vrijdag 31 mei 2019
HEARING ... Crea 5219.
Afgelopen woensdag, tijdens een fietstochtje, stopten we even om een banaan te eten. Het was aan de bosrand, er staat een pick-nick tafel en het is vlakbij een historisch PNEM gebouw uit 1919. PNEM staat voor Provinciale Noordbrabantse Elektriciteits Maatschappij maar omdat in dat gebouw al jaren een theater is gevestigd, staan de letters PNEM nu voor Platform Nieuwe Experimentele Muziek. Goed bedacht vindt ik en kwam mij mooi uit voor het woord van deze week HEARING-GEHOOR. Op de gevel hing een grote poster van de KLANKROUTE in de Maashorst. Ja en een goed GEHOOR is wel nodig wanneer je die luisterwandeling gaat maken. Wij hebben hem (nog) niet gelopen, maar wie weet hè, lijkt me wel leuk.
woensdag 29 mei 2019
Social Sofa.
Deze foto's zijn vorig jaar al gemaakt, ook in mei dat wel, maar helemaal vergeten om te posten. Afgelopen vrijdag, toen we naar Zaltbommel fietsten kwamen we er weer langs en schoot het me te binnen. Deze SOCIAL SOFA of zoals wij zeggen, bènkske, is gemozaïekt (of is dat geen goed woord) in elk geval werd het kleurrijk bekleed met mozaïek steentjes door DEZE kunstenares. Het staat er echt mooi met uitzicht over de Waal en er zitten echt wel eens mensen op. Maar dan maak ik geen foto natuurlijk want dan zie je niks van al dat mooie werk. Alhoewel, van de achterkant zou het wel kunnen ;-)
maandag 27 mei 2019
Eco-print
Ik had me aangemeld voor een workshop eco-printen. Geen idee had ik van wat ik kon verwachten, maar ik liet me verrassen. We moesten allerlei bladeren meebrengen en er zou geprint worden op papier, katoen en zijde. We mochten alles vastleggen, fotograferen dus en ook noteren welk blad of bladeren we op welke stof hadden gelegd. Met dat noteren ben ik al snel gestopt omdat het me uit m'n concentratie haalde. De stoffen waren al voorgeweekt in aluin en soda-ash of sojamelk met soda-ash. We werkten steeds met drie lappen op elkaar met daartussenin de bladeren. Ik was zo in de weer met het blad leggen tussen de lagen stof dat ik soms nog vergat om een foto te maken.
Het stapeltje lappen werd opgerold op een stok, niet te los maar zeker ook niet te strak. Heb je dat gedaan dan wikkel je touw of geroest ijzerdraad om het pakketje (roest geeft weer mooie kleureffecten) Daarna moest alles anderhalf tot twee uur in de kookpan.
En ja dan is het wachten geblazen. We hebben in die tussentijd geluncht en ook (spannend) het paper, waarmee we als eerste waren begonnen, uit de stoompan gehaald.
Ik had verschillende grassoorten gebruikt maar die gaven geen afdruk. Het blad van de Esdoorn gaf het beste resultaat, evenals het eikenblad en paardenbloemblad. Het was hartstikke leuk om te doen en te experimenteren met de verschillende soorten blad, ik ga zeker nog eens terug want ja, niet alles lukt de eerste keer. Op het eind konden we nog de kaft van een dummy bekleden met een van de geverfde stoffen, echt leuk en weer een ervaring rijker.
Het stapeltje lappen werd opgerold op een stok, niet te los maar zeker ook niet te strak. Heb je dat gedaan dan wikkel je touw of geroest ijzerdraad om het pakketje (roest geeft weer mooie kleureffecten) Daarna moest alles anderhalf tot twee uur in de kookpan.
En ja dan is het wachten geblazen. We hebben in die tussentijd geluncht en ook (spannend) het paper, waarmee we als eerste waren begonnen, uit de stoompan gehaald.
Ik had verschillende grassoorten gebruikt maar die gaven geen afdruk. Het blad van de Esdoorn gaf het beste resultaat, evenals het eikenblad en paardenbloemblad. Het was hartstikke leuk om te doen en te experimenteren met de verschillende soorten blad, ik ga zeker nog eens terug want ja, niet alles lukt de eerste keer. Op het eind konden we nog de kaft van een dummy bekleden met een van de geverfde stoffen, echt leuk en weer een ervaring rijker.
vrijdag 24 mei 2019
WALKING ... Crea 5219.
Het is alweer een jaar of drie geleden dat ik VREEMDEVOGELKAARTEN heb gemaakt. Ik had dat gezien op het blog van Helmi en als je de link aanklikt zie je op mijn bericht weer een link naar haar. Ik moest daar deze week weer aan denken omdat het weekwoord WALKING is en mijn vogels en vissen allemaal schoenen aan hadden en er lustig op los LOPEN.
Ben daar dus mee aan de slag gegaan, plaatjes zoeken, knippen, alles rangschikken en tenslotte plakken. Ik moet zeggen dat ik het weer hartstikke leuk vond om te doen.
Misschien ga ik er nog wel mee verder en maak ik er weer wat ansichtkaarten van, want al zeg ik het zelf, ze zijn toch wel heel grappig. Ben blij dat het toch nog gelukt is om het vandaag af te krijgen, al is het dan op het nippertje. Maar ja, dat heb je wanneer het weer zo mooi is, dan gaan wij niet WALKING, maar we springen dan op de fiets en die dingen combineren ( plakken, knippen en fietsen ) dat lukt me niet ;-)
Ben daar dus mee aan de slag gegaan, plaatjes zoeken, knippen, alles rangschikken en tenslotte plakken. Ik moet zeggen dat ik het weer hartstikke leuk vond om te doen.
Misschien ga ik er nog wel mee verder en maak ik er weer wat ansichtkaarten van, want al zeg ik het zelf, ze zijn toch wel heel grappig. Ben blij dat het toch nog gelukt is om het vandaag af te krijgen, al is het dan op het nippertje. Maar ja, dat heb je wanneer het weer zo mooi is, dan gaan wij niet WALKING, maar we springen dan op de fiets en die dingen combineren ( plakken, knippen en fietsen ) dat lukt me niet ;-)
dinsdag 21 mei 2019
De Flaestoren.
Vorige week woensdag gingen we op pad voor een fietstochtje met de veteranen personeelsvereniging. Altijd gezellig om elkaar weer te zien. Het vertrekpunt was bij een restaurant in Vessem, waar we begonnen met koffie en gebak en op het eind van de middag weer terug zouden komen voor het diner. Ik vond het leuk dat we gingen fietsen in een gebied dat we nog niet kenden. Het was lekker fietsweer en dus konden we buiten lunchen op een mooie pick-nick plek bij deze toren. Het is de Flaestoren, een 24 meter hoge uitkijktoren tussen de Flaes en het Goorven.
Vanaf de toren heb je een schitterend uitzicht over Landgoed de Utrecht en natuurlijk de vennen, belangrijke en kwetsbare natuurgebieden.
Bij de bouw van de toren is 28.000 kg staal gebruikt 27.000 kg hout. Het overgrote deel van het hout is afkomstig uit Landgoed de Utrecht en is op een natuurlijke manier geconserveerd in een van de vennen waar de toren aan staat. De toren bestaat uit 6.500 unieke onderdelen en er kwam dus veel ambachtelijkheid kijken bij de bouw. Ruim 10.000 bouten en moeren houden het geheel bij elkaar.
De toren is niet alleen gebouwd om het landgoed aantrekkelijker te maken voor bezoekers. De bedoeling is ook om de meest kwetsbare delen van het natuurgebied te ontlasten maar tóch beleefbaar te maken en daar zijn ze goed in geslaagd vind ik. Het is een geweldig mooi uitzicht vanaf daarboven ( bekijk maar even mijn kopfoto ) en er staat ook nog een kleine oriëntatietafel.
De toren ligt aan wandel en fietsroutes en aan een nieuw rolstoelpad.
Natuurlijk werd er ook nog een "plaspauze" ingelast en daar zag ik deze leuke bordjes.
N.B : de informatie over de toren las ik op de site van De Kempische Landgoederen.
Vanaf de toren heb je een schitterend uitzicht over Landgoed de Utrecht en natuurlijk de vennen, belangrijke en kwetsbare natuurgebieden.
Bij de bouw van de toren is 28.000 kg staal gebruikt 27.000 kg hout. Het overgrote deel van het hout is afkomstig uit Landgoed de Utrecht en is op een natuurlijke manier geconserveerd in een van de vennen waar de toren aan staat. De toren bestaat uit 6.500 unieke onderdelen en er kwam dus veel ambachtelijkheid kijken bij de bouw. Ruim 10.000 bouten en moeren houden het geheel bij elkaar.
De toren is niet alleen gebouwd om het landgoed aantrekkelijker te maken voor bezoekers. De bedoeling is ook om de meest kwetsbare delen van het natuurgebied te ontlasten maar tóch beleefbaar te maken en daar zijn ze goed in geslaagd vind ik. Het is een geweldig mooi uitzicht vanaf daarboven ( bekijk maar even mijn kopfoto ) en er staat ook nog een kleine oriëntatietafel.
De toren ligt aan wandel en fietsroutes en aan een nieuw rolstoelpad.
Natuurlijk werd er ook nog een "plaspauze" ingelast en daar zag ik deze leuke bordjes.
N.B : de informatie over de toren las ik op de site van De Kempische Landgoederen.
vrijdag 17 mei 2019
New ... Crea 5219.
Een makkie was het deze week want het woord is NEW en om in onze eigen taal te blijven, NIEUW. Nou en NIEUW is deze tas, weliswaar gemaakt van overblijfsels van oude spijkerbroeken, maar toch door ons NIEUW gemaakt deze week. En "ons" dat zijn, dochter en ik. Wij maken al een hele tijd samen tassen van, van alles en nog wat. Ik zet ze niet steeds op mijn blog, maar vorige week zei onze dochter, mam weet je dat dit onze honderdste tas is, nee dat wist ik niet. Dochter bedenkt altijd wat voor model het wordt, zij knipt alles en ik naai ze in elkaar. De binnen en buitenstof is gerecycled, het hengsel is gemaakt van een stuk ijzerdraad waaraan houten kralen zijn geregen. De grote kralen zijn NIEUW en de kleine zijn oud. De bodem is van een stuk leer van een oude bank. Voici, mijn bijdrage voor deze week.
maandag 13 mei 2019
2000 km.
Het is alweer zo'n twee weken geleden dat we de 2000 km in dit jaar passeerden. We reden een mooie rustige tocht over de Waaldijk. Plotseling was het gedaan met de rust, wat 'n herrie zeg, waar kwam dat vandaan ?
Nou, hier vandaan. De bomen aan de overkant van deze plas zaten vol met Aalscholvers en die kunnen nogal wat GELUID maken. We stapten van de fiets om even te kijken of er nog gevlogen zou worden. Het duurde wel lang dus zijn we maar even langs de dijk gaan zitten.
Eerst vlogen ze steeds naar de andere kant, maar uiteindelijk, ja hoor vlogen er een paar over ons heen. C. had zijn toestel paraat maar het viel nog niet mee om ze goed in beeld te krijgen. Soms vloog er een uit de bomen, maakte een bochtje en keerde weer terug naar de nesten.
Maar, we hebben er een en er dook er ook nog een in het water, dus ik helemaal blij. We bleven er uiteindelijk wel een uur naar zitten kijken. En , o ja, we moesten de 2000 nog even vieren met een lunch. Vergaten we nog bijna om daar ook een foto van te nemen.
Nou, hier vandaan. De bomen aan de overkant van deze plas zaten vol met Aalscholvers en die kunnen nogal wat GELUID maken. We stapten van de fiets om even te kijken of er nog gevlogen zou worden. Het duurde wel lang dus zijn we maar even langs de dijk gaan zitten.
Eerst vlogen ze steeds naar de andere kant, maar uiteindelijk, ja hoor vlogen er een paar over ons heen. C. had zijn toestel paraat maar het viel nog niet mee om ze goed in beeld te krijgen. Soms vloog er een uit de bomen, maakte een bochtje en keerde weer terug naar de nesten.
Maar, we hebben er een en er dook er ook nog een in het water, dus ik helemaal blij. We bleven er uiteindelijk wel een uur naar zitten kijken. En , o ja, we moesten de 2000 nog even vieren met een lunch. Vergaten we nog bijna om daar ook een foto van te nemen.
vrijdag 10 mei 2019
Hope ... Crea 5219.
Dinsdag, met grote kop in onze krant (BD), wetenschap slaat alarm. Miljoen soorten met uitsterven bedreigd en dat kan in veel gevallen al binnen enkele tientallen jaren. Al weten we allemaal dat het niet goed gaat met onze aarde, toch schrik je wel wanneer je dat zo leest. Ja, de natuur gaat achteruit in een tempo dat we nooit eerder in de menselijke geschiedenis hebben gezien. We proberen er zelf, in het klein, van alles aan te doen in de HOOP dat het een beetje zal helpen. We hebben zonnepanelen, we investeerden in een stukje wind energie, we eten zoveel mogelijk biologisch, zitten meer op de fiets dan in de auto, kopen geen producten die dubbel of soms driedubbel zijn verpakt en ga zo maar door.
Onheilspellend noemt de voorzitter van het Intergouvernementeel Platform voor Biodiversiteit en Ecosysteemdiensten (IPBES) het. Voor het eerst is systematisch uitgezocht hoe het in de hele wereld met heel veel verschillende soorten gaat. Zoogdieren, amfibieën, vogels, insecten, planten : alle categorieën. De HOOP die je had brokkelt dan wel af. Als veel soorten verdwijnen, heeft dat ingrijpende gevolgen voor natuurlijke ecosystemen. Men vergeleek het met een Jenga-toren, als je één blokje weghaalt, blijft de toren nog wel staan. Zo overleven we ook het uitsterven van één soort wel. Maar als je een heleboel blokjes weghaalt, stort de toren in elkaar.
Enige HOOP is er nog, maar dan moet er nú wat gebeuren. Het mooie van dit rapport is dat de 132 lidstaten - waaronder ook landen als de VS, China en Brazilië - deze wetenschappelijke conclusies al hebben omarmd. Hoe schokkend het rapport ook is, dat is HOOPgevend.
Mijn bijdrage deze week is dan ook in de kleur groen, de kleur van de HOOP.
De woorden HOPE/HOOP en horizontaal in het midden de afgebrokkelde letters HOPE.
Onheilspellend noemt de voorzitter van het Intergouvernementeel Platform voor Biodiversiteit en Ecosysteemdiensten (IPBES) het. Voor het eerst is systematisch uitgezocht hoe het in de hele wereld met heel veel verschillende soorten gaat. Zoogdieren, amfibieën, vogels, insecten, planten : alle categorieën. De HOOP die je had brokkelt dan wel af. Als veel soorten verdwijnen, heeft dat ingrijpende gevolgen voor natuurlijke ecosystemen. Men vergeleek het met een Jenga-toren, als je één blokje weghaalt, blijft de toren nog wel staan. Zo overleven we ook het uitsterven van één soort wel. Maar als je een heleboel blokjes weghaalt, stort de toren in elkaar.
Enige HOOP is er nog, maar dan moet er nú wat gebeuren. Het mooie van dit rapport is dat de 132 lidstaten - waaronder ook landen als de VS, China en Brazilië - deze wetenschappelijke conclusies al hebben omarmd. Hoe schokkend het rapport ook is, dat is HOOPgevend.
Mijn bijdrage deze week is dan ook in de kleur groen, de kleur van de HOOP.
De woorden HOPE/HOOP en horizontaal in het midden de afgebrokkelde letters HOPE.
donderdag 9 mei 2019
Welkom.
Even voorbij het Kasteel van Hernen werden we welkom geheten door deze Monnik. Het kunstwerk "De Begroeting" is een werk van MARION JEBBINK en vervaardigd uit Frans kalksteen. Het beeld stelt niet een bepaalde persoon voor uit de geschiedenis, geen staatsman, beroemdheid of heilige. Daarom heeft hij geen gezicht. Hij wacht en staat voor "de begroeting" met zijn opgeheven lantaarn. De begroeting bij binnenkomst voor bezoekers aan Hernen en bovenal de begroeting bij thuiskomst voor de inwoners van Hernen. Heel gezellig toch en gezellig hadden we het. We, Ellen en ik, hebben lekker bijgekletst, lekker gefietst, lekker zitten lunchen, lekker .......onze Franse lerares zei altijd al "er is één woord dat Nederlanders voor van alles gebruiken, lekker". En dat was het !
De informatie vond ik op wandelenrijkvannijmegen.nl
De informatie vond ik op wandelenrijkvannijmegen.nl
woensdag 8 mei 2019
Het vervolg.
Dat kun je aan de gevels wel zien. KASTEEL HERNEN is sinds de middeleeuwen nooit door belegeringen, oorlogsgeweld of natuurrampen geteisterd, zo las ik op het informatiebord bij de ingang. Hierdoor ziet het kasteel met zijn, als enige kasteel in Nederland overdekte weergangen, er nog authentiek uit.
Het omliggende park is vrij toegankelijk, het kasteel was die dag gesloten maar we zijn er wel even rondom gereden. Nog een leuk wetenswaardigheidje, in 1968 werd onder andere op dit kasteel de t.v-serie Floris opgenomen.
maandag 6 mei 2019
Maas en Waalroute.
We fietsen twee keer per jaar met elkaar, Ellen en ik, in het voorjaar en in het najaar. Toen we de eerste keer samen op pad gingen was het hondenweer, bijna heel de dag werden we "getrakteerd" op regen en wind, maar de jaren daarna waren perfect. Zo ook afgelopen vrijdag, beetje fris bleef het, zon en wolken wisselden elkaar af. Ieder op zijn beurt kiest een route en deze keer was ik het. De Maas en Waalroute had ik uitgekozen omdat er heel veel te zien is onderweg en langs de rivieren fietsen is sowieso mooi. We gingen met het pont de Maas over, dronken HIER koffie en daarna was het eerste dat we tegenkwamen, de RUINE van een van de oudste kastelen van Gelderland.
Het is echt een ruïne, maar het ligt er mooi en er zit, zoals altijd natuurlijk, een hele geschiedenis aan vast, als muren konden spreken !
Even verderop zagen we een mooi kunstwerk "BOOMBEELDEN". Drie van deze gigantische bomen staan er, maar ik heb er maar een mooi op de foto. Ik stond klaar op de dijk om ze alle drie te pakken, toen er een vuilniswagen aankwam die naar beneden reed, stopte net in mijn beeld en de mannen stapten uit en gingen de matten uitkloppen, dus !!! Maar vanaf deze kant vind ik het ook een prima beeld hoor. Het kunstwerk is een verbindingsteken tussen het oude stadje en de nieuwe natuur, tussen het oude en het nieuwe landschap, tussen een oude en een nieuwe visie over de rivieren en een ode aan de bakenboom. Wat is een bakenboom zul je misschien denken, nou bakenbomen dateren uit een tijd toen nog niemand had gehoord van radar of gps. De hoge bomen gaven de vaargeul aan voor de Maasschippers bij hoogwater, ze fungeerde als bakens om schippers uit de ondiepe uiterwaarden te houden. De populieren en esdoorns zijn geplant toen in de jaren 1930 de Maas werd gekanaliseerd. Maar Rijkswaterstaat hanteerde vanaf eind jaren negentig een uitsterfbeleid. Dode bomen en omgezaagde werden niet herplant en ze pleegde geen onderhoud meer aan de bomen die er nog stonden. De bomen verdwenen ook door de natuurlijke oevers die Rijkswaterstaat de Maas nu geeft en de nevengeulen die zijn gegraven. Op veel plekken is de stenen oeverbescherming verdwenen of gaat dit nog gebeuren..De oever kalft dan af waardoor de bakenbomen omvallen. In 2020 wil Rijkswaterstaat 70 procent van de Maasoevers aan de natuur hebben teruggegeven. Maar inmiddels zijn er ook weer protesten daartegen en op verschillende plekken is er toch weer aandacht gekomen voor het behoud van de bakenbomen, tja zo gaat dat hè !!
Volgende keer vertel verder over ons tochtje.
Het is echt een ruïne, maar het ligt er mooi en er zit, zoals altijd natuurlijk, een hele geschiedenis aan vast, als muren konden spreken !
Even verderop zagen we een mooi kunstwerk "BOOMBEELDEN". Drie van deze gigantische bomen staan er, maar ik heb er maar een mooi op de foto. Ik stond klaar op de dijk om ze alle drie te pakken, toen er een vuilniswagen aankwam die naar beneden reed, stopte net in mijn beeld en de mannen stapten uit en gingen de matten uitkloppen, dus !!! Maar vanaf deze kant vind ik het ook een prima beeld hoor. Het kunstwerk is een verbindingsteken tussen het oude stadje en de nieuwe natuur, tussen het oude en het nieuwe landschap, tussen een oude en een nieuwe visie over de rivieren en een ode aan de bakenboom. Wat is een bakenboom zul je misschien denken, nou bakenbomen dateren uit een tijd toen nog niemand had gehoord van radar of gps. De hoge bomen gaven de vaargeul aan voor de Maasschippers bij hoogwater, ze fungeerde als bakens om schippers uit de ondiepe uiterwaarden te houden. De populieren en esdoorns zijn geplant toen in de jaren 1930 de Maas werd gekanaliseerd. Maar Rijkswaterstaat hanteerde vanaf eind jaren negentig een uitsterfbeleid. Dode bomen en omgezaagde werden niet herplant en ze pleegde geen onderhoud meer aan de bomen die er nog stonden. De bomen verdwenen ook door de natuurlijke oevers die Rijkswaterstaat de Maas nu geeft en de nevengeulen die zijn gegraven. Op veel plekken is de stenen oeverbescherming verdwenen of gaat dit nog gebeuren..De oever kalft dan af waardoor de bakenbomen omvallen. In 2020 wil Rijkswaterstaat 70 procent van de Maasoevers aan de natuur hebben teruggegeven. Maar inmiddels zijn er ook weer protesten daartegen en op verschillende plekken is er toch weer aandacht gekomen voor het behoud van de bakenbomen, tja zo gaat dat hè !!
Volgende keer vertel verder over ons tochtje.
zaterdag 4 mei 2019
HERDENKEN.
DODENHERDENKING
Weet je dat er verdriet is.
Ik wens dat er nooit meer oorlog is.
En dat ik het nooit mee zal maken.
Wat ik ook wil, is dat iedereen aardig en lief is voor elkaar.
Dat ik weet dat alles goed gaat.
En dat alle verdriet zal gaan slapen.
Mooi moet het leven zijn.
Voor iedereen een eigen levenslijn.
Het kwaad is dan super klein.
Fijn is ons leven.
Want ZE, hebben hun leven voor ons opgegeven.
En daarvoor zijn wij hun heel dankbaar en dat is echt waar.
Dit gaat onze kleindochter Bo vanavond tijdens de dodenherdenking voorlezen.
Het is niet door haar geschreven, maar door een ander kind op school.
Als ik er nog achter kan komen wie het is, dan schrijf ik het er nog bij.
vrijdag 3 mei 2019
HEART ... Crea 5219.
Maandag zag ik tijdens het fietsen, op de heenweg, dit HART. Het was gespoten op het asfalt. Stop, gauw een foto maken, want het thema van deze week was HEART.
Op de terugweg zagen we dit, in een boom gekerfd, HART. Nummer twee dat ging dus goed. Dinsdag in het openluchtmuseum zag ik een HART in de deur van een oud buitentoilet plus nog een als versiering van een sleutelgat. Woensdag fietsten we door een dorp waar, in de pastorietuin denk ik, een Heilig HART beeld stond. Donderdag zocht ik tussen mijn knipsels naar HARTJES ( ik weet zeker dat die nog ergens heb ) maar ik kon ze niet vinden. Dan maar andere zoeken. Ik vond nog een HART van ijzer en twee HART stempels die ik ooit uit een gum heb gesneden. Hèhè, ik kon gaan plakken en dit is het resultaat.
Op de terugweg zagen we dit, in een boom gekerfd, HART. Nummer twee dat ging dus goed. Dinsdag in het openluchtmuseum zag ik een HART in de deur van een oud buitentoilet plus nog een als versiering van een sleutelgat. Woensdag fietsten we door een dorp waar, in de pastorietuin denk ik, een Heilig HART beeld stond. Donderdag zocht ik tussen mijn knipsels naar HARTJES ( ik weet zeker dat die nog ergens heb ) maar ik kon ze niet vinden. Dan maar andere zoeken. Ik vond nog een HART van ijzer en twee HART stempels die ik ooit uit een gum heb gesneden. Hèhè, ik kon gaan plakken en dit is het resultaat.
woensdag 1 mei 2019
Mijn dag.
Zondag vierde ik mijn verjaardag al voor vrienden en familie, maar gisteren was ik echt jarig. Ik werd natuurlijk het allereerst gefeliciteerd door manlief, maar toen ik mijn i-pad opensloeg was daar een mooie E-card van een blogvriendin. De dag begon dus goed. We moesten wel vroeg op want het was onze oppasdag maar dat vonden we niet erg. Dochter wou wel wat proberen te regelen maar dat was niet nodig omdat ik graag nog eens terug wou naar het openluchtmuseum in Arnhem en daar zouden Bo en Brun ook wel zin in hebben. Dat was ook zo en we hadden een super leuke dag. We hebben het helemaal anders beleefd dan de vorige keer. Het jaarthema was GRUWELIJK LEKKER en ging over smaken. Sommige nu onbekende smaken waren ooit heel gangbaar. Andere smaken zijn nu juist heel gewoon, maar sinds wanneer ? En waar komen ze vandaan ? Je kunt het allemaal daar ontdekken. We hebben proefjes gedaan in de suikerwerkplaats, we deden de "zoet is goed? Suikerquiz" hoe (on)gezond suiker is, we namen een kijkje bij het thema feest, dat bestond uit feesttafel dekken, met poppetjes feesten spelen door zelf een verhaal ervan te maken, zingen en cake versieren. Op verschillende locaties, door heel het park, kon je recepten verzamelen door de vork op de Gruwelijk Lekker route te volgen.
Natuurlijk waren er ook nog de gewone dingen die er altijd zijn. zo herinnerden ze zich nog dat ze de vorige keer onder de tram, in de smeerput, konden staan dus dat nu ook. Op het Kindererf kon je aan het werk, maar ook touw springen, hoela hoepen, bloklopen en steltlopen en dat deden we allemaal.
Zelfs wassen op het wasbord en alles door de wringer doen vonden ze leuk. we hebben dan ook heel wat foto's genomen, dat snappen jullie wel. Op het Zaanse plein wilden ze ook nog wel even op de hoge fietsen want dat was toen we er jaren geleden waren niet zo goed gelukt.
Kortom, ik had een leuke verjaardagsdag en toen we 's-avonds thuis kwamen lag er nog een stapeltje verjaardagskaarten op de deurmat, waarvan er een die ik heel grappig vond. Twee heel gerimpelde vrouwtjes met dezelfde haarkleur dan ik, die heel gelukkig bij de brievenbus zitten ( met taartjes en koffie ) en verrukt zijn met de echte post die binnen valt. Nou ik ook hoor ! Iedereen bedankt voor de gelukswensen in welke vorm dan ook. Op de E-card stond de tekst, HET LEVEN IS EEN GROOT PAK KLEINE DINGEN, en zo is het maar net.
Natuurlijk waren er ook nog de gewone dingen die er altijd zijn. zo herinnerden ze zich nog dat ze de vorige keer onder de tram, in de smeerput, konden staan dus dat nu ook. Op het Kindererf kon je aan het werk, maar ook touw springen, hoela hoepen, bloklopen en steltlopen en dat deden we allemaal.
Zelfs wassen op het wasbord en alles door de wringer doen vonden ze leuk. we hebben dan ook heel wat foto's genomen, dat snappen jullie wel. Op het Zaanse plein wilden ze ook nog wel even op de hoge fietsen want dat was toen we er jaren geleden waren niet zo goed gelukt.
Kortom, ik had een leuke verjaardagsdag en toen we 's-avonds thuis kwamen lag er nog een stapeltje verjaardagskaarten op de deurmat, waarvan er een die ik heel grappig vond. Twee heel gerimpelde vrouwtjes met dezelfde haarkleur dan ik, die heel gelukkig bij de brievenbus zitten ( met taartjes en koffie ) en verrukt zijn met de echte post die binnen valt. Nou ik ook hoor ! Iedereen bedankt voor de gelukswensen in welke vorm dan ook. Op de E-card stond de tekst, HET LEVEN IS EEN GROOT PAK KLEINE DINGEN, en zo is het maar net.
Abonneren op:
Posts (Atom)