Watertoren 146 - Noordwijk.

 

Als je van Katwijk naar Noordwijk fietst kom je vanzelf, nou ja vanzelf, bij deze watertoren terecht. De toren is slechts 23 meter hoog, maar het voetstuk staat wel 17,65 meter boven NAP, omdat hij op een duin is gebouwd. Dat leverde een besparing in de bouwkosten op. Ook bij deze watertoren konden we niet heel dichtbij komen. Op de linkerfoto kun je nog net de voordeur zien, de pad er naartoe is helemaal begroeid. Omdat de toren ook bedoeld was als uitkijktoren zie je op de rechterfoto het aangebouwde trappenhuis.

Ook van de andere kant konden we niet dichterbij komen, maar wel van een afstand het dak bekijken. 

De oorspronkelijke koperen bekleding van het koepeldak is in de loop der jaren vervangen door bitumineuze dakbedekking.

De watertoren is in 1917 ontworpen in art-decostijl door de Amsterdamse architect ARCHITECT F.A. WARNERS en de technische installatie werd verzorgd door R.P. van Royen. 

Op de ontwerptekening van Warners is de toren rijker en expressiever gedecoreerd dan uiteindelijk is uitgevoerd.

De muren bestonden  uit baksteen, maar werden bij een restauratie in 1968 voorzien van een laag spuitbeton.

De toren heeft een waterreservoir van 225 m³.

De draagconstructie is metselwerk.

We fietsten weer lekker verder en wat hadden we heerlijk weer, een uitgelezen watertorenfietsdag !

N.B. ik kwam dit bericht nog tegen (omroep west, 2020). Het is 2001 als de dan nog studerende architect (Bart Akkerhuis) zich inschrijft voor een wedstrijd: bedenk een nieuwe bestemming voor de watertoren van Noordwijk. Hij heeft het plan om zelf in de watertoren te gaan wonen en het gebouw gedeeltelijk open te stellen voor publiek. 'Een aantal dagen per jaar voor lezingen of kleine concerten  en twee keer per jaar moeten mensen de toren kunnen bezoeken. Hij wint en mag de toren van de gemeente kopen. 'Als architect droom je daar natuurlijk van, dat je dat kan doen in je eigen woonplaats. Dat was natuurlijk fantastisch'. Helaas is er veel tegenstand van omwonende, maar in het Leidsch Dagblad lees ik dat hij inmiddels wel de sleutel heeft gekregen. Of het allemaal klopt of hoe het nu is weet ik niet, maar ons doel was enkel om de toren te fotograferen en dat is gelukt.

(bron Wikipedia)

Watertoren 145 - Katwijk aan den Rijn.

 

De derde watertoren van de dag zagen we in Katwijk en helaas stond er een groot hek rondom, dus het  fotograferen moest vanaf de poort en aan de andere kant, langs of door de gaas. Deze toren, gebouwd in 1877-1878 is één van de oudste nog in werking zijnde watertorens en gebouwd naar een ontwerp van de stadsarchitect van Leiden, JAN WILLEM SCHAAP. Het technische gedeelte is van de hand van C.J. van Spall, de toenmalige directeur van de Leidsche Duinwater Maatschappij. De watertoren, die aan de rand staat van de Zuidduinen, waar het drinkwater gewonnen werd, is gebouwd ten behoeve van de watervoorziening in Katwijk, Leiden en de duin- en Bollenstreek.

De ronde toren is 33 meter hoog en in neoromaanse stijl gebouwd. Het waterreservoir is van gietijzer en heeft een inhoud van 600 m³. Op het terrein van de watertoren liggen een voorfiltergebouw uit 1912 en een pompgebouw uit 1900, die net als de watertoren met woonhuis en machinegebouw ook rijksmonument zijn.

De toren is elke twee jaar te bezichtigen tijdens Open Monumentendag. Hoewel het duingebied grotendeels bij Katwijk aan Zee en voor een klein deel bij Nieuw Zuid hoort, valt de Cantineweg (tegenwoordig) onder de kern Katwijk aan den Rijn, inclusief watertoren. Op papier ligt de toren dikwijls nog in Katwijk aan Zee, dit kan tot verwarring leiden. 

Hier nog even een kijkje op het dak (voor zover dat mogelijk was). Het met groene  bitumen gedekte flauw  hellend rondlopend dak voorzien van houten lantaarn onder koperen kegeldak. Gevels onderbouw en schacht opgetrokken in rode baksteen en horizontaal geleed door hardstenen banden. De reservoirommanteling is van hout. Ik heb nog even gesproken met de bewoonster die in het huis voor de poort woont, haar man werkt in de toren. Het was een enthousiaste vertelster, erg leuke ontmoeting maar wij moesten weer verder, op naar de volgende watertoren.

Bron Wikipedia

Watertoren 144 - Leiden.

 

Van Hazerswoude fietsten we naar Leiden, de tweede toren die maandag. Als er wat open zou zijn, dan eerst koffie in Leiden, anders eerst de toren. Het werd eerst de toren. 

Deze watertoren is ontworpen door architect W.C. van Manen en werd gebouwd in 1908, heeft een hoogte van 29,5 meter en heeft één waterreservoir met een inhoud van 1200 m³. Mede door bemiddeling van de Stichting Industrieel Erfgoed Leiden kreeg de toren de status rijksmonument.

De watertoren staat ook bekend als de eerste watertoren met een skelet van gewapend beton. De toren is opgebouwd uit 12 grote betonnen palen (het skelet) waartussen de muren gemaakt werden. 

Watertoevoer naar het vroeger nog kleine Leiden kwam uit de watertoren in Katwijk. Maar de sterke groei zorgde ervoor dat die toren het niet meer aankon. Daarom werd deze gebouwd voor de Leidse Duinwatermaatschappij.

In 1993 werd de watertoren buiten gebruik gesteld. 

De watertoren is in 2010 door de gemeente verkocht. De nieuwe eigenaar heeft in maart 2013 vergunning gekregen voor een intensive verbouwing. Op het dak wordt een 12-kantige woning gerealiseerd. In de waterbak worden twee verdiepingen gerealiseerd voor slapen en werken. Door middel van het maken van openingen in de betonnen waterbak en buitenschil kan het daglicht binnen vallen. In het smalle deel (hals) van de toren worden 5 verdiepingen gerealiseerd voor B&B.

Of die plannen allemaal zijn uitgevoerd konden we niet goed zien (bron Wikipedia)

We vervolgden de route en hoopten een leuke koffieplek tegen te komen. En, is dat gelukt, jazeker wel. In het hart van het Leiden Bio Science Park dronken wij koffie in de Stal. Eens werd de Stal bewoond door HERMAN, de eerste genetisch gemodificeerde stier ter wereld. Inmiddels staat Herman in museum Naturalis en hebben wij er heerlijk op het terras genoten van koffie met écht een groot stuk appeltaart, onze magen waren goed gevuld. De dag was tenminste al een end gevorderd eer we eens aan een lunch begonnen te denken. 

Watertoren 143 - Hazerswoude-Rijndijk.

 

Prachtig weer was het afgelopen maandag, dus werd er weer een fietstocht gemaakt langs watertorens. We begonnen in Hazerswoude, daar werd de eerst foto gemaakt en de rechtse foto werd 's-avonds aan het einde van de dag evenals de andere. wat een verschil in licht.

Deze watertoren is een ontwerp van architect A.D. HEEDERIK, dateert uit 1915, is 28,5 meter hoog en heeft tegenwoordig een kantoorbestemming. Het regelen van de waterdruk als oorspronkelijke functie werd in 1985 overbodig. Daarna werd de toren, met een potentieel waterreservoir van 200.000 liter, niet meer gebruikt en zou worden gesloopt. Gelukkig voor ons, werd na protesten besloten om de toren een andere functie te geven.

In 1999 startte een complexe verbouwing van de toren naar kantoorruimte. Op 21 november 2003 werd de verbouwde watertoren geopend. Het is waarschijnlijk de duurste verbouwde watertoren van Nederland en uitgedrukt per vierkante meter het duurste bedrijfsgebouw van Nederland, omdat er slechts vier werkplekken zijn. 

Wij vinden het alle twee een heel geslaagd project, je ziet nog steeds hoe de toren was en hij ziet er toch eigentijds uit.

Papier kunst.

 

Vorige week zondag gingen we naar de tentoonstelling 'CODA Paper Art' in, hoe kan het anders, in het Coda in Apeldoorn.

Om het jaar is er een papierkunst tentoonstelling, variëren van kleine kunstwerken, objecten en sieraden tot levensgrote installaties. 

Sommige kunstenaars belichten een maatschappelijk of actueel thema, anderen vertellen met hun werk een (materiaal)technisch verhaal of belichten het ambachtelijke van papierkunst.

En ik, ik loop daar rond en kijk, naar alle kunstig gevouwen objecten en geniet (en soms ook niet) want er zijn prachtige dingen, maar ook, in mijn beleving dan, foei lelijke. Maar dat vind een ander dan weer mooi. 

Wat ik wel altijd denk is, wat een werk en wat een geduld en wat een creatieve geest moet je hebben om zoiets te maken.

Ik laat hier alleen wat dingen zien die ik mooi vind en voor de rest moet men zelf maar gaan kijken, want er is nog meer te zien dan alleen deze papierkunst, die overigens duurt t/m 12 november 2023.

Hier was op een filmpje te zien hoe de kunstenares stroken van een bepaald soort papier oprolde.

Met de opgerolde 'draden' ging ze weven.

Een geduldwerk hoor.

 

Op dit  'schilderij' was wel een heel mooie vouwtechniek te zien. We dachten eerst dat het met een fijn mesje of pennetje in het papier was gedrukt, maar dat was niet zo, het was gevouwen.

Bij binnenkomst hing dit bewegende vouwobject.

 Het hing aan draden of hele dunne kabeltjes aan katrollen en zo bewoog het.

Als laatste nog wat van een kunstenares, waarvan we jaren geleden hier in Oss een tentoonstelling zagen. Onze jongste kleinzoon vond dat helemaal geweldig. MAARTJE KORSTANJE en die naam is hij nooit vergeten. Ik zag, nu ik de link ging maken, dat het tien jaar geleden is. Wat was hij nog een manneke, maar jullie snappen wel, wanneer je op de link kijkt, waarom hij die kunstobjecten zo mooi vond.

Watertoren 142 - Steenbergen.

 

Het bezoek aan de Markiezenhof hebben we gecombineerd met Het fotograferen van de watertoren in Steenbergen. Maar eerst gingen we hier lunchen bij haha, restaurant De Watertoren. Niet in de watertoren, want daar is nu een kinderdagverblijf, maar wel ernaast. Lekker gegeten, uitzicht op deze muur, met foto van het dak van de watertoren.

Op 3 november 1944 bliezen Duitse troepen de watertoren van Steenbergen op. Het duurde nog tot 1950 voordat er opnieuw een watertoren in het dorp stond. De toren is een ontwerp van Architect JACQUES HURKS.

Deze heeft een hoogte van 40,65 meter, een waterreservoir van 600 m³ en is gemaakt van baksteen en beton. Midden jaren '70 wordt een groot aantal watertorens in heel  Nederland buiten gebruik gesteld, omdat hun functie overgenomen wordt door nieuwe pomptechnieken, ook deze is al jaren niet meer als onderdeel van de watervoorziening in gebruik. Tussen 1998 en 2000 heeft de toren leeggestaan. In 2000 vestigde kinderdagverblijf  "Toerdeloo" na een flinke verbouwing zich in de toren.

N.A.V.

Naar aanleiding van een blogbericht van BETTIE, gingen we naar de Markiezenhof, het oudste stadspaleis van Nederland. 

Bettie schreef een stukje over wat er te zien was in de Stijlkamers. Dat waren de woonkamers van de heren en markiezen. Deze kamers zijn ingericht in de stijl van de Franse koningen Lodewijk XIV, XV en XVI.

Nou naar die inrichting was ik niet zo benieuwd, maar wel wat er zich daar allemaal heeft afgespeeld.

Bij binnenkomst kregen we een uitnodiging om de geheimen van deze Stijlkamers te ontdekken en werden ontvangen door Simon de Maisy, lakei van François Egon en minnaar van Marie Anne.

François Egon de la Tour d'Auvergne, markies van Bergen op Zoom, trouwt in 1707 met Marie Anne van Arenberg. De kardinaal van Bouillon heeft dit huelijk geregeld. François Egon overlijdt echter in 1710 in Noord-Frankrijk aan de pokken. Na zijn dood speelt de kardinaal tevens een rol bij het geheime huwelijk van Marie Anne met Simon Maisy, de bediende van de Markies. Hij moedigt de liefdesrelatie zelfs aan. Als dit uitkomt betekent dit een grote schande voor Marie Anne en voor hem een grote kans. De kardinaal neemt voor korte tijd de macht over in het Markiezaat. 

Kortom, intriges in de familie, waar je hier al rondlopend wat van meekrijgt. Dingen die gaan bewegen, geluiden, muziek, ruzie. Niet spectaculair, maar wel leuk en best veel werk geweest om dit voor elkaar te krijgen.

Men moet wel her en der op knoppen drukken om wat te horen, zoals hier bij het diner. Even op de tafelbel drukken ! We vonden het best aardig en zijn nog wat meer zalen doorgelopen, waar je ook weer laadjes open moet maken, speciaal brilletje moet gebruiken om meer te zien,  dus niet alleen zomaar ergens aan voorbij lopen en dat zagen wij ook gebeuren. Wat moeten we hier nou mee hoorde ik iemand zeggen, pak maar even een brilletje zei ik, ja en toen vond men het opeens een stuk leuker.

Wij kwamen eigenlijk alleen omdat ik nieuwsgierig was geworden (dankjewel Bettie) en gingen het combineren met wat anders, maar daarover een volgende keer.

                                      

                                                                                                                                 

 

Uitgenodigd.

De tafel was al gedekt en ik zie nu dat de soep al in de kommen zit, deze foto is dus later genomen want zover waren we nog niet. Het was koffietijd toen we kwamen en onze kleinzoon had een heerlijke aardbeien kwarktaart gemaakt. Voor de eerste keer helemaal zelf, heerlijk.

Hij heeft het eigenlijk altijd al leuk gevonden om wat in de keuken mee te helpen. Van jongs af aan al en dan vooral koekjes, cake en taart bakken. Het was, zoals altijd weer heel gezellig, na de koffie lekker bijkletsen onder het genot van drankje en een knabbeltje, tot aan de soep.

Dat was een heldere champignonsoep met van alles en nog wat erin aan kruiderij.

Na de soep, een tussengerecht : geroosterde rabarber met saffraan yoghurt en rozijnen.

Eet wel eens rabarber, maar nog nooit op deze manier, was heel verrassend. Jammer dat de foto is mislukt, maar gelukkig het gerecht niet.

Dochter en schoonzoon begonnen de hoofdgerechten af te maken en wij konden het allemaal mooi bekijken en aanhoren vanaf de keukentafel. Een lekker wijntje erbij en contact houden met de koks.

Deze pittige vega auberginesalade met sperziebonen en fêta (foto) en een gerecht van gebakken tonijn met mango en sriracha vinaîgrette vormde samen het hoofdgerecht. 

AUBERGINE SALADE (4 pers)

Olie om in te frituren - 1kg kleine aubergines, in lange repen van 2 cm dik - 500 gr sperziebonen - 3bosuitjes, in dunne lange reepjes - ½ bosje munt, blaadjes geplukt - ½ bosje koriander, blaadjes geplukt - fêta, verkruimeld - Sambal - evt. naanbrood voor erbij, of croutons om erover te strooien.

Frituur de parten aubergine in porties in 2-3 min. goudbruin en knapperig en keer ze halverwege. Schep ze met een schuimspaan uit de pan, laat ze uitlekken op keukenpapier en bestrooi met wat zout.

Kook de sperziebonen in flink water beetgaar, giet ze af en leg ze direct in een kom met ijskoud water. Giet ze af en dep droog met keukenpapier.

Leg de reepjes bosui 5 min. in een kom met ijskoud water, zodat ze opkrullen. Giet af.

Doe naar smaak, en nu komt het, 4-6 el sambal in een grote kom en schep de aubergines, de sperziebonen hier mee om. Schep alles in een schaal en bestrooi met munt, korianderblad, bosui en fêta. Heerlijk met naanbrood.

N.B: DE 4-6 EL SAMBAL ZOU BEST EEN DRUKFOUT KUNNEN ZIJN, ½ EL WAS GENOEG IN ONZE BELEVING, DUS NAAR SMAAK ZEG IK DAN MAAR.

Het toetje wil ik jullie niet onthouden, chocolademousse, maar nu gemaakt van avocado en kokosmelk. Gezonde vetten en lactosevrij. Wij hadden chocolademousse op deze manier nog nooit gegeten, maar dat zal nu toch nog wel eens gebeuren, want we vonden het lekker. Daarom vroeg ik het recept en wie weet kan ik er een ander ook nog blij mee maken.

AVOCADO CHOCOLADEMOUSSE MET CHILI.

2 rijpe avocado's - 125 ml kokosmelk - 3el cacaopoeder - 80 ml ahornsiroop - 2 tl vanille - 1 tl kaneel - ½ tl chilipoeder of cayennepeper of meer als je van pittig houdt.

Haal de pit uit de avocado's en schep het vruchtvlees er met een lepel uit.

Doe het vruchtvlees in de blender en voeg hieraan toe de kokosmelk, cacaopoeder, ahornsiroop (honing kan ook) de vanille, kaneel en de peper en draai het tot een glad geheel.

Maak het gerecht niet te lang van tevoren, want de avocado kan verkleuren, niet heel snel want de cacao zorgt al voor de bruine kleur, maar laat het geen uren staan.

Onze dochter had er nog wat gehakte nootjes op gestrooid en geserveerd met twee bolletjes ijs en een paar aardbeien.