donderdag 31 maart 2016

Oma zal jij.......

......zo begon de tekst die onze kleindochter schreef boven haar ontwerp van de tas. Natuurlijk "zal"oma dat. Ze wist precies wat ze wou. De buitenkant werd gemaakt van de binnenkant van, alweer, een oude spijkerbroek. De opgestikte hoekjes en het middenstuk van het hengsel moesten donkerder, dus van de buitenkant van de broek. De bies onder en de letters had ze graag van roze vilt en ze besloot dat een rode wolk mooier was dan een groene. We maakten ook een patroon voor het geval dat ze er nog een wil maken. Dat alles deden we al begin februari maar door omstandigheden kwamen we er pas gisteren toe om de tas te maken. Het enige wat ik heb gedaan is het opstikken van de wolk met letters ( heeft ze wel zelf geknipt ) en het laatste zoompje boven in de tas waar de voering tussen zit want anders kwam ze te laat op zwemles en wat aanwijzingen natuurlijk. Ik zou zeggen, project geslaagd !!

maandag 28 maart 2016

Spijkertas no 6.

Nu eens geen blauwe spijkerbroekentas, maar 'n bruine, gemaakt van een broek van manlief. Te ruim geworden ( zat niet meer lekker ) bovendien had hij hem al zo lang dat het model ook niet meer up to date was. Hij lag daar maar te liggen dus heb ik de schaar er maar eens ingezet. Het al eerder beproefde model uit  Flair no 38 uit 2014. Echt zo leuk om te maken. Tailleband eraf rukken, tussenbeennaden open scheuren, zakken eraf en je kan beginnen. Je kan de lussen nog van de tailleband halen maar dat heb ik deze keer niet gedaan ( lekker makkelijk ) en dat staat nog mooi ook. De tas heb ik wel gevoerd maar dat hoeft niet per se. De voering had ik nog liggen ( klein beige/wit ruitje van 'n paar mm. ) de tas van de oude broek, knopen laten zitten waar zaten en een paar binnenzakken met al eerder gebruikte ritsen maakt er een ideale tas van. Makkelijk nu je bij de meeste winkels er geen meer krijgt.

woensdag 23 maart 2016

Verwoorden.

'Laten we durven.
Laten we graag zien omdat we dat kunnen, en leven - voluit en gretig - omdat wij dat mógen en het daarom dubbel zo goed moeten doen.
Laten we beter leren weten, niet meer morsen met de dagen die al die anderen, daar, zomaar, opeens zijn kwijtgeraakt.
Laten we geen engelen zijn, maar als het kan toch ook geen duivels.
Laten we mensen zijn. En helemaal onszelf worden, niet wie we denken dat anderen wilden dat we waren.
Laten we moed houden, durven wankelen en redden wat er te redden valt. Onszelf bijvoorbeeld, en mekaar.
Laten we stoppen met hopen en doen wat moet gebeuren om het te doen gebeuren, en mild zijn voor wie dat nog niet kan.Laten we ze openlaten; onze deuren, onze armen onze geesten.Laten we pantsers afleggen, en de andere tegemoet treden, telkens weer.
Laten we slapende honden keihard wakker maken. Blijven geloven in dromen die ook uitkomen. Veel verwachten, genoeg spijt hebben, in zeven sloten tegelijk lopen, alle dingen aankijken, ook dat wat ons verontrust.
En laten we minachting koesteren voor de hopeloosheid, weten wat we waard zijn, onszelf gunnen wat we verdienen, want dat is vaak meer dan we geneigd zijn te denken. En laten we begrijpen wat de liefde is, onthouden dat dat alles is, of toch bijna.
Laten we durven. Ja.'

Griet Op de Beeck.

Gisteren zag ik haar bij De Wereld Draait Door en sprak ze deze door haar geschreven tekst uit.
Ik zag de tekst al op dit blog maar wil het toch nog delen zodat nog meer mensen kennis kunnen nemen aan deze zo mooi verwoorde hartekreet.

dinsdag 22 maart 2016

Doorgestikt.

Heerlijk vond ik het om weer eens ruitjes te stikken op stof. Vroeger heb ik dat vaak gedaan toen ik in de avonduren schermkleding maakte. Bij sommige modellen, ik dacht voor de degen maar dat weet ik niet meer zeker, werden de voorpanden gewatteerd en doorgestikt. Ik vond dat altijd heel fijn om te doen. En nu had onze dochter voor haar tassen project een doorgestikt model uitgezocht dus mocht ik weer aan de bak. Zij maakte de tekening en heeft alles geknipt en ik kroop achter de machine. De tas werd gemaakt van een kapotte spijkerbroek ( er kan nog meer uit ) de voering was een restje van iets en de sluiting een stukje leer van het bankstel maar dan binnenstebuiten. Het blijft leuk om iets te maken van niets.

zondag 20 maart 2016

Niet op de fiets.

Nee wij mogen ( nog ) niet gaan fietsen en dat is wel afkicken voor ons als fervente fietsers maar de tijd verstrijkt en de dag dat het wel weer mag komt daardoor steeds dichterbij. Ondertussen eten we af en toe maar eens "fietspasta" en trakteerden we ons, tijdens de boekenweek, op het boek van Jelle Brandt Corstius over zijn fietstocht van Amsterdam naar de Middellandse Zee om de as van zijn vader uit te strooien. Ben er net aan begonnen en het staat me wel aan. Bovendien komen er heel wat herinneringen bovendrijven van onze eigen fietstocht, vanaf ons huis, op en neer naar Doizieux een dorp in de buurt van St-Etienne ( Fr ). Wij hadden een ander doel, ook veel bagage, behalve, "as in tas".

vrijdag 4 maart 2016

Hart.

Opa werd verwend want plotseling lag opa in het ziekenhuis. Onze kleinkinderen gingen meteen aan het tekenen en knutselen. Nu, na enkele weken ziekenhuis, drie omleidingen ( dat was wel even schrikken ) is hij weer thuis. Fietsen kan voorlopig niet maar wandelen mag wel ( 3x10 min per dag ) maar dan moeten de weergoden wel meewerken. Ik had even geen tijd en zin om te bloggen maar nu waag ik er toch een berichtje aan. Ongelooflijk hoe snel het lichaam na zo'n ingreep zich hersteld en dar zijn we heel gelukkig mee.