Jaarlijks plezier !

 

Ik ken haar al jaren, we zaten samen op Franse les en nu al jaren niet meer, maar we hebben nog steeds onze fietstocht. Een of soms twee keer per jaar spreken we dat af, om de beurt zetten we een tocht uit en deze keer was het Ellen die wat moest bedenken. Ze had een aardige plek bedacht om te gaan lunchen zei ze, meer liet ze niet los, maar ze was er vrij zeker van dat ik het er leuk zou vinden.

Dit is niet Ellen hoor, maar het kunstwerk 'Lonneke' aan de snelfietsroute F50 Uden-Veghel en het is een ontwerp van kunstenaar Florentijn Hofman. In samenwerking met de provincie Noord-Brabant, Kunstloc Brabant, Kunststichting Meierijstad en gemeente Meierijstad is een aantal jaren geleden het idee ontstaan de snelfietsroute te verfraaien met kunst. Florentijn is aan de slag gegaan en heeft tien levensgrote kunstwerken ontworpen. Voor de realisatie van de uitvergrote fietsers hebben inwoners uit Meierijstad model gestaan. De werken zijn een combinatie van staal, kunststofschuim en een polyesterlaag/coating. Het werk zegt iets over fietsplezier en vrij zijn. Gaan en staan waar je wil en kunt. Natuurlijk met de fiets.

Er is wel kritiek op dit standbeeld gekomen, Veilig Verkeer Nederland is er niet blij mee, omdat 'Lonneke' haar handen los van het stuur heeft en dus een verkeerd voorbeeld geeft, levensgevaarlijk volgens VVN. 

Op de andere negen kunstwerken zijn 'veilige' fietsers afgebeeld. Iedereen die wordt verbeeld heeft de handen aan het stuur, sommigen hebben zelfs een fietshelm op. De fietsersbond in Brabant maakt zich geen zorgen om het beeld van het meisje "Dit gaat echt niet zorgen voor onveilig fietsgedrag. Kunst gebaseerd op de werkelijkheid staat los van de werkelijkheid", aldus Aad Smid (fietsersbond).

Ik moest bij dit beeld wel denken aan vroeger, wat hebben wij toch veel met losse handen gefietst en wat een evenwicht beheersing hadden we. Zou het nu niet meer kunnen en werd er bij het zien van 'Lonneke' ook niet meer toe aangezet. 

Dit is de gezellige lunchplek die Ellen had bedacht en dat had ze goed gedaan. Village Départ, vernoemd naar de dagelijkse vertrekplaats in de Tour de France. Buiten kun je heerlijk zitten op een fijn terras in een supergrote tuin en binnen hing alles vol met wielershirts, fietsen, foto's en daar genoten we ook van een lekkere lunch.

Buiten stond dit fietsenrek. Kwaremont is een dorpje in de Belgische provincie Oost-Vlaanderen. De plaats is bij  wielerminnend Vlaanderen vooral bekend door de hellingen, de Kwaremont en de Oude Kwaremont. Daarvan ken ik de berg, mijn man en ik hebben daar in 2010 de Vlaanderens Mooiste gefietst. De naam is van Gallo-Romeinse oorsprong en betekent "vierkante berg", het gemiddelde stijgingspercentage van de Oude Kwaremont is 4,6% maar was pittig genoeg omdat er ook nog andere z.g. kuitenbijters waren, zoals de Koppenberg 11,1%, Patersberg 12,8%, Berendries 7% en de Muur van Geraardsbergen 7,8%, allemaal gemiddeld hoor, maar toch. Mooie herinneringen.

Kwaremont is ook een Belgisch blond bier van hoge gisting en ik bedenk nu dat ik het nog nooit heb gedronken, daar moet toch maar eens verandering in komen. 

Ben er inmiddels al een keer naartoe gefietst met mijn man en a.s. vrijdag gaan we weer en dan fietst onze jongste kleinzoon ook mee. 

En omdat we nu midden in het Tour de France spektakel zitten, hier de menukaart met twee bekende oud wielrenners. 

Rechts Wim van Est, die als eerste Nederlander in de Tour de France de gele trui droeg als leider van het algemeen klassement.

Links Wout Wagtmans, hij won vier ritten in de Tour de France en werd in 1953 vijfde in het eindklassement. In de drie volgende rondes droeg hij de gele trui.

Wil nog even vermelden dat 'Lonneke' het eerste beeld is dat op de snelfietsroute is geplaatst, dat we nog heel veel meer leuke dingen zagen en een ontzettend gezellige dag hadden. Dit blijven we doen, zolang we kunnen !

Beslist !

 We dachten er al een tijd over na om misschien ook maar eens een fietshelm te gaan dragen, maar ja dan nog doen ! Ik vind het altijd heerlijk om lekker de wind door je haren te laten waaien, maar als je logisch nadenkt, weet je wel wat beter zou zijn. De schoonzoon van een goede vriendin had vorig jaar een fietsongeluk en is nog niet helemaal beter, in een tijdschrift las ik een verhaal van iemand die haar moeder was verloren, fietsongeluk en geen helm, toen las ik het trieste bericht op het blog van Marthy, plus de berichten in de krant en dat allemaal in een korte tijd. Dus toen we aan de koffie zaten zei ik tegen mijn man "ik vraag een fietshelm met mijn verjaardag" en zo kon het gebeuren dat we twee dagen later, want hij liet er geen gras over groeien, bij de fietsenzaak binnen gingen en ons lieten voorlichten. Men nam er alle tijd voor en nu hebben we al een week met helm gefietst. We kochten er meteen ook zo'n dun helmmutsje bij want 's-morgens is het nog fris aan de oren. Normaal droeg ik in de winter een muts met klep tegen de zon, maar het kleine zonneklepje dat op de helm zit, voldoet veel beter. Mijn man droeg al eerder een helm, toen hij op de racefiets reed en later met het mountainbiken, daarna niet meer. Nu dragen we er beide een en ik ben(haha) nog niet eens jarig geweest. 

Stekelig, dat wel !

Maandag was het een prima dag om te fietsen, we maakten gewoon een voor ons bekent rondje hier in de buurt en moesten over een wildviaduct. 

De week ervoor had ik daar aan een struik wat geels gezien, maar nu lette ik extra op en zag dat er meer geel aan was gekomen. De struik begon in bloei te komen. Eerst dacht ik, Brem, nu al ! Maar nee toen we afstapte zag ik dat het wat anders was, maar wat. Ik kende de struik niet, maar zag wel dat er flinke stekels aan zaten. 

En dan is het handig dat er zo'n app op de telefoon zit en als die het goed heeft gezien, moet het een Ulex, oftewel een Gaspeldoorn zijn, een planten geslacht binnen de vlinderbloemenfamilie.         

Heel vroeger werden doorns van planten, zoals die van de gaspeldoorn, gebruikt als speld voor het sluiten van kleding. De plant kan in de wintermaanden al volop bloeien, dus wat we zagen was niet uitzonderlijk, maar heel normaal, had niks met het klimaat of de opwarming van de aarde te maken, alhoewel de hoofdbloeitijd loopt van eind maart tot en met mei dus we houden het in de gaten, komen er vast nog eens langs.

 

Koud/Warm.

 

Eigenlijk wilden we vandaag gaan fietsen, want er was nog zon beloofd, maar die liet zich pas erg laat zien, plan veranderd. We hadden nog wat boodschappen her en der te doen, moesten nog een boek ophalen bij de bibliotheek en mijn man was aan nieuwe handschoenen toe voor op de fiets. Hij wou wanten deze keer, maar dan met een duim en wijsvinger, want dat is fijner met schakelen. Zijn er die dan, vroeg ik in al mijn naïviteit. Ik had er nog nooit van gehoord, maar die zijn er. Heb net nog even zitten googelen en vond een enorme diversiteit aan wanten en handschoenen, waarvan de vingers op een bepaalde manier verdeeld zijn. Voor elke sport is er wel een handschoen en degenen die op wintersport gaan zullen dat allemaal ook wel weten. nou ik wist van niks, maar nu wel, zo zie je, nooit te oud om wat te leren. Toen we thuis waren zagen we op de bovenkant een ritsje, daar kun je, als het héél koud is een warme pad instoppen, maar ja, je kunt dan natuurlijk ook besluiten om thuis te blijven, toch ?

Gewoon lekker gefietst.

Gisteren profiteerden we van het mooie weer, eergisteren ook, maar toen op een andere manier. We zijn namelijk ons huis aan het schilderen en om te schuren en te schilderen is droog weer wel noodzaak en om te fietsen wel prettig natuurlijk. We kiezen onze dagen en wisselen het af. 

En dan vind je opeens zo'n cadeautje in de berm. We zagen de afgelopen tijd al wel paddenstoelen, maar dat waren allemaal van die bleekneusjes, ook mooi hoor, maar die hadden we al zo vaak gefotografeerd, deze knalde er echt uit. Groot waren ze ook, de grootste was denk ik tussen de 15 en 20 cm doorsnede.

Op de derde foto staat een andere soort, ik ken ze geen van allen hoor, maar die worden wel lekker gevonden zo te zien. ze waren nogal aangevreten. Vandaag heerlijk in de tuin gerommeld en een struik gesnoeid om beter bij het schilderwerk te kunnen, morgen weer op de fiets, tja conditie moet ook op pijl blijven !

 

Watertoren 196 - De Meije.

De laatste watertoren van die dag (zondag 25-8-2024). Na de torens van  Ouderkerk a.d IJssel, Moordrecht en Boskoop, nu die van Meije.

Deze watertoren is ontworpen door architecten C.B Posthumus Meyjes en J.J. van der Linden en is gebouwd in 1931-1932 door aannemersbedrijf Bollen uit Hilversum in opdracht van de pas opgerichte waterleidingmaatschappij De Elf Gemeenten naar ontwerp van ingenieursbureau Dwars, Hederik en Verhey (DHV).

Als een van de eerste torens werd deze watertoren gebouwd met het systeem van glijbekisting: telkens nadat het beton droog was geworden, werd de bekisting een stukje hoger getakeld. Dat is nog te zien aan de gelijkmatige horizontale ringen om de toren, die algemeen bekend is onder de naam Pietje Potlood of Het Zoutvat.

Hij is in bezit van drinkwaterbedrijf Oasen en heeft sinds 2001 de status van rijksmonument. 

De toren is 57,65 meter en het waterreservoir boven in de toren heeft een inhoud van 450 m³. De raampjes in de strakke gevel en een opvallende daklijst zorgen voor detaillering in het overigens typische voorbeeld van nieuwe zakelijkheidbouw

In 1977 is de watertoren gerestaureerd en werd wit geschilderd in plaats van grijs. Naar verluidt werd er duizend liter reparatiemortel en tweehonderd liter witte betonverf voor gebruikt.

Heerlijke fietstocht (83.34 km) en een mooie oogst van vier geheel verschillende watertorens. 

bron Wikipedia.

 

Watertoren 195 - Boskoop.

 

De watertoren in Boskoop is een mooie toren geweest, geweest zeg ik, want hij is behoorlijk in verval geraakt. Ik las op internet, bericht uit 2022, dat het een gebed zonder eind is en dat de gemeente en eigenaar weer in gesprek zouden gaan over de staat waarin het rijksmonument verkeert en over meerdere containers die op het terrein zijn geplaatst. Het ziet er echt niet uit, voor de omgeving niet en voor ons om te fotograferen ook niet, erg jammer.

De containers staan recht voor de deur en je kon nergens echt goed bij.

De watertoren in Boskoop is een ontwerp van architect JAN SCHOTEL en is gebouwd in 1908, had een hoogte van 32,5 meter en een waterreservoir van 150 m³. In de volksmond werd hij 'De hoge hoed' genoemd, maar die 'hoed' is er al lang vanaf. 

Er was een bewerkte dubbele entreedeur in een rondboogvormige entree, maar die is vervangen door een eenvoudige rechthoekige deur, met in het spaarveld nieuw metselwerk. Niks van te zien, verdwenen achter de containers.

Boven de deur hangt een rechthoekige natuurstenen gevelsteen met het gekroonde wapen van Boskoop.

De torenschacht bestaat uit twee geledingen. de eerste geleding wordt afgesloten door een segmentboogvormige fries van rode VERBLENDSTEEN met natuurstenen aanzet- en sluitstenen.

Gelukkig kan ik toch nog iets laten zien van de eens zó mooie watertoren en vond ik nog een zwart-wit foto van hoe het eens is geweest.

bron Wikipedia en watertorens.eu

Watertoren 194 - Moordrecht.

 

We fietsten vanaf Ouderkerk a.d IJssel vrijwel steeds over een dijk langs de IJssel en kregen de volgende watertoren al vrij snel in het vizier. Toch duurde het nog een hele poos eer we er waren, het leek wel of we er met een omtrekkende beweging naar toe moesten, maar gelukkig was er een pontje en dat voer nog ook, wat niet altijd het geval is in sommige streken. Veerdienst Gouderak, daar moesten we over, een heel vriendelijke mevrouw zat aan het roer en zwaaide ons uit.

Deze watertoren in Moordrecht is ontworpen door P.D.STUURMAN , in de stijl van de Late Amsterdamse School, als onderdeel van de Koninklijke Verenigde Tapijtfabrieken. Het fabrieksgebouw, dat in dezelfde bouwstijl werd opgetrokken, is in 1996 gesloopt. De toren is behalve bij de fabriek ook in gebruik geweest voor drinkwaterlevering aan de inwoners van Moordrecht en deed dienst als openbaar badhuis. Nou dat was toch helemaal geweldig. 

Sinds 1978 is de toren als watertoren buiten gebruik. Deze water toren heeft een hoogte van 33 meter en bevatte een waterreservoir van 100 m³. De toren is inmiddels verbouwd tot atelier met woning. Een uurwerk op een watertoren komen we niet zo vaak tegen, maar deze keer troffen we er weer een met.

Bron Wikipedia.

Watertoren 193 - Ouderkerk aan den IJssel.

Al vroeg gingen we op pad en dat was maar goed ook, want we kwamen al snel voor een omleiding te staan. Nou ja, omleiding, laat ik het zo zeggen, het was maar goed dat we nog in bekent gebied waren, want je moest zelf maar uitzoeken hoe of wat. We kwamen toch nog op een redelijke tijd bij de eerste watertoren en daar konden we gelukkig goed parkeren. De toren heeft daar vroeger veel vrijer gestaan dan nu, dat is jammer maar, gelukkig, hij staat er nog.

De watertoren is gebouwd in 1916 door Visser & Smit Hanab, heeft een hoogte van 32,50 meter en één waterreservoir met een inhoud van 400 m³. De toren is opgetrokken uit beton en ijsselsteentjes. Ik vond de uitbouw van het trappenhuis, dat boven het dak uitsteekt, heel mooi. Sinds 1980 is de toren niet meer als zodanig meer in gebruik. De huidige eigenaar is van plan om in de toren zijn kantoor te vestigen.

Boven de ingang van de toren is een gedenkplaat aangebracht en zulke dingen vind ik altijd fijn als die er nog zijn en vooral dat we ze nog kunnen fotograferen, want dat is vaak ook nog een dingetje. 

 

Grondwater.

 

Regelmatig fietsen wij door het Bossche Broek en laatst zag ik deze watermeter staan. Niet eerder was die me opgevallen, ziet er wel vrij nieuw uit maar, Joost mag weten hoelang die er al staat. Even van de fiets om eens te kijken hoe het met het grondwater is gesteld.

Grondwater is water dat via neerslag, sloten, meren en rivieren in onze bodem is gezakt. Het is nodig voor een gezonde natuur en landbouw. Ook is het diepere grondwater de belangrijkste bron van ons drinkwater. 

Het grondwater stond vroeger op veel plaatsen in Brabant te hoog voor landbouw en bebouwing. Daarom werd het teveel aan regenwater rechtstreeks via riolen, sloten en rivieren naar de zee afgevoerd. Hierdoor wordt het grondwater nu te weinig aangevuld. De grondwaterstanden zijn te laag en Noord-Brabant verdroogd steeds meer. Bovendien komen er door klimaatveranderingen langere periodes van droogte voor, waardoor verdroging van de bodem toeneemt.

De provincie, waterschappen en gemeenten nemen daarom maatregelen, maar we moeten het met elkaar doen, staat er dan bij, met een verwijzing naar HIER !

Het Bossche Broek is van oudsher een moerasgebied. De stad ligt op een zandheuvel met daaromheen graslanden. Het 'broek' blijft nat door kwelwater uit de Dommel en de Aa en door de lage ligging. Ook het grondwaterpeil is hier meestal hoger dan in het hoge en droge zuiden van Noord-Brabant. Het grondwater komt op verschillende plekken in het Bossche Broek als kwelwater omhoog. Je ziet dan bruin water met een 'film' erop. Dit zijn resten van ijzer. Hierdoor is er veel soortenrijk grasland met bijzondere planten.

Deze tekst staat op het informatiebord.

Hier op de plek waar we stonden, zit het grondwater gemiddeld tussen de 1,1 en 1,8 meter onder onze voeten.

Op de grondwatermeter.

Blauw: het grondwater staat hoger dan gemiddeld.

Groen: het grondwater staat gemiddeld.

Rood: het grondwater staat lager dan gemiddeld.

Het ziet er redelijk uit, maar deze foto is weer een paar weken oud, het had toen meer geregend, dus het  zou nu wel weer anders kunnen zijn na al die hitte van de laatste weken.

De watermeter zegt natuurlijk niks over de kwaliteit van het water en daar maak ik me toch wel zorgen over. Zeker met de berichten van de laatste jaren, over al het gif dat over het land wordt verspreid, denk aan glyfosaat en Joost mag weten wat nog meer en nu weer de meer dan toegestane lozingen van PFAS vanuit Duitsland. 

Watertoren 192 - Naaldwijk.

Dit was de laatste watertoren van die dag (zondag 28-7). Na Zoetermeer- Rijswijk-Poeldijk en Monster, nu Naaldwijk. De toren is gebouwd in 1929-1930 en is ontworpen door HENDRIK SANGSTER. De hoogte van de toren is 40,80 meter en er zijn twee waterreservoirs met een inhoud van 320 en 280 m³. 

De toren heeft een heel strakke, expressionistische baksteenarchitectuur. De niet- zichtbare dragende constructie is van beton en in tegenstelling tot de ronde vorm van de toren, vierkant. Het betonnen waterreservoir dat hierop rust is rond. Sinds 2002 is de toren buiten gebruik gesteld en er waren plannen om de watertoren, die de status van rijksmonument heeft, voor bewoning geschikt te maken. In 2017 had men het idee om een tweede toren er naast te bouwen en een verbinding te creëren met de watertoren. Dat zou ruimte bieden aan negen appartementen, maar die verbouwing werd aangevochten. Met resultaat denk ik dan, want er is nog niks te zien. Aan de deur, op de linker foto, kun je goed zien hoe kolossaal de watertoren is, vind het ook een mooie toren en jammer als alles helemaal zou verpauperen.

Nou dat was me het dagje wel, de route zou 68,34 km zijn, maar op het eind hadden we 93,53km op de teller staan. Nou moet ik wel eerlijk zeggen dat we een heel stuk in de duinen niet hadden hoeven doen, als we de toren van de andere kant hadden benaderd. Maar dat de knooppunten die we hadden gedownload een paar keer niet op de borden stonden, dat vind ik niet fijn en dat er voor de middag zo weinig terrassen open zijn is ook niet handig en ik moet zeggen, dat komt steeds vaker voor. Maar alles bij elkaar, het weer was prachtig, hele mooie stukken door de natuur gefietst, in Delft vonden we eindelijk een terras dat open was en tegen de tijd dat we in Monster waren was het niet meer zo moeilijk om wat te vinden. Dat we dit nog samen kunnen doen is ook heerlijk natuurlijk, ja dat is eigenlijk het fijnst.

 

Watertoren 191 - Monster.

 

We waren natuurlijk niet zomaar richting de zee gefietst, nee, we hadden wel een doel en op het vorige blog was daar al wat van te zien. De watertoren van Monster, op de grens met Den Haag, maar deze foto is gemaakt vanaf de andere kant. We waren eerst verkeerd gereden, wat een geluk was, anders had ik die piepkleine bloem nooit gezien. 

De toren, in Eclectische stijl, is ontworpen door architect N. Biezeveld en gebouwd in 1886, heeft een hoogte van 37,80 meter en een waterreservoir van 600 m³. Hij werd gebouwd ten behoeve van de drinkwatervoorziening van Delft. Door de afstand naar Delft bleek de waterdruk te laag te zijn en werd besloten om ook een watertoren bij Delft te bouwen.

In 1922 is de watertoren van Monster overgedragen aan de NV Westlandse Drinkwater Maatschappij. De toren is tot 2002 in gebruik geweest. Er werd zo te zien flink gewerkt aan de toren, maar wat men er aan het doen is konden we niet zien. Verder dan het hek met verboden toegang kwamen we niet, maar we zagen wel (onderste foto links) een stuk of vijf brievenbussen staan, je zou dus kunnen denken aan bewoning.

Rondom de toren staan diverse gebouwen die nodig zijn/waren om van duinwater drinkwater te maken. OP DEZE LINK vind je meer informatie hoe het was/is. Op de onderste foto rechts zie je, tussen de stijgers door, een natuurstenen wapenschild met een zwarte baan op een wit veld. Beetje teleurstellend was het wel, tja soms zit het mee en soms zit het tegen, maar misschien komen we er nog eens terug. De toren is ook al eens te bezichtigen geweest op open monumentendag.

Piepklein !

 

Prachtig weer hadden we heel de dag,  we fietsten heerlijk in een duinlandschap en dat gebeurd ons niet zo vaak. Ja, wel af en toe in de Drunense duinen, maar die liggen niet aan zee en deze wel. Het heeft altijd wel wat, vind ik, om daar te fietsen, alhoewel het er best druk is en daar houd ik dan weer niet zo van. Ik wil alleen maar even een glimp opvangen van de zee en dat vind ik dan al genoeg. 

Het was warm en we stopten even om wat te drinken en een foto te nemen. Plotseling zag ik langs de fietspad dit mooie plantje staan, echt een hele kleine bloem. Nog nooit gezien, heel schattig. Heb het natuurlijk thuis meteen opgezocht en als ik het goed heb is het Rood guichelheil. De plant groeit op open en vochtige grond, akkers en akkerranden (dus ik dacht al dat ik verkeerd zat maar er kwam nog meer) in de duinen en op zandplaten ook in drogere grond. De bloemgrootte is 4-7 mm doorsnee. Kijk dat vind ik nou leuk, net op de plek waar je even stopt staat er zo'n plantje. Dan is mijn dag al goed, maar nog niet ten einde !

 

Watertoren 190 - Poeldijk.

Deze hele kleine watertoren zagen we in Poeldijk. Het stelt op zich niet zoveel voor in vergelijking met de kolossen die we meestal zien, maar dit hoort er echt wel bij. 

Deze watertoren dient als besproeiingsinstallatie van de kassen van tuinderij "Kaas en Brood". 

De toren staat op korte afstand van de weg, wordt goed onderhouden en is duidelijk zichtbaar. 

We zagen er nog een paar, maar die waren duidelijk in verre staat van verval. 

Het woonhuis werd in 1899 gebouwd voor Hermanus Kester en Elizabeth Groenewegen die in 1900 gingen trouwen. 

HIER een link naar de geschiedenis van de familie met nog wat foto's.

Ik vind het om te zien een lieflijk torentje en heel fijn dat dit óók bewaard wordt, het hoort toch bij de geschiedenis van het Westland.

 

Watertoren 189 - Rijswijk.

 

Na de watertoren van Zoetermeer, fietsten we naar die van Rijswijk en dat was weer een totaal ander model. Stond ook helemaal tussen de bomen en struiken en was bewoond. Er stonden drie brievenbussen bij, dus drie of meerdere personen. We weten niet of er boven ook gewoond kan worden, of dat het reservoir er nog steeds aanwezig is . Op de bovenste foto kun je nog net zien dat er een terras is boven de benedenverdieping.

Deze watertoren werd gebouwd in 1911 , in een eclectische stijl met elementen uit de neorenaissance en Art Deco naar een ontwerp van N. Biezeveld. Inmiddels staat de toren op de Rijksmonumentenlijst. De watertoren van ongeveer 29,3 meter hoog staat aan het Jaagpad langs het Rijn-Schiekanaal bij de grens met Delft, in de buurtschap 't Haantje. De toren heeft een waterreservoir van 200 m³. De in opengewerkte betonskeletbouw uitgevoerde toren heeft een ronde bovenbouw met betonnen vlakbodemreservoir.

De iets toelopende , opengewerkte schacht bestaat uit 8 vertikale kolommen en drie lagen met horizontale verbindingsstukken. In het midden van de schacht bevind zich een gepleisterde betonnen schacht. Het reservoir wordt gedragen door een concaaf (is hol) gevormde achtzijdige voet voorzien van kleine vensters. Het achtzijdige  reservoir wordt door door lisenen (iets uit de muur springende stroken, waardoor de muur in vlakken wordt verdeeld) geleed en heeft in iedere zijde een staand drieruits venster met stalen kozijnen. Het reservoir wordt afgesloten door kantelen en Art Deco sierelementen zoals op de hoeken van het basement. In het interieur van het basement bevindt zich een gietijzeren wenteltrap die ter hoogte van de schacht overgaat in een eenvoudige trap.

Bron Wikipedia en rijksmonument.

Watertoren 188 - Zoetermeer.

Het werd weer eens tijd voor een watertoren, mijn man had al een route uitgezet en zo waren we zondagochtend al vroeg op pad. Fietsen op de auto, op weg naar Zuid-Holland. 

De watertoren van Zoetermeer is in 1927-1928 gebouwd en is ontworpen door architect C. Visser uit Delft. Vanaf die tijd komt het drinkwater uit een kraan. Eeuwenlang dronken de bewoners van Holland, regenwater, water uit een put of opppervlaktewater. De toren werd gebouwd voor de Stichting Drinkwaterleiding De Tien Gemeenten. De toren heeft een hoogte van 48,65 meter en één waterreservoir van 500 m³. Rond het plein, waar de toren staat, liggen er stenen met de namen en afstanden tot de toenmalige gemeenten, in eerste instantie, Zoetermeer, Zegwaart, Benthuizen, Bleiswijk, Moerkapelle, Zevenhuizen, Bergschenhoek, Berkel en Rodenrijs, Pijnakker en Nootdorp. Deze dorpen vormden samen de Stichting De Tien Gemeenten. Later sloten ook de gemeenten Stompwijk en de Veur zich nog aan.

Betonranden in het metselwerk en kleine langwerpige ramen sieren de toren, die verder heel eenvoudig is.

Bovenin werd het waterreservoir gebouwd. Dat is aan de buitenkant goed te zien, de achtkantkant gaat over in een zestienkant. 

Onder het reservoir is het gebouw zo goed als leeg. Er slingert alleen een ijzeren trap van 140 treden langs de achtkante muren om een smalle rechte ijzeren buis omhoog. De trap komt tot vlak onder de betonnen bak die een capaciteit heeft van een half miljoen liter water, oftewel 500 m³. Midden in de bak is een smalle schacht gemaakt met een verticale ladder. Die geeft toegang tot de bovenzijde van het reservoir. Vandaar heb je een prachtig uitzicht op Zoetermeer en ver daarbuiten. De enige echte versiering zit aan de buitenzijde rondom de toegangsdeur. Het zijn de wapens van de tien (later twaalf) deelnemende gemeenten.

                  Vaak zie je niet zoveel versiering aan een verder zeer strakke watertoren.