Het blijft maar mooi weer en dus maakten we gisteren weer een tochtje, eentje met oponthoud. Er kruiste een rivierkreeft ons pad, hij stak zomaar de weg over, mijn man zag hem lopen. Nou ja, het was meer voort sukkelen, zo zielig hij miste linksvoor zijn schaar. We hebben nog even staan kijken en hij vond zijn weg naar de sloot. Ik weet ook niet in hoeverre ze dit overleven maar het was bijna niet om aan te zien.
Het tweede "oponthoud" was een monument. Eigenlijk stopten we voor de twee kerken die wel heel dicht bij elkaar staan. Het betreft hier een Rooms Katholieke en een voormalig Rooms Katholieke Kerk. De eerste werd ingezegend in 1910 en de tweede is van vóór 1400. HIER en HIER nog informatie over de twee kerken.
Het monument met de naam "Entree" herinnert aan oud-burgemeester Jacques Luske. In de Tweede Wereldoorlog zocht hij onderduikadressen binnen de kerkdorpen. Hij is uiteindelijk opgepakt en naar een concentratiekamp in Duitsland getransporteerd, waar hij is omgekomen. De deuropening, want dat is waar je doorheen kijkt naar de twee kerken, symboliseert gastvrijheid, de granieten wand bescherming en geborgenheid.
Het derde oponthoud betrof dan uiteindelijk een fikse regenbui maar we hadden geluk. Bij een pick-nick plek, op een driesprong waar we toen net langskwamen, had men een oud bushokje neergezet. Nou voor ons ideaal om even te schuilen en na een kwartiertje fietsten we weer verder in de zon.
dinsdag 25 september 2018
zondag 16 september 2018
Nog één keer dan.
We waren weer even terug bij de Sint-Pietersberg, het eindpunt van onze fietstocht van enkele weken geleden. We maakten er een dag Maastricht van en de reden daarvan was Limburgse Vlaai. Toen we aan het Pieterpad/Fietserspad bezig waren beloofden we onszelf, als we bij het eindpunt zouden zijn, koffie met een heerlijk stuk van die Limburgse lekkernij maar, je houdt het niet voor mogelijk, we vergaten het gewoon. Het was toen de warmste dag ( 38º ), we dronken daarboven wel koffie en fris, veel fris en dachten helemaal niet meer aan vlaai. Prima reden om er terug te keren en nu, we waren amper de SINT-SERVAASBRUG over, begonnen we met koffie en vlaai ( je kan het maar gehad hebben ;-)) Vanuit het centrum is het maar 1½ km lopen naar de St-Pietersberg en dat deden we natuurlijk en nog verder, naar de ENCI-GROEVE. Er werd druk gewerkt bij de groeve, medio 2018 stopte ENCI de commerciële kalksteenwinning. Tegelijkertijd met de dagelijkse winning van kalksteen voor de cementbereiding, wordt de 125 ha grote groeve al vanaf 2010 omgevormd tot een prachtig natuur en recreatiegebied. in 2020 wordt dit unieke stukje Nederland overgedragen aan Natuurmonumenten die het gebied dan gaat beheren. Heerlijk lijkt het mij voor de Maastrichtenaren, zo'n prachtige natuur, zo dichtbij huis. Zuinig op zijn !
maandag 3 september 2018
6000 km.
Van de 5000 naar de 6000 ging deze keer wel heel erg vlug, vonden wijzelf. Maar ja, het blijft ook maar duren dat mooie weer en als het weer goed is en wij de tijd hebben, springen we op de fiets. We waren na de vakantie nog niet bij onze favoriete molen geweest en er lag hier nog een cadeaubon van de EMMA MOLEN, dus dan is het niet moeilijk. We zagen het meteen, er was wat veranderd, hij, of moet ik zeggen , zij zag er zo netjes uit want de naam is Emma. En ja hoor hij/zij was helemaal opnieuw gevoegd. Begin dit jaar was er binnen ( in het horeca gedeelte ) ook al het een en ander veranderd want daar zit nu een andere uitbater in. De vorige houdt zich nu helemaal bezig met het bakhuys en de streekwinkel. We hadden er al een paar keer koffie gedronken maar, na de wisseling, nog niet geluncht. Stonden er voorheen van die leuke namen op de menukaart, zoals "leuterbroodje" en broodje "Ome Kis" ( is Kees), nu waren de namen simpel maar gelukkig zag alles er nog steeds net zo goed en fris uit. Ja daar blijven we komen.
Abonneren op:
Posts (Atom)