vrijdag 29 maart 2019

WALLS ... Crea 5219.

Walls ofwel MUREN in goed Nederlands. We gingen deze week naar de tentoonstelling van de glaskunstenaar Dale Chihuly in het Groninger Museum. Ik was me wat aan het oriënteren en las over de duizenden faxen die hij maakten om zijn ideeën, zijn schetsen en notities te versturen naar zijn team. Soms brengen deze tekeningen zijn plannen voor nieuwe installaties of sculpturen in kaart. Vaker beschrijven ze projecten die, vanwege hun omvang, moeilijkheidsgraad en ambitie, een grote mate van samenwerking en communicatie vereisen. De "faxen" worden bijna nooit tentoongesteld en toen ik las dat er nu enkele MUREN in het museum ermee vol hingen wist ik meteen wat me te doen stond, fotograferen dus.
Een andere MUUR hing vol met Amerikaans-Indiaanse dekens met daarvoor enkele vazen uit zijn Cylinder-serie. Om de bijzondere weefpatronen ook in glas weer te geven, ontwikkelde hij een techniek die bekend staat als de "pick-up tekening". Hierdoor konden de kunstenaar en zijn team de complexe patronen van gekleurde glasdraden samensmelten met het oppervlak van de vaas.
Dit is mijn bijdrage van deze week, nee eigenlijk is alle eer voor Chihuly, toch ?

Over zijn mooie glaskunst schrijf ik in mijn volgende blogbericht.


donderdag 28 maart 2019

Ontbijtfilm.

Zaten we zaterdagavond bij de toneelvoorstelling, zondag ochtend zaten we al vroeg bij de film. Een keer per jaar organiseert de Film Liga een filmfestival met ontbijt. Het programma is zo samengesteld dat je twee films kunt zien. Er is keuze uit zes films op drie locaties. Wij gaan meestal naar één film want twee achter elkaar daar word ik "gaar" van. Je mag eten en drinken mee nemen in de filmzaal, maar wij vinden het altijd gezelliger om aan een tafeltje te gaan zitten en bovendien is dat makkelijker. Het is ook leuk om mensen binnen te zien komen en soms zie je nog een bekende en maak je nog een praatje over de keuze die jij of zij hebben gemaakt. Het is altijd een gezellig geroezemoes.
Wij kozen de film Bankier van het Verzet. Ik denk dat iedereen de film al wel heeft gezien, maar wij dus nog niet. Ik vond hem spannend en hartverscheurend mooi. Je vraagt je steeds af wat je zelf zou doen, zou je ook die moed hebben die zij hadden.
De film is bekroond met vijf Gouden Kalveren. Nou wil dat voor mij nog niet alles zeggen, want ik vind een film mooi, of niet ongeacht hoeveel kalveren hij ook krijgt maar ik las het op de folder, evenals het volgende stukje.
Hoewel gedramatiseerd. is deze film gebaseerd op het onbekende maar waargebeurde levensverhaal van Walraven "Wally" van Hall. Deze bankier heeft een belangrijke bijdrage geleverd aan de financiering van het Nederlandse verzet tegen de NSB en de nazi's. Samen met zijn broer Gijs, de latere burgemeester van Amsterdam, bedenkt hij riskante constructies en de grootste bankfraude uit de Nederlandse geschiedenis. Maar hoe grootschaliger de operatie wordt, hoe meer mensen er vanaf weten en de kans  toeneemt dat het misloopt. Voor Walraven van Hall zijn diverse gedenktekens zoals aan het Beursplein en voor het kantoor van de Nederlandse Bank in Amsterdam.
Bij ons volgende bezoek aan de hoofdstad maar eens gaan kijken dan.

dinsdag 26 maart 2019

Dwazen.

Hier gingen we dus afgelopen zaterdag naar toe. Het was echt al héél veel jaren geleden dat we naar amateur toneel gingen. Onze dochter wou wat gaan doen, zocht wat op het gebied van dans of toneel, nam hier en daar een paar proeflessen en koos voor toneel. Ze hadden maanden gerepeteerd voor deze avond en natuurlijk hadden we kaarten gereserveerd ( gelukkig want het was helemaal uitverkocht ) Haar debuut wilden we, vanzelfsprekend, niet missen.
Het stuk Dwazen, oorspronkelijke titel Fools, is een komedie geschreven in 1979 door NEIL SIMON.
Even in het kort : Hij (Leo) kreeg een geweldige baan aangeboden als leraar in de idyllische Russische Hamlet van Kulyenchikov. Als hij daar aankomt ontmoet hij mensen die het stof van de stoep in hun huis vegen en mensen die geloven dat, als je een koe op z'n kop melkt er meer room in de melk zit. Het blijkt dat Kulyenchikov al 200 jaar vervloekt is met chronische domheid. De wanhopige mensen hebben Leo aangenomen om de vloek te verbreken. Ze hebben er niet bij verteld dat als het hem niet binnen 24 uur lukt, hij net zo dom zal worden als zij. Waarom gaat Leo niet weg ? Hij is meteen verliefd geworden op de beeldschone dochter van de dokter. Zij is zo dom dat ze pas sinds kort weet hoe ze moet gaan zitten. Natuurlijk verbreekt Leo de vloek en krijgt hij het meisje. Het was een sprookjesachtige klucht, pummelachtige grappen en met een rustieke moraliteit.
Er deed ook nog een koor mee en dat gaf echt een meerwaarde aan het stuk.
We hebben genoten, gelachen en natuurlijk waren we trots op onze dochter, die pas een half jaar mee deed maar echt niet uit de toon viel.


maandag 25 maart 2019

1000 km.

Het was weer zover, de eerste 1000 km in 2019 zijn we weer gepasseerd. Een stralende fietsdag was het, 's-morgens eerst nog bewolking, maar na de koffie kwam de zon er al door. Vorig jaar fietsten we een paar keer langs een boerderij waar op een bord werd aangekondigd dat er een kaasmakerij en winkel zou komen. Nou dat is net iets voor mij, altijd leuk van die gezellige winkeltjes langs je fietsroute. Leuk om eens binnen te kijken en kaas daar zijn wij alle twee dol op. Al verschillende keren sinds de winkel er was kwamen we er voorbij, maar steeds op de verkeerde dag (open op vrijdag en zaterdag) maar deze keer fietsten we op vrijdag, afstappen dus. Echt een heel leuke WINKEL, modern logo, frisse uitstraling, en heel fijn dat er van alles werd verteld over de kazen, de kruiden die men gebruikt, heel vriendelijk werden we geholpen. We kozen voor een kaas met Italiaanse kruiden, echt zó lekker. Nou daar gaan we nog eens vaker heen.
Ja en 1000 km in de benen, daar hoorde natuurlijk weer een traktatie bij en die gebruikten we HIER.


vrijdag 22 maart 2019

TALKING ... Crea 5219.

Het woord van deze week, praten. Het eerste wat bij me opkwam was de Babylonische spraakverwarring. Toen ik op de lagere school zat vond ik dat altijd een prachtig verhaal. Er werd ooit op aarde één taal gesproken en in die "ooit"  tijd vestigden de mensen zich op een laagvlakte niet ver van de rivier Eufraat. Men ging daar een stad bouwen met een toren die "tot in de hemel" zou reiken. God zou naar de aarde zijn afgedaald om te kijken wat de mensen daar aan het doen waren. Hij vond dat de Babyloniërs het te hoog in hun bol hadden en besloot daarom spraakverwarring te veroorzaken. Hierdoor verstonden ze elkaar niet meer en de bouw werd gestaakt. Men kon niet meer samenwerken, men begreep elkaar niet meer. Vanaf die dag sprak iedereen een andere taal. Ik vond dat toentertijd onbegrijpelijk. Hieronder zie je nog een leuk filmpje over de "bouw". Afgelopen week, met de verkiezingen, leek het vaak ook op de Babylonische spraakverwarring, door elkaar spreken zonder naar elkaar te luisteren en elkaar niet verstaan.
Ik zocht een afbeelding van de toren en vond er een, geschilderd door Pieter Breugel de Oude. De afbeelding heb ik verknipt en valt wat uit elkaar ( het verval ). Daarnaast plakte ik reepjes met tekst maar door de spraakverwarring kan niemand er nog wijs uit worden net zo min als van de gestempelde tekst, ja jullie wel natuurlijk.



vrijdag 15 maart 2019

PATIENCE ... Crea 5219.

GEDULD dus en een mandala leggen vraagt wel wat geduld, vooral wanneer het materiaal heel licht van gewicht is of rond en dus makkelijk gaat rollen. Daarentegen is het wel rustgevend. Ik gebruikte de gekleurde blaadjes van een Orchidee en de groene blaadjes van de Oranjebloesem. De grijze buitenrand is van de geknipte takjes van Lavendel en de grote bolletjes komen van de Hedera. Alle kleine bolletjes zijn de zaadjes van de brede Lathyrus en laat ik die nou net deze week in mijn brievenbus hebben gekregen, mooi ingepakt in een zelf gevouwen envelopje met daarbij een leuk kaartje met een roodborstje. Er stond opgeschreven: succes met de zaadjes. Waarschijnlijk bloeien de planten pas volgend jaar, Nou daar moet ik dan GEDULD mee hebben. Ik ga ze in elk geval zaaien met dank aan Ageeth van het blog  OGENZALF.

vrijdag 8 maart 2019

TRAVEL ... Crea 5219.

Travel......en ik moest meteen denken aan onze reis, samen met de kinderen, 41 jaar geleden. Ik had in de Libelle een verhaal gelezen over een gezin dat met hun kinderen in een zeilboot een geweldige reis hadden gemaakt. 's-Avonds liet ik het aan "de man" lezen en zei dat ik dat echt zó geweldig vond om zoiets te kunnen doen. En wat ik totaal niet had verwacht, gebeurde. Hij zei, laten we dat dan gaan doen, want als we het nu niet doen komt het er hoogstwaarschijnlijk nooit meer van. Onze dochter was 4 jaar en onze zoon 3 jaar. Manlief zegde zijn baan op, we verkochten ons huis, we kochten een camper, regelden natuurlijk ook nog wel het een en ander en we vertrokken om een reis door een gedeelte van Europa te maken. Nou ik kan je verzekeren, het was een geweldige belevenis. En de afgelopen week eigenlijk weer, wat heb ik er lang over gedaan eer ik deze twee bladzijden klaar had. Ik kwam maar niet aan de gang, van alles kwam ik tegen, de oude munten, de stapel met ansichtkaarten en brieven die we in dat halve jaar naar mijn ouders hadden geschreven. Mijn moeder had ze allemaal bewaard en toen mijn ouders waren overleden zijn ze hier terecht gekomen en dat is zo leuk om weer te lezen. We schreven veel want mijn ouders hadden geen telefoon. Wel belden we regelmatig met mijn broer, hij had ook geen telefoon, maar we belden hem dan op zijn werk. Alleen vanuit Portugal was bellen in die tijd een groot probleem. Men moest naar het postkantoor, daar gaf men je nummer door aan Lissabon, die maakten dan verbinding met Nederland en dat alles duurden soms wel anderhalf uur. Dat kunnen we ons nu niet meer voorstellen. Jammer genoeg hebben we weinig foto's, omdat we in die tijd dia's maakten en helaas hebben die een keer vochtschade opgelopen. Gelukkig hebben we nog wat kunnen redden, die hebben we gescand en staan nu op de computer. Deze foto's zijn daar weer van afgedrukt, dus de kwaliteit...mw. Bij de bruiloftsfoto is een stukje stukje stof geplakt, dat is van de stropdas van de bruidegom. We waren uitgenodigd op een Spaanse bruiloft en tijdens het eten was er plotseling een hoop herrie en gejoel. Zoals het gebruik daar was werd, of de sluier van de bruid, of de stropdas van de bruidegom in stukjes geknipt. De gasten kunnen de stukjes dan kopen en het geld is dan het cadeau voor het paar. Er waren amper genoeg stukjes want, zoals daar ook het gebruik was, kwam het hele dorp kwam op de bruiloft. Travel, het was een prima woord, het was heerlijk terugkijken.

We waren in Nederland, België, Frankrijk, Spanje, Portugal,Italië, Oostenrijk, Duitsland en weer Nederland. Van alles gezien, van alles beleefd en wat is een half jaar dan snel voorbij, veel te snel.


maandag 4 maart 2019

Jong geleerd is oud gedaan.

Carnaval begon voor ons al op vrijdag. De basisschool heeft op de laatste dag voor de carnavalsvakantie een eigen optocht. In groepjes hebben de kinderen wat in elkaar geknutseld, alles zelfbedacht en gemaakt en daarmee lopen ze twee keer rond de school en natuurlijk staan opa's, oma's en papa's en mama's langs de route. Het thema was 55 jaar vol wonderen en hier op het voorste karretje ligt een schilderij waar een tovenaar met toverstaf uit kwam, spandoek erbij en er lag ook nog een draagbare bluetooth mini speaker op de kar voor de muziek. Men moet klein beginnen, nietwaar !!!
Het was jammer dat onze kleinzoon 's-nachts ziek was geworden en dus niet mee kon lopen. Kleindochter liep wel mee.

Zaterdag was het jeugd optocht en daar zijn de karren al wat groter. dat is natuurlijk niet gek, want de papa's en mama's helpen mee met het bouwen. De kinderen zelf ook hoor, met beplakken van de poppen, met het schilderen en deze keer hebben ze ook alle tekeningen ingekleurd die op de afgerolde filmrol staan. Thema was hier "in de film". Deze kar is van de groep waar onze dochter, schoonzoon en de kinderen aan mee doen. Ik heb er helaas niks van gezien want Brun was nog steeds niet beter, wat hij verschrikkelijk vond, dus fungeerde ik als oppas. Opa is natuurlijk wel gegaan dus gelukkig hebben we de foto's kunnen bekijken.

Ja en dan gisteravond, de grote verlichte optocht. Daar kon onze kleinzoon gelukkig weer mee naar toe, weliswaar niet zelf meedoen, maar het kijken alleen is al een belevenis. Het was weer schitterend. En nu logeren de kinderen weer hier, erg gezellig, zodat papa en mama kunnen gaan "dweilen" en morgen lekker kunnen uitslapen natuurlijk.
















































vrijdag 1 maart 2019

GOAL ... Crea 5219

Goal is het woord van deze week en dan denk je in eerste instantie aan voetballen. Goal is ook Doel en daar kom je verder mee. Man en ik raakte in gesprek, hebben wij nog DOELEN op onze leeftijd ( alle twee rond de 70 ). Jazeker. we dragen ons steentje bij aan het DOEL om de plastic soep te verminderen, we hebben zonnepanelen en sinds kort zijn we ook mede investeerders in een windmolen. Ons DOEL is ook om te proberen ( en ik zeg proberen, want dit heb je niet altijd zelf in de hand ) zo gezond mogelijk te blijven door gezonde voeding en voldoende beweging. En van beweging hebben we weer een speciaal DOEL voor dit jaar, het fietsen van de Elfstedentocht.
Voor deze week knipte ik een stuk van Friesland uit een landkaart en omcirkelde ik de elf steden. Ik maakte een zakje van de VLAG VAN FRIESLAND en daar bewaar ik de blauwe rondjes met de knooppunten in, want we volgen de tocht via een knooppunten route.
De foto is van het ELFSTEDENMONUMENT "It sil heve" waar ik in 2006 was met een vriendin. We fietsten toen de Rietland-Hanze route.
Het kleine driehoekje rechts op het blad knipte ik uit een doosje waar Fries roggebrood in zit en toen ik de tekst op het doosje ging lezen zag ik dat het bedrijf waar dit roggebrood wordt gebakken, op de route ligt, Hallum. Kijk en dat vind ik dan weer leuk, jaren eten we dit brood al en natuurlijk valt dat niet op, maar nu komt het nog echt op ons pad ook, grappig.