Jarig.

Laatst las ik bij BETTIE wat over een boek vol natuurgedichten, één voor elke dag van het jaar. Dat leek me wel wat en ik wou het eerst even bij de bieb lenen om te kijken welk gedicht er bij 31 januari stond en verder natuurlijk. Nou dat ging te lang duren, er waren nog wachtende voor me en bovendien vond ik de gedichten die ik las bij Bettie en naderhand ook bij MARTHY  en ook de tekeningen al mooi dus heb ik het toch maar meteen besteld.
Bij de plaatselijke boekhandel natuurlijk. Ik had ook nog een boekenbon en zag op de site dat die ook gewoon online gebruikt kon worden, wist ik niet.

Donderdag besteld en vrijdag al werd het, mooi ingepakt, thuisbezorgd. Een vriendelijk met de hand geschreven bedankkaartje erbij, leuk toch.

Van het inpakpapier heb ik meteen twee enveloppen gevouwen, altijd handig. En dan nu het gedicht van deze dag waar ik zo nieuwsgierig naar was, nee niet mijn verjaardag, maar van manlief en we hebben er meteen ook maar een foto bij gezocht, deze winter gemaakt bij ons kerststalvogelhuisje. Het koolmeesje zit rustig te wachten tot hij aan de beurt is, jaja geduld is een schone zaak.

Uit het boek "Ik wou dat ik een vogel was".

KOOLMEESBERICHT

Fiet! Fiet! Hier spreekt Koolmees!

Kijk eens naar buiten.

De wereld is wit,

er plakt ijs op de ruiten.

Dus jij kunt fijn spelen!

Een engeltje maken,

met een sneeuwbal

de verste lantarenpaal raken...

Maar ík heb geen schaatsjes

om hard op te rijden.

En ook al geen sleetje

om woesj! mee te glijden.

Geen sjaal en geen jas

met een hoog opstaand kraagje.

Nee, ík heb iets anders:

een rammelend maagje.

Dus wil jij, voordat je

een sneeuwpop gaat maken,

misschien één, twee, drie

kleine pindaatjes kraken ?

Ik lust ook graag zaadjes

en vetbollen ( dikke ),

om samen met Roodborst

en Specht aan te pikken.

Da's óók nog eens best

een gezellig gezicht.

Fiet Fiet! Welbedankt!

Einde Koolmeesbericht.

Lizette de Koning.  

 

Watertoren 35. Made/Hooge Zwaluwe.

Na de twee watertorens van Dongen en Raamsdonksveer gingen we op weg naar de derde toren van die dag, de watertoren van Hooge Zwaluwe. Tenminste dat stond er op onze lijst. Maar eerst naar de koffie en die dronken we op een terras in Wagenberg. We nemen niet elke keer gebak bij de koffie, maar deze keer toevallig wel en het was een verrukkelijk stuk appelgebak, ja echt lekker, niet klef maar de versheid spatte er vanaf, plus schonk men nog een tweede bakje koffie in. Ik raakte in gesprek met de mevrouw van de koffie toen ze vroeg of we een bepaalde route volgde. Ik vertelde dat we de watertoren van Hooge Zwaluwe zochten en of het misschien de toren was die we heel in de verte al hadden gezien. Nee dat was hij niet, dat was de watertoren van Made in Hoge Zwaluwe staat er geen. Vreemd zei ik want het staat wel op onze lijst. Nou om een lang verhaal kort te maken, het is dezelfde watertoren en HIER vond ik een interessant artikel daarover met een hele reeks reacties er nog onder.
Vond ik nog wel aardig om te lezen hoe een misverstand kan ontstaan.

De toren is ontworpen door architect B. Oomen en gebouwd in 1948, heeft een hoogte van 44 meter en heeft één waterreservoir van 600 m³.
Op dezelfde plaats stond voorheen een watertoren die was ontworpen door Hendrik Sangster, maar deze is in tegenstelling tot de twee andere die we deze dag zagen (zie de twee vorige blogberichten) op 29 oktober 1944 vernietigd.

Wat is het altijd weer ontzettend leuk dat we met onze watertorenfietstocht steeds weer van die mooie verhalen ontdekken.

Watertoren 34. Raamsdonksveer.

 

Na de Watertoren (vorig blogbericht) van Dongen, fietsten we via knooppunten verder naar Raamsdonksveer. In de volksmond heet deze watertoren de "Veerse Toren" en het ontwerp is wederom van ir. Hendrik Sangster, in opdracht van N.V. Waterleiding Maatschappij Noord-West-Brabant en is gebouwd in 1925. Sangster ontwierp in de jaren '20 en '30 meerdere torens. Deze is 43,85 meter hoog en heeft één cilindervormig waterreservoir van 300 m³. Het gebouw heeft een betonnen skelet en een oorspronkelijk roodbakken bakstenen vulling/bekleding, die later is bepleisterd. De kenmerkende stijlelementen zijn van het expressionisme en de art deco, die Sangster in deze jaren toepaste.
Ook deze watertoren overleefde de massale verwoesting van watertorens tijdens de tweede wereldoorlog. In 1945 was het reservoir bezaaid met granaat inslagen, maar dit kon gelukkig worden gerestaureerd.
Vanwege slijtage moest in 1969 drastisch worden ingegrepen. Een deklaag van cement werd aangebracht en veel karakteristieke elementen gingen verloren. Na 45 jaar dienst werd de toren uit functie genomen.
Een nieuwe bestemming bleek moeilijk te vinden. De toren stond 20 jaar leeg en dit leidde tot achterstallig onderhoud en ernstige waterschade. Sloop werd overwogen, maar rond 1990, na een grondige renovatie, werd de toren in gebruik genomen door kunstuitleen Business Art Servise.
HIER is nog wat te lezen over de verdere plannen.

Nadat we deze tweede toren hadden gezien en ondertussen al lekker gefietst, waren we aan koffie toe. Op zoek dus naar een terras en natuurlijk vonden we dat, ja natuurlijk !!

Watertoren 33. Dongen.

De zomer van 2020 was een hele mooie zomer, wat een prachtige dagen hadden we en wat een temperaturen, heerlijk. Er scheen geen eind aan te komen en we hebben dan ook menige watertoren, tijdens onze fietsroute, kunnen fotograferen. Deze staat in Dongen en is ontworpen door architect HENDRIK SANGSTER  en werd gebouwd in 1923, heeft een hoogte van 44,76 meter en een waterreservoir van 500 m³. Het water werd vanuit het pompstation Oosterhout aangevoerd en in de toren opgeslagen, Van hieruit werd het verder gedistribueerd naar de huishoudens. De toren was in gebruik van 1924 tot 1975.

Tijdens de Tweede Wereldoorlog werd de toren gebruikt als observatiepost. Aan het eind van de oorlog hebben de Duitsers vele watertorens opgeblazen, ook in de toren van Dongen was springstof aangebracht. Een viertal uit het verzet heeft de springstof in de Donge gegooid en de ontstekingskabels doorgeknipt waardoor de toren is gebleven. De watertoren is nu in gebruik als woon- en kantoorruimte. (Wikipedia).

Ik vind het een hele mooie toren en ook het metselwerk aan de onderkant is een mooi detail.
Echt een geluk dat hij er nog staat.

 

Watertoren 32. Schimmert.

Regelmatig kijken we in onze fotoboeken en zeker wanneer het buiten koud of regenachtig is. Dan is het heerlijk om weer eens door een zomervakantie te "dwalen". Het FIETSERSPAD haalde ik voor de dag, want ik herinnerde me dat we daar ergens een watertoren hadden gezien en het was toen (2018) ook nog eens een super hete zomer geweest.

De watertoren, bijgenaamd de Reus van Schimmert, heeft een hoogte van 38 meter (hoogste punt: 178 meter NAP). Verder zijn er 2 trappenhuizen met 156 treden elk (tot de bovenste verdieping) en een betonnen vlakbodemreservoir met een inhoud van 1150 kubieke meter. Reservoir doorsnede: 13,5 meter, diepte 7,9 meter. De toren dateert uit 1927 en werd ontworpen door architect JOS WIELDERS, die zich liet inspireren door de architectuur van de Amsterdamse School.

Boven in de toren bevond zich tot de Tweede Wereldoorlog een restaurant: "Oranje Restaurant".
De toren is in de jaren 70 en 90 van de 20e eeuw en recentelijk eind 2008 opgeknapt. Sinds 29 mei 1997 heeft de toren de status rijksmonument. Waterleiding Maatschappij Limburg heeft de toren 2015 verkocht.

Hier hoe het na de verkoop verder ging.

 

Crea 2021 - Alfabet - week 2 - B - Boekenlegger.

De tweede letter van het alfabet, de B. Ik koos voor het woord Boekenlegger, makkelijk hoor dat we nu zelf kunnen kiezen. Ik dook weer eens in de lappenkist en zocht wat restjes die bij elkaar gebruikt konden worden. Nou er liggen er nog genoeg, alleen de bandjes, randjes en kantjes, die raken zo langzamerhand wel op.

Het plan was om er tien te gaan maken en 6 zijn er nu klaar. Op de bovenste foto zie je de ene kant en op de onderste foto de andere kant. Ik heb er nog 5 over, want een is er vandaag op de post gegaan en morgen de volgende. Een ging er naar een zieke en de andere naar een jarige. Erg handig dat ik ze nu net klaar had. Er liggen er nu nog 9 geknipt en geplakt klaar, want ja, als je eenmaal bezig bent kun je bijna niet meer stoppen. Het plakvlies zit er tussen voor de stevigheid. En ondertussen is mijn werktafel, zoals je ziet, een puinhoop. Herkenbaar misschien ?

 

Een stukje verder.

 

Wat een gepriegel, maar ik ben een klein stukje verder aan de Nederlandse kant. 
De molen staat erop en het was een oefening in draadjes tellen zal ik maar zeggen.
Komt natuurlijk dat het best lang geleden is dat ik kruissteken borduurde, maar het went alweer.

Nu ga ik verder aan de Franse kant.

Ik ga het om en om doen, ik spring van het ene naar het andere land, voor de broodnodige verandering.

Voor de Franse kant had ik weinig patronen, had zeg ik, want ik kreeg van ANNET enkele patronen via de mail toegestuurd en daar ben ik heel blij mee.

Wat is dat toch leuk, iemand onder de bloggers leest dat je wat nodig hebt en meteen wordt daarop gereageerd.

Dankjewel Annet.

Je patronen zijn nu op A 4 geprint, dus heel goed te zien en makkelijk te tellen.

Ik werk nu natuurlijk met het borduurgaren dat in huis is, dus de kleuren kunnen wat afwijkend zijn maar ik kom een heel eind in de richting en ach, niet perfect is ook goed.

Ze zitten overal.

Afgelopen donderdagmiddag was het dan zover, na zijn digitale schoollessen zou hij komen. Onze jongste kleinzoon zou mij laten zien hoe je pokemons  kunt vangen. Een paar jaar geleden was dat ook al zo'n rage en nu is het hier onder de basisschool leerlingen ook weer helemaal in. Met vrienden spreken ze af en gaan samen, in de wijk op pad. Op zijn telefoon liet hij mij (op afstand) het stratenplan zien van onze omgeving. Hij ging meteen van start en bij ons in de huiskamer zaten er ook twee (nooit gemerkt), maar was wel blij dat ze er vriendelijk uitzagen. Turtwig en Weedle heten ze.

Die ging hij vangen door middel van een pokebal. Op het schermpje draaide hij met zijn vinger in het rond en dan raakt de bal het wezentje dat dan in de bal terecht komt. Je kunt zo'n pokemon ook evolueren, zei hij, door genoeg candy te hebben. Die candy kun je verdienen of voor sparen, dat weet ik niet meer. De candy (snoep) mag ook fruit zijn en ananas werkt het best. Ze worden er sterker van.

De blauwe van hierboven heet Skorupi en die zat dacht ik in de badkamer.

In de slaapkamer zat er geen een, pff, maar deze hier links zat in de tuin en zijn naam is Pachirisu. we keken nog in de garage, maar daar zat er ook geen.

In totaal vond hij er bij ons 7.

Ik vind het ongelooflijk hoe hij zo ontzettend veel namen kan onthouden, maar dat kon hij vroeger eigenlijk ook al als we het dinosaurus kwartetspel met hem speelde.

Ik kan dat allemaal niet, maar dat vind ik niet erg.

Het is nu tijdelijk weer helemaal hot en dat is best te begrijpen, én op het schermpje, én met vrienden wat doen, want normaal was er het voetbal, taekwondo, boekscouts, school........enz.

Ook niet verkeerd is, ze zijn buiten.

Hoe het allemaal precies werkt, ach dat zal ik niet onthouden, maar wat ik zeker wel onthoud is het enthousiasme waarmee hij de uitleg gaf en dat hij gezellig even bleef om wat te drinken. En op afstand blijven daar hoefden we ons ook geen zorgen over te maken, want hij vond dat wij het beste naast elkaar in de bank konden gaan zitten en hij wat verderop in een fauteuil, dan was de 1.50 m zeker gewaarborgd, de schat!

 

Maar niet vandaag !

 

We fietsten vandaag weer over de dijk en kwamen langs het mooie stadje RAVENSTEIN. Ontelbare keren zijn we hier al onder de poort doorgereden, om wat te drinken of te eten, maar vandaag even niet. De tekst op de muur was nog steeds uitnodigend, maar bier dat zagen we vandaag niet zitten. Het was meer het weer voor warme chocolademelk of glühwein en bovendien is er nu niet veel te beleven. Nee, we komen nog wel eens terug bij aangenamere temperaturen en dat is zeker.

Ruilbiebje.

Ha, eindelijk weer een minibiebje en niet eens zo ver van huis. Nee natuurlijk niet, want we fietsen nog steeds twee kleine ronden en na de persconferentie van gisteren weten we dat dit ook nog wel even zo gaat blijven. Wisten we eigenlijk al, want als je kijkt hoe lang het vaccineren gaat duren, nou tel maar uit.

Maar ach, het weer was prima, ik zag onderweg op een thermometer dat het 8º was, heerlijk toch. De zon scheen en toen ik vanmiddag deze foto's had genomen, heb ik daarna mijn handschoenen niet meer aangedaan.

Een hartstikke leuk, maar ook degelijk gemaakt, minibiebje vonden wij dit.

Zagen we laats een minibieb waar zelfs een fles desinfectiegel in stond, hier zagen we een briefje met waarschuwing.

Zelf heb ik in mijn stuurtas ook altijd een flesje hygiënische handgel zitten, niet alleen nu en dat komt regelmatig van pas.

Lekker fietstochtje was het en de komende dagen blijft het ook droog, dus kunnen we buiten weer vitamine D gaan vangen.

Maar morgen niet, want dan krijg ik uitleg van onze jongste kleinzoon over hoe je Pokémons kunt vangen, en dat is weer een ander verhaal denk ik. 

Maar het moet wel uitgelegd kunnen worden op 1½ meter, want anders gaat het niet door.

Ben benieuwd !

 

watertoren 31. Tiel.

Je kunt wel zien dat deze foto niet vandaag is genomen, helder blauwe lucht hadden we vanmiddag wel en op een gegeven moment zelfs zonder wolken, maar blad zit er niet aan de bomen. Deze toren fotografeerden we in mei.

Eerst stond hier een watertoren die gebouwd was in 1890 en naast de toren, met uitbouw was er een woning, een stoomgemaal met een schoorsteen om het kwelwater op te pompen naar het reservoir in de toren, een filterinstallatiegebouw en een kantoortje. Tijdens de Tweede Wereldoorlog werd de oude watertoren grotendeels verwoest.

Deze toren is het resultaat van de herbouw in 1946 en is een ontwerp van architect G.B.F. Hoes.
De schoorsteen, het stoomgemaal en het kantoortje werden gesloopt en een berging werd bijgebouwd.
In 1953 werd de watertoren landelijk bekend door de proeven met drinkwaterfluoridering. In 1992 verloor de toren zijn laatste functie voor de watervoorziening. De pompen werden uitgeschakeld nadat in Zoelen een nieuw pompstation was geopend.

In Tiel staat deze 35 m hoge toren met een inhoud van 500 m³.
In de toren is nu een woning met kantoorruimte op de tweede verdieping gerealiseerd.
Veel oude elementen, zoals het waterreservoir bovenin de toren en het fluorapparaat (1953) van Backer Dirks, zijn bewaard gebleven en gerestaureerd en er is volop rekening gehouden met verblijf- en broedplaatsen van diverse soorten vleermuizen en vogels, zowel in de muur van de toren als rondom de toren.

We fietsten over de dijk en dachten dat we daar wel koffie zouden kunnen drinken omdat we stoelen op het terras zagen, maar dat was helaas niet zo. We konden niet dicht bij de toren komen omdat het particulier terrein is.

 

Simple comme bonjour !

Enkele van mijn blog lezers waren nieuwsgierig naar de constructie, die we hadden bedacht voor mijn loep.
Daarom laat ik dat hier even zien.
Het is echt heel simpel, maar zeker géén disign. 
maar dat maakt niets uit voor dit moment, want het is doeltreffend en daar gaat het om.

Kijk, men neme een stuk van een lichtleiding, een kleine lijmtang, een dun plankje en een loep.

De pijp van de lichtleiding, die nog recht is, buig je in de juiste vorm.

Dan hou je de gebogen leiding tegen de tafel en steekt de loep in de buis. 

Je kijkt hoe het geheel voor jou het makkelijkst werkt en dan klem je alles vast met de lijmtang.

Omdat het een ronde buis is, zit het plankje ertussen voor de stabiliteit.

Ik zit op dit moment nog steeds te werken aan de tuintafel die we, sinds Sinterklaas en Kerstmis, in de kamer hebben staan. 

Die schoven we, in verband met afstand houden, tegen de eetkamertafel, werkte perfect.

En nu moet ik zeggen, dat ik het misschien wel ga missen als hij weer naar de tuin gaat, want ik zit op een ideale plek, kan lekker knutselen en tegelijk heb ik perfect uitzicht op de t.v.

Nadeel is wel dat je niet alle rommel die je maakt zomaar kunt laten liggen.

Als ik in de werkkamer zit, trek ik de deur dicht en niemand die het ziet.

Maar ja, dat wisten we al "Elk voordeel heb zijn nadeel", toch ?

 

 

Een beetje winter.

Het nieuwe jaar is wat fietsen betreft heel goed begonnen. We maakten al verschillende tochtjes, zo ook vandaag. Er hing, toen we vertrokken, nog wat mist en het had wat gevroren. Heel weinig maar hoor, niet meer dan een waas hing er over de weilanden. 

Er zat rijp op het dor blad dat langs het fietspad lag. Nee dit winters gebeuren haalt het niet in vergelijking met de sneeuw die nu is gevallen in Limburg en zeker niet met die in Madrid. Maar ik was er toch blij mee dat we het zagen, al was het toen de zon begon te schijnen allemaal snel verdwenen. Maar dan blijft er nog genoeg over om ook weer van te genieten.

 

Crea 2021 - Alfabet - week 1 - A

Een nieuw jaar, een nieuwe uitdaging. Deze keer hebben Elizabeth en Marjan bedacht om met de 26 letters van het alfabet te gaan werken. Bij elke letter kun je zelf kiezen wat je ermee gaat doen. Op het gebied van  bijv. fotografie, film, muziek, tekenen, dichten, werken met textiel.......enz enz.

Ik koos voor borduren en het is echt al een hele tijd geleden dat ik dat deed. Vroeger borduurde ik lakens en slopen, tafelkleden, een meetlat maakte ik toen ik in verwachting was van onze eerste, kleding zoals spijkerjasjes en broeken, nou ja, van alles en nog wat.

Dus toen ik laatst bij het kasten opruimen (ja wie ruimt er tegenwoordig niet op) dit werkstuk tegenkwam, wist ik het meteen, dit gaat het worden. Het alfabet lachte me tegemoet en dit moet nu maar eens afgemaakt worden. Het alfabet in kleine letters moet er nog op en verder komen er Franse en Nederlandse afbeeldingen op. Nederlandse heb ik genoeg, Franse niet dus ben ik gaan zoeken op het internet, want ik wou nu wel meteen de koe bij de horens pakken. Ik vond een Eiffeltoren en wou meteen beginnen en dat viel erg tegen. Na acht kruisjes had ik al hoofdpijn, ik zag het niet meer goed. Een bureaulamp erbij dat scheelde al en een loep dat was ook ideaal, maar het is een loep om in je hand te houden en dat werkt natuurlijk niet. Wat nu, de winkels zijn dicht, je kunt er een online bestellen, maar ik wou meteen beginnen. Gelukkig heb ik een handige man hier in huis en die maakte van een kleine lijmtang en een lichtleiding, waar de loep ingestoken kan worden, een constructie die perfect werkt. Als het borduurvirus blijft en het coronavirus verdwijnt en de winkels weer open gaan, kan ik alsnog op pad gaan voor een loep, want dat vind ik wel leuker dan online winkelen.
In elk geval is dit alfabet mijn bijdrage voor de letter A van deze week en wie weet, als het tegen valt duurt het tot de letter Z en kan ik dan zeggen ZIEZO, klaar.

 

Het Wachthuis.

Wederom een rondje over de dijk en dit huis intrigeerde me eigenlijk al een tijd.  Het is een woonhuis, maar je kunt wel zien aan de veranda, dat het ooit een café moet zijn geweest. Niet dat ik het ooit als café heb gekend, maar zo'n soort overkapping zie je bij cafés wel vaker. En bovendien, niet lachen, staat het op de zijgevel. Ik zag het laatst opeens staan, heel vaag nog, maar het staat er wel : CAFE HET WACHTHUIS.
Het café had tot 1940 te maken met wateroverlast.

Als geen ander weet Riek Kersten, geboren in 1912, wat wateroverlast betekent. In de herfst, winter of lente ligt haar geboortehuis, café Het Wachthuis aan de Maasdijk te Reek, soms dagen of zelfs wekenlang op een schiereilandje. Aan de voorzijde kolkt Maaswater hoog tegen de dijk aan en aan de achterzijde van het café stroomt met hoge snelheid de Beerse Maas. De dijk steekt als een soort dam boven de twee watermassa's uit en vormt de enige verbinding met de bewoonde wereld; in het westen naar Ravenstein en in het oosten naar Grave. Met een roeiboot wordt Riek 's-ochtends de Beerse Maas overgezet naar haar school in Reek. Dat ze de eerste uren vaak met natte voeten in de bank zat, zal ze nooit vergeten. 

Bij hoog water bestaat er altijd gevaar voor een dijkdoorbraak, met alle gevolgen van dien. Om een oogje in het zeil te houden lopen de inwoners uit het dorp bij toerbeurt over de dijk heen en weer. Na hun ronde komen de mannen op verhaal bij de kachel in Het Wachthuis. Door het wachtlopen is de kans groot dat eventuele zwakke plekken bijtijds ontdekt worden, zodat ze met zandzakken verstevigd kunnen worden.

Deze twee stukjes heb ik letterlijk overgenomen uit: Tussen Maas en Erfdijk, dat is een uitgave van Heemkundekring Land van Ravenstein.  HIER  kun je er meer over lezen, kijken bij De overlast van de Beerse Maas.

Ik vond het heel leuk om dit stuk geschiedenis te hebben ontdekt.
De schuur is er zo te zien later aangebouwd.

 

 

 

Vandaag ons eerste fietsrondje in dit gloednieuwe jaar. Wel wat aan de frisse kant, maar toch wel lekker hoor. We reden onze favoriete route over de dijk, we rijden hem vaak, bij N.O wind en die waait regelmatig uit die hoek. Dit bord troffen we daar aan, maar je ziet wel dat de foto gemaakt is in een ander seizoen. Lente was het en iedereen klapte voor al die mensen in de zorg die het zwaar hadden, men zong op balkons, men zag overal harten hangen of witte vogels, t-shirts met rode harten hingen er in de tuinen. Er is niet zoveel van overgebleven, van al die aandacht, terwijl de i.c weer vol ligt en de zorgmedewerkers het zeker zo moeilijk hebben dan bij de eerste golf en over de financiële kant.....nou ja, laat ik het daar maar niet over hebben. Maar kijk vandaag zagen we dit bord, op de dijk, bij dezelfde boerderij. Volhouders !
Ik zie nu dat de foto van vandaag wel heel slecht is en ook heel anders van kleur, ja slechte fotograaf hè !