vrijdag 28 december 2018

Inspiratiebronnen.

"Ja ja, burgers en buitenlui, hooggeboorde en deftige gepandjesjaste heeren kunstenaars, hier is het, het Leven, het levende werk, het tintelende, spetterende!"

Dit schreef criticus Conrad Kickert over het werk van Jan Sluijters in 1907.

Sluijters ging, tegen de zin van de Prix de Rome commissie, toch naar Parijs. Het verblijf daar heeft een enorme ontwikkeling in zijn werk teweeggebracht.Terug in Nederland gaven zijn schilderijen en tekeningen een impuls aan de moderne kunst. Met zijn actuele doeken en zijn streven deze te exposeren streed Sluijters voor een progressiever kunstklimaat. Ook verdedigde hij openlijk de moderne kunstenaars Kees van Dongen en Vincent van Gogh Zijn interesse in licht en kleur inspireerde de bevriende schilders Leo Gestel en Piet Mondriaan. Ik vond het daarom ook erg mooi om werken van hun naast die van Sluijters te zien.

Op basis van zijn Parijse studies maakte Sluijters in Nederland dit prachtige monumentale doek, Bal Tabarin, 1907.Het is een ode aan het elektrisch licht. Het uiterst moderne schilderij werd geweigerd op een tentoonstelling in het Stedelijk Museum in Amsterdam. Wat ik persoonlijk dan weer heel grappig vind is dat ik in de folder, onder deze foto las, Bal Tabarin, Stedelijk Museum Amsterdam, langdurig bruikleen particulier verzamelaar, voorgenomen gift. Het kan verkeren !
Het is uiteindelijk toch wel tentoongesteld ( in het Stedelijk ) maar het schokte de Nederlandse kunstwereld. Het werk werd duivels en krankzinnig genoemd.

Larens landschap met octoberzon.
De landschappen vormen het hoogtepunt van Sluijters' luminisme. De stralingskracht van de najaarszon doet naast van Gogh denken aan Van Dongens zomerlandschappen uit 1905. In dit landschap gebruikte Sluijters eigentijdse elementen als lantaarnpalen en fietsers. Voor ons heel normaal, maar ik denk voor die tijd zal dat misschien niet gebruikelijk zijn geweest anders zou het er niet bij vermeld hoeven te worden dacht ik zo.
Wordt vervolgd.


donderdag 27 december 2018

Uit Brabant.

We gaan altijd graag naar het HET NOORDBRABANTS MUSEUM, het is een prettig museum vooral na de laatste verbouwing. Oud en NIEUW lopen mooi in elkaar over. Gisteren zagen we er het werk van een van onze drie uit Brabant afkomstige kunstenaars, JAN SLUIJTERS. De andere twee zijn Jeroen Bosch en Vincent van Gogh, goed gezelschap toch ? We hadden al wel eerder werk van hem gezien, maar dat hij zo veelzijdig was wisten we niet. Met het schilderij ( links ) "De profeet Elisa en de zoon der Sunamitische vrouw ( 1904 ) won Sluijters de belangrijke Prix de Rome. Hij werkte er drie maanden aan in een afgeschermde loge. De jury prees de duidelijke verbeelde gebeurtenis en de functionele lichtval. De kleur van de kleding van de vrouw was echter niet ingetogen genoeg. Ondanks dat Sluijters de voorstelling gladder had geschilderd dan zijn andere werk, was de jury niet te spreken over de te grove toets zo las ik. En dan toch die prijs winnen, merkwaardig. Met die prijs kon hij naar het buitenland reizen. Het doel was dat hij zich volledig op zijn academische kunstenaarschap zou richten. hij mocht met een toelage in principe vier jaar lang kunstschatten bestuderen in het buitenland.Tijdens het eerste reisjaar, in 1905 verbleef hij in Italië., In de Galleria Borghese in Rome kopieerde hij het schilderij Danae van Correggio ( ook op de tentoonstelling te zien ). Hij vond het maar niks om de verplichte kopieën te schilderen, nou en daar kan ik helemaal inkomen.  Hij kreeg veel meer interesse voor het maken van impressionistische lichtstudies en het buiten schilderen. Hij legde zijn kersverse echtgenote Bertha vast in tegenlicht ( prachtig toch ) maar vanwege de niet-traditionele schilderwijze wilde de Prix de Rome commissie het werk niet tentoonstellen in de Rijksacademie. Sluijters verzette zich hiertegen en daarna werd het portret toch geëxposeerd. Ook legde hij liever het  eigentijdse en rauwe stadsleven vast. Het tweede studiejaar wilde hij in Parijs doorbrengen en toen de commissie Spanje als reisdoel bepaalde, vertrok hij met tegenzin. In Spanje raffelde hij zijn reisprogramma af en tegen de instructies in stapte hij op de trein richting Parijs. Ja ja, men had wat met hem te stellen. Leuk vind ik zulke informatie bij de werken. 
Morgen het vervolg.

vrijdag 21 december 2018

Tussen de bedrijven door.

Ja de tas moest ècht deze week gemaakt worden. het is te gek voor woorden, maar ik heb er een jaar de tijd voor gehad en dan op het laatste nippertje..........Het zit zo, vorig jaar, 21 december, was ik op de verjaardag van een goede kennis en zij gaf mij een oude spijkerbroek en vroeg of ik daar een tas van wou maken. Okay, maar aangezien ik net daags ervoor een kleine operatie aan mijn hand had ondergaan ( carpale tunnel syndroom ) zul je wel even moeten wachten zei ik. Nou dat was geen probleem. Het duurde een tijdje voor het gevoel in mijn vingers weer helemaal terug was en toen, ja toen was ik heel de broek vergeten. Zo gaat dat soms, altans bij mij. Het was al bijna zomer toen het me weer te binnen schoot maar, o jee, waar was de broek gebleven ? Ik dacht toch echt dat ik hem apart had gehouden van de rest want hier liggen nogal wat oude spijkerbroeken, of resten ervan. Samen met mijn dochter hebben ik er al heel wat verknipt en zijn er aardige tassen uit ontstaan, het zal toch niet hè, pff ik kreeg het er Spaans benauwd van. Alles afgezocht, in de kast, in dozen, in bakken, niks. Totdat ik in een tasje keek dat in de werkkamer aan het wandrek hing, hè hè gevonden. Zo stom hè dat je zoiets helemaal maar dan ook helemaal vergeet. Enfin, het werd een lange hete zomer en er was geen haast bij, maar ja de tijd gaat snel en vandaag was ze weer jarig. Ik was er ook om het mee te vieren en jawel, met tas hoor.
De zakken, met applicatie, heb ik aan de ene kant gebruikt, een andere applicatie is, aan de andere kant, gebruikt om het gat dat op de knie zat te dichten. De gebloemde stof gebruikte ik als voering en was een restant dat onze dochter nog had liggen. Aan de binnenkant maakte ik nog een zak met rits en naaide er nog ergens een lange lus met een musketonhaak aan om haar sleutels aan te hangen zodat die makkelijk zijn terug te vinden wanneer de tas vol zit met van alles en nog wat. Kan nog melden dat hij is goedgekeurd ;-)

maandag 17 december 2018

Rood moest het zijn.

Elk jaar probeer ik een ander soort van kerstboom. Vaak maken we ze zelf van allerlei VERSCHILLENDE materialen maar soms hebben we een echte boom. In die echte boom hang ik dan wel weer ZELFGEMAAKTE versiering of ik verzin iets van spullen die er al in huis waren. Dit jaar wist ik in de zomer al wat voor boom het zou worden n.l, de boom van VORIG JAAR. Hij stond er in die lange hete zomer zo zielig bij. Lang had hij het volgehouden maar toen het steeds warmer en warmer werd kon hij het niet bolwerken en lag er in een mum van tijd een dikke deken van dennennaalden aan zijn voeten. Nu mag de boom voor de tweede keer onze kamer opfleuren. Ik wist al dat ik rood wou hebben dit jaar, maar wàt in het rood ? Toen zag ik HIER op het blog van Bettie, Schotse ruiten. Nou die had ik hier nog wel liggen, we hadden er laatst nog TASJES. van gemaakt. De boom is nu rood gespoten, de lampjes hangen er in en gisteren zijn de hartjes gemaakt. Kijk hem stralen, weliswaar zonder zijn naalden maar dat is dan weer een voordeeltje voor mij.

maandag 10 december 2018

Kaartjes in een zakje.

Hè hè, het grootste gedeelte van de Kerstpost is vanmiddag op de bus gedaan. Met heel de dag die berichten op het nieuws  over misschien stakingen bij de post, weet je het maar nooit. Op het blog van Ageeth zag ik HIER en HIER een super idee om post te maken. Ageeth heeft heel vaak bruikbare ideeën die het verdienen om er wat mee te doen. Ze gaf er ook nog de beschrijving bij hoe je de zakjes kan maken en waar je de leuke kaartjes kan kopen. Ik besloot dus om dit jaar mijn kerstpost op die manier te versturen. Enveloppen maakte ik al vaker en zo'n pons heb ik ook al jaren dus dat kwam mooi uit. Dank dank Ageeth, het was ook nog eens lekker relaxed om te doen.


donderdag 6 december 2018

Recepten.

Al jaren maken wij voor de kinderen, als Sinterklaas cadeau, een fotoboek. Daarin staan dan  foto's die wij maken op onze oppasdagen of wanneer we ze meenemen op het jaarlijkse dagje treinen of als ze komen logeren kortom, de momenten waar de ouders meestal niet bij zijn. Maar deze keer deden we het anders. Ik liep al langer met het idee rond om een kookboek te maken van recepten waar ik al jaren mee kook en die de kinderen en kleinkinderen lekker vinden. De een vind dit lekker en de ander dat maar het zijn allemaal recepten waarvan ze, als ze ervan hadden gesmuld, zeiden "die houden we er in". Omdat de kleinkinderen ook graag meehelpen in de keuken, maar dan vooral met koekjes, cake, en muffins bakken, soms met alles snijden voor verse tomatensoep of appelmoes, staan zei ook op de foto's in dit kookboek. Leuk voor later en zo worden de recepten, sommige oud sommige nieuw, bewaard voor het nageslacht zal ik maar zeggen.

Alle foto's zijn door ons zelf gemaakt, behalve die op de omslag.

woensdag 28 november 2018

Verwondering.

Vol verbazing liepen we door de gigantische zalen in DIT MUSEUM. Er is zoveel leuks te zien en  het viel ons op dat er ook voor kinderen wel het een en ander te beleven is. Hier bij deze ingebouwde lift die net iets hoger komt dan mijn enkels, zaten of lagen steeds kinderen op de grond naar de open en dichtgaande deuren te kijken. Ha, er kwam natuurlijk niemand uit, maar het was gewoon grappig. Dan het enorme, 216 ton wegende, sculptuur van cortenstaal. Het is overweldigend wanneer je tussen de zes stalen platen loopt en ook van bovenaf kun je het heel goed bekijken. HIER vond ik nog een filmpje over het plaatsen van dit kunstwerk "Open Ended". En dan het zwembad, onder water lopen en toch niet nat worden, verwonderlijk toch ? En zo kan ik nog wel even doorgaan, er was zoveel te zien. Enfin, je moet het ervaren, en wij, wij gaan echt nog wel terug. Genieten was het.

maandag 26 november 2018

Eerbetoon.

Toen we terug naar huis reden, na ons weekend weg, gingen we nog even naar DIT prachtige museum op een schitterende locatie. We waren het steeds al van plan maar het is best een eind bij ons vandaan. Nu plande we de route er langs. Er was pas een nieuwe tentoonstelling geopend over de, op 1 juli jl. overleden kunstenaar Armando. Het museum had een overzichtstentoonstelling gepland in het voorjaar van 2019 en zou in het teken staan van zijn negentigste verjaardag. Hij is dus nu al te zien en duurt tot 10 maart. Het is de moeite waard, ik wist niet dat zijn werk zo divers was. Hij schilderde idyllische landschappen maar maakte ook grof werk zoals deze ladder die symbool staat voor opklimmen, maar waar een val nooit ver weg is. Bij die werken in brons gaat vaak het macabere samen met het hoopvolle ( tekstfragment uit het begeleidende boekje ) en dat vond ik wel mooi dat dubbele. Niet ver bij ons vandaan staat ook een werk van hem, HET WIEL, daar komen we regelmatig langs. Sommige werken knallen er echt uit en of je er dan van houdt is een tweede, dat is voor iedereen weer anders. Een ding is echter zeker, zijn werken komen in de grote ruimten goed tot hun recht.


vrijdag 23 november 2018

Mandala 9.

Even een rust moment gepakt. Het is zo druk de laatste weken, de dagen vliegen voorbij. Ben met van alles en nog wat bezig en toen ik eens goed in de tuin keek, bleek dat ik snel nog wat moest gaan afknippen om nog een mandala met wat kleur erin te kunnen leggen.
Wat ik heb gebruikt zijn de uitgebloeide bloemen van de Hedera ( klimop ), de laatste Lavendel bloemen, de bloemetjes van de Hortensia die er ook niet meer zo mooi bij staat. Daar hebben afgelopen zomer ontzettend veel mieren in gezeten. De pluimen van het Lampenpoetsersgras, die zo licht zijn dat ze bijna bij elke ademhaling van de tafel waaiden, werden gebruikt en de blaadjes en blauwe besjes van een heel stekelige struik waarvan ik de naam niet ken.
Nog steeds heerlijk om te doen

zondag 18 november 2018

Herfstig Amsterdam.

Het is soms heel verrassend dat je in de stad, in dit geval Amsterdam, achter de huizen nog aardige tuinen tegenkomt. De tuin ligt aan de achterkant van Huis Marseille, museum voor fotografie. Waar we voor gingen sprak ons totaal niet aan maar ach, dat kan wel eens gebeuren. Gelukkig hadden we er niet heel lang voor hoeven te reizen want we waren tenslotte al in Zandvoort. Lekker langs de grachten gewandeld, wat foto's gemaakt, ons weer eens verwonderd over scheefstaande huizen, nauwe steegjes en de vele fietsen, gesmuld van overheerlijk gebak en 's-avonds terug in het hotel lekker aanschuiven voor het diner. Echt een relaxte dag was het. Ook wel eens lekker.


woensdag 14 november 2018

8000km.

We gingen een weekend weg, moest een verrassing zijn maar dat was mislukt. C. had een hotel geboekt, alles betaald, alles uitgeprint, alle correspondentie  verwijderd van de computer en van zijn en mijn i-pad maar helaas men stuurde na enkele dagen wéér een mail dat het zo leuk was dat we geboekt hadden, weg verrassing. Maar ik zeur niet hoor want het was super leuk. We waren in Zandvoort, hadden onze fietsen meegenomen en heerlijk in de duinen gefietst. Daar zagen we dit grappige bord, voor mensen die dicht bij zee en duin wonen misschien heel gewoon, maar wij hadden het nog nooit gezien. Onderweg vierden we ook nog even onze 8000ste km van dit jaar met natuurlijk een lekkere lunch, genieten was het.


maandag 12 november 2018

Verse vijgen.

We gingen naar de verjaardag van mijn broer en mijn broer heeft al jaren een mooie vijgenboom in een grote pot staan. Net voordat we naar huis gingen kwam de boom ter sprake. hij had nog nooit zoveel vruchten gedragen dan dit jaar. Er waren er al veel afgevallen maar er hingen er ook nog aan. Lekker vijgenjam van maken dan zij ik tegen mijn schoonzus, maar dat deed ze niet. Ik mocht ze hebben als ik wou, et voici vier, bijna vijf potjes lekkere jam. Een heel makkelijk recept had ik gevonden.

500 gram verse vijgen, 500 gram geleisuiker, sap van een citroen en ik deed er nog wat stemgember bij uit een potje dat ik nog in de koelkast had staan.

Snijd het topje van de vijgen en snijd ze in vieren. Breng de vijgen met de suiker, het citroensap en de gember in een grote pan met dikke bodem aan de kook. Laat alles enkele minuten doorkoken. Kooktijd tellen vanaf dat alles blijft pruttelen ook wanneer je erin blijft roeren. Schep de jam in goed schoongemaakte potjes en draai de deksel er goed op. Zet de potjes 10 minuten op hun kop, en laat ze daarna afkoelen.
Ik vind vijgenjam heerlijk op nog warm versgebakken brood, mmmmmmmm.

donderdag 8 november 2018

Alles op een rij.

Nog één keer terug naar het PLATTELANDSMUSEUM. Bij het Lola bord in de buurt stonden niet alleen  oude wasmachines, wringers en, van nog langer geleden, de geribbelde wasborden opgesteld maar ook strijkbouten. Wat een gedoe moet dat zijn geweest. Die kleine platte boutjes werden op de kachel gezet om heet te worden, dat zag ik nog bij mijn opoe en ik heb ook nog steeds haar strijkbout. Bij die grote bouten kon je de bovenkant omhoog klappen om er gloeiende kooltjes in te doen maar zo'n luxe had mijn opoe niet. Wat de worstmachientjes bij de wasafdeling doen weet ik niet maar ze staan er wel leuk op de planken waaraan, zoals in die tijd gebruikelijk was, met punaises een kantje is bevestigd. Klompen, ook zo'n leuk iets, er stonden er genoeg. Op de voorgrond de blok hout die al is voorbewerkt in een handig formaat zodat de klompenmaker kan beginnen. In een vitrine zag ik een taal lesboekje liggen, ik dacht uit 1952, met een schrijffoutje zag ik net. Het bovenste versje ken ik nog wel van vroeger en het het liedje van het A-B-C dat wordt nu nog steeds gezongen. HIER vond ik een filmpje van het liedje.


maandag 5 november 2018

Van vroeger.

We hadden weer een uitstapje van de veteranen personeelsvereniging. Deze keer gingen we naar een klein MUSEUM dat is gehuisvest in een langgevelboerderij uit 1867. Het is nog precies ingericht zoals het vroeger was, het voorhuis met d'n herd = woonkamer, de Goei kamer, waar vroeger alleen de pastoor en de dokter mocht komen en waar je werd opgebaard als je was overleden, de geut = bijkeuken met kelder, de stal met de gewitte muren en de deel = werkruimte in de stal van de boerderij. Maar er is nog meer te zien, in de schuren oude werktuigen, allerlei soorten klompen, oude schaatsen, strijkbouten in soorten en maten, oude schoolbanken enz. enz., teveel om op te noemen. in de ontvangstruimte staat nog allerlei oud speelgoed, spelletjes, blikken, foto's en je wordt er ontvangen met koffie/thee en een lekkere snee cake. We kregen een rondleiding en daarna was het onder het genot van een lekker wijntje nog even gezellig bijkletsen.


donderdag 1 november 2018

Walhalla.

We hebben al heel wat tassen gemaakt, onze dochter en ik , meestal van restjes stof, lapjes geknipt van oude spijkerbroeken en leer van afgedankte bankstellen. Maar deze keer ging het anders. Een kennis van onze dochter had ergens op het w.w.w een tas gezien, of we die voor haar konden maken maar dan net iets anders met zo min mogelijk naden, hengsel een geheel met de tas, zonder voering maar wel een binnenzak met rits en in een bepaalde kleur bruin. Nou die kleur hadden we niet dus moesten we op zoek. Gelukkig wist onze dochter een groothandel in leer en fournituren waar ze al heel lang een kijkje wou gaan nemen maar dat was er nog steeds niet van gekomen. Mooie gelegenheid om daar nu maar eens naar toe te gaan en "mam ga je mee" nou mam wou dat wel. op een woensdagochtend kwamen we HIER terecht, een waar walhalla. Rekken vol leer in allerlei kleuren, dik leer, dun leer, bewerkt leer, suède noem maar op. Mooie kleine partijen, geweldig om daar rond te lopen, je kon echt op je gemak zoeken. Heel vriendelijk werden we geholpen en niet te vergeten nog even op ons gemak van aangeboden koffie en thee zitten genieten. De tas is inmiddels afgeleverd en goed bevonden en wij, wij gaan weer verder met restjes verwerken maar ook zeker nog eens terug. Trouwens, daar stonden ook nog bakken met restjes, dus.........

dinsdag 30 oktober 2018

Herfstvakantiekoeken .

De Herfstvakantie is hier al lang en breed voorbij en de koekjes ook al lang op want die waren zó lekker. Samen met onze twee oudste kleinzonen heb ik ze gebakken. En omdat ze lekker waren en heel makkelijk te maken, geef ik hier het recept voor degene die zin hebben in ook zo'n lekkernij bij de koffie of thee. Trouwens ook bij warme chocolademelk niet te versmaden.

Cranberry-havermoutkoeken.
12 stuks of als je de balletjes kleiner maakt heb je er natuurlijk meer.

100 g lichte basterdsuiker + 150 g ongezouten roomboter, in blokjes en op kamertemperatuur + 200 g volkoren speltmeel + 1 volle el keukenstroop + 75 g havermout + 150 g gedroogde cranberry's + 25 g gebroken lijnzaad.  Bakplaat bekleed met bakpapier + taartrooster.

Verwarm de oven voor tot 200º C. Kneed in een kom met de hand alle ingrediënten tot een samenhangend deeg.
Verdeel het deeg in 12 stukken. Rol elk stuk tot een bolletje en druk het plat tot een ronde koek van 1 cm dik. Leg de koeken op de bakplaat.
Bak ze in de voorverwarmde oven in 15-20 min. goudbruin. Laat de koeken op een rooster afkoelen en knapperig worden.

N.B : Ik had geen ongezouten roomboter in huis en gebruikte gewone boter, ook lekker hoor !
         

zaterdag 27 oktober 2018

Donker.

De Nacht van de Nacht, het jaarlijkse evenement georganiseerd door de Natuur-en Milieufederaties. In het hele land worden evenementen georganiseerd in het donker en doven veel bedrijven en gemeenten lichten van gebouwen en reclameverlichting. Dit jaar al voor de 14e keer. Ik hou het hier maar weer in het klein, wat licht getemperd wat lampen uitgedaan en net als vorig jaar weer een pompoen bewerkt voor wat sfeerverlichting, het is er tenslotte de tijd voor. Ik zag er heel veel op Pinterest en het is deze geworden. Links op de foto is hij nog onbewerkt en eigenlijk vond ik het model niet zo mooi maar toen hij klaar was viel het niet eens tegen. Alhoewel ik die van VORIG JAAR origineler vond. En vannacht lekker weer de tijd terugzetten naar normaal, is het morgenvroeg als we op de fiets stappen minder koud.

maandag 22 oktober 2018

En nog drie erbij.

Het is zo leuk om een beetje te experimenteren met de tasjes. Ik was eigenlijk aan het zoeken naar een broche en, verdorie, ik kan hem nergens meer vinden maar kwam wel de roos tegen. Ooit gekocht voor op een jurk maar toen puntje bij paaltje kwam vond ik het wat overdreven staan. Op het tasje vind ik het wel feestelijk en mijn dochter zag het ook wel zitten. De bovenrand van het geruite tasje is van spijkerstof en laat ik nou in de doos waar de roos lag een blauwe dasspeld vinden die tegelijkertijd ook een pennetje is. Het linker tasje is voor mijzelf, het is iets hoger dan de andere i.v.m het tafereel dat er natuurlijk wel helemaal op moest. De stof kocht ik jáááren geleden en laat de kleuren nu perfect passen bij mijn nieuwe winterjas. Zo komt alles toch nog van pas.

vrijdag 19 oktober 2018

België.

Schoonzoon was met de kinderen afgelopen maandag vertrokken naar de camping. Onze dochter kon woensdag pas daar naar toe, en net als vorig jaar mochten wij haar daarheen brengen. Prima want wij hadden daar vorige keer heerlijk gefietst. We zouden dus dezelfde route weer fietsen maar wel andere foto's proberen te maken. Ha, dat is wel gelukt want manlief had de route veranderd. Een gedeelte was hetzelfde maar een groot gedeelte niet en het laatste gedeelte was helemáál anders. Dat kwam omdat er langs het kanaal Bocholt-Herentals gewerkt werd, je mocht er wel nog fietsen maar dat was echt niet te doen of je moest een MTB bij je hebben om over de kuilen en brokken van de kapotte weg te fietsen. We hebben het wel geprobeerd omdat we aan die kant van het kanaal moesten zijn maar het ging niet. We zijn toen omgedraaid en aan de andere kant gaan fietsen, in de veronderstelling dat we wel ergens weer over een brug terug zouden kunnen. Dat kon ook, ten langen leste, en met een flinke omweg zijn we toch terug gekomen op de camping. Normaal was de route zo'n 75 km maar door die toestanden werd het voor ons 104 km. Tel daarbij op dat de lunch was tegen gevallen en we 's-middags niet meer aan koffie waren toegekomen dan zeg ik, dat was me het dagje wel. Maar de natuur met al mooie herfst kleuren maakte veel goed, en last but not least, bij terugkomst op de camping werden we getrakteerd op een lekker etentje.


dinsdag 16 oktober 2018

7000 km.

Jawel, we zijn weer 1000 km verder en dat gingen we natuurlijk vieren. Een prachtige dag was het, vorige week woensdag, 's-morgens nog wat aan de frisse kant maar de zon scheen al en over de weilanden hing een witte waas. We gingen richting Groesbeek om daar in een van onze favoriete tentjes koffie te drinken, daarna de Maas oversteken en in Cuijk zouden we lunchen. Zouden we, want ja, het liep wat anders. Op de dijk kwamen we het zusje van een dienstkameraad van manlief tegen, hadden we al heel lang niet gezien. Jullie hebben al zo vaak beloofd om eens op de koffie te komen en dat komt er maar niet van dus kom gezellig even mee. Het was ook gezellig en na de koffie besloten we om meteen maar door te rijden naar onze lunch. Ik stapte op de fiets maar niks hoor, ik kon trappen tot ik een ons woog maar mijn wielen deden niks. Ik dacht eerst dat de ketting eraf was maar nee, de boosdoener was het ding dat je op de foto ziet. Het is de houder voor de tandwielcassette. Daarin zit een pallen systeem en daar was door de jaren heen roestvorming ontstaan. Dat is niet raar want ik heb mijn fiets ook al zo'n 14 jaar. Volgens de fietsenmaker moet zo'n palletje ergens tegenaan komen of invallen waardoor het wiel word meegenomen (als ik het goed heb onthouden :-)) Einde fietstocht maar we werden (heel aardig) met de auto naar huis gebracht en C. heeft  daarna onze fietsen opgehaald. en die van mij naar de fietsenmaker gebracht. Om een lang verhaal kort te maken, afgelopen zondag gingen we alsnog de route fietsen.


zondag 14 oktober 2018

De glazen boerderij.

Hier kwam ik dus al heel vaak voorbij en steeds dacht ik, wat goed bedacht om zo,n oude boerderij onder glas te bewaren. Vrijdag hadden Ellen en ik weer onze jaarlijkse herfst fietsdag, een geweldig mooie dag, niet alleen vanwege het nog altijd prachtige weer maar vooral het weerzien en door alles wat we elkaar te vertellen hadden. Ellen had een prachtige route uitgezocht en we begonnen met een rondje Oisterwijk, we dronken koffie op een terras, we gebruikten de lunch op een terras en op het eind van de middag dronken we nog wat fris op een terras, ja heerlijk heel de dag buiten. Dat laatste terras was bij de DE GLAZEN BOERDERIJ en opeens zei ze, knap gedaan hè, geen een steen aan te pas gekomen. Hoezo dat ?? nou het hele gebouw is van glas en daarop is met een moderne techniek de boerderij geprint. HIER lees je hoe men te werk is gegaan. Ik vind het schitterend !
Leuk einde van een mooie fietsdag, ik verheug me al op onze jaarlijkse lente fietsdag, van zoiets moet je toch een traditie maken, nietwaar ?

woensdag 10 oktober 2018

Drie kleine tasjes.

Dochter had op het w.w.w leuke tasjes gezien, en ik had zin om weer eens met stofjes te werken in plaats van met leer. Zij had nog wat spelden liggen en in mijn kisten lagen nog wel stofjes. Zij heeft alles geknipt en ik kroop achter de naaimachine. Met plakkatoen verstevigden we de stof, voordat de voering erin werd gezet. Er zit een klein binnenzakje in en een lusje om je sleutels aan te hangen, portemonnee, pakje zakdoekjes, lippenstift en de mobiele tel. kan erin, meer heb je toch niet nodig (soms). Het tasje sluit aan de bovenkant d.m.v twee magneetjes en de spelden zijn gewoon voor de sier. Leuk projectje !!!

zondag 7 oktober 2018

Mandala 8.

Ik schreef al eerder over het HEILIG BOONTJE en dat er maar een van de drie was  opgekomen. Maar die ene heeft het goed gedaan, de plant was boven mij uitgegroeid. Het duurde wel lang maar uiteindelijk kwamen er toch boontjes aan. Spannend met het uitpakken of er ook een tekening op stond. Pff, ja hoor, niet allemaal even duidelijk maar toch leuk dat een zo'n boontje voor een schaaltje nakomelingen heeft gezorgd.
Ik heb ze meteen gebruikt om weer eens een mandala te leggen. De peulen en de boontjes liggen er en verder knipte ik uit de tuin de kleine pluizen van de uitgebloeide CLEMATIS VITALBA en de grote van de CLEMATIS TEXENSIS PRINCESS DIANA. De witte bloem in het midden plus de losse blaadjes zijn van onze witte herfstanemoon maar ik heb daar niet de exacte naam van.
Wil er volgend jaar ook iemand wat HEILIGE BOONTJES in de tuin (pot) dan laat het maar weten. Ik verstuur ze dan per leuke snailmail, laten we zeggen naar de eerste zes reacties.

dinsdag 25 september 2018

"Oponthoud" !

Het blijft maar mooi weer en dus maakten we gisteren weer een tochtje, eentje met oponthoud. Er kruiste een rivierkreeft ons pad, hij stak zomaar de weg over, mijn man zag hem lopen. Nou ja, het was meer voort sukkelen, zo zielig hij miste linksvoor zijn schaar. We hebben nog even staan kijken en hij vond zijn weg naar de sloot. Ik weet ook niet in hoeverre ze dit overleven maar het was bijna niet om aan te zien.
Het tweede "oponthoud" was een monument. Eigenlijk stopten we voor de twee kerken die wel heel dicht bij elkaar staan. Het betreft hier een Rooms Katholieke en een voormalig Rooms Katholieke Kerk. De eerste werd ingezegend in 1910 en de tweede is van vóór 1400. HIER en HIER nog informatie over de twee kerken.
Het monument met de naam "Entree" herinnert aan oud-burgemeester Jacques Luske. In de Tweede Wereldoorlog zocht hij onderduikadressen binnen de kerkdorpen. Hij is uiteindelijk opgepakt en naar een concentratiekamp in Duitsland getransporteerd, waar hij is omgekomen. De deuropening, want dat is waar je doorheen kijkt naar de twee kerken, symboliseert gastvrijheid, de granieten wand bescherming en geborgenheid.
Het derde oponthoud betrof dan uiteindelijk een fikse regenbui maar we hadden geluk. Bij een pick-nick plek, op een driesprong waar we toen net langskwamen, had men een oud bushokje neergezet. Nou voor ons ideaal om even te schuilen en na een kwartiertje fietsten we weer verder in de zon.

zondag 16 september 2018

Nog één keer dan.

We waren weer even terug bij de Sint-Pietersberg, het eindpunt van onze fietstocht van enkele weken geleden. We maakten er een dag Maastricht van en de reden daarvan was Limburgse Vlaai. Toen we aan het Pieterpad/Fietserspad bezig waren beloofden we onszelf, als we bij het eindpunt zouden zijn, koffie met een heerlijk stuk van die Limburgse lekkernij maar, je houdt het niet voor mogelijk, we vergaten het gewoon. Het was toen de warmste dag ( 38º ), we dronken daarboven wel koffie en fris, veel fris en dachten helemaal niet meer aan vlaai. Prima reden om er terug te keren en nu, we waren amper de SINT-SERVAASBRUG over, begonnen we met koffie en vlaai ( je kan het maar gehad hebben ;-)) Vanuit het centrum is het maar 1½ km lopen naar de St-Pietersberg en dat deden we natuurlijk en nog verder, naar de ENCI-GROEVE. Er werd druk gewerkt bij de groeve, medio 2018 stopte ENCI de commerciële kalksteenwinning. Tegelijkertijd met de dagelijkse winning van kalksteen voor de cementbereiding, wordt de 125 ha grote groeve al vanaf 2010 omgevormd tot een prachtig natuur en recreatiegebied. in 2020 wordt dit unieke stukje Nederland overgedragen aan Natuurmonumenten die het gebied dan gaat beheren. Heerlijk lijkt het mij voor de Maastrichtenaren, zo'n prachtige natuur, zo dichtbij huis. Zuinig op zijn !


maandag 3 september 2018

6000 km.

Van de 5000 naar de 6000 ging deze keer wel heel erg vlug, vonden wijzelf. Maar ja, het blijft ook maar duren dat mooie weer en als het weer goed is en wij de tijd hebben, springen we op de fiets. We waren na de vakantie nog niet bij onze favoriete molen geweest en er lag hier nog een cadeaubon van de EMMA MOLEN, dus dan is het niet moeilijk. We zagen het meteen, er was wat veranderd, hij, of moet ik zeggen , zij zag er zo netjes uit want de naam is Emma. En ja hoor hij/zij was helemaal opnieuw gevoegd. Begin dit jaar was er binnen ( in het horeca gedeelte ) ook al het een en ander veranderd want daar zit nu een andere uitbater in. De vorige houdt zich nu helemaal bezig met het bakhuys en de streekwinkel. We hadden er al een paar keer koffie gedronken maar, na de wisseling, nog niet geluncht. Stonden er voorheen van die leuke namen op de menukaart, zoals "leuterbroodje" en broodje "Ome Kis" ( is Kees), nu waren de namen simpel maar gelukkig zag alles er nog steeds net zo goed en fris uit. Ja daar blijven we komen.

dinsdag 28 augustus 2018

Terug.

Ongelooflijk dat we alle dagen zo'n prachtig weer hebben gehad, geen druppel regen, wat een geluk. Het zat er wel aan te komen en het kwam ook maar alleen in de nacht. Enkele fikse regenbuien en wat onweer, nou lekker toch ! Precies zoals we het graag willen, 's-morgens weer droog. We hadden besloten om, bij goed weer, vanuit Stein naar huis te fietsen en bij slecht weer met de trein terug te gaan. Het werd de fiets. Toen we tussen de middag onze krentenbollen wilden eten, nee we hebben niet elke dag een uitgebreide lunch, zagen we aan een grote tafel drie mensen zitten. We dachten dat het ook fietsers of wandelaars waren maar toen we dichterbij kwamen bleek dat het drie werknemers waren van de geitenhouderij die daar was. Hadden we niet gezien maar op onze vraag of we daar ook even mochten pauzeren werd er vriendelijk ja gezegd en als we zin hadden konden we ook nog koffie of thee krijgen. Daar zeiden we geen nee tegen. Een van de mannen ging naar binnen en kwam terug met, keurig op een dienblad, koffie, suiker, melk en koekjes. Hoe goed kun je het treffen ? We hebben nog gezellig zitten kletsen en een bezoek aan de geiten gebracht.
We treffen het niet altijd goed hoor, want die zelfde morgen moesten we ergens over het water, bleek het pont niet te varen. Andere route gezocht om toch weer ergens op het goede punt uit te komen, bleek daar een wegversperring te zijn. Een wielrenner wees ons toen hoe we weer op het goede pad konden komen en uiteindelijk, na een flinke omweg, is dat gelukt.
We waren dit jaar eens niet in Frankrijk maar hadden wel Franse temperaturen en eveneens enkele wijngaarden op onze tocht.
Het werd een lange dag maar wel weer een leuke. Onderweg hebben we nog een lekker frietje gegeten, ja wat dat betreft was het een simpele dag, maar daar hadden we opeens zin in en 's-avonds met de koffie waren we thuis.
Het fietserspad is 590.69 km, wij fietsten 898.65 km. Hoe kan dat  zul je misschien denken, nou het stuk van Groningen naar Pieterburen moesten we ook weer terug, ons uitstapje naar huis was op en neer 80 km. Dan heb je nog dat je wel een moet omrijden en wanneer we 's-avonds uit eten gingen moesten we soms ook op de fiets. tel daarbij onze laatste dag vanaf Stein naar huis, dat was 127.80 km. Al bij al een flinke fietstocht en mede door het prachtige weer, de leuke ontmoetingen onderweg, de fijne overnachtingsplekken, de mooie natuur was het een heerlijke vakantie. Ben je van plan om ook eens het fietserspad te rijden dan zeg ik, DOEN !


zondag 26 augustus 2018

Pieterpad voor fietsers 9. - 5000 km.

Deze dag twee vliegen in een klap. We hadden, zo zagen we ineens, een paar dagen geleden al de 5000 km overschreden plus, we gingen naar het eindpunt van de route, de St.Pietersberg. Tijd voor een lekkere lunch die we gebruikte tegenover DEZE  mooie kerk in Schimmert. Tenminste ik vind hem mooi en dat komt vooral door de ongelijkheid van de stenen dus ook een wat rommelig metselwerk maar toch ziet het er vrij strak uit. De manier waarop de ramen er zijn ingezet spreekt me ook wel aan. We hebben er lang genoeg naar kunnen kijken want, hoewel we de enigste klanten waren, hebben we er meer dan een uur gezeten. We hadden al tegen elkaar zitten grappen zo van "ze moeten zeker nog de tuin in om de groenten te oogsten", of  "ze moeten het brood nog bakken", of....kortom na verloop van tijd kwam er een bestelauto aan, daar werd wat uitgeladen en toen die weer wegreed hadden we vrij snel onze lunch. Ik moet eerlijk zeggen, het was 't wachten waard, het brood was vers, de groenten knapperig en de kip en de vis heerlijk.
Hè hè, eindelijk weer op weg, naar het eindpunt dus van het oudste en bekendste langeafstands-wandelpad (voor ons fietserspad) van Nederland, het Pieterpad, dat begint (of eindigt) boven op de SINT-PIETERSBERG.

Etappe, Susteren-Maastricht-Stein, 85.76 km.


vrijdag 24 augustus 2018

Pieterpad voor fietsers 8.

Hadden we afgelopen week overnacht bij een echtpaar dat al 23 jaar via "Vrienden op de fiets" lopers en fietsers ontvangen, nu waren we te gast bij een echtpaar dat er pas mee was begonnen. Prima adres, een ruime kamer, uitgebreid ontbijt met zo veel mogelijk biologische producten en geserveerd op een mooi gedekte tafel, heerlijk.
Al snel hadden we die dag een foto moment, de WYMARSCHE MOLEN. Negentien molens, met wieken, hebben we onderweg al gefotografeerd dus dit was eens wat anders, maar toch 'n molen. Ik vind hem prachtig, vooral het rad. Er is veel werk verricht als je bedenkt dat de molen al op het einde van de Eerste Wereldoorlog in onbruik raakte en onderhoud achterwege bleef. In de Tweede Wereldoorlog werd de molen flink beschadigd en niet meer hersteld. Grote vernielingen vonden in de jaren vijftig en zestig plaats: weer, wind en jeugd hadden vrij spel. Het dak stortte in en het maalwerk werd omver gehaald wegens een te gevaarlijke situatie. Pas in 1990 begon het herstel.
Onze tweede stop was al snel daarna omdat we met het pont over de Maas moesten om aan de andere kant de route voort te zetten. Maar ja, dat was we een half uur wachten en daar hadden we geen zin in. Omdat de route, aan beide kanten zowat parallel loopt aan de Maas, besloten we gewoon aan de  kant waar we waren verder te fietsen want een eind verderop zouden we toch weer terug moeten.
Er was bedroevend weinig horeca (maandag) open maar uiteindelijk zagen we in St.Odilliënberg een hele mooie binnentuin waar je een hapje kon eten, wat drinken en, last but not least, een belangrijke handwijzer :-))
Die avond zouden we, omdat het maandag was, weer eten bij het logeeradres. Deze keer waren we sneller klaar (half uur) daarentegen zaten we nog tot een uur of tien in de tuin, waar onze gastheer in geuren en kleuren vertelde over zijn grote hobby, modelspoor treinen.

Etappe, Arcen-Susteren, 99.12 km.


woensdag 22 augustus 2018

Pieterpad voor fietsers 7.

Na 'n dag relaxen hadden we de route weer opgepikt daar waar we gestopt waren, in Gennep. Alle fietsbroeken waren lekker fris gewassen dus we konden er weer een flinke snok aan geven. Het eindpunt voor die dag was Arcen. Een gedeelte van de route loopt over de Via Valentiniana en volgt het tracé van een weg die in de Romeinse tijd een grote verkeersader vormde. Deze liep van Tongeren en Maastricht naar Nijmegen. In de Romeinse tijd waren dat de belangrijkste steden in deze streken. De weg heeft eeuwenlang dienst gedaan.
Daar waar de Romeinse vaandels, informatieborden en Romeinse helmen in het wegdek zijn aangebracht, fietsten we op de Romeinse weg. Waar de route afwijkt van het Romeinse tracé, fietst men door het prachtige landschap van de Maasheggen. De Via Valentiniana is genoemd naar de Romeinse keizer Valentinianus. Hij investeerde veel in de infrastructuur en bracht voor een korte periode weer rust in het Romeinse rijk. Waarschijnlijk heeft Valentinianus in 368 na Chr. in eigen persoon Ceuclum (Cuijk) bezocht om zijn werk te inspecteren. Waarschijnlijk hè !
Prachtige route vandaag, die voor een groot gedeelte steeds in de buurt van de Maas bleef.
Onderweg zagen we een paar aardige velden met Afrikaantjes. Zie je niet zo vaak en ik hou ook helemaal niet van die plant maar zo leek het wel wat.
Arcen was leuk, 's-middags dronken we koffie op een groot terras aan het water en 's-avonds zijn we er naar terug gefietst vanuit Lingsfort waar ons overnachtings adres hadden.
Heerlijk buiten gegeten en daarna wandelden we nog langs de Maas en de resten van de Schanstoren, een indrukwekkend poortgebouw dat eeuwen geleden op die plek stond.
Het poortcomplex bestond uit drie onderdelen: een poortdoorgang, een versterkt gedeelte en een traptoren. Alleen de traptoren is voor een deel als ruïne bewaard gebleven en staat bekend als "de schanstoren". Dat is erg weinig als je bedenkt dat het gebouw buiten de poortdoorgang, kelders, twee verdiepingen en een zolderverdieping met weergangen bevatte die toegankelijk waren via de traptoren.
Toen we uiteindelijk terugfietsten naar Lingsfort kwamen we nog langs de kasteeltuinen waar we, toen deze pas geopend was ( 1988 ), nog met mijn ouders naar toe zijn geweest. Een foto waard en een aantekening op onze lijst van nog eens te bezoeken plekken.

Etappe, Berghem-Arcen, 104.15 km.

Alle informatie las ik op de borden langs de weg.


maandag 20 augustus 2018

Pieterpad voor fietsers 6.

We hadden het nog niet eerder gedaan, eten bij het gezin waar we ook zouden overnachten. Toen we belden vroeg de gastvrouw of we mee wilden eten. Er zouden ook twee dames komen overnachten die, net al wij, het Pieterpad fietsten en daar moest ze voor koken. Nou, laten we dat dan maar eens doen zeiden we tegen elkaar. En werkelijk, we hebben zo'n leuke avond gehad. We waren met z'n zessen want de gastvrouw zelf en haar dochter aten ook mee. Heerlijk had ze gekookt en de tafel mooi gedekt en terwijl ik dit schrijf bedenk ik waarom maakte ik daar geen enkele foto van. We hebben gezellig zitten kletsen en iedereen had wel wat te vertellen over eerdere tochten, belevenissen onderweg, over vroeger, over nou ja over van alles en nog wat. Om half acht gingen we aan tafel en om een uur of tien bedacht iemand dat het wel eens tijd werd om naar bed te gaan want iedereen wou, in verband met de warmte, de volgende dag vroeg vertrekken. Na ook weer een lekker ontbijt namen we afscheid, een mooie ervaring rijker.
Na Leuth (Gelderland) fietsten we een stuk door Duitsland en daarna Limburg waar het weer een beetje klimmen en dalen werd vanwege het glooiende landschap.
In Gennep was het voor ons die dag einde Pieterpad want we waren niet zo heel ver van huis en hadden besloten om daar te overnachten ( ook een prima adres :-))
Op de markt in Gennep, tegenover het mooie oude STADHUIS dronken we koffie en zagen nog de twee dames die daar ook gingen pauzeren.
Nog een keer zwaaien en toen ging ieder een andere kant op. Zij vervolgden het Pieterpad en wij keerden huiswaarts en zouden de volgende dag hier de draad weer oppikken.

Etappe, Leuth-Berghem, 68.69 km.

zaterdag 18 augustus 2018

Pieterpad voor fietsers 5.

Toen we deze morgen vanuit Laren (Gld), na een redelijke nachtrust (ook hier kregen we een ventilator mee op de kamer) en een prima ontbijt vertrokken, hadden we al vrij snel ons eerste fotomoment. Kasteel Vorden en de prachtige lanen waar we langs fietsten. HET KASTEEL werd al genoemd in de 12de eeuw maar zag er toen heel anders uit dan nu. Wat er nu staat is grotendeels gebouwd in de 16de eeuw. Het kasteel verloor in de loop der eeuwen zijn defensieve functie en werd in de 19de eeuw omgebouwd tot landhuis. Vier geslachten woonden er door de eeuwen heen. De familie Van Vorden (tot 1405) daarna de familie Hackfort tot midden 16de eeuw. Vervolgens werd door overerving de familie Ripperda eigenaar. De laatste, familie van der Borch, hadden het tot 1956 in hun bezit. Familiewapens van deze vier geslachten zijn nog vereeuwigd in de hal van het kasteel, waar ze in de hoeken van het plafond zijn geschilderd.Nadat het Gelders Landschap en de Gemeente Vorden het in hun bezit hebben gehad, is het kasteel nu weer in particuliere handen. In 2004 is het kasteel aangekocht door de familie de Rouw, die het in haar oude luister heeft hersteld. Kijken dat vond ik toen ik het las wel grappig. Mijn moeder is namelijk een de Rouw dus wie weet is er nog wel een "verborgen verleden" haha denk het niet, maar toch !!!
We fotografeerden deze dag ook weer vier molens maar om hier te publiceren koos ik het voet/fietsveer tussen PANNERDEN-MILLINGEN. We staken de Rijn over en hadden ook in Millingen willen overnachten maar uiteindelijk werd het Leuth. Vandaag was het dus van Laren naar Leuth. Klinkt goed nietwaar ? Het zou ook de eerste keer worden dat we bij het gezin gingen  mee eten, Spannend !!!

Etappe, Laren-Leuth, 89.27 km.