Boomhut.

We fietsten voor het eerst in lange tijd weer op een zondag. Sinds de  intelligente  lockdown, deden we dat niet meer, maar we hadden heel de week al niet gefietst, dus vandaar. Het was prachtig weer en er stond weinig wind dus dan kun je drukte verwachten. We kozen daarom voor de Maas-Waalroute, omdat je dan genoeg ruimte hebt. Nou, het was even wennen omdat je wel de rust gewend bent van het alleen maar doordeweeks fietsen, maar het viel mee.
We genoten van de natuur en deze foto, van een hele brede strook vol met chicory langs een weiland, maakte ik terwijl C. aan de andere kant het tafereel met de molen fotografeerde.

En, hoera, ik zag weer een mooie boomhut. Ik speur steeds of ik er een zie, maar er zijn er niet zoveel. Soms denk je dat je er een ziet, maar dan is het vaak een speelhuisje met glijbaan die tégen de boom zijn gebouwd en ja dat zoek ik niet. Kieskeurig hè ;-)

DOODELEN ... Crea 5220.

Natuurlijk heb ik ook wel eens zitten doodelen. Meestal gebeurd dat wanneer ik telefoneer en er pen en papier bij me ligt. Nu ik erover nadenk zijn het altijd huisjes die er dan worden getekend, in allerlei maten en vormen. Nu werd het wat anders en zo had ik het nog nooit gedaan. Ik moet zeggen dat het een hele leuke bezigheid is en net als het leggen van een mandala, héél relaxed. Je kan bij doodelen eigenlijk weinig verkeerd doen, want als je eens uitschiet met je pen, dan maak je daar maar weer een figuurtje van.

Watertoren 9 en 10.

Nog een keer een blog over het tochtje van afgelopen vrijdag.
De echte reden om te gaan fietsen was, dat er twee watertorens staan in Helmond.
Dus alles van Vincent, was een extraatje.

Het ontwerp van deze Watertoren, die staat aan de Torenstraat, is van J.H.J KORDING en stamt uit 1941, maar door een uitgelopen bouw en oorlogsomstandigheden duurde de oplevering langer.
De toren werd in november 1948 in gebruik genomen.
De hoogte van de toren is 47,3 meter en hij heeft een waterreservoir van 1200 m³.

Doordat de vraag naar drinkwater enorm toenam was de toren in de jaren zeventig niet meer toereikend.

Er is nog een keer een voorstel geweest om de toren te verbouwen tot drie woningen voor kunstenaars, met bijbehorende ateliers en een expositieruimte.
De plannen zijn niet uitgevoerd.
De toren staat momenteel leeg en wordt alleen gebruikt voor de zendmasten van telecombedrijven.

De andere watertoren in Helmond, staat op een bedrijventerrein.
De bouw van de toren dateert uit 1948 en hij werd samen met de nieuwe fabrieksvleugel in 1951 opgeleverd. Het ontwerp is van architect S.L.A. Orie, die voor zover bekend geen andere watertorens in Nederland heeft getekend.
De watertoren heeft twee waterreservoirs. De inhoud van het bedrijfswaterreservoir is 170 m³ en die voor reservoir stoomketel 27 m³.
Dit kleine reservoir was gevuld met geheel onthard water. De hoogte van de toren is 37,5 meter (inclusief feniks).
De vierkante toren heeft een elegante vierkante toren met aan alle vier de zijden een klok.
Bovenop het koepeldak, boven de wijzerplaten, verheft zich met gestrekte vleugels een feniks uit wat waarschijnlijk een brandstapel moet voorstellen.
Hartstikke leuk om weer twee heel verschillende watertorens te hebben gezien.
De speurtocht gaat verder, er zijn er nog genoeg. Nu maar hopen dat ze ondertussen niet worden afgebroken.

Collse Watermolen.

Tijdens ons tochtje van afgelopen vrijdag  kwamen we, heel toevallig, ook nog langs deze watermolen. De molen is ca. 1884 geschilderd door Vincent van Gogh en nu lees ik net dat het Noord-Brabants museum dat schilderij in 2017 heeft gekocht. Het kan dus bijna niet anders of we hebben het al ooit gezien, maar ik wil er nu toch weer een keer heen. Het schilderij van Van Gogh werd gebruikt als voorbeeld voor het herstel van de oliemolen. Ik weet bijna wel zeker dat het, nu we de molen in het echt hebben gezien en straks het schilderij, het beter in mijn geheugen zal worden opgeslagen. HIER en HIER nog wat informatie.

5000 km.

C. had afgelopen vrijdag een fietstocht uitgezet en ik wist wel ongeveer waarheen, maar had toch niet in de gaten dat ik zoveel van Gogh zou tegenkomen. In een park zagen we opeens zomaar de aardappeleters zitten, een bronzen beeldengroep, gemaakt door Peter Nagelkerke. Er schijnt nogal wat tegenstand te zijn geweest en een groep tegenstanders is zelfs naar de rechter gestapt. HIER nog wat informatie over de beeldengroep met wat linkjes naar de maker, wat weetjes, maar niet veel over de rechtzaak. Doet er ook eigenlijk niet toe, want uiteindelijk is het toch geplaatst.

Bijna naast het monument van Vincent van Gogh, dronken we een lekker kopje "aangeklede" koffie. Koffie met een glaasje advocaat en slagroom, ik hou daar wel van.
Het MONUMENT Is een molensteen van Beierse zwerfsteen met daarop een basaltblok uit Zuid-Frankrijk waarin een stralende zon is gebeiteld als verbinding tussen de donkere Nuenense periode en het lichte Frankrijk.
Op de rand van de molensteen staat de inscriptie :
In dit dorp werkte Vincent van Gogh dec. 1883-nov. 1885.
Klein detail, ik vond het leuk dat er een zonnebloem op de gedenksteen lag.
Wat zagen we nog meer ?
Het Kosterhuisje.
Slechts één van de vele wevershuisjes die Nuenen in de tijd van Van Gogh rijk was bestaat nog. Het is waarschijnlijk gebouwd in 1763 of eerder en is nu een rijksmonument. Het is een mooi voorbeeld van hoe de kleine huisjes van de Nuenense thuiswevers eruit zagen. Vincent was gefascineerd door de arme wevers. Hij tekende en schilderde ze aan het werk achter hun getouw.

De koster van het Van Gogh-kerkje woonde vroeger in dit huisje, vandaar de naam het kosterhuisje.
Beetje verwarrend, maar goed, het is er nog en ik vermoed dat het er nu, na de restauratie misschien wel beter bijstaat dan in 1763.

Nune ville staat er ook nog, het huis waar Margot, vriendin van Vincent woonde. NUNE VILLE is te bezoeken en schijnt een hele mooie rondleiding te zijn. We moeten dus nog maar eens terug, want er was zó veel te zien en dan moeten we maar eens de hele Van Goghroute rijden. We waren hier nu met een ander doel, maar daarover blog ik nog wel een keer.
Een lekkere lunch hadden we nog op een groot 1.50 m plein om de 5000ste km (van 16 juni) te vieren, wel een beetje aan de late kant, want we gaan nu al richting 6000, maar eerder was het er nog niet van gekomen.

SONGTEKST ... Crea 5220.

FOUT IN MIJN HOOFD.
Heel de week heb ik gedichten zitten lezen. Ik heb hier een boekje liggen waar er 300 in staan en de meeste las ik wel. Maar wat blijkt nu, het woord van deze week is helemaal niet GEDICHT, maar SONGTEKST. Het zat dus helemaal fout in mijn hoofd en wat moet ik nu, want het is alweer donderdag. Er zijn natuurlijk héél veel songteksten en wat kies je dan. Nou ik had het toch nog snel gevonden, de song die ik elk jaar in de top 2000 zet, de song die ik ook wil laten horen wanneer ik er niet meer ben, de song waar ik altijd kippenvel van krijg en een brok in mijn keel.
Time in a bottle van Jim Croce.
HIER hoor je hem zingen ( als het goed is ). De foto komt van het internet.

Croce schreef "Time in a Bottle"in december 1970 nadat zijn vrouw Ingrid hem vertelde dat zij zwanger was.
Oorspronkelijk zou het nummer niet worden uitgebracht op single, maar nadat Croce in september 1973 om het leven kwam bij een vliegtuigongeluk, besloot de platenmaatschappij het nummer toch uit te brengen. Er werd juist voor dit nummer gekozen omdat de tekst gaat over sterfelijkheid en de wens om meer tijd te hebben.

Watertoren 7 en 8

In Breda (watertoren 6) staat nog een tweede toren, maar omdat we geen zin hadden om nog langer door de stad te fietsen besloten we om aan onze tocht te beginnen en op zoek te gaan naar de twee in Etten-Leur. Die andere komt nog wel t.z.t.
De oude watertoren is ontworpen door architect HENDRIK SANGSTER en is gebouwd in 1924 in opdracht van Waterleiding Maatschappij Noord-West-Brabant (Oudenbosch).
De toren heeft een art-decostijl, heeft een hoogte van 48,7 meter en bevat twee waterreservoirs van 400 m³ en 300 m³.
Ook deze toren heeft de status rijksmonument.

De tweede watertoren in Etten-Leur is een toren op het industrie terrein. Ik heb gezocht naar gegevens, maar kon niks vinden. Ik zet hem er toch maar bij want hij staat op de lijst van alle watertorens in Nederland. Er staat alleen bij dat hij is gebouwd in 1962 en dat is het.
Ik vond nog wel een artikel uit 2014, over het beton dat  op diverse plaatsen losliet, wat natuurlijk gevaar opleverde voor passanten, maar dat is gelukkig gerepareerd.

Watertoren 6.

Weer een hele mooie watertoren. In Breda staat hij en omdat het te ver was om van huis uit daar naartoe te fietsen hadden we de fietsendrager maar weer eens op de auto gezet. De auto parkeerden we in Dorst en C. had van daaruit een tocht uitgezet langs vier watertorens. De toren staat in het centrum van Breda bij het Wilhelminapark en is een ontwerp van architect JAN SCHOTEL. Hij werd gebouwd in 1893-1894 in neorenaissance stijl. De watertoren heeft een hoogte van 42 meter en heeft één waterreservoir van 500 m³.
In 1974 werd de toren buiten gebruik gesteld en kreeg in hetzelfde jaar de status rijksmonument.
De toren was niet meer nodig omdat de drukfunctie bijna overal was overgenomen door pompen.
Dit (even voor mijn archief) was op 19 juni. Over de andere torens, een volgende keer.

Verrassingen.

Vorig jaar kreeg ik, van  AGEETH, zaad van de overblijvende Lathyrus. Ik had de zaadjes voor geweekt, gezet en eindelijk na héél lang ze de grond uit te hebben gekeken, kwamen ze voor de dag. Ageeth had al gezegd dat ze hoogstwaarschijnlijk pas het volgende jaar bloemen zou geven. Ik was al blij dat ze de winter overleefd hadden, het zijn overblijvende, maar je weet maar nooit. En kijk nou, ineens begonnen ze te groeien en te klimmen tot al zo hoog dat ze nu bij het dak van de oude kerststal zijn, die daar hangt als voederhuisje. Mooi hè ?

Nog een verrassing, onze Oranjebloesem (Choisya Aztec Pearl), had ik waarschijnlijk te drastisch gesnoeid en stond echt te pieren. Maar kijk nu, nog bijna voordat er nieuw blad aankwam zaten er al bloemknoppen in en nu is hij er bijna weer bovenop.

Verrassing nummer drie, heel veel mooi grote klaprozen staan er overal tussen mijn planten. Vorig jaar waren er ook al en ik heb ze echt zelf niet geplant. Het is zo mooi om te zien hoe de knoppen eerst helemaal gebogen naar beneden hangen, dan komen ze omhoog en de dag erna zie je 's-morgens bij het opstaan ineens de bloemen.

Dit is geen verrassing, ze staan hier al jaren, onze Hosta's,  maar ik vind de bloemen gewoon mooi. ik kwam er trouwens bij toeval achter dat de gedroogde zaaddozen heel mooi zijn om te gebruiken bij het leggen van een mandala. Dus eigenlijk toch nog een verrassing !

Watertoren 5.

De watertoren die we gisteren zagen, was moeilijk te fotograferen. Hij staat helemaal tussen de bomen en in eerste instantie waren we er ook zomaar aan voorbij gereden.
Hij is ontworpen  door architect Th.K.J Koch en is gebouwd in 1938.
De stijl is zakelijk expressionistisch. Kenmerkend hiervoor zijn de asymmetrische en massieve hoofdvorm met plastische accenten, zoals de uitgebouwde traptoren.
De traptoren heeft een hoogte van 22.35 meter en heeft een waterreservoir met een inhoud van 150 m³.
In 1987 werd de watertoren buiten gebruik gesteld.
Op 21 maart 2011 vond de overdracht plaats van de watertoren aan de Zonneheuvelweg in Oosterbeek. De gemeente Renkum verkocht de toren voor € 10.000,- aan de Stichting Watertoren Zonneheuvel Renkum, waarin bewoners van de Zonneheuvelweg zich hebben verenigd. De watertoren is niet voor publiek toegankelijk, maar is een uitstekend verblijf voor vleermuizen in zomer en winter. De toren is ook een goede plek, zoals je ziet, voor zendmasten. Zo kunnen de ongeveer tien buurtbewoners een klein deel van de investering terugverdienen. Providers betalen daarvoor.

Ik denk dat we in de winter nog eens moeten gaan kijken, wanneer de bladeren zijn gevallen. Dan hebben we er vast meer zicht op.

Watertoren 4.

Toen we gisteren gebruik moesten maken van de twee pontjes, hadden we een doel. De oude watertoren in Culemborg. De toren, in Neo-Renaissance bouwstijl, is 35 meter hoog en heeft een waterreservoir van 200 m³ en gebouwd in 1911. Ontworpen door architect (en) Visser & Smit Hanab.
In 1972 is de toren, vanwege instortingsgevaar gerenoveerd, waarbij de stenen bovenbouw is vervangen door een aluminium wand. Ik begreep dat menig Culemborger vond dat het er niet fraaier op was geworden.
In de zomer van 2005 is de toren buiten gebruik gesteld.
De toren staat in een waterwingebied en daar gelden strenge regels om de bodem en daarmee de kwaliteit van het drinkwater te beschermen. Dit stond dus vele plannen voor herbestemming vaak in de weg.
HIER en HIER nog wat informatie ook over de ecologische wijk Eva-Lanxmeer, waar de oude watertoren staat. Internationaal bekent, maar wij hadden er nog nooit van gehoord. Zijn er toevallig doorheen gefietst, omdat we de andere kant wilden gaan bekijken en het was er heel rustig vonden wij. Er mogen dan ook geen auto's in de wijk las ik naderhand. Erg leuk om deze torens te gaan bekijken en er zijn er nog genoeg !

De eerste keer.

Voor de Pinksterdagen, las ik in de streekkrant dat mondkapjes verplicht zijn op het pont. Heb er toen meteen maar enkele gemaakt. Na Pinksteren las ik dat het niet meer verplicht was, maar wel gewenst.
Enfin, vandaag gingen we heen en weer, over de Maas en over de Waal.

Bij de Maas stond dit bord, we hebben de kapjes opgezet, de pontbaas had er zelf ook een op, maar bij de terugvaart had degene die toen dienst had er weer geen op (alleen wij).

Dit bord stond bij het oversteken van de Waal, duidelijk dus. Nee, hier op de foto niet zo, maar er staat bovenaan, Geen mondkapje = Geen toegang op het veer.
Dit werd niet gehandhaafd, want op de heen en terugweg stond er toch iemand zonder. Op een maandagochtend neemt men het misschien niet zo nauw, maar goed wij hadden ze dus voor de eerste keer gebruikt. Ik moet zeggen dat ik er toch wel een gevoel van veiligheid bij had, al zijn het geen medische mondkapjes. Ze zijn wel dubbel, met een opening waar je nog een extra beschermingslaagje in kunt doen. Nou ja, alle beetjes helpen, toch ?

Minibieb.

We fietsten een paar weken geleden naar  Berg en Dal en zagen deze leuke "LEES SMAKELIJK" minibieb staan.

Even verderop aten we onze krentenbollen op, op een bankje en toen ik rondkeek zag ik deze.

Vorige week nam ik de foto van deze RUIL BIEB in Katwijk. Niet in Katwijk aan Zee hoor, maar gewoon hier in Brabant. Leuk vind ik dat, in zo'n telefooncel. Ook vorige week zag ik er nog een, in Gewande, op een plekje in de volle zon.
Al jaren aan de gang, die minibiebjes, de laatste tijd neem ik er eindelijk eens foto's van.

BLAUW ...Crea 5220.

Ik was weer eens toe aan het leggen van een mandala en dat kwam mooi uit want, verschillende blauwe bloemen nu in de tuin en het woord deze week is BLAUW, dus....!
Ik had viooltjes met blauw eraan, de Lavendel is blauw, in het midden de aren van de blauwe Salvia nemorosa 'Ostfriesland' en de helderblauwe bloemetjes zijn van de Streptocarpus saxorum, een plant die heel de zomer bloeit, maar in de winter echt naar binnen moet. De plant is heel makkelijk te stekken, stukje eraf breken, in de grond stoppen en in no time heb je weer een nieuwe. Leuk om uit te delen.  De dotjes die er liggen zijn van kattenkruid, waar hele kleine blauwe bloemetjes in zaten. Ik haalde het bij onze buurvrouw, maar het was al te ver uitgebloeid en de meesten vielen er af. De zaaddoosjes mochten toch nog meedoen en die heb ik er als dotjes bijgelegd.
Voici, mijn blauw !

Terras.

Heel het weekend brachten we door op het terras. Heerlijk hè dat het kon. Prachtig weer, koffie op het terras. de nodige verfrissingen, lekker lunchen op het terras en heerlijk pizza gegeten, nog steeds op het terras, met Lambrusco erbij, want dat vind ik het lekkerst.

Mooi terras trouwens, allerlei bloemen en planten rondom.

Heel veel hommels en soms een bij, maar het meest hommels, bevolkten eveneens het terras. Echt druk hoor en die letten niet op anderhalve meter. En dan nog manlief, die het maar druk had om zijn nieuwe fototoestel te testen. Lekker weekend was het hoor, doorgebracht op het terras bij het kleine, gezellige familierestaurant "Le Blanc". Wat wil je nog meer !

DRIEHOEK ... Crea 5220.

Ik was de laatste tijd al regelmatig bezig met het maken van kaarten met "Thuisblijfhuisjes" erop van vilt. Heb er al heel veel verzonden en terwijl  je daar dan mee bezig bent, krijg je ook weer andere ideeën.
Daarom besloot ik voor deze weekopdracht, die ideeën uit te proberen.

Van de huisjes linksboven is de omtrek genaaid op de naaimachine en daarna ingekleurd. Had het natuurlijk ook andersom kunnen doen.
De huisjes linksonder zijn van vilt. Gewoon erop geplakt.
Voor de huisjes rechtsonder heb ik eerst stempels gesneden, dus al die driehoekjes zou ik nog vaak kunnen gaan gebruiken, ook voor andere modellen. Het zijn tenslotte probeerseltjes.

En als laatste die van rechtsboven, gewoon alleen het dak ;-) maar wel een driehoek hè !

Ik ging naar Bommel......

Ik ging naar Zaltbommel, nee niet om de brug te zien uit het bekende sonnet van MARTINUS NIJHOFF, maar om een andere reden (daarover binnenkort meer).
Wel zag ik een ander gedicht, bij de ingang van een fietstunnel. De tunnel, geopend in 2016, is een eerbetoon aan Fiep Westendorp, die toen 100 jaar geleden in Zaltbommel werd geboren en daar haar jeugd heeft doorgebracht. In de volksmond wordt de tunnel al "Fiepstunnel" genoemd.

Haar allereerste opdracht was het maken van illustraties voor de VVV-Gids van haar geboorteplaats, in 1937.

De schilderingen in de tunnel zijn gemaakt door kunstenaar Gayan de Muynck en zijn team, die in 2012 ook al een fietstunnel in Kapelle, de geboorteplaats van Annie M.G Schmidt, versierden met tekeningen van Fiep.
Het was leuk om dat zo onverwacht tegen te komen. mijn foto's zijn niet zo super gelukt, en er waren er nog veel meer, maar je krijgt toch wel een beeld van hoe leuk het in de "Fiepstunnel"is.