"Creëer een Collage", nummer 10. de laatste.

 

In het voorjaar fietsten we langs witte judaspenning, dat moet ik onthouden dacht ik, want meestal zie je de plant in de kleur violet. Regelmatig komen we er langs en toen de bloemen uitgebloeid waren en de zaaddozen (lijken op penningen) eraan kwamen, zag ik tot mijn schrik dat ze er niet meer zo mooi uitzagen. Toch  heb ik er een bosje van geplukt, hopend dat de penningen na het pellen, er toch redelijk uit voor de dag zouden komen. Je kunt ze verwerken in een droogstuk, maar ooit heb ik er eens een Mandala van gelegd.

Nou, maar goed dat ik toch een bosje had geplukt, want bij de uitdaging van deze week, kwam het woord JUDASPENNING voor. De kleur  GOUDGEEL (of geel) GEEL werd het en dat gebruikte ik als ondergrond. SCHOEISEL dat lukte ook en het meisje, vrij JONG nog, kon daar heerlijk op gaan zitten om een lange brief (goh zou dat nog voorkomen) aan haar vriend te schrijven. De takjes met zaaddozen (zien er nog redelijk uit) en de losse zaadjes zijn ook in mijn boek geplakt. De rest gooi ik maar in de tuin. Bij het plaatje van de schoen was de veter aangetekend, maar dat was niet mooi toen ik het geknipt had en daarom heb ik er een echte schoenveter in gedaan.

De tiende en laatste is dit, maar Conny heeft weer een nieuwe uitdaging bedacht, kijk HIER om te zien welke. 

Koud/Warm.

 

Eigenlijk wilden we vandaag gaan fietsen, want er was nog zon beloofd, maar die liet zich pas erg laat zien, plan veranderd. We hadden nog wat boodschappen her en der te doen, moesten nog een boek ophalen bij de bibliotheek en mijn man was aan nieuwe handschoenen toe voor op de fiets. Hij wou wanten deze keer, maar dan met een duim en wijsvinger, want dat is fijner met schakelen. Zijn er die dan, vroeg ik in al mijn naïviteit. Ik had er nog nooit van gehoord, maar die zijn er. Heb net nog even zitten googelen en vond een enorme diversiteit aan wanten en handschoenen, waarvan de vingers op een bepaalde manier verdeeld zijn. Voor elke sport is er wel een handschoen en degenen die op wintersport gaan zullen dat allemaal ook wel weten. nou ik wist van niks, maar nu wel, zo zie je, nooit te oud om wat te leren. Toen we thuis waren zagen we op de bovenkant een ritsje, daar kun je, als het héél koud is een warme pad instoppen, maar ja, je kunt dan natuurlijk ook besluiten om thuis te blijven, toch ?

"Creëer een Collage", de negende.

 

Meestal doe ik best lang over het maken van een collage, maar deze keer ging het snel. Misschien krijg ik er na deze negen weken meer handigheid in, zou het dat zijn, of waren dit gewoon makkelijke woorden. 

TURQUOISE was niet zo moeilijk, ben naar de bouwmarkt gegaan en heb kleurkaartjes meegenomen van verf. Allemaal hikkend tegen het blauw groen aan, wat turquoise natuurlijk is. Ik was al bezig om rondjes te ponsen voor kerstkaarten, dus heb ik er ook enkele gedaan in deze kleur.

 KWASTEN was ook geen probleem, we hebben de laatste tijd veel geverfd, wou die kwasten fotograferen, maar ik heb er toch maar een bestaand plaatje voor gebruikt, minder omslachtig.

TULPEN, vond ik in het blad Tuin & Zo, het lentenummer van dit jaar, mooi toch en lekker knipwerk was het.

TEVREDEN ben ik ermee, het hoeft niet altijd moeilijk te gaan. 

Ben benieuwd naar de collages van de andere deelnemers, jullie ook, kijk dan HIER bij Conny, die dit alles heeft georganiseerd.

Nieuwe locatie.

Al jaren worden er in Oss vluchtelingen opgevangen. De opvang locatie was tijdelijk gevestigd in het voormalig Belastingkantoor. Dat zou gaan verdwijnen, dus er moest wat anders komen en dat gebeurde ook. Deze nieuw gebouwde vluchtelingen opvang, werd vrijdag 8 november, onder grote belangstelling officieel geopend, biedt ruime, goed uitgeruste faciliteiten en vormt een belangrijke stap voor de gemeente om vluchtelingen een veilige, gastvrije plek te bieden.

De opening werd bijgewoond door zo'n 1000 belangstellenden. 

Bewoners van de opvang hadden speciaal voor de open dag zelf hapjes bereid en boden die vol trots aan en maakten, voor zover dat ging een praatje.  

Wij als bezoekers kregen rondleidingen door de gebouwen en konden met eigen ogen zien hoe de nieuwe  faciliteiten zijn ingericht. Heb nog even staan te praten met vrijwilligsters die er taallessen gaven en ook zij waren maar wat blij met deze plek. Er is een spelletjes lokaal een gezamenlijke huiskamer, gezamenlijke keukens, want men mag niet op de eigen kamers koken ivm brandveiligheid. Een ruimte is ingericht als kledingwinkel en om daar kleding te kunnen halen krijgt men bonnen. Net als bij de kringloop kan men hier ook kleding brengen. We konden ook nog in een kamer kijken, want je snapt wel dat je niet zomaar bij de bewoners overal naar binnen kan lopen. Buiten is er een speeltuin voor de kinderen, want er verblijven hier veel gezinnen, waar ook de kinderen uit de buurt welkom zijn. De nieuwe opvangplek wordt de komende tijd verder ontwikkeld en biedt plaats voor 500 vluchtelingen, zowel Oekraïners als COA-asielzoekers. Oss mag best trots zijn dat men dit heeft kunnen realiseren, met dank natuurlijk aan de inzet en steun van alle mensen van Thuis in Oss en het grote aantal vrijwilligers.

 

"Creëer een Collage", nummer 8.

 

We fietsten vorige week en toen w onderweg onze banaan stonden te eten, zag ik tussen de struiken deze bol knoppen,

Er stond een eikenboom en nog een andere struik, maar daar hoorden deze knoppen niet bij.

Ik brak de twee takken af, meer waren er niet met knoppen en zou thuis wel kijken wat het zou zijn.

Nou, als dat geen toeval is, dan weet ik het niet meer, want mijn app melde dat het de knoppen van een HIBISCUS zijn.

Enkele weken geleden fotografeerden we in een museum een blauwe STOEL van aluminium, die gevouwen was tot een strik en bewerkt met METALLIC lak.

Voor de achtergrond vond ik een blauw kunstwerk, wat prima bij de stoel past en me tegelijk deed denken aan de ZEE.

Toen schoot opeens het lied van Toon Hermans in mijn hoofd. Mediterrane, zo blauw, zo blauw, grrr, een oorwurm dus.

Ik vond nog een plaatje van de drie-urenbloem (Hibiscus trionum) die eenjarig is. Zoals de naam al doet vermoeden, bloeit elke bloem maar een paar uur.

Vond het niet moeilijk deze keer, het was zo gepiept.

Het rondje linksboven en het rondje linksonder, zijn geponst uit zilverpapier. In het echt glanst dat mooi, maar nu op de foto is er jammer genoeg niks van te zien. Nou ja, je kan niet alles hebben !

HIER, bij Conny zie je wie er nog meer aan de uitdaging meedoen.

"Creëer een collage", no 7.

Wat een gezoek naar plaatjes elke week en weet je hoe dat komt ? 

Vorig jaar, na de ellende met het lekkend dak, moest daarna ook alles opnieuw geschilderd worden, dus ook veel meubels worden verzet en toen ben ik ook flink in de kasten aan het opruimen geweest. 

Met mijn knutselspullen, met tijdschriften weg doen, maar ook alle plaatjes die eerder al verzameld waren of zelfs al uitgeknipt en gesorteerd, ik had alles weggegooid. 

Ik had het idee dat ik het allemaal niet meer nodig zou hebben, totdat.....nou ja !

Maar goed, ben toch weer met de uitdaging van Conny mee gaan doen en deze keer, links in beeld, de vier woorden van deze week.

Ik vond natuurlijk wel weer wat plaatjes. 

De kleur wit zit in de vogels en de witte hartjes maakte ik met een pons en heb ze er daarna op genaaid met de machine. 

Dat waren al drie woorden en wat het woord bloempot betreft, dat is wel duidelijk. 

Het uitknippen van de vogels was wel weer een priegelwerk, net als vorige week met de kangoeroes, maar aardig gelukt. 

Op naar volgende week, nog drie te gaan.

HIER bij Conny kun je zien wie er nog meer meedoen.

 

Welkom aan boord.

 

Enkele weken geleden gingen we naar de musical Titanic, op de planken gebracht door stichting SENTO VERO, in de schouwburg in Cuijk. Wat een prachtige uitvoering was dat en wat hebben we genoten. Top solisten, een groot koor, een prachtig symfonieorkest en dansgroep Terza.

Onder leiding van dirigent Roel Verheggen en onder regie van Gertie Mooren-van den Heuvel bracht een cast van ruim 60 zangers en spelers, allen uit het Land van Cuijk en omstreken, het verhaal tot leven over personages gebaseerd op daadwerkelijke passagiers en bemanningsleden van de de Titanic.

Het verhaal werd verteld door zes mannen die aan boord werken en drie meisjes die naar Amerika willen emigreren. Prachtig was de meeslepende muziek van het life orkest, de humor en drama, prachtige kostuums en decor. 

Bijzonder goed gespeeld, je voelde de angst en het verdriet toen het schip ging zinken en de mannen hun vrouw of vriendin naar de reddingsboten moesten laten gaan, angstaanjagend. Van de ongeveer 2200 personen aan boord (passagiers en bemanning) overleefden er slechts 700 de ramp. 

Complimenten voor iedereen die aan de musical mee heeft gewerkt, de cast, het orkest de koorleden de dansgroep, geluid, decor en rekwisieten, kleding, grime, handen achter de schermen, fotografie en visuals. En voor ons was dit alles nog extra leuk, omdat onze schoonzoon, die normaal zingt bij de groep Easy & Free , op uitnodiging, een mooie rol had in deze musical.