Gewoon leuk.

In bijna elke sloot staat de gele lis (Iris pseudacorus) nu in bloei. Echt niet te missen wanneer je, zoals wij vandaag, in de polder fietst. Toen ik bij thuiskomst even een bloemenboek indook, kwam ik dit verhaaltje tegen. De gele lis was in de middeleeuwen vooral bekend als een teken van de heraldiek. De bloem werd in verband gebracht met de eerste koning van Frankrijk, Clovis. Een legende luidt dat Clovis, de vorst van de Franken, eens door de Goten in het nauw werd gedreven aan een bocht in de Rijn nabij Keulen. De ingesloten Clovis merkte gelukkig op dat er gele lissen tot ver in de rivier groeiden. Zijn botanische kennis was voldoende om te beseffen dat de Rijn ter plaatse ondiep moest zijn en hij slaagde erin zijn Merovingische manschappen naar de overkant te brengen. Uit dankbaarheid koos hij de gele lis als embleem. Of het waar is weet je maar nooit, het is een legende hè !

Plotseling fietsten we hier langs, echt prachtig, niet te missen zo'n veld vol klaprozen. De naam klaproos heeft deze plant te danken aan een kinderspelletje, zo lees ik wederom in datzelfde boek. Door een bloemblaadje om te vouwen ontstaat een soort zakje, dat met een knal openspringt als er op geslagen wordt. Ik ken het spelletje niet, maar het zou zomaar kunnen.

Reeds de Assyriërs kende de klaproos. Ze noemden de plant de 'dochter van het veld'. Ook de Grieken brachten de plant in verband met de akkers en oogsten. Ze wijdden de klaproos aan Aphrodite, de godin van de landbouw en het moederschap. De Romeinen meenden dat de klaproos een gunstig effect had op de groei van het graan. Het zaad van de klaproos kan trouwens meer dan een eeuw zijn kiemkracht behouden.

Nog zo'n prachtig veld zagen we, nu vol margrieten, ja er wordt hier in Brabant royaal gezaaid en mij hoor je daarover niet klagen. De margriet (Chrysanthemum leucanthemum) is een van de bloemen die zich leent voor het bekende kinderspelletje, waarbij onder het opzeggen van 'hij houdt van mij, hij houdt niet van mij' de bloemblaadjes een voor een worden verwijderd, totdat de kale bloem de plukker het grote geluk voorspelt...of doffe ellende. Kijk, dat spelletje deden wij als kind zijnde dan weer wel, maar of dat nu nog gedaan wordt, ik betwijfel het. De naam Margriet komt van de Franse Margareta van Anjou, die een geborduurd takje met drie margrieten koos als thema voor de  versieringen rond haar huwelijk met Hendrik IV in 1445. Al deze  verhaaltjes komen uit het boek : Het maken van een wilde bloementuin (Jonathan Andrews)