WIT ... Crea 5220 - week 44.

Ik had slechts vier witte bloemen, alhoewel, wit ?
Een bloem is natuurlijk nooit helemaal wit, maar dat mag de pret niet drukken.
Van de vier heb ik er uiteindelijk drie verwerkt in deze mandala. 
Het was  lekker om er je enkele uurtjes in te verliezen en bovendien was het weer een hele tijd geleden dat ik er een had gelegd.

 

Toch heb je van die paar bloemen in een mum van tijd de halve tafel vol liggen.
Ik had één witte roos, waar ik alle blaadjes van had los gehaald, één dille bloem en aan de andere tak, waar ik de naam van ben vergeten, zaten ook een soort van roosjes.

Met de kleine bloemen van de dille was het lekker werken, die bleven goed liggen en de rozenblaadjes kun je ondersteboven leggen of als een klein schaaltje laten fungeren. Weet je wat het is, al doende ontdek je wel hoe je een blad, een steeltje of een knopje het beste neer kunt leggen. Voici, mijn bijdrage deze week van het woord WIT.
Ben weer helemaal Zen !

 

Weg !

Vorige week moesten we even in 

 's-Hertogenbosch zijn en toen we hier door de straat liepen, hadden we alletwee zoiets van hé, hier stond toch een SOCIAL SOFA.

Nou die stond er niet, maar in onze beleving, hadden wij hier toch foto's van genomen.

Dat moesten we toch maar eens nakijken als we weer thuis waren.

Glad vergeten natuurlijk.

Vanmiddag schoot het me weer te binnen en jawel hoor er stond een sofa.

Gelukkig hadden we de foto's nog !

 

Na regen...........

Gisteren zowat heel de dag regen, niet echt hard, maar niks aan om naar buiten te gaan. En dat is dan een voordeel van gepensioneerd zijn, de volgende dag kun je ook weer doen wat je wil. Vandaag begon de dag zonnig en trokken we erop uit, niet met de fiets, maar we gingen lopen. 

C. wou ook nog wat paddenstoelen fotograferen, dus we liepen de bossen in. Tien minuten lopen en we zijn er, lekker hoor zo dicht bij huis. Maar wat er stond viel eigenlijk wat tegen, weinig variatie en veel dezelfde kleuren.

Ze waren ook allemaal aan de kleine kant vonden wij, terwijl ik vorige week tijdens het fietsen best veel grote had gezien. Ik heb er niet zo'n verstand van hoor, misschien waren we wel op de verkeerde plek, alhoewel we best een eind in de bossen hebben gelopen.

Op het laatst, toen we bijna weer richting huis liepen, zag ik opeens nog deze rode platte staan.

Vind het altijd fijn wanneer ik rode paddenstoelen zie staan, waarom dat weet ik niet, maar het is zo.

En helemaal blij werd ik, toen ik even verderop nog twee van deze leuke bolletjes ontdekte. De ene had bijna  geen witte stippen, eentje met een opwijking misschien ? 

De laatste had er wel meer, maar ook niet al te veel. Toch vind ik ze alle twee schattig. Zou dat misschien komen omdat ik vroeger zo'n punnik klosje had ? Zou zo maar kunnen !

 

Minibieb met .

Toen ik net stoofperen zat te schillen schoot me opeens te binnen dat we die een paar weken geleden ook al hadden gegeten. We hadden ze toen, tijdens een fietstocht, gekocht langs de weg. Niet in een tentje, maar uit een kruiwagen. Gekocht ja, niet geleend en we hoefden ze ook niet te ruilen :-)

Nee, ze smaakten verrukkelijk. Maar kijk, dubbel geluk, ze stonden bij een minibieb. Het blijft toch telkens weer leuk om ze onderweg te spotten. Toen we er een week later weer langs kwamen moest ik toch echt nog eens stoppen. De deuren van de minibieb waren gesloten en dat verdiende om er nog een foto van te nemen.

 

Najaarsgeluk.

De paar dagen regen van twee weken geleden, zijn wel een oppepper geweest voor de tuin.
Zelf de potten met kruiden zien er weer een beetje toonbaar uit.
De lavas voor in de soep maakt weer nieuw blad, de munt voor de thee ziet er weer fris uit, bieslook groeit natuurlijk altijd wel en van de salie, die al gele blaadjes kreeg, kan ik toch ook nog wel wat gebruiken.
De hoogste plant, achterin op de drie dunne steeltjes haha, dat is mijn zelf gekweekte avocado boompje.
Er schijnen wel beestjes in onze tuin te wonen, die de blaadjes lekker vinden, maar er komen boven ook weer nieuwe bij.
Of er ooit een avocado aan zal groeien is maar de vraag en ik weet ook niet hoe oud zo'n plant daarvoor moet zijn.
Ik ben in elk geval al blij dat hij al een paar winters buiten heeft overleefd.

De vlinderstruik is van die regen weer opnieuw gaan bloeien. Door de droogte waren alle bloemen bruin geworden, maar nu zitten er weer heel wat nieuwe in.
Ook de witte anemonen, kunnen er weer mee door.

Er kwamen zelfs weer wat bijen op bezoek, als het regent zie je ze niet, maar als de zon zich even laat zien...  Ja, en dan deze plant, daarvan had ik vorig jaar bij onze zoon een stek meegenomen en te lang in een te klein potje laten staan. Tja moet je ook niet doen hè, hij deed dan ook niet goed zijn best. In het voorjaar heb ik hem in de volle grond gezet. Heel de zomer mooi rood blad en nu zit hij vol met hèle kleine witte bloemetjes. Onze zoon kent de naam niet en ik dus ook (nog) niet. N.B, dankzij Petra en onze dochter weet ik inmiddels de naam. De Ageratina riparia, algemeen bekend als mistbloem.

En dan nog de bloemen van de hortensia, die worden eigenlijk nu pas mooi van kleur. Ik moet nog even wachten, het felle gaat er meer en meer uit, nog even en dan kan ik er een paar plukken om binnen te drogen. Het is maar een kleine tuin die we hebben, maar genoeg om van te genieten.

 

Soms......

 

........ja soms kan het gebeuren dat het er ineens is. Je fietst daar regelmatig en op de velden is alles groen, na weken kom je er weer en heeft er een explosie van kleuren plaats gevonden, prachtig! Vroeger zagen we dat hier nooit, maar de laatste jaren steeds meer, velden vol bloeiende Dahlia's.

Ja kijk, in West Brabant zijn ze het natuurlijk wel gewend, daar is elk jaar Corso Zundert ( dit jaar i.v.m Corona niet) en daar worden heel wat Dahlia bloemen in verwerkt. En soms hè, heb je bij een volgend fietstochtje weer geluk en valt je oog ineen op een prachtige boomhut. Schitterend toch, mijn dag was weer goed :-)

We houden vol !

Ik noem dit, ons corona rondje. We deden dit in het voorjaar ook, 's-morgens vroeg op de fiets een rondje van 35/40 km, dan zijn we weer thuis voor de koffie en plaspauze, om daarna nog zo'n rondje te fietsen en dan met de lunch weer thuis. En kijk, er is wat veranderd onderweg, twee leuke minibiebjes plus een bankje. Dit eerste biebje stond er in het voorjaar en deze zomer nog niet en we komen hier toch regelmatig langs, ik zag het gisteren bij ons eerste rondje ineens staan. Er stond geen enkel boek in, vreemd dacht ik nog, maar bij onze tweede ronde was helemaal gevuld. Gloednieuw dus ! Even later zagen we nog een tweede biebje, plus een gezellig bankje erbij. Dit staat er denk ik al langer, maar dat zagen we niet eerder, staat op een plek waar het voor ons niet meteen opvalt i.v.m opletten op het verkeer.

Lekker tochtje was het, met deze twee leuke verrassingen op de route en als de sluiting van de horeca nog een tijd aanhoud, komen er nog wel meer "indebuurtdingen" hier langs.

BORDUREN/NAAIEN ... Crea 5220 - week 42.

Een tijd geleden had ik enkele katoenen lappen die ik met opruimen tegenkwam geverfd. Gewoon om het te proberen en het zag er nog niet eens zo onaardig uit. Wat ik er mee zou gaan doen wist ik nog niet. Een tafelkleedje misschien, of zakjes om lavendel in te doen, kussentjes, ach mogelijkheden te over.

Uiteindelijk besloot ik om er kaarten van te gaan maken. Ik was al bezig met enveloppen maken van papieren zakken die ik met het opruimen van enkele laden weer tegenkwam. Ja dat heb je, wanneer de opruimwoede ineens toeslaat.

Het is hartstikke leuk om te doen, je bent er wel even zoet mee, maar het houd je van de straat zal ik maar zeggen. Toen ik deze week keek wat het woord deze keer was, kwam het me dan ook heel goed uit. BORDUREN/NAAIEN.

Kon niet mooier toch, sloeg ik twee vliegen in een klap. Ik ben bezig met NAAIEN of  ben ik bezig met BORDUREN op de naaimachine. Zeg het maar, altijd goed toch. Ik heb er al enkele verstuurd (helaas heb ik daar geen foto van gemaakt). Ik ga hier zeker nog wel even mee door, de geverfde lappen zijn groot genoeg :-)

 

Emma.

 

Vorige week vrijdag fietsten we naar onze favoriete molen om meel te kopen. Wij vinden het meel van DEZE molen, het beste in heel de omtrek. Voor de deur van het bakhuis en bij het terras,  zagen we deze schop met tekst. Helemaal mee eens. Boven de ingang van de molen zagen we dit bordje hangen. Nou, zeuren over de koffie, dat hoeft hier niet, want ze schenken een lekker "bakske". Met een voorraadje meel keerden we huiswaarts, wie weet wanneer we er weer naartoe kunnen. Morgen zullen we het weten, de nieuwe maatregelen, na de persconferentie, pff !

Tot besluit.

Op het einde van onze fietsdag in de Hoeksewaard, moest ik deze twee mini-biebjes wel even fotograferen. Een met grote mensen boeken en het andere gevuld met kinderboeken, gezellig naast elkaar.
 

Tekst op het fietspad.

Tijdens ons fietstochtje in de Hoeksewaard zagen we op het fietspad, richting Nieuwbeijerland, deze tekst. Zoiets wil ik dan natuurlijk op de foto hebben, maar ja, soms lukt dat niet. Te lang, met nog lege tussenstukken, dus een paar keer afstappen en opschrijven. 

ZIJ HEBBEN HUN KUSTLIJNEN VERLATEN
BINNENLANDEN DIE AAN ELKANDER GRENZEN DOEMEN OP
ACHTEROM KIJKEND
VERDWAALT DE BLIK IN DE MIST

 

BOEKTITEL ... Crea 5220 - week 41.

Toen ik gisteren bij ons boekenrek stond om een boek uit te kiezen waar ik wat mee zou kunnen doen voor het woord van deze week, BOEKTITEL, viel me opeens iets op. De meeste boeken die hier staan herken ik gewoon aan de kleur, tekentjes, model en dergelijke. Ik hoef niet eens naar de titel te kijken, ik kan zo het boek pakken dat ik moet hebben. Omdat ik nu echt zocht naar een titel zag ik dat, bij het merendeel van de Franse boeken, wanneer je het boek op tafel legt met de voorplat naar boven, de titel op z'n kop staat. Bij de Nederlandse boeken is dan de titel goed leesbaar.
Meestal staan de boeken rechtop in rek, maar voor de foto heb ik ze even plat gelegd.

Hier heb ik de boeken even om en om gezet, Nederlands, Frans, Nederlands, Frans.....enz. Wanneer ik nu langs het rek loop en de rugtitel wil lezen, moet ik voor het Nederlandse boek mijn hoofd naar mijn rechterschouder laten zakken om de titel te lezen en voor het Franse boek moet ik mijn hoofd naar de linker schouder bewegen. Het makkelijkst is natuurlijk dat de rugtitel van boven naar beneden te lezen is, zonder dat je het hoofd hoeft te draaien. Maar dit gaat alleen als het boek dik genoeg is, bij dunne boekjes is dat moeilijk. Het is nog in meerdere Europese landen verschillend, het is geen ramp natuurlijk maar, misschien kan men het hierover een keer eens worden. Voor mij was dit een ontdekking, maar het zou zo maar kunnen dat ik de laatste der mohikanen hierin ben. Maar zo zie je maar weer, je bent nooit te oud om wat te leren.

Watertoren 29 en 30. Klaaswaal en Heinenoord.

Na de torens van 's-Gravendeel en Strijen waren we nog niet klaar. Nee, wanneer manlief een route uitzet dan is het ook een échte route. Daar ben ik inmiddels wel aan gewend. Klaaswaal, daar staat ook een watertoren, gebouwd in 1929 en heeft een hoogte van 38 meter. 

Het waterreservoir heeft een inhoud van 400 m³ en de toren is een ontwerp van architect (en) A.Visser.
Dit architecten bureau heeft echt veel watertorens ontworpen en daar kunnen wij nu van profiteren. 

Er zijn nog genoeg fietstochtjes te maken en ik vind het een leuke manier om tegelijkertijd ook nog wat van ons land te zien. 

Het was een stralende dag, ja wanneer was dat nou niet in de afgelopen weken.

Voor deze dag gaf men hier bij ons lichte regen aan en daarom gingen we naar de Hoeksewaard, want daar zou het een stuk beter zijn en dat kwam nog uit ook.

Op weg nu, eerst naar de koffie en daarna naar de watertoren in Heinenoord. We vonden een prima plek met de heel toepasselijke naam "De Verleiding" een lunchroom, winkel en bakkerij. Puur genieten was dat.

De watertoren in Heinenoord.
Het ontwerp is wederom van de architecten Visser en Smit.
De hoogte is 18 meter en het waterreservoir heeft een inhoud van 50 m³.

Deze watertoren, gebouwd in 1910, is de kleinste watertoren van Nederland die in gebruik is geweest bij een waterleidingbedrijf.

Het was een hulptoren, want het drinkwater werd er vanuit Oud Beijerland naar toe gepompt.

De toren bestaat uit drie etages waarvan de bovenste, het reservoir, een stalen tank is.

Hij is tot 1950 in gebruik geweest voor de drinkwatervoorziening.

De toren kwam in 1979, voor een symbolisch bedrag in handen van een particulier en voormalig bestuurslid van de Stichting Streekmuseum Hoeksche Waard. 

Met vrienden en kundige vrijwilligers werd in 1984 de renovatie tot stand gebracht.

In 1996 werd de toren geschonken aan het streekmuseum.

Het is nu een Rijksmonument en onderdeel van het industrieel erfgoed.

De watertoren is sinds september 2016 geen eigendom meer van Museum Hoeksche Waard, maar is weer in particuliere handen.

Men wil er nu blijkbaar een B&B in beginnen.

Hartstikke leuk toch !

Watertoren 27 en 28. 's-Gravendeel en Strijen.

Vorige week gingen we fietsen in de Hoeksche Waard, op jacht naar watertorens. De eerste stond vlakbij de tennisbanen en voetbalvelden, waar we de auto konden parkeren. Rondom de toren was het een drukte van jewelste, er komt een nieuwe woonwijk, genaamd Bij de Watertoren. Nu was het een rommeltje, maar als het klaar is ziet het er aardig uit.
De watertoren is gebouwd in 1914 en ontworpen door architecten Visser en Smit, heeft een hoogte van 35 meter en een waterreservoir van 200 m³.
Het reservoir bestaat uit een met metselwerk opgevuld raamwerk van gewapend beton en rust op een bakstenen voet. De voet is voorzien van vier steunberen, afgedekt met natuursteen. De verschillende verdiepingen zijn aan de buitenkant herkenbaar dankzij een strook van donker gevoegde mondstenen.
Mondstenen zijn de bakstenen die in de oven vlakbij de vuurhaard lagen waardoor ze wat krommer en gesinterd zijn. Sinteren is het begin van smelten bij, in dit geval, klei.

We gingen verder naar de volgende watertoren, die staat in Strijen. Het was prachtig weer en zeker ook een mooi gebied om te fietsen. Deze toren is ook gebouwd in 1914 en eveneens door Visser en Smit, heeft een hoogte van 27 meter en had een waterreservoir met een inhoud van 150 m³. De watertoren is niet meer als zodanig in gebruik, maar wordt gebruikt als appartement. HIER kun je nog wat lezen over de huidige bewoners. 

Bij deze foto is goed te zien dat het ontwerp van dezelfde architecten is dan van de watertoren in 's-Gravendeel. 

Alleen heeft deze nu een soort van kraag gekregen bij de verbouwing. Daardoor hebben de bewoners wel een prachtig uitzicht, voor en achter en natuurlijk veel meer licht binnen. En dat lijkt me ook wel heerlijk.

8000 km.

 

15 september overschreden we de 8000 km en een week later gingen we het vieren. Hè, alleen een kopje koffie en geen lekkere lunch ? Nou reken maar van wel, alleen hadden we geen van beiden ons fototoestel bij ons en mijn telefoon lag thuis :-( stom stom. De foto van het kopje koffie is van eerdere datum, maar wel genomen bij hetzelfde restaurant.

GEZICHT ... Crea 5220 - week 40.

 

Dit GEZICHT lag hier al heel lang in huis. Het was een kaart die ik ooit ergens meenam. Een tijd geleden wou ik hem al eens in een weekopdracht gebruiken, scheurde hem, maar werd uiteindelijk toch niet gebruikt. Een gedeelte van de tekst die achterop stond was er dus afgescheurd, maar ik kon toch nog lezen dat met deze vrouw de organisatie Women Rights aandacht wou vestigen op de strijd die veel vrouwen in de wereld voeren voor gelijke rechten. Het mooie is, zo las ik, dat je deze vrouw niet opmerkt als je er langs loopt. Alleen vanuit de lucht komt ze tevoorschijn....
Een bedrijf leverde mankracht en GPS-systemen, wat nodig was voor het uitzetten van alle paaltjes die samen dit kunstwerk vormen.
Ik vind het heel mooi, maar vraag me af wat je er aan hebt als je ergens aandacht voor vraagt en je kunt het alleen maar zien vanuit de lucht. 
Maar goed, vandaag kwam het me goed van pas. De lijnen in het gezicht heb ik met pen doorgetrokken op het papier en nog twee lijnen gemaakt met wol en blaadjes erbij van de judaspenning om alles een beetje in de basic kleur te houden. meer is het niet, maar wel genoeg (in mijn beleving dan hè)