes had gemaakt van overhemden of blouses. Ik vroeg haar of ze dat misschien ook zou willen en wanneer ze er aan toe was om kleding op te ruimen, zou ik ze met plezier voor haar maken. Een paar weken geleden, toen ze met ons ging fietsen, heb ik ze gegeven. Het was voor haar toch wel een emotioneel moment, maar ze was er erg blij mee. Er werd een spijker gezocht en een geschikt plekje zodat we de vogeltjes meteen konden ophangen.
Daarna hebben we gefietst en heerlijk geluncht. Het werd wel een kortere fietstocht dan er was gepland, met onderbrekingen, want haar band liep steeds leeg. Aangezien ze een E-bike heeft, maar jammer genoeg geen reparatie materiaal had meegenomen, konden we verder niks. Waar we hadden geluncht was net een wielerwedstrijd bezig en hebben we nog gevraagd of er iemand was met de juiste sleutels of materiaal, maar ja de renners gaan daar tegenwoordig niet meer mee aan de slag. Die hebben gewoon een extra wiel bij zich. Ik informeerde nog bij iemand in een groen hesje en een rugzak, of hij misschien daar een of andere tent wist met materiaal, maar hij zij ik kan wel wat plakken maar dan met pleisters, hij was van de E.H.B.O.
Gelukkig heeft ze schatten van buren en die hebben haar ( en de fiets ) opgehaald. Wij kregen de huissleutel mee en fietsten terug. We kwamen allemaal tegelijk bij haar huis aan en hebben met z'n allen, onder het genot van een wijntje, gezellig zitten napraten en meteen besloten dat we op herhaling gaan ( liefst zonder lekke banden natuurlijk )

( Tussen haakjes ) kort daarvoor hadden we de 4000 km overschreden, maar nog niet gevierd dus beschouwen we deze lunch maar als de traktatie voor dat feit.

Walhalla.

We hebben al heel wat tassen gemaakt, onze dochter en ik , meestal van restjes stof, lapjes geknipt van oude spijkerbroeken en leer van afgedankte bankstellen. Maar deze keer ging het anders. Een kennis van onze dochter had ergens op het w.w.w een tas gezien, of we die voor haar konden maken maar dan net iets anders met zo min mogelijk naden, hengsel een geheel met de tas, zonder voering maar wel een binnenzak met rits en in een bepaalde kleur bruin. Nou die kleur hadden we niet dus moesten we op zoek. Gelukkig wist onze dochter een groothandel in leer en fournituren waar ze al heel lang een kijkje wou gaan nemen maar dat was er nog steeds niet van gekomen. Mooie gelegenheid om daar nu maar eens naar toe te gaan en "mam ga je mee" nou mam wou dat wel. op een woensdagochtend kwamen we HIER terecht, een waar walhalla. Rekken vol leer in allerlei kleuren, dik leer, dun leer, bewerkt leer, suède noem maar op. Mooie kleine partijen, geweldig om daar rond te lopen, je kon echt op je gemak zoeken. Heel vriendelijk werden we geholpen en niet te vergeten nog even op ons gemak van aangeboden koffie en thee zitten genieten. De tas is inmiddels afgeleverd en goed bevonden en wij, wij gaan weer verder met restjes verwerken maar ook zeker nog eens terug. Trouwens, daar stonden ook nog bakken met restjes, dus.........

En nog drie erbij.

Het is zo leuk om een beetje te experimenteren met de tasjes. Ik was eigenlijk aan het zoeken naar een broche en, verdorie, ik kan hem nergens meer vinden maar kwam wel de roos tegen. Ooit gekocht voor op een jurk maar toen puntje bij paaltje kwam vond ik het wat overdreven staan. Op het tasje vind ik het wel feestelijk en mijn dochter zag het ook wel zitten. De bovenrand van het geruite tasje is van spijkerstof en laat ik nou in de doos waar de roos lag een blauwe dasspeld vinden die tegelijkertijd ook een pennetje is. Het linker tasje is voor mijzelf, het is iets hoger dan de andere i.v.m het tafereel dat er natuurlijk wel helemaal op moest. De stof kocht ik jáááren geleden en laat de kleuren nu perfect passen bij mijn nieuwe winterjas. Zo komt alles toch nog van pas.

Drie kleine tasjes.

Dochter had op het w.w.w leuke tasjes gezien, en ik had zin om weer eens met stofjes te werken in plaats van met leer. Zij had nog wat spelden liggen en in mijn kisten lagen nog wel stofjes. Zij heeft alles geknipt en ik kroop achter de naaimachine. Met plakkatoen verstevigden we de stof, voordat de voering erin werd gezet. Er zit een klein binnenzakje in en een lusje om je sleutels aan te hangen, portemonnee, pakje zakdoekjes, lippenstift en de mobiele tel. kan erin, meer heb je toch niet nodig (soms). Het tasje sluit aan de bovenkant d.m.v twee magneetjes en de spelden zijn gewoon voor de sier. Leuk projectje !!!

Enfin.

Ja echt, eindelijk af , dat kan ik wel zeggen van deze tas. Vorig jaar was ik er al aan begonnen. Marthy van het blog : HEENENTERUGNAARDEARDECHE vroeg 'n keer wie er interesse had in sierband. Het kwam volgens mij van een tante van haar man en zij deed er niks mee. Ik kreeg toen dit bloemenband toegestuurd en dacht meteen dat komt op een "spijkerbroekentas". Voor we met vakantie gingen waren alle lapjes, allemaal van oude broeken, geknipt en ik nam er een paar mee naar Frankrijk. Ik had bedacht dat het wel leuk zou zijn wanneer ik een bloem, net als op het band, maar dan wat groter daar op zou kunnen borduren. Nou dat was dus helemaal niet gelukt. We zijn eigenlijk altijd op pad, om te fietsen of om wat te gaan bekijken en als we dan terug waren op de camping was het douchen, lekker relaxen en bovendien was het veel te warm. Ik heb het wel geprobeerd hoor maar ik kreeg de naald bijna niet door de stof, verloor steeds mijn vingerhoed en mijn ogen werkten op de een of andere manier ook niet mee. Om een lang verhaal kort te maken, het bleken wat technische problemen te zijn ( carpaal tunnel syndroom en nastaar ) maar dat is nu allemaal gerepareerd. Mijn hand kan ik al een hele tijd goed gebruiken, behalve de fijne motoriek zal ik maar zeggen, dus vandaar dat ik de contouren van de bloem er maar met de naaimachine op heb gestikt en ik kijk ook weer helder uit m'n ogen, haha !
Een paar weken geleden was er weer post van Marthy, allerlei gezellige dingen maar ook een kaart die echt wel hier wil zijn, waarom, kijk maar even HIER.
En zie je die leuke button op de tas, die kreeg ik van ELS.
Dank, dank aan jullie en ik ga hem maar mijn "blogvriendinnentas" noemen. Toch ??

Hartjesdag.

Ik heb helemaal niks met Valentijnsdag maar vandaag ontkwam ik er toch niet helemaal aan. Onze jongste  twee kleinkinderen hadden hier geslapen en kleindochter had klei meegebracht want ze wou nog iets maken voor haar "vriendje" ja je raad het al, hartjes. Nou ze is lekker bezig geweest maar zij niet alleen want hier lag nog een ander hartjesproject. Vorig jaar had ze zelf een ontwerp gemaakt voor een tas in de vorm van een ( haha ) hart. Briefje erbij geschreven voor de benodigdheden en stofjes erbij gezocht. We waren er al aan begonnen maar toen kwam de operatie aan mijn hand ertussen en is het blijven liggen. Uitgelezen dag vandaag om het af te maken en kon ze meteen poseren. En toen viel er nog een kaart in de bus ( met een kus ). Nee geen echte Valentijnskaart natuurlijk, maar door de actie die postnl al enkele jaren heeft, mag je een gratis kaart voor die dag versturen door op het postzegelvakje een lippenstiftkus te plaatsen. Kijk en dat is dan wel weer leuk, een mooie kaart zomaar onverwacht in je brievenbus, dankjewel Bertie voor die verrassing.