Una paloma blanca.

Gisteren zag ik op het blog van BETTIE, waar je alles kunt lezen over de actie : Geknipt voor onze helden, twee mooie duiven. Ik ben meteen ook gaan knippen, omdat ik het een mooi idee vind. Ik sluit me aan bij al de beroepen die Bettie al noemden en ik voeg er voor onze duiven nog bij, de vuilnismannen die morgen hier weer de containers leeg komen maken (niet alleen hier natuurlijk) en voor alle ouders die thuis moeten/kunnen werken, maar ook nog de kinderen bijstaan met het huiswerk en wat structuur in de dagen moeten zien te brengen.
De titel, una paloma blanca, klopt natuurlijk niet, maar ja ik moest wel meteen aan die hit van George Baker denken.
Dankjewel Bettie voor de tip en onze kleindochter gaat ook knippen.

Bezig blijven.

Net voordat in ons land de eerste Corona besmetting bekend werd, en er twee regendagen achter elkaar waren, hadden we heel de keuken schoon gemaakt. Toen het virus er was en onze kinderen en aangetrouwd thuis gingen werken, was het oppassen gedaan en gingen we maar meteen verder met nog een grote klus. Onze eiken vloer hebben we schoongemaakt en helemaal ingeolied en nog net voordat de Lente begon pakte ik een stuk van onze tuin aan. Heb flink de klimop terug gesnoeid en hield ik nog een laatste winter boeket aan over.
Na het snoeien ben ik een paar dagen bezig geweest met de hogedrukspuit, vind ik altijd lekker om te doen. de modder spat af en toe om je oren, maar ja je moet er wat voor over hebben en een bad daarna doet wonderen.
Tussendoor hebben we wel gefietst hoor. De verdeling is, 's-morgens fietsen en 's-middags het andere.

En kijk, ik zag vandaag de eerste Pinksterbloemen. De bloem wordt zo genoemd omdat die bloeit als de eerste pinken (kalveren) de weide in gaan. Ik heb het altijd, vanaf mijn lagere schooltijd al denk ik, mooie bloemen gevonden al vond ik het toen een vreemde naam voor een bloem die, lang voor Pinksteren al bloeide.

En dan liet ik vandaag nog een kaartje achter op een bankje langs de Maas. Een kleine opdracht uit mijn "keep calm daily craft book. Ik kreeg het boek cadeau met Kerstmis en er staan heel veel (365)  leuke plak en knip en schrijf ideeën in om te doen. Even gaan zitten, je hoofd proberen uit te zetten en te vertragen. Het hoeft niet elke dag hoor, dan doe je maar wat langer met het boek. 

Héél groot.

We wisten wel dat deze muurschildering er sinds vorig jaar was en het zat ook wel ergens in mijn gedachten om er een foto van te maken, maar dat had geen haast. Omdat we nu alleen hier in de omgeving fietsen was het moment nu daar. Het initiatief voor het kunstwerk met de naam 'Een ode aan Oss' kwam van een logistiek bedrijf, verteld de Sittardse kunstenaar Marcus Debie, alias GoMAD. De grote loodswanden van hun bedrijf dienen als paneel voor de schildering. Omdat de buurman er ook tegenaan kijkt betaalde die er ook aan mee. Het werd gerealiseerd op een wand van 116 bij 17 meter en er werd uiteindelijk 1300 vierkante meter beschilderd. Tot dan toe de grootste, permanent blijvende, muurschildering van Nederland. Er heeft een team van streetart-kunstenaars aan gewerkt, Vincent Huibers (Venlo), Karski (Amsterdam), Beyond (Rotterdam), Fish Heerlen) en GoMad (Sittard).
Het fleurt zo'n bedrijventerrein wel op en van ons mogen er meer komen.

OUDE FOTO ... Crea 5220.

Ik heb helemaal geen oude foto's meer, want jaren geleden maakte ik voor elk kind een familiealbum dus daar zitten ze in. Maar geen nood, ik maakte een foto van een foto, toen we bij onze dochter waren. Het is een foto van mijn broer en mij en ik denk dat we tegen de zon in moesten kijken, want hij heeft zijn ogen dicht. Tegenwoordig zou je meteen weer wat andere foto's maken, maar zo'n 65 jaar geleden moest je wachten tot de foto's terugkwamen van de fotograaf en dan zag je pas wat het was geworden. Gelukkig heeft niemand hem toen weggegooid.
Ik plakte de foto op een stuk hobbelig paper en dat werd weer op een restant stof geplakt. De lap stof had ik geverfd tijdens een workshop eco- printen.
Het kant is van mijn bruidsjurk geweest, ik had het bij het woord COLLAGE ook al gebruikt, maar toen was het nog wit, nu heb ik het een beetje bruinig gemaakt met thee. Wat knoopjes erop genaaid en OUDE FOTO geschreven met schoolschrift, want dat hoort er echt bij vind ik.

Watertoren 2.

Omdat we nu regelmatig hier in de omtrek fietsen, maken we hier ook maar eens wat foto's.
Het is niet dat we deze toren voor de eerste keer zien, maar we fotografeerde hem nog nooit.
Het is de oude watertoren in Oss en sinds 1985 is de toren eigendom van een Turkse moskeevereniging die in de aanbouwen een moskee exploiteerd.

De watertoren is ontworpen door architect J.H.J. Kording en gebouwd in 1935.
De toren heeft een hoogte van 48,5 meter en twee waterreservoirs van elk 300 m³.

HIER is nog wat aanvullende informatie te lezen.

Toch leuk om dingen van dichtbij huis te laten zien.
Wordt vervolgd.

Fragiel.

We maakte vandaag weer een lekker fietstochtje. Wel in de buurt omdat je nu niet terecht kan bij de horeca, maar daar hebben we wat op bedacht. We vertrekken zoals gewoonlijk om negen uur, fietsen dan een rondje van ongeveer 30 km en zijn dan weer thuis. Hebben dan onze koffie/plaspauze en maken dan nog dat rondje, maar dan andersom, kijk je er toch weer anders tegenaan (haha) en met de lunch zijn we dan weer thuis. Zo hebben we al rondjes naar alle windrichtingen, er is voorlopig genoeg te fietsen. Omdat het vanmiddag zo aangenaam was, kon ik nog mooi even in de tuin wat doen en daar vond ik dit cadeautje, tenminste ik vind dit soort vondsten een cadeautje. Zo fragiel, maar ook zó sterk, heeft dit lampionnetje de winter overleefd. Ik raapte een hoop dor blad op en zag het ertussen zitten, ongelooflijk mooi al die nerven en het vruchtje zit er nog helemaal gaaf in. Een super dag was het. 

BOEKBLADZIJDE ... Crea 5220.

BOEKBLADZIJDE, wat zou je daar mee kunnen ? Nou, bijvoorbeeld enveloppen vouwen en dat is nog hartstikke leuk om te doen ook. Een tijd geleden kreeg ik van onze dochter, die aan het opruimen was, een oud doeboek omdat ze dacht dat ik daar wel wat mee zou kunnen. Erg mooie tekeningen stonden erin, Dinosaurussen, Indianen, de Toren van Babel, ruimtevaart, Michael Angelo, iets over tulpen, kortom ik kon er wat mee en bovendien was het goed papier om te vouwen. Afgelopen dinsdag (oppasdag) had ik het boek weer mee teruggenomen en toen de kinderen uit school waren ging ik zitten vouwen. Automatisch ging Bo ook aan de gang en naderhand onze dochter ook. Werkte aanstekelijk dus.
Maar wat kun je nog meer met 'n BOEKBLADZIJDE.
Je zou over de tekst heen een mooie tekening kunnen maken. Eigenlijk wel leuk en de tekst kun je gewoon nog lezen.

Je zou met een hartjespons aan de gang kunnen gaan, of kleine cadeau zakjes maken en daar op stempelen.
Tja, wat nog meer ?
Nou, lange repen knippen uit een boek dat over logo's en reclame ging !

Lekker werkje hoor, ben je wel even mee bezig.
Maar wat moet je ermee zal je zeggen. Nou dit dus. Omdat ik toch al met de Paashaas stempel bezig was en er geel in de slierten zat ben ik daarmee, al is het nog vrij vroeg, verder gegaan en er een Paasboompje van gemaakt. Het was deze keer een opdracht voor probeersels zal ik maar zeggen.

Mijn winter boeket.

Ik hou van de bloemen van de Magnolia en gelukkig heeft onze zoon zo'n boom in de tuin, dus kan ik er hier af en toe een vaas mee vullen. Daar word ik dan super blij van en weet je wat nu zo leuk is, wanneer de bloemen zijn uitgebloeid, geen nood want dan maak ik er gewoon nieuwe aan.
Ik zag dit jaren geleden op het blog  VLIJTIG, dat helaas is gestopt, maar hier Hier toch een werkbeschrijving voor het maken van de Magnolia bloemen van vilt.

STREPEN ... Crea 2020.

Strepen, nou daar is genoeg van te vinden, dat wel. Eigenlijk teveel en dan raak je weer het overzicht kwijt, 't is ook altijd wat. Ik begon met het gestreepte T-shirt en daar vond ik toen het plaatje van de stoel bij. Omdat er een anker op staat, kom je uit bij zee ofwel water. Het vakantie koffertje is ook gestreept, maar dat is niet zo duidelijk te zien.
Ik kan niet zeggen dat ik er erg tevreden over ben, soms heb je dat hè, maar allez we doen het er maar mee. 

Watertoren 1.

En weer was het vandaag ideaal om te fietsen. Het zou bewolkt zijn, maar droog en de wind stond gunstig vanuit Vught waar een achternicht van mij woont. Ik had voor haar een jasje gerepareerd en dat konden we mooi even gaan brengen. We werden getrakteerd op een lekker Brabants worstenbroodje bij de koffie en we kletsten even gezellig bij. We reden terug over 's-Hertogenbosch waar we langs deze prachtige oude watertoren kwamen. De watertoren is op een na de oudste watertoren van Noord-Brabant. De directe aanleiding voor de bouw en de aanleg van een voorziening van schoon drinkwater was de cholera-epidemie van 1866. In de stad vielen toen relatief veel slachtoffers. De jaren daarna werd er nagedacht over een betere drinkwatervoorziening omdat waterputten, stadspompen en het gebruik van oppervlaktewater de ziekte hielpen verspreiden. Toen in 1883-1884 een nieuwe epidemie dreigde, zette het stadsbestuur vaart achter de plannen en in 1885 begon men met de aanleg van een waterleidingnet.
Een watertoren was nodig om de druk op het leidingnet te houden en verschillen in de vraag op te vangen. De toren is 30,84 m hoog en heeft twee waterreservoirs van 180m3. De toren wekt de suggestie een verdedigingstoren te zijn. De keuze voor de vormgeving heeft waarschijnlijk veel te maken gehad met de ligging vlak bij de stadsmuren.
De watertoren is het ontwerp geweest van J.Kalff, architect en directeur van de Bossche Dienst Gemeentewerken.
De watertoren is in 1974 buiten bedrijf gesteld en is nu een rijksmonument.
Er is nu kantoorruimte in en op de begane grond is een café, dus wie weet wordt dit nog wel eens onze plek om te gaan lunchen.

Spectaculair.

Het is al bijna twee weken geleden dat we deze spectaculaire tentoonstelling "Thierry Mugler : Couturissime" zagen in de Kunsthal Rotterdam.
De theatrale tentoonstelling laat de grote en unieke verbeeldingskracht van Mugler zien, waarin perfectionisme, Hollywoodglamour, dromen, exotische wezens, erotiek en sciencefiction elkaar afwisselen.

Het zijn geen creaties die ik zou gaan dragen, want ik kom niet zo vaak op extravagante feestjes, maar voor artiesten zoals Madonna of Lady Gaga is dit natuurlijk geweldig.

Ik loop me eigenlijk altijd, bij dit soort tentoonstellingen, te vergapen aan de kunst van hoe alles in elkaar is gezet. Hoe mooi de naden zijn gestikt en dat al de edelstenen echt steek voor steek met de hand op de kleding zijn bevestigd. nee ze zijn er echt niet opgeplakt, je ziet de draadjes zitten.

Grote bewondering voor al de naaisters die dat steeds weer voor elkaar krijgen.
Het vergt nogal wat van je, wanneer je moet werken met metaal, vinyl, latex en wat te denken van extreme materialen zoals autobanden, achterlichten, roosters en motor achteruitkijkspiegels.
Enfin, het was echt mooi om het allemaal te bekijken en wie dat ook zou willen moet vlug zijn, want dit is de laatste week, zondag 8 maart is de laatste dag.