Watertoren 192 - Naaldwijk.

Dit was de laatste watertoren van die dag (zondag 28-7). Na Zoetermeer- Rijswijk-Poeldijk en Monster, nu Naaldwijk. De toren is gebouwd in 1929-1930 en is ontworpen door HENDRIK SANGSTER. De hoogte van de toren is 40,80 meter en er zijn twee waterreservoirs met een inhoud van 320 en 280 m³. 

De toren heeft een heel strakke, expressionistische baksteenarchitectuur. De niet- zichtbare dragende constructie is van beton en in tegenstelling tot de ronde vorm van de toren, vierkant. Het betonnen waterreservoir dat hierop rust is rond. Sinds 2002 is de toren buiten gebruik gesteld en er waren plannen om de watertoren, die de status van rijksmonument heeft, voor bewoning geschikt te maken. In 2017 had men het idee om een tweede toren er naast te bouwen en een verbinding te creëren met de watertoren. Dat zou ruimte bieden aan negen appartementen, maar die verbouwing werd aangevochten. Met resultaat denk ik dan, want er is nog niks te zien. Aan de deur, op de linker foto, kun je goed zien hoe kolossaal de watertoren is, vind het ook een mooie toren en jammer als alles helemaal zou verpauperen.

Nou dat was me het dagje wel, de route zou 68,34 km zijn, maar op het eind hadden we 93,53km op de teller staan. Nou moet ik wel eerlijk zeggen dat we een heel stuk in de duinen niet hadden hoeven doen, als we de toren van de andere kant hadden benaderd. Maar dat de knooppunten die we hadden gedownload een paar keer niet op de borden stonden, dat vind ik niet fijn en dat er voor de middag zo weinig terrassen open zijn is ook niet handig en ik moet zeggen, dat komt steeds vaker voor. Maar alles bij elkaar, het weer was prachtig, hele mooie stukken door de natuur gefietst, in Delft vonden we eindelijk een terras dat open was en tegen de tijd dat we in Monster waren was het niet meer zo moeilijk om wat te vinden. Dat we dit nog samen kunnen doen is ook heerlijk natuurlijk, ja dat is eigenlijk het fijnst.

 

Watertoren 191 - Monster.

 

We waren natuurlijk niet zomaar richting de zee gefietst, nee, we hadden wel een doel en op het vorige blog was daar al wat van te zien. De watertoren van Monster, op de grens met Den Haag, maar deze foto is gemaakt vanaf de andere kant. We waren eerst verkeerd gereden, wat een geluk was, anders had ik die piepkleine bloem nooit gezien. 

De toren, in Eclectische stijl, is ontworpen door architect N. Biezeveld en gebouwd in 1886, heeft een hoogte van 37,80 meter en een waterreservoir van 600 m³. Hij werd gebouwd ten behoeve van de drinkwatervoorziening van Delft. Door de afstand naar Delft bleek de waterdruk te laag te zijn en werd besloten om ook een watertoren bij Delft te bouwen.

In 1922 is de watertoren van Monster overgedragen aan de NV Westlandse Drinkwater Maatschappij. De toren is tot 2002 in gebruik geweest. Er werd zo te zien flink gewerkt aan de toren, maar wat men er aan het doen is konden we niet zien. Verder dan het hek met verboden toegang kwamen we niet, maar we zagen wel (onderste foto links) een stuk of vijf brievenbussen staan, je zou dus kunnen denken aan bewoning.

Rondom de toren staan diverse gebouwen die nodig zijn/waren om van duinwater drinkwater te maken. OP DEZE LINK vind je meer informatie hoe het was/is. Op de onderste foto rechts zie je, tussen de stijgers door, een natuurstenen wapenschild met een zwarte baan op een wit veld. Beetje teleurstellend was het wel, tja soms zit het mee en soms zit het tegen, maar misschien komen we er nog eens terug. De toren is ook al eens te bezichtigen geweest op open monumentendag.

Piepklein !

 

Prachtig weer hadden we heel de dag,  we fietsten heerlijk in een duinlandschap en dat gebeurd ons niet zo vaak. Ja, wel af en toe in de Drunense duinen, maar die liggen niet aan zee en deze wel. Het heeft altijd wel wat, vind ik, om daar te fietsen, alhoewel het er best druk is en daar houd ik dan weer niet zo van. Ik wil alleen maar even een glimp opvangen van de zee en dat vind ik dan al genoeg. 

Het was warm en we stopten even om wat te drinken en een foto te nemen. Plotseling zag ik langs de fietspad dit mooie plantje staan, echt een hele kleine bloem. Nog nooit gezien, heel schattig. Heb het natuurlijk thuis meteen opgezocht en als ik het goed heb is het Rood guichelheil. De plant groeit op open en vochtige grond, akkers en akkerranden (dus ik dacht al dat ik verkeerd zat maar er kwam nog meer) in de duinen en op zandplaten ook in drogere grond. De bloemgrootte is 4-7 mm doorsnee. Kijk dat vind ik nou leuk, net op de plek waar je even stopt staat er zo'n plantje. Dan is mijn dag al goed, maar nog niet ten einde !

 

Watertoren 190 - Poeldijk.

Deze hele kleine watertoren zagen we in Poeldijk. Het stelt op zich niet zoveel voor in vergelijking met de kolossen die we meestal zien, maar dit hoort er echt wel bij. 

Deze watertoren dient als besproeiingsinstallatie van de kassen van tuinderij "Kaas en Brood". 

De toren staat op korte afstand van de weg, wordt goed onderhouden en is duidelijk zichtbaar. 

We zagen er nog een paar, maar die waren duidelijk in verre staat van verval. 

Het woonhuis werd in 1899 gebouwd voor Hermanus Kester en Elizabeth Groenewegen die in 1900 gingen trouwen. 

HIER een link naar de geschiedenis van de familie met nog wat foto's.

Ik vind het om te zien een lieflijk torentje en heel fijn dat dit óók bewaard wordt, het hoort toch bij de geschiedenis van het Westland.

 

Watertoren 189 - Rijswijk.

 

Na de watertoren van Zoetermeer, fietsten we naar die van Rijswijk en dat was weer een totaal ander model. Stond ook helemaal tussen de bomen en struiken en was bewoond. Er stonden drie brievenbussen bij, dus drie of meerdere personen. We weten niet of er boven ook gewoond kan worden, of dat het reservoir er nog steeds aanwezig is . Op de bovenste foto kun je nog net zien dat er een terras is boven de benedenverdieping.

Deze watertoren werd gebouwd in 1911 , in een eclectische stijl met elementen uit de neorenaissance en Art Deco naar een ontwerp van N. Biezeveld. Inmiddels staat de toren op de Rijksmonumentenlijst. De watertoren van ongeveer 29,3 meter hoog staat aan het Jaagpad langs het Rijn-Schiekanaal bij de grens met Delft, in de buurtschap 't Haantje. De toren heeft een waterreservoir van 200 m³. De in opengewerkte betonskeletbouw uitgevoerde toren heeft een ronde bovenbouw met betonnen vlakbodemreservoir.

De iets toelopende , opengewerkte schacht bestaat uit 8 vertikale kolommen en drie lagen met horizontale verbindingsstukken. In het midden van de schacht bevind zich een gepleisterde betonnen schacht. Het reservoir wordt gedragen door een concaaf (is hol) gevormde achtzijdige voet voorzien van kleine vensters. Het achtzijdige  reservoir wordt door door lisenen (iets uit de muur springende stroken, waardoor de muur in vlakken wordt verdeeld) geleed en heeft in iedere zijde een staand drieruits venster met stalen kozijnen. Het reservoir wordt afgesloten door kantelen en Art Deco sierelementen zoals op de hoeken van het basement. In het interieur van het basement bevindt zich een gietijzeren wenteltrap die ter hoogte van de schacht overgaat in een eenvoudige trap.

Bron Wikipedia en rijksmonument.

Verrassend !

 

Al meer dan een jaar geleden kreeg onze dochter van haar schoonmoeder een plant die te groot was geworden en vroeg aan mij of ik die zou willen scheuren en verpotten. Als ik wou kon ik er zelf ook een houden. Ik vroeg wat het voor een plan was en of er bloemen in kwamen.

Ze wist de naam niet, maar er zouden wel bloemen in komen. Ik geloof dat ik twee potten voor haar had overgehouden en voor mijzelf een kleintje met drie of vier blaadjes. Mooi dik vet blad heeft de plant.

De plant heeft meer dan een jaar op de vensterbank in onze slaapkamer gestaan, er kwam af en toe een blad bij, maar er werd ook af en toe een blad geel en dor. Dat schoot dus niet op. Soms dacht ik, nou dat gaat hem niet worden, maar weggooien, tja dat kan ik ook slecht. En zie, twee weken geleden ontdekte ik opeens een knop en nu staat ie in de kamer op tafel mooi te wezen. Nu kon ik met de app. zoeken naar de naam en die gaf aan dat het een Haemanthus albiflos (Poederkwast) is. Nou daar lijkt het inderdaad op. Mooi hè !

Watertoren 188 - Zoetermeer.

Het werd weer eens tijd voor een watertoren, mijn man had al een route uitgezet en zo waren we zondagochtend al vroeg op pad. Fietsen op de auto, op weg naar Zuid-Holland. 

De watertoren van Zoetermeer is in 1927-1928 gebouwd en is ontworpen door architect C. Visser uit Delft. Vanaf die tijd komt het drinkwater uit een kraan. Eeuwenlang dronken de bewoners van Holland, regenwater, water uit een put of opppervlaktewater. De toren werd gebouwd voor de Stichting Drinkwaterleiding De Tien Gemeenten. De toren heeft een hoogte van 48,65 meter en één waterreservoir van 500 m³. Rond het plein, waar de toren staat, liggen er stenen met de namen en afstanden tot de toenmalige gemeenten, in eerste instantie, Zoetermeer, Zegwaart, Benthuizen, Bleiswijk, Moerkapelle, Zevenhuizen, Bergschenhoek, Berkel en Rodenrijs, Pijnakker en Nootdorp. Deze dorpen vormden samen de Stichting De Tien Gemeenten. Later sloten ook de gemeenten Stompwijk en de Veur zich nog aan.

Betonranden in het metselwerk en kleine langwerpige ramen sieren de toren, die verder heel eenvoudig is.

Bovenin werd het waterreservoir gebouwd. Dat is aan de buitenkant goed te zien, de achtkantkant gaat over in een zestienkant. 

Onder het reservoir is het gebouw zo goed als leeg. Er slingert alleen een ijzeren trap van 140 treden langs de achtkante muren om een smalle rechte ijzeren buis omhoog. De trap komt tot vlak onder de betonnen bak die een capaciteit heeft van een half miljoen liter water, oftewel 500 m³. Midden in de bak is een smalle schacht gemaakt met een verticale ladder. Die geeft toegang tot de bovenzijde van het reservoir. Vandaar heb je een prachtig uitzicht op Zoetermeer en ver daarbuiten. De enige echte versiering zit aan de buitenzijde rondom de toegangsdeur. Het zijn de wapens van de tien (later twaalf) deelnemende gemeenten.

                  Vaak zie je niet zoveel versiering aan een verder zeer strakke watertoren.