Eindelijk naar Rotterdam.

Het was al twee keer uitgesteld, maar vorige week vrijdag gingen we eindelijk naar het Nederlands fotomuseum in Rotterdam om de tentoonstelling LUST FOR LIFE van ED VAN DER ELSKEN te gaan zien. We hadden er een paar keer al wat over gezien op t.v en C. wou er graag naar toe. Straatfotografie trekt me niet zo ( te rommelig ) maar ik moet eerlijk bekennen dat ik het een prachtige tentoonstelling vond en dat komt toch wel door de mooie indeling van zijn werk, ja van zijn vele werk. Van der Elsken was een mensenfotograaf. Hij liet zien wat mensen van het leven maakten en wat het leven met mensen deed. Hij fotografeerde ook graag muurtekeningen, posters en billboards, maar ook etalagepoppen, wassen beelden, standbeelden, opvallende teksten, reclameslogans of spontaan op de muur gekalkte kreten van protest.

Heel veel foto's gemaakt hier in ons eigen land en ik vroeg me af of er mensen de tentoonstelling bezoeken en dan opeens zichzelf tegenkomen, bijvoorbeeld tussen de Damslapers. Hij reisde de hele wereld rond en de bij elkaar gezochte foto's hierboven vond ik wel grappig. De gestippelde auto fotografeerde hij in Mexico City en de jachtluipaarden in Tanzania.

Dit tafereel, nou ja, belachelijk toch. Het zal het tijdsbeeld wel zijn, maar ik kijk er raar tegenaan. Wat ik heel gaaf vond was een dia voorstelling op hele grote schermen. Je kon lekker gaan zitten, koptelefoon op met rustige muziek en genieten van enorm veel beelden.

 Als laatste een foto van hemzelf met zijn gezin. In 1970 verruilde hij de stad voor het platteland en kocht een stuk grond in de polders bij Edam. Hij bewaarde daar ook zijn archief, waaronder zijn kleurendia's ( 42.000 ). Door de vochtige omstandigheden in zijn woonhuis waren deze aangetast door schimmel.Door het ontwikkelen van een nieuwe methode konden de kleurendia's in grote aantallen tegelijk worden schoongemaakt. Ruim twee jaar zijn de restauratoren daar mee bezig geweest en heeft deze mooie tentoonstelling opgeleverd. Nog te zien tot 6 okt. 2019.

WISH ... Crea 5219.

NEDERLAND

VANDAAG  VRIJDAG  21 JUNI  2019

17:54 UUR

BEGINT DE ZOMER

IK WENS IEDEREEN EEN HEERLIJKE TIJD

Vlierbloesemsiroop.

Met Pinksteren sliepen de twee jongste kleinkinderen hier. Omdat  Brun dol is op vlierbloesemsiroop, maar niet wist hoe je dat kon maken, zijn we maar eens op pad gegaan om Vlierstruiken te zoeken. We hebben flink wat geplukt, niet alles natuurlijk, want er moet nog wat overblijven om misschien in de herfst vlierbessen jam te maken en voor de vogels.
Toen we thuis waren heeft Brun de bloemen van de stelen geknipt, alles in een pan gedaan, water erop en toen, ja toen moest het 24 uur trekken. Daar had ik even niet aan gedacht dus heeft hij het tweede gedeelte niet mee kunnen doen, maar dat doen we dan volgend jaar. Hij vond dit al leuk. Vandaag heeft hij geproefd en het is goedgekeurd.
De smaak is dan ook voortreffelijk, alleen is mijn vlierbloesemsiroop niet zo licht van kleur, maar ik denk dat het misschien aan de biologische rietsuiker ligt die ik gebruik, want die is bruin. Enfin ik geef hier het recept voor degene die het ook willen maken, het kan nog net.

Vlierbloesemsiroop.
± 50 bloemschermen die helemaal in bloei zijn en er mooi fris uitzien.
±  1 liter water.
500 gram suiker.
Sap van 2 citroenen.

De bloemen plukken en schudt ze even, om beestjes die er eventueel inzitten,  eruit te schudden.
De schermen in een pan doen en er iets meer dan 1 liter water op gieten. Ze staan dan onder water als het goed is.
Zet de pan 24 uur weg op een koele plaats.
Leg een katoenen lap in een zeef, plaats die op een bak, en giet de inhoud van de pan door de zeef.
Knijp de bloemen goed uit.
Giet het bloemenwater weer in een pan, voeg het sap van 2 citroenen toe en 500 gram suiker.
Breng aan de kook en laat een paar minuten flink doorkoken. De suiker moet helemaal zijn opgelost.
Giet de hete siroop in zeer goed schoongemaakte, uitgekookte flessen en sluit ze direct af.
Bewaar de afgekoelde flessen in de koelkast.
Wil je de flessen buiten de koelkast bewaren dan moet je per liter water 1 kilo suiker gebruiken.

Gekleurde herrie.

We fietsten afgelopen vrijdag weer naar een van onze favoriete koffie adresjes, een bed en breakfast in Volkel. Lekker rustige route door bossen en kleine dorpen. Maar hoe dichter we bij Volkel kwamen, hoe drukker het werd. Niet op de fietspad hoor, maar we zagen het als we ergens moesten oversteken en ook op de weg vóór de bed en breakfast stond een lange rij auto's.

We waren er inmiddels achter dat de Luchtmachtdagen waren begonnen. In de bed en breakfast vertelde het meisje dat ons de koffie serveerde, dat er mensen hadden overnacht die er ook naartoe waren gegaan en dat ze die ochtend al om een uur of zes op haar werk was voor het ontbijt.

zij vond het wel leuk hoor, een beetje leven in de brouwerij en 's-middags hadden ze ook nog een trouwerij. Je kunt daar in de tuin trouwen en ook je feest vieren. Ik zei nog dat ze dan toch wel op mochten letten of er wel echt het jawoord werd gegeven, want met al die herrie, je weet het maar nooit ;-)  Maar schijnbaar wist het bruidspaar ervan dat het de luchtmachtdagen waren en vonden ze het wel wat hebben. Nou ik zou er niet voor kiezen, maar zo zie je maar weer, iedereen is anders.

 We hadden al flink wat vliegtuigen gehoord, maar nog niks gezien, maar toen we na de koffie weer op pad gingen en ik een keer omkeek zag ik opeens kleuren in de lucht. We zijn toen maar eens afgestapt om wat foto's te nemen. Zelf zou ik niet zo snel naar zo'n evenement gaan, veel te druk en voor het milieu ook niet je van het, maar ik kan me voorstellen wanneer je van zoiets houdt, dat je er wel van geniet. Ik moet zeggen dat het er wel spectaculair uitzag, maar voor ons was, wat wij ervan zagen genoeg. We zijn weer vrolijk verder gefietst, de rust tegemoet.

WISDOM ... Crea 5219.

We waren weer in een museum en jawel hoor, net als vorige week haalde ik hier de inspiratie voor het woord van deze week.
WISDOM/WIJSHEID en ja dan kom je al snel bij een wijze uil uit, tenminste, dat wordt altijd gezegd.
Maar het is niet altijd WIJSHEID wat de klok slaat, want wat te denken van "hij is een uil" - hij is dom of  "een uilskuiken" - een domoor.
Een ding is zeker, "Elke wijze uil begon als uilskuiken.

Deze uil zagen we in het museum, dus namen we er een foto van voor op dit blog en voor in mijn boek hebben we hem geprint.
Met noppen plastiek drukte ik de rondjes ( zie het maar als uilenballen haha ) en de groene blaadjes stempelde ik er over met een stempel die ik jaren geleden maakte van een gum.
De woorden WISDOM en WIJSHEID er nog met pen bijgeschreven en meer kon ik niet verzinnen deze keer.

Ik denk dat ik straks maar eens een uiltje ga knappen :-)

Speurtocht.

Twee verschillende speurtochten deden we gisteren in DIT mooie museum. Twee omdat er speurtochten zijn voor verschillende leeftijden en dat was heel leuk. Ze waren best wel pittig, maar ze hebben de meeste oplossingen wel zelf gevonden. Op een paar vragen na alles goed, en met een beetje puzzelen kwamen we er toch uit.

Het was studiedag én onze oppasdag, dus werd dit ons jaarlijkse uitje, met de twee jongsten.Wat hebben we veel klokken gezien zeg, ongelooflijk. Héle grote en ook héle kleine.

Deze van Terracotta vond ik heel mooi. Op het binnenplein zagen we ook een levensgrote  replica van de grote klok MARIE die in de Notre Dame hangt en hoogstwaarschijnlijk goed uit de brand is gekomen.



Er was ook veel om aan te raken, te bewegen of te luiden en het maak proces werd mooi in beeld gebracht.

Ik had van tevoren niet beseft dat het op deze manier zou gaan.

Het museum begon met twee gescheiden collecties en is nu, na de verbouwing, een mooi geheel geworden. Het andere gedeelte gaat over de natuur in de Peel en buiten dat was er nog een tentoonstelling over herinneringen aan de oorlog. Er ligt een prachtig onderhouden tuin achter het museum, die nu wel op zijn mooist is natuurlijk en waar ook nog een, ja hoe zal ik het noemen, een voetorgel in de grond lag. dat kon je bespelen door er op te springen. Leuk dagje weg, dat was het. 

SINGING ... Crea 5219.

We zouden naar Rotterdam, maar het werd Oss en dat was maar goed ook want anders had ik dít deze week niet gezien.
En dít, dat is een prachtig werk van Hendrik Valk ( olieverf op board 1968 ) Ella Fitzgerald zingt.
En laat nou toch SINGING/ZINGEN het woord van deze week zijn.
Nou vraag ik je, is dat toeval of gewoon samenloop van omstandigheden ?
Maakt niet uit zou ik zeggen, het kwam mooi op tijd op mijn pad.
Dit is het originele werk, maar ik heb er ook nog wat mee gedaan voor in mijn map.
Heb wat geknipt, geplakt en gekleurd, maar niet al te veel.
Moest natuurlijk wel een beetje in dezelfde stijl blijven.
De letters van het woord ZINGEN zijn daarom ook zo simpel mogelijk getekend.
Had het zitten oefenen op ruitjespapier en omdat ik het er wel goed genoeg vond uitzien, ook maar meteen uitgeknipt en opgeplakt.
Op zich komt dat me wel goed uit, want de pagina's in mijn boek zijn van 100% handgeschept papier, wat als nadeel heeft, wanneer ik een fout maak en  mijn gum wil gebruiken, het papier meteen gaat vezelen. Het kleuren is minder, met kleurpotloden werken is duidelijk niet mijn ding. Nou ja, het kan niet altijd meezitten.

Dichtbij.

We zouden vandaag eigenlijk naar Rotterdam gaan maar we we werden wakker met het nieuws en de berichten over de omgewaaide bomen en vertragingen op het spoor. We bleven nog even luieren en besloten toen om het vandaag maar dichter bij huis te zoeken. 2 Juni is er in MUSEUM JAN CUNEN een nieuwe tentoonstelling geopend die ik graag wou zien. Er hangen 70 werken van HENDRIK VALK , de kunstenaar van de "klare lijn". Al heel jong experimenteerde hij met stilering en abstractie. Hij werd door Theo van Doesburg gevraagd zich aan te sluiten bij de kunstenaars van De Stijl, maar hij ging liever zijn eigen weg. Hij ontwikkelde zijn "Valk Stijl", waarbij hij vasthield aan de zichtbare werkelijkheid. Hij begon vaak met een schets, die hij in sobere rechte lijnen tot de essentie terugbracht.

 Niet iedereen zal er van houden, maar wat ik zo mooi vind is dat je meer ziet dan er is. Achter de twee voorste muzikanten zie ik, in de vorm van  grijze vlakken,  toch een stoel, ze zitten niet in het luchtledige. Hij bleef zijn leven lang vasthouden aan zijn visie, met uitzondering van de jaren dertig, toen hij een periode meer realistisch werkte. Daar kom ik binnenkort een keer op terug en ik loop er zeker nog een keer binnen. Tijd genoeg, want de tentoonstelling duurt nog tot en met 22 september.

3000 km.

Tropische temperatuur vandaag dus gingen we vroeg op pad. We waren nog niet zó ver van huis toen we dit prachtige veld vol met blauwe bloemen zagen. Meteen moest ik denken aan de Provence met zijn velden vol lavendel. Dit was geen lavendel en wat het wel was weet ik ook niet maar mooi was het. Nou mijn dag was al gemaakt en toen passeerden we ook nog eens de 3000 km dus verwenden we onszelf met een heerlijke lunch op een terras, nee niet in de zon deze keer, maar onder een kleurige parasol. Nee, dit was geen slechte dag !!!

HEARING ... Crea 5219.

Afgelopen woensdag, tijdens een fietstochtje, stopten we even om een banaan te eten. Het was aan de bosrand, er staat een pick-nick tafel en het is vlakbij een historisch PNEM gebouw uit 1919. PNEM staat voor Provinciale Noordbrabantse Elektriciteits Maatschappij maar omdat in dat gebouw al jaren een theater is gevestigd, staan de letters PNEM nu voor Platform Nieuwe Experimentele Muziek. Goed bedacht vindt ik en kwam mij mooi uit voor het woord van deze week HEARING-GEHOOR. Op de gevel hing een grote poster van de KLANKROUTE in de Maashorst. Ja en een goed GEHOOR is wel nodig wanneer je die luisterwandeling gaat maken. Wij hebben hem (nog) niet gelopen, maar wie weet hè, lijkt me wel leuk.