maandag 27 februari 2017

Duizenden en duizenden lichtjes.

Wat waren de weergoden ons goed gezind. Zaterdag bij de jeugd optocht en gisteravond bij de Grote Verlichte Optocht, geen drup regen gevallen en dat is fijn. Niet alleen voor het publiek maar zeker voor degene die meelopen in de optocht en voor de prachtige wagens. Al die maanden werk die erin zitten, maar ja ook dat zou zomaar kunnen. Nou kunnen de wagens en het materiaal wel tegen een stootje maar toch, met een paraplu in een plensbui zou de sfeer toch anders zijn. We zijn al vaak gaan kijken, het was weleens koud natuurlijk maar daar kun je je op kleden, er lag wel eens sneeuw, het dreigde wel eens afgelast te worden vanwege storm maar die ging dan juist op tijd weer liggen. Een beetje geluk moet men hebben nietwaar! Wat was het weer mooi we hebben ervan genoten evenals de kleinkinderen die er al zin in hebben om, als ze de kinderoptocht ontgroeid zijn, over te stappen naar de lichtjes optocht.

zaterdag 25 februari 2017

Jubileum.

Traditiegetrouw wordt carnaval in Berghem geopend met de jeugdoptocht op zaterdag. Dit jaar is het een jubileum, 33 jaar ! Het thema in het "Knollenrijk", want zo heet dat hier met carnaval, was deze keer: Spellen en Speelgoed. Onze twee jongste kleinkinderen deden nu voor de eerste keer mee en papa en mama ook maar dan vooral om de wagen te trekken en duwen. Dat is hier trouwens al jaren ( of misschien altijd al ) het gebruik. Geen uitlaatgassen van auto's, vrachtwagens of tractoren nee alles wordt handmatig gedaan. Er was hard gewerkt de afgelopen maanden want er deden zo om en nabij de 50 groepen mee. Zowat alle denkbare spelletjes en speelgoed zagen we voorbij komen, van hele oude zoals stelten en bliklopen tot Pokemons zoeken toe en alles daar tussenin. Wij genoten ervan en de jeugd ook. Dat beloofd wat voor de toekomst want zij zijn misschien wel de nieuwe generatie wagenbouwers voor de Grote Verlichte Optocht en die is morgen.


vrijdag 24 februari 2017

Sneeuw ?

Nee geen sneeuw vandaag, we hebben gefietst met af en toe een zonnetje en een héél klein beetje regen. Deze twee foto's zijn een paar weken geleden gemaakt toen ik deze warme cols klaar had. Onze oudste kleinzoon, Hugo, had me gevraagd of ik een col kon breien. Ik dacht dat hij een COLSJAAL bedoelde zoals ik voor zijn neefje had gemaakt, maar nee alleen een col want dat was handig en lekker warm op wintersport. Toen hij bijna af was vroeg zijn broer, Floris, of ik er voor hem ook een wou breien. O.k, maar oma is hij dan wel op tijd klaar ? Nou dat is gelukt, vandaag zijn ze naar Oostenrijk vertrokken en inmiddels hebben we al een berichtje gehad dat ze goed zijn aangekomen.

maandag 20 februari 2017

Ik kan het niet laten.

Vorige week zag ik ze staan en dan moet ik  van m'n fiets. Voor mij zijn ze onweerstaanbaar er moeten dan echt wat takken worden afgesneden. Ik hou van die poezelige knoppen, zo lekker zacht. Hoe kan het toch groeien, wonderbaarlijk. Ik geniet ervan.

woensdag 15 februari 2017

In afwachting van........

15º en we fietsten door de polder want dan profiteer je het meest van de zon. Heerlijk was het en goed voor de opname van vitamine D denken we dan maar. Hij, de polder, lag er nog kaal bij maar wel vol verwachting op wat komen gaat.

maandag 13 februari 2017

Guilty pleasure.

We waren dus vorige week naar de tentoonstelling over het werk van couturier Hubert de Givenchy - To Audrey with love ( nog tot 26 maart ) De tentoonstelling gaat niet alleen over zijn werk maar is tevens gewijd aan de bijzondere vriendschap en professionele samenwerking tussen hem en Audrey Hepburn. Er zijn ook verschillende kledingstukken uit haar eigen kledingkast te bewonderen en natuurlijk kleding uit haar films. Een tijdje geleden zag ik bij onze dochter het boek "Bij Audrey Hepburn thuis" liggen, een boek met persoonlijke verhalen, veel huis, tuin en keuken kiekjes en zo'n 50 recepten. Uit het boek blijkt dat ze van eenvoud hield maar wel biologisch ingesteld was, ze schoffelde in haar eigen tuintje en kookte ook het liefst met verse producten. Ze had een voorkeur voor pasta met een saus van verse tomaten maar, zo las ik, had een soort stiekeme voorliefde voor penne met ketchup. Ze vond die zelfs nog lekkerder in een fauteuil voor de tv. Haar zoon denkt dat het zijn moeders Britse kant ( vader Engels ) was die naar boven kwam en dat het haar aan thuis deed denken waar witte bonen in tomatensaus al meer dan honderd jaar onderdeel is van elk "echt Engels ontbijt". En wat lees ik in het recept bij ingrediënten : een kwak Heinz tomatenketchup, of meer naar smaak.

donderdag 9 februari 2017

Herkenning.

Het was een feest van herkenning gisteren bij de terugblik op het werk van de Franse couturier Hubert de Givenchy in het Gemeentemuseum in Den Haag. Niet dat ik ooit in een creatie van hem heb rondgelopen maar ik heb heel veel jurken, jasjes en mantelpakjes gemaakt naar zo'n zelfde modellen. Het was heerlijk werken vooral omdat de pasvorm perfect moest zijn en het was wel wennen naderhand met de oversized modellen. Nog later stond je in de winkel en wanneer de mouwen dan véél te lang waren zij men, dat moet zo "one size fits all". Ja ja lekker makkelijk. Ik vond het een heerlijke tentoonstelling en heb echt genoten van de mooie stoffen die werden gebruikt, de verwerking ervan en de borduursels van kralen, stukjes leer en allerlei band. Echt vakmanschap. De verwerking van de meters en meters met de hand opgenaaid lint laat dat duidelijk zien bij de jurk hier onder. De naaisters in het atelier hebben hier heel wat uren werk aan gehad, complimenten hoor, ik had graag meegedaan.

vrijdag 3 februari 2017

Monument.

Vanmorgen gingen we op pad om een knooppuntenroute te fietsen. Ik zag het kaartje vorige week liggen in de Bed and Breakfast waar we regelmatig koffie/plas pauze hebben. We zagen dat de route grotendeels loopt zoals wij hem meestal fietsen maar hij was toch iets anders. Halverwege, op de heenweg, kwamen we op een driesprong maar geen knooppunt te zien dat wij zochten. het komt wel vaker voor en ik vind dat echt heel irritant. Vaak komt het voor wanneer er aan de weg is gewerkt en als het dan klaar is kun je er donder op zeggen dat de borden niet worden teruggeplaatst. We vinden meestal onze weg toch wel en zeker vandaag, omdat we het gebied kennen, maar dan nog. Zo, dat was even mijn kleine frustratie.
Zoals ik al zei fietsen we hier vaak en dan komen we ook altijd lang dit kleine MONUMENT. Ik zag de Belgische en Nederlandse vlag weer vrolijk wapperen in de wind en bedacht dat ik daar eigenlijk nog nooit wat over had geschreven terwijl ik er wel, net na de opening, foto's had genomen.
Eind februari 2015 werd dit monument onthuld ( foto's toen genomen ) voor de duizenden Belgische vluchtelingen. Zij werden tijdens de Eerste Wereldoorlog, precies honderd jaar geleden, opgevangen in het speciaal gebouwde opvangkamp Vluchtoord.
Tijdens de Eerste Wereldoorlog was Nederland neutraal, maar we vingen wel vluchtelingen op uit oorlogsgebied. Tienduizenden Belgen trokken naar het noorden en werden onder meer opgevangen in het Udense Vluchtoord.
Het was een enorm complex, met een school, een kerk en een postkantoor. Ook was er elektriciteit, terwijl dat in het dorp Uden nog niet was aangelegd. Op enig moment woonden er ook meer mensen in Vluchtoord dan in het dorp.
Van het complex is eigenlijk niets meer over, alleen de contouren van een wielerbaantje ergens in de bossen. Daar gaan we de volgende keer eens naar op zoek.
Het monument is een replica van de gevel van het kerkje en aan de voor en achterkant zijn foto's te zien van hoe het daar was in die tijd.
Ik vond het heel indrukwekkend om te zien en denk vaak zou zoiets nu ook niet gerealiseerd kunnen worden.

woensdag 1 februari 2017

Onverwachts.

Vorige week, toen we thuiskwamen na onze oppasdag, lag deze hele leuke envelop op de deurmat. Hij was gevuld met allerlei gezellige dingetjes en er zat een brief bij. Marthy van DIT blog schreef me dat ze een blik vol met mooi band heeft van een tante en ze dacht dat ik er vast wel wat mee kan. Ze had er een paar op een mooi zelf geknipt kaartje gewikkeld. Nou is dat nu niet leuk ? Ik vind het hartverwarmend. En natuurlijk Marthy kan ik er wel wat mee, er borrelt van alles op in mijn hoofd maar wat het gaat worden laat ik t.z.t  zeker op m'n blog zien. Dankjewel !