Panna cotta.

Overal kom ik op het moment recepten tegen van Panna cotta, had het nog nooit gemaakt, dus het moest er nu maar eens van komen. Ooit heb ik het gegeten in een heel leuk restaurantje in België en toen ik zei dat ik het zó lekker vond, vertelde de serveerster dat ik het best zelf kon maken, héél makkelijk. daar had ze helemaal gelijk in en ik snap niet dat ik het niet eerder heb geprobeerd. In een mum van tijd is het gepiept, alleen het opstijven duurt enkele uren, maar hé daar hoef jen niet bij te blijven. 

Het storten vond ik het enige dat moeilijk ging, maar ik laat het resultaat toch maar zien, want zo zeggen we dan, niet perfect is ook goed. 

Je moet de vormpjes even in heet water houden en dan storten, maar dan is de onderkant al een beetje gesmolten en ligt dat er rondom. Als je daarna de siroop en schilletjes erover schenkt dan ziet het er wat rommelig uit. Bij het andere vormpje heb ik met een mesje langs de kant de Panna cotta los gemaakt. Dat lukte, maar dan is de zijkant 'hakkelig'. Volgende keer serveer ik het in een glaasje, mooi en makkelijker en daar gaan we voor. Dat we dit toetje vaker gaan eten dat is zeker want onze jongste  kleinzoon, die hier ook net mee at, vond dat we dit recept er zeker in moeten houden.