Zomaar een fietstunneltje.

Het is er al heel lang dit tunneltje en al jaren fietsen we er doorheen, maar ik kan me deze afbeeldingen niet herinneren.

Er was altijd al graffiti op de wanden, maar deze....... nou in mijn beleving niet, alhoewel ik daar wel 2019 zie staan. Enfin, we stapten maar even af om wat foto's te nemen, al valt dat vaak niet mee.

Ik vergeet ook altijd te kijken naar de naam van de maker en wanneer ik dan thuis ben zie ik dat die er maar half of heel onduidelijk opstaat, dom, dom, dom. volgende keer toch eens beter opletten.

FOTO TRANSFER ... Crea 5220.

FOTO TRANSFER is het woord, dus dan maar beginnen met een foto maken. Klinkt logisch, maar eigenlijk begint het natuurlijk met een idee. Het idee was om een zakje te maken waar de knoflook in bewaard kan worden. Er lag hier nog een zakje geknipt en dat kon ik wel gebruiken. De foto werd afgedrukt op transfer papier en daarna op de stof gestreken. Toen ik bezig was vond ik het zakje toch wat aan de grote kant om alleen knoflook in te bewaren, maar ik was al te ver om het los te halen en kleiner te knippen. Er gaan nu dus ook uien in bewaard worden, dat bijt elkaar niet.

Aan een kant heb ik met een textiel pen opgeschreven wat erin moet en aan de andere kant zie je de TRANSFER van de FOTO.
Ben er tevreden mee en het staat best aardig in de keuken (voorlopig :-)

7000 km.

Het begon 's-morgens al goed, de straat voor de fietsers en de auto te gast. Dit soort borden zag ik al een paar keer, dus een foto waard. Maar het blijft opletten, want niet iedereen is er blij mee en sommigen raken er zelfs door gestrest.

Blij word ik wanneer ik een boomhut ergens zie. Deze is rondom de boom gebouwd en een gedeelte erin en eigenlijk zou het leuk zijn als er nog een dak op zou komen...toch ? Nou, wie weet, we houden het in de gaten.

Een lekkere lunch hoort standaard bij elke 1000 km en zover was het dus weer. C. koos voor deze Club style sandwich kip en ik ging voor het 24-uurtje. We waren HIER al vaker en het bevalt ons er prima.

En dan als toetje zal ik maar zeggen, fietsten we hier langs een prachtig heideveld. we zagen er al eerder een, maar dit was net wat meer in bloei. Even afstappen voor weer een foto. Topdag !!!

RECLAMEFOLDER ÷ SPETTERS ... Crea 5220. (inhaalactie)

Vrijwel meteen wist ik welke plaatjes ik zou gaan gebruiken, nl uit het boekje "D 'objets introuvables" ooit op een rommelmarkt gekocht,  alleen kwam ik maar niet aan de gang. Maar nu is het dan toch af, de RECLAMEFOLDER,  met nog een andere die nog steeds half afgemaakt in mijn boek stond. SPETTERS, dat was het woord van week 24. Heel wat had ik gespetterd, op A-viertjes, om te oefenen. Ja de stoelen en een tas die op tafel stond kregen er ook wat van mee, toen was de zin over. Totdat ik in een tijdschrift het plaatje (rechtsonder inde hoek) zag staan, met de sliertjes en de kleine gespikkelde bolletjes. Daarmee ben ik verder gegaan door uit mijn spetterprobeersels rondjes te scheuren die, hoe kan het bestaan, ongeveer dezelfde kleur hadden dan die kleine bolletjes. De rondjes zijn her en der opgeplakt, sommige sliertjes heb ik wat verlengd en er ook nog wat bollen aangehangen. Het groen ook nog wat uitgebreid om er een geheel van te maken, et voici, mijn bijdrage aan het crea gebeuren. Op naar de volgende uitdaging ;-)

Weer twee.

Toen we naar onze afspraak gingen voor de afternoon tea en onze auto hadden geparkeerd, zag ik even verderop dit leuke bankje. Tenminste ik vind het leuk, de voor en de achterkant.

En het zat echt mee, want een paar straten verder, op het plein waar moesten zijn, stond er nog een. Er zaten mensen op en aan de taal te horen dacht ik Italianen. Ze zaten uit te rusten, duidelijk vermoeid van het sjouwen met de volle tassen die naast hen stonden.

Nou ik zou straks wel een foto maken als we klaar waren met het thee gebeuren, maar helaas was ik dat vergeten. Gelukkig bleef onze dochter daar nog een week en zij heeft voor mij de foto's genomen. Ik kon deze keer geen informatie vinden over het hoe en waarom, jammer want dat vind ik eigenlijk het leukst.

Watertoren 23. Steyl.

Gisteren zei ik het al, twee torens konden we fotograferen. Naar deze watertoren moesten we wel even zoeken, hij staat in de kloostertuin van het Missiehuis St. Michaël in Steyl en is goed verstopt tussen de hoge bomen. Onze navigatie gaf aan "bestemming bereikt", maar geen watertoren te bekennen. Heb het maar even gevraagd en de man aan wie ik het vroeg hield maar niet op met praten. We moesten zéker door de kruidentuin, we moesten zeker naar het kerkhof van de missionarissen en het ketelhuis was ook een bezoek waard......kort gezegd, daar zouden we nog wel een dag voor uit moeten trekken. Het is een kloostercomplex in het kloosterdorp Steyl. In de link is er alles over te lezen.

De watertoren is gebouwd in 1908-1909, heeft een hoogte van 38 meter en een waterreservoir van 75 m³. Het ontwerp is van architect P.M. Scholl. De vrijstaande, taps toelopende watertoren op ronde grondslag heeft een bakstenen romp met een gepleisterd breder waterreservoir met een diameter van circa vijf meter. Het reservoir heeft enkele rechthoekige vensters en een plat dak. Op het platte dak staat een ajour metalen kruis.
Het kruis was, toen we bij de toren stonden niet goed in beeld te krijgen. Waar we ook stonden, overal hing er een tak in de weg, maar toen we wegreden zagen we het, een paar straten verder,  opeens wel.
Het ketelhuis was die dag gesloten, maar in de kruidentuin rook het héérlijk en tijdens het zoeken naar de toren wandelde we door de tuin, waar we verschillende kunstwerken zagen. Leuk hoor om zoiets tegen te komen op je speurtocht naar watertorens.

Watertoren 22. Tegelen.

Weer enkele watertorens, niet bij de deur, maar daar vinden we dan wel wat op. Dochter en schoonzoon waren, maande geleden al, 12½ jaar getrouwd en kregen van ons een high tea als cadeau. We zouden wel een keer afspreken wanneer, maar ja toen kwam Corona die roet in het eten strooide, m.a.w het was er nog niet van gekomen. Nu zitten ze twee weken in een vakantie huisje en had ik aan C. gevraagd of daar misschien watertorens in de buurt stonden en jawel hoor, zelfs twee. Nou toen was het plannetje snel gemaakt en heb ik gevraagd of ze zin hadden om de high tea daar in de omgeving te doen, en dat hadden ze. Enkele locaties hadden we via internet al gevonden en nadat ze daar eerst poolshoogte hadden genomen, meteen gereserveerd. Op pad naar Limburg dus en nadat wij 's-morgens onze watertorens hadden gefotografeerd, hebben we 's-middags HIER met z'n allen in de tuin, genoten van een afternoon tea.

Zou bijna vergeten om wat over de watertoren te vermelden. Deze achtzijdige, geheel in gewapend beton uitgevoerde toren, is ontworpen door architect E. Noorman uit Amersfoort en gebouwd in 1938-1939. De toegepaste bouwstijl is Traditionalisme. Bij een renovatie in 1986 werden alle vensters vervangen door aluminiumkozijnen met gewapend glas. De toren bevat zeven bouwlagen en is rondom aan de bovenzijde van de eerste bouwlaag voorzien van een betonnen luifel en in elke gevelzijde een rechthoekig venster. In de tweede tot en met de zesde bouwlaag in de afgeschuinde hoekdelen een smal hoog venster. In de zevende bouwlaag een kruisvormig en enkele rechthoekige vensters. Aan de onderzijde van de zevende bouwlaag eveneens rondom een betonnen luifel.De dakrand is bekleed met keramisch materiaal. Hij heeft een hoogte van 32,1 meter en een waterreservoir van 500 m³. De toren is sinds 2005 niet meer in gebruik en sinds 2003 officieel een Rijksmonument.
In verband met de Tweede Wereldoorlog is de toren nooit helemaal afgebouwd. De bakstenen buitenmuur is nooit aangebracht en de externe trap, zoals het oorspronkelijke plan was, is evenmin gerealiseerd.
Bron : Limburg.nl  en Rijksdienst voor het Cultureel Erfgoed.
Erg leuk om over deze in eerste instantie eenvoudig ogende toren nog zoveel informatie te vinden.
Over de tweede toren blog ik een volgende keer

BLADEREN ... Crea 5220.

Vorig jaar mei volgde ik voor het eerst een workshop ECO-PRINTEN . Dat was erg leuk geweest en in de herfst besloot ik om nog eens te gaan. Met een tas vol BLADEREN ging ik er weer naar toe en was erg benieuwd of de BLADEREN in de herfst nu andere kleuren zouden afgeven. De blaadjes van de (ik dacht varen) zijn na het kookproces geel op de stof gekomen en de rozenblaadjes héél donkerbruin/groen. Ja het is steeds weer een verrassing, maar of dit nu anders is in het voorjaar of in de herfst weet ik nog niet.
Het papier ging niet in de kookpan, maar werd gestoomd, met dit als resultaat. Sommige BLADEREN geven een duidelijke afdruk, andere zijn weer heel vaag, maar je kunt ze altijd wel gebruiken om er kaarten van te maken.

Ook heb ik er een van stof , waar het blad mooi op afgedrukt is, ingelijst en hangt hier aan de muur.

Op linnen is het geprint en C. heeft de passe-partout gesneden en het geheel ingelijst en opgehangen.
Het lijstje komt van de kringloop en volgens mij heet het ook passe-partoutlijstje.
Simpel, maar voor zoiets vind ik ze nog steeds mooi.
Hier staat de brede passe-partout niet helemaal op de foto, omdat het wat naar voren is gehaald voor de duidelijkheid van de afdruk.
Hoop nog eens zo'n workshop te kunnen volgen, maar voorlopig zit dat er i.v.m Corona niet in.

Watertoren 20 en 21. Doorwerth en Wolfheze.

Deze watertoren vind ik echt een juweeltje. De toren is ontworpen door architect ir. Th.K.J.Koch en gebouwd in 1938 in een zakelijk expressionistische bouwtrant.
Kenmerkend voor dit ontwerp zijn onder andere de asymmetrische en massieve hoofdvorm met plastische accenten (uitgebouwde traptoren en reservoir), de bakstenen gevels met verdiepte voegen, horizontale betonnen banden en stalen ramen.
Hij is 19 meter hoog en heeft een waterreservoir van 60 m³.
In 1962 is de toren buiten werking gesteld en sindsdien nauwelijks onderhouden en er is toen veel vorstschade opgetreden.
Oorspronkelijk stond de toren in een bebost gebied, nu is het een woonwijk met veel groen.
De watertoren is herbestemd tot wonen. Om de toren te kunnen behouden is nieuwbouw gerealiseerd. Het geheel heeft een woonfunctie gekregen. In de toren zijn een keuken, twee slaapvertrekken en een badkamer. De toren zelf en het interieur is zoveel mogelijk onveranderd gebleven.
Het kantoor, aan de voorkant en de toren, staan in verbinding met elkaar door een glazen verbindingshal.

De tweede toren van die dag zagen we in Wolfheze, ja we fietsen van toren naar toren en verenigen zo het nuttige met het aangename.
Deze watertoren werd in 1907 gebouwd naar een ontwerp van de architect E.Knevel. Hij kreeg deze opdracht van de "Vereniging tot Christelijke Verzorging van Krankzinnigen, idioten en Zenuwlijders", die net een nieuw Krankzinnigen gesticht in Wolfheze had laten bouwen. Ik denk dat men tegenwoordig daar wel een andere benaming aan zou geven.
Het is een ranke toren van 27 meter hoog, maar ondanks deze respectabele hoogte, waardoor het water uiteraard sneller stroomde, heeft het slechts één waterreservoir, een ijzeren hangbodemreservoir, van 40 m³, beduidend kleiner dan die van de watertorens van Oosterbeek en Doorwerth. In 1979 werd de toren als laatste in de gemeente buiten gebruik gesteld, ofschoon hij zijn functie nog steeds heeft. De toren is een rijksmonument.

KLEURBOEK ... Crea 5220.

Met kleurboeken heb ik niet zo veel. Vroeger hadden we wel wat kleurboeken in huis voor de kinderen en daarna voor de kleinkinderen, maar er werd heel weinig mee gedaan. Er werd hier echt wel gekleurd en geverfd hoor, maar dan hadden ze eerst zelf wat getekend. Het Molen kleurboek bracht ik eens mee toen we een molen bezochten tijdens een fietstocht, het ligt bij de knutselspullen, maar dat is het dan. Zelf heb ik geen kleurboek, maar een kleurblok. Jaren geleden meegebracht uit Frankrijk, maar gekocht om de teksten. Het zijn kaarten om te versturen en dat deed ik wel eens, maar kleuren, nee ! Half afgemaakte zitten er nog wel in en de kaart linksonder kreeg ik van onze kleindochter. Oma, ik ben begonnen en nu mag jij hem afmaken ! Ja ja ! Zij is toch echt een liefhebster van kleuren, verven, plakken, tekenen, knippen..........enz, maar het moet niet voorgedrukt zijn, zij naait haar eigen naad zeggen we altijd.
Maar toch hè, ja echt, heb ik vanmiddag zitten kleuren. Één kaart uit mijn blok en daar zal het wel bij blijven, het is niet mijn ding.

Watertoren 18 en 19. Zaltbommel.

Op 27 MEI schreef ik in mijn bericht over de "Fiepstunnel" dat we om een andere reden in Zaltbommel waren en daar zou ik binnenkort op terug komen. Nou dat binnenkort heeft wel even geduurd, maar hier die reden. Watertorens, hoe kan het anders. Er stonden er zelfs twee, een oude en een nieuwe. De oude watertoren is ontworpen door JAN SCHOTEL, ha daar heb je hem weer en we zullen hem nog vaker tegenkomen. De toren is gebouwd in 1905 en heeft een hoogte van 21 meter, had een waterreservoir van 50 m³ en een reinwaterkelder van 6m diep. Sinds 1960 is de watertoren buiten gebruik gesteld, het waterreservoir is eruit gesloopt en de toren kreeg in de jaren 80 de functie van weekendverblijf. In 1996 is de gehele "kop" eraf gehaald en opnieuw opgemetseld, waarvoor de watertorenprijs 1996 van de Nederlandse Watertorenstichting verkregen werd. Nu is het een woonhuis.

De nieuwe watertoren in Zaltbommel is totaal anders, maar hij heeft wel wat vind ik zoals hij daar oprijst uit het landschap en prachtig uitkomt tegen de blauwe lucht.
Hij is dan ook 38 meter hoog en heeft een grote wateropslagcapaciteit.
Maar liefst drie waterreservoirs van 1255, 875 en 415 m³.
De voet vind ik mooi, het lijkt een beetje op de tanden van een slagroomspuit en het ziet eruit of hij zo in de grond is gedrukt. Nou ja, in mijn beleving dan hè !
Hij is ontworpen door Brouwer en Deurvorst en is gebouwd in 1964.
Het is sinds 2014 een Rijksmonument.