WE HEBBEN AARDIG WAD GELOPEN.

 

Begin augustus gingen we wadlopen en dan ben je afhankelijk van het getij. Per dag is er twee keer laag water en ook twee keer hoog water. Het tijdstip van eb (laag water) op deze dag voor ons, was 10 uur. We moesten er één uur van tevoren zijn, want men begon er met koffie/thee/limonade en appelgebak. Daarna de wadloop schoenen ophalen en ons melden bij gids Anno. Wadlopen is alleen toegestaan onder leiding van een gids. Vanaf verschillende plaatsen hier in Nederland, tussen het vasteland en de eilanden, kan men deelnemen aan een wadlooptocht. Op kleine schaal gebeurd dat in Duitsland, bij het waddeneiland Neuwerk en ook in Frankrijk is het mogelijk om te wadlopen in de baai van Mont Saint-Michel, evenzo in Denemarken. Wij vertrokken vanuit Pieterburen, een stukje rijden met de auto, parkeren binnendijks en daar begon het.

Eerst nog op het droge langs de dijk, waar de gids af en toe wat vertelde over de planten die er groeiden. 

Deze eerste foto is de Zeekraal.

Hier de Zeealsem, een aromatisch geurende plant. Ja die rook echt heerlijk en vroeger werd de plant, in gedroogde vorm, gebruikt tegen motten.

Al snel begon het echte werk, banjeren door de modder en op de been zien te blijven.

Ja we waren echt wel intensief bezig, maar er waren zeker ook momenten om van het mooie wad te genieten.

Hier waren de benen nog vrij schoon, maar dat zou niet lang meer duren.

De jongen met de wandelstok is de assistent van gids Anno en alleen zij mogen een stok meenemen.

De stok wordt gebruikt om te prikken hoe diep een geul is om door te kunnen waden, maar ook handig om iemand die is gevallen, weer op de been te helpen.

Vroeger mocht men schijnbaar wel een stok meenemen, maar er bleef het jaar door nogal wat hout liggen, dus dat mag niet meer.

We kwamen van alles tegen, oesters, slakjes, schelpen en krabben. 

Dan werd er natuurlijk weer even gestopt en uitleg gegeven. 

Anno maakte op een gegeven moment ook kokkels en oesters open en wie wou kon er van proeven.

Als ik aan zee ben kan ik het niet laten om schelpen te rapen, ik moet er altijd enkele mee naar huis nemen.

We vonden ook nog een supergrote oester, maar helaas, geen parels.

Hier bij deze zandbank konden we even rusten en iets te eten pakken uit onze rugzak.

En vanzelfsprekend niks geen rommel achterlaten op het wad. 

Nou ik geloof ook dat niemand het in zijn hoofd haalde om dat te doen.

De Waddenzee is het grootste getijdensysteem ter wereld, waar natuurlijke processen ongestoord kunnen plaatsvinden. Het gebied strekt zich uit langs de kusten van Denemarken, Duitsland en Nederland. Vanwege zijn wereldwijd unieke geologische en ecologische waarden staat de Waddenzee op de Werelderfgoedlijst van UNESCO. Nergens anders bestaat er zo'n dynamisch landschap met een veelheid aan leefgebieden die gevormd zijn door wind en getijden. De biodiversiteit op wereldschaal is afhankelijk van de Waddenzee en daarvan hebben wij nu een klein stukje gezien. 

Na afloop met z'n allen de sloot in om de ergste modder toch maar achter te laten. Omkleden in de auto, de plastic vuilniszak, een handdoek, schone kleding en schoenen die we, op aanraden, hadden meegenomen, was geen overbodige luxe. 

Op naar een welverdiende lunch en een eveneens welverdiende douche.