1000 km.

Voor de tweede dag op rij zonnig, carnaval dat wel, maar daar merkten we weinig van. We besloten om naar een van onze vroegere koffiestopplaats te fietsen. Vroegere zeg ik, want door corona is er daar wel het een en ander veranderd. Het is nl. een bed en breakfast, waar je voorheen elke dag terecht kon maar tegenwoordig, voor koffie, alleen op zondag. Jammer jammer, maar ze waren met carnaval altijd open en het was zondag dus waagden we het erop ! Helaas pindakaas ! We waren al langs een horeca zaak gekomen, maar die was ook gesloten. Dan maar naar een dorp in de buurt, Zeeland, o jee wat was het er stil op straat en we passeerde al een horecazaak die gesloten was. Maar we hadden geluk hoor, konden aan de koffie en namen er wat lekkers bij, want vorige week ontdekte ik dat we op 12 februari al de 1000 km van dit nieuwe jaar hadden overschreden en dat moet toch even gevierd worden. We kozen voor een "Bossche Bol", zoals het meisje zei. We hebben er al veel gegeten, maar nog nooit een die "aangekleed" was. Hij was lekker hoor, daar niet van, maar een échte Bossche Bol heeft dat niet nodig. Dus we houden het er maar op dat het een "chocolade bol met" was. Overigens gaan we er zeker nog eens terug, want de lunchkaart zag er veelbelovend uit.

Op mijn pad.

 

Gistermorgen zaten we al vroeg op de fiets en het was mistig, ja dat kon je wel zeggen. Toen we bij Ravenstein over de brug fietsten die over de Maas ligt, zagen we de rivier niet eens meer liggen. Maar na een uur was er volop zon, lekker hoor ! We gingen ergens koffie drinken en daar troffen we het niet, de verwarming was uitgevallen, gelukkig was de koffie wel warm. We hebben er niet al te lang gezeten, want het beste kun je dan maar weer gaan bewegen en thuis brandde de verwarming. Na de lunch zijn we nog even op de fiets gesprongen en kijk wat er op mijn pad kwam, juist, katjes en daar ben ik helemaal weg van. Elk voorjaar speur ik in het rond of ik ze ergens kan snoeien en nu lag er zomaar een berg aan de rand van een industrie terrein. Ik denk dat de gemeente aan het werk is geweest. Mooi zo, want nu staan ze hier binnen, mooi te wezen in de vaas !

Nog even geduld !

Ja, ik weet wel dat het nog steeds winter is, maar vandaag voelde het toch al lenteachtig. 
Echt lekker fietsweer, heerlijk zo met de zon erbij, na die onstuimige dagen van storm, regen en hagel.
En ik weet ook wel dat het eerst nog Carnaval is en daarna de 40 dagen vasten, voordat het Pasen is, maar toen we deze ochtend weer door die vrolijk beschilderde FIETSTUNNEL reden, moest ik daar toch aan denken. Deze kippen had ik nog niet eerder gezien (of ik heb toen niet goed opgelet). Volgens mij waren er nog meer nieuwe schilderingen om op de gevoelige plaat vast te leggen, maar mijn fototoestel vertoonde kuren, dus dat moest wachten tot een volgende keer.

Panna cotta.

Overal kom ik op het moment recepten tegen van Panna cotta, had het nog nooit gemaakt, dus het moest er nu maar eens van komen. Ooit heb ik het gegeten in een heel leuk restaurantje in België en toen ik zei dat ik het zó lekker vond, vertelde de serveerster dat ik het best zelf kon maken, héél makkelijk. daar had ze helemaal gelijk in en ik snap niet dat ik het niet eerder heb geprobeerd. In een mum van tijd is het gepiept, alleen het opstijven duurt enkele uren, maar hé daar hoef jen niet bij te blijven. 

Het storten vond ik het enige dat moeilijk ging, maar ik laat het resultaat toch maar zien, want zo zeggen we dan, niet perfect is ook goed. 

Je moet de vormpjes even in heet water houden en dan storten, maar dan is de onderkant al een beetje gesmolten en ligt dat er rondom. Als je daarna de siroop en schilletjes erover schenkt dan ziet het er wat rommelig uit. Bij het andere vormpje heb ik met een mesje langs de kant de Panna cotta los gemaakt. Dat lukte, maar dan is de zijkant 'hakkelig'. Volgende keer serveer ik het in een glaasje, mooi en makkelijker en daar gaan we voor. Dat we dit toetje vaker gaan eten dat is zeker want onze jongste  kleinzoon, die hier ook net mee at, vond dat we dit recept er zeker in moeten houden.

 

Rust.

Vorige week fietsten we hier weer langs, we aten er ooit onze krentenbol op, want er staat ook een bankje en het is een mooi plekje om even te gaan zitten (foto genomen aug 2018) Er staat ook een informatiebord bij en dat moet natuurlijk gelezen worden. Dit mooie plekje tussen de bomen, zo las ik, is een begraafplaats. Nou dat had ik niet verwacht en wat ik verder las, al helemaal niet. Hier de tekst, mocht het op de foto niet goed te lezen zijn.

Blankens kerkhof, de laatste rustplaats.
Hier ligt Blankens kerkhof, de laatste rustplaats van misdadigers en 'andere ongewensten'. Dit stuk grond ver buiten de bebouwde kom kreeg in de 19de eeuw de bestemming van algemene begraafplaats om overleden misdadigers, zelfmoordenaars, onwettig samenwonende en zwervers te begraven. De plek dankt zijn naam aan de eerste dode die hier werd begraven, de zwerver Josephus Blanken. In 1944 zijn er voor het laatst mensen begraven. Dat waren een moeder en dochter die zich hadden ingelaten met Duitse soldaten en zich daarna hadden verdronken. Tijdens de laatste ruilverkaveling van 1983 is het kerkhof uit respect voor de overledenen onberoerd gebleven.

En dat vind ik een mooi besluit !

 

Voor het laatst ??

Vanaf woensdag 26 januari mochten we weer naar de bios. een beperkt aantal bezoekers i.v.m. de anderhalve meter-afstandsregel, mondkapje zolang je nog niet op je plaats zit en natuurlijk  een QR-code. Omdat er per keer minder bezoekers mogen komen wordt de film in februari en maart vertoond. Wij gingen gistermiddag en omdat volgende week waarschijnlijk veel maatregelen overboord worden gegooid  was dit wel de laatste keer dat we zo royaal konden zitten. En eerlijk gezegd zal ik dát wel gaan missen. 

De Nederlandse film : Mijn vader is een vliegtuig is gekozen tot  de openingsfilm voor het Nederlands Film Festival 2021. Elise Schaap sleepte hiermee een Gouden Kalf in de wacht. Zeer enerverende film over een vrouw met een jeugdtrauma. Vader is op jonge leeftijd uit haar leven verdwenen en de rafelrandjes die dit heeft opgeleverd moeten na de dood van haar moeder worden afgehecht. Film met veel verschillende scènes en sfeer. Gespeeld in een hoog tempo van pret tot diep verdriet en wanhoop. Mooi gemonteerd en subliem geacteerd, prachtige details, goede boekverfilming. Kan veel stof tot napraten geven, aldus de filmkeuzecommissie en daar ben ik het volkomen mee eens. Kan er nog aan toevoegen dat de film een verrassende ontknoping had.

Bronnen : Filmkrant, Volkskrant, VPRO.
 

Als je er op gaat letten........

 

........ja, dan zie je opeens dat er toch wel heel veel verschillende windwijzers zijn.

Zelfs in ons eigen dorp zag ik er enkele die me eerst niet eens waren opgevallen.

Zal binnenkort hier maar eens door straatjes gaan wandelen waar ik normaal niet kom. 

Wie weet wat ik allemaal nog tegenkom.

Schaatsen !

Nou, wat kun je beter doen op een dag vol met regen ? Nee wij zijn niet gaan schaatsen, maar we zaten vanmorgen wel klaar met koffie en deze lekkere tulband. Wat wil je nog meer, na het goud gisteren van Irene Schouten op de 3000 m, won Patrick Roest vandaag zilver op de 5 kilometer. Gefeliciteerd allebei !

Ik had nog nooit een tulband gebakken en toen ik een paar weken geleden deze vorm zag vond ik dat het er nu maar eens van moest komen. Het is eigenlijk best wel een grote tulband voor twee man, maar we zijn al op de helft :-) en vanavond gaan we bij onze dochter op de koffie, dus neem ik hem maar mee.

Mijn moeder bakte vroeger vaak een tulband. We hadden toen geen oven en wel een Wonderpan die de vorm van een tulband had. Je bakte dan op de branders van het gasfornuis. Sommigen zullen zich dat nog wel herinneren.

 

Graffiti.

Gisteren maakten we weer een tochtje, het was niet zo zonnig als de dag daarvoor, maar ach de temperatuur was best goed en het was droog. Maar ondanks dat de zon ontbrak werd ik hier toch behoorlijk vrolijk van. We kwamen de bocht om en zagen dit. En zeg nou zelf, hier kom je toch met plezier ja afval inleveren.

Het is gemaakt door de Nederlandse graffiti-artiest, kunstschilder en schrijver Ard Doko. Ik had er nog nooit van gehoord, terwijl hij al heel wat heeft ondernomen, maar dat wil natuurlijk niks zeggen.  HIER lees je er wat over. 

Het fleurt de boel helemaal op.

Nu maar hopen dat het er  rondom de containers ook een beetje aardig uit blijft zien, want het zou toch jammer zijn wanneer er allerlei rotzooi tegenaan wordt gezet.

 

Overvaren.

Heerlijke dag vandaag en nu de horeca weer open is kunnen we wat verder fietsen. Regelmatig nemen we dan het pont over de Maas, maar dat zou bijna in het water zijn gevallen. Er is een conflict en de schippers van de Maasveren voeren al weken actie. Moeilijke cao onderhandelingen. Soms werd er niet gevaren en soms waren er publieksvriendelijke acties zoals vandaag. Iedereen mocht gratis mee. Wisten we niet hoor, we waren al blij dat er een pont ging en trouwens, we hebben altijd een stempelkaart gehad voor het hele jaar door. Tegenwoordig is dat een pasje, ja ook daar gaat men met zijn tijd mee.

Aan de overkant van de Maas zagen we al iemand druk bezig op dit nest. Is dat niet een beetje vroeg ? Kreeg hem niet goed in beeld, zat steeds met zijn/haar kop tussen de veren. Het was best op een grote afstand, het leek of er nog een in het nest zat, maar nog dichterbij halen lukte niet. Maar goed, alhoewel het nog winter is, geeft het toch al een beetje voorjaars gevoel. Helemaal omdat er langs heel de dijk Madeliefjes bloeiden.