Crea 2021 - Alfabet - week 15 - O - O-tjes.

Maanden geleden reserveerde ik het boek "Uitgelezen" van Loes Vork bij de bibliotheek. Eindelijk kon ik het ophalen, had echt lang geduurd. Het is een doe boek en er staan allerlei ideeën in, over wat je met en op boekpagina's van een (oud) boek kunt doen. De schrijfster noemt het "Boekselen", een zelf bedacht woord, een samenvoeging van de woorden "boek" en "knutselen". De tip over dit boek zag ik op het blog van een van de deelneemsters aan deze Crea, maar ik weet niet meer bij wie. Laat er nu ook wat instaan over de O. Ik ben maar heel simpel begonnen om alle O-tjes op de pagina zwart te maken. Daarna heb ik de takken van de boom die op de boekpagina stond verlengd en van O naar O laten lopen. Een pover begin, maar een begin.

Op de pagina ernaast maakte ik alle O-tjes groen en toen ik de woorden Oliviers en Olives zag, was het niet moeilijk om daar wat mee te doen. Allemaal nog vrij simpel en daar is het ook bij gebleven. Ik maakte op nog een pagina alle O-tjes Oranje, tekende er een grote O op en met een sjabloon nog het woord Oefen. Want om er echt wat van te maken, zeg ik dat tegen mijzelf, Oefen, Oefen en blijf Oefenen.

 

Watertoren 53 - 54 en 55. Bergen-op-Zoom - Roosendaal - Zevenbergen.

Het vervolg van die ene dag, begin Juli, waarop we er zes fotografeerden. Een mooie toren vind ik deze in Bergen-op-Zoom,  mooi metselwerk en een mooi dak. Het woongenot, want de toren wordt bewoond, zal wat minder zijn denk ik, in mijn beleving dan hè, omdat er aan de voorkant en zijkant nogal wat verkeer langs komt.

De watertoren is 33,4 meter hoog en heeft een waterreservoir van 290 m³, is gebouwd in 1899 naar een ontwerp van architect D. de Leeuw in Neo-Renaissance stijl. De toren werd in 1984 buiten gebruik gesteld.

De volgende was in Roosendaal en bij een stoplicht namen we nog snel een foto van deze muurschildering, gemaakt door Studio Onrust.

De watertoren in Roosendaal is gebouwd in 1916 naar ontwerp van H.P.N. HALBERTSMA.

 De toren heeft een hoogte van 48,6 meter gemeten vanaf  NAP. 

Hij staat op de lijst monumentale panden van de gemeente Roosendaal.

In de watertoren is een kleinschalig restaurant (18 zitplaatsen).

Hij staat in een woonwijk, maar we zagen hem al van verre. Ook weer een hele mooie vonden wij en ziet er ook heel goed  uit. Er is dan ook flink aan gewerkt.

Zo'n dak vinden wij altijd al mooi en dan met dakkapelletjes erop, dat maakt het nog mooier. Ook dat acht kantige geeft een prachtig beeld. 

Elke keer weer een verrassing wat we op onze zoektocht te zien krijgen. 

De zesde en laatste watertoren van die dag staat in Zevenbergen en werd gebouwd in 1947, ter vervanging van de in de Tweede Wereldoorlog verwoeste oude watertoren. Deze toren is ontworpen door de architect C.H. DE BEVER. De watertoren is 39,6 meter hoog en heeft een waterreservoir van 600m³.

Inmiddels heeft de watertoren een woonbestemming gekregen. In de toren zijn vier royale appartementen en een heel riant  penthouse  gerealiseerd, terwijl er aan de voet ervan ook enkele huizen zijn vastgebouwd. Mooie "watertorenoogst" op een even mooie fietsdag.

Dijken.

Zondag zouden we naar Heusden fietsen, maar ik was lui en had daar niet zo'n zin in. Wou wel fietsen, maar niet zo ver, even naar Empel, terrasje pikken en weer terug. Altijd lekker rustig op zondag, anderhalve fietser en dat is het meestal. Meestal, maar nu niet en dat vonden we vreemd. totdat we dit bord zagen.

Daar hadden we even niet aan gedacht, de waterstand in de Maas werd hier ook hoger dan normaal. Gelukkig niet zo'n vreselijke toestanden dan in Duitsland, België en in Limburg, zó triest en zo'n ellende voor alle getroffenen. Onvoorstelbaar, wat een kracht het water heeft.

Nu we er toch waren, namen we enkele foto's, want de Maas was toch buiten zijn oevers getreden. Op de linker foto is dat goed te zien, het ijzeren hek is bijna onder water verdwenen. Normaal loop je daar doorheen en een eind verderop, achter de bomen ligt de rivier.

Dit monument/kunstwerk werd in oktober 1988 geplaatst ter gelegenheid van de officiële oplevering van het eerste deel van de verbeteringswerken aan de Maasdijk, dijkvak Maaspoort. Op het kunstwerk, dat een dwarsdoorsnede van een dijk voorstelt staat te lezen : Ik lig hier hecht en vast en keer het water als het wast.

Het monument bestaat uit twee delen, een binnenvorm die de dwarsdoorsnede van een dijk voorstelt en daar omheen een beschermend raamwerk. In de dwarsdoorsnede zie je het profiel van de oude dijk in een bruine staalsoort en het profiel van de dijkverbetering daarboven in roestvrijstaal. 

Zoals de echte dijk wordt beschermd door het waterschap, zo wordt deze binnenvorm beschermd door een raamwerk van buizen.

De staanders staan voor de waterschapsmensen, de liggende buizen geven de verschillende waterstanden weer. Een normale stand, die geen problemen opleverde voor de oude dijk, een hogere waterstand waarvoor de verbeterde dijk bedoeld is en daarboven nog een extreem hoge waterstand, waarmee de kunstenaar wil wijzen op de onmogelijkheid altijd alles onder controle te houden.

Gemaakt door de Bossche kunstenaar Sander Dorenbosch.

Omdat we op maandag alsnog ons tochtje naar Heusden maakten zagen we dat het water toch weer wat was gestegen.

Ik heb er geen foto's van, maar we zagen onderweg enkele auto's van dijkbewakers en handhaving, maar ook van rattenbestrijding. Het zou natuurlijk zomaar kunnen dat die op de vlucht moeten voor het hoge water. Nog een laatste foto, genomen vanaf de dijk bij Heusden, achter de bomenrij daar stroomt normaal de Maas. We zijn dus blij met de uiterwaarden en de dijkverbeteringen.

 

 

Naast de nonnen !

 

Vorige week donderdag eindelijk weer eens samen gefietst, Ellen en ik. Ellen had de tocht uitgezet en daar zit altijd wel iets verrassends in. Heerlijk was het fietsen in de bossen en plots zagen we deze beelden van hout staan. Laatst kwamen man en ik ook al zoiets dergelijks tegen en misschien wel van dezelfde houtbewerker.

Dat weet ik niet zeker, omdat ik helemaal niet gekeken heb of er ergens een bordje stond of hing.

Het lijkt wel of er onder de linker voet van de schaapherder een bordje hangt, maar ja daar heb ik nu niks meer aan.

Lekker ergens koffie gedronken en natuurlijk heel veel bijgepraat.

We fietsten weer verder door voor mij enkele bekende plekken, maar zeker ook stukken waar ik nog niet eerder was.

Zo ook de plek waar we zouden lunchen, een verbouwde oude kloosterboerderij.

Erg leuk plekje hoor, je kon kiezen voor buiten of binnen en wij kozen voor binnen. Alhoewel we toch bijna buiten zaten (links vooraan) onder de boog. De mussen vlogen er zo naar binnen en weer naar buiten.

De kloosterboerderij ligt naast het statige Missieklooster Heilig Bloed in Aarle-Rixtel en als lunch kozen we een van de salades  waar de zusters hun naam aan hadden gegeven. Zuster Madeleine's salade. Heerlijk hoor, lauwwarme geitenkaas met honing, vijgen, zoetzure uien, gesuikerde noten en bacon, mmmmmm !

Best een groot klooster waar rondleidingen worden verzorgd door de zusters. Men komt dan in de kapel, het museum, de refter en meerdere ruimtes in het klooster. 

Een groot deel van de kloostertuin en ook de Mariagrot zijn toegankelijk voor de gasten.

  

Iets voor een heerlijke wandeling.

Er is daar genoeg te beleven voor wie daar zin in heeft, dus HIER een link. 

Zoals altijd was dit weer een leuke en gezellige fietsdag en we proberen om dit jaar samen nog een keer af te spreken.

Ja gaan we doen, moet toch lukken 😊

Eindelijk !

Ja, eindelijk mochten ze weer optreden. Vorig jaar ging dat in verband met de corona maatregelen niet door en zelfs het oefenen heeft een tijdlang stilgelegen. Alles was geregeld en het optreden zou nu in het openluchttheater plaatsvinden. Dat zou wel heel erg leuk zijn geweest, zou zeg ik, want helaas strooide het weer roet in het eten. Op het laatste moment moest alles in het werk gesteld worden om in een zaal terecht te kunnen. Maar het was gelukt en omdat men in de zaal royaal uit elkaar moest zitten waren er meerdere optredens, maar wel korter, zodat alle ouders, opa's, oma's en verdere familie konden komen genieten. En genieten deden we, wat hebben ze veel geleerd in al die jaren. Ik herinner me nog de eerste keer dat ze mee mocht dansen, dat kan goed al zo'n zeven of acht jaar geleden zijn en ze was toen net enkele weken bij streetdance. Maar de leidster had gezegd dat ze toch mee mocht doen, geweldig vond ze dat en wij ook. Fotograferen was wel moeilijk, want ze springen en draaien dat het een lieve lust is. Het tweede meisje, op de voorste rij, vanaf links is kleindochter Bo.

Watertoren 50 - 51 en 52. Stampersgat - Sint Philipsland - Scherpenisse.

Laat ik nou steeds gedacht hebben dat Stampersgat de naam was van een dorp in carnavalstijd, maar nee hoor, het is de échte naam. Mijn man wist dat wel, maar ik niet dus. Nu wel, want wij waren er  vrijdag 2 juli, op watertoren jacht. Een bewolkte dag, 's-morgens motregen, maar dat mocht de pret niet drukken.

Deze watertoren in Stampersgat is in de plaats gekomen van de watertorens van Dinteloord en Fijnaard, die op 2 en 3 november 1944 werden opgeblazen tijdens de aftocht van de Duitsers. De verwoeste torens hadden ieder een reservoir van 250 m³. Dat was niet heel veel en na de oorlog was de vraag naar drinkwater juist sterk toegenomen. Om aan die vraag te kunnen voldoen heeft deze toren dan ook een reservoir van maar liefst 900 m³. De watertoren ( 41,45 m) in Stampersgat werd ook hoger dan de torens die hij verving en staat ook nog eens op een dijk.

De watertoren is ontworpen door architect JACQUES HURKS  en is gebouwd in 1952. De toren is verkocht en sinds 2009 in gebruik als woning en galerie De naam van de galerie is St. Art Gallery en de galerie is gespecialiseerd in Street - en Urban Art.
Bron BHIC.

De tweede watertoren staat in Sint Philipsland en is gebouwd in 1925. De toren, met een hoogte van 27,7 m en een waterreservoir van 125 m³ is een ontwerp van architect HENDRIK SANGSTER. De bouwstijl is expressionistisch en het reservoir is van het type: betonnen vlakbodem. 

Al het baksteen is bepleisterd en alle ramen zijn verdwenen. Het dak is nog origineel. Er gebeurd daar niet veel meer, tenminste als ik zo de deur eens bekijk en de toren ziet er ook redelijk verwaarloosd uit, jammer hoor. (bron Wikipedia) 

Was ik bijna nog vergeten om dit mooie veld met klaprozen te laten zien. Volgens mijn man was dat bij De Heen in de buurt.

Er was een eind verder nog een veld met deze witte bloemen, ik ken ze niet dus plukte ik er een om het thuis op te zoeken en vergeet vervolgens een foto te nemen van het witte veld. Nu weet ik het nog niet, want heb er geen blad bij.

Dan maar verder naar de volgende watertoren, die van Scherpenisse in de provincie Zeeland. De toren is gebouwd in 1922/1923 naar ontwerp van bouwbedrijf MABEG, heeft een waterreservoir van 350 m³ en is 52,4 meter hoog, maar her en der lees ik 50 meter. Nou ik ga het niet nameten.

Op grote afstand zagen we de watertoren al staan. Alhoewel deze toren gebouwd is in 1922/1923, is het vreemd dat er zich boven de ingang een inscriptie bevind met de jaartallen 1911 en 1923. De toren schijnt momenteel bewoond te zijn. Dit waren de eerste drie watertorens van die dag, we gingen voor zes stuks maar liefst, dus binnenkort het vervolg.

 

Crea 2021 - Alfabet - week 14 - N - Naaien.

Kijk, dit heb ik zitten NAAIEN. Onze dochter, die vrijwilligerswerk doet bij Global Goals had enkele oude banners gekregen en in het kader van we gooien niks weg, was er het idee om ze te hergebruiken, maar dan in een andere vorm. Het worden tassen en dit is de eerste. Onze dochter heeft alles geknipt en bedacht welke delen van de banner gebruikt zouden worden en ik ging alles aan elkaar naaien. Wat men er verder mee gaat doen, daar wordt nog over gedacht en alhoewel zeildoek redelijk stug materiaal is, was het toch leuk om te doen. 

 

Zou het dan toch ?

Vorig jaar nam ik bij onze dochter uit de tuin twee takken mee van de vijgenboom. De bedoeling was om hem uit te graven, want er waren enkele jaren geleden 3 of 4 kleine vijgenboompjes bij elkaar gezet en het geheel werd nu te groot. Het uitgraven ging niet, veel te vast geworteld inmiddels, maar we konden er aan een kant wel een groot stuk afsteken /zagen en daar zaten een paar, ja echt maar een paar worteltjes aan. Een stuk werd in een grote pot gezet en een in een grote mand. Sinds het voorjaar kijk ik elke dag, maar er kwam niks geen blad en bij de ene nu nog niet, maar kijk, bij de andere......jawel hè daar komt wat tevoorschijn, blijheid alom. Vijgen zal ik er nog niet van kunnen plukken, maar dat er nog leven inzit vind ik al geweldig.