Borden.

Gisteren toch weer gefietst, het weer viel niet tegen, alleen het laatste half uur begon het te druppelen.

Niet erg veel, maar voor alle zekerheid trokken we toch maar onze regenjack uit de fietstas. 

We hadden lekker koffie gedronken op een plek die op maandag altijd open is en op het toilet stond dit bord. Tja, hoe doe je dat hè.

Toen we verder fietsten zagen we nog een bord, een bord dat we nog niet eerder zagen.

Maar misschien jullie wel ! 

Wel een goed bord en daar mogen er best wat meer van geplaatst worden, want er zijn nogal wat fietspaden die om onderhoud schreeuwen, en anders wij wel. Voor de fietspaden dan hè !

 

Sporadisch.

Deze week toch nog drie fietstochten kunnen maken en op een van die tochten hebben we eindelijk deze échte boomhut gefotografeerd. Ik had hem al eerder ontdekt, maar was er niet zeker van of hij echt om de boom was gebouwd. Maar nu er al veel blad is gevallen en er misschien ook nog wel is gesnoeid, was het goed te zien. Jawel hoor, ze worden schaars, maar dit is er weer een. 

 

Watertoren 159 - Wormerveer.

 

De watertoren van de  ZEEPZIEDERIJ DE ADELAAR in Wormerveer is gebouwd in 1908. De stalen watertank staat op een zeven meter hoog bakstenen opbouw. Boven op de toren staat een beeld van een Adelaar als naamgever van de fabriek, waardoor de toren beeldbepalend is voor het complex. Dit zagen we van een kant en konden er niet dichterbij komen.

Dit zagen we van een andere kant. Vindt het wel een mooi beeld van het complex. 

In de bovenste link lees je veel over de geschiedenis van de fabriek en HIER wat een Zeepzieder is. 

Onze fietstocht van die dag gaf weer een mooi aantal watertorens en een mooi aantal kilometers op de teller.

(bron Wikipedia)

Watertoren 158 - Wormer.

 

Na de watertoren in Alkmaar was die van Wormer aan de beurt. Wat een mooi gebouwencomplex is dat en goed dat het bewaard is gebleven. De watertoren op het Hollandia complex aan de Veerdijk in het dorp Wormer stamt uit 1888 (inhoud en hoogte zijn onbekend) en is gebouwd ten behoeve van de sprinklerinstallatie van de fabriek. HIER nog wat informatie over de rijstpellerij. Het gehele complex, inclusief de watertoren, wordt beheerd door Stichting Hollandia, die in 1980 is opgericht en in 1994 is begonnen met het opstellen van een plan voor restauratie. De werkzaamheden zijn inmiddels voltooid en er zijn kantoor en bedrijfsruimte. De watertoren zie je hier in het midden op de eerste foto. De toren is aan de achterkant van het complex aangebouwd. Daar konden we verder niet bijkomen. 

Op naar de vierde en laatste van die dag.

Watertoren 157 - Alkmaar.

 

Voor de tweede watertoren op onze route, fietsten we van Castricum naar Alkmaar. Deze toren is ontworpen door de architecten J.C. Franken en A. Holmberg-de Beckfelt en werd gebouwd in 1900, heeft een hoogte van 31,40 meter en had een waterreservoir van 800 m³.

Het water werd omhoog gepompt vanuit de duinen bij Bergen. deze watervoorraad zorgde voor een constante druk op het waterleidingnet en was een buffervoorraad bij calamiteiten. Oorspronkelijk had de watertoren kantelen; daardoor deed het gebouw sterk denken aan de burcht in het stadswapen. Deze kantelen zijn echter in 1955 bij een restauratie van de bovenbouw weggehaald.

De Alkmaarse watertoren is niet meer operationeel, huidig gebruik, kantoor. De toren is een gemeentelijk monument.

Toen wij er aan kwamen rijden dachten we dat men er wat bovenop aan het zetten was met die grote mobiele kraan, maar dat was niet zo. Er was een storing geweest en een mevrouw die achter de toren woont en net voorbij kwam lopen vertelde mij dat ze bijna heel de nacht niet had geslapen van het alarm. Het had schijnbaar nogal lang geduurd eer het afgezet werd.

(bron Wikipedia)

Watertoren 156 - Castricum.

 

Deze watertoren uit 1908-1909, maakte deel uit van het ziekenhuiscomplex Duin en Bosch en werd ontworpen door J. Scholtens, hoofdingenieur van de Provinciale Waterstaat van Noord-Holland. Met het toezicht op de uitvoering werd hoofdopzichter A. van Vliet belast. De uitvoering van het reservoir was in handen van F.A. Neuman, Esweiler (D). Het met behulp van vijf, 36 tot 60m diepe boorputten opgepompte duinwater, werd na te zijn ontijzerd en gefilterd, opgeslagen in een waterkelder van waaruit het naar het reservoir van de watertoren werd geperst. In 1936 is de watertoren voorzien van een extra ommanteling van staal en in 1965 is er rond de reservoir-ommanteling een omloop aangebracht. De toren heeft tot eind 70-er jaren dienst gedaan voor de eigen watervoorziening van het Provinciaal Ziekenhuis.

De 33,50 meter hoge toren heeft een betonnen fundering waarop een achthoekig basement dat evenals de ronde schacht erboven taps toeloopt. Het basement is opgetrokken in bruinrode waalsteen in kruisverband met snijvoeg en aan drie zijden voorzien van een getoogd negenruits venster van gietijzer. In de zuidzijde bevindt zich een terugliggende getoogde deur waarin een zesruits raam. De overgang van het achthoekige basement naar de ronde schacht wordt gevormd door een gepleisterde waterlijst waaronder een fries van gesmoorde baksteen.

De in rode baksteen opgetrokken schacht telt tien getoogde zesruits vensters van gietijzer: in de west- en oostkant  drie boven elkaar en in de noord- en zuidzijde twee. De ommanteling van het hoogtereservoir heeft een flauwhellend kegeldak voorzien van een overstek en een lantaarn. In de ommanteling bevinden zich enkele kleine vensters. 

Dat laatste is volgens mij nog wel aan één kant, maar aan de andere kant is een gigantisch raam waardoor men een prachtig uitzicht heeft.

Het bovenste gedeelte is dan ook één hotelkamer.

Achter de watertoren stond nog een gebouw, wat waarschijnlijk wel bij de watertoren heeft gehoord. Boven de deur staat de tekst, herstelwerkplaats en ketelhuis.

Nou dit was de eerste watertoren van weer een zonnige fietsroute op 29 augustus en die dag overschreden we ook de 7000 km.

Bron: monumentenregister.cultureelerfgoed.nl

Kleinkinderen !

 

Kleinkinderen, nou ja, ze zijn niet meer zo klein. Bijna alle vier zijn ze mij voorbij in lengte en dat is niet de enige verandering. We gingen in de herfstvakantie vaak een dagje weg, of ze kwamen een dag bij ons, maar dat valt tegenwoordig niet mee. De twee oudsten hadden heel de week al volgepland. Ze hebben alletwee een baantje om wat extra zakgeld te hebben voor vanalles en nog wat en deze week deden ze dat om en om, want ze hebben ook een puppie die vanalles nog moet leren en die nog niet zo lang alleen kan zijn en ook op tijd moet worden uitgelaten. Maar ze konden 's-avonds wel komen eten en daarna zijn we nog naar de bowlingbaan gegaan, écht leuk, maar vergeten foto's te maken.

De tweejongsten hadden ook een drukke week, met hun vrienden groep, met ouders nog een dag weg, maar een dag was nog vrij, dus vonden ze het wel leuk om naar MOTION te gaan. De bezoeker wordt meegenomen in een wereld van beeld geluid en interactie. Die unieke combinatie prikkelt de zintuigen en laat je even aan de realiteit ontsnappen, las ik in de folder. Nou wie wil dat nou niet, ik wel hoor.

Op de eerste foto, schaduwspel, sta je tegenover je eigen schaduw, die je in verschillende standen kunt uitdagen. Ben je sneller dan je schaduw, daar kom je achter door op een knop te drukken. Op de tweede foto staan onze kleinkinderen in een Dodecahedron (een regelmatig twaalfvlak). Daar maakte men ook een foto die er erg leuk uitzag, wij konden ze alleen van de buitenkant fotograferen. 

Op deze foto en de vorige, zie je een gigantische zaal waar je je heerlijk over kunt geven aan deze vorm van kunst en beleef je een unieke verbeeldingsshow met  meeslepende muziek op je koptelefoon en enorme vloer en muurprojecties. Alles bewegend maar je kunt gaan zitten of rondlopen. Er zijn verschillende shows, elk van 9 minuten en elke show heeft een eigen thema.

Nog een paar foto's, want ondanks dat het overal vrij donker was, hebben we er toch nog wel wat van kunnen maken. De 4D Room, een lichtshow waar het ons leek vanuit de ruimte. Thema's, kunst, creativiteit en verder weet ik het niet meer. 

Een leuke beleving, die we nooit hadden gehad zonder de kleinkinderen, want met ons tweeën waren we er nooit heengegaan.

Het vervolg.

Wij gingen lekker met de lift naar boven, maar o jee uitkijken dat je niet in gat valt. Erg leuk hè, zo'n 'mural' , maar dan op de grond. Ja, hoe noem je dat dan ? 

Kijk, bijna op hetzelfde plekje, wat een uitzicht, daar raak ik niet op uitgekeken.

Er lag er nog een, ook van Rianne te Kaat. Het was druk en het viel niet mee om een foto te nemen, men liep er vaak gewoon overheen.

Wat een stad, nog even genieten en toen werd het tijd om weer naar de bus te gaan, een dubbeldekker. Met 75 man/vrouw waren we, een behoorlijke groep en degenen die slecht ter been waren konden beneden blijven en anderen konden bovenin. Krijg met zoiets altijd een schoolreisjes gevoel.

We gingen naar Breda, waar om 18.00 uur de start was van het avondprogramma (niet actief) stond er tussen haakjes en waar we ook gingen dineren. Wat zou dat zijn ?

Nou dat was voor ons inderdaad niet actief, maar voor de danseressen, dansers, zangeressen en zangers echt wel. Wij kregen een dinnershow voorgeschoteld. Tussen de verschillende gangen werd er opgetreden en dat was echt supergoed, niet zomaar een dansje en wat liedjes, nee écht top. Nummers van Elvis, Michael Jackson, ABBA, maar ook oudjes zoals Frank Sinatra en Gene Kelly, teveel om op te noemen. We hebben ervan genoten, al was de geluid wat aan de harde kant, maar dat heb je tegenwoordig snel. Het was een perfect georganiseerde dag, waar ook heel de dag een fotografe bij aanwezig was. Die foto's krijgen we allemaal op een of andere manier nog te zien, we wachten af.

 

Veteranen.

Manlief werkte jaren voor dit bedrijf en daar is ook al jaren een veteranen personeelsvereniging waar wij inmiddels al 18 jaren lid van zijn. Zo'n 8 keer per jaar wordt er wat georganiseerd. Het jaar begint altijd met de Nieuwjaarsborrel, lekker bijkletsen  met oud collega's, het eindigt altijd met de Kerstviering en daartussen is er altijd een fietstocht, soms een spelletjesmiddag, een bezoek aan een museum, ooit waren we op een KAMELENMELKERIJ en dit jaar hadden we een doe dag en hebben we gewerkt bij een zorginstelling en bij een speeltuin/kinderboerderij. Er werd geschilderd, getimmerd, gepoetst, in de tuin gewerkt, in de omgeving zwerfafval opgeruimd, banken voorzien van nieuwe zittingen, nieuwe bloembakken getimmerd en meteen ook gevuld met planten enz, enz. Er was genoeg te doen. De doe dag was in het kader van het 150 jaar bestaan van het bedrijf, men wou graag wat doen voor de gemeenschap en als klap op de vuurpijl hadden we zaterdag een uitje.  

We wisten niet wat we gingen doen, alleen dat we naar Rotterdam zouden gaan en 's-avonds naar Breda voor het Diner. We begonnen 's-morgens in Rosmalen, waar het bedrijf is gevestigd, met koffie,  gebak en een drankje, een toespraak van een van de directeuren en weer heel veel bijkletsen van ons, veteranen. Toen in de bus naar Rotterdam, maar dat kon je hier al wel zien. Het was inmiddels half een en er stond een lekkere lunch voor ons klaar voordat we op de boot stapten.

Een en al  bedrijvigheid in dit havengebied. Mooi om dit allemaal op je gemak te gaan zitten bekijken vanuit de rondvaartboot.

Na de rondvaart gingen we nog wat bezoeken en wat dat was staat toevallig hier op de foto, echt toevallig want ja we wisten écht niks van tevoren.

Dit zijn wij niet hoor, oh moet er niet aan denken, maar eerlijk is eerlijk, vanaf die hoogte heb je wel een prachtig uitzicht.

Wij hadden het idee dat de onderste jongen aanwijzingen kreeg van die andere, een soort van leraar. Want toen hij beneden kwam kreeg hij applaus van een groepje dat er speciaal voor hem stond, geslaagd dachten wij. Nu wij naar boven, maar niet zo ! Daarover een volgende keer.

 

Herfstcakejes ( RvdM )

 

Alle goeie dingen in drieën zullen we maar zeggen. De eerste keer te laat, tweede keer te vroeg en nu hoera, op tijd. Een heel makkelijk recept uit, wederom, het Hollandse Maandkookboek van Annemieke Geerts-Chillé en ook nog zonder lactose. 

Nagerecht of tussendoortje.

Ingrediëten. 

1 rijpe handpeer, 100 g gehakte hazelnoten, 50 g rozijnen, 350 g volkorenmeel, 200 g suiker, 2 tl kaneel, 250 ml olijfolie, 1 zakje bakpoeder, sojamelk, 12 bakvormpjes.

Bereiding.

Verwarm de oven op 200ºC

Schil de peer en haal het klokhuis eruit, prak de peer ( ik gebruikte de blender omdat de peer dan natter wordt ) en voeg de hazelnoten en rozijnen toe.

Meng in een kom het meel, bakpoeder, de suiker, de kaneel, een snufje zout en de olijfolie. Roer alles goed ( ik deed het met de mixer ) en voeg eventueel een scheut sojamelk toe tot je een heel dik beslag hebt. Mijn beslag was al dik, maar heb het wel toegevoegd.

Voeg het peer-noten-rozijnenmengsel toe en roer goed door.

Vul de vormpjes met het mengsel en zet ze een half uur in de oven.

Ik had nog nooit cakejes gebakken met zo'n dik en stevig beslag en meestal staat erbij, vul de vormpjes tot 2/3, maar dat stond hier niet, dus heb ik ze helemaal vol gedaan, op hoop van zegen. Ik moet eerlijk zeggen dat ik er weinig vertrouwen in had, maar onze kleinzoon kwam net binnen en die zei, komt goed oma. Hij had gelijk, we vonden ze heerlijk.

Meestal vind ik cake het lekkerst als die nog warm is, maar deze waren een dag daarna nog beter van smaak.

Héél véél beelden.

 

Dat niet alleen wij, wanneer we creatief bezig zijn, er soms een rommeltje van maken, zagen we gisteren op deze foto toen we de expositie Henry Moore Vorm & Materiaal bezochten in museum Beelden aan Zee in Scheveningen. Deze is nog te bezoeken tot 22 oktober.

Moore haalde inspiratie uit dingen die hij tijdens wandelingen opraapte, zoals stenen, schelpen, botten en mooi gepolijste stukken drijfhout. Dat is hier goed te zien bij dit bijna twee meter hoge Three way piece No 1:Points. Zijn inspiratiebron was een klein stuk vuursteen dat in zijn studio lag en op drie scherpe punten rustte. 

Hij was ook een tijd bezig met verschillende maskers. Links een van steen, hier wou hij de ogen extra uitdrukking meegeven en ze laten staren, omdat het de ogen zijn die het gemakkelijkst menselijke emotie uitdrukken. Andere maskers waren vaak asymmetrisch. dit had hij opgemerkt in sommige Mexicaanse maskers, en begon het in werkelijkheid in alle gezichten terugvinden.

Links nog een soort van asymmetrisch masker en recht twee figuren die ik gewoon mooi vond.

Evenals hier het object links. Er waren gaatjes boven, onder, links en rechts in gemaakt en daar met nauwkeurige precisie draden gespannen, zó strak.

Zoals je ziet grote en kleine objecten, ja er was heel wat te bekijken, 82 stuks maar liefst.

Reclining Figure (brons). Er waren verschillende liggende figuren, daarin was hij zeer geïnteresseerd. Tijdens de Tweede Wereldoorlog verdiepte deze interesse zich toen hij mensen begon te tekenen die in de Londense metro schuilden voor de bombardementen. Daar zag hij duizenden mensen die probeerden te slapen, en hij merkte de scherpe hoeken op waarin hun lichamen zich verdraaiden terwijl ze dat deden. Prachtig wordt dit uitgebeeld, wat een emotie beeld dit uit.

Dan nu nog eentje, want ik kan wel aan de gang blijven.

Deze Three Way Ring is van porselein. Zó grondig doorboord, dat er vanuit alle richtingen openingen zijn ontstaan. Zó strak, ó glad. Prachtig gemaakt en je moet er niet aan denken dat zoiets tijden het werk opeens breekt, maar dat is niet gebeurd, gelukkig. Veel grote werken die Moore in brons goot voor de openbare ruimte hebben ook een open compositie. Kinderen vinden dat heerlijk om doorheen te klimmen. Moore vond het een prima idee dat ze binnen en rondom de sculptuur konden spelen, en zo volledig de ruimte konden verkennen en ik ben het met hem eens.

Wij vonden het een prachtige tentoonstelling en men had een heel mooi en duidelijk informatieboekje samengesteld, waar ik voor mijn blog ook nog veel plezier van heb gehad.

Echt een aanrader (nog t/m 22 oktober)

Carpaccio van courgette met croutons en gerookte kip ( RvdM )

 

Door de benaming Carpaccio wordt je misschien op het verkeerde been gezet, maar tegenwoordig wordt in de professionele keuken deze term gebruikt voor 'dun gesneden in plakjes' van allerlei ingrediënten. Ben zelf meer voor 'het beestje' bij de naam noemen en zou dan gewoon zeggen : Dun gesneden linten van courgette met croutons en gerookte kip. Bij deze dus!

Een supermakkelijk voor- of lunchgerecht voor 4 personen.

Ingrediënten: 4 kleine courgettes of 2 gewone - 2 el rode wijnazijn - 2 el olijfolie - 1 tl rozemarijntakjes - 1 el  basilicumblaadjes - 2 boterhammen - 200 g gerookte kipfilet.

Bereiding: Snijd de courgettes in lange linten met een dunschiller of kaasschaaf (ik vind een korte kaasschaaf het beste resultaat geven). Leg de repen in een schaal en besprenkel met de rode wijnazijn en de olijfolie. Ris de naaldjes van de takjes rozemarijn. Was de basilicumblaadjes en dep ze droog. Hak de basilicum fijn en hussel met de rozemarijn goed door elkaar. Voeg dit bij de courgetterepen en laat alles 1 uur rusten. Snijd de boterhammen in gelijke blokjes en besprenkel ze met olijfolie. Strooi er zout en peper overheen en bak ze in een koekenpan krokant. Zet het vuur uit en laat rusten. Snijd de gerookte kipfilet in reepjes. Leg de courgette linten op 4 borden of op een schaal. Strooi er de kipreepjes en de croutons over.

NB: Ik heb de azijn en olijfolie meteen gemengd met de rozemarijn en basilicum en dat tussen de courgette linten gestreken met een kwast. Had daardoor wat meer olie en azijn nodig, maar dat moet iedereen maar naar eigen smaak doen. Men kan natuurlijk ook kruiden uit een potje gebruiken, maar ik gebruikte verse, had dan ook verse basilicumblaadjes om nog erbij te leggen. Je houd altijd wel stukken courgette over en daar maakte ik een klein soepje van, deed dat bij een zak heldere kippensoep die ik nog had staan en aten er Spaanse Panecillo's met knoflook en peterselie bij. Een lekkere lunch was het en snel klaar.

Het was een recept uit het Hollandse Maandkookboek van Annemieke Geerts-Chillé.

Mooi in de buurt.

Ook niet ver van huis vind je aardige muurschilderingen. Ik had al eerder een blog over DEZE TUNNEL, maar enkele maanden geleden is er wat bij geschilderd, nl op de voorkant links en rechts.

Binnen in de tunnel is men ook nog bezig geweest, er zijn wat dingen over geschilderd en misschien heeft dat wel te maken met de nieuwe gemeente Maashorst, zou zo maar kunnen. Maar het kan ook zijn dat het te maken heeft met het 20 jarig jubileum van het monument VORSTENGRAF van Oss, dat er tegenover ligt.

Het ziet er in elk geval weer aardig uit en we fietsen er met plezier doorheen.