Het Patroon.

Dit vind ik altijd heel leuk om te zien, Jacquardkaarten die het patroon bepalen. Elke kaart is geponst in een patroon dat het ontwerp van het kant naar bindingen vertaalt. De Jacquardkaart, uitgevonden in 1801 door JOSEPH MARIE JACQUARD, een wever uit Lyon, was eigenlijk de voorloper van onze hedendaagse computerprogrammering. De kaart werkt met een vergelijkbaar binair systeem van enen (gaten) en nullen (geen gaten). Alle kettingdraden kunnen individueel door dit systeem bewegen, waardoor een eindeloze hoeveelheid aan mogelijke patronen ontstaat. Het motief en de ondergrond (tule) ontstaan tegelijkertijd. Een hele knappe uitvinding, waaraan hij veel van zijn vrije tijd had besteed. In 1801 toonde hij zijn uitvinding op een industriële beurs in Parijs. Helaas werd zijn weefgetouw later door wevers, die voor hun broodwinning vreesden, verwoest. Zes jaar na zijn dood werd er ter ere van hem in Lyon een standbeeld opgericht op de plek waar zijn weefgetouw was verwoest.

Hier werd heel veel kant gebruikt en dan niet alleen nieuw, maar het rechter jasje is gemaakt van oude  kant. Het is een ontwerp van MARTIN MARGIELA. Ik had er nog nooit van gehoord en ik dacht eigenlijk dat Maison Margiela een Italiaans modehuis was, maar Martin Margiela is een Belgische modeontwerper. Er is een tijd geweest dat dit modehuis overal oude kant opkocht, industriële en handgekloste kant. Het jasje (rechts) is dus helemaal gepatchworkt en zo vernuftig aan elkaar gezet.

 Hoe ik dat weet, nou dat het mooi in elkaar is gezet kan ik wel zien, maar de leuke weetjes komen van een speciale luistertour,  ingesproken door modejournalist Cécile Narinx en Jasmijn Bergisch, werkzaam in het atelier van Victor & Rolf. Zij stonden echt met elkaar het jasje te "ontleden" zal ik maar zeggen, zo van wat is nou een stukje gekantkloste en wat industrieel. Van hen hoorde ik ook dat hun ontwerpen worden "gelabeld" vier steken, die soms zichtbaar zijn op de achterzijde van het ontwerp. Heb natuurlijk nog gezocht aan de achterkant, maar kon het niet ontdekken. Mocht je de tentoonstelling gaan bezoeken, dan raad ik je aan om de tour echt te beluisteren. Zij hebben zó veel van die weetjes, details en anekdotes dat ik het echt een verrijking vond.