maandag 30 mei 2022

Gewoon leuk.

In bijna elke sloot staat de gele lis (Iris pseudacorus) nu in bloei. Echt niet te missen wanneer je, zoals wij vandaag, in de polder fietst. Toen ik bij thuiskomst even een bloemenboek indook, kwam ik dit verhaaltje tegen. De gele lis was in de middeleeuwen vooral bekend als een teken van de heraldiek. De bloem werd in verband gebracht met de eerste koning van Frankrijk, Clovis. Een legende luidt dat Clovis, de vorst van de Franken, eens door de Goten in het nauw werd gedreven aan een bocht in de Rijn nabij Keulen. De ingesloten Clovis merkte gelukkig op dat er gele lissen tot ver in de rivier groeiden. Zijn botanische kennis was voldoende om te beseffen dat de Rijn ter plaatse ondiep moest zijn en hij slaagde erin zijn Merovingische manschappen naar de overkant te brengen. Uit dankbaarheid koos hij de gele lis als embleem. Of het waar is weet je maar nooit, het is een legende hè !

Plotseling fietsten we hier langs, echt prachtig, niet te missen zo'n veld vol klaprozen. De naam klaproos heeft deze plant te danken aan een kinderspelletje, zo lees ik wederom in datzelfde boek. Door een bloemblaadje om te vouwen ontstaat een soort zakje, dat met een knal openspringt als er op geslagen wordt. Ik ken het spelletje niet, maar het zou zomaar kunnen.

Reeds de Assyriërs kende de klaproos. Ze noemden de plant de 'dochter van het veld'. Ook de Grieken brachten de plant in verband met de akkers en oogsten. Ze wijdden de klaproos aan Aphrodite, de godin van de landbouw en het moederschap. De Romeinen meenden dat de klaproos een gunstig effect had op de groei van het graan. Het zaad van de klaproos kan trouwens meer dan een eeuw zijn kiemkracht behouden.

Nog zo'n prachtig veld zagen we, nu vol margrieten, ja er wordt hier in Brabant royaal gezaaid en mij hoor je daarover niet klagen. De margriet (Chrysanthemum leucanthemum) is een van de bloemen die zich leent voor het bekende kinderspelletje, waarbij onder het opzeggen van 'hij houdt van mij, hij houdt niet van mij' de bloemblaadjes een voor een worden verwijderd, totdat de kale bloem de plukker het grote geluk voorspelt...of doffe ellende. Kijk, dat spelletje deden wij als kind zijnde dan weer wel, maar of dat nu nog gedaan wordt, ik betwijfel het. De naam Margriet komt van de Franse Margareta van Anjou, die een geborduurd takje met drie margrieten koos als thema voor de  versieringen rond haar huwelijk met Hendrik IV in 1445. Al deze  verhaaltjes komen uit het boek : Het maken van een wilde bloementuin (Jonathan Andrews)






 

dinsdag 24 mei 2022

Watertoren - 93 en 94. Goor en Delden.

Na de mooie Social Sofa's en de koffie in Goor, moesten we niet vergeten om de watertoren nog te fotograferen. Was best een aardige toren, maar we konden hier niet dichtbij komen. Nou ja, denk ook niet dat het veel zou toevoegen. De watertoren is gebouwd in 1915, heeft een hoogte van 29 meter en een waterreservoir van 125m³. 

Bij deze watertoren kun je wel helemaal omheen lopen en er was ook heel wat meer om te bekijken. De watertoren in Neo-Renaissance stijl, hij staat in Delden, is ontworpen door  H.P.N HALBERTSMA een Nederlands ingenieur en architect, is gebouwd in 1894 en behoort bij het landgoed Twickel. De opdracht voor de bouw kwam van eigenaar Dr. R.F. Baron van Heeckeren van Wassenaer.
De toren diende als waterreservoir voor het blussen van branden op Twickel. Daarnaast wilde de Baron aan Delden een waterleiding schenken. Toen bleek dat het water bij Twickel zout bevatte en dus niet bruikbaar was als drinkwater, werd de toren aangesloten op het waterleidingnet van Almelo. Hiertoe moest een pijpleiding van circa 10 kilometer lengte worden aangelegd. Het zout was afkomstig van een zoutlaag in de bodem van Delden. Deze laag is nadien commercieel geëxploiteerd. De toren heeft een hoogte van 37,50 meter en een waterreservoir van 200m³. De toren bezit de status van rijksmonument.

In de onderbouw ligt alle nadruk op de vormgeving van de ingang. Deze bestaat uit een dubbele paneeldeur met een rondboog bovenlicht, gevat in een omlijsting van Ionische zuilen met een kroonlijst waarboven een halfrond gebroken fronton met een wapen onder een klein timpaan. Rondom zijn er ook erg leuke versieringen aangebracht.

De reservoirommanteling is rijker gedecoreerd dan de onderbouw. Vier gevleugelde kinderkopjes, waarvan ik er hier twee laat zien (met de gelaatstrekken van de twee neefjes van de Baron van Heeckeren van Wassenaer, het zoontje van ir. Halbertsma en het zoontje van rentmeester Bitter), twee riviergoden en twee waternimfen markeren de overgang van het ronde naar de achthoekige, uitkragende bovenbouw, maar daar heb ik geen foto van. Drie aardige watertorens, de sofa's en een mooie zonnige fietsdag was de oogst van deze dag (4 mei), niet slecht toch !





(bron wikipedia)






 

zaterdag 21 mei 2022

Social Sofa's.

Nadat we de watertoren in Lochem uitgebreid hadden gefotografeerd reden we verder naar de volgende. Maar onderweg werd het natuurlijk tijd voor de koffie en die dronken we in Goor. Het eerste terras lieten we links liggen, want ja even kijken wat er nog meer is. Nou niet echt veel er was niet zoveel open, zal ook hier wel te maken hebben met personeelsgebrek, maar hé, kijk nou wat we wel zagen, vijf Social Sofa's met als centrale thema Trots op Goor. Inwoners van Goor werden uitgenodigd binnen dit thema ontwerpen te maken en daarnaast een steentje bij te dragen in de uitvoering. Het eerste steentje is op 8 april 2013 geplakt door de ontwerpers van de kindersofa. Voor het jaarlijkse School & Volksfeest 2013 zijn ze op feestelijke wijze onthuld.

De Kindersofa is een combinatie van 3 kindertekeningen ( Isabel te Riet, Babet te Riet en Sanne van Kooten), en is opgebouwd uit alles wat kinderen in Goor bezig houdt.

 Verstoppertje spelen, sport & spel, de groene natuur in en om Goor en het wonen in Goor. 


De K(r)oningsbank, ontwerp Gerardine Korteweg Maris, vereeuwigt de kroning van Willem Alexander tot koning, het fijt dat Nederland dat jaar 200 jaar een koninkrijk is en het fijt dat Goor 750 jaar bestaat. De drie ballonnen (denk dat die op de zijkant staan) in de kleuren van het Goorse School & Volksfeest staan symbool voor deze 3 feestelijke gebeurtenissen. De vlag is een grote lap stof die ons herinnert aan hun geschiedenis met de textielindustrie en de weefschool. 

Deze sofa, Beweging, een ontwerp van Erwin Middelhuis, is een levenslijn die een schakeling in verbondenheid, saamhorigheid en afhankelijkheid symboliseert. De kleuren wit, geel, rood en zwart komen uit een "MEDICINEWHEEL"
en staan voor de huidskleuren van alle mensen op onze aarde, waardoor het sociale aspect en eenheid wordt aangegeven. Het geheel vormt een cyclus waar de jaargetijden worden doorlopen, wit-winter, geel-voorjaar, rood-zomer en zwart-herfst. Hiermee komt een gevoel van oneindigheid en beweging tot stand. Ik heb een link naar Medicinewheel hier bij gezet, maar om eerlijk te zijn zie ik het verband niet.

Goors Victorie, daar zit muziek in, is een ontwerp van Patrick van den Burg. Een afbeelding van de trompet die het intro van het Goors Victorie inluidt, gevat in een blauwe stroom die de Regge symboliseert. Daarnaast veel elementen die met het Goors Victorie of de geschiedenis van Goor te maken hebben zoals het stadswapen, bos, weide, wandelwegen en golvend graan. De kleur rood staat voor het 'rooie' Goor en voor de industriële revolutie waar de textielindustrie uit voort is gekomen.

Tot slot Vriendschapsband, een ontwerp van Irma Bonenkamp. De Matryoshka dolls staan voor de stedenband met Pechersk, een stadsdeel van Kiev. De harten (staan op de zijkant) staan voor Goor, gelegen in het hart van de Hof van Twente en voor de diverse jaarlijkse activiteiten die zorgen voor gemeenschapszin en verbroedering. De kikkers verwijzen naar de oorsprong van de naam Goor dat moeras of plaats in drassig laagland betekent. De tulpen staan voor Holland, maar ook voor vrolijkheid, lente en een nieuw begin. Het zijn tevens de favoriete bloemen van de ontwerpster. 
Nog nooit zagen we zoveel social sofa's bij elkaar, extraatje en mooie onderbreking op onze watertoren zoektocht.
Alle tekst stond op een bord bij de sofa's.




 

donderdag 19 mei 2022

Watertoren - 92. Lochem.

Prachtig weer, fietsen op de auto, knooppuntroute uitgezet, nog vele torens te gaan dus op pad. Lochem was het beginpunt. De watertoren die een hoogte heeft van slechts 18,6m, staat op de  Paasberg en dat hij daar staat verklaart meteen die geringe hoogte. De heuvel is nu helemaal begroeid, maar van 1903 tot 1923 was op deze plek een Belvédère gelegen, dat in de volksmond Kiek-uut' werd genoemd vanwege het mooie uitzicht.

De toren is gebouwd in 1924 en ontworpen door architect H. Wessel en is van het type betonnen vlakbodemreservoir met een inhoud van 250 m³. Het reservoir is gevat in een bakstenen omhulsel die de constructie aan het zicht onttrekt. Het gebouw is een goed voorbeeld van een watertoren uit de jaren twintig en werd uitgevoerd in een stijl met effecten, beïnvloed door de Amsterdamse school. Aan weerszijde van de deur zie je het woord watertoren, zoiets vind ik persoonlijk altijd leuk, evenals de hoeken van de watertoren die op decoratieve wijze zijn gemetseld in drie verticale muizentand stroken. Ook niet mis is de opengewerkte borstwering, gevat tussen tussen een wit geschilderde band en een witgeschilderde deklijst. Een mooi staaltje van vakmanschap en goed dat het bewaard blijft.




 

zaterdag 7 mei 2022

Simpelweg genieten.

Het lijkt wel of het elk jaar mooier en voller wordt met de begroeiing langs de dijken. Oh wat hou ik hiervan. Bij Reek gingen we de dijk op en bij Haren eraf en werkelijk, koolzaad, koolzaad en nog eens koolzaad. Deze foto nam ik een paar weken geleden.

Vorige week fietsten we weer langs de Maas en nu staat er steeds meer fluitenkruid bij, ook al zo mooi. 

Prachtig, het is net kant. Deze week zag ik dat de boterbloemen er weer aankomen en daarna natuurlijk de Margrieten, klaprozen en korenbloemen en nog veel meer van dat moois, nee dat worden mooie ritjes.

We kwamen in Reek ook weer langs dit leuke kastje. Ik fotografeerden er al twee mini biebjes, alle twee in hetzelfde blauw als dit kastje. Volgens mij is er in het dorp enige vorm van samenwerking. Hier stonden niet alleen boeken in, maar ook nog andere spulletjes. Tja, onderweg is er altijd wel wat te zien.





 

 

maandag 2 mei 2022

Watertoren - 90 en 91. Vriezenveen en Daarle.

Na de zoektocht naar één verdwenen en één gevonden watertoren in Nijverdal was onze dag nog niet om. Er stonden nog twee torens op onze route, dus verder naar Vriezenveen. Deze watertoren is gebouwd in 1934 en ontworpen door architect Hendrik Sangster, heeft een hoogte van 40,80 meter en een waterreservoir van 295 m³. Deze toren is de voorlaatste die door Sangster is ontworpen en is wat soberder van vormgeving dan de torens uit de periode 1926-1930. Nou ja erg uitbundig waren zijn ontwerpen nooit, maar dat neemt niet weg dat ik er wel van houd. Er zullen vast mensen zijn die er niks aan vinden. Zo gaat dat nu eenmaal, over smaak valt niet te twisten. De vensters onder de dakrand zijn mooi en de achtkantige toren met risalieten met smalle staande vensters aan vier zijden is het enige "uitbundige". Een risaliet is het gedeelte van een gevel dat over de volle hoogte naar voren springt ten opzichte van de rest van de gevel.

De toren is een gemeentelijk monument.

De watertoren in Daarle is ontworpen door Duecker & Co, Duisburg en gebouwd in 1934, heeft een hoogte van 33,7 meter en een waterreservoir van 145 m³.

In 2004 heeft watermaatschappij Vitens uit Zwolle de watertoren verkocht voor 51 duizend en 500 euro. (bron Wikipedia)

Ook deze toren is een gemeentelijk monument.

We konden hier niet dichterbij komen, grote paal dwars over het pad en een bord met streng verboden toegang. Niet dat we ons er altijd aan houden, maar deze keer wel. We moesten nog zo'n 20 km fietsen naar onze auto en 's-morgens hadden we nogal wat oponthoud gehad met het zoeken naar de "verdwenen" toren in Nijverdal. 
Toch hebben we daarna nog op een terras wat gedronken en toen, lekker weer huiswaarts met 82,22 km op de teller.