Crea 2021 - Alfabet - week 2 - B - Boekelegger.

De tweede letter van het alfabet, de B. Ik koos voor het woord Boekelegger, makkelijk hoor dat we nu zelf kunnen kiezen. Ik dook weer eens in de lappenkist en zocht wat restjes die bij elkaar gebruikt konden worden. Nou er liggen er nog genoeg, alleen de bandjes, randjes en kantjes, die raken zo langzamerhand wel op.

Het plan was om er tien te gaan maken en 6 zijn er nu klaar. Op de bovenste foto zie je de ene kant en op de onderste foto de andere kant. Ik heb er nog 5 over, want een is er vandaag op de post gegaan en morgen de volgende. Een ging er naar een zieke en de andere naar een jarige. Erg handig dat ik ze nu net klaar had. Er liggen er nu nog 9 geknipt en geplakt klaar, want ja, als je eenmaal bezig bent kun je bijna niet meer stoppen. Het plakvlies zit er tussen voor de stevigheid. En ondertussen is mijn werktafel, zoals je ziet, een puinhoop. Herkenbaar misschien ?

 

Een stukje verder.

 

Wat een gepriegel, maar ik ben een klein stukje verder aan de Nederlandse kant. 
De molen staat erop en het was een oefening in draadjes tellen zal ik maar zeggen.
Komt natuurlijk dat het best lang geleden is dat ik kruissteken borduurde, maar het went alweer.

Nu ga ik verder aan de Franse kant.

Ik ga het om en om doen, ik spring van het ene naar het andere land, voor de broodnodige verandering.

Voor de Franse kant had ik weinig patronen, had zeg ik, want ik kreeg van ANNET enkele patronen via de mail toegestuurd en daar ben ik heel blij mee.

Wat is dat toch leuk, iemand onder de bloggers leest dat je wat nodig hebt en meteen wordt daarop gereageerd.

Dankjewel Annet.

Je patronen zijn nu op A 4 geprint, dus heel goed te zien en makkelijk te tellen.

Ik werk nu natuurlijk met het borduurgaren dat in huis is, dus de kleuren kunnen wat afwijkend zijn maar ik kom een heel eind in de richting en ach, niet perfect is ook goed.

Ze zitten overal.

Afgelopen donderdagmiddag was het dan zover, na zijn digitale schoollessen zou hij komen. Onze jongste kleinzoon zou mij laten zien hoe je pokemons  kunt vangen. Een paar jaar geleden was dat ook al zo'n rage en nu is het hier onder de basisschool leerlingen ook weer helemaal in. Met vrienden spreken ze af en gaan samen, in de wijk op pad. Op zijn telefoon liet hij mij (op afstand) het stratenplan zien van onze omgeving. Hij ging meteen van start en bij ons in de huiskamer zaten er ook twee (nooit gemerkt), maar was wel blij dat ze er vriendelijk uitzagen. Turtwig en Weedle heten ze.

Die ging hij vangen door middel van een pokebal. Op het schermpje draaide hij met zijn vinger in het rond en dan raakt de bal het wezentje dat dan in de bal terecht komt. Je kunt zo'n pokemon ook evolueren, zei hij, door genoeg candy te hebben. Die candy kun je verdienen of voor sparen, dat weet ik niet meer. De candy (snoep) mag ook fruit zijn en ananas werkt het best. Ze worden er sterker van.

De blauwe van hierboven heet Skorupi en die zat dacht ik in de badkamer.

In de slaapkamer zat er geen een, pff, maar deze hier links zat in de tuin en zijn naam is Pachirisu. we keken nog in de garage, maar daar zat er ook geen.

In totaal vond hij er bij ons 7.

Ik vind het ongelooflijk hoe hij zo ontzettend veel namen kan onthouden, maar dat kon hij vroeger eigenlijk ook al als we het dinosaurus kwartetspel met hem speelde.

Ik kan dat allemaal niet, maar dat vind ik niet erg.

Het is nu tijdelijk weer helemaal hot en dat is best te begrijpen, én op het schermpje, én met vrienden wat doen, want normaal was er het voetbal, taekwondo, boekscouts, school........enz.

Ook niet verkeerd is, ze zijn buiten.

Hoe het allemaal precies werkt, ach dat zal ik niet onthouden, maar wat ik zeker wel onthoud is het enthousiasme waarmee hij de uitleg gaf en dat hij gezellig even bleef om wat te drinken. En op afstand blijven daar hoefden we ons ook geen zorgen over te maken, want hij vond dat wij het beste naast elkaar in de bank konden gaan zitten en hij wat verderop in een fauteuil, dan was de 1.50 m zeker gewaarborgd, de schat!

 

Maar niet vandaag !

 

We fietsten vandaag weer over de dijk en kwamen langs het mooie stadje RAVENSTEIN. Ontelbare keren zijn we hier al onder de poort doorgereden, om wat te drinken of te eten, maar vandaag even niet. De tekst op de muur was nog steeds uitnodigend, maar bier dat zagen we vandaag niet zitten. Het was meer het weer voor warme chocolademelk of glühwein en bovendien is er nu niet veel te beleven. Nee, we komen nog wel eens terug bij aangenamere temperaturen en dat is zeker.

Ruilbiebje.

Ha, eindelijk weer een minibiebje en niet eens zo ver van huis. Nee natuurlijk niet, want we fietsen nog steeds twee kleine ronden en na de persconferentie van gisteren weten we dat dit ook nog wel even zo gaat blijven. Wisten we eigenlijk al, want als je kijkt hoe lang het vaccineren gaat duren, nou tel maar uit.

Maar ach, het weer was prima, ik zag onderweg op een thermometer dat het 8º was, heerlijk toch. De zon scheen en toen ik vanmiddag deze foto's had genomen, heb ik daarna mijn handschoenen niet meer aangedaan.

Een hartstikke leuk, maar ook degelijk gemaakt, minibiebje vonden wij dit.

Zagen we laats een minibieb waar zelfs een fles desinfectiegel in stond, hier zagen we een briefje met waarschuwing.

Zelf heb ik in mijn stuurtas ook altijd een flesje hygiënische handgel zitten, niet alleen nu en dat komt regelmatig van pas.

Lekker fietstochtje was het en de komende dagen blijft het ook droog, dus kunnen we buiten weer vitamine D gaan vangen.

Maar morgen niet, want dan krijg ik uitleg van onze jongste kleinzoon over hoe je Pokémons kunt vangen, en dat is weer een ander verhaal denk ik. 

Maar het moet wel uitgelegd kunnen worden op 1½ meter, want anders gaat het niet door.

Ben benieuwd !

 

watertoren 31. Tiel.

Je kunt wel zien dat deze foto niet vandaag is genomen, helder blauwe lucht hadden we vanmiddag wel en op een gegeven moment zelfs zonder wolken, maar blad zit er niet aan de bomen. Deze toren fotografeerden we in mei.

Eerst stond hier een watertoren die gebouwd was in 1890 en naast de toren, met uitbouw was er een woning, een stoomgemaal met een schoorsteen om het kwelwater op te pompen naar het reservoir in de toren, een filterinstallatiegebouw en een kantoortje. Tijdens de Tweede Wereldoorlog werd de oude watertoren grotendeels verwoest.

Deze toren is het resultaat van de herbouw in 1946 en is een ontwerp van architect G.B.F. Hoes.
De schoorsteen, het stoomgemaal en het kantoortje werden gesloopt en een berging werd bijgebouwd.
In 1953 werd de watertoren landelijk bekend door de proeven met drinkwaterfluoridering. In 1992 verloor de toren zijn laatste functie voor de watervoorziening. De pompen werden uitgeschakeld nadat in Zoelen een nieuw pompstation was geopend.

In Tiel staat deze 35 m hoge toren met een inhoud van 500 m³.
In de toren is nu een woning met kantoorruimte op de tweede verdieping gerealiseerd.
Veel oude elementen, zoals het waterreservoir bovenin de toren en het fluorapparaat (1953) van Backer Dirks, zijn bewaard gebleven en gerestaureerd en er is volop rekening gehouden met verblijf- en broedplaatsen van diverse soorten vleermuizen en vogels, zowel in de muur van de toren als rondom de toren.

We fietsten over de dijk en dachten dat we daar wel koffie zouden kunnen drinken omdat we stoelen op het terras zagen, maar dat was helaas niet zo. We konden niet dicht bij de toren komen omdat het particulier terrein is.

 

Simple comme bonjour !

Enkele van mijn blog lezers waren nieuwsgierig naar de constructie, die we hadden bedacht voor mijn loep.
Daarom laat ik dat hier even zien.
Het is echt heel simpel, maar zeker géén disign. 
maar dat maakt niets uit voor dit moment, want het is doeltreffend en daar gaat het om.

Kijk, men neme een stuk van een lichtleiding, een kleine lijmtang, een dun plankje en een loep.

De pijp van de lichtleiding, die nog recht is, buig je in de juiste vorm.

Dan hou je de gebogen leiding tegen de tafel en steekt de loep in de buis. 

Je kijkt hoe het geheel voor jou het makkelijkst werkt en dan klem je alles vast met de lijmtang.

Omdat het een ronde buis is, zit het plankje ertussen voor de stabiliteit.

Ik zit op dit moment nog steeds te werken aan de tuintafel die we, sinds Sinterklaas en Kerstmis, in de kamer hebben staan. 

Die schoven we, in verband met afstand houden, tegen de eetkamertafel, werkte perfect.

En nu moet ik zeggen, dat ik het misschien wel ga missen als hij weer naar de tuin gaat, want ik zit op een ideale plek, kan lekker knutselen en tegelijk heb ik perfect uitzicht op de t.v.

Nadeel is wel dat je niet alle rommel die je maakt zomaar kunt laten liggen.

Als ik in de werkkamer zit, trek ik de deur dicht en niemand die het ziet.

Maar ja, dat wisten we al "Elk voordeel heb zijn nadeel", toch ?

 

 

Een beetje winter.

Het nieuwe jaar is wat fietsen betreft heel goed begonnen. We maakten al verschillende tochtjes, zo ook vandaag. Er hing, toen we vertrokken, nog wat mist en het had wat gevroren. Heel weinig maar hoor, niet meer dan een waas hing er over de weilanden. 

Er zat rijp op het dor blad dat langs het fietspad lag. Nee dit winters gebeuren haalt het niet in vergelijking met de sneeuw die nu is gevallen in Limburg en zeker niet met die in Madrid. Maar ik was er toch blij mee dat we het zagen, al was het toen de zon begon te schijnen allemaal snel verdwenen. Maar dan blijft er nog genoeg over om ook weer van te genieten.

 

Crea 2021 - Alfabet - week 1 - A

Een nieuw jaar, een nieuwe uitdaging. Deze keer hebben Elizabeth en Marjan bedacht om met de 26 letters van het alfabet te gaan werken. Bij elke letter kun je zelf kiezen wat je ermee gaat doen. Op het gebied van  bijv. fotografie, film, muziek, tekenen, dichten, werken met textiel.......enz enz.

Ik koos voor borduren en het is echt al een hele tijd geleden dat ik dat deed. Vroeger borduurde ik lakens en slopen, tafelkleden, een meetlat maakte ik toen ik in verwachting was van onze eerste, kleding zoals spijkerjasjes en broeken, nou ja, van alles en nog wat.

Dus toen ik laatst bij het kasten opruimen (ja wie ruimt er tegenwoordig niet op) dit werkstuk tegenkwam, wist ik het meteen, dit gaat het worden. Het alfabet lachte me tegemoet en dit moet nu maar eens afgemaakt worden. Het alfabet in kleine letters moet er nog op en verder komen er Franse en Nederlandse afbeeldingen op. Nederlandse heb ik genoeg, Franse niet dus ben ik gaan zoeken op het internet, want ik wou nu wel meteen de koe bij de horens pakken. Ik vond een Eiffeltoren en wou meteen beginnen en dat viel erg tegen. Na acht kruisjes had ik al hoofdpijn, ik zag het niet meer goed. Een bureaulamp erbij dat scheelde al en een loep dat was ook ideaal, maar het is een loep om in je hand te houden en dat werkt natuurlijk niet. Wat nu, de winkels zijn dicht, je kunt er een online bestellen, maar ik wou meteen beginnen. Gelukkig heb ik een handige man hier in huis en die maakte van een kleine lijmtang en een lichtleiding, waar de loep ingestoken kan worden, een constructie die perfect werkt. Als het borduurvirus blijft en het coronavirus verdwijnt en de winkels weer open gaan, kan ik alsnog op pad gaan voor een loep, want dat vind ik wel leuker dan online winkelen.
In elk geval is dit alfabet mijn bijdrage voor de letter A van deze week en wie weet, als het tegen valt duurt het tot de letter Z en kan ik dan zeggen ZIEZO, klaar.

 

Het Wachthuis.

Wederom een rondje over de dijk en dit huis intrigeerde me eigenlijk al een tijd.  Het is een woonhuis, maar je kunt wel zien aan de veranda, dat het ooit een café moet zijn geweest. Niet dat ik het ooit als café heb gekend, maar zo'n soort overkapping zie je bij cafés wel vaker. En bovendien, niet lachen, staat het op de zijgevel. Ik zag het laatst opeens staan, heel vaag nog, maar het staat er wel : CAFE HET WACHTHUIS.
Het café had tot 1940 te maken met wateroverlast.

Als geen ander weet Riek Kersten, geboren in 1912, wat wateroverlast betekent. In de herfst, winter of lente ligt haar geboortehuis, café Het Wachthuis aan de Maasdijk te Reek, soms dagen of zelfs wekenlang op een schiereilandje. Aan de voorzijde kolkt Maaswater hoog tegen de dijk aan en aan de achterzijde van het café stroomt met hoge snelheid de Beerse Maas. De dijk steekt als een soort dam boven de twee watermassa's uit en vormt de enige verbinding met de bewoonde wereld; in het westen naar Ravenstein en in het oosten naar Grave. Met een roeiboot wordt Riek 's-ochtends de Beerse Maas overgezet naar haar school in Reek. Dat ze de eerste uren vaak met natte voeten in de bank zat, zal ze nooit vergeten. 

Bij hoog water bestaat er altijd gevaar voor een dijkdoorbraak, met alle gevolgen van dien. Om een oogje in het zeil te houden lopen de inwoners uit het dorp bij toerbeurt over de dijk heen en weer. Na hun ronde komen de mannen op verhaal bij de kachel in Het Wachthuis. Door het wachtlopen is de kans groot dat eventuele zwakke plekken bijtijds ontdekt worden, zodat ze met zandzakken verstevigd kunnen worden.

Deze twee stukjes heb ik letterlijk overgenomen uit: Tussen Maas en Erfdijk, dat is een uitgave van Heemkundekring Land van Ravenstein.  HIER  kun je er meer over lezen, kijken bij De overlast van de Beerse Maas.

Ik vond het heel leuk om dit stuk geschiedenis te hebben ontdekt.
De schuur is er zo te zien later aangebouwd.

 

 

 

Vandaag ons eerste fietsrondje in dit gloednieuwe jaar. Wel wat aan de frisse kant, maar toch wel lekker hoor. We reden onze favoriete route over de dijk, we rijden hem vaak, bij N.O wind en die waait regelmatig uit die hoek. Dit bord troffen we daar aan, maar je ziet wel dat de foto gemaakt is in een ander seizoen. Lente was het en iedereen klapte voor al die mensen in de zorg die het zwaar hadden, men zong op balkons, men zag overal harten hangen of witte vogels, t-shirts met rode harten hingen er in de tuinen. Er is niet zoveel van overgebleven, van al die aandacht, terwijl de i.c weer vol ligt en de zorgmedewerkers het zeker zo moeilijk hebben dan bij de eerste golf en over de financiële kant.....nou ja, laat ik het daar maar niet over hebben. Maar kijk vandaag zagen we dit bord, op de dijk, bij dezelfde boerderij. Volhouders !
Ik zie nu dat de foto van vandaag wel heel slecht is en ook heel anders van kleur, ja slechte fotograaf hè !

GLITTER ... Crea 5220 week 52.

GLITTER, ik had eigenlijk helemaal niks van glitter in huis. Heb nog even in  wat tijdschriften gebladerd om te kijken of ik feestkleding of accessoires kon vinden, maar, niks naar mijn zin. Toen ging de telefoon, onze dochter vroeg of onze kleinzoon een halve dag mocht komen want zij had (online) twee belangrijke afspraken en schoonzoon moest met onze kleindochter op pad voor de Coronatest. Onze kleinzoon wou nog kerstkaarten maken voor een stel vrienden en onze dochter had al gezegd "dat vind oma vast leuk". Geef hem maar veel glitters mee als je die hebt zei ik, kaarten en de rest heb ik wel. 

Alle kaarten heeft hij zelf geschreven, hij zocht tussen mijn oude kaarten, rondjes en labels dat wat hij wou gebruiken en samen hebben we geplakt. Hij deed de kaarten in een zakje, een handvol gouden kerstmannetjes erbij, naam erop en omdat het regende is hij ze, samen met opa (auto) gaan bezorgen.

We waren lekker bezig geweest, hij met gedeeltelijk spullen van mij en ik met de glitterspullen van hem. Hij bracht gouden tape mee en glitter plakkertjes, plus nog glitters om te strooien. Het rood wat je ziet is ook heel blinkend, maar op de foto niet te zien.

Het doek op de linker foto is ook een beetje zilverkleurig, net als de opgeplakte  strookjes, maar die blonken zo erg, dat er door het fotograferen regenboog kleuren ontstonden. Ja het blijft moeilijk met al dat blinkende en  glinsterende spul, maar ik ben toch content met het resultaat. 

De test was gelukkig negatief, maar dat wist ze pas op vrijdag en aangezien ze kerstavond eigenlijk hier zouden vieren, verliep onze Kerst wat anders dan gepland. Maar er kwam  nog een zondag achteraan en die konden we benutten. Er zijn ergere dingen, en ja ik ben wat laat met publiceren, maar het is nog altijd 2020. 

FIJNE JAARWISSELING EN VOL GOEDE MOED OP NAAR EEN GLOEDNIEUW JAAR !

 

KKK.

 

Kerst Kaarten Knutselen ! Dit zijn de allerlaatste en dat is maar goed ook, want mijn papier raakt op. Had eerst voor de achtergrond nog papier met een motief, maar nu alleen nog effen. Gisteren deze  allerlaatsten gepost en nu maar hopen dat ze nog voor de Kerst bezorgd worden. Dacht dat ik vroeg genoeg was begonnen, maar had het  een beetje onderschat. Meestal blijken, zo op het oog simpele dingen, toch meer tijd te vergen dan je dacht. Met behulp van een sjabloon prikte ik eerst de gaatjes, daarna borduren, stammetje eronder tekenen, bolletje in de top, het geheel op een kaart plakken, schrijven, in de envelop, postzegel erop en weg. Haha, zo op een rijtje nog verschillende handelingen. Maar erg is dat niet, want ik heb er altijd veel plezier in. Wel denk ik elk jaar, zou meteen in januari moeten beginnen en dan elke week een kaart maken. Zou heel verstandig zijn, maar zo verstandig ben ik nog nooit geweest, maar wie weet :-)

10.000 km.

Jaja, gehaald, de 10.000ste km in dit gedenkwaardige jaar. Dit is dan wel een van de weinige voordelen van Corona. De meeste kilometers maakte ik op mijn oude fiets, maar inmiddels heb ik op mijn "nieuwe" alweer bijna 500 km weggetrapt. Ja "nieuwe" tussen haakjes, want het is een tweedehandse. Het was even, ja heel even maar, een kleine discussie over wat is verstandig. Moet ik met het oog op de leeftijd een fiets met ondersteuning, waar ik eigenlijk helemaal geen zin in had, of koop ik nog een nieuwe echte fiets. Hoeveel jaren kunnen we nog zo blijven fietsen ? Nou, het werd deze tussen oplossing en daar was een grote keuze in. Na een keer fietsen had ik nog een beetje twijfel over het zadel, zou ik mijn oude overzetten op deze, maar na de tweede keer was die twijfel over, hij fiets zó lekker. Mijn oude is naar de milieustraat gebracht en daar konden ze er nog wel wat mee werd gezegd. Ja en dan onze gebruikelijke lunch, nee hier konden we niet terecht, het zag er allemaal verlaten uit op het terras, triest al die gesloten horeca.

Laten we die dan maar eens steunen. We besloten onszelf nu eens te trakteren op een 3 gangen diner en bestelden, bij een restaurant hier in de buurt, hun BOX. Keurig op een kaart stonden de 6 stappen beschreven van de bereiding. Bospaddenstoelensoep en mosterdsoep kozen we, broodjes en aïoli zat er bij.

4 crepes waarvan we Kip Cajun kozen, met salade, voor de hartige en warme kersen voor de zoete. Het dessert was Monchou. Hartstikke goed verzorgd allemaal,  leuk en makkelijk ook nog. Nog wat kilometers zullen er wel bijkomen dit jaar want het weer is nog steeds prima, geen duizend, maar vol goede moed beginnen we daar volgend jaar weer aan.

ZWART ... Crea 5220 week 51.

Oude kant, losse draden uit een stugge, grof geweven stof, twee vellen zwart papier en twee houten ronde ornamentjes. Voeg daarbij nog een stuk stof, geknipt uit een afbeelding van een paardschaap en het gebruik van een paint marker en office liner (poeh-poeh). Nou en met enige fantasie kom je tot dit. Fijn weekend iedereen en volgende week de laatste crea van dit jaar, succes !

 

Knippen en knopen.

Heel de zondag met een vriendin heerlijk zitten knutselen. Van een stapel overhemden, waar ik al eens VOGELTJES
 uit had gemaakt, hebben we nu een krans gemaakt. Ik knipte de repen stof, eerst de lange repen van 2 cm breed en daarna knip je de repen in stukjes van ± 10 cm, naar gelang de dikte van de ijzeren ring. Zij heeft alle reepjes om de ring geknoopt (gewoon een enkele knoop) wat een samenwerking hè. De krans was nog niet klaar toen ze naar huis ging, want zeg nou zelf, koffie drinken en lunchen hoort er ook bij. Ze nam reepjes mee naar huis en vandaag kreeg ik een foto opgestuurd. De krans hangt nu mooi bij de "troostvogeltjes" en ik mocht het publiceren. We gaan vast nog eens meer samen creatief zijn, er zijn nog genoeg stukken stof over en bovendien hebben we lekker bijgekletst ;-)

PLUSTEKEN ... Crea 5220 - week 49.

Zover, was ik gisteravond gekomen en daar was ik al heel blij mee. Heel de week al gedacht aan allerlei dingen, maar steeds weer vond ik het dan weer niks, totdat ik het surprise doosje opende waar een breinbreker of treiterspelletje zoals ik het altijd noem, in zat. Een stukje karton zat er bovenop, met een sjabloon van het plusteken, ha het kwam weer op het juiste moment op mijn pad.

Knipsels om te gebruiken had ik ook gisteravond nog gevonden, maar eer ik aan de slag kon vandaag, was de dag al half om. 

Ik zag opeens, op een houtgravure van M.C.Escher dat de voegen tussen tegels eigenlijk ook allemaal plussen zijn. Bij een tablet chocolade is de verdeling ook een plusteken en bij een vel foto's van David Bowie idem dito.

Zelfs bij het weefsel van het gordijn ging ik het zien. Gisteren was ik even bij onze dochter en die had nieuwe keukendoeken, jawel hoor, met het plusteken, het moet niet gekker worden. Maar goed, het sjabloon met plusteken kwam dus van pas en met verf, knippen en plakken is dit het resultaat.

 
 

Afscheid !

Enkele weken geleden heb ik afscheid genomen van mijn fiets. We kochten hem in 2001 en wat heb ik er altijd met veel plezier op gefietst, ja er heel wat kilometers op gereden. Er zijn in de loop der jaren natuurlijk wel wat onderdelen vernieuwd, maar nu was hij op.

De trapas was versleten, de versnelling was ook niet meer je van het en met de schijfremmen ging het ook niet meer lekker, kortom, de man hier in huis en daar vertrouw ik helemaal op, zei dat het toch echt einde verhaal was.

Nou ja, als dat zo is, dan is dat zo en wat ik nooit, maar dan ook nooit had gedacht, was dat ik er toch wel een heel treurig gevoel bij had. Daarom hier een soort van eerbetoon aan deze fijne fiets, die mij overal heeft gebracht.

Een frame, twee wielen, een zadel, trappers en een stuur om de weg te vinden naar de horizon.

En natuurlijk niet alleen in Frankrijk, maar ook in eigen land. De Ronde van Nederland, verschillende LF routes, het Pieterpad voor fietsers, de Elfstedentocht. 

Mooie herinneringen aan een heerlijke fiets, die mij op de tochten zelden in de steek heeft gelaten.

N.B : het stukje tekst, over het frame en de wielen, komt uit het gedicht 'de fiets' van Wim Daniels.