BRIGHT ... Crea 5219.

De laatste keer Crea 5219, wat ging dat toch vlug voorbij, een week is niks hè. Wat zou ik nu toch kunnen doen met het woord BRIGHT ? In eerste instantie dacht ik aan iets met heldere kleuren, maar om in mijn boek te werken was deze week echt geen tijd. Zou ik dan maar een heldere ster fotograferen of een brandende kaars, nee, nee want de laatste drie weken had ik al gevuld met foto's.

Nou, zoals het al een paar keer eerder is gebeurd, was onze kleindochter weer mijn reddende engel.

Eerste Kerstdag hadden we het Kerstdiner bij onze dochter en toen we aan tafel zaten zei ik tegen Bo, het woord deze week is BRIGHT, heb jij misschien een idee ?

O oma dat is niet zo moeilijk, in Engeland gebruiken ze vaak de woorden BRIGHT FUTURE en dat betekent een mooie of goede toekomst. Dat had ze op school gehad met de Engelse les.

Nou, bij deze dus, omdat het jaar bijna voorbij is en we weer aan een nieuw mogen beginnen!!!

I WISH YOU A BRIGHT FUTURE.

Afval-engeltjes.

Een tafel vol afval, enkele kinderen die graag knutselen en een mama en oma die mee kwamen helpen bij de Kerstcreativiteit-ochtend op school. In het kader van, we gooien niks weg, nee als het kan doen we aan hergebruik maakten we Kerstengeltjes van afval (sinaasappel en aardappel netjes, restjes wol, lege chips zakken, plastic zakken, thee of bonbondoosjes, lintjes en touwtjes)  Ik deed het al eens eerder, HIER kun je het zien en er zit ook een link (het woord engeltjes) die verwijst naar het blog Vlijtig, waar ik het idee had gevonden.
De engeltjes kregen nu ook namen, rechts is een Gothic engeltje.

Het linker is een jongensengeltje en het rechter engeltje is een duiveltje geworden.
Tenslotte hangen ze hier allemaal op een rij.
Leuke ochtend en het werd weer met plezier gedaan.

RAIN ... Crea 5219.

Heel de week had ik al REGEN in mijn hoofd en dat moest het worden, echte regen. Heel de week weinig echte regen, maar geen nood ik zou wel wachten want op vrijdag, nou nou, dan zouden er flinke buien gaan vallen. Nou wat denk je, beetje miezerig vanmorgen, maar daarna werd het droog. Hoe kan dat nou, de weer app gaf gisteren 90% kans en voor vandaag ( alhoewel afgezwakt ) toch nog 75% kans op buien. Vanmiddag met de koffie nog niks, het werd wel steeds donkerder. Het liep al tegen half vijf en jawel hoor, eindelijk.

De druppels bleven mooi aan de ijzeren staafjes van de Kerstboom hangen.

En ook aan de kleine bolletjes, gemaakt van dun ijzerdraad, bleven er wat hangen.
Het was nog best moeilijk om er enkele fatsoenlijke foto's van te maken, maar uiteindelijk heb ik de opdracht van vandaag toch kunnen maken, pffff.

ENS.

Vandaag ga ik even terug naar afgelopen zomer, toen we de Elfstedentocht fietsten. In de aanloop daar naartoe, kwamen we door Ens en hoera een Social Sofa.
Dit ontwerp is van Marga van Kuijk. Zij koos voor onderwerpen die Ens markant maken.
Ens heeft een sterke binding met Schokland. Het dorp is vernoemd naar het zuidelijk deel van het voormalig eiland en dat is terug te vinden in het ontwerp.
Middelbuurt en Zuidert vormen samen Ens.
Aan de voorkant is, op de rugleuning, Middelbuurt afgebeeld.
Op de zitting verbeeldt het water de Zuiderzee en daaronder kassen met daarvoor pompoenen en kleurige tulpen.
De vogel boven de kassen is een kiekendief, Flevolands symbool.
Op de armleuning het woord Ens met daaronder het wapen van Ens.
Op de achterkant van de bank zijn balgstuw, de uitkijktoren en het kunstwerk de Baanbreker van Steef Roothaan te zien.
Al met al een fleurige bank, maar dat zijn ze eigenlijk allemaal wel.

Nog meer troostvogeltjes.

Enkele weken geleden hebben we ze al weggebracht, deze "troostvogeltjes". Het was deze keer een "opdracht", nee zo moet ik het niet zeggen, het was een vraag en hoewel de aanleiding natuurlijk triest was, vond ik het fijn. Fijn om te mogen maken. Bijna een jaar geleden overleed een heel goede vriend van ons en voor zijn vrouw had ik al vogeltjes gemaakt van zijn overhemden.

Enkele weken geleden zouden ze 50 jaar zijn getrouwd en helaas konden ze dat niet meer vieren.
Maar ze zit niet bij de pakken neer en met de steun van haar kinderen en kleinkinderen slaat ze zich er ferm doorheen.
In dat weekend gingen ze met z'n allen naar een huisje en daarom de vraag of ik voor de kinderen ook zo'n sliert vogeltjes wou maken.
Natuurlijk, daar hoef je niet over na te denken, ik heb het met plezier gedaan.

Dit mocht ik, met toestemming, op mijn blog zetten.

SHINE ... Crea 5219.

Het SCHIJNT dat ik er SCHIJNbaar vandaag niet meer in slaag om iets in het boek te maken. Daarom heb ik maar eens een waxinelichtje aangestoken in een kerstglaasje, dat ik deze week tegenkwam met het uitpakken van de kerstspullen. En nu SCHIJNT er een klein warm licht op deze, toch wel donkere regenachtige dag.

Steenmeel.

Vorige week maakten we een fietstochtje en kwamen door de Maashorst, een natuurgebied hier niet ver vandaan. Op verschillende plekken waren afzettingen met rood/wit lint en op sommige plaatsen stonden  mannen in oranje hesjes om iedereen tegen te houden die er eventueel toch door wilden. Wat was hier gaande ? We zijn dus maar eens afgestapt om het pamflet te lezen.
Dit gebied is afgesloten i.v.m verspreiding steenmeel.
Hingen er afgelopen zomer overal pamfletten om ons te waarschuwen tegen de processierupsen, nu dit weer.
Dit was toch iets heel anders, er werd gewerkt aan duurzaam bodemherstel. Door de uitstoot van stikstofoxide en ammoniak van industrie, landbouw en verkeer is de bodem verzuurd. Belangrijke voedingsstoffen en mineralen spoelen daardoor makkelijk weg, terwijl een overschot aan stikstof achterblijft. We weten het allemaal, maar dit kwam toch wel even aan. We fietsen overal heen, we genieten van de mooie herfstkleuren en ik roep regelmatig dat het er zo mooi uitziet, maar tegelijkertijd is het goed mis. Door de verzuring en verarming van de bodem neemt de variatie aan plantensoorten, vlinders en insecten in de natuurgebieden af de heidegebieden vergrassen. Door uitspoeling van voedingsstoffen is de voedingswaarde van planten ook lager. Rupsen worden vervolgens geen vlinders meer, vogels leggen eieren met te dunne schalen en kuikens worden geboren met gebroken pootjes. Ook bomen hebben het steeds moeilijker. Vandaar de noodzaak voor duurzaam bodemherstel. Wat was men nu aan het doen ? Steenmeel verspreiden en dat gebeurde met inzet van helikopters. Zo kan men heel nauwkeurig werken zonder de bodem in het gebied te verstoren. Steen meel is niet schadelijk voor de gezondheid, maar inademen is natuurlijk niet gewenst en daarom is het belangrijk om voldoende afstand te houden tot het gebied waar gevlogen wordt.
Maar wat is nou steenmeel en wat doet het, nou het woord zegt het al, gemalen steen. Dat komt vrij bij de winning van de natuurlijke steensoort veldspaat. Het is rijk aan mineralen en geeft de voedingsstoffen geleidelijk af. Daardoor herstelt de balans in de bodem en gaan natuurlijke processen beter functioneren. De biodiversiteit in het gebied neemt toe en dat betekent kansen voor de flora en fauna. Per hectare verspreidt men 10.000 kilogram steenmeel dat als een klein laagje op de grond ligt en al snel in de grond verdwijnt. Daar zet het zijn nuttige werking nog lange tijd voort. Zeker zo'n 30 jaar ! De bodem wordt vitaler, kan beter functioneren en houdt vocht makkelijker vast.
Nu maar hopen dat het allemaal klopt en dat men tegelijkertijd toch ook nog doorgaat met het terugdringen van de stikstofoxide en ammoniak, want anders…………….?

Scrunchie.

Jullie kennen ze vast ook nog wel, de haarelastieken met stof erom. Volgens mij heeft onze dochter ze vroeger ook gedragen, maar ik kan me niet meer herinneren dat wij ze Scrunchie noemden. Ik denk dat wij meer gingen voor de namen, Haarelastiek, Froezel, Frutsel of wokkel. Maar goed, sinds vorig jaar zijn ze weer helemaal "hot" , tenminste op school voor de jeugd. Ze dragen ze niet alleen in het haar, maar ook om de pols. Bo is er ook helemaal weg van en heeft er al verschillende. Een tijdje geleden hebben we er samen een gemaakt en ze had er enkele meegebracht van de vakantie in Denemarken. Ze stonden natuurlijk ook op haar lijstje voor de Sint, dus deze naaipiet was maar eens achter de machine gaan zitten om er een paar te maken. Hartsikke leuk om te doen en we hebben al afgesproken dat we in de Kerstvakantie een hele dag samen gaan naaien, lapjes genoeg. Hier nog wat informatie over de SCRUNCHIE en ik verheug me er al op.

Sinterklaas.

Gisteren vierden we hier Sinterklaas, samen met kinderen en kleinkinderen. Heel wat pakjes werden er uitgepakt en er werd gesnoept van de traditionele Sinterklaas lekkernijen. Ja op zo'n dag kijken we maar niet zo nauw. Iedereen bleef eten en op voorstel van Bo hadden we weer een Crep'party. Als toetje maakte ik weer een heerlijke TIRAMISU en voor wie daar ook zin in heeft, is dat woord meteen het recept.

LIGHT ... Crea 5219.

Druk druk druk, heel de week al. Ben nog bezig met inpakken en de laatste hand leggen aan een surprise, want morgen wordt Sinterklaas hier gevierd.
Ik was dus niet bezig geweest met crea 5219 en dacht dat het er deze week niet van zou komen. Toch vond ik dat eigenlijk niet leuk en bedacht dat het deze keer maar op een snelle manier moest gebeuren.
Et voici, een foto die we hier vanuit onze kamerraam hebben genomen van het verdwijnende LIGHT.
Niet vandaag hoor, maar even geleden, gewoon omdat het er vaak zo mooi gekleurd uitziet en dat kwam nu goed van pas.

Finalestuk.

Eigenlijk kan ik wel aan de gang blijven met van alles te laten zien, maar dat zal ik toch maar niet doen. Voor degene die ook naar de tentoonstelling wil, zou dat niet zo leuk zijn. Ik sluit dus nu af, zoals dat meestal bij een modeshow gebeurd, met de bruidsjurk. Een bruidsjurk met afneembare sleep en jasje met capuchon uit de lente-zomer collectie 2016 van Chanel. Toen wij deze creatie van een afstand zagen, dachten we dat het iets met bont was. Nee hoor, in deze trouwjurk zijn twee soorten kant gebruikt. De manipulatie van het textiel, vaak ten onrechte borduursel genoemd, bestaat uit opstaande kanten ruches met een bloemmotief, toegepast op kant met een geometrisch motief.
Er zijn zo'n 10.000 elementen toegevoegd : bergkristallen, stukjes leer, paarlemoerkleurige pareltjes en houten kralen.
In deze jurk zit 1012 uur borduurwerk van Lemarié en 450 uur handwerk in couture-ateliers.
Daar zagen we ook een filmpje van, chapeaux, nogmaals voor alle ambachtsvrouwen, want dat zijn het.

Dit was het dan,vier blogjes over deze tentoonstelling ( nog t/m 10 mei 2020 ) in het TEXTIELMUSEUM, waar ik ook alle informatie vandaan heb.

Chance.

Een jasje van tweed en een rok van handgesneden Leavers-kant met een bloemmotief, ja we zijn nog steeds in het Textiel Museum. Hier heb ik me ook aan staan te vergapen, hoe prachtig is dit. Het topje en de rok zijn gemaakt van een combinatie van twee soorten kant. Het kant met het bloemmotief is met de hand ingesneden in een ronde vorm die vierpas wordt genoemd. Zie je hoe prachtig dat is gedaan, elke vier ingesneden stukjes vormen weer een bloem. Achter elke vierpas zit een tweede laag kant. Naar dit ontwerp werden vier outfits in verschillende pasteltinten gemaakt voor de promotiefilm voor een parfum. HIER zie je het filmpje dat wij ook bij de tentoonstelling zagen.
Haute couture is een laboratorium voor creativiteit, las ik daar. Helemaal mee eens en grote bewondering voor de naaisters die het toch allemaal maar maken.

Het Patroon.

Dit vind ik altijd heel leuk om te zien, Jacquardkaarten die het patroon bepalen. Elke kaart is geponst in een patroon dat het ontwerp van het kant naar bindingen vertaalt. De Jacquardkaart, uitgevonden in 1801 door JOSEPH MARIE JACQUARD, een wever uit Lyon, was eigenlijk de voorloper van onze hedendaagse computerprogrammering. De kaart werkt met een vergelijkbaar binair systeem van enen (gaten) en nullen (geen gaten). Alle kettingdraden kunnen individueel door dit systeem bewegen, waardoor een eindeloze hoeveelheid aan mogelijke patronen ontstaat. Het motief en de ondergrond (tule) ontstaan tegelijkertijd. Een hele knappe uitvinding, waaraan hij veel van zijn vrije tijd had besteed. In 1801 toonde hij zijn uitvinding op een industriële beurs in Parijs. Helaas werd zijn weefgetouw later door wevers, die voor hun broodwinning vreesden, verwoest. Zes jaar na zijn dood werd er ter ere van hem in Lyon een standbeeld opgericht op de plek waar zijn weefgetouw was verwoest.

Hier werd heel veel kant gebruikt en dan niet alleen nieuw, maar het rechter jasje is gemaakt van oude  kant. Het is een ontwerp van MARTIN MARGIELA. Ik had er nog nooit van gehoord en ik dacht eigenlijk dat Maison Margiela een Italiaans modehuis was, maar Martin Margiela is een Belgische modeontwerper. Er is een tijd geweest dat dit modehuis overal oude kant opkocht, industriële en handgekloste kant. Het jasje (rechts) is dus helemaal gepatchworkt en zo vernuftig aan elkaar gezet.

 Hoe ik dat weet, nou dat het mooi in elkaar is gezet kan ik wel zien, maar de leuke weetjes komen van een speciale luistertour,  ingesproken door modejournalist Cécile Narinx en Jasmijn Bergisch, werkzaam in het atelier van Victor & Rolf. Zij stonden echt met elkaar het jasje te "ontleden" zal ik maar zeggen, zo van wat is nou een stukje gekantkloste en wat industrieel. Van hen hoorde ik ook dat hun ontwerpen worden "gelabeld" vier steken, die soms zichtbaar zijn op de achterzijde van het ontwerp. Heb natuurlijk nog gezocht aan de achterkant, maar kon het niet ontdekken. Mocht je de tentoonstelling gaan bezoeken, dan raad ik je aan om de tour echt te beluisteren. Zij hebben zó veel van die weetjes, details en anekdotes dat ik het echt een verrijking vond.

Textiel.

Vorige week bezochten we het TEXTIELMUSEUM en daar is veel te zien en te beleven. We hebben er al verschillende tentoonstellingen bezocht en het bevalt ons daar goed. Buiten de tijdelijke  tentoonstellingen is er ook van alles te doen, het Textiel Lab waar je kunt meekijken hoe ontwerpers en kunstenaars, onder begeleiding van experts, werken en experimenteren, mini-rondleidingen, workshops, er is een bibliotheek en men kan op bepaalde tijden een bezoek brengen aan de  handweverij waar mensen met een verstandelijke beperking mooie textielproducten maken en verkopen.
Maar wij gingen deze keer alleen naar de tentoonstelling "The Art Of Lace" / Haute Couture van Chanel tot Iris van Herpen. ( 16 november t/m 10 mei 2020 )
Ik ben 'fan' van IRIS VAN HERPEN, een Nederlandse  MODEONTWERPSTER. Zij staat bekend om haar experimentele aanpak en was de eerste die in 2010 met de 3D-printtechniek een kledingstuk maakte. Haar textielexperimenten met massieve en holle vormen zijn te omschrijven als 'driedimensionaal kant' waarvoor ze in dit geval heel dun hout met lasersnijden heeft bewerkt en driedimensionaal heeft gemodelleerd. Ongelooflijk toch, van hout !!! en het ziet er zó fragile uit. Of al haar creaties draagbaar zijn dat weet ik niet, maar dat is ook niet nodig want het zijn ware kunstwerken en mooi om naar te kijken en bovendien is ze, samen met anderen, steeds op zoek naar nieuwe vormen, materialen en technieken en daar komt altijd wel wat uit voort.
Ik ga hier nog even mee door dus.....wordt vervolgd !