Watertoren 63 - Goes.

Na Domburg gingen we nog naar de watertoren van Goes, maar die deden we met de auto, we zouden er op de terugweg naar huis langskomen. En wat zijn er veel verschillende, dit is er ook weer zo een, wat een gigant. Deze werd gebouwd in 1912 en is met 63 meter een van de hoogste als zodanig gebouwde watertorens en heeft, zo lees ik op Wikipedia, een opslagcapaciteit van 1250 m³ en dat is me nogal wat. Het is de eerste watertoren in Nederland met een stalen open skelet en betonnen kuip met stalen binnenwand. De toren is een twintigtal jaren in gebruik geweest als kantoorruimte, maar sinds dit jaar zijn er drie appartementen in gerealiseerd. Vergat ik bijna te melden dat de fa. Carl Francke uit Bremen, in 1912, de bouwers waren.

Lekker dagje was het, een mooie tocht lang deze vijf torens en mocht het mooie weer nog even aanhouden, dan heeft de man hier in huis alweer een volgend watertorentochtje klaarstaan.

Watertoren 62 - Domburg en 8000 km.

Voici, onze vierde watertoren, heerlijk om op zo'n mooie dag van toren naar toren te fietsen. Wat een heerlijke nazomer. Domburg, daar staat deze watertoren, ontworpen door HENDRIK SANGSTER en die is zo langzamerhand een bekende voor ons. Verschillende watertorens die hij ontwierp zagen we al. Deze toren werd gebouwd in 1933, in opdracht van het waterleidingbedrijf van de gemeente Domburg, is 28,5 m hoog en heeft een opslagcapaciteit van 200 m³

De gemeente Domburg kocht het drinkwater in bij het Gemeentelijk Waterleidingbedrijf van Middelburg, die in het huidige  natuurgebied Oranjezon een waterwingebied exploiteerde. Aan de Noordweg tussen Serooskerke en Vrouwenpolder werd het voor Domburg bestemde water afgezonderd in een reservoir en via een pompstation naar deze toren in Domburg getransporteerd. De watertoren zette de druk op het water in de leidingen naar de huisaansluitingen.

Die dag overschreden we ook de 8000 km, dus dat werd een lunch in Domburg, maar wat was het daar druk, we konden amper een plek op een terras vinden. Toch gelukt, maar er zullen ongetwijfeld fijnere restaurantjes zijn, want de lunch viel tegen. Het was wel lekker hoor en alles was vers, maar wij zijn wat mooier aangeklede lunches gewend, dit was echt miniem. Nou ja, volgende keer beter ! 

Toen we terug waren bij onze auto, stond er aan de overkant van de straat een tentje met zelfgemaakte Vijg - Reine Claude jam en prachtige zelfgemaakte kaarten. Nou, dat kon ik natuurlijk niet laten liggen.

 

Watertoren 61 - Vlissingen.

Onderweg naar de derde watertoren van die dag, fietsten we langs deze mooie muurschildering, gemaakt door Kevin Zuidweg. Toen we even later op een terras zaten stond daar dit bord en dat moest ook gefotografeerd worden, weer eens een ander dialect dan ons Brabants. Vind dat altijd leuk om te lezen.

De watertoren van Vlissingen, dat was het doel. Gebouwd in 1894 door de N.V. Vlissingsche Duinwaterleiding in  neorenaissance stijl. De hoogte van de toren is 35 meter en de inhoud van het waterreservoir is 300 m³. De toren is gemaakt van rode bakstenen.

Een prachtige ingang, met een omlijsting van natuursteen en een bewerkte dubbele houten deur met gedeeld halfrond bovenlicht onder een gemetselde rondboog. In 1933 nam de gemeente Vlissingen de toren over en in 1950 werd de toren onder gebracht in de N.V Waterleidingmaatschappij Midden-Zeeland (WMZ). De begane grond en eerste etage waren oorspronkelijk als woning ingericht en tot 1953 als zodanig in gebruik. In 1974 is het woongedeelte verbouwd tot bedrijfsruimte. Sinds 1 januari 2008 is de toren met zijn drie slaapkamers te huur. Een prachtige toren, maar of ik er lekker zou slapen is de vraag. Voor mij staat hij op een te druk kruispunt.

 

Watertoren 60 - Oost-Souburg.

 

Van Middelburg fietsten we verder naar de watertoren in Oost- Souburg. Dit was een totaal andere toren, maar zeker zo mooi. Deze toren, in zakelijke expressionistische stijl gebouwd, is een ontwerp van architect  J.H.J. Kording en werd gebouwd in 1939, heeft een waterreservoir van 450 m³, de hoogte is 35 meter. De toren heeft een skelet van beton dat bekleed is met een rode bakstenen mantel. Boven de ingang rijst, in het midden van het muurvlak, een hoog verticaal stalen venster op, boven dit venster een element, doorlopend tot aan de dakrand en aan weerskanten voorzien van een smal, hoog venster. Een prachtige toren vinden wij.

Het Buro Beeldende Kunst uit Vlissingen houdt regelmatig tentoonstellingen in deze toren.

Jammer dat het niet open was toen wij er waren. Nou ja, dan verder naar de volgende watertoren.

Watertoren 59 - Middelburg.

Schitterend weer was het afgelopen dinsdag en de man hier in huis had weer een mooi fietsroute uitgezet langs maar liefs 5 watertorens. 

We parkeerden de auto in Kleverskerke, een dorp in de provincie Zeeland, behorend bij de gemeente Middelburg. Met nog geen honderd inwoners is het een van de kleinste dorpen in ons land. Kleverskerke is geen komdorp (dorpsplein rond een kerk) maar een wegdorp. De weinige bebouwing concentreert zich rond één straat, de Dorpstraat.

Wij moesten naar Middelburg voor de eerste watertoren van die dag en waar vindt je een duidelijkere aanwijzing dan op dit straatnaambord.

De watertoren in Middelburg, is gebouwd tussen 1891 en 1892. De hoogte is 26 meter en de inhoud (waterreservoir) 300 m³. De architect is Th. Stang.

In 1998 is de toren omgebouwd tot woonhuis. We zagen dat er nu een vastgoed bedrijf  inzit en ik las ook dat je er kunt overnachten. Het is me niet helemaal duidelijk, maar dat maakt me eigenlijk ook niks uit, het gaat ons om de watertoren en, o ja, de lift is buiten de toren geplaatst. 

Crea 2021 - Alfabet - week 19 - S - Spinnenweb.

Ja kijk, het is natuurlijk wel zo, de mooiste worden  gemaakt door de SPINNEN zelf. Daar zijn we het allemaal wel mee eens denk ik.

Vorige week zagen we ze weer. Heel veel webjes boven op een heg en later nog in de berm. Omdat we wat later gingen fietsen dan gewoonlijk, konden we ze niet  mooi genoeg naar onze zin fotograferen. Het licht viel er niet zo mooi op.

Geen nood, er zaten nog foto's, door manlief gemaakt toen we eens in de Flevopolder waren, in het archief. Kwam dat even goed uit.

Toch heb ik nog wat in mijn werkboek gemaakt, maar hé, dat valt dus helemaal in het niet bij de echte. Ik deed mijn best, maar de Spin is de ware kunstenaar !

 

Een nieuw seizoen.

De vrijwilligers van de filmliga keken er naar uit om ons weer te ontvangen, om met elkaar te gaan genieten van een goed filmseizoen 2021-2022. Nou dat is toch aardig om te horen.

Door Corona lag het natuurlijk wel een tijd stil, maar uiteindelijk konden we er wel weer terecht. Het was ook allemaal goed geregeld, handen desinfecteren, met mondkapje, 3 stoelen tussenruimte, om de andere rij zitten. Op zich was dat ook wel prettig.

Nu is het allemaal weer wat losser, geen mondkapje, met QR-code naar binnen, dat wel en ook  minder mensen in de zaal dan voor Corona. Morgen weer een persconferentie en wie weet wat er dan veranderd. We horen het wel.

De start van dit seizoen was pittig. Quo vadis, Aida ? Deze zeer indringende film die een fictieve weergave geeft van de laatste uren van de val van Srebrenica zagen wij via het verhaal van de Bosnische tolk Aida.

De film is fantastisch, heftig, indrukwekkend, confronterend en beklemmend, maar ook aangrijpend en mooi gemaakt. In mijn hoofd zag ik tegelijkertijd de beelden van de afgelopen tijd op de luchthaven in Kabul. 

Misschien hebben jullie de film al gezien, maar zo niet en ben je in de gelegenheid om hem te zien, ga erheen. Een aanrader wat mij/ons betreft !

Tegenover.

Dit grote kale terrein ligt tegenover de watertoren die we in Breda fotografeerden (vorig blogbericht). We konden er niet dichtbij komen en ik weet dus ook niet wie de maker hiervan is. Het is best van grote afstand gefotografeerd, maar ik vond dat ik hem toch maar moest gebruiken. Verder maakten we, buiten de watertoren en de muurschildering, die dag (17 juli) geen foto's, veel te warm. We zijn lekker de stad in gegaan en hebben op een groot plein, onder grote bomen heerlijk zitten lunchen. Soms mag je wel eens lekker lui doen, toch ?
 

Watertoren 58 - Breda.

 

In Breda staan twee watertorens, een ervan hebben we al gefotografeerd in juni 2020 (watertoren 6). Omdat we toen geen zin hadden om nog langer in de stad te fietsen, we zouden nog twee torens in Etten-Leur gaan zien, besloten we om de tweede van Breda later te doen, niet op de fiets, maar per trein.

De watertoren staat in de wijk Belcrum en is gebouwd in 1934 en in 1935 in gebruik genomen. Deze tweede toren was nodig omdat de eerste toren niet genoeg capaciteit had voor de groeiende stad. In die tijd, het was crisistijd, was soberheid troef. Het zou een industrieel bouwwerk moeten worden, zonder al te veel poespas. Ir. P.A.H.Hornix, was verantwoordelijk voor een vormgeving die aansloot bij de ook door hem ontworpen nieuwe woonwijk Belcrum. Wij vinden het een mooie toren. Rondom een stevige betonconstructie werd een schil van roodbruine, handgevormde baksteen opgetrokken, heel modern voor die tijd. De buitenkant werd uiteindelijk ook met ornamenten versierd, hierbij werd Zweeds graniet, staal en koper gebruikt.

Voor verdere versiering werd de beeldhouwer Gerard van Aalst ingeschakeld, die aan de buitenkant boven de ingang twee reliëfs maakte van Franse kalksteen. De bovenste bevat een afbeelding van de engel uit het wapen van Breda. De watertoren is 41,80 meter hoog en de doorsnede van de ronde toren bedraagt 17 meter. De stijl is die van de Amsterdamse School.

Bron; Wikipedia en voor de liefhebber is daar nog veel meer over te vinden.

LA POSTE.

Een van de laatste dagen in augustus kreeg ik een mooie envelop in de brievenbus. Post uit Frankrijk, altijd leuk, van wie, dat kon ik nog niet zien. Snel openmaken, wow, ik werd gefeliciteerd, maar waarmee ? In april ben ik jarig en onze trouwdag is in juli. De afzender schreef dat ze een beetje laat was, maar dat kwam omdat ze op de postbode had gewacht en het verhaal lees je vandaag op mijn blog schreef ze. Ik keek natuurlijk en de dag daarna ook, maar niks. Langzaamaan begon er iets te dagen en ik keek eens op de poststempel. Nou geweldig toch, in mei gepost en waar de brief al die tijd is geweest (in Frankrijk of in Nederland) dat zullen we nooit weten, maar hij is gearriveerd. Meteen maar een klein feestje ervan maken, lekkere Madeleines ben ik gaan bakken, want het was tenslotte een verjaardagskaart uit La France.

Nou Marthy, hartstikke leuk toch, ik vind het in elk geval schitterend en je kunt aan jullie aardige postbode melden dat, alhoewel wat laat, het allemaal op zijn pootjes terecht is gekomen.

Naar jou is ook een kaart onderweg, maar of die al aangekomen is, dat is de vraag ;-)

 

Crea 2021 - Alfabet - week 17 en 18 - Q en R - QR - code.

Dat is toch mazzel hebben, dat de R na de Q in het alfabet komt. Ik had weinig tijd toen de letter Q aan de beurt was, ook geen idee en al helemaal geen animo. Maar deze week zag ik het ineens, op het laatste moment dat wel. Heb de twee letters maar verwerkt in één collage, ben ik toch weer helemaal bij.