Duiventoren.

 

Nadat we de watertoren en het kasteel uitgebreid hadden gefotografeerd fietsten we weer verder. In het volgende dorp zagen we , geheel onverwacht, deze DUIVENTOREN , afstappen dus. De toren staat op landgoed Seldensate, een ca 10 hectare groot landgoed ten zuidwesten van het dorp Middelrode in de gemeente Sint-Michielsgestel, Noord-Brabant. De gemeente is sinds 1971 eigenaar. Op het landgoed stond vroeger een hoeve, een poortgebouw met duiventoren, een bierbrouwerij en een speelhuis genaamd Seldensate. Alleen het poortgebouw met oprijlaan, de duiventoren en een gedeelte van de brouwerij bestaan nog. 

De hoeve is verdwenen en van het kasteeltje rest een ruïne omgeven door een gracht. De naam Seldensate is afkomstig van het oude begrip seldene zathe. Dit laat zich ongeveer vertalen als "bijzonder landgoed" of  "bijzondere buitenplaats". Sinds 2002 is het landgoed een rijksmonument. Park en ruïne zijn voor wandelaars vrij toegankelijk en dat zagen we, er werd flink gebruik van gemaakt. Achter de duiventoren staat ook een picknick tafel. Leuk plekje om even te zitten. Er is flink wat te lezen over de geschiedenis van het geheel, klik daarvoor op de link.

Er is natuurlijk niet veel meer over van het geheel, maar ik vind het wel heel leuk dat dit toch nog wordt bewaard.

Het kasteel.

Ik blijf nog even bij het kasteel met de watertoren. Toen we de poort doorreden en over een bruggetje fietsten, zag ik vanuit mijn ooghoeken ineens wat wapperen. Ik vind bijna nooit wat, dus dit was hartstikke leuk. Een gehaakt vergeet-mij-nietje, opgehangen door het "Bloemenvrouwtje". Mocht je mij mee naar huis nemen, wil je dan ook iemands dag een beetje kleur geven, door een kaartje te sturen naar een persoon, die deze dagen zijn geliefde familie niet kan zien. Nou, het kaartje is geschreven natuurlijk.

KASTEEL HEESWIJK is een voormalige waterburcht bij Heeswijk in Noord-Brabant en dateert uit de 11e eeuw. In 1080 ontstond er een voorloper van het huidige kasteel, een zogenaamde motte-burcht. In de loop van de middeleeuwen werd de motte (kasteelheuvel) afgevlakt en werd op de plaats van de burcht een kasteel gebouwd. Het kasteel heeft meerdere malen een rol gespeeld in de geschiedenis en als je op de link klikt kun je het allemaal lezen.

Je kun helemaal rond het kasteel fietsen of lopen natuurlijk en dat deden we ook. Er zwemmen al jaren een paar zwarte zwanen in de gracht, maar toen we er aan kwamen zwommen ze snel weg, je kunt op deze foto nog net een stukje zien. 

Sinds 1987 is de Stichting Kasteel Heeswijk volledig eigenaar van het kasteel. De Wapenzaal van het kasteel doet dienst als officiële trouwlocatie van de gemeente Bernheze. Dankzij de inzet van vrijwilligers is het kasteel (behalve op maandagen) iedere dag toegankelijk voor bezoekers en er zijn rondleidingen voor individuelen, groepen en scholen. Wij hebben dat ook eens gedaan en het was erg leuk, het is al een hele tijd geleden, maar ik denk als de sluiting vanwege corona voorbij is, we maar eens op herhaling gaan.

Watertoren 40. Heeswijk.

Gisteren en vandaag, sneeuw en frappant is dat terwijl ik nu dit blog begin te maken, op de radio Sometimes it Snows in April van Prince begint. Was te verwachten natuurlijk. Heel ander weer was het vorige week woensdag, meer dan 20º en dus maakten we een leuk tochtje naar deze watertoren.

De watertoren is onderdeel van Kasteel Heeswijk, maar over de toren is niet veel te vinden en wat ik HIER vond aan informatie was, na het lezen van de reacties, heel verwarrend.

Ik hou het dus maar bij deze twee foto's en ga zeker nog eens verder op onderzoek uit.

We hebben in elk geval een leuke dag gehad. Het restaurant in het kasteel was gesloten, maar we hadden zelf koffie meegenomen en de zon scheen, dus heerlijk toch !

Daarna nog meer leuke dingen tegengekomen die dag, maar daarover een volgende keer.

2000 km + bijwerken.

We zouden nog een beloning bedenken voor elke duizendste kilometer. Nou we hebben bedacht dat we kijken wat men op de adressen waar we regelmatig kwamen voor een koffie stop nu hebben bedacht. Op een adres zijn ze begonnen met pizza bakken en die kun je in het weekend afhalen. Dat deden we, elk een andere smaak, lekker hoor ! Dat was dus nog voor de 1000 km.

Twee weken geleden overschreden we alweer de 2000 km en dat vierden we vandaag. 

We wilden wel weer eens met het pont over de Maas. 

Die richting uit waren we sinds oktober vorig jaar niet meer geweest, dat kon ik zien op onze strippenkaart. 

C. had gekeken wat ze daar hadden op een voor ons bekent adres. 

Hadden ze koffie to-go, want we zouden daar rond die tijd zijn, jawel hoor met appelgebak of aardbeien kwarktaart.

We kozen de aardbeien.

Staandebeens opeten, dat wel, maar ach een kniesoor die daar moeilijk over doet.

Er stonden wel banken langs de Waal, want daar waren we nu, maar het waaide nogal en op het terras stonden we uit de wind.

Op naar de 3000 km en benieuwd wat het dan zal worden.

 

 

Crea 2021 - Alfabet - week 7 - G - Getuigschrift.

 

Er zijn in het afgelopen jaar heel wat kasten uitgeruimd, schoongemaakt, spullen uitgezocht en weggedaan. Maar er zijn toch dingen die je niet kunt weggooien. Zo ook deze GETUIGSCHRIFTEN, ze zijn van mijn vader. Zo leuk, die versieringen rondom, ik kan me niet herinneren dat ik zelf ooit zo'n mooi GETUIGSCHRIFT  heb gekregen. Mijn vader is van boeren afkomst, dus daarom zal hij wel zo'n cursus hebben gevolgd. Hij is trouwens zelf geen boer geworden, maar ging werken bij een zaadveredelingsbedrijf .
Het tweede GETUIGSCHRIFT vind ik nog mooier, het lijken wel kleine schilderstukjes.

We hebben ook nog een diploma gevonden en ze worden nu ingelijst. Onze dochter wou er een en onze zoon ook, leuk toch ! Nou dit kwam dus mooi van pas voor de letter G van deze week.

Maar dit zou wel heel makkelijk zijn, daarom ben ik nog snel begonnen met het borduren van het kleine letter alfabet op mijn stekenlap tot aan de letter G. 

Fijn Paasweekend voor iedereen.

Watertoren 39. Oss.

Zondag was ons eerste werk, deze watertoren fotograferen. Hij stond al lang op ons lijstje, maar zoals wel vaker gebeurd wanneer iets dichtbij huis is, ach dat doen we nog  wel een keer en zo wordt het steeds uitgesteld. Nou hier is hij dan en het viel niet mee, want je kunt er niet dichtbij komen.

We zijn helemaal rondom gereden en hebben van verschillende kanten foto's genomen, maar helemaal, dat ging niet. Aan alle kanten is staat er wel een  gebouw in de weg.

De watertoren is gebouwd in 1951 voor het chemisch bedrijf Zwanenberg Organon. Het architectenbureau van jhr. A.P. Wesselman van Helmond en J.A.G. van der steur jr. ontwierp de 35 meter hoge toren. Het is een strak en en functioneel ontwerp, met één bijzondere karakteristiek, namelijk het glazen trappenhuis langs de top van de buitengevel. De toren zelf is een strakke, witte pijp, zonder verder uiterlijke aanduidingen van een waterreservoir.

De toren maakt deel uit van de watervoorziening van Organon ten behoeve van koeling, brandbestrijding en een eigen waterleidingnet. Het benodigde water werd opgepompt uit een twintigtal bronnen op het eigen terrein, vanaf een diepte van 15-20 meter. Dat werd vervolgens gefilterd en ontijzerd. De watertoren, met een reservoir van 85 m³, diende om de waterleiding op druk te houden.

De watertoren is na bijna 60 jaar nog steeds in gebruik. In 2009 is de toren gerenoveerd. In het verleden heeft de bedrijfsbrandweer de toren ook wel gebruikt voor trainingen met persluchtmaskers. Wie de trap op en neer kon zonder het masker van zijn hoofd te trekken, was geslaagd. Ik vind het, vooral door het glazen trappenhuis, een mooie toren. 

 

(informatie van het bhic)

Geduld is een schone zaak.

Twee zakjes met bollen kocht ik van de Allium Christophii. Tien bollen in elk zakje en ze zijn ook allemaal opgekomen. Ik had ze in twee grote potten gepoot. Afgelopen zomer stonden ze volop te bloeien en kregen héél veel bezoek van bijen, echt mooi om te zien.

Ook toen ze helemaal verdroogd waren, vond ik ze nog mooi. Heel decoratief in een grote glazen vaas en een had ik er onder de stolp gelegd. Een foto daarvan maken viel nog niet zo mee, door al die weerschijn in het glas, maar deze kan ermee door. Er zal best een methode voor zijn, maar ik ken die niet. En nu staan de gedroogde bloemen nog steeds in de vaas, op een na, want die heb ik verknipt en met heel veel geduld deze Mandala van gelegd. Ja, met écht veel geduld, want de stekeltjes hadden de neiging om steeds met elkaar in gevecht te raken. Toch kreeg ik het voor elkaar en nu ligt het werkje op tafel te pronken, voor zolang het duurt ! Trouwens, de bollen staan nog steeds in de pot en komen alweer op.

 

Crea 2021 - Alfabet - week 6 - F - Fiets.

 FIETS, had er nog iemand gedacht dat ik bij de letter F een ander woord zou kiezen, nee toch hè ?
Ik heb het woord FIETS opgezocht in enkele andere talen en er zijn best veel overeenkomsten.

Fiets, is wel duidelijk, Nederlands, alhoewel het ook bij Afrikaans staat.
Zìxíngche, dat is Chinees en daar kan ik geen touw aan vastknopen.
Podílato, dat is Grieks, een mooi woord en ik dacht meteen aan Podo (= pijn in/aan de voet. Zou kunnen dat er een connexie is.
Bizikleta, Baskisch en de volgende lijken daar allemaal wel op.
Vélo - Bicyclette, Frans en het ene is mannelijk en het ander vrouwelijk.
Bicycle - Biciklo, respectievelijk Engels en Esperanto.
Cykel - Sykkel, dat is Deens en Noors, grappig !
Kerékpár is Hongaars en lijkt op geen van de andere woorden.
Fahrrad, Duits en dat is voor ons nog wel te doen.
Bicicleta, Spaans en dat herkennen we nu wel enigszins ( Baskisch ).
Fyts, Fries, zo mooi geschreven en mag hier niet ontbreken.

De twee foto's (er lagen er zo'n 20) die ik gebruikt heb heeft mijn man, half jaren 80, gemaakt van zijn toen nieuwe racefiets. Ik herinnerde mij dat we ooit, op schilderles, met de belijning van een afbeelding moesten gaan spelen om weer wat nieuws te creëren. Zo ongeveer ben ik dat hier nu ook gaan doen, ongeveer hè !!!  Verder heb ik ook de tandwielen, die al eerder meededen, weer gebruikt. HIER lees je nog het een en ander over de Fiets.

In de bakstand.

Een paar weken geleden zag ik op het blog TOILYLU  Madeleines en ja dan krijg je er ook meteen zin in. Het was al een hele tijd geleden dat ik ze had GEBAKKEN dus meteen aan de slag, eerst nog met mijn eigen recept, maar nu ook met dat van toilylu, gewoon om te proberen en dit was het resultaat. 

Vorige week stond er op MORMORS

blog een recept van peren crumbel en omdat ik op het moment toch helemaal in de bakstand sta, moest dit ook maar eens op tafel komen. Als je toch bezig bent hè !

En wat hebben we gesmuld. Bij een nieuw recept is er dan meestal de vraag, bewaren we het recept, of kan het meteen weg worden gegooid. Nou deze keer was er geen twijfel, BEWAREN. 

NB; ik heb geen witte chocolade gebruikt, maar 60 gram puur en dat was voor ons voldoende. Warm of koud maakt ook niks uit alle twee heerlijk.

Watertoren 37 en 38. Eindhoven.

 

Vorig jaar zomer, om precies te zijn, 19 augustus fietsten we naar deze watertorens. Deze eerste toren staat op het terrein van de Technische Universiteit Eindhoven. Het was even zoeken, maar we vonden hem. Het is een kleintje en dat zie je wel op de linkse foto, daarom ook wist niemand waaraan we het vroegen, waar hij stond. We vroegen het aan twee wandelaars die daar liepen met hun hond en aan een fietser die aan het fotograferen was. De wandelaars wisten zeker dat er geen watertoren stond en de fietser, die vond het ook opmerkelijk, daar hij inwoner van Eindhoven is. We lieten hem de plattegrond zien en hij zou binnenkort zelf ook eens gaan kijken. De fietspad loopt over het terrein van de TU en de introductie dagen waren volop aan de gang. Overal kleine groepjes studenten die uitleg kregen en keurig afstand hielden.
Deze watertoren is niet in opdracht van een waterleidingbedrijf gebouwd, maar in opdracht van de universiteit zelf (toen nog Technische Hogeschool Eindhoven geheten). De toren maakte onderdeel uit van de eigen warmwatervoorziening van de TU/e. Hij is dus niet bedoeld voor de opslag van drinkwater, zoals bij de meeste watertorens het geval is. De toren is slechts 24,4 m hoog en heeft een inhoud van 110 m³ en staat een beetje weggestopt achter het CERES-gebouw. "CERES" staat voor Centraal Energie en REgel Station. Sinds 1959 voorzag dit centrale ketelhuis, gelegen midden op de Campus, alle universiteitsgebouwen van heet water voor de verwarming. Het benodigde bronwater werd in de toren opgeslagen. De toren is een ontwerp van architectenbureau OD 205 en is gebouwd in 1967.

De tweede watertoren van die dag, is helemaal geen echte toren zoals de meeste. 

Toen architect Wim Quist in 1968 de opdracht kreeg een nieuwe watertoren te ontwerpen, had hij duidelijk geen zin om de zoveelste ronde, bakstenen toren te bouwen. Hij ontwierp voor het drinkwaterleidingnet deze futuristische constructie, de enige in zijn soort. Elke bol heeft een doorsnede van tien meter en kan maar liefst 500.000 liter water opslaan. Dit maakt hem tot de grootste "watertoren" van Nederland. Wat Quist waarschijnlijk op dat moment niet wist, was dat hij meteen de laatste watertoren die in ons land gebouwd werd, had ontworpen.

Veel watertorens in Nederland worden niet meer gebruikt, maar deze wel. Een technisch hoogstandje, letterlijk: de hoge waterreservoirs zorgen door hun gewicht voor de druk op de lager gelegen leidingen, omdat het waterpeil altijd op dezelfde hoogte staat. Na de jaren 70 werden daar waterpompen voor gebruikt en verdwenen de torens. Maar op het moment dat men in Eindhoven allemaal tegelijk de wc doortrekt, blijft er dus gewoon water uit de kraan stromen. Met dank aan de waterbollen van QUIST.

Kleine geluksmomenten.

8 Maart, Internationale Vrouwendag. Daar heeft dit helemaal niks mee te maken hoor. De enige link zou kunnen zijn, dat de maakster van deze lekkere cupcake, al op heel jonge leeftijd met haar moeder en mij, haar oma, een paar keer meeging naar evenementen die toen georganiseerd werden. Onze kleindochter en trouwens ook haar vader, moeder en broer zijn fan van "wie is de mol". Afgelopen zaterdag was de finale en Bo had een hele schaal cupcakes gebakken en versierd. Op elke cupcake stond een letter. W-I-E  I-S  D-E  M-O-L een dan nog twee met een R, want Renée en Rocky waren de twee finalisten. Twee vrouwen, dat dan weer wel, supergoed en slim gespeeld. Heb ik van horen zeggen, want wij hebben het niet gevolgd, maar de cupcakes, met de letters van de "Mol"en de winnares, smaakten er niet minder om. Eerst dacht ik dat ze helemaal groen waren, maar toen ik het papier naar beneden deed, zag ik dat ze zelfs drie verschillende gekleurde laagjes had gemaakt en dat vind ik knap. O jee, mierzoet zou je denken, maar dat viel reuze mee. Moet toch eens vragen naar het recept.
Om op Internationale Vrouwendag terug te komen, hier stonden slechts Twee kleine berichtjes in de krant waar het zijdelings werd vernoemd en op t.v zag ik net alleen wat over de "viering" daarvan in Rusland. En dat is daar verworden tot een commercieel gebeuren, terwijl het daar met de vrouwen rechten echt hard bergafwaarts gaat.

Crea 2021 - Alfabet - week 5 - E - Eiffeltoren.

EIFFELTOREN is mijn woord en toen ik halfweg met mijn knip en plakwerk was dacht ik opeens, je hoort eigenlijk niet eens de E.

Als je het woord schrijft begin je natuurlijk wel met de E, maar spreek je het woord uit dan verdwijnt die E al meteen in de Ei.

Maar goed, ben toch maar blijven zoeken, knippen en plakken en dit is het geworden.

Ben er totaal niet tevreden over en als je Gustave hemzelf ernaar ziet kijken, hoor ik hem bijna denken, nou nou, die heeft er een mooi rommeltje van gemaakt.

Fijn weekend allemaal !

Watertoren 36. Waalwijk.

29 juli vorig jaar fietsten we naar deze toren.

De watertoren in Waalwijk, een oudje al, gebouwd in 1901-1902 en ontworpen door architecten Visser en Smit.

Ontwerpers en uitvoerders van drinkwaterleidingen.

De watertoren heeft een hoogte van 34 meter en een waterreservoir van 200 m³.

Brabant Water heeft besloten om in 2018 de toren  buiten gebruik te stellen, de waterdruk wordt nu geleverd vanuit waterproductiebedrijf Vlijmen.

Vlijmen is mijn geboorteplaats en natuurlijk zijn we daar ook nog even langs gefietst, het was tenslotte een mooie zonnige dag.

De informatie haalde ik van Wikipedia en of dat helemaal klopt weet ik niet, want ik zag HIER dat de toren in 2007 al buiten gebruik is gesteld.

Nou ja, misschien kom ik er nog eens achter, het was in elk geval een aardige fietstocht en, ik zocht het net even op in mijn eigen archief, we hadden 90.67 km op de teller staan.

Nog enkele watertorens van vorig jaar heb ik nog niet op mijn blog gezet, maar die komen er nog aan. In elk geval voordat we weer nieuwe gaan bezoeken.

Hoop wel dat dat niet meer al te lang gaat duren want manlief heeft al heel wat routes uitgezet en klaarstaan.

 

Onder de Maasbrug.

Eerst fietsten we deze ochtend een hele tijd in de mist en dat was eigenlijk best saai. Ook wel een beetje angstig, want op een gegeven moment werd het steeds mistiger en zag ik bijna C, die voor me reed, niet goed meer. Och och, het moet niet erger worden, bleek dat mijn bril dichtzat van de mist. 

Maar, zoals voorspeld, brak de zon door en konden we weer een end van ons afkijken.

Een paar keer had ik, onder de Maasbrug bij Ravenstein,  deze graffiti al gezien. Vond het wel leuk dat je door de eerste pijler verder kon kijken naar de volgende. Van de dijk af was het best nog ver en de achterste staat er dan ook niet zo duidelijk op. Laat ik het zo zeggen, in het echt was het mooier. Maar we doen het er maar mee :-)

 

Versieringen.

 

Wederom een fietstochtje langs de Maas.

Lekker zonnig, maar zal je zeggen, daar is weinig van te zien.

Dat klopt helemaal, want deze foto's heb ik een tijdje geleden gemaakt maar nog steeds niet gepubliceerd.

Nu we langs deze boerderij en het woonhuis reden, dacht ik er weer aan.

Ik heb laatst al eens gevels met sier metselwerk laten zien, maar dit is toch weer anders. Bij deze boerderij zijn de voorgevel en de zijgevel versierd, maar jammer genoeg de achtergevel niet.

Hier ook mooi getand metselwerk en versiersels door het gebruik van anders gekleurde stenen.

Vind dit ook wel wat hebben en ook hier, petje af voor het vakmanschap.

1000 km.

Nou ja zeg, onze eerste 1000 km in dit jaar hebben we al overschreden.
Ineens zagen we het en toen ik het nakeek, bleek dat het nog eerder was dan vorig jaar en toen vonden we het al snel.

Het is natuurlijk, op die ene week na dan, ook geen echte winter geweest.

We fietsten door de polder en zagen deze mooie groep zwanen lekker   rustig met z'n allen wat rondscharrelen. 

Luieren in de zon, af en toe wat pikken, relaxed toch ?

Mooi om te zien dus daar moest toch even een foto van worden genomen.

Wat mooi hè, die nekken, of moet je halzen zeggen.

Ze bewegen zo soepel, we stonden er een tijdje naar te kijken, maar ze gingen onverstoorbaar verder. Dat is wel eens anders, soms wil je vogels fotograferen, maar zodra je stopt vliegen ze weg.

Thuisgekomen konden we weer andere beestjes fotograferen, een stuk kleiner dan de zwanen en ook heel wat beweeglijker. Niet deze twee, maar die op de volgende foto, die kroop echt van de onderkant naar de bovenkant en was druk in de weer.

De door ons zelf ingestelde beloning voor elke duizendste kilometer moeten we nog bedenken, want misschien moeten we maar eens wat anders doen dan de gebruikelijke lunch.

 

Crea 2021 - Alfabet - week 4 - D - Dekbedovertrek.

 

Vorige week was onze dochter hier en kregen we het over deze nieuwe alfabet crea en de letter D. Ik kan natuurlijk gaan kijken in het woordenboek, maar dat doe ik eigenlijk nooit. Er moet gewoon een woord in mijn hoofd opkomen. Vaak komen er verschillenden, maar deze keer kwam ik niet verder dan Dobbelsteen en Droog. Onze dochter noemde ook verschillende woorden en toen kwam haar vader opeens met het woord Dekbedovertrek. Hoe kom je daar nou opeens bij zeg ik, nou ja, jij hebt er toch laatst een gemaakt !! Och ja dat is ook zo. 
Wij hadden namelijk een hele tijd geleden al, nieuwe matrassen gekocht. Dikker waren ze en daarom lagen ze hoger op het bed. Op de een of andere manier leken onze dekbedden toen te klein, ze lagen niet meer zo ver over de rand van het bed, maar ach het was zomer en nou ja, we zien wel !!
Toen werd herfst en kochten we toch maar nieuwe dekbedden en ja je raad het al, de oude hoezen pasten dus niet meer. Op zoek naar nieuwe, maar aangezien ik in mijn hoofd had dat ze van een soort spijkerstof moesten zijn was dat een heel gezoek. Had er al een keer online besteld, maar die vielen tegen en werden teruggestuurd. Dan maar stof kopen en zelf maken, wist precies wat ik wou en nog net vóór de lockdown vond ik HIER de stof die ik wou hebben. Gestreepte stof voor de kussens en effen, dunne spijkerstof voor het Dekbedovertrek. Die stof wordt meestal gebruikt voor overhemdblousen.
De  donkere kant heb ik nu boven liggen en de lichte kant onder, maar het kan ook andersom en de twee naden die er in zijn verwerkt zijn met dik garen doorgestikt. De donkere kant is met dik blauw/grijs garen doorgestikt en de lichte kant is met donkerblauw doorgestikt.
Van een van onze oude te kleine Dekbedovertrekken, heb ik van de grote ruit al kussenslopen gemaakt en aan de kleine ruit is een stuk spijkerstof gestikt, dat ik over had van het nieuwe Dekbedovertrek. Kun je het nog volgen ? Heb nu dus weer een nieuwe bovenkant en als de winkels weer open zijn ga ik op pad voor de onderkant. Heb er echt plezier in dat ik het nog kan gebruiken en niet zomaar weg hoef te doen als het eigenlijk nog goed is. En ach, zo blijven we bezig, toch ?

Ik heb een potje met vet.........

Ik weet niet of dit, hier overbekende  feestnummer, overal in het land vroeger werd gezongen, maar daar moest ik in elk geval aan denken. We hadden vet gesmolten én het was tenslotte toch Carnaval, vandaar. Kleindochter Bo was maandag hier en we gingen een heerlijk vogel buffet maken.

Uitgeperste sinaasappelschillen vullen, cupcake vormpjes, fondanthartvormpjes, en blikjes. Ach je kunt van alles verzinnen natuurlijk. We hadden geluk dat er nog sneeuw lag want daar konden we de pan met vet mooi inzetten om snel af te laten koelen.

De harten en de sinaasappels werden voorzien van een touwtje om in de boom te kunnen hangen. 

De cupcakes kun je gewoon in het vogelhuisje zetten. ik had trouwens ook nog twee halve kokosnoten liggen, dus die kwamen ook van pas.

Ziet er toch lekker uit al zeg ik het zelf. De vogels kregen natuurlijk al goed te eten, maar dit is toch wel wat anders. We zijn er lekker samen mee bezig geweest. ik knutsel graag en Bo houdt er ook wel van. Hier het resultaat van onze, toch wel vette, knutsel creaties. We hebben alles gedeeld en nu maar hopen dat de vogel er nog even wat aan hebben, want met die warme dagen die er aankomen weet ik het ook niet !