SPRING ... Crea 5219.

SPRING, LENTE en wanneer die begint dan beginnen ook weer de voorjaarsklassiekers. Omloop Het Nieuwsblad, Kuurne-Brussel-Kuurne, Strade Bianchi, Milaan-San-Remo, Ronde van Vlaanderen ofwel Vlaanderens Mooiste.........enz.. Deze laatste reden wij in 2010 en dan niet de toeristische, maar dezelfde die door de profs wordt gereden, ja hoe verzin je het !! We kochten de routekaart van de drie lussen waaruit de ronde bestaat , het meisje bij de info zei al "maar mevrouw, die is heel zwaar hoor" maar ja, wij hadden dit als doel om onze vakantie mee te beginnen. We reden hem niet in een dag hoor, maar deden elke dag een lus. De drie lussen hadden op de kaart elk een andere kleur. De blauwe lus (80km) is de meest noordelijke. Je krijgt een aantal stevige kasseistroken onder de wielen geschoven waarvan de Molenberg en de Wolvenberg de moeilijkste waren. Maar allez  hè, het was onze trouwdag en 's-avonds hadden we een lekker etentje wel verdiend, toch ???  De dag erna reden we de groene lus (114km), het is de langste maar het weerbericht gaf aan dat het heel de dag zonnig zou zijn, dus ideaal !!! Weer hellingen, de Varentberg, het Foreest, Berendries, Valkenberg, Ten Bosse en uiteraard de Muur ( Geraardsbergen ). De Muur, waarvan ik had gedacht dat me dat niet zou lukken ( met z'n maximale stijging van 19.8 ) was héél zwaar maar toch gelukt. De oranje, derde en laatste lus (72km) was geen lange zware route, maar dit was de hel. Lood en loodzwaar, kasseien, het stijgingspercentage en de hitte. Nog nooit eerder hadden we in 'n beklimming van de fiets gemoeten, maar op de Paterberg (max. 20.3%) en de Koppenberg (max. 19.4%) haalden we het niet.  Bovendien was het voor C. extra moeilijk, want die had z'n zadelbrug gebroken en alle fietsenzaken die we onderweg zagen, waren i.v.m. de vakantie, gesloten. We zijn weer opgestapt en op het eind van de dag gaf onze teller 'n stand van 87.05km aan. Een geweldige ervaring om deze LENTE klassieker te hebben gereden.
 Toen we daags erna uit België vertrokken vroeg de mevrouw bij het tankstation, "was 't plaisant langs hier" ??
Jawel, dat was het !!! 

KIND ... Crea 5219.

Kind, daar kun je eigenlijk vele kanten mee op. Je zou kunnen kiezen voor aardig, lief, hartelijk, vriendelijk....etc.. Maar ik koos voor SOORT. Heel de week lopen denken aan allerlei SOORT van dingen maar ik had totaal geen inspiratie. Een SOORT van "writers block" maar dan anders. Tenslotte is het toch nog gelukt om wat te creëren. We maakten woensdag een flinke fietstocht en ja dan zie je dat er toch al heel veel SOORTEN planten in de bermen bloeien. De paardenbloemen zijn op het moment wel in de meerderheid evenals het koolzaad, de madeliefjes en pinksterbloemen. Kleine viooltjes zag ik ook al maar de klaprozen en korenbloemen, dat SOORT van bloemen, waren er nog niet maar die komen echt nog wel. Omdat ik op het allerlaatste moment nog moest gaan zoeken is het wat karig met de plantenplaatjes. Ik had nog wel meer afbeeldingen maar, eigenwijs als ik ben, wou ik alleen maar getekenden. Jaja, een SOORT van stres gaf dat nog ( haha ) maar nu dan toch..........gepubliceerd :-)

Brabantse vlag.

Deze foto's stonden al een tijd klaar, maar ik kon nergens informatie vinden waarom of voor welke gelegenheid het bankje daar was geplaatst. Vandaag ( hoera ) heb ik het gevonden.

Toen Orthen, Engelen, Empel en Rosmalen in 2015 hun 1200-jarige naamsvernoeming vierden, gaf onze provincie aan elke jubilaris een zelfde "benkske" cadeau. De bankjes zijn te herkennen aan de rood-witte blokken van de Brabantse vlag en het wapen van Noord-Brabant op de achterkant. Dit bankje werd in Rosmalen, om onverklaarbare redenen, pas twee jaar nadat men het had gekregen geplaatst. Na vele telefoontjes met de gemeente ??? was er eindelijk contact met de juiste persoon en werd de plaatsing binnen twee weken geregeld. Hoe moeilijk kan het zijn !!!
Bron : de Rosbode.

HAPPY ... Crea 5219.

Deze keer spelen onze twee jongste kleinkinderen een rol in het uitbeelden van het weekwoord HAPPY.
Het was oppasdag en de kleinkinderen waren heel de dag thuis i.v.m studiedag. Tijdens de koffie vroeg ik "waar worden jullie HAPPY van" ?  Kleinzoon Brun zei meteen "van smileys". En toen hij even later op de trampoline ging springen zei hij "en hier ook van".
Kleindochter Bo wordt vrolijk van muziek. Ze schreef er wat over op een briefje en dat zal deze week de tekst van dit blog zijn. Het briefje heb in het zakje gedaan en in het boek geplakt. Opa had nog wat foto's gemaakt toen ze stond de dansen op de muziek van de musical Droomvlucht.

HAPPY.

Als ik muziek hoor word ik HAPPY. Ook al ben ik verdrietig en hoor ik verdrietige muziek, dan word ik HAPPY omdat ik dan in de mood ben. Ook vind ik musical muziek super leuk, ik kan me dan helemaal inleven en vaak de tekst meezingen en dan word ik HAPPY. Als ik dans kan ik vaak wel emotie laten zien, dat vind ik fijn en leuk. Dit zijn een paar voorbeelden waar ik HAPPY van word.
Bo.

Glas, glas en nog eens glas.

Zeven zeecontainers en vijftien vrachtwagens waren er nodig om alle objecten en installaties van Chihuli Studio in Seattle naar Groningen te transporteren. En toen ik dit las in het magazine van het Groninger Museum, moest ik meteen denken aan de ramp met de aangespoelde containers op de wadden. Het zal je maar gebeuren als kunstenaar dat zo'n groot gedeelte van je werk verloren zou gaan. Gelukkig voor ons was alles veilig aangekomen en hebben kunnen genieten van al dat moois. Ik houd van glas, vind niet alles mooi, maar soms doet het door de grote afmetingen toch wat met je. Sommige bollen waren zo groot als een voetbal of skippy bal.

Deze "tuin" van glas genaamd Mille Fiori, ( duizend bloemen ),beslaat een hele zaal en is bijzonder kleurrijk. Wanneer je er rondom loopt ontdek je steeds wat nieuws.

Glas tegen de hoge wanden, ik vond het schitterend. Ongelooflijk, wat een werk om zoiets te bedenken en dan ook uit te voeren. Dale Chihuli is ook heel blij met zijn team en zeker omdat hij, door een zwaar auto-ongeluk in 1976 het zicht aan één oog was verloren. Hij stuurt een team van zeventien glasblazers en assistenten aan. Vandaar ook de DUIZENDEN FAXEN die hij altijd en overal vandaan verstuurde als hij weer een idee had of iets duidelijk wou maken.
Buiten stonden ook nog wat werken en deze vonden we wel leuk, een doorkijkje naar het station. Nou en stations hadden we die dag goed kunnen bekijken, tot twee keer toe werden alle reizigers verzocht de trein te verlaten. Één keer omdat er een verdacht persoon langs het spoor was gesignaleerd en één keer omdat er een vervelende lucht in de cabine van de bestuurder hing waardoor hij onwel werd. Het is van Brabant naar Groningen toch al een "Keulse reis" dus twee keer extra wachten tot het was opgelost koste ons flink wat tijd. Maar laten we het positief bekijken, de vertragingen waren op de terugweg en gelukkig is er niks ergs gebeurd. Bovendien was de tentoonstelling de moeite waard geweest.

WALLS ... Crea 5219.

Walls ofwel MUREN in goed Nederlands. We gingen deze week naar de tentoonstelling van de glaskunstenaar Dale Chihuly in het Groninger Museum. Ik was me wat aan het oriënteren en las over de duizenden faxen die hij maakten om zijn ideeën, zijn schetsen en notities te versturen naar zijn team. Soms brengen deze tekeningen zijn plannen voor nieuwe installaties of sculpturen in kaart. Vaker beschrijven ze projecten die, vanwege hun omvang, moeilijkheidsgraad en ambitie, een grote mate van samenwerking en communicatie vereisen. De "faxen" worden bijna nooit tentoongesteld en toen ik las dat er nu enkele MUREN in het museum ermee vol hingen wist ik meteen wat me te doen stond, fotograferen dus.
Een andere MUUR hing vol met Amerikaans-Indiaanse dekens met daarvoor enkele vazen uit zijn Cylinder-serie. Om de bijzondere weefpatronen ook in glas weer te geven, ontwikkelde hij een techniek die bekend staat als de "pick-up tekening". Hierdoor konden de kunstenaar en zijn team de complexe patronen van gekleurde glasdraden samensmelten met het oppervlak van de vaas.
Dit is mijn bijdrage van deze week, nee eigenlijk is alle eer voor Chihuly, toch ?

Over zijn mooie glaskunst schrijf ik in mijn volgende blogbericht.

Ontbijtfilm.

Zaten we zaterdagavond bij de toneelvoorstelling, zondag ochtend zaten we al vroeg bij de film. Een keer per jaar organiseert de Film Liga een filmfestival met ontbijt. Het programma is zo samengesteld dat je twee films kunt zien. Er is keuze uit zes films op drie locaties. Wij gaan meestal naar één film want twee achter elkaar daar word ik "gaar" van. Je mag eten en drinken mee nemen in de filmzaal, maar wij vinden het altijd gezelliger om aan een tafeltje te gaan zitten en bovendien is dat makkelijker. Het is ook leuk om mensen binnen te zien komen en soms zie je nog een bekende en maak je nog een praatje over de keuze die jij of zij hebben gemaakt. Het is altijd een gezellig geroezemoes.
Wij kozen de film Bankier van het Verzet. Ik denk dat iedereen de film al wel heeft gezien, maar wij dus nog niet. Ik vond hem spannend en hartverscheurend mooi. Je vraagt je steeds af wat je zelf zou doen, zou je ook die moed hebben die zij hadden.
De film is bekroond met vijf Gouden Kalveren. Nou wil dat voor mij nog niet alles zeggen, want ik vind een film mooi, of niet ongeacht hoeveel kalveren hij ook krijgt maar ik las het op de folder, evenals het volgende stukje.
Hoewel gedramatiseerd. is deze film gebaseerd op het onbekende maar waargebeurde levensverhaal van Walraven "Wally" van Hall. Deze bankier heeft een belangrijke bijdrage geleverd aan de financiering van het Nederlandse verzet tegen de NSB en de nazi's. Samen met zijn broer Gijs, de latere burgemeester van Amsterdam, bedenkt hij riskante constructies en de grootste bankfraude uit de Nederlandse geschiedenis. Maar hoe grootschaliger de operatie wordt, hoe meer mensen er vanaf weten en de kans  toeneemt dat het misloopt. Voor Walraven van Hall zijn diverse gedenktekens zoals aan het Beursplein en voor het kantoor van de Nederlandse Bank in Amsterdam.
Bij ons volgende bezoek aan de hoofdstad maar eens gaan kijken dan.

Dwazen.

Hier gingen we dus afgelopen zaterdag naar toe. Het was echt al héél veel jaren geleden dat we naar amateur toneel gingen. Onze dochter wou wat gaan doen, zocht wat op het gebied van dans of toneel, nam hier en daar een paar proeflessen en koos voor toneel. Ze hadden maanden gerepeteerd voor deze avond en natuurlijk hadden we kaarten gereserveerd ( gelukkig want het was helemaal uitverkocht ) Haar debuut wilden we, vanzelfsprekend, niet missen.
Het stuk Dwazen, oorspronkelijke titel Fools, is een komedie geschreven in 1979 door NEIL SIMON.
Even in het kort : Hij (Leo) kreeg een geweldige baan aangeboden als leraar in de idyllische Russische Hamlet van Kulyenchikov. Als hij daar aankomt ontmoet hij mensen die het stof van de stoep in hun huis vegen en mensen die geloven dat, als je een koe op z'n kop melkt er meer room in de melk zit. Het blijkt dat Kulyenchikov al 200 jaar vervloekt is met chronische domheid. De wanhopige mensen hebben Leo aangenomen om de vloek te verbreken. Ze hebben er niet bij verteld dat als het hem niet binnen 24 uur lukt, hij net zo dom zal worden als zij. Waarom gaat Leo niet weg ? Hij is meteen verliefd geworden op de beeldschone dochter van de dokter. Zij is zo dom dat ze pas sinds kort weet hoe ze moet gaan zitten. Natuurlijk verbreekt Leo de vloek en krijgt hij het meisje. Het was een sprookjesachtige klucht, pummelachtige grappen en met een rustieke moraliteit.
Er deed ook nog een koor mee en dat gaf echt een meerwaarde aan het stuk.
We hebben genoten, gelachen en natuurlijk waren we trots op onze dochter, die pas een half jaar mee deed maar echt niet uit de toon viel.

1000 km.

Het was weer zover, de eerste 1000 km in 2019 zijn we weer gepasseerd. Een stralende fietsdag was het, 's-morgens eerst nog bewolking, maar na de koffie kwam de zon er al door. Vorig jaar fietsten we een paar keer langs een boerderij waar op een bord werd aangekondigd dat er een kaasmakerij en winkel zou komen. Nou dat is net iets voor mij, altijd leuk van die gezellige winkeltjes langs je fietsroute. Leuk om eens binnen te kijken en kaas daar zijn wij alle twee dol op. Al verschillende keren sinds de winkel er was kwamen we er voorbij, maar steeds op de verkeerde dag (open op vrijdag en zaterdag) maar deze keer fietsten we op vrijdag, afstappen dus. Echt een heel leuke WINKEL, modern logo, frisse uitstraling, en heel fijn dat er van alles werd verteld over de kazen, de kruiden die men gebruikt, heel vriendelijk werden we geholpen. We kozen voor een kaas met Italiaanse kruiden, echt zó lekker. Nou daar gaan we nog eens vaker heen.
Ja en 1000 km in de benen, daar hoorde natuurlijk weer een traktatie bij en die gebruikten we HIER.

TALKING ... Crea 5219.

Het woord van deze week, praten. Het eerste wat bij me opkwam was de Babylonische spraakverwarring. Toen ik op de lagere school zat vond ik dat altijd een prachtig verhaal. Er werd ooit op aarde één taal gesproken en in die "ooit"  tijd vestigden de mensen zich op een laagvlakte niet ver van de rivier Eufraat. Men ging daar een stad bouwen met een toren die "tot in de hemel" zou reiken. God zou naar de aarde zijn afgedaald om te kijken wat de mensen daar aan het doen waren. Hij vond dat de Babyloniërs het te hoog in hun bol hadden en besloot daarom spraakverwarring te veroorzaken. Hierdoor verstonden ze elkaar niet meer en de bouw werd gestaakt. Men kon niet meer samenwerken, men begreep elkaar niet meer. Vanaf die dag sprak iedereen een andere taal. Ik vond dat toentertijd onbegrijpelijk. Hieronder zie je nog een leuk filmpje over de "bouw". Afgelopen week, met de verkiezingen, leek het vaak ook op de Babylonische spraakverwarring, door elkaar spreken zonder naar elkaar te luisteren en elkaar niet verstaan.
Ik zocht een afbeelding van de toren en vond er een, geschilderd door Pieter Breugel de Oude. De afbeelding heb ik verknipt en valt wat uit elkaar ( het verval ). Daarnaast plakte ik reepjes met tekst maar door de spraakverwarring kan niemand er nog wijs uit worden net zo min als van de gestempelde tekst, ja jullie wel natuurlijk.