vrijdag 23 december 2022

Ambacht.

 

Vorige maand bezochten we de tentoonstelling LABOUR OF LOVE van de Belgische kunstenaar Wim Delvoye. Dat wat hij bedenkt, zelf uitvoert, of in samenwerking met ambachtslieden, of laat uitvoeren, het is heel divers en allemaal van de allerhoogste kwaliteit. 

Van de verdraaide beelden, de gasflessen beschilderd met traditionele voorstellingen in Delfts blauw, de handgesneden autobanden, gotische vrachtwagens, gehamerde aluminium reiskoffers tot glas-in-loodramen met röntgenfoto's van het menselijk lichaam.

Op een eigenzinnige manier balanceert hij in zijn werk steeds weer tussen de klassieke kunsten en populaire cultuur, tussen kunst en ambacht, tussen elitair en volks.

We genoten van de tentoonstelling en de prachtige kunst, maar niet van alles. Een gedeelte van de tentoonstelling sprak ons totaal niet aan. In misschien wel zijn bekendste werk, de Cloaca, te zien op een röntgenfoto in de tentoonstelling, bootst de kunstenaar het menselijk darmstelsel na, inclusief verteringsprocessen én uitwerpselen. Maar er zullen vast mensen zijn die het wel heel interessant vinden, want er zijn nog gespreksavonden in januari, over de verschillende kunstwerken en hun ongebruikelijke combinaties. 18 Januari  gaan social designer Fides Lapidaire, (die met haar project broodje poep onderzoekt wat de mogelijkheden van menselijke uitwerpselen zijn voor een circulaire voedselketen), en Marcel Spanier, (maag lever darm specialist), elk vanuit hun expertise dieper in op het kunstwerk. Ook de getatoeëerde varkens konden ons niet bekoren. Voor elk wat wils dus !







Nou dit wordt de allerlaatste. We maakten ook zoveel foto's, je kunt wel aan de gang blijven. Ik zeg wel, we, maar deze zijn allemaal door manlief genomen.
De tentoonstelling duurt nog t/m 29 januari 2023.



woensdag 21 december 2022

Nieuwe gordijnen.



 
Nee, geen nieuwe gordijnen voor ons, maar de koninklijke gordijnen zijn klaar. 40 Meter stof en evenzoveel voeringstof, 70.000 meter garen, 125.000 steken, 265.000 euro. Waarom nieuwe gordijnen voor de Chinese Zaal, nou omdat de oude, achttiende eeuwse zijden gordijnen, ronduit versleten zijn. Die oude gordijnen waren eigenlijk niet eens voor die zaal gemaakt en konden niet dicht. De nieuwe wel.

De opdracht om deze gordijnen te maken werd verstrekt aan het TextielLab, de professionele werkplaats van het TextielMuseum in Tilburg. Het was Máxima's wens om zoveel mogelijk gebruik te maken van het aanwezige vakmanschap en expertise om nieuw cultureel erfgoed te creëren. Nou dat is in het TextielMuseum ruimschoots aanwezig. Het is een heerlijk museum, ook zonder de Koninklijke gordijnen, om er heen te gaan. 

Daarnaast wilde de koningin tijdens dit project graag uiteenlopende mensen met elkaar verbinden door de inzet van handwerkgroepen. Het werden 16 groepen uit het hele land. Ruim 150 borduursters met ieder een eigen pakket met borduursels, ook Máxima heeft heeft zich over zo'n  pakket ontfermd. Zo'n 80 procent van het ontwerp is op de computergestuurde machine van het TextielLab geborduurd. De handwerkgroepen deden de rest, zij borduurden 1800 bloemetjes en andere natuurelementen. Het zijn gordijnen met het verhaal van Nederland geworden aan de hand van bruggen en gebouwen en elementen die belangrijk zijn voor de Oranjes. Bij het machinaal borduren zijn in totaal 50 verschillende steken gebruikt. Handmatig werd vooral de platsteek gebruikt. Borduur-en laserspecialist Frank de Wind uit Tilburg is een vol jaar, alleen maar, bezig geweest met programmeren en borduren.

De drie specialisten van dit project, ontwerper  Liesbeth Stinissen,  borduur-en laserspecialist Frank de Wind en couture borduurexpert Anna Bolk vingen deze uitzonderlijke tijd in een paar woorden samen. Gruwelijk tijdrovend, leerzaam en onvergetelijk.

Koninklijk borduren/verhalen en vakmanschap is nog te zien tot en met 29 mei 2023. Online reserveren van een tijdslot is verplicht, maar in dit geval ook heel fijn omdat het dan niet te druk is. wij konden echt alles op ons gemak bekijken. Ook de oude gordijnen zijn er te zien en nog zoveel meer.
(bron, de krant, het museum en internet)








dinsdag 13 december 2022

Watertoren - 115, De Lichtmis en watertoren 116 - Zwolle.

 

De laatste dag van de midweek weg. Om tien uur moesten we uit het huisje zijn, maar we wilden de dag nog helemaal benutten. Schoonzoon stelde voor om naar Zwolle te gaan, mooi vond mijn man, dan komen we langs de watertoren van De Lichtmis. Deze voormalige watertoren, in Overijssel is ontworpen door architect HENDRIK SANGSTER , is gebouwd in 1932, heeft een hoogte van 29,5 m en had een waterreservoir van 400m³. Eind jaren tachtig verviel de oorspronkelijke functie. Sinds de gemeentelijke herindeling in 2001 staat hij in het meest noordelijke deel van de gemeente Zwolle, daarvoor bevond hij zich in de opgeheven gemeente Nieuwleusen. De watertoren werd verkocht en verbouwd tot een restaurant met grand café-faciliteit. Het bijzondere aan dit restaurant boven in de toren, was dat het (zeer langzaam) kon ronddraaien. Nu schijnt de toren weer van eigenaar te zijn veranderd, er werd in elk geval weer flink aan gewerkt, we konden er nog niet terecht om  wat te drinken, nou in Zwolle wel.

We gingen in Zwolle een GEOCACHE WANDELING
maken. Er zijn er verschillende, bij deze moesten we aan de hand van foto's, die je op je telefoon kunt downloaden, op gevels jaartallen zoeken. Met de cijfers of letters moest je dan weer wat doen om een code, en uiteindelijk de juiste coördinaten te vinden. Erg leuke manier om ook wat van de stad te zien en onze jongste twee kleinkinderen vinden dit leuk om te doen.

Weet je wat wij leuk vonden en dan vooral opa natuurlijk, er stond ook nog een watertoren in de buurt van de wandelroute.

 De voormalige watertoren aan de Turfmarkt in Zwolle is gebouwd in 1892 naar een ontwerp van architect Jan Schotel. De toren heeft een hoogte van 36 meter en had een waterreservoir van 500m³. In 1935 is deze gerenoveerd en in 1959 is de originele toren omgeven door een stenen muur. Sinds 1996 was de toren niet meer als watertoren in gebruik.

Tussen juli 2017 en november 2018 is de watertoren omgevormd tot appartementencomplex met 21 woningen. Het onderste deel werd in zijn oorspronkelijke staat hersteld en het bovenste gedeelte werd voorzien van nieuwbouw. Vanaf de eerste tot en met de zesde verdieping bevindt zich één appartement per bouwlaag. Daarboven bevindt zich de opbouw met drie appartementen per bouwlaag. De verbouwde watertoren won de Erfgoedprijs 2019 van de gemeente Zwolle en Kampen.

Mooi plekje om te wonen, toch ! Wat een uitzicht zal men daar hebben. 

Het gekleurde metselwerk boven de ramen bij het onderste gedeelte en bij de scheiding tussen boven en onderkant is erg mooi, vind ik dan hè.

En hier zagen we de de watertoren vanaf een hoogte van 51 meter en dat overkomt ons niet zo vaak, of eigenlijk nooit kan ik wel zeggen. We hadden de Onze Lieve Vrouwentoren of PEPERBUS beklommen, 236 traptreden, pff, maar het was het waard.

En zo kwam er een eind aan de heerlijk midweek. Tien blogjes lang, dat wel. Veel gezien, veel gedaan, spelletjes gespeeld, lekker gegeten, leuke dagen samen doorgebracht. Een mooi cadeau, dat was het !















dinsdag 6 december 2022

GTHRN.

 

Wij hadden (haha) onze fietsen bij ons, de kleinkinderen ook en dochter en schoonzoon hadden ieder een huurfiets besproken.  Omdat we in de buurt van Giethoorn verbleven, was besloten dat we daar best op de fiets heen konden. Giethoorn kenden we al, maar de oorsprong van de naam nog niet, maar dat werd ons nu verteld door de schipper en tevens gids van de rondvaartboot.

 Giethoorn is omstreeks 1230 gesticht door vluchtelingen uit gebieden rond de Middellandse Zee. Deze vluchtelingen werden "zelfgeselaars" of  "flagellanten" genoemd. Deze eerste bewoners vonden hier massa's horens van wilde geiten, die waarschijnlijk in 1170 tijdens de St. Elisabethsvloed waren omgekomen. Zij noemden hun nederzetting Geytenhorn. Later verbasterd tot Geythorn en nog later werd het Giethoorn. De man kon prachtig vertellen, maar toen hij ons onderweg, varend op een grote watervlakte, ons erop wees dat de kerktoren in de verte van de mooie Sint Clemenskerk in Steenwijk is, kon mijn man toch nog wat toevoegen aan zijn verhaal. Het verhaal van de WATERTOREN. Hij wist het niet en vond het leuk dat hij dit nu ook kon gaan vertellen.

De eerdere keren dat we in Giethoorn waren, huurden we zelf een bootje om mee door de grachten te varen, ook leuk hoor, maar nu kregen we wel meer informatie natuurlijk, ik vond het leuk. Geen foto's van alle leuke bruggetjes, want die kent iedereen al wel, maar we bezochten ook museum DE OUDE AARDE, werkelijk een leuk museum en zeker met de kleinkinderen erbij. Ze zijn alletwee geïnteresseerd in gesteenten, mineralen en fossielen. Nou die waren er genoeg te zien. 

Linksboven is Phreniet uit Australië, rechtsboven is Krokoiet uit Tasmanië, linksonder is Kyaniet (distheen) uit Brazilië en rechtsonder is een versteende boomstam uit Amerika. Alles lag in vitrines en werd mooi uitgelicht, echt schitterend om te zien. De versteende boomstam stond niet in een vitrine en die konden we gewoon aanraken. Hij was werkelijk steenhard.

De kleinkinderen mochten een geode (kristalbol) kraken. Miljoenen jaren geleden waren er ontzettend veel vulkaanuitbartingen die kokend hete lava uitspuwden over de aarde. Door de koele lucht koelde de lava snel af en werd hard. Hierdoor konden de duizenden luchtbellen die nog in de lava aanwezig waren niet meer ontsnappen. Gevangen in de steeds harder wordende lava ontstond er een zeer hoge druk in de luchtbellen die, nog steeds onder zeer hoge temperaturen, zich over miljoenen jaren langzaam vormden tot kristallen binnen in de gasbollen. Deze gasbollen worden onder andere in Mexico gedolven uit een gigantische uitbarsting die daar zo'n 44 miljoen jaar heeft plaats gevonden. We hebben een tijdje staan te kijken bij dat kraken en werkelijk overal zat wat in. 
Onze dag was goed gevuld geweest en na nog even in de museumwinkel rondgeneusd te hebben, moesten er natuurlijk nog wel wat steentjes mee naar huis. Gelukkig was ervoor elke portemonnee wat te koop.
Na nog even rondgelopen te hebben, wat foto's nemen en natuurlijk nog ergens koffie te hebben gedronken, zochten we onze fietsen weer op. We hadden een tafel besproken, wel in Giethoorn, maar daar moesten we wel een eindje voor rijden. Geen probleem, HIER aten we en dat was echt de moeite waard. We konden er weer tegen en dat was wel nodig, want we moesten nog terugfietsen naar het huisje. Het was inmiddels donker en schoonzoon had bedacht om een andere weg dan de heenweg te kiezen. Hilarisch hoor, want je gelooft het niet, maar we kwamen uit bij het bruggetje over de sloot, dat er niet meer was (blog van 22 nov), maar we hebben het gered, natuurlijk hebben we het gered, maar een klein beetje spannend was het wel ;-))




dinsdag 29 november 2022

Watertoren - 114. Steenwijkerwold.

 

De laatste watertoren van de vier waar we deze dag langs fietsten. De watertoren in Steenwijkerwold, ook wel watertoren van Tuk (klopt eigenlijk beter, want daar staat de toren), is gebouwd in 1931 als eerste bouwwerk van de N.V. Waterleidingmaatschappij "Noord Overijssel" naar een ontwerp van ingenieurs van de NV v/h Butzers Beton en Waterbouw. De 35,2 meter hoge toren met Art Deco-motieven heeft een rechte schacht en een gebroken, met geglazuurde pannen gedekt tentdak op rechtstandige onderste dakschilden met in de hoeken verspringende onderrand. De toren heeft in tweeën gedeelde afgesnoten hoeken met een over de gehele lengte van de torenschacht doorlopende, uitgemetselde vertikale vertanding. Op 6 augustus 1931 is de eerste steen gelegd voor de bouw van deze watertoren, die is voorzien van een betonnen vlakbodemreservoir met een capaciteit van 208 m³. Momenteel is de watertoren in gebruik. De toren is erkend als rijksmonument. Uit dat monumentenregister haalde ik de informatie.

Terug in het vakantiehuisje werden we getrakteerd op vers geperst sinaasappelsap en er werden die avond pannenkoeken gebakken.
We lieten het ons allemaal goed smaken, wij na een hele dag fietsen en de kinderen en kleinkinderen na een middag intensief bezig te zijn geweest in een klimbos.



zondag 27 november 2022

Watertoren - 113. Steenwijk.

 

Na Nijeveen kwamen we in Steenwijk, de volgende watertoren. Hè, watertoren, lijkt meer op een kerktoren, toch ? Nou dat is het ook, de kerktoren van de Sint Clemenskerk, waar men in 1907 een waterreservoir van 145 m³ heeft geplaatst, fungeerde als watertoren. Best een slim idee ! De kerktoren, gebouwd in de 15e eeuw, heeft een hoogte van 85 meter en is het oudste bouwwerk van Steenwijk.


Het ijzeren hangbodemreservoir werd aangebracht ten behoeve van het door J.Schotel ontworpen waterleidingnet. 

Mogelijk heeft Schotel dit reservoir ook ontworpen, maar dit valt niet met zekerheid te zeggen.

In de periode 1974-1981 is de kerk grondig gerestaureerd.

Men denkt dat het reservoir toen is verwijderd, omdat in die periode de watertorens in onbruik raakte, maar dat hoeft natuurlijk niet, de meeste watertorens zijn niet meer in gebruik en toch zit het reservoir er meestal nog wel in.
Enfin er is weinig over bekent, maar het staat nog wel steeds op de lijst met watertoren.

Het was wel raar om naar deze kerk/watertoren te gaanstaan kijken en je afvragen, zit het reservoir er nu wel of niet in. Nou ja, wel of niet, het is in elk geval een mooie kerk. De vier kleine torentjes op de hoeken zijn schattig, maar vooral de hoge spits maakt de toren helemaal af. Dit lied/gedicht over de toren vond ik en daarvan hier de tekst in het dialect, maar daar hou ik wel van.

Steenwieker toorn,
De mist van de Kaampe,
In de ochtendgloorn,
De sun as 'n laampe,
Op de Steenwieker toorn,
'k Eb overal ezeten,
'k Eb zoveul ereisd,
Och, ie mossen ies weten,
Waor 'k al bier eb eheisd.
'k Kan overal an maarken,
Da'k ier bin geboorn,
Want dan mis ik
De grote kaarke
En de Steenwieker toorn.

De Onnegiesstraote,
De Maarkt, 't Diep,
A'k gien Steenwieks meer praote.
Krieg ik seins de griep.
Gien plaese op eerde
Kan mi'j meer bekoorn,
Want ik kenne de weerde
Van de Steenwieker toorn,

Geschreven door Aart Keizer.
De tekst is ook aangebracht in de gootlijn op de markt.
Op facebook staat ook nog een filmpje, waar het lied wordt gezongen door wijlen troubadour Gerard Buisman.  Bron; het WWW en een bordje op de kerk.







 

donderdag 24 november 2022

Daarbij die molen.

 

Onderweg naar de volgende watertoren zagen we weer eens een Social-sofa. Dat was al een hele tijd  geleden, dus even stoppen. De bank staat naast molen Sterrenberg in Nijeveen, maar dat is wel duidelijk. Inwoners van het dorp hebben gezamenlijk de bank beplakt. Negentig "plakkers" hadden zich aangemeld en enkelen volgden daarvoor nog een workshop om het plakken goed onder de knie te krijgen.

Met z'n allen zorgden zij ervoor dat er een prachtig mozaïek van kleine steentjes ontstaat dat bestaat uit het logo van Nijeveen en de molen. Er zitten ongeveer 2000 plakuren in dit ontwerp van Rinette Bron-Wagenaar, de winnares van de in Nijeveen uitgeschreven ontwerpwedstrijd. De bank stond tijden het beplakken in een "glazen huis" bij de molen en men had gezorgd voor een koffiezetapparaat en een waterkoker, diverse mensen kregen een sleutel, zodat vriendengroepen die even tijd hadden, er terecht konden. Men maakte er een heel sociaal gebeuren van in het dorp en dat is nu net de bedoeling. Social-sofa's moeten de leefbaarheid van buurten en wijken in Nederland en de sociale verbondenheid onder de mensen vergroten. Nou, het lijkt me dat het in Nijeveen wel goed zit.




dinsdag 22 november 2022

Watertoren - 112. Meppel.

 

Door allerlei onvoorziene dingetjes, zoals een bruggetje over een sloot dat er niet meer was en waardoor we flink moesten omrijden en daarna het fietspontje bij Jona, dat er gelukkig nog net wel was (de laatste week) waren we pas om half twaalf in Sint Jansklooster, waar we  koffie hadden willen drinken, maar helaas was er weinig gelegenheid en toen we wat hadden gevonden lazen we dat het pas om vier uur 's-middags open zou gaan. Verder dan maar en hopen dat we onderweg wat zouden tegenkomen. Nou dat werd Meppel. Eerst de toren maar fotograferen, we waren nu toch al laat.

Deze toren is gebouwd in 1883 en is ontworpen door architect H.P.N. Halbertsma, heeft een hoogte van 39,60 meter en een waterreservoir van 230 m³. In 1955 is de toren gerenoveerd . De toren is daarna nog een paar keer verkocht, maar de plannen die men ermee had gingen steeds niet door en net las ik dat hij permanent gesloten is. Toen wij er waren stond er ook al een bordje met verboden toegang bij. Jammer, want het is best een mooie toren.

Eindelijk konden we naar de koffie en hebben meteen geluncht, want het was al half twee. Maar eerlijk is eerlijk, we hadden een geweldige plek gevonden en HIER at ik, lekker buiten op het terras de lekkerste Franse omelet (veg) met brie/paddenstoelen/bosui en crème fraîche, die ik ooit heb gegeten. Wanneer we ooit weer in Meppel komen, nou dan weet ik het wel........!



zondag 20 november 2022

Schaatsers.

 

Toen we richting de watertoren in Sint-Jansklooster reden, fietsten we door dit tunneltje. Mooi tunneltje dacht ik, even van de fiets om een paar foto's te nemen. Wat leuk zei ik, om in deze geboorteplaats van Evert van Benthem een tunneltje zo te beschilderen.

Wie schetst mijn verbazing, toen ik bij thuiskomst naar  informatie  zocht voor de watertoren, er dit bij te lezen was. 

EXTRA INFORMATIE.
Zet je auto op de parkeerplaats van Bezoekerscentrum De Wieden en wandel in een kwartiertje naar de toren. 

Je loopt langs het kunstwerk - en door het fietstunneltje dat beschilderd is - ter ere van schaatser Evert van Benthem. Hij woonde in Sint Jansklooster en won meerdere keren de Elfstedentocht.

Het kunstwerk waar men het over heeft, is gemaakt door Albert Weijs, die ook  - samen met zijn dochter Mirte - dit tunneltje beschilderde.
Het kunstwerk DE SCHAATSER hebben we niet gezien (stom hè) te veel gefocust op het tunneltje denk ik, maar lang leven het WWW.




donderdag 17 november 2022

Watertoren - 111. Sint Jansklooster.

 

Iedereen had een paar spellen meegenomen en zodoende hebben we gisteravond, na een hele lange tijd, weer eens Triviant gespeeld. Ik kan niet precies uitleggen waarom, maar we hebben ontzettend gelachen, vooral door de uitspraak van sommige ouderwetse  woorden door onze kleinkinderen.

Wij hadden onze fietsen meegenomen, want manlief had thuis al gezien dat er enkele watertorens in de buurt van Paasloo staan, dus had hij een fietsroute uitgezet. 

Dit is de watertoren in Sint Jansklooster en deze toren kun je beklimmen. Een spectaculaire trap brengt je naar een hoogte van 45 meter en daar geven vier vensters een uitzicht van 360 graden op Nationaal Park Weerribben-Wieden. Je begint met een dichte trap naar de eerste verdieping. Hier sta je in een 24 meter hoge ruimte met een spektakel van oude en nieuwe trappen. Op 28 meter hoogte loopt een stalen wenteltrap dwars door de bodem van het holle waterreservoir. Hier krijg je als bezoeker een idee van de enorme watermassa die vroeger voor waterdruk in de hele regio zorgde. Jammer genoeg waren we er niet op de juiste dag en was de toren gesloten.

De watertoren is gebouwd in 1931-1932 door Waterleiding Maatschappij Overijssel (W.M.O), heeft een hoogte van 45,7 meter en een waterreservoir van 400 m³. Het bouwwerk is van gewapend beton en bekleed met baksteen. Dit is kenmerkend voor het sobere bouwen in de jaren dertig van de vorige eeuw. De architect is helaas onbekend. Je kunt wel uit de stijl opmaken dat de ontwerper zich heeft laten inspireren door collega's van de Amsterdamse school. Van een saaie watertoren is echter geen sprake; de toren toont zijn expressie met zijn opvallende in-en uitspringende hoeken.

(bron, natuurmonumenten)

zondag 13 november 2022

Herfstwandeling.

 

Dag twee is rustig begonnen, de kleinkinderen vonden dat het vakantie was en dus wilde ze graag uitslapen. Nou dat kan en ze zagen het ook niet zitten om mee te gaan wandelen. Nou dat kan ook, ze gingen liever zwemmen, wat lezen en schermpje kijken. Ze hebben de leeftijd dat ze het samen wel regelen en zo gingen zij hun plan uitvoeren en wij met dochter en schoonzoon onze plannen. We gingen wandelen in het WATERLOOPBOS in Marknesse. Dat stond al jaren op mijn verlanglijstje (dochter had dat goed onthouden) en aangezien we in de buurt lagen....perfect !

Het Waterloopbos is een voormalig terrein voor waterloopkundig onderzoek in de Noordoostpolder, provincie Flevoland. Het was proefterrein van het Waterloopkundig Laboratorium De Voorst, een nevenvestiging van het Waterloopkundig Laboratorium in Delft. Het gebied wordt gekenmerkt door restanten en ruïnes van bouwsels van het laboratorium. Nadat het zijn functie als plek voor grootschalige proef opstellingen van waterkeringen en dammen verloor ontwikkelde er zich een moerasbos. Het terrein, dat deel uitmaakt van het ca. 1000 hectare grote Voorsterbos, is sinds 2002 eigendom van de Vereniging Natuurmonumenten en vanaf 2016 opgenomen in het register van rijksmonumenten.

Wat een heerlijke wandeling was het, het weer was dan ook schitterend en er was van alles te zien. Je moet er natuurlijk wel van houden en er zullen best mensen zijn die niet gecharmeerd zijn van al dat beton en roestige overblijfselen op het terrein.

Deze betonnen constructies waren het eerste wat we zagen en het heet DELTAWERK // Het is een transformatie van de Deltagoot, een voormalig testmodel voor de Deltawerken. In de link lees je er meer over.

Mooi dat je het niet alleen vanaf de kant kon bewonderen, maar je kon er ook dwars doorheen lopen om alles goed te bekijken. Een geweldig mooie transformatie en we vroegen ons af wat de mensen die hier vroeger al de proeven deden, hier van vinden.

Begin jaren '70 bestond het ambitieuze plan om op de Maasvlakte een enorme energiecentrale te bouwen, bestaande uit vijf units. De vraag voor het Waterloopkundig Laboratorium was: "Hoe moet de koelwatervijver eruit zien ?" Hier het schaalmodel waar de ingenieurs het eerste onderzoek hebben uitgevoerd.

Dit is een onderdeel van  de vele onderzoeken die werden uitgevoerd. De werveling van het koelwater kon de bodembekleding van de vijver aantasten, dus werd de stabiliteit van de bodembekleding onderzocht. Door het aantal weggespoelde steentjes uit de gekleurde stroken te tellen, bepaalden de ingenieurs of de bodembedekking stabiel genoeg was. Soms werden de onderzoeksopdrachten ingehaald door de tijd. Het onderzoek voor de koelwatervijver was klaar. Door veranderende inzichten en de oliecrisis van 1973 is op de Maasvlakte uiteindelijk slechts één van de vijf units gebouwd. De koelwatervijver is wel gerealiseerd, maar kleiner.

Golfbak. 
In de Golfbak onderzochten wetenschappers de invloed van stroming en golfkrachten op de pijlerwanden van de Stormvloedkering Oosterschelde. Ook is de stabiliteit van een blokkendam zoals voor de Brouwersdam hier getest. De Golfbak is bijzonder door de grote waterdiepte en de mogelijkheid om golven en stroming met elkaar te combineren. 

Geen idee hoe alles precies in zijn werk ging, maar gelukkig wisten de ingenieurs het wel. Nederland wordt niet voor niets over de hele wereld geroemd om de strijd tegen het water. Wat ik wel weet is dat het leuk fotograferen is daar en een prachtige omgeving om te wandelen.