Watertoren 16 en 17.

Deden we de vijf vorige watertorens per auto, deze twee konden we weer lekker doen per fiets. In Vucht staat de toren en dat is vanuit onze woonplaats goed te doen. Hij is gebouwd in 1903 naar ontwerp van H.J van Tulder (1819 - 1903). De toren staat op het terrein van Reinier van Arkel en werd gebouwd om bij brand het psychiatrisch ziekenhuis te voorzien van bluswater, maar heeft nu niet meer die functie.
Het is nu een rijksmonument. Ik las dat de hoogte en inhoud onbekend zijn, maar ik zou toch denken dat in elk geval de hoogte te meten moet zijn.

We fietsten verder naar Udenhout en ook deze watertoren staat op een privé terrein, nl dat van een internaat voor de verzorging van verstandelijk gehandicapten dat is gebouwd in 1925. De bouwstijl is zeer verwant aan het expressionisme van de Amsterdamse School. De watertoren met klok, in het gebouw van Huize Vincentius is 35,5 meter hoog, maar ook hier is de inhoud onbekend.
De architect is J.J.M. van Halteren. Heel apart hoor, een watertoren in huis, erg handig.

Het is toch wel een heel leuk "project" om de torens te bekijken.
Je komt steeds weer nieuwe en soms verrassende dingen tegen.
In mijn beleving waren watertorens, omdat ik er van vroeger maar een kende, gewoon rond en hoog.
Maar nee hoor, er blijkt zoveel meer te zijn, ik vind het fascinerend.

6000 km.

Vorige week konden we onszelf wederom trakteren op een lekkere lunch. We fietsten die dag meer dan 90 km en passeerden de 6000 ste. We kwamen terecht op een terras dat we nog niet kenden en we hadden ook niks gereserveerd omdat we niet wisten waar we terecht zouden komen. Maar hier was alles keurig geregeld, handen desinfecteren, looppaden aangegeven zodat je niet door dezelfde deur heen moet dan het bedienend personeel, royale zitplaatsen en heerlijk in de tuin.

Onderweg kwamen we langs deze mini-bieb. De tekst is wat onduidelijk, daarom tik ik het hier even in. Op de voorkant staat : Boekenhopper kastje, plezier voor iedereen. Op de zijkant las ik : Grappige stripboeken. Ruilen is goed voor de aarde en de mensen.

En ik had geluk die dag, nog zo'n aardig kastje. Soms zie je er weken niet een en dan opeens weer een paar op dezelfde dag.

Op de terugweg kwamen we nog langs deze gaper. Opeens schoot het me te binnen dat ik aan iemand had belooft er een foto van te maken. Het heeft wel lang geduurd. maar hier is hij dan. Beter laat dan nooit !

ORANJE ... Crea 5220.

Een drukke week was het en daarom kon ik vanmiddag om een uur of drie pas beginnen aan deze crea opdracht. Wat zeg ik, beginnen, nee bedenken wat ik zou gaan maken. Ik rommelde wat tussen mijn knipsels en daar kwam ik de ansichtkaart tegen met het oranje rokje. Nou dat was het begin en net voordat ik zou gaan koken was ik klaar d.w.z, de linker pagina vond ik klaar de rechter pagina nog niet. Na het eten kwam onze dochter, die zag mijn boek liggen en zij vond het goed zo. "Ik zou het zo laten" sprak dochter en dat kwam mij goed uit (haha) dus laat ik het hier bij. Om half elf vertrok ze naar huis en kon ik toch nog op de juiste dag publiceren pff !

Watertoren 15.

En nog waren we afgelopen vrijdag niet klaar. Eerst die ochtend begonnen we bij de Watertoren in Gorinchem, daarna de drie in Dordrecht en op de terugweg pikten we ook nog de watertoren in Almkerk (Uppel) mee. Deze toren werd gebouwd aan het einde van de jaren 40 van de 20e eeuw en heeft een hoogte van ca. 43 meter.
Aan het eind van de Tweede Wereldoorlog is de zogenaamde "oude" watertoren van Uppel opgeblazen door het Duitse leger.
De "nieuwe" watertoren van Uppel is ontworpen door Cees de Bever (geboren in 1897) van De Bever Architecten in opdracht van "Waterleiding Maatschappij Noord-West-Brabant".
HIER nog meer informatie met een link naar degene die er nu in woont en zo grappig, zijn ramen lappen doet hij abseilend.

Watertoren 13 en 14.

We waren nog niet klaar in Dordrecht.
Er staat nog een watertoren, maar deze is compleet anders dan die ik gisteren liet zien.
De toren staat op het terrein van een chemisch bedrijf,  is ontworpen door Robbé & Co N.V. en werd gebouwd in 1961.
Deze toren heeft een hoogte van 46,5 meter en een waterreservoir van 570 m³.
Het was nog even zoeken waar we er het dichtst bij konden komen, want je kunt meestal niet het terrein op.
Toch konden we er vrij dichtbij komen, zelfs nog dichterbij dan je hier ziet, maar ik vond dit de mooiste foto, zo met de gele buis en de twee oude auto's.
Het oog wil ook wat hè !

En nog waren we niet klaar, de watertoren in Dubbeldam in de stad Dordrecht, is gebouwd in 1916 door Visser & Smit Hanab.
Deze watertoren was een van de eerste geheel betonnen torens in Nederland.
De hoogte is 36,40 meter en het volume van het waterreservoir is 200 m³.
Aan de buitenkant is er een wenteltrap van 112 treden, die loopt naar het uitzichtsplatform.
Sinds 1973 is de watertoren als zodanig niet meer in gebruik.
Hij heeft nog enige tijd gefungeerd als zendmast.
Nu is het een hotel en op de benedenverdieping bevind zich een café-restaurant.
In de toren is ook een permanente expositie met informatie over het polderlandschap, de nabijgelegen Hollandse Biesbos en de bijzondere geschiedenis van de watertoren.
Leuk allemaal hoor zo'n tochtje naar al die watertorens en ik verbaas me er regelmatig over van wat men met zo'n toren toch nog kan doen, of niet natuurlijk.

Watertoren 12.

We hadden afgelopen vrijdag gereserveerd voor de lunch, want ja dat wordt i.v.m de corona maatregelen wel geadviseerd. Het wat mooi weer en dus konden we lekker in de tuin eten. En wat voor tuin. Aan ingang waar wij naar binnen gingen begon  een muur, die om een gedeelte van de tuin liep en was gemetseld van allerlei puin. Stukken steen, beton, natuursteen, stukjes spiegel, dakpannen, noem maar op. Volgens mij de schrik voor elke metselaar om met zo'n materiaal te moeten werken. Maar ik moet zeggen, hij staat er vrij recht bij en ziet er stevig uit, petje af ! Er zijn eigenlijk allerlei tuinen, een moestuin, een bloementuin, een terras, een boomgaard, een bosje, een Italiaanse tuin, een vijver, een speeltuintje en een geheime tuin.

Er staan enkele kassen in en in een daarvan hingen prachtige druiventrossen. Her en der staan gezellige zitjes en er zijn leuke hoekjes gecreëerd.

In het restaurant maakt men gebruik van groente, fruit, kruiden en bloemen uit de tuin. Voor het grootste deel eet men er biologisch en op verzoek, veganistisch, vegetarisch of glutenvrij.

Maar het aller, allerleukste was dat dit alles zich afspeelt bij de op een na oudste watertoren van Nederland, gebouwd in 1882. Er waren nogal wat vertragingen tijdens de bouw, maar op 1 november 1883 stroomde er officieel zuiver water vanuit de watertoren de Dordtse huizen binnen. Dordrecht had zijn eigen drinkwaterbedrijf. Het opschrift op de zijgevel van de watertoren herinnert aan dit heuglijke moment. Daar staat :
'De vijand, vaak de schrik van Neêrlands lage gronden.
Heeft hij dit huis betreên.
Vertrekt, als weldoend vriend van zieken en gezonden,
En richt naar Dordt zijn schreên.

De toren ziet er kasteelachtig uit en is ontworpen door J.A. van der Kloes. De watertoren is 33 meter hoog en had een  waterreservoir van 500 m³. Het is nu dus een hotel en het leuke is, dat er vroeger ook al mensen in woonden. Er waren machinistenwoningen in voor het personeel van het waterleidingbedrijf. Waar nu de tuin is aangelegd, lagen vroeger de waterbekkens. Daar werd rivierwater gezuiverd in open zandfilterbassins. De machines stonden in de watertoren, waar ook een laboratorium was dat de waterkwaliteit controleerde met forellen die tegen de stroom in zwommen. Dat laatste vond ik zo geweldig om te lezen, moet je je voorstellen zeg, gewoonweg prachtig toch. HIER nog wat meer informatie, echt een aanrader om eens te bezoeken, wij vonden het schitterend.
HIER nog wat informatie over de bleekpotten, er werd me gevraagd wat voor potten het waren die op een van de foto's hierboven staan. ik wist het niet, maar nu wel. weer wat geleerd :-)

Watertoren 11.

Gistermorgen waren we al vroeg op pad en om tien uur streken we neer op dit terras in Gorinchem. Ah leuk, koffie met wat lekkers bij Hugo (zo heet onze oudste kleinzoon). Toen we er even zaten viel mijn oog op het poortje in de hoek, even lezen wat erop staat. Aha, Hugo de Groot poortje. Door dit poortje werd hij, Hugo dus, in 1621 in een boekenkist naar de woning van koopman Adriaan Daetselaar in de Gasthuisstraat gedragen. Dit gebeurde nadat hij in de boekenkist uit Slot Loevestein was gesmokkeld. Uit het huis van Daetselaar vluchtte hij, verkleed als metselaar, naar Parijs. Haha, vandaar de naam Hugo. Grappig, we zullen het maar geloven.
Maar we waren hier naartoe gekomen om de watertoren die er staat.
Deze toren is gebouwd in 1886 en ontworpen door architect JAN SCHOTEL en bevindt zich op een terrein van de Maatschappij tot exploitatie van Waterleidingen in Nederland.
De watertoren heeft een hoogte van 31,00 meter, een maximale breedte van 10 meter en een waterreservoir van 300 m³.
In 1910 werd het waterleidingbedrijf door de gemeente overgenomen. De toren is in 1985 gerenoveerd en wordt bewoond.
Aan de achterkant is een ingang, waar we 9 brievenbussen zagen, dus er kunnen nogal wat mensen wonen. Het valt ons steeds weer op, wanneer je dichtbij kunt komen en eromheen lopen, dat er zoveel ruimte in is.
Vind het een mooie toren en hij staat in een mooie stad waar we beslist nog eens naar terug gaan.
Gisteren was er voor een stadswandeling geen tijd, want we hadden nog andere plannen.

STER ... Crea 5220.

Ik had natuurlijk wat kunnen doen met zeeSTERren, of wat met STERren aan het firmament, anijsSTERren was ook nog een mogelijkheid of ijsSTERren. En wat te denken van filmSTERren of een STER in je voorruit. Mogelijkheden te over, maar dat heb ik allemaal niet gedaan.

Ik maakte mijn eerste Kerstkaart. Als we het dan toch over STERren hebben, je kan er niet vroeg genoeg mee beginnen, maar er zijn vast al mensen die er meteen in januari  aan begonnen zijn. Omdat ik vorige week het doodelen zo leuk vond, ben ik daarmee doorgegaan. Alleen moest er nu wel wat worden gemeten om een beetje fatsoenlijke STER te krijgen, terwijl het vorige week een spontaan ontstane doodel was. De enveloppen die ik had liggen zijn alletwee niet goed van formaat, maar rood papier heb ik wel, dus kan ik daar ook mee aan de slag. Denk dat de kleur rood anders overkomt dan het in werkelijkheid is en dat is jammer.

Boomhut.

We fietsten voor het eerst in lange tijd weer op een zondag. Sinds de  intelligente  lockdown, deden we dat niet meer, maar we hadden heel de week al niet gefietst, dus vandaar. Het was prachtig weer en er stond weinig wind dus dan kun je drukte verwachten. We kozen daarom voor de Maas-Waalroute, omdat je dan genoeg ruimte hebt. Nou, het was even wennen omdat je wel de rust gewend bent van het alleen maar doordeweeks fietsen, maar het viel mee.
We genoten van de natuur en deze foto, van een hele brede strook vol met chicory langs een weiland, maakte ik terwijl C. aan de andere kant het tafereel met de molen fotografeerde.

En, hoera, ik zag weer een mooie boomhut. Ik speur steeds of ik er een zie, maar er zijn er niet zoveel. Soms denk je dat je er een ziet, maar dan is het vaak een speelhuisje met glijbaan die tégen de boom zijn gebouwd en ja dat zoek ik niet. Kieskeurig hè ;-)

DOODELEN ... Crea 5220.

Natuurlijk heb ik ook wel eens zitten doodelen. Meestal gebeurd dat wanneer ik telefoneer en er pen en papier bij me ligt. Nu ik erover nadenk zijn het altijd huisjes die er dan worden getekend, in allerlei maten en vormen. Nu werd het wat anders en zo had ik het nog nooit gedaan. Ik moet zeggen dat het een hele leuke bezigheid is en net als het leggen van een mandala, héél relaxed. Je kan bij doodelen eigenlijk weinig verkeerd doen, want als je eens uitschiet met je pen, dan maak je daar maar weer een figuurtje van.

Watertoren 9 en 10.

Nog een keer een blog over het tochtje van afgelopen vrijdag.
De echte reden om te gaan fietsen was, dat er twee watertorens staan in Helmond.
Dus alles van Vincent, was een extraatje.

Het ontwerp van deze Watertoren, die staat aan de Torenstraat, is van J.H.J KORDING en stamt uit 1941, maar door een uitgelopen bouw en oorlogsomstandigheden duurde de oplevering langer.
De toren werd in november 1948 in gebruik genomen.
De hoogte van de toren is 47,3 meter en hij heeft een waterreservoir van 1200 m³.

Doordat de vraag naar drinkwater enorm toenam was de toren in de jaren zeventig niet meer toereikend.

Er is nog een keer een voorstel geweest om de toren te verbouwen tot drie woningen voor kunstenaars, met bijbehorende ateliers en een expositieruimte.
De plannen zijn niet uitgevoerd.
De toren staat momenteel leeg en wordt alleen gebruikt voor de zendmasten van telecombedrijven.

De andere watertoren in Helmond, staat op een bedrijventerrein.
De bouw van de toren dateert uit 1948 en hij werd samen met de nieuwe fabrieksvleugel in 1951 opgeleverd. Het ontwerp is van architect S.L.A. Orie, die voor zover bekend geen andere watertorens in Nederland heeft getekend.
De watertoren heeft twee waterreservoirs. De inhoud van het bedrijfswaterreservoir is 170 m³ en die voor reservoir stoomketel 27 m³.
Dit kleine reservoir was gevuld met geheel onthard water. De hoogte van de toren is 37,5 meter (inclusief feniks).
De vierkante toren heeft een elegante vierkante toren met aan alle vier de zijden een klok.
Bovenop het koepeldak, boven de wijzerplaten, verheft zich met gestrekte vleugels een feniks uit wat waarschijnlijk een brandstapel moet voorstellen.
Hartstikke leuk om weer twee heel verschillende watertorens te hebben gezien.
De speurtocht gaat verder, er zijn er nog genoeg. Nu maar hopen dat ze ondertussen niet worden afgebroken.

Collse Watermolen.

Tijdens ons tochtje van afgelopen vrijdag  kwamen we, heel toevallig, ook nog langs deze watermolen. De molen is ca. 1884 geschilderd door Vincent van Gogh en nu lees ik net dat het Noord-Brabants museum dat schilderij in 2017 heeft gekocht. Het kan dus bijna niet anders of we hebben het al ooit gezien, maar ik wil er nu toch weer een keer heen. Het schilderij van Van Gogh werd gebruikt als voorbeeld voor het herstel van de oliemolen. Ik weet bijna wel zeker dat het, nu we de molen in het echt hebben gezien en straks het schilderij, het beter in mijn geheugen zal worden opgeslagen. HIER en HIER nog wat informatie.

5000 km.

C. had afgelopen vrijdag een fietstocht uitgezet en ik wist wel ongeveer waarheen, maar had toch niet in de gaten dat ik zoveel van Gogh zou tegenkomen. In een park zagen we opeens zomaar de aardappeleters zitten, een bronzen beeldengroep, gemaakt door Peter Nagelkerke. Er schijnt nogal wat tegenstand te zijn geweest en een groep tegenstanders is zelfs naar de rechter gestapt. HIER nog wat informatie over de beeldengroep met wat linkjes naar de maker, wat weetjes, maar niet veel over de rechtzaak. Doet er ook eigenlijk niet toe, want uiteindelijk is het toch geplaatst.

Bijna naast het monument van Vincent van Gogh, dronken we een lekker kopje "aangeklede" koffie. Koffie met een glaasje advocaat en slagroom, ik hou daar wel van.
Het MONUMENT Is een molensteen van Beierse zwerfsteen met daarop een basaltblok uit Zuid-Frankrijk waarin een stralende zon is gebeiteld als verbinding tussen de donkere Nuenense periode en het lichte Frankrijk.
Op de rand van de molensteen staat de inscriptie :
In dit dorp werkte Vincent van Gogh dec. 1883-nov. 1885.
Klein detail, ik vond het leuk dat er een zonnebloem op de gedenksteen lag.
Wat zagen we nog meer ?
Het Kosterhuisje.
Slechts één van de vele wevershuisjes die Nuenen in de tijd van Van Gogh rijk was bestaat nog. Het is waarschijnlijk gebouwd in 1763 of eerder en is nu een rijksmonument. Het is een mooi voorbeeld van hoe de kleine huisjes van de Nuenense thuiswevers eruit zagen. Vincent was gefascineerd door de arme wevers. Hij tekende en schilderde ze aan het werk achter hun getouw.

De koster van het Van Gogh-kerkje woonde vroeger in dit huisje, vandaar de naam het kosterhuisje.
Beetje verwarrend, maar goed, het is er nog en ik vermoed dat het er nu, na de restauratie misschien wel beter bijstaat dan in 1763.

Nune ville staat er ook nog, het huis waar Margot, vriendin van Vincent woonde. NUNE VILLE is te bezoeken en schijnt een hele mooie rondleiding te zijn. We moeten dus nog maar eens terug, want er was zó veel te zien en dan moeten we maar eens de hele Van Goghroute rijden. We waren hier nu met een ander doel, maar daarover blog ik nog wel een keer.
Een lekkere lunch hadden we nog op een groot 1.50 m plein om de 5000ste km (van 16 juni) te vieren, wel een beetje aan de late kant, want we gaan nu al richting 6000, maar eerder was het er nog niet van gekomen.

SONGTEKST ... Crea 5220.

FOUT IN MIJN HOOFD.
Heel de week heb ik gedichten zitten lezen. Ik heb hier een boekje liggen waar er 300 in staan en de meeste las ik wel. Maar wat blijkt nu, het woord van deze week is helemaal niet GEDICHT, maar SONGTEKST. Het zat dus helemaal fout in mijn hoofd en wat moet ik nu, want het is alweer donderdag. Er zijn natuurlijk héél veel songteksten en wat kies je dan. Nou ik had het toch nog snel gevonden, de song die ik elk jaar in de top 2000 zet, de song die ik ook wil laten horen wanneer ik er niet meer ben, de song waar ik altijd kippenvel van krijg en een brok in mijn keel.
Time in a bottle van Jim Croce.
HIER hoor je hem zingen ( als het goed is ). De foto komt van het internet.

Croce schreef "Time in a Bottle"in december 1970 nadat zijn vrouw Ingrid hem vertelde dat zij zwanger was.
Oorspronkelijk zou het nummer niet worden uitgebracht op single, maar nadat Croce in september 1973 om het leven kwam bij een vliegtuigongeluk, besloot de platenmaatschappij het nummer toch uit te brengen. Er werd juist voor dit nummer gekozen omdat de tekst gaat over sterfelijkheid en de wens om meer tijd te hebben.