Watertoren - 198 - Kuinre.

Na Olst reden we verder naar Kuinre, met de auto, omdat de watertorens te ver uit elkaar lagen om er een fietsroute van te maken. De meeste watertorens deden we op de fiets en dat was superleuk en voor de torens die we dit jaar nog gaan doen, proberen we ook een fietsroute te maken, maar nu even niet. 

Deze watertoren van Kuinre is gebouwd in 1933, is 35,45 meter hoog en heeft een betonnen vlakbodem waterreservoir met een inhoud van 120 m³. Wat ik opvallend vind, is het gegeven, dat ook na de bouw van deze toren de waterdruk in Kuinre nog jarenlang niet hoog genoeg was. Deze watertoren in de bebouwde kom van Kuinre (Steenwijkerland) heeft de status van Rijksmonument.

In 2004 verkocht watermaatschappij Vitens de watertoren aan een projectontwikkelaar die er een penthouse voor zichzelf in wilde bouwen plus drie andere appartementen. De verkoop was onderdeel van het afstoten door Vitens van vijf watertorens, drie waterreservoirs en een pompstation en vond plaats na overleg met de Stichting Industrieel Erfgoed en de gemeente Steenwijkerland. Het leek erop dat er van de plannen niet veel terecht is gekomen, tenminste, wij konden er weinig van zien.

De toren is ontworpen als een rechthoekige schacht, waartegen aan twee zijkanten risalieten zijn gezet. Een risaliet is een soort uitbouw aan de buitenkant van een gebouw. De schacht heeft een entree met baksteen stoep en betonnen luifel, een plat dak, uitgevoerd als rondlopend balkon, een dakopbouw en een vlaggenstok, die is gevat in twee betonnen platen. De risalieten zijn bovenin beëindigd met opvallende hoekvensters in kwartronde vorm. Zij zijn uitgevoerd als glas-in-beton vensters met brede regels en dunne stijlen. 

Deze beeldbepalende watertoren met details in art-deco stijl is architectuur-historisch van belang vanwege zijn vormgeving. Door zijn vorm, ligging en maat is de toren van groot stedebouwkundig belang voor Kuinre. 

Daar kan ik me wel in vinden, het is een mooie plek.

Tekst uit het monumentenregister.

Bron wikipedia.

 

Watertoren 197 - Olst.

 

Kijk eens, de zon, bomen en struiken volop in het blad, foto's gemaakt op 15 september vorig jaar. Het werd dus wel tijd om er wat over te publiceren.  Bloggen staat op dit moment op een laag pitje, maar ik heb nu het gevoel dat ik uit mijn winterslaap ontwaak. Het was toen  onze laatste dag vol met watertorens, te beginnen in Olst. 

Deze watertoren is ontworpen door architecten P.J. de Gruyter en C. Poederoyen en is gebouwd in 1962, heeft een hoogte van 41,55 meter en had een waterreservoir met een inhoud van 900 m³. Het gebouw diende als klokkentoren van de dichtbijgelegen rooms-katholieke kerk.

In 2004 heeft watermaatschappij Vitens uit Zwolle de watertoren verkocht voor 32 duizend euro. In de zomer van 2006 is men een verbouwing gestart in de toren. Er zijn vijf appartementen gerealiseerd met elk twee woonlagen. De kerkklokken in de toren en het kruis bovenop werden in 2016 verwijderd. Ik mag hopen voor de bewoners dat de klokken niet tot die tijd werden gebruikt.

Op de toren is een reliëf aangebracht met de tekst : WATER ZAL TEVOORSCHYN KOMEN ZODAT HET VOLK KAN DRINKEN, naar Exodus 17:6

Bron Wikipedia.

Kerstwens !

 

Saai !

 

Dat slaat niet op dit werk, maar mijn oppaskind van vroeger sprak die woorden uit toen ik de gordijnen open schoof en zij naar buiten keek, het was toen net zo'n weer als gisteren. Mijn man vond dit uitgelezen weer om naar een museum te gaan. De tentoonstelling van de realistische, in Venlo geboren schilder Evert Thielen - De Luiken Open, was ons doel. Lang geleden zagen we voor het eerst zijn werk en waren onder de indruk. Ik kocht toen ook zijn boek en toen ik het net opende kwam er het krantenknipsel uitvallen, naar aanleiding waarvan we toentertijd naar die tentoonstelling in het Cobramuseum gingen, september 2002 staat er boven. Vier grote veelluiken hingen er, waaronder ook dit, De Schepping. Hier in geheel geopende toestand.

Dit is een detail, Thielen schildert  zichzelf vaak ook op zijn werk, maar zo dat hij niet nadrukkelijk aanwezig is. Op dit veelluik zelfs vier keer, maar daar moet je wel op attent gemaakt worden. Als je goed kijkt zie je hem in die vissenkom, hij zit daar te schilderen, ook in de andere twee glazen voorwerpen is hij te zien, maar dat was moeilijk te fotograferen. Links op het bovenste werk zie je hem ook.

Je kunt alle veelluiken zien van alle kanten , open, gesloten en de de achterkanten. Er staat aangegeven op welke tijd men welk werk gaat openen en er ook wat bij wordt verteld. Degene die het uiterst voorzichtig opent, is ook de verteller. Van de eerste fase, de gesloten toestand, die de ongerepte natuur toont heb ik geen foto, maar de tentoonstelling duurt nog tot 23 februari 2025. Echt een aanrader !

De tentoonstelling bestaat uit twee delen en ging verder op de boven verdieping en ook daar was prachtig werk te zien, een stuk kleiner maar o zo mooi.

Het werk links vond ik grappig en draagt als ik het goed heb onthouden de naam Moment suprême, het werk rechts vond ik prachtig, hoe kan iemand zo goed een gebroken glas schilderen, net of het daar echt ligt.

Het laatste wat ik hier laat zien is dit sneeuwlandschap met de schaatsen, gewoon uit nostalgie. ik schaatste héél lang geleden ook op dit soort schaatsen, vandaar !

O ja, voor ik het vergeet, t/m 23 februari is er ook nog de openluchttentoonstelling VENLOVERLICHT.

Engel.

Het was koud vandaag, maar toch hebben we een paar rondjes gefietst. We zouden eigenlijk langs de Maas gaan i.v.m de windrichting, maar toen bedacht C. wat anders en gelukkig maar. Nu kwamen we langs deze Kerstengel. Die zit daar al een paar jaar rond deze tijd en ik vind het een hele mooie. Vleugels van dennentakken en sfeervol verlicht. De eerste keer dat ik de engel zag, riep ik dat naar mijn man, maar die had niks gezien. Vorig jaar kwamen we er weer langs, hij zag de engel toen wel, maar al pratend fietsten we door, weer geen foto genomen, wat is dat toch ! Daarna kwamen we er nog eens langs, was de engel weg, of zou ik niet goed gekeken hebben ? Maar vandaag, ha ik sprong meteen van de fiets, et voici ! Eindelijk een foto.

Sinterklaas !

 Gisteren vierden we Sinterklaas, met kinderen en kleinkinderen. Sint lekkernijen voor bij de koffie/thee of wat anders en dat anders, bracht al snel nattigheid. Ik had bedacht om een echt tafelkleed over dat van plastiek te leggen, maar dat was van korte duur. Een groot vol glas ging er meteen al overheen.

Niet getreurd hoor, hulp genoeg bij het droogmaken van vloer, stoelpoten en zittingen en op plastiek kun je ook lol hebben en dat hadden we. 

Iedereen had leuke cadeautjes gekocht voor het Sinterklaasspel, sommige waren heel klein, maar zaten in een grote verpakking, sommige waren grappig, sommige praktisch en zoals altijd waren er ook bij die iedereen wou hebben. 

Dan wordt het natuurlijk spannend met dobbelen en het verschuiven van naar je linker of rechter buurman of het moeten weggeven van alles. kortom, het was weer leuk. 

Meestal blijft iedereen eten na afloop, maar nu was het anders. Kinderen en kleinkinderen hadden nog steeds een lunch van ons tegoed en omdat het er door  omstandigheden nog steeds niet van was gekomen, hadden we besloten om dit te combineren met deze dag. 

En zo vertrokken we naar de bowlingbaan, waar iedereen fanatiek aan de gang ging, tja wat worden ze groot, onze kleinkinderen. Ik geniet ervan om ze zo bezig te zien.

De lunch werd zodoende vervangen door grillen, want dat kon na afloop daar plaatsvinden. Iedereen vond het geslaagd en wij ook.

RADICAL.

Vorige week donderdag zagen we deze prachtige film. RADICAL, is een inspirerende en ontroerende film die de kracht van onderwijs en de onvermoeibare strijd voor gelijkheid en kansen voor alle kinderen laat zien. 

Het verhaal volgt een leraar die vastbesloten is om het leven van zijn leerlingen te veranderen, ondanks de vele obstakels die hij moet overwinnen. 
In een achtergestelde buurt in Mexico begint leraar Sergio Juárez (Eugenio Derbez) aan zijn nieuwe baan in een basisschool. Hij wordt geconfronteerd met een groep kinderen die door het systeem in de steek zijn gelaten en weinig toekomstperspectief hebben. 

Sergio besluit om het traditionele leerplan te negeren en gebruikt andere methoden om zijn leerlingen te inspireren en hen te later zien dat ze hun dromen kunnen waarmaken (tekst uit de folder)

Wat ik het mooiste vond van de film, was de manier hoe hij de kinderen leerde en inspireerde, om zelf te denken en uit te vinden hoe men ergens achter kan komen. De film laat zien hoe een bevlogen leraar van grote waarde is en de koers van vele levens kan veranderen.

Vakmanschap.

 De tentoonstelling DIOR - A New Look is geïnitieerd en bedacht door het Kunstmuseum en was nog niet op andere locaties te zien.

We gingen er heen omdat ik er al wat van gezien had op andere blogs en dat had me nieuwsgierig  gemaakt.  Het was echt weer de moeite waard, wat een vakmanschap straalt er vanaf en dan heb ik over al het werk dat verricht is door de coupeuses, naaisters, borduursters, strijksters en noem maar op. Natuurlijk niets ten nadele van de bedenkers en ontwerpers van dit alles, maar die krijgen meestal wel genoeg aandacht.

Van alles zagen we, jurken waarvan je dacht, is daar wel in te lopen, maar ook cocktailjurken die best draagbaar zijn. Het roze ensemble, prachtig gemaakt, doet me terugdenken aan de tijd dat die wijde mouwen in waren. Een zomerjurk had ik met zo'n mouwen het fladderde je lekker koel. Een speciale namiddagjurk had ik dan weer niet, maar deze vind ik écht een schatje, vooral de geplooide mouwkapjes en het geplooide bovenlijf.

Heel wat plooi uurtjes moeten hier ingezeten hebben, tja je bedenkt het en het is nog uitvoerbaar ook.

Ik laat zo her en der maar wat zien, om een indruk te geven, want er  was zo gigantisch veel dat het moeilijk was om te kiezen. 

Bijzonder was ook de gigantische hoeveelheid sieraden, afkomstig van de grootste particuliere verzamelingen ter wereld. Helaas zijn onze foto's daarvan mislukt. Dus zou je het allemaal in het echt willen bekijken, wat zeer de moeite waard is, dan kan dat nog t/m 26 januari 2025.

"Creëer een Collage", nummer 10. de laatste.

 

In het voorjaar fietsten we langs witte judaspenning, dat moet ik onthouden dacht ik, want meestal zie je de plant in de kleur violet. Regelmatig komen we er langs en toen de bloemen uitgebloeid waren en de zaaddozen (lijken op penningen) eraan kwamen, zag ik tot mijn schrik dat ze er niet meer zo mooi uitzagen. Toch  heb ik er een bosje van geplukt, hopend dat de penningen na het pellen, er toch redelijk uit voor de dag zouden komen. Je kunt ze verwerken in een droogstuk, maar ooit heb ik er eens een Mandala van gelegd.

Nou, maar goed dat ik toch een bosje had geplukt, want bij de uitdaging van deze week, kwam het woord JUDASPENNING voor. De kleur  GOUDGEEL (of geel) GEEL werd het en dat gebruikte ik als ondergrond. SCHOEISEL dat lukte ook en het meisje, vrij JONG nog, kon daar heerlijk op gaan zitten om een lange brief (goh zou dat nog voorkomen) aan haar vriend te schrijven. De takjes met zaaddozen (zien er nog redelijk uit) en de losse zaadjes zijn ook in mijn boek geplakt. De rest gooi ik maar in de tuin. Bij het plaatje van de schoen was de veter aangetekend, maar dat was niet mooi toen ik het geknipt had en daarom heb ik er een echte schoenveter in gedaan.

De tiende en laatste is dit, maar Conny heeft weer een nieuwe uitdaging bedacht, kijk HIER om te zien welke. 

Koud/Warm.

 

Eigenlijk wilden we vandaag gaan fietsen, want er was nog zon beloofd, maar die liet zich pas erg laat zien, plan veranderd. We hadden nog wat boodschappen her en der te doen, moesten nog een boek ophalen bij de bibliotheek en mijn man was aan nieuwe handschoenen toe voor op de fiets. Hij wou wanten deze keer, maar dan met een duim en wijsvinger, want dat is fijner met schakelen. Zijn er die dan, vroeg ik in al mijn naïviteit. Ik had er nog nooit van gehoord, maar die zijn er. Heb net nog even zitten googelen en vond een enorme diversiteit aan wanten en handschoenen, waarvan de vingers op een bepaalde manier verdeeld zijn. Voor elke sport is er wel een handschoen en degenen die op wintersport gaan zullen dat allemaal ook wel weten. nou ik wist van niks, maar nu wel, zo zie je, nooit te oud om wat te leren. Toen we thuis waren zagen we op de bovenkant een ritsje, daar kun je, als het héél koud is een warme pad instoppen, maar ja, je kunt dan natuurlijk ook besluiten om thuis te blijven, toch ?

"Creëer een Collage", de negende.

 

Meestal doe ik best lang over het maken van een collage, maar deze keer ging het snel. Misschien krijg ik er na deze negen weken meer handigheid in, zou het dat zijn, of waren dit gewoon makkelijke woorden. 

TURQUOISE was niet zo moeilijk, ben naar de bouwmarkt gegaan en heb kleurkaartjes meegenomen van verf. Allemaal hikkend tegen het blauw groen aan, wat turquoise natuurlijk is. Ik was al bezig om rondjes te ponsen voor kerstkaarten, dus heb ik er ook enkele gedaan in deze kleur.

 KWASTEN was ook geen probleem, we hebben de laatste tijd veel geverfd, wou die kwasten fotograferen, maar ik heb er toch maar een bestaand plaatje voor gebruikt, minder omslachtig.

TULPEN, vond ik in het blad Tuin & Zo, het lentenummer van dit jaar, mooi toch en lekker knipwerk was het.

TEVREDEN ben ik ermee, het hoeft niet altijd moeilijk te gaan. 

Ben benieuwd naar de collages van de andere deelnemers, jullie ook, kijk dan HIER bij Conny, die dit alles heeft georganiseerd.

Nieuwe locatie.

Al jaren worden er in Oss vluchtelingen opgevangen. De opvang locatie was tijdelijk gevestigd in het voormalig Belastingkantoor. Dat zou gaan verdwijnen, dus er moest wat anders komen en dat gebeurde ook. Deze nieuw gebouwde vluchtelingen opvang, werd vrijdag 8 november, onder grote belangstelling officieel geopend, biedt ruime, goed uitgeruste faciliteiten en vormt een belangrijke stap voor de gemeente om vluchtelingen een veilige, gastvrije plek te bieden.

De opening werd bijgewoond door zo'n 1000 belangstellenden. 

Bewoners van de opvang hadden speciaal voor de open dag zelf hapjes bereid en boden die vol trots aan en maakten, voor zover dat ging een praatje.  

Wij als bezoekers kregen rondleidingen door de gebouwen en konden met eigen ogen zien hoe de nieuwe  faciliteiten zijn ingericht. Heb nog even staan te praten met vrijwilligsters die er taallessen gaven en ook zij waren maar wat blij met deze plek. Er is een spelletjes lokaal een gezamenlijke huiskamer, gezamenlijke keukens, want men mag niet op de eigen kamers koken ivm brandveiligheid. Een ruimte is ingericht als kledingwinkel en om daar kleding te kunnen halen krijgt men bonnen. Net als bij de kringloop kan men hier ook kleding brengen. We konden ook nog in een kamer kijken, want je snapt wel dat je niet zomaar bij de bewoners overal naar binnen kan lopen. Buiten is er een speeltuin voor de kinderen, want er verblijven hier veel gezinnen, waar ook de kinderen uit de buurt welkom zijn. De nieuwe opvangplek wordt de komende tijd verder ontwikkeld en biedt plaats voor 500 vluchtelingen, zowel Oekraïners als COA-asielzoekers. Oss mag best trots zijn dat men dit heeft kunnen realiseren, met dank natuurlijk aan de inzet en steun van alle mensen van Thuis in Oss en het grote aantal vrijwilligers.

 

"Creëer een Collage", nummer 8.

 

We fietsten vorige week en toen w onderweg onze banaan stonden te eten, zag ik tussen de struiken deze bol knoppen,

Er stond een eikenboom en nog een andere struik, maar daar hoorden deze knoppen niet bij.

Ik brak de twee takken af, meer waren er niet met knoppen en zou thuis wel kijken wat het zou zijn.

Nou, als dat geen toeval is, dan weet ik het niet meer, want mijn app melde dat het de knoppen van een HIBISCUS zijn.

Enkele weken geleden fotografeerden we in een museum een blauwe STOEL van aluminium, die gevouwen was tot een strik en bewerkt met METALLIC lak.

Voor de achtergrond vond ik een blauw kunstwerk, wat prima bij de stoel past en me tegelijk deed denken aan de ZEE.

Toen schoot opeens het lied van Toon Hermans in mijn hoofd. Mediterrane, zo blauw, zo blauw, grrr, een oorwurm dus.

Ik vond nog een plaatje van de drie-urenbloem (Hibiscus trionum) die eenjarig is. Zoals de naam al doet vermoeden, bloeit elke bloem maar een paar uur.

Vond het niet moeilijk deze keer, het was zo gepiept.

Het rondje linksboven en het rondje linksonder, zijn geponst uit zilverpapier. In het echt glanst dat mooi, maar nu op de foto is er jammer genoeg niks van te zien. Nou ja, je kan niet alles hebben !

HIER, bij Conny zie je wie er nog meer aan de uitdaging meedoen.

"Creëer een collage", no 7.

Wat een gezoek naar plaatjes elke week en weet je hoe dat komt ? 

Vorig jaar, na de ellende met het lekkend dak, moest daarna ook alles opnieuw geschilderd worden, dus ook veel meubels worden verzet en toen ben ik ook flink in de kasten aan het opruimen geweest. 

Met mijn knutselspullen, met tijdschriften weg doen, maar ook alle plaatjes die eerder al verzameld waren of zelfs al uitgeknipt en gesorteerd, ik had alles weggegooid. 

Ik had het idee dat ik het allemaal niet meer nodig zou hebben, totdat.....nou ja !

Maar goed, ben toch weer met de uitdaging van Conny mee gaan doen en deze keer, links in beeld, de vier woorden van deze week.

Ik vond natuurlijk wel weer wat plaatjes. 

De kleur wit zit in de vogels en de witte hartjes maakte ik met een pons en heb ze er daarna op genaaid met de machine. 

Dat waren al drie woorden en wat het woord bloempot betreft, dat is wel duidelijk. 

Het uitknippen van de vogels was wel weer een priegelwerk, net als vorige week met de kangoeroes, maar aardig gelukt. 

Op naar volgende week, nog drie te gaan.

HIER bij Conny kun je zien wie er nog meer meedoen.

 

Welkom aan boord.

 

Enkele weken geleden gingen we naar de musical Titanic, op de planken gebracht door stichting SENTO VERO, in de schouwburg in Cuijk. Wat een prachtige uitvoering was dat en wat hebben we genoten. Top solisten, een groot koor, een prachtig symfonieorkest en dansgroep Terza.

Onder leiding van dirigent Roel Verheggen en onder regie van Gertie Mooren-van den Heuvel bracht een cast van ruim 60 zangers en spelers, allen uit het Land van Cuijk en omstreken, het verhaal tot leven over personages gebaseerd op daadwerkelijke passagiers en bemanningsleden van de de Titanic.

Het verhaal werd verteld door zes mannen die aan boord werken en drie meisjes die naar Amerika willen emigreren. Prachtig was de meeslepende muziek van het life orkest, de humor en drama, prachtige kostuums en decor. 

Bijzonder goed gespeeld, je voelde de angst en het verdriet toen het schip ging zinken en de mannen hun vrouw of vriendin naar de reddingsboten moesten laten gaan, angstaanjagend. Van de ongeveer 2200 personen aan boord (passagiers en bemanning) overleefden er slechts 700 de ramp. 

Complimenten voor iedereen die aan de musical mee heeft gewerkt, de cast, het orkest de koorleden de dansgroep, geluid, decor en rekwisieten, kleding, grime, handen achter de schermen, fotografie en visuals. En voor ons was dit alles nog extra leuk, omdat onze schoonzoon, die normaal zingt bij de groep Easy & Free , op uitnodiging, een mooie rol had in deze musical.

"Creëer een collage", de zesde.

 

Eerst had ik bedacht om met deze attributen wat te gaan doen, want de vier woorden zijn deze week, ROOD - KORRELIG - LOPEN - KANGOEROE. Omdat we de laatste tijd veel geschuurd en geschilderd hadden, mijn schuurblok rood was en het schuurpapier korrelig kwam ik al 'n end dacht ik, maar nee dat is het toch niet geworden. Dat schuurblok zat me steeds in de weg, dus weg ermee. Dan maar concentreren op lopen, nou daar vond ik snel een foto van in ons bestand. Ons gezin aan de wandel en kijk nu hoe leuk, de kangoeroes hadden er ook zin in. goede schoenen om te lopen is natuurlijk een 'must' en het schuurpapier is, evenals het zand, korrelig. Met de spaghettimeter en de rode pen werden de rondjes getekend en het rood zit ook nog in de schoenen.

Dit is het resultaat en begint het verzamelen weer voor de volgende uitdaging. 

Bij CONNY, die dit heeft bedacht, kun je zien wie er allemaal meedoen.

"Creëer een collage", no 5. op de helft.

 

In het weekend waren we in het tuincentrum, moest nieuwe tuinhandschoenen hebben en potgrond. Deze violen zag ik staan en nam die ook meteen maar mee, want PAARS is de kleur deze week, had nog geen enkel idee wat ik ermee moest, maar dan had ik vast iets. Nou, dat iets is dit geworden, KOP EN SCHOTEL was geen probleem, want mijn man fotografeert die die al jaren. Ik vroeg hem om enkele van zijn "koffiekopjesproject" op een kaart te zetten. POES dat lukte ook wel en voor de achtergrond was ik eerst links begonnen, maar dat stond me niet aan. Ik vond nog een lichtere kleur papier en het donkerder stuk om daar op te plakken frommelde ik op wat wel een mooi effect geeft. En toen kwamen de viooltjes ook nog van pas. Dit is mijn ietwat bescheiden collage van deze week, maar in alle BESCHEIDENHEID, durf ik toch te zeggen, ik ben tevreden met het resultaat.

HIER bij Conny die dit heeft bedacht, kun je zien wie er nog meer mee doen.