Maar niet heus !

Dit is echt zo'n lekkere combinatie....Toen ik dat las wou ik het ook meteen maken, deze kaneelthee met mandarijn. Leek me ook nog best gezond, dus aan de slag.

Voor 8 personen heb je nodig: 1 liter kaneelthee, 3 steranijs, 3 kruidnagels, 500 ml (liefst versgeperst) mandarijnsap (verwarmd), 4 limoentjes (uitgeperst) en voor de garnering dunne plakjes mandarijn en kaneelstokjes.

Mix de hete goed getrokken thee met de specerijen en alle sappen in een grote kan of pot. Schenk de thee in glazen. Maak een inkeping in dunne plakjes mandarijn, draai ze open (één kant naar links en één kant naar rechts) en zet op een kaneelstokje dat op het theeglas ligt.

Wij vinden mandarijnen lekker, limoen wat minder, kaneel houden we ook van evenals van steranijs en kruidnagel, maar van de combinatie.........nou, niet heus.

Heb het recept (Libelle) toch geplaatst, want wat wij niet lekker vinden, kan voor een ander natuurlijk verrukkelijk zijn.

 

s'morgens - s'middags.

Ondanks de mist hebben we de laatste tijd regelmatig gefietst. Onze "weervoorspeller" gaf dan steeds aan dat het wel open zou trekken, maar verre van dat. Gisteren bedacht ik dat er toch maar eens een foto van genomen moest worden. Nou, daar gaat mijn man, snel een foto nemen en dan erachteraan voordat hij in het witte gat verdwijnt. Stel dat hij daar links of rechts afslaat en ik natuurlijk, haha, net de verkeerde kant kies !!!  Maar nee hoor, het kwam allemaal goed, hij kan me toch niet missen ;-) en kwam eens kijken waar ik bleef.

Na een paar uur fietsen waren we weer thuis voor de lunch en daarna maakten we nog een rondje, want,  hoera, eindelijk kwam de voorspelling een keer uit en zagen we af en toe de zon en grote stukken blauwe lucht. En her en der staan ook de elzenkatjes weer in bloei, schitterend toch, dat verschil van voor of na de middag !

 

Chef- machinist.

Toen we de watertoren fotografeerden zag ik dit huis met iets in de voorgevel gemetseld, even kijken wat het is. In dat huis woonde de chef-machinist van het gemeentelijke drinkwaterbedrijf Deventer met zijn gezin., in een idyllisch stuk natuur. Je zou het hier niet zeggen, maar als men voor het huis heen verder rijdt kom je in een mooi park. Er hangt een toeristisch  informatiebord op de voorgevel (hier niet te zien door dat andere grote bord) maar daar stond niks op over de goede man, maar wel over zijn zoon.

Jan Hendrik van den Berg.

Op dit terrein groeide op de arts-psychiater prof. dr. Jan Hendrik van den Berg (1914-2012). 
Hier kreeg hij zijn grote belangstelling voor de natuur.
Hij is o.a. bekend geworden met zijn metabletica, leer der veranderingen.
De kern van deze leer is dat gelijktijdig optredende ongelijksoortige verschijnselen, in samenhang beschouwd, licht kunnen werpen op het menselijk bestaan en de geschiedenis.
J.H. van den Berg is een van de meest vertaalde auteurs in het Nederlands taalgebied.

Nou dat was iets heel anders dan ik had verwacht, liever had ik wat gelezen over het reilen en zeilen rondom de watertoren, maar ja je kunt niet alles hebben. Voor wie wil lezen over Jan Hendrik, HIER de link. Over dit ingemetselde plateau kon ik niks vinden, maar ik denk dat het het WAPEN VAN DEVENTER is, want dat is ook een adelaar.

 

Watertoren - 84. Deventer.

De derde en laatste watertoren van deze dag (30-9-2021) is ook de laatste van dat jaar. Dan ben ik weer helemaal bij en kunnen we, over een paar maanden verder gaan met ons watertoren project. 

We hadden, op een rotonde, net staan overleggen en gevonden waar we heen moesten naar deze toren toen een man stopte en vroeg of hij ons misschien kon helpen. Dat was dus niet meer nodig, maar toen we zeiden dat we de watertoren gingen fotograferen reageerde hij enthousiast. Hij moest toevallig in die straat zijn en hij was ook nog eens stadsgids en vertelde honderduit over, volgens hem, de mooiste toren van Nederland. En wanneer het weer open monumentendag was, moesten we hem zeker eens gaan bezoeken evenals de Broederenkerk. Jammer genoeg kon hij die dag er zomaar niet in.

Het is inderdaad een prachtige watertoren en staat aan de Ceintuurbaan op een van de hoogste plekken van de stad Deventer. Het omliggende waterwingebied is rond 1900 ingericht als stadspark, het Nieuwe Plantsoen. 

De watertoren werd in 1892 gebouwd in opdracht van de gemeente. Hij werd in een toen populaire neostijl van de Hollandse renaissance opgetrokken naar een ontwerp van de stadsarchitect van Deventer, J.A. MULOCK HOUWER. De met bladgoud versierde zeemeermin die dienstdoet als windvaan staat op 53 meter hoogte. Het uitkragende Intze-waterreservoir heeft een capaciteit van 500 m³ water en zorgt daarmee voor voldoende druk op het waterleidingnet. De toren bestaat uit gemetselde baksteen met een onderbouw vervaardigd van basaltblokken. Het dak is bedekt met leisteen. De Deventer toren heeft model gestaan voor de WATERTOREN VAN SÉLESTAT uit 1906.

De toren met bijliggend pompstation en waterwingebied was lang de basis van het gemeentelijk waterleidingbedrijf Deventer. In 1892 ging van hieruit de waterleiding naar de stad, met bij oplevering 848 aansluitingen. Het complex is nog steeds in gebruik voor de drinkwatervoorziening. Van een diepte van 130 meter wordt zeer zuiver water opgepompt. Sinds eind vorige eeuw is het eigendom van waterleidingmaatschappij Vitens.

In 1987 is de watertoren afgebeeld op een postzegel van de zomerzegelserie. Sinds 1983 heeft de toren de status van rijksmonument.

bron wikipedia.

 

Watertoren - 83. Zutphen.

Gisteren schreef ik al dat er een nieuwe toren moest komen ter vervanging van het reservoir in de Drogenapstoren. Nou die moesten we natuurlijk ook zien en fietsten verder. Echt een totaal andere toren, net buiten de stadsmuren werd hij gebouwd (1926 - 1927) door "Hollandsche Maatschappij" tot het Maken van Werken in Gewapend Beton en is ontworpen door HENDRIK SANGSTER.

De watertoren heeft een hoogte van 46,2 meter en een waterreservoir met een inhoud van 600 m³. HIER meer informatie.

In 1984 zijn in het onderste deel van de toren appartementen gebouwd en wat ik dan weer zo mooi vind is dat het waterreservoir nog steeds in gebruik is en fungeert als buffer voor enkele honderden huishoudens in de stad Zutphen.

Kijk zo kan het dus ook en wederom ontdekten we dat er met watertorens van alles werd en wordt gedaan. 

Nog één toren te gaan deze dag en dat was weer een totaal ander model. 

 

Watertoren - 82. Zutphen.

Wanneer je hier onderdoor rijdt, denk je niet meteen aan een watertoren. De Drogenapstoren, oorspronkelijk de Saltpoort (zoutpoort) genaamd, is gebouwd in 1444-1446 als stadspoort van Zutphen. Dat was echter van korte duur, want in 1465 werd hij dichtgemetseld en sindsdien heet hij Drogenapstoren, vernoemd naar Tonis Drogenap.

Tonis was straatmuzikant, woonde rond 1555 in Zutphen en Drogenap was zijn bijnaam. Waarschijnlijk werd hij zo genoemd omdat hij nogal veel dronk (een nap is een soort drinkbeker). 

In 1999 werd besloten bij de toren een standbeeld van Drogenap op te richten. Kunstenaar Oscar Rambonnet koos ervoor om niet de figuur zelf, maar alleen diens kleding in brons weer te geven. Omdat de sculptuur hol is en aan de achterzijde open, kan nu iedereen, letterlijk, in de huid van Drogenap kruipen. Ik vraag me af, als hij al echt heeft bestaan, of er wel een afbeelding van hem is. Of moeten we het allemaal maar met een korreltje zout nemen. Hij staat niet voor niets bij de Zoutpoort.

Maar genoeg hierover, wij kwamen voor de watertoren. Van 1888 tot 1927 was de toren in gebruik als watertoren. Er werd een watertank van 180 m³ in de, 50 meter hoge,  bestaande toren gebouwd. Na 1927 besloot het bestuur van Zutphen dat er een nieuwe watertoren moest komen ter vervanging van het reservoir in de Drogenapstoren. In de Tweede Wereldoorlog werd de Drogenapstoren gedeeltelijk opgeblazen, waarbij de Duitsers zonder dat ze het wisten tegelijkertijd een deel van de wapenvoorraad van het verzet vernietigden. 

In de jaren zestig kreeg de toren een nieuwe spits. Uit kostenoverweging werden echter de karakteristieke dakkapelletjes, die er eerst wel waren, achterwege gelaten. Sinds 1983 is de toren in gebruik als woonhuis.

N.B. bij Wikipedia, wat mijn bron is, schrijft men Tonis, hier op het bord van de ANWB, Thomas en bij informatie over het beeld, schrijf men Thonis. 

Bij die laatste informatie staat wel een achternaam : Grol, Thonis Grol dus ;-)

 

Grandiflora.

Vorige week kreeg ik dit van onze buurvrouw, zij bracht het mee van haar vriendin die dacht dat ik dit wel mooi zou vinden. Dat had ze goed gedacht, want ik vind het schitterend. Het hangt in een boom bij haar in de tuin. Er zijn vast lezers van mijn blog die het gewoon kennen, maar ik had het nog nooit gezien. Helaas wist ze niet de naam, ik ging googelen, maar kon niks vinden en toevallig kwam onze schoonzoon net binnen, et voilà ! MAGNOLIA GRANDIFLORA. 

Toevallig kwam ik dit nog tegen op het www. Je kunt ze ook nog zaaien. Eerst de zaden 24 uur laten weken in lauwwarm water en daarna zaaien in zaai- en stekgrond. Daarna 8 weken in de koelkast zetten, afdekken met folie, zodat de grond vochtig blijft. Na deze 8 weken, bij 20- 25 graden laten kiemen. Of dat gaat lukken is de vraag, maar leuk om te proberen.

Zelfs wanneer de rode pitten eruit zijn is het een prachtig ding om te verwerken in een droogstuk. Maar tot de tijd dat mijn zaadjes uitgegroeid zijn tot bomen, denk ik dat ik er nog een paar moet vragen aan de vriendin van onze buurvrouw :-)
 

Watertoren - 81. Eibergen.

Nog één toren van de zeven hadden we te gaan op deze supermooie dag (31 aug 2021). Voor mijn gevoel al een eeuwigheid geleden. Deze laatste toren fotografeerden we op weg naar het punt waar we begonnen waren en waar onze auto stond geparkeerd. 

Deze toren , in Eibergen, is ontworpen door architect J.H.J. KORDING en is gebouwd in 1935, heeft een hoogte van 46 meter en heeft twee waterreservoirs van 400 en 200 m³.

Een watertoren met mooie, tenminste als je daarvan houdt en ik hou daarvan, lange, smalle raampartijen en links en rechts van de deur zagen we de ingemetselde terracotta wapens van de gemeenten Eibergen, Haaksbergen, Groenlo, Neede en de provincie Gelderland. Ook deze verticale raampjes zijn leuk om te zien, evenals alle witte elementen aan de toren.

Al met al een dag die de moeite waard was, met zeven heel gevarieerde torens, mooi fietsweer, mooi terrasweer ook en ik kijk weer uit naar de volgende watertorenfietstocht. Er staan er al een paar klaar, maar eerst moet ik er nog een paar (ik dacht een stuk of drie) hier laten zien. Man man, wat loop ik achter !

 

Watertoren - 80. Hengelo.

De tweede toren in Hengelo is van een totaal andere stijl, Functionalisme. De watertoren van Stork is gebouwd in 1917. Het 125 m³ grote basin bevatte tot aan de verkoop aan de gemeente,  tbv de vestiging van de brandweer, drinkwater voor de gebouwen op de gehele Stork locatie. Tot de begin jaren 1990 pompte Stork zelf dit reinwater op uit diverse bronnen op het fabrieksterrein. De toren is in 1998 aangewezen als rijksmonument, hetgeen in 1999 is toegewezen. In 2000 is van de watertoren en het aangrenzende fabrieksgebouw, de modelmakerij en modellenopslag van Stork, een brandweerkazerne gemaakt. (bron Wikipedia) en HIER nog wat meer informatie. 

 

Watertoren - 79. Hengelo.

Na de watertoren in Haaksbergen en de drie in Enschede, fietsten we door naar Hengelo waar er ook twee staan. Het bordje fotografeerde ik, enkel en alleen, omdat ik het woord HENGEL'EAU mooi vond. De tekst is niet te lezen zo, daarom tik ik hem hier maar even uit. 

De watertoren is gebouwd in 1896, in de periode van de neo-renaissance. In de Tweede Wereldoorlog is het reservoir beschadigd, waardoor alleen de onderbouw nog kenmerken uit de oude periode vertoont. Ten oosten van de watertorenstaat een oude gepotdekselde kolenschuur. Ten noorden een rechthoekig gebouw voor een elektrisch gemaal en daarnaast een dienstwoning met werkplaats. Op het terrein bevinden zich twee citernen (putten voor regenwateropvang). In het nieuwe groene Waterwinpark van de Berflo Es is de watertoren een beeldbepalend element.

De watertoren is ontworpen door architect JAN SCHOTEL, heeft een hoogte van 29,2 meter en een waterreservoir van 300 m³. In 1948 is de toren gerenoveerd. Er stond een groot hek omheen dus konden we er niet dichtbij komen, maar goed, soms heb je dat en soms niet. De toren heeft de status van Rijksmonument. 

 
 

Terugblik.

 

Gisteren 1 januari is al goed begonnen, 's-morgens een heerlijke fietstocht gemaakt. Een graad of 12 en de zon kwam er al vroeg door. Maar ik blik ook nog even terug naar Kerstmis en dan vooral laat ik de bakkunst zien van onze kleindochter. Zien ze er niet prachtig uit, deze kerstboompjes, helemaal door haarzelf gemaakt. Zij heeft daar zoveel plezier in en toen we voor oudjaarsavond ook weer werden uitgenodigd en ik voorstelden om oliebollen mee te brengen zei onze dochter al, nou mam Bo heeft het plan opgevat om donuts te bakken, naar een recept uit Het New York Kookboek, dus doe maar niet.
DOUGHNUTS.
Er gaat niets boven een verse donut zoals je die vindt bij Doughnut Plant in het zuidoosten van Manhatttan. Als je ze daar niet kunt halen, kun je ze ook zelf maken. En geloof me, je zult heel tevreden zijn over het resultaat. Zo begint de tekst bij het recept en écht, het klopt helemaal, wat waren ze lekker. Daarom geef ik hier het recept.

VOOR CIRCA 20 DONUTS.
Voorbereiding 25 minuten - Rusttijd 2,5 uur.

VOOR HET DEEG.
7 cl kokosolie of zachte boter - 3,6 dl melk - 820 g zachte tarwebloem van goede kwaliteit - 1 el of 2 zakjes van 5 g instant gist - 115 g suiker - 2 eieren - 1 eierdooier - ½ el vanille-extract - ½ el zout.

VOOR HET FRITUREN.
1 liter frituurolie (of meer, afhankelijk van de inhoud van de frituurpan) of gewone pan.

HET DEEG.
Meng de kokosolie of de zachte boter met de melk. Voeg in een andere kom de bloem, de gist en de suiker bij elkaar. Meng in nog een kom de eieren met de eierdooier, het vanille-extract en het zout. 
Voeg het bloemmengsel toe aan het melkmengsel en voeg daarna ook het eiermengsel toe.
Kneed tot je een soepel deeg hebt (5 tot 10 min met de keukenmachine, 10 tot 20 minuten met de hand)
Rol het deeg tot een gladde bal. Leg de bal in een ingevette kom en dek af met plasticfolie. Laat het deeg rijzen tot het volume is verdubbeld (circa 1,5 uur op kamertemperatuur) en leg het daarna minstens 3 uur in de koelkast.

DE VOORBEREIDING.
Rol het deeg met een deegroller uit op een met bloem bestoven werkblad. Steek met uitsteekvormpjes cirkels uit het deeg. Steek met een heel klein, rond uitsteekvormpje in het midden van de donut een cirkel uit. De restjes deeg kneed je opnieuw tot een bal, rol weer uit en steek er nog enkele donuts uit.
Leg elke donut op een afzonderlijk stuk bakpapier (anders kun je ze bijna niet meer verplaatsen zonder ze te beschadigen) Bestrooi de donuts met bloem, zodat ze niet gaan plakken, dek ze af met plasticfolie en laat ze circa 1 uur rijzen op kamertemperatuur, tot hun volume is verdubbeld.

HET FRITUREN.
Verhit de olie in een frituurpan tot 180º C. Til de donuts met het bakpapier op en leg er twee of meer (zonder het papier) in de frituurmand of gewone pan. Frituur ze gedurende 4 minuten, tot ze goudbruin zijn. Haal ze uit de pan en laat de frituurolie weer op temperatuur komen en ga zo verder. Laat de gefrituurde donuts afkoelen op een rooster of op keukenpapier zodat het teveel aan olie kan uitlekken. Laat ze helemaal afkoelen voor je er eventueel glazuur op aanbrengt. 
Wij bestrooiden ze met poedersuiker en aten ze warm..........mmmmmmm !

Overgebleven donuts kun je 5 min. opwarmen op 200º in de oven.

 

De blauwe wand.

Eerst was er een grote blauwe wand, maar die is nu vrijwel helemaal verdwenen. Een muurschildering van 700 vierkante meter. Een ode aan de vrouwengezondheid.

Kunstenares Rosalie de Graaf (21) heeft deze klus geklaard. Afgelopen zomer zijn we af en toe gaan kijken, maar de laatste foto, van het geheel, namen we vandaag pas. HIER lees je er nog wat meer over. Knap staaltje vakwerk hoor !

 

Saai !

Vandaag lekker even gefietst, waarvan het eerste uur in de mist. Ik weet nog dat mijn oppaskind, zo'n twintig jaar geleden, toen de gordijnen werden open geschoven naar buiten keek en de opmerking maakte.....saaaaaaai !!!  Toen de zon er na een uurtje doorbrak, was de mist snel verdwenen, maar vanmiddag rond 'n uur of vier kwam hij toch weer opzetten.

Ik wil iedereen nog bedanken voor de aardige reacties, op welke manier dan ook, op mijn vorige blogbericht. Dankjewel.
 

9000 km.

 

Van de 8000 naar de 9000 km heeft wel even geduurd, want er was wat raars aan de hand. Op 5 oktober, tijdens het ontbijt, wou ik even kijken wat er 's-avonds op tv zou komen, even de krant doornemen, de weersverwachting en zo van die dingen. Het was net na die dagen dat faceboek en twitter er uit hadden gelegen en ik zei nog tegen mijn man, nou nu zijn ze weer in de lucht, maar ze geven halve teksten. Maar toen ik op de ontbijttafel naar een doosje schudde buikjes keek en naar het kuipje becel, zag ik alleen maar udde kjes en cel. Nou dat kon niet aan het internet liggen toch ? Heb toen maar eens de huisarts gebeld en die vond dat ik meteen maar moest komen. Twee dagen later kon ik al terecht in het ziekenhuis allerlei testen. Ik moet zeggen dat alles prima was geregeld en al die tijd liep er een vrijwilligster mee naar alle afdelingen waar je moet zijn. Die dag kregen we ook meteen de uitslag en wat het vermoeden al was, een TIA, bleek te kloppen. Een oog TIA, gelukkig heel licht, maar toch !

Het fietsen is dus wat minder geweest, alhoewel de neuroloog wel adviseerden om dat zeker te blijven doen. maar we hebben een tijdje minder lange afstanden gereden, want zeker in het begin was ik eerder

moe. Geen ramp hoor we kijken wel wat kan en het gaat goed. We hebben onszelf weer getrakteerd op een lekkere lunch om de 9000 km te vieren. We hadden HIER gereserveerd en zoals je op de bovenste foto kunt zien, zetten ze er dat leuke naambordje op de tafel. Dat is gezelliger zei de jongen die ons hielp, hij vond het persoonlijker dan het gewone "gereserveerd" bordje en gelijk had hij.

 De laatste foto werd onderweg gemaakt en het valt op dat er nu veel grote en grillige, maar alleen gele of beige, padenstoelen staan.

Watertoren - 78. Enschede.

We dachten dat we de watertoren hadden gevonden, maar nee hoor, dit was hem niet, al lijkt hij erop als twee druppels water.

Het Rozendaal was een import- en exportmaatschappij in katoenafval en ik las ook al ergens, poetsdoeken fabriek.

De fabriek ging failliet, het gebouw verpauperde en kreeg met de vuurwerkramp een extra tik.

Het Rozendaal complex is niet echt een architectonisch monument, maar voor ROOMBEEK wel een belangrijke herinnering aan het verleden. Uitganspunt bij de renovatie was dan ook dat de historische uitstralingen originele opzet van het complex gehandhaafd diende te blijven.

De fabriek werd gebouwd in 1907. Nu, na de renovatie bied het complex onderdak aan het nieuwe Environ, een fusie van het Deinze instituut, het Natuurmuseum en Museum Jannink. Naast het Environ zijn er in het oude complex gehuisvest een centrum voor beeldende kunst en woningbouw. Het Rozendaalcomplex heeft diverse culturele functies, en is daarmee het culturele hart van de nieuwe wijk Roombeek. Wij vonden Roombeek trouwen een mooi opgezette woonwijk.

Dat wij dachten de watertoren al gevonden te hebben wordt hier wel duidelijk denk ik.

De watertoren van Menko, want die zochten wij, werd vroeger gebruikt ten behoeve van de spinnerij, weverij en ververij van het fabriekscomplex Menko in Enschede. De watertoren bevat de tekst "N.J Menko" en staat meer dan een eeuw aan de Bosuilstraat in de wijk Roombeek. De fabriek met de toren is 1912 en is ondertussen omgebouwd tot appartementen waarbij de historische details aan de buitenkant zo veel mogelijk gehandhaafd zijn gebleven. De toren raakte beschadigd na de vuurwerkramp in het jaar 2000, maar kon worden hersteld.

 

Crea 2021 - Alfabet - week 23 - W - Watertoren - 77. Enschede.

Nou, ik ga gewoon nog even door met de watertorens. Begint tenslotte met een W, nietwaar ? Toen we gisteren de foto's namen van de straatkunst, zagen we deze watertoren (de tweede in Enschede) al staan. Werd gebouwd in 1890, is ontworpen door architect N. Biezeveld, is 40 meter hoog, heeft een ijzeren hangbodemreservoir met een inhoud van 300 m³. In 1956 is de toren voor het laatst gerenoveerd. Vanaf 2019 is er een ingenieursbureau in gevestigd.

Op Wikipedia vond ik alle informatie, waaronder ook DEZE lijst met de watertorens die ontworpen zijn door architect N. Biezeveld.

 

Watertoren - 76. Enschede.

Na Haaksbergen fietsten we verder naar Enschede. Ooit, héél lang geleden ben ik er geweest met mijn vriendin en haar nichtje. We gingen daar logeren bij een oom en tante van hen en dat zal zo tussen de 55 en 60 jaar geleden zijn. Dus ik kende er weinig of zeg maar, helemaal niks van terug. En nu kwamen we er, op zoek naar een watertoren en dat was ook nog een ding om er bij te geraken. Men was er druk bezig, een wegomlegging en voor, achter en opzij werd er druk gewerkt.

De watertoren (Janninktoren) behoorde bij de spinnerij Jannink en diende als brandblustoren. Het gebouw is een rijksmonument en staat symbool voor de vele textielfabrieken die in Twente hebben gestaan. Het waterreservoir van de sprinklerinstallatie was in de toren ondergebracht. De toren is gebouwd in 1900 naar een ontwerp van architect H. Reijgers. 

Op weg naar de volgende watertoren, kwamen we langs een plein/parkeerplaats en zagen deze straatkunst.

Te leuk om niet even voor te stoppen.

Het was een klein gebouw dat daar stond en aan alle vier de kanten was beschilderd.

Rechts onder las ik deze namen, ongetwijfeld van de makers.

ELEMENT X CUSTOMS @ KEVINS-PROFILE

 

Glas.

Op een van de invalswegen van Haaksbergen, bij Park Scholtenhagen, viel ik van verbazing bijna van m'n fiets. Daar stonden zomaar ineens 12 prachtige, ja werkelijk, écht prachtige bomen.

Kunstwerk Het Glazen Bos werd in 1988, ter gelegenheid van het 800-jarig bestaan van Haaksbergen, geplaatst. Aanvankelijk zou het na het jubileumjaar worden afgebroken, maar de inwoners raakten verknocht aan het 'bos' en in 1989 werd het definitief aangekocht. Nou gelukkig maar.

Het is een WERK  van de beeldend kunstenaars Gerard Koopman en Frank Bolink uit Enschede.

Helaas is het kunstwerk al drie keer vernield en gelukkig wordt het steeds weer gerepareerd, anders hadden we toch wel wat moois gemist.

 

Watertoren - 75. Haaksbergen.

Deze watertoren in Haaksbergen maakt deel uit van het MBS, Museum Buurtspoorweg. HIER, enkele belangrijke jaartallen in de geschiedenis van het museum en daar zie je ook dat deze toren nog heel jong is. Gebouwd in 1998, nou dat maken we niet vaak mee op onze watertorentocht. Voor de opslag en het transport van voedingswater voor de stoomlocomotieven maakt de MBS gebruik van ketelwagens. Voor dit vervoer worden de pakhuismeesterenwagen en de zoutindustriewagen gebruikt. In de watertoren zit een installatie die het water zuivert en geschikt maakt voor het gebruik in de stoomlocs. Als de reservoirs vol zitten in de toren, dan word het water overgeheveld in een van de ketelwagens. Tijdens drukke dagen wordt een ketelwagen in Boekelo gestald om daar de locs hun dorst te lessen.
Bron: Museum materieel database. 

Heel verrassend was ons tochtje vandaag, een heel ander soort toren dan de torens die we tot nu toe zagen, maar dat maakt de tochtjes ook zo leuk.

Vogeltjes.

Ik mocht weer vogeltjes maken en dat doe ik altijd met veel plezier. Begin mei overleed een goede vriend van ons, wij kennen hem en zijn vrouw al vanaf ons trouwen. Toen we in ons nieuwe huis gingen wonen, kwamen zij drie deuren verder wonen. Er was meteen een klik en alhoewel we allemaal weer verhuisd zijn, is de vriendschap gebleven. Onze vriend was leraar fijn metaal en op een gegeven moment is hij als hobby sieraden van roestvrijstaal gaan ontwerpen en ook maken. HIER zie je er een paar. Als ik de vogeltjes klaar heb, hang ik er onder altijd wat aan, knoopjes, kralen, strikjes, kurk, het maakt eigenlijk niet uit wat. Maar nu bedacht ik dat het misschien veel leuker zou zijn om materiaal te gebruiken waarmee hij werkte. Kom maar kijken er ligt nog genoeg kreeg ik te horen en zo geschiedde. Ik maakte een sliert voor zijn vrouw en een voor de dochter, onze vriendin ging zelf een kussen maken van de overhemden en als er dan nog wat over is mag ik nog vogeltjes maken voor een kleindochter, fijn toch ! 
(met toestemming gepubliceerd)