Tunnelwanden.

Het jaarlijkse fietsuitje, samen met mijn vroegere buurvrouw, bracht ons deze keer bij een in onbruik geraakte tunnel. We kennen elkaar al meer dan 50 jaar en alhoewel we alle twee zijn verhuisd, hebben we nog steeds contact. We fietsten de Liberation Route Brabant - Son en Breugel.

We hadden afgesproken dat ik naar haar zou komen en dat zij een route zou zoeken. Die kant uit heb ik nog niet veel gefietst, dus dat is weer eens wat anders. Wel fietsen mijn man en ik weleens naar Son en Breugel, maar dat is dan rechtstreeks naar het Zweedse warenhuis, boodschap doen en weer terug.

Nee, dit was wel wat anders, mijn vriendin, want zo kan ik mijn vroegere buurvrouw wel noemen, woont in Boxtel en de route zouden we starten in Best. Op dat eerste stuk ligt deze, buiten gebruik geraakte spoortunnel van het DUITSE LIJNTJE onder rijksweg A 2.

Hoe leuk is het dan om plotsklaps oog in oog te staan met zoveel prachtige kunstwerken, want kunst is het, in mijn beleving. De beide tunnelwanden staan helemaal vol, je komt ogen te kort, je blijft kijken en ontdekt steeds weer wat nieuws, wat ik hier laat zien is maar een klein gedeelte.

Dit was aan het begin van onze, zoals altijd, gezellig dagje weg. Lekker bijgekletst, heerlijk geluncht, natuurlijk koffie pauze met gebak en dat zelfs nog op een terrasje in de zon. ja wat dat betreft, hadden we weer de juiste dag uitgezocht, het voordeel van gepensioneerd zijn !!

 

Watertoren - 110. Groningen (stad)

 

In Groningen stad staan twee watertorens, twee heel verschillende, maar alle twee hebben ze hun charme. 

Deze toren, watertoren Noord, is ouder dan de toren die ik in het vorige blog liet zien en heeft de bijnaam 'Duiventil'. 

 

Watertoren Noord.

Omdat de gemeente er zelf geen brood in zag, ontstond in 1880 de particuliere NV De Groninger Waterleiding. De eerste watertoren van de NV stond tot de sloop in 1970 bij het Sterrebos. Om het Academisch Ziekenhuis en de bevolking in de nieuwe noordelijke stadsuitbreidingen goed te kunnen bedienen, werd begin twintigste eeuw besloten tot een tweede toren. Ondertussen had de gemeente enkele vergeefse pogingen gedaan de NV over te nemen. Uiteindelijk deed B&W de gemeenteraad het voorstel tot de oprichting van een eigen waterbedrijf, uitgerekend op de dag dat de NV een bouwvergunning aanvroeg voor de watertoren Noord.

De 45 meter hoge watertoren werd in 1907-1908 gebouwd door de Braunschweiger firma A. Wilke & Co, vermoedelijk naar een ontwerp van de Bremer C. Francke. Het was de eerste Nederlandse watertoren met een open stalen onderbouw. De gemeente begon de NV steeds meer tegen te werken en bouwde in 1911-1912 een eigen, hogere en massieve toren aan de Hofstede de Grootkade. Het werd het begin van een langdurig juridisch steekspel tussen beide waterleidingbedrijven dat pas in 1918 werd beslecht en toen resulteerde in één, gemeentelijk, waterleiding bedrijf met twee watertorens vlak bij elkaar.

De Watertoren Noord werd in 1977 buiten gebruik gesteld. Op zoek naar een nieuwe bestemming schreef de gemeente in 1990 een prijsvraag uit onder de titel "Wie ziet er toekomst in een toren?". Het duurde tot 2013-'14 voor het winnende ontwerp in enigszins aangepaste vorm werd uitgevoerd en "De Bovenkamer van Groningen ontstond. Het voormalige waterreservoir bevat nu, in plaats van één miljoen liter water, een lounge, auditorium en expositieruimte met bar.

Dit hele verhaal stond op het bord Stadsmonumenten, maar het leek me duidelijker als ik de tekst even hier uit zou tikken, vandaar.

Watertoren - 109. Groningen (stad)

 

Als je dan toch in de buurt van Groningen stad logeert, ja dan kijk je wel even of er nog een watertoren staat en jawel hoor. Deze toren, ook bekend als "Watertoren West", is ontworpen door de stadsarchitect J.A.MULOCK HOUWER   en werd gebouwd en in gebruik genomen in 1912.

De toren is met een hoogte van 56,30 meter een van de hoogste watertorens van Nederland. Hij had oorspronkelijk één hangbodemreservoir van 1000 m³. In 1925 is daaronder een tweede reservoir gebouwd van 782 m³. Het bovenste reservoir is als gevolg van oorlogshandelingen op 15 april 1945, tijdens de bevrijding van de stad Groningen, onherstelbaar beschadigd door Canadees artillerievuur.

De watertoren is eind 2013 door het waterbedrijf Groningen buiten gebruik gesteld en zou worden verkocht.

Denk dat dit inmiddels is gebeurd, want er werd flink gewerkt.

Kijk omhoog, kijk omlaag.

 

Toen we gingen wadlopen, zaten we een weekend in een huisje in Lauwersoog. Niet ver van het Wad en niet ver van de stad, Groningen in dit geval. Daar zag ik deze muurschildering 14 bij 8 meter, gemaakt door Lotte Masker en Jonna Bo Lammers. Centraal hierop  staat Aletta Jacobs, de eerste afgestudeerde vrouwelijke arts en de eerste promovenda in Nederland. Helaas heb ik niet de gehele muurschildering erop staan, maar Aletta staat er wel twee keer op. Links staat zij als enige vrouw te midden van een groep mannen. Het geheel lijkt op een groepsfoto, waarbij opvalt dat de mannen  geen gezicht hebben, geen identiteit. Hiermee wordt tot uitdrukking gebracht dat we ons alleen Jacobs nog herinneren, de mannen zijn we inmiddels vergeten. Rechts, in het tweede portret, van een jongere Jacobs, draagt ze een T-shirt met de tekst 'Studying is for ugly girls'. Dit verwijst naar een citaat uit een artikel dat in 1871 (het jaar waarin Jacobs zich inschreef) in het Studenten Weekblad verscheen. Daaronder een tekst uit een brief die over Aletta Jacobs werd geschreven. Er werd gezegd dat alleen lelijke vrouwen zich bezig zouden houden met emancipatie en studeren. En nog steeds worden vrouwen afgerekend op hun uiterlijk. Daarom wilden de makers van dit kunstwerk deze tekst op een eigentijdse manier erin verwerken. Zou Jacobs vandaag de dag hebben geleefd, dan zou het goed hebben gekund dat ze op ludieke wijze gereageerd zou hebben op zo'n uitspraak, door er een T-shirt van te dragen. (bron kunstpuntgroningen.nl)

We keken ook nog omlaag en jawel hier ook een mooie putdeksel. De Martinitoren staat erop, maar dat is wel duidelijk

WE HEBBEN AARDIG WAD GELOPEN.

 

Begin augustus gingen we wadlopen en dan ben je afhankelijk van het getij. Per dag is er twee keer laag water en ook twee keer hoog water. Het tijdstip van eb (laag water) op deze dag voor ons, was 10 uur. We moesten er één uur van tevoren zijn, want men begon er met koffie/thee/limonade en appelgebak. Daarna de wadloop schoenen ophalen en ons melden bij gids Anno. Wadlopen is alleen toegestaan onder leiding van een gids. Vanaf verschillende plaatsen hier in Nederland, tussen het vasteland en de eilanden, kan men deelnemen aan een wadlooptocht. Op kleine schaal gebeurd dat in Duitsland, bij het waddeneiland Neuwerk en ook in Frankrijk is het mogelijk om te wadlopen in de baai van Mont Saint-Michel, evenzo in Denemarken. Wij vertrokken vanuit Pieterburen, een stukje rijden met de auto, parkeren binnendijks en daar begon het.

Eerst nog op het droge langs de dijk, waar de gids af en toe wat vertelde over de planten die er groeiden. 

Deze eerste foto is de Zeekraal.

Hier de Zeealsem, een aromatisch geurende plant. Ja die rook echt heerlijk en vroeger werd de plant, in gedroogde vorm, gebruikt tegen motten.

Al snel begon het echte werk, banjeren door de modder en op de been zien te blijven.

Ja we waren echt wel intensief bezig, maar er waren zeker ook momenten om van het mooie wad te genieten.

Hier waren de benen nog vrij schoon, maar dat zou niet lang meer duren.

De jongen met de wandelstok is de assistent van gids Anno en alleen zij mogen een stok meenemen.

De stok wordt gebruikt om te prikken hoe diep een geul is om door te kunnen waden, maar ook handig om iemand die is gevallen, weer op de been te helpen.

Vroeger mocht men schijnbaar wel een stok meenemen, maar er bleef het jaar door nogal wat hout liggen, dus dat mag niet meer.

We kwamen van alles tegen, oesters, slakjes, schelpen en krabben. 

Dan werd er natuurlijk weer even gestopt en uitleg gegeven. 

Anno maakte op een gegeven moment ook kokkels en oesters open en wie wou kon er van proeven.

Als ik aan zee ben kan ik het niet laten om schelpen te rapen, ik moet er altijd enkele mee naar huis nemen.

We vonden ook nog een supergrote oester, maar helaas, geen parels.

Hier bij deze zandbank konden we even rusten en iets te eten pakken uit onze rugzak.

En vanzelfsprekend niks geen rommel achterlaten op het wad. 

Nou ik geloof ook dat niemand het in zijn hoofd haalde om dat te doen.

De Waddenzee is het grootste getijdensysteem ter wereld, waar natuurlijke processen ongestoord kunnen plaatsvinden. Het gebied strekt zich uit langs de kusten van Denemarken, Duitsland en Nederland. Vanwege zijn wereldwijd unieke geologische en ecologische waarden staat de Waddenzee op de Werelderfgoedlijst van UNESCO. Nergens anders bestaat er zo'n dynamisch landschap met een veelheid aan leefgebieden die gevormd zijn door wind en getijden. De biodiversiteit op wereldschaal is afhankelijk van de Waddenzee en daarvan hebben wij nu een klein stukje gezien. 

Na afloop met z'n allen de sloot in om de ergste modder toch maar achter te laten. Omkleden in de auto, de plastic vuilniszak, een handdoek, schone kleding en schoenen die we, op aanraden, hadden meegenomen, was geen overbodige luxe. 

Op naar een welverdiende lunch en een eveneens welverdiende douche.

Een rondje in de buurt.

Een paar dingen vallen mij op. 

De laatste jaren zien we hier in de buurt steeds vaker velden met Dahlia's.

Het lijken de bollenvelden wel, zo kleurrijk. 

Vroeger vond ik Dahlia's niet echt mooi, maar dat is veranderd. 

Misschien zijn er nu meer soorten, maar misschien komt het omdat ik er nu zelf wel eens een boeket van maak en dan in combinatie met andere planten. Ach ja, het kan verkeren, zoals Bredero al zei.

Vorig jaar zag ik dit voor het eerst, een akker met groenten en daartussenin witte bloemen. Mooi dacht ik, je ziet de laatste jaren wel rondom de akkers dat er banen gekleurde bloemen zijn ingezaaid, maar ik had het nog niet gezien dat men dat tussen de groenten deed.

Dit jaar zag ik het weer, nu op een andere akker in het dorp, banen witte bloemen tussen de prei. 

De bebloemde randen  zijn goed voor de biodiversiteit op en rondom het bedrijf te vergroten, trekken allerlei insecten aan die voor bestuiving zorgen en als natuurlijke plaagbestrijders fungeren las ik ergens. 

Ik kom hier regelmatig langs en hoop steeds dat  er iemand bezig is.

 Dan zou ik kunnen vragen of dit hetzelfde effect heeft, maar tot nu toe nog niemand gezien. maar ik blijf het in de gaten houden.

 

Verwennerij.

We hadden een etentje cadeau gekregen van onze dochter en schoonzoon. Deden ze al vaker en dat is altijd heel gezellig. 

Als we daar komen is het eten nog niet klaar, nou ja er zijn natuurlijk al wel voorbereidingen getroffen, maar alles wordt meestal, voor onze neus zal ik maar zeggen, bereid.

Dat is ook wel het voordeel van een open keuken met een kookeiland.

Toen we binnenkwamen zag ik dit op een bakplaat liggen en nam ik meteen maar de eerste foto, want het kan nog wel eens voorkomen dat ik het vergeet.

Wat dit uiteindelijk wordt laat ik op het eind zien, want dit zou het toetje worden.

We begonnen 's-middags met koffie en heerlijke zelfgebakken chocoladecake, een van opa's lievelingscakes, maar die heeft hij nogal wat.

De kleinkinderen waren ook thuis dus hebben we gezellig zitten kletsen over school , over de komende  proefwerkweek, maar vooral over de aanstaande reis met de school naar Engeland. Hoop dat het nu toch écht doorgaat. 

Onder het genot van een drankje en een borrelplankje, helaas geen foto,  kletsten we nog even door totdat het voorgerecht op tafel kwam. Sushi, met daarin omelet, garnaal in krokant jasje en komkommer. Op tafel stond nog een sausje, gemaakt van sushi Soy Sauce en een klein mopje Wasabi pasta (goed roeren) om de sushi in te soppen. De kleinkinderen vinden dit ook heerlijk.

De soep was gemaakt van Miso soep. Dat zijn zakjes met een soort van pasta en kun je meestal vinden bij het sushi schap. Per kop heb je een zakje nodig. Ik kende het niet, nu dus wel. We kregen natuurlijk niet gewoon soep uit een pakje, want eerst werd er nog een bak gemengde paddenstoelen kort gebakken in olie. Er gaat warm water bij de zakjes Miso soep, lente ui gaat er bij, tauge en de paddenstoelen mix. Een echt recept heb ik er dus niet van, "de hoeveelheden is een beetje wat je lekker vind", zij onze dochter. Nou deze smaakte lekker, dus moet ik zelf nog maar eens gaan experimenteren.

Van dit gerecht was er wel een recept.

HIER vind je het:  Pokébowl kip. Misschien denk je wel kip ? Maar we mochten kiezen, kip of garnalen en ik koos voor de garnalen in een krokant laagje.

De kleinkinderen vonden dit ook weer heerlijk, alleen houden ze niet zo van mango, maar wel van verse ananas en dan smaakt het gerecht ook heerlijk.

De bonen zijn edamame sojabonen en die had ik ook nog nooit gegeten evenals de sushigember, links in het witte kommetje.

Ik drink regelmatig gemberthee, maar ingelegd in zuur had ik gember nog nooit gegeten, wel lekker bij het geheel.

Leuk om weer eens wat te proeven wat je nog niet kent.

Nu nog het toetje en terwijl dat werd bereid, konden wij even een soort van quiz doen met de kleinkinderen.

Vijgengalette  met tête de moine. (4 pers)

4 plakjes roomboterbladerdeeg (diepvries)

4 vijgen

25 g amandelen

2 ti honing

tête de moine (kaaskruller)

kookring (8 cm ø)

Deegplakjes iets laten ontdooien en met de kookring 4 rondjes uitsteken. Leg ze op de bakplaat (op bakpapier)

Snijd de vijgen vanaf de bovenkant kruislings in en druppel 1tl honing (totaal) in het midden op de deegrondjes en zet de vijgen erop.

Bak de vijgengalettes in de voorverwarmde oven (200ºC) in 15-20 min, goudbruin en gaar.

Maal de amandelen tot kruimels en rooster ze in een droge koekenpan goudbruin.

Voeg 1 tl honing toe en bak nog 30 sec, tot de honing aan de amandelen plakt.

Schud de amandelen op een bord en laat afkoelen.

Zet de vijgengalettes op 4 borden en strooi het afgekoelde honing-amandelkruim rondom.

Schaaf krullen van de tête de moine verdeel over de vijgen.

Je kunt evt 's-morgens de galette al bakken en het amandelkruim maken. bewaar het amandelkruim afgedekt op een koele plek buiten de koelkast, maar vers bereid is lekkerder.

De vijgen waren uit hun eigen tuin, die hebben het dit jaar buitengewoon goed gedaan.

Ik kreeg vorig jaar een stek van die boom, die is goed gegroeid en ik hoop ook nog eens te kunnen oogsten.