De groene rok.

 

Hebben jullie dat ook wel eens, dat je iets wil fotograferen en dat er op je beeldscherm een heel andere kleur verschijnt ? Onze kleindochter appte of ik even een foto wou maken van de groene lap stof die ze uit mijn lappenkist had gekozen, want ze was onderweg naar de stad om nog stof te kopen, want het moest een dubbele rok worden. Oké, doe ik even, nou ja even ? Ik probeerde het met de telefoon, opa probeerde het met zijn telefoon, ik pakte mijn fototoestel, opa probeerde zijn toestel, het was blauw en het bleef blauw. We legden de lap plat neer, we hingen de lap op, in het licht, in de schaduw, maar het mocht allemaal niet baten. Tot slot heeft opa de stof op de computer gehangen en de foto in beeld bewerkt om de juiste kleur door te kunnen appen. Ze ging voor de tweede keer naar Comic con in cosplay en HIER schreef ik er vorig jaar al wat over. Deze keer ging ze als half Elf half Druïde. De elfen oren vond ik wel grappig om te zien en een Druïde, nou dat komt van de Kelten, die woonden in stammen en elke stam had een Druïde. Dat kon een man of een vrouw zijn, waren erg wijs en wisten veel over de natuur. Ik heb me er niet in verdiept, maar bij onze kleindochter ging het over de natuur, (vandaar dat de rok groen moest zijn) en daarom bedacht ze dat er ook nog een buideltje bij haar outfit hoorde in de vorm van een blad. Mam, kun je dat nog voor mij maken ? Dus haar moeder zocht naar materiaal, maar er lag alleen nog een stuk leer met een gat erin in de goede kleur. Dat was voor Bo geen probleem, want in de natuur is ook niet alles perfect en in een blad zit ook wel eens een gat. Alles was op tijd klaar, op het nippertje dat wel, maar ze hebben een super dag gehad. Haar broer ging voor de eerste keer ook mee met de vriendengroep, maar die ging as himself.

Enthousiast.

 

Vorige week gingen we kijken naar het optreden waarvoor de jeugd drie dagenlang had geoefend. Bij het Maaslandcollege was weer een groep van Heartglobal te gast. Jongeren die uit alle delen van de wereld, op scholen, samen met de leerlingen een zang en dansshow in elkaar zetten. Ze krijg onderdak bij gezinnen en bij onze dochter was deze keer een meisje uit Japan. Vorige keer een meisje uit Amerika. Onze kleinkinderen vinden dit ook leuk, want er wordt volop Engels gesproken en dat is fijn, wanneer je op de tweetalige opleiding zit.

De bovenste foto is van de groep die hier te gast was. Ze stelde zich natuurlijk voor, uit welk land ze kwamen, zongen in hun eigen taal en traden een half uur op. Verder werd elk optreden samen met de leerlingen gedaan.

Dit luchtorkest vond ik heel leuk. Met de muziek van het grote orkest op het beeldscherm erachter, werd er solo op lucht instrumenten gespeeld. Blokfluit zie je, mond harmonica, dwarsfluit, grote trom, hartstikke leuk.

Het gaat er ook om, dat men dingen doet waarvan je voorheen dacht, dat kan ik nooit, of dat durf ik helemaal niet en dat je de angst overwint en je het met ondersteuning, samenwerking en hulp toch voor elkaar krijgt.

Ik vroeg onze dochter, wat deden jullie zoal 's-avonds ? Nou. gezellig samen eten en Hiyo, het Japanse meisje, vond boerenkool met worst heerlijk, ze schepte twee keer op. Ook hebben ze gesjoeld, een spel wat voor haar onbekend was, maar dat ze vol enthousiasme speelde. Pepernoten werden er gebakken en ze konden natuurlijk niet al te laat naar bed. Kortom, het waren drie mooie dagen.

Mooi dat we er wat van mee hebben kunnen beleven.

De foto's zijn gemaakt met een telefoon, vanuit een donkere zaal, blijft moeilijk, maar zo krijg je toch een indruk.

, 

2 films.

 

Ik blog niet vaak over een film, maar deze twee vond ik echt de moeite waard. Vorig jaar werden er meerdere films uitgebracht over de nasleep van de terroristische aanslagen in Parijs van november 2015. Revoir Paris was er een van. Als je zo'n aanslag overleeft, blijf je verdoofd achter. Zo ook de hoofdrolspeler van deze film, Mia, gespeeld door de Belgische actrice Virginie Efira. Mia kan zich van de aanslag in een Frans etablissement achteraf nauwelijks iets herinneren. Die aanslag wordt in beeld gebracht zonder dat we precies zien wat er gebeurt. We zien uitsluitend Mia's beperkte perspectief, terwijl zij zich verstopt onder tafels en zo ver mogelijk bij het ratelende geweervuur wegblijft. Zo weten wij als kijker niet meer dan Mia. En dan neemt het leven weer zijn normale loop, of toch niet.....

Drie maanden na het overleven lukt het haar nog niet om haar oude leven op te pakken en om zich te herpakken gaat ze op onderzoek uit naar wat er precies gebeurde op die fatale avond.

Regisseur Winocour heeft bewust voor deze vorm gekozen om het trauma en de verwerking ervan te verbeelden. Ze weet waar ze het over heeft; haar eigen broer overleefden de aanslag op poppodium Bataclan. Het is ontroeren, maar zeker ook interessant om te zien hoe Mia haar weg uit de duisternis zoekt.

Deze film is anders en toch ook weer niet. Germain geniet volop van zijn pensioen wanneer hij op 75-jarige leeftijd plots weduwnaar wordt. Meteen snelt zijn familie te hulp en dringen ze zichzelf op om voor hem te zorgen. Maar hij heeft andere prioriteiten, want hij en zijn vrouw hebben elkaar iets beloofd voor zij stierf. Daardoor belandt Germain in een hedendaagse dansgroep met een excentrieke choreografe. Al dansend leert hij te rouwen, maar daar durft hij zijn familie niets over te zeggen, bang dat ze hem het dansen ontraden of zelfs verbieden.

Last Dance vertelt het verhaal van Germain met een warme oprechtheid. Het verhaal blijft klein en het drama wordt niet opgeblazen. Het gaat simpelweg om Germains groei, zijn rouwverwerking en de moeite die hij heeft met de bedrukkende bezorgdheid van zijn familieleden. Acteur François Berléand speelt zijn rol met verve en het mooiste is om te zien hoe zijn personage daadwerkelijk ontspant en flexibeler wordt naarmate de repetities van de dansvoorstelling vorderen

De familie wordt wat karikaturaal neergezet maar is zeker niet storend.

Een film over een bijzondere manier van rouwverwerking door dansen.

Voor mij waren beide films echt de moeite waard om te zien. 

(bronnen De Volkskrant, Filmkrant, Filmtotaal en Moviemeter.)

Aan de muur.

 

Toen we de watertoren van de oude Verkade fabriek in Zaandam hadden gefotografeerd en lekker op het terras wat hadden gedronken, moest ik ook nog even naar binnen. Zag er gezellig uit en het is zeker een plek om nog eens terug te gaan. 

Bij het naar binnen lopen had ik dit niet gezien, maar bij het weer naar buiten gaan was dit écht niet te missen. De Verkade albums van JAC. P. THIJSSE. 

Toevallig hadden we in diezelfde week op t.v een programma gezien van Huub Stapel. Hij was bij de IJsel en had het boek (bovenste rij middelste boek) in zijn hand. 

Was trouwens een mooi programma, volgens mij heette dat ook Langs de IJsel.

Ik raakte aan de praat met een meisje wat daar werkt en zij wees me op een wand met nog meer van Thijsse. 

Was toch weer een onverwachte toevoeging bij onze watertorentocht.

Pastinaaksoep met paddenstoelen en spekjes ( RvdM )

 We eten regelmatig pastinaak, maar dan altijd uit de oven. Pastinaaksoep maakte ik nog nooit, tot afgelopen zondag. Het recept ligt al een poos in mijn map, zondag had ik tijd en dus probeerde ik het uit.

Pastinaaksoep met paddenstoelen en spekjes.     Hoofdgerecht 4 pers.

3 el olijfolie + 2 sjalotten, gesnipperd + 800 g pastinaken. geschild en in stukjes + 2 kruimige aardappelen. geschild en in stukjes + 150 ml droge witte wijn + 3 groentebouillonblokken + 1 laurierblaadje + 125 g gerookte spekreepjes + 2 schalen paddenstoelen herfstmelange (à 150 g), in stukjes + 125 ml slagroom + 3 takjes peterselie, fijngehakt + 1 volkoren stokbrood. extra staafmixer.

1 Verhit in een soeppan 2 el olijfolie. Fruit de sjalotten. Schep de pastinaak en de aardappels erdoor en bak 4 min. mee zonder te laten kleuren.
2 Schenk de wijn in de pan. Verkruimel de bouillonblokjes boven de pan en voeg 1½ L water en het laurierblaadje toe. Breng aan de kook.
3 Draai het vuur laag en kook de soep in 15 min gaar. Verhit intussen in een koekenpan de laatste el olijfolie. Bak de spekreepjes in 4 min. knapperig uit. Schep de paddenstoelen erdoor en bak nog 4 min. Voeg de peterselie en peper naar smaak toe.
4 Pureer de soep van het vuur af met de staafmixer. Breng eventueel op smaak met wat extra peper. Roer de slagroom erdoor. Schep de soep in 4 kommen of op borden en schep er het paddenstoelenmengsel in. Serveer met stokbrood.

Tip: vervang voor een vegetarische soep de spekreepjes door vegetarische reepjes of vegetarische ham blokjes.

Wij aten er nog een lekkere herfstsalade bij met warme geitenkaas. 

Groen en rode bladsla nam ik daarvoor, walnoten, druiven, appel een kleine ui en een zelfgemaakte mosterdvinaigrette.

 Rozijnenbrood, zachte geitenkaas, tijm, honing en notenolie. Maak van de bovenste ingrediënten (hoeveelheden bepaal je zelf) de salade.

Het rozijnenbrood bestrijk je dik met geitenkaas, die bestrooi je met de tijm, besprenkel met honing en een klein beetje olie. Bak de sneetjes ± 10 minuten goudbruin en knapperig. 

Smakelijk.

Watertoren 165 - Zaandam.

 

Nou, de zesde en laatste watertoren van die dag (zondag 3-9) en wat staat die op een mooie plek. Prachtige oude gebouwen en veel is gerestaureerd. Tegen de noordoosthoek van dit gebouw, naast de inham staat de rechthoekige watertoren van vijf bouwlagen onder steil, met rode kruispannen gedekt schilddak waarvan de korte nok haaks op de Zaan staat en wordt bekroond met een smeedijzeren sierhek met windwijzer in de vorm van een ruiter. Elk van de vier dakschilden heeft een kleine dakkapel onder steekkap met rode leipannen en piron (is een op een voet staand ornament op het uiteinde van een nok van een dak). Op het uitgemetselde muurwerk van de kapverdieping staat respectievelijk aan zuid, oost en noordzijde in grote letters: BESCHUIT/VERKADE/KOEKFABRIEK.

Ik zei het al, een prachtige plek en een heerlijk terras aan het water, waar we natuurlijk hebben gezeten. 

Aan de overkant van het water stond ook nog zo'n oude fabriek en verder in de straat was nog van alles te zien aan mooie geveltjes.

De watertoren bevat een waterreservoir ten behoeve van de sprinklerinstallatie. 

De watertoren in Zaandam is gebouwd in 1880.

Een leuke dag was het en wat een oogst aan supermooie plekjes en torens. Kom binnenkort  nog een keer terug op deze plek, want er was nog wat leuks te zien.

(bron rijksmonumenten)

Watertoren 164 - Kwadijk.

 

Wat hebben we vandaag toch prachtige statige hoge watertorens gezien. Deze, in Kwadijk is ook weer zo'n mooie, ontworpen door architect B.F. van Niefelt en gebouwd in opdracht van het Provinciaal Waterleidingbedrijf (PWN) van Noord-Holland in 1925.

De toren licht aan de zuidzijde van de Kwadijk en kan via een rechte oprijlaan worden bereikt.

Helaas konden we alleen foto's maken vanaf dit gesloten hek. Best begrijpelijk hoor, want de toren wordt bewoond.

Bij het ontwerp is getracht een zo groot mogelijke optische eenheid tussen torenschacht en reservoirgedeelte te bewerkstelligen. 

Wij vinden dat goed gelukt, ziet er prachtig uit, deze 45,5 meter hoge toren met twee waterreservoirs die elk een inhoud hebben van 500 m³.

De architectuur vertoont verwantschap met de art deco.

Na jarenlange dienst is de watertoren enkele jaren geleden gesloten en verkocht aan particulieren en die wonen daar prachtig.

We konden gelukkig nog de dubbele paneeldeur met verticale glasstroken, die geplaatst is in een Art Déco omlijsting, fotograferen en de hondjes kwamen daarbij nieuwsgierig kijken.

De watertoren heeft de status rijksmonument.

(bron monumentenregister)

Watertoren 163 - Hoogkarspel.

Nou je zou kunnen zeggen, is dit geen vergissing en zijn dit foto's van de watertoren in Wieringenwaard. Een vergissing is het niet, maar hij lijkt er verdacht veel op. Dat kan bijna niet anders want  de ontwerpers B.F. Nievelt en W. Mensert mochten opnieuw, van de PWN (Provinciaal Waterleidingbedrijf Noord-Holland) hun vakmanschap tonen. De watertoren in Hoogkarspel, gebouwd 1930, heeft een hoogte van 49,10 meter en twee waterreservoirs van 600 en 400 m³, maar is niet meer operationeel.

 De toren toont gelijkenissen met de Amsterdamse school, is gebouwd op een twaalfhoekig grondplan, is uitgevoerd in rode baksteen, om een skelet van gewapend beton heen. 

Deze watertoren is in het centrum van Hoogkarspel te vinden en dat is opvallend omdat andere torens van dergelijke hoogte vaak op minder tot onbebouwde plekken staan.

De watertoren is van grote situationele waarde vanwege het beeldbepalende silhouet en heeft de status van rijksmonument.

Nog een leuk weetje, deze toren is de op een-na-hoogste van Noord-Holland.

(bron Wikipedia)

 

Watertoren 162 - Wieringenwaard.

 

Liet ik in het vorige blog de oudste bewaard gebleven watertoren van Noord-Holland zien, deze is de hoogste watertoren van Noord-Holland. De toren, die gebouwd werd van 1927 tot 1928, heeft een hoogte van 51,3 meter en heeft twee waterreservoirs van 600 en 400 m³.

Het ontwerp is van de architecten B.F. van Nieveld en W. Mensert. In 1996 is de toren buiten gebruik gesteld en kwam in particuliere handen. Nu is er een Retreat- en Trainingslocatie en kan er door groepen overnacht worden in themasuites en kunstwerken waar in geslapen kan worden.

 

En toen gingen we weer verder, op naar de volgende.

(bron Wikipedia)

Nieuwe watertoren - 161 - (Den Helder) .

Eerst stond er in Den Helder al een watertoren, gebouwd in 1856, de oude watertoren. Daarom hebben we het hier over de nieuwe watertoren in deze Noord-Hollandse plaats. Gebouwd in 1908 deze 40,15 meter hoge toren, die oorspronkelijk een waterreservaat had van 400 m³. Het is een ontwerp van architect JAN SCHOTEL en staat in het centrum van de stad, naast rotonde De Vijfsprong. Toen het werd gebouwd stond het op de grens tussen bebouwing en weilanden.

Van 1959 tot 1961 werd de toren verbouwd, kreeg een nieuw waterreservoir van 500 m³ en een betonnen laag aan de buitenkant. Dit was een idee van architect J.H.J. Kording. 

Eind jaren 80 werd de watertoren buiten gebruik gesteld en verkocht aan de gemeente Den Helder. Op de begane grond was ooit een café en daarboven een studio. In 1991 kwam er een tweede ingang op de begane grond en na de sluiting van het café was de binnenkant van de toren als klimmuur in gebruik. Rond 2005 was er een wenteltrap aan de noordoostzijde bevestigd, maar die is toch ook weer verwijderd want wij hebben geen trap gezien. Ook in 2005 is de toren weer gerenoveerd, de betonnen laag is verwijderd en weer bedekt met bakstenen. Hierdoor ziet de toren er nu bijna hetzelfde uit als bij de bouw in 1908. 

Of er nu nog wat gebeurd in de toren konden wij niet zien.

 
 

Watertoren 160 - Assendelft.

In tegenstelling tot de meeste watertorens, die we fotografeerden tijdens een fietsroute, gingen we die dag (3-9) al vroeg op pad met de auto, naar Assendelft. Deze watertoren is gebouwd in 1885 en werd ontworpen door architect D. de Leeuw. Het is de oudste bewaard gebleven watertoren in Noord-Holland. De toren heeft een hoogte van 41,85 meter en het waterreservoir heeft een inhoud van 1200 m³. 

De oorspronkelijke hoogte was 31,4 meter met een inhoud van 540 m³. In de jaren twintig vond een ingrijpende verbouwing plaats in de toren. Het reservoir en het dak werden verwijderd. De toren kreeg een veel grotere en hogere kop, waarin zich een betonnen reservoir bevindt. Ook meer recentelijk is de toren gerestaureerd en opnieuw verbouwd, hierbij werd de toren geschikt gemaakt voor kantoren. Op de bovenste etage is een horecagelegenheid gevestigd. 

De Assendelftse ijsvereniging organiseert jaarlijks (ijs en weder dienende) een schaatstocht "Rondom de Watertoren".

(bron Wikipedia)

 

Bijna vergeten.

 

C. was gisteren  bezig met foto's en zei, héé weet je dat hier nog bankjes staan van toen we de watertoren in Castricum hadden gefotografeerd. Nou, zou ik ze bijna zijn vergeten. Na een oproep van Judith Lang in de krant om mee te helpen om in coronatijd een bank met mozaïeken te bekleden, is dit het resultaat.

De bank staat tegenover het station. Ze had dit aan de gemeente voorgesteld, omdat ze depressief werd van het coronavirus. De gemeente ging er in mee en zo kon er met veel vrijwilligers aan de klus worden begonnen. Iedereen die eraan meedeed mocht een hart mozaïeken, later is er een geheel van gemaakt, want er moest natuurlijk ook wel rekening worden gehouden met afstand, zo stel ik me voor.

De gemeente, zo las ik, heeft zorg gedragen voor de financiering van materiaal en de plaatsing en eveneens kunnen ondersteunen bij het vinden van een geschikte werkplaats, namelijk de voormalige Bakkerij. Zal in Castricum wel bekent zijn, want het staat met een hoofdletter geschreven.

Een mooi initiatief en zo konden wij er ook van meegenieten tijdens ons fietstochtje. We hebben er niet op gezeten, want de bank stond pal in de zon en het was die dag bloedheet, maar mooi is ie !

Borden.

Gisteren toch weer gefietst, het weer viel niet tegen, alleen het laatste half uur begon het te druppelen.

Niet erg veel, maar voor alle zekerheid trokken we toch maar onze regenjack uit de fietstas. 

We hadden lekker koffie gedronken op een plek die op maandag altijd open is en op het toilet stond dit bord. Tja, hoe doe je dat hè.

Toen we verder fietsten zagen we nog een bord, een bord dat we nog niet eerder zagen.

Maar misschien jullie wel ! 

Wel een goed bord en daar mogen er best wat meer van geplaatst worden, want er zijn nogal wat fietspaden die om onderhoud schreeuwen, en anders wij wel. Voor de fietspaden dan hè !

 

Sporadisch.

Deze week toch nog drie fietstochten kunnen maken en op een van die tochten hebben we eindelijk deze échte boomhut gefotografeerd. Ik had hem al eerder ontdekt, maar was er niet zeker van of hij echt om de boom was gebouwd. Maar nu er al veel blad is gevallen en er misschien ook nog wel is gesnoeid, was het goed te zien. Jawel hoor, ze worden schaars, maar dit is er weer een. 

 

Watertoren 159 - Wormerveer.

 

De watertoren van de  ZEEPZIEDERIJ DE ADELAAR in Wormerveer is gebouwd in 1908. De stalen watertank staat op een zeven meter hoog bakstenen opbouw. Boven op de toren staat een beeld van een Adelaar als naamgever van de fabriek, waardoor de toren beeldbepalend is voor het complex. Dit zagen we van een kant en konden er niet dichterbij komen.

Dit zagen we van een andere kant. Vindt het wel een mooi beeld van het complex. 

In de bovenste link lees je veel over de geschiedenis van de fabriek en HIER wat een Zeepzieder is. 

Onze fietstocht van die dag gaf weer een mooi aantal watertorens en een mooi aantal kilometers op de teller.

(bron Wikipedia)

Watertoren 158 - Wormer.

 

Na de watertoren in Alkmaar was die van Wormer aan de beurt. Wat een mooi gebouwencomplex is dat en goed dat het bewaard is gebleven. De watertoren op het Hollandia complex aan de Veerdijk in het dorp Wormer stamt uit 1888 (inhoud en hoogte zijn onbekend) en is gebouwd ten behoeve van de sprinklerinstallatie van de fabriek. HIER nog wat informatie over de rijstpellerij. Het gehele complex, inclusief de watertoren, wordt beheerd door Stichting Hollandia, die in 1980 is opgericht en in 1994 is begonnen met het opstellen van een plan voor restauratie. De werkzaamheden zijn inmiddels voltooid en er zijn kantoor en bedrijfsruimte. De watertoren zie je hier in het midden op de eerste foto. De toren is aan de achterkant van het complex aangebouwd. Daar konden we verder niet bijkomen. 

Op naar de vierde en laatste van die dag.

Watertoren 157 - Alkmaar.

 

Voor de tweede watertoren op onze route, fietsten we van Castricum naar Alkmaar. Deze toren is ontworpen door de architecten J.C. Franken en A. Holmberg-de Beckfelt en werd gebouwd in 1900, heeft een hoogte van 31,40 meter en had een waterreservoir van 800 m³.

Het water werd omhoog gepompt vanuit de duinen bij Bergen. deze watervoorraad zorgde voor een constante druk op het waterleidingnet en was een buffervoorraad bij calamiteiten. Oorspronkelijk had de watertoren kantelen; daardoor deed het gebouw sterk denken aan de burcht in het stadswapen. Deze kantelen zijn echter in 1955 bij een restauratie van de bovenbouw weggehaald.

De Alkmaarse watertoren is niet meer operationeel, huidig gebruik, kantoor. De toren is een gemeentelijk monument.

Toen wij er aan kwamen rijden dachten we dat men er wat bovenop aan het zetten was met die grote mobiele kraan, maar dat was niet zo. Er was een storing geweest en een mevrouw die achter de toren woont en net voorbij kwam lopen vertelde mij dat ze bijna heel de nacht niet had geslapen van het alarm. Het had schijnbaar nogal lang geduurd eer het afgezet werd.

(bron Wikipedia)

Watertoren 156 - Castricum.

 

Deze watertoren uit 1908-1909, maakte deel uit van het ziekenhuiscomplex Duin en Bosch en werd ontworpen door J. Scholtens, hoofdingenieur van de Provinciale Waterstaat van Noord-Holland. Met het toezicht op de uitvoering werd hoofdopzichter A. van Vliet belast. De uitvoering van het reservoir was in handen van F.A. Neuman, Esweiler (D). Het met behulp van vijf, 36 tot 60m diepe boorputten opgepompte duinwater, werd na te zijn ontijzerd en gefilterd, opgeslagen in een waterkelder van waaruit het naar het reservoir van de watertoren werd geperst. In 1936 is de watertoren voorzien van een extra ommanteling van staal en in 1965 is er rond de reservoir-ommanteling een omloop aangebracht. De toren heeft tot eind 70-er jaren dienst gedaan voor de eigen watervoorziening van het Provinciaal Ziekenhuis.

De 33,50 meter hoge toren heeft een betonnen fundering waarop een achthoekig basement dat evenals de ronde schacht erboven taps toeloopt. Het basement is opgetrokken in bruinrode waalsteen in kruisverband met snijvoeg en aan drie zijden voorzien van een getoogd negenruits venster van gietijzer. In de zuidzijde bevindt zich een terugliggende getoogde deur waarin een zesruits raam. De overgang van het achthoekige basement naar de ronde schacht wordt gevormd door een gepleisterde waterlijst waaronder een fries van gesmoorde baksteen.

De in rode baksteen opgetrokken schacht telt tien getoogde zesruits vensters van gietijzer: in de west- en oostkant  drie boven elkaar en in de noord- en zuidzijde twee. De ommanteling van het hoogtereservoir heeft een flauwhellend kegeldak voorzien van een overstek en een lantaarn. In de ommanteling bevinden zich enkele kleine vensters. 

Dat laatste is volgens mij nog wel aan één kant, maar aan de andere kant is een gigantisch raam waardoor men een prachtig uitzicht heeft.

Het bovenste gedeelte is dan ook één hotelkamer.

Achter de watertoren stond nog een gebouw, wat waarschijnlijk wel bij de watertoren heeft gehoord. Boven de deur staat de tekst, herstelwerkplaats en ketelhuis.

Nou dit was de eerste watertoren van weer een zonnige fietsroute op 29 augustus en die dag overschreden we ook de 7000 km.

Bron: monumentenregister.cultureelerfgoed.nl