Una paloma blanca.

Gisteren zag ik op het blog van BETTIE, waar je alles kunt lezen over de actie : Geknipt voor onze helden, twee mooie duiven. Ik ben meteen ook gaan knippen, omdat ik het een mooi idee vind. Ik sluit me aan bij al de beroepen die Bettie al noemden en ik voeg er voor onze duiven nog bij, de vuilnismannen die morgen hier weer de containers leeg komen maken (niet alleen hier natuurlijk) en voor alle ouders die thuis moeten/kunnen werken, maar ook nog de kinderen bijstaan met het huiswerk en wat structuur in de dagen moeten zien te brengen.
De titel, una paloma blanca, klopt natuurlijk niet, maar ja ik moest wel meteen aan die hit van George Baker denken.
Dankjewel Bettie voor de tip en onze kleindochter gaat ook knippen.

Bezig blijven.

Net voordat in ons land de eerste Corona besmetting bekend werd, en er twee regendagen achter elkaar waren, hadden we heel de keuken schoon gemaakt. Toen het virus er was en onze kinderen en aangetrouwd thuis gingen werken, was het oppassen gedaan en gingen we maar meteen verder met nog een grote klus. Onze eiken vloer hebben we schoongemaakt en helemaal ingeolied en nog net voordat de Lente begon pakte ik een stuk van onze tuin aan. Heb flink de klimop terug gesnoeid en hield ik nog een laatste winter boeket aan over.
Na het snoeien ben ik een paar dagen bezig geweest met de hogedrukspuit, vind ik altijd lekker om te doen. de modder spat af en toe om je oren, maar ja je moet er wat voor over hebben en een bad daarna doet wonderen.
Tussendoor hebben we wel gefietst hoor. De verdeling is, 's-morgens fietsen en 's-middags het andere.

En kijk, ik zag vandaag de eerste Pinksterbloemen. De bloem wordt zo genoemd omdat die bloeit als de eerste pinken (kalveren) de weide in gaan. Ik heb het altijd, vanaf mijn lagere schooltijd al denk ik, mooie bloemen gevonden al vond ik het toen een vreemde naam voor een bloem die, lang voor Pinksteren al bloeide.

En dan liet ik vandaag nog een kaartje achter op een bankje langs de Maas. Een kleine opdracht uit mijn "keep calm daily craft book. Ik kreeg het boek cadeau met Kerstmis en er staan heel veel (365)  leuke plak en knip en schrijf ideeën in om te doen. Even gaan zitten, je hoofd proberen uit te zetten en te vertragen. Het hoeft niet elke dag hoor, dan doe je maar wat langer met het boek. 

Héél groot.

We wisten wel dat deze muurschildering er sinds vorig jaar was en het zat ook wel ergens in mijn gedachten om er een foto van te maken, maar dat had geen haast. Omdat we nu alleen hier in de omgeving fietsen was het moment nu daar. Het initiatief voor het kunstwerk met de naam 'Een ode aan Oss' kwam van een logistiek bedrijf, verteld de Sittardse kunstenaar Marcus Debie, alias GoMAD. De grote loodswanden van hun bedrijf dienen als paneel voor de schildering. Omdat de buurman er ook tegenaan kijkt betaalde die er ook aan mee. Het werd gerealiseerd op een wand van 116 bij 17 meter en er werd uiteindelijk 1300 vierkante meter beschilderd. Tot dan toe de grootste, permanent blijvende, muurschildering van Nederland. Er heeft een team van streetart-kunstenaars aan gewerkt, Vincent Huibers (Venlo), Karski (Amsterdam), Beyond (Rotterdam), Fish Heerlen) en GoMad (Sittard).
Het fleurt zo'n bedrijventerrein wel op en van ons mogen er meer komen.

OUDE FOTO ... Crea 2020.

Ik heb helemaal geen oude foto's meer, want jaren geleden maakte ik voor elk kind een familiealbum dus daar zitten ze in. Maar geen nood, ik maakte een foto van een foto, toen we bij onze dochter waren. Het is een foto van mijn broer en mij en ik denk dat we tegen de zon in moesten kijken, want hij heeft zijn ogen dicht. Tegenwoordig zou je meteen weer wat andere foto's maken, maar zo'n 65 jaar geleden moest je wachten tot de foto's terugkwamen van de fotograaf en dan zag je pas wat het was geworden. Gelukkig heeft niemand hem toen weggegooid.
Ik plakte de foto op een stuk hobbelig paper en dat werd weer op een restant stof geplakt. De lap stof had ik geverfd tijdens een workshop eco- printen.
Het kant is van mijn bruidsjurk geweest, ik had het bij het woord COLLAGE ook al gebruikt, maar toen was het nog wit, nu heb ik het een beetje bruinig gemaakt met thee. Wat knoopjes erop genaaid en OUDE FOTO geschreven met schoolschrift, want dat hoort er echt bij vind ik.

Watertoren 2.

Omdat we nu regelmatig hier in de omtrek fietsen, maken we hier ook maar eens wat foto's.
Het is niet dat we deze toren voor de eerste keer zien, maar we fotografeerde hem nog nooit.
Het is de oude watertoren in Oss en sinds 1985 is de toren eigendom van een Turkse moskeevereniging die in de aanbouwen een moskee exploiteerd.

De watertoren is ontworpen door architect J.H.J. Kording en gebouwd in 1935.
De toren heeft een hoogte van 48,5 meter en twee waterreservoirs van elk 300 m³.

HIER is nog wat aanvullende informatie te lezen.

Toch leuk om dingen van dichtbij huis te laten zien.
Wordt vervolgd.

Fragiel.

We maakte vandaag weer een lekker fietstochtje. Wel in de buurt omdat je nu niet terecht kan bij de horeca, maar daar hebben we wat op bedacht. We vertrekken zoals gewoonlijk om negen uur, fietsen dan een rondje van ongeveer 30 km en zijn dan weer thuis. Hebben dan onze koffie/plaspauze en maken dan nog dat rondje, maar dan andersom, kijk je er toch weer anders tegenaan (haha) en met de lunch zijn we dan weer thuis. Zo hebben we al rondjes naar alle windrichtingen, er is voorlopig genoeg te fietsen. Omdat het vanmiddag zo aangenaam was, kon ik nog mooi even in de tuin wat doen en daar vond ik dit cadeautje, tenminste ik vind dit soort vondsten een cadeautje. Zo fragiel, maar ook zó sterk, heeft dit lampionnetje de winter overleefd. Ik raapte een hoop dor blad op en zag het ertussen zitten, ongelooflijk mooi al die nerven en het vruchtje zit er nog helemaal gaaf in. Een super dag was het. 

BOEKBLADZIJDE ... Crea 2020.

BOEKBLADZIJDE, wat zou je daar mee kunnen ? Nou, bijvoorbeeld enveloppen vouwen en dat is nog hartstikke leuk om te doen ook. Een tijd geleden kreeg ik van onze dochter, die aan het opruimen was, een oud doeboek omdat ze dacht dat ik daar wel wat mee zou kunnen. Erg mooie tekeningen stonden erin, Dinosaurussen, Indianen, de Toren van Babel, ruimtevaart, Michael Angelo, iets over tulpen, kortom ik kon er wat mee en bovendien was het goed papier om te vouwen. Afgelopen dinsdag (oppasdag) had ik het boek weer mee teruggenomen en toen de kinderen uit school waren ging ik zitten vouwen. Automatisch ging Bo ook aan de gang en naderhand onze dochter ook. Werkte aanstekelijk dus.
Maar wat kun je nog meer met 'n BOEKBLADZIJDE.
Je zou over de tekst heen een mooie tekening kunnen maken. Eigenlijk wel leuk en de tekst kun je gewoon nog lezen.

Je zou met een hartjespons aan de gang kunnen gaan, of kleine cadeau zakjes maken en daar op stempelen.
Tja, wat nog meer ?
Nou, lange repen knippen uit een boek dat over logo's en reclame ging !

Lekker werkje hoor, ben je wel even mee bezig.
Maar wat moet je ermee zal je zeggen. Nou dit dus. Omdat ik toch al met de Paashaas stempel bezig was en er geel in de slierten zat ben ik daarmee, al is het nog vrij vroeg, verder gegaan en er een Paasboompje van gemaakt. Het was deze keer een opdracht voor probeersels zal ik maar zeggen.

Mijn winter boeket.

Ik hou van de bloemen van de Magnolia en gelukkig heeft onze zoon zo'n boom in de tuin, dus kan ik er hier af en toe een vaas mee vullen. Daar word ik dan super blij van en weet je wat nu zo leuk is, wanneer de bloemen zijn uitgebloeid, geen nood want dan maak ik er gewoon nieuwe aan.
Ik zag dit jaren geleden op het blog  VLIJTIG, dat helaas is gestopt, maar hier Hier toch een werkbeschrijving voor het maken van de Magnolia bloemen van vilt.

STREPEN ... Crea 2020.

Strepen, nou daar is genoeg van te vinden, dat wel. Eigenlijk teveel en dan raak je weer het overzicht kwijt, 't is ook altijd wat. Ik begon met het gestreepte T-shirt en daar vond ik toen het plaatje van de stoel bij. Omdat er een anker op staat, kom je uit bij zee ofwel water. Het vakantie koffertje is ook gestreept, maar dat is niet zo duidelijk te zien.
Ik kan niet zeggen dat ik er erg tevreden over ben, soms heb je dat hè, maar allez we doen het er maar mee. 

Watertoren 1.

En weer was het vandaag ideaal om te fietsen. Het zou bewolkt zijn, maar droog en de wind stond gunstig vanuit Vught waar een achternicht van mij woont. Ik had voor haar een jasje gerepareerd en dat konden we mooi even gaan brengen. We werden getrakteerd op een lekker Brabants worstenbroodje bij de koffie en we kletsten even gezellig bij. We reden terug over 's-Hertogenbosch waar we langs deze prachtige oude watertoren kwamen. De watertoren is op een na de oudste watertoren van Noord-Brabant. De directe aanleiding voor de bouw en de aanleg van een voorziening van schoon drinkwater was de cholera-epidemie van 1866. In de stad vielen toen relatief veel slachtoffers. De jaren daarna werd er nagedacht over een betere drinkwatervoorziening omdat waterputten, stadspompen en het gebruik van oppervlaktewater de ziekte hielpen verspreiden. Toen in 1883-1884 een nieuwe epidemie dreigde, zette het stadsbestuur vaart achter de plannen en in 1885 begon men met de aanleg van een waterleidingnet.
Een watertoren was nodig om de druk op het leidingnet te houden en verschillen in de vraag op te vangen. De toren is 30,84 m hoog en heeft twee waterreservoirs van 180m3. De toren wekt de suggestie een verdedigingstoren te zijn. De keuze voor de vormgeving heeft waarschijnlijk veel te maken gehad met de ligging vlak bij de stadsmuren.
De watertoren is het ontwerp geweest van J.Kalff, architect en directeur van de Bossche Dienst Gemeentewerken.
De watertoren is in 1974 buiten bedrijf gesteld en is nu een rijksmonument.
Er is nu kantoorruimte in en op de begane grond is een café, dus wie weet wordt dit nog wel eens onze plek om te gaan lunchen.

Spectaculair.

Het is al bijna twee weken geleden dat we deze spectaculaire tentoonstelling "Thierry Mugler : Couturissime" zagen in de Kunsthal Rotterdam.
De theatrale tentoonstelling laat de grote en unieke verbeeldingskracht van Mugler zien, waarin perfectionisme, Hollywoodglamour, dromen, exotische wezens, erotiek en sciencefiction elkaar afwisselen.

Het zijn geen creaties die ik zou gaan dragen, want ik kom niet zo vaak op extravagante feestjes, maar voor artiesten zoals Madonna of Lady Gaga is dit natuurlijk geweldig.

Ik loop me eigenlijk altijd, bij dit soort tentoonstellingen, te vergapen aan de kunst van hoe alles in elkaar is gezet. Hoe mooi de naden zijn gestikt en dat al de edelstenen echt steek voor steek met de hand op de kleding zijn bevestigd. nee ze zijn er echt niet opgeplakt, je ziet de draadjes zitten.

Grote bewondering voor al de naaisters die dat steeds weer voor elkaar krijgen.
Het vergt nogal wat van je, wanneer je moet werken met metaal, vinyl, latex en wat te denken van extreme materialen zoals autobanden, achterlichten, roosters en motor achteruitkijkspiegels.
Enfin, het was echt mooi om het allemaal te bekijken en wie dat ook zou willen moet vlug zijn, want dit is de laatste week, zondag 8 maart is de laatste dag.

1000 km.

Nadat de kleinkinderen afgelopen dinsdag, na de logeerpartij, waren opgehaald hebben we nog even een fietstochtje gemaakt. Toen we weer thuis waren zag ik dat we de eerste 1000 km van dit jaar al hadden overschreden. Volgens mij nog nooit zo vroeg, want vorig jaar was het eind maart. Nou ja, januari was dit jaar ook wel een super maand en februari deed daar niet veel voor onder.

Gisteren was het  ook lekker weer,  dus zijn we naar een van onze favoriete stopplekken gefietst om het, zoals gebruikelijk, te vieren met een lekkere lunch.

En lekker was het, we hebben ervan genoten en nu weer verder, op naar de volgende lunch en de 2000 km. Want ja, we vinden dat we er wel wat voor moeten doen natuurlijk ;-)

GEEL ... Crea 2020.

Dat wordt niks deze week dacht ik. Carnaval, oppassen, fietsen en vanwege het slechte weer had ik bedacht om na al die leuke dingen te beginnen met wat minder leuks, namelijk het schoonmaken van de keuken. Maar er is toch, tussen al dat poetsen door, natuurlijk wel tijd voor een lekker kopje koffie en waarom zouden we die dan niet schenken in de gele mokken. Zo gezegd zo gedaan ! Een lekker Quukske ( Brabants voor koekje ) erbij met citroensmaak (ook geel) en ondertussen nog een paar cadeau envelopjes zitten knippen en plakken. Hè hè, kon ik toch nog meedoen deze week en ik ben nog tevreden ook ;-)

Carnaval-kunst.

Gisteren gingen hun papa en mama "dweilen" met een stel vrienden en dus kwamen de kleinkinderen nóg een keer logeren. Erg gezellig want ze kwamen 's-middags al en dan is er genoeg tijd om wat te doen, deze keer schilderen dus. Oma, heb jij canvas schilderijtjes ? Nou nee, eigenlijk niet, maar toen bedacht ik opeens dat ik jaren geleden op schilderen had gezeten en dat er in de lades onder ons bed nog wel wat werk lag dat best over geschilderd mocht worden. Sommige stukken wil ik echt niet kwijt, maar alles kun je toch niet bewaren.

Hier het kleurrijke resultaat van Brun. Hij is echt van het grove werk. Lekker bezig geweest.

Bo wou de sterrenhemel schilderen en alle namen van de sterrenbeelden erin zetten. De kleuren heeft ze eerst met een kwast op het doek gezet en daarna met een stukje spons gedept om de kleuren door elkaar te laten lopen. De witte puntjes in het firmament heeft ze erop gespat en de namen met een pen erop geschreven. Na het eten heeft ze nóg een keer "Kletskoppen" gebakken, want de eerste waren allang op (ze moeten geen 6 maar 8 minuten in de oven, heb het in het recept van gisteren al veranderd) De avond sloten we af met Sjoelen en dat was dan weer een idee van mij, want ik ben er gek op !

Carnaval en kletskoppen.

Carnaval begon hier voor ons al op donderdagochtend, om 8.45 u stonden we paraat om de schooloptocht te bekijken. Helaas heb ik daar geen foto's van, maar wel van de kinderoptocht op zaterdagmiddag. Dit is de prinsen/prinsessenwagen met de jeugd raad van elf.

Ze hadden het erg getroffen met het weer, want het bleef tijdens heel de optocht droog. Het thema was sport en deze loopgroep ging voor goud.

Bo en Brun liepen ook weer mee en dat deden ze deze keer als wagen duwers. Ja, bij de kinderoptocht, maar ook bij de grote verlichte optocht op zondagavond, worden alle wagens door, vooral jeugd, geduwd. 40 deelnemende groepen telde de kinderoptocht, niet mis toch ?

Onze dochter en schoonzoon gingen 's-avonds uit en dus kwamen de kleinkinderen logeren. Bo had bedacht dat we dan wel "Kletskoppen" konden bakken, ze hadden het op scouting gedaan en dat vond ze hartstikke leuk. Nou ik ook, had het nog nooit gedaan en stond helemaal verbaasd dat zo'n klein mopje. zo snel veranderde in zo'n lekker koekje. Hier het recept.

INGREDIENTEN VOOR 24 "KLETSKOPPEN".
30 gr ongezouten roomboter
30 gr blanke garneeramandelen
100 gr witte basterdsuiker
1 el water
50 gr patentbloem
½ tl gemalen kaneel
1 mespuntje zout
Laat de roomboter op kamertemperatuur komen.
Verwarm de oven voor op 200º C.
Hak de amandelen fijn, maar niet te fijn.
meng de zachte boter met de suiker en het water in een kom.
Voeg de bloem, kaneel, zout en de gehakte amandelen toe en kneed tot een soepel deeg.
Maak bolletjes van het deeg met een doorsnede van ca. 2 cm.
Verdeel over een met bakpapier beklede bakplaat.
Houdt minimaal 5cm afstand tussen de balletjes.
Druk ze een beetje (niet teveel) plat en bak ze in ca.8 min bruin en krokant.
Héél goed laten afkoelen. Super lekker !

VIERKANT ... Crea 2020.

Onze dochter heeft twee stapels geknipte stofjes liggen. De ene stapel is met lapjes 10x10 en de andere met lapjes 15x15. Allemaal VIERKANT dus. Kwam heel goed van pas, want dat is het weekwoord. Ik zocht er 19 uit van 15x15 en maakte er deze tas van. Alle stofjes zijn van gedragen kleding, van spijkerbroeken, gordijnen, jasjes, bloezen, enz enz...…… Hier lag nog een stuk stof voor de voering, waar ik een binnenzak met rits op heb gestikt. De hengsels zijn de taillebanden van een spijkerbroek en de bovenrand is afgewerkt met een bies van spijkerstof. Ik maakte zo'n TAS al eens eerder en vind het een ideaal model.
Opdracht klaar, nu op naar Carnaval !!!

Rokjesdag.

Onze dochter had twee rokken, een spijkerrok en een rok van gebatikte stof, die ik jáááren geleden voor haar had gemaakt. De spijkerrok was haar nu te groot geworden, of eigenlijk moet ik zeggen, zij is nu slanker en de batikrok was denk ik te klein, want die heeft onze kleindochter ook al gedragen. Enfin, ze is aan het opruimen en bedacht dat we de twee rokken wel konden verwerken, op een simpele manier, tot een tas.
Zo gezegd zo gedaan ! We lieten de rok zoals hij was, ze vond nog band in haar rommelbak voor de draagbanden en de batikrok werd de voering. Tadááá…...klaar.

STENCIL ... Crea 2020.

Deze week een heel leerzaam woord (voor mij dan hè). STENCIL, in eerste instantie dacht ik wat moet ik er mee, dus even Wikipedia erbij gehaald.

Een STENCIL is een SJABLOON, gemaakt van een materiaal dat inkt doorlaat en waarmee afdrukken kunnen worden gemaakt.

Nu is deze stenciltechniek wel wat anders natuurlijk, maar bij het woord sjabloon kreeg ik wel meteen een idee.

Ik kwam ook nog het woord Stencil Art en Stencil Graffitti tegen, nou dat was het helemaal.

Door kunstenaars als Banksky, Basquait en Andy Warhol, is dit een algemeen geaccepteerde kunstvorm geworden. Zij werken ook met sjablonen.

Nu wil ik me natuurlijk niet meten met hen, maar toch (haha).

Dan nog wat geleerd, STENCIL, is ook nog een lettertype, wist ik echt niet en dan ook nog een, schreeflettertype. Wat is dat nou weer ?

Een schreef is het lijntje dat bij de letters van bepaalde lettertypen als afsluiting dwars op de uiteinden van de letterlijnen staat.

En dan hier het uitgewerkte idee. Ik had nog een tekening liggen, ooit uit een oude agenda gescheurd, van NANAMI COWDROY. Er stond bij : Het individu dat behoefte heeft aan een adempauze in zijn overontwikkelde, dichtbevolkte en alles opslokkende stad. Zag er heel triest uit en daarom tijd om de GUERRILLA GARDENERS erop af te sturen.

Guerrilla gardening is een activiteit die erop is gericht om meer groen in stedelijke omgeving te realiseren. Dit wordt bereikt door met behulp van kortdurende acties, tuintjes aan te leggen op plekken in steden met weinig of geen groen.

Voici, het resultaat van deze leerzame opdracht.

Bomen en boompjes.

Het was gisteren weer zo'n dag waarop je echt niet binnen kunt blijven. We fietsten een route en die viel best tegen, tenminste de heenweg, en de plek waar we koffie dronken was ook niet je van het. Maar, wanneer we hem niet hadden gefietst, dan hadden we deze leuke boom niet gezien.
Het blijkt de allereerste windboom in Nederland te zijn en staat op een rotonde. Hij doet hetzelfde als sommige torenhoge turbines. maar dan op bescheiden schaal.
De 36 molentjes gaan door de wind draaien en genereren dan stroom voor de vier lantaarnpalen op de rotonde. Bij optimale wind kan de elf meter hoge boom een vermogen leveren van max. 10,8kw. Dat is een schijntje vergeleken bij moderne turbines, maar voldoende voor 80 procent van de energiebehoefte van een gewoon huishouden. De windboom heeft meer een symbolische waarde als echte productie-opbrengst. Het betreft een cadeau aan Bernheze van de bedrijven die de nieuwe entreeweg vanaf kanaalweg N279 naar Heeswijk-Dinther mochten maken.
De windboom komt uit Frankrijk en er staan er nu ongeveer 40, in Frankrijk zelf en in Zwitserland, Gibraltar en de Verenigde Staten. HIER is te zien hoe hij draait.

We zijn meteen op de terugweg ook maar even langs een van de zonnebomen gefietst die al jaren in Oss staan.
Voor de Weg van de Toekomst zijn acht unieke zonnebomen ontworpen met zonnepanelen die de energie leveren voor de verkeerslichten, de wegverlichting en de pompen in de tunnels. De zonnebomen staan op verschillende plaatsen direct langs de weg en zijn duidelijk zichtbaar. Op een in de middenberm geplaatste display kunnen weggebruikers zien hoeveel energie opgewekt en verbruikt is.

Dan meteen ook maar even wat foto's maken van de boompjes bij ons dorp. Tenminste ik noemde het altijd boompjes maar op het informatiebord zegt men dat het zonnebloemen zijn waar zonnepanelen inzitten. De 44 zonnebloemen leveren 14.960 kw per jaar. Dat is energie voor 4 huishoudens. De schuine wegkanten met de zonnebloemen en sloten zijn aangelegd op de plaats waar vroeger een oud pad tussen Berghem en Oss lag. Rondom het zonnebloempark is deze weg als wandelpad teruggebracht. Het zonnebloempark is niet toegankelijk, het wordt beheerd als natuurgebied. Begrazing met schapen helpt bij de ontwikkeling naar een bloemrijk weiland. Al met al was het nog een leerzame fietstocht ook.

Zonder figuren en patronen.

Deze Socialsofa zagen we vorig jaar eind augustus voor het eerst, terwijl we er toch al eens eerder langs kwamen. Alhoewel de bank hier in de zon, die door de bladeren van de bomen schijnt best wel opvalt zal je zeggen, is dat eigenlijk toch niet zo. Dat komt namelijk doordat hij een stukje van de weg staat, onder hoge bomen (je kijkt er donker in) en wij daar links moeten afslaan, dus het overige verkeer in de gaten moeten houden.
In tegenstelling tot bijna alle Socialsofa's die we tot nu toe zagen, ontbreken hierop figuren en patronen.
Men gebruikte hier een beperkt aantal kleuren: donkerrood (binnenkant) en donkerblauw (buitenkant) die in elkaar overlopen. Die kleuren komen overeen met de kleuren aan de Maliskampse kant van de "Kleurencirkel A59".
Het is een ontwerp van Ignace Schretlen en werd onder leiding van Bert Kampers door bewoners van de Maliskamp uitgevoerd.
De Kleurencirkel A59, is een ruim 53 meter lang kunstwerk op een één meter hoog betonnen muurtje midden op de rotonde boven de tunnelbak van de A59 ter hoogte van Rosmalen Oost / Maliskamp.
Het plan werd uitgewerkt door de kunstenaar, auteur en arts IGNACE SCHRETLEN. en gerealiseerd door de kunstenaars CHARLES POPELIER en Bram Vermeulen. Over Vermeulen heb ik helaas niks kunnen vinden.