Watertoren 131 Utrecht (stad)

Op een blinde muur aan de Amsterdamsestraatweg in Utrecht zagen we deze muurschildering met de naam (hoe toepasselijk) "Welkom op de Amsterdamsestraatweg".

 JanIsDeMan (de artiestennaam van Utrechter Jan Heinsbroek) heeft een collage gemaakt van kenmerkende gevels van de Straatweg zelf .

Naast de overbekende watertoren zijn onder meer het gezondheidscentrum Zuilen en de ingang van het Julianapark te zien.

Tja, waarvoor wij hier naartoe zijn gekomen, is niet moeilijk te raden.

De watertoren aan de Amsterdamsestraatweg, een héle lange weg (5 km lang), is gebouwd omstreeks 1917, heeft een waterreservoir van 1000 m³, is 43,50 meter hoog en je ziet hem echt van heel ver al staan.

De Utrechtse Waterleiding Maatschappij was de opdrachtgever en de toren, is ontworpen door architect W.K. de Wijs in de stijl van de Amsterdamse School en gebouwd door J.C. Rijk. De toren is in de jaren tachtig enige tijd gekraakt geweest.

In 1989 werd de watertoren verkocht en vervolgens ingericht als kantoorruimte. In 2001 werd de toren aangewezen als rijksmonument. In de jaren erna kwam het dak van de watertoren ernstig in verval. In 2013 werd de watertoren weer gekraakt en drie maanden later ontruimd. Kort daarop werd een nieuw dak op de watertoren gebouwd, waarna er ruim zes maanden geen verdere activiteiten plaatsvonden. De in 2013 uitgezette groep krakers bezetten de toren daarop in 2014 en 2017 opnieuw, een gewild object volgens mij. Tussen 2020 en 2022 werd de watertoren verbouwd tot appartementen.

bron Wikipedia.

 

Mozaïek.

 

Lopend van de een naar de andere watertoren in Utrecht, zagen we weer eens enkele mozaïek banken. Ze zijn een initiatief van buurtbewoonster Annegreet van Arnhem - van der linde, kunstenaar Job Bisscheroux en Buurtwerkkamer TOP.

De bezoekers van de buurtwerkkamer hebben heel hard gewerkt aan het inleggen van het mozaïek in de matjes voor de banken.

Het resultaat mag er zijn !

Op de banken staan in verschillende talen allerlei lieve woordjes. En natuurlijk mag daarbij het ultieme Utregse woord "Jochie" niet ontbreken

Deze banken staan los van het Social Sofa's-project, waar ik al meer over heb geschreven. Ze zien er iets anders uit, maar er is door velen aan gewerkt dus ook een mooi social gebeuren. De woorden begonnen al aan de zijkant en zijn in alle talen van mensen die in Utrecht wonen. Ik weet dat Bawerî Koerdisch is en vertrouwen betekend. Misschien herkent iemand nog andere woorden en hun betekenis. In elk geval zijn het weer leuke banken die zo'n plein opfleuren.
.

ATC 2023.

 

Het was weer een leuke Artist Trading Cards ruil, wederom georganiseerd door MIEKE en deze kaartjes kreeg ik toegestuurd. De twee bovenste, met envelop zijn gemaakt door Simone. Lente collage is de titel. Dankjewel, echte frisse voorjaarskleuren. Het kaartje rechtsonder, gemaakt door Ilse, heeft als titel Voorjaarsvogel. Mooie creatieve verwerking, dankjewel. En dan het kaartje links, dat is gemaakt door Ferrara, zij doet niet mee aan de ATC-ruil, maar vindt het heel leuk om kaartjes te maken, dus dat zijn extraatjes. Ik kreeg het kaartje Anton Pieck en laat ons nu net, afgelopen oktober naar het Anton Pieck Museum zijn geweest. Dankjewel Ferrara, supermooi knip en plakwerk. En dan de creatieve bijdrage van Mieke zelf. Een mooie kaart als bedankje voor het meedoen, een leuke boekelegger en natuurlijk haar ATC-tje. Het was weer echt leuk om de envelop met al dat moois op de deurmat te vinden, dankjewel.

N.B: Ik merk aan de reacties  dat niet iedereen weet wat een ATC-tje is. ATC's (Artist Trading Cards) zijn creatieve, zelfgemaakte kaartjes. De maat van de kaartjes (64 bij 89 mm) is eigenlijk de enige regel en verder mag je doen wat je zelf wil. Tekenen, knippen, plakken, stempelen, botduren, naaien, schilderen, het maakt helemaal niks uit als de maat maar klopt. Mieke organiseert al verschillende jaren een ruil, maar je kunt ook zelf proberen je kaartjes met andere ATC makers te ruilen. daar zijn vast ook weer sites voor, maar daar ben ik niet mee bekent.

Watertoren 130 Utrecht (stad).

 

Na weer een paar kilometer lopen kwamen we bij watertoren nummer drie van die dag. We zijn daar mooi op tijd om te lunchen zei manlief, want sinds oktober 2015 is er een restaurant gevestigd in de twee bovenste verdiepingen van de toren. Op de begane grond is een café met een terras. Open om 12.00 u, nou pech voor ons, we waren er na twaalven, maar gesloten.

Deze watertoren is gebouwd tussen 1906 en 1907 en is 37 meter hoog. Het was ook de derde toren van de Utrechtse Waterleiding Maatschappij, inhoud 1000 m³ en gebouwd in neo-Hollandse renaissance-stijl. De uitkragende reservoirombouw leverde vroeger veel kritiek op. In de volksmond werden deze watertorens ook wel denigrerend 'waterhoofdjes' genoemd. In 1977 werd bij een renovatie de ommanteling en het dak van het reservoir vervangen. De romp en het reservoir werden bekleed met blauw, grijze en witte sandwichtpanelen (wie verzint zoiets ?), waardoor het uiterlijk van de toren drastisch gewijzigd werd. Bij een restauratie in 1996 heeft men de toren in zijn oorspronkelijke uiterlijk terug gegeven, er is daarbij zo veel mogelijk gebruik gemaakt van oorspronkelijke materialen.

Nog even wat rondgelopen, want deze mooie muurschildering moest nog gefotografeerd worden en daarna op zoek naar een andere plek om wat te eten. Dat was niet zo moeilijk, de zon deed inmiddels goed zijn best en daarom konden we heerlijk op een terras lunchen en even rusten om daarna weer aan de wandel te gaan naar de volgende watertoren.

Watertoren 129 Utrecht (stad)

 

Na de watertoren die verstopt zit in het gigantische gebouw van ProRail nu een schattig watertorentje dat gebouwd is bij het Utrechtse Spoorwegmuseum. We zijn hier al diverse keren geweest met al onze kleinkinderen, maar ik kan me van dit torentje niks herinneren. Je bent, wanneer er kinderen bij zijn, natuurlijk met heel wat andere en spannender dingen bezig dan een watertoren. Sinds 2002 staat dit torentje (13,5m) op het buitenterrein van het museum, naast het seinhuis van Hoogezand-Sappemeer. Sommige stoomlocomotieven hadden wel 16 m³ water per keer nodig. Daarom hadden meerdere stations een eigen stationswatertoren. De watertorens en ook kolenkranen waren nodig om de tenders van de stoomlocomotieven te vullen. Een tender is een wagen achter een stoomlocomotief waarin brandstof  en water worden vervoerd. Het Spoorwegmuseum is Rijksmonument als station Utrecht Maliebaan, De watertoren staat niet in het oude station en is daarom geen Rijksmonument. Het is sowieso maar de vraag of de watertoren een originele watertoren is, vermoedelijk is de toren in 2002 gebouwd speciaal voor het museum. Eigenlijk jammer, maar we zagen eerder, in Haaksbergen wel een originele.

Watertoren 128 Utrecht (stad).

 

Kijk, hier waren we voor naar Utrecht gekomen, de watertoren in De Inktpot, zo noemt men dit gebouw, het is het  grootste bakstenen gebouw in Nederland,  ontworpen door George van Heukelom in opdracht van de belangenmaatschappij Nederlandse Spoorwegen (NS). Het rijksmonument staat aan het Moreelsepark bij Station Utrecht Centraal en het wordt tegenwoordig gebruikt als hoofdkantoor van ProRail. Het mooiste is dat manlief dat gebouw wel een jaar lang elke dag zag (hij was daar vlakbij aan het werk), maar toen nog geen benul had van de watertoren.
De Inktpot is gebouwd tussen 1918 en 1921 en oorspronkelijk heette het gebouw Hoofdadministratiegebouw, maar sinds het gebouw sinds 1995 niet meer door de NS, maar door ProRail in gebruik is, is de op de vorm gebaseerde bijnaam De Inktpot de officiële naam. 

De Inktpot is gebouwd met 22 miljoen gemetselde stenen. Vanwege de schaarste na de Eerste wereldoorlog werd de bouw door de NS in eigen hand genomen. Twee steenfabrieken, een houtbedrijf en drie schepen werden aangekocht. 4000 kubieke meter eikenhout was er nodig, dus kocht men ook maar meteen een Limburgs bos erbij. In verband met de schaarste van bouwmaterialen, werden voor de fundering van het gebouw voor 21 kilometer aan oude spoorstaven gebruikt. Jan Schouten verzorgde het gebrandschilderde glas voor het gebouw. De watertoren werd in 1921 aangebracht en heeft een reservoir van 27 kubieke meter. 

Op het dak van De Inktpot staat, uitstekend over de rand, een "UFO" met een diameter van 12 meter, een restant van de Utrechtse kunstmanifestatie Panorama 2000. De UFO is ontworpen door Marc Ruygrok.

In De Inktpot verblijft een grote kolonie beschermde vleermuizen.

Voor het gebouw bevindt zich aan de kant van het Moreelsepark het monument voor het gevallen spoorwegpersoneel. De maker is Willem Valk.

Deze keer meer over het gebouw waar de watertoren in is gevestigd, omdat dat toch leuke wetenswaardigheden zijn.

Twee toevalstreffers.

 

Gisterochtend zaten we al vroeg in de trein naar Utrecht. Het zou een zonnige dag worden, een graad of 10, maar door de noordoosten wind kon het wel een paar graden kouder aanvoelen, nou en dat was ook zo. We moesten heel de dag buiten zijn, dus we hadden ons erop gekleed. Waar ik vandaag over blog, daar kwamen we niet voor, maar dit zijn gewoon leuke toevalstreffers. Dit tegeltableau zagen we tegen een muur van het huis waar Wilhelm Conrad Röntgen verbleef. Röntgen werd op  27 maart 1845 geboren in Lennep (Remscheid. Hij groeide op in Apeldoorn. In de stad Utrecht volgde hij een hogere technische opleiding en woonde toen in dit huis bij de scheikundige dr, J.W. Grunning, de latere hoogleraar. Röntgen voltooide zijn studie in Zürich (1865-1869). In 1888 werd hij benoemd tot hoogleraar in de natuurkunde aan de Universiteit van Würzburg. Daar ontdekte hij op 8 november 1895 de later naar hem genoemde stralen. In 1901 kreeg Röntgen de eerste Nobelprijs in de natuurkunde. Hij overleed op 10 februari 1923 in München. Zijn graf bevindt zich in Giessen.

Röntgen kenden we wel, maar we wisten niet dat hij in Nederland heeft gewoond. De professor op deze muurschildering daarentegen kenden we totaal niet. Op deze muurschildering is de dronkemansloop te zien, een voorbeeld van toevalsbewegingen waar professor Leonard Ornstein (1880-1941) onderzoek naar deed. 

In 1930 stelde Ornstein samen met George Uhlenbeck het Ornstein-Uhlenbeckproces op. Dit proces is een variatie op de toevalsbeweging. De toevalsbeweging is een reeks van willekeurige opeenvolgende stappen die een object kan maken.

Nu denk je misschien, tja wat kun je daarmee ?

Deskundigen gebruiken dit gegeven om modellen te maken waarmee je bepaalde voorspellingen kunt doen. Voorbeelden hiervan zijn hoe stuifmeelkorrels zich in de wind verspreiden, wat voor route een dier aflegt om eten te vinden, maar ook hoe prijzen van aandelen verlopen.

De variatie die Ornstein en Uhlenbeck hebben gemaakt neemt de snelheid van zo'n beweging mee en stelt dat elke stap die gezet wordt naar verloop van tijd steeds meer richting de gemiddelde waarde van de beweging gaat. 

Waar je al niet achter komt op zo'n zonnige dag in Utrecht. Want zonnig werd het, ik zat zelfs zonder jas op een terras lekker te genieten van de lunch. Maar waarom gingen we naar Utrecht, nou daarover een volgende keer.

De grote trek.

 

Nee, dit gaat niet over eten, alhoewel we meestal wel grote trek hebben na een fietstochtje. Nee, dit gaat over de grote paddentrek. Die trek begint meestal eind januari, begin februari en is nu zo ongeveer voorbij. Door de warme winters van de laatste jaren begint de trekperiode echter steeds vroeger en in 2007 zijn de eerste trekkende amfibieën al begin januari opgemerkt. De meesten overwinteren in bosgebieden, onder boomstronken of houtstapels, in de strooisellaag of in holen in de grond. Als in het voorjaar de temperatuur boven een bepaald minimum uitkomt, komen zij tevoorschijn en trekken in de richting van een nabijgelegen poel of gracht. Padden en kikkers kunnen daarbij afstanden tot 1,5 km afleggen. Wanneer de trekroute een weg kruist valt de trektijd het meest op, dan vinden tientallen, soms honderden een einde onder de wielen van voorbijrijdende auto's. Natuurverenigingen proberen dit te verhelpen door het organiseren van overzetacties. Vooral raapacties, waarbij de dieren van de weg worden geraapt en afsluitingen met schermen en emmers komen veel voor. Vandaar deze borden.

(bron wikipedia)