N.A.V.

Enkele maanden geleden schreef Bertiebo een leuk verhaal over het echtpaar Blokker en de Collectie Nardinc in het Singer Museum.. Het was al lang geleden dat we in het Singer Laren waren, want het is voor ons niet bij de deur, maar hier wou ik toch wel heen. Met de trein zouden we gaan, maar toen herinnerde ik me plotseling dat dat toch niet zo handig was. Nog even opgezocht, nee toch maar niet, want als alle aansluitingen vlekkeloos zouden verlopen zou het nog drie uren heen en drie uren terug zijn met de nodige overstappingen. Dan maar met de auto, we waren er in een goed uur. Ik ga hier niks schrijven over het echtpaar, want HIER deed Bettie dat al op haar welbekende inspirerende wijze. 

We hebben natuurlijk de nieuwe Nardinczalen bewonderd en het werk van Sluijter, alhoewel we enkele jaren geleden de grote tentoonstelling zagen in Het Noordbrabants Museum waar echt héél veel van Sluijter te zien was. Nu concentreerden we ons vooral op THÉO VAN RYSSELBERGHE. Schilder van de zon. Meester in het verbeelden van licht en kleur, tevens wordt hij beschouwd als een van de beste vertegenwoordigers van het pointillisme. Hierboven twee zelfportretten.

Op het linker portret zijn dochter ÉLISABETH en rechts zijn vrouw MARIA. Het portret van Elisabeth is duidelijk vervaardigd met de schildertechniek pointillisme, die getypeerd wordt door het gebruik van stippen die ongemengd op het doek werden geplaatst. Het doel was vooral het licht te accentueren op basis van een analyse van de kleuren. HIER lees je er meer over.

Dit schilderstuk vond ik heel mooi. Kamillevelden is de titel en met wat verbeelding en concentratie, kon je het bijna ruiken. Heerlijk die geur en de kamillethee is ook al zo lekker. Ik wissel het tegenwoordig af, een avond verse gemberthee en de andere avond kamillethee. Ik zei het al met wat verbeelding.......

Nog één laat ik er hier zien, want er hangt zóveel dat er toch geen beginnen aan is. Bovendien loopt de tentoonstelling van Van Rysselberghe nog tot en met 4 september, alle tijd dus nog voor wie er heen wil. 

Sluiters en de modernen. Collectie Nardinc daar en tegen loopt tot en met 28 augustus.

Amandelbomen in Saint-Clair-1926.

Vanuit zijn Zuid-Franse tuin schildert Van Rysselberge in februari 1926 dit uitzicht op de baai bij zijn geliefde dorp Saint-Clair. Hij werkt er twee weken aan in de vroege lente van 1926, steeds op hetzelfde moment in de namiddag om het violetblauwe licht te vangen. Op 13 december van datzelfde jaar overlijdt Van Rysselberghe op 64-jarige leeftijd aan longemfyseem. Hij wordt begraven op het kerkhof van Le Lavandou, naast zijn vriend Henri-Edmond Cross, met wie hij in de lente van 1904 per fiets rond toerde langs de Middellandse Zeekust tussen Hyères en Monaco, op zoek naar een geschikte plaats voor zijn nieuwe woning. Dat werd dus uiteindelijk het dorp Saint-Clair.