1000 km.

Het was weer zover, de eerste 1000 km in 2019 zijn we weer gepasseerd. Een stralende fietsdag was het, 's-morgens eerst nog bewolking, maar na de koffie kwam de zon er al door. Vorig jaar fietsten we een paar keer langs een boerderij waar op een bord werd aangekondigd dat er een kaasmakerij en winkel zou komen. Nou dat is net iets voor mij, altijd leuk van die gezellige winkeltjes langs je fietsroute. Leuk om eens binnen te kijken en kaas daar zijn wij alle twee dol op. Al verschillende keren sinds de winkel er was kwamen we er voorbij, maar steeds op de verkeerde dag (open op vrijdag en zaterdag) maar deze keer fietsten we op vrijdag, afstappen dus. Echt een heel leuke WINKEL, modern logo, frisse uitstraling, en heel fijn dat er van alles werd verteld over de kazen, de kruiden die men gebruikt, heel vriendelijk werden we geholpen. We kozen voor een kaas met Italiaanse kruiden, echt zó lekker. Nou daar gaan we nog eens vaker heen.
Ja en 1000 km in de benen, daar hoorde natuurlijk weer een traktatie bij en die gebruikten we HIER.

TALKING ... Crea 5219.

Het woord van deze week, praten. Het eerste wat bij me opkwam was de Babylonische spraakverwarring. Toen ik op de lagere school zat vond ik dat altijd een prachtig verhaal. Er werd ooit op aarde één taal gesproken en in die "ooit"  tijd vestigden de mensen zich op een laagvlakte niet ver van de rivier Eufraat. Men ging daar een stad bouwen met een toren die "tot in de hemel" zou reiken. God zou naar de aarde zijn afgedaald om te kijken wat de mensen daar aan het doen waren. Hij vond dat de Babyloniërs het te hoog in hun bol hadden en besloot daarom spraakverwarring te veroorzaken. Hierdoor verstonden ze elkaar niet meer en de bouw werd gestaakt. Men kon niet meer samenwerken, men begreep elkaar niet meer. Vanaf die dag sprak iedereen een andere taal. Ik vond dat toentertijd onbegrijpelijk. Hieronder zie je nog een leuk filmpje over de "bouw". Afgelopen week, met de verkiezingen, leek het vaak ook op de Babylonische spraakverwarring, door elkaar spreken zonder naar elkaar te luisteren en elkaar niet verstaan.
Ik zocht een afbeelding van de toren en vond er een, geschilderd door Pieter Breugel de Oude. De afbeelding heb ik verknipt en valt wat uit elkaar ( het verval ). Daarnaast plakte ik reepjes met tekst maar door de spraakverwarring kan niemand er nog wijs uit worden net zo min als van de gestempelde tekst, ja jullie wel natuurlijk.

PATIENCE ... Crea 5219.

GEDULD dus en een mandala leggen vraagt wel wat geduld, vooral wanneer het materiaal heel licht van gewicht is of rond en dus makkelijk gaat rollen. Daarentegen is het wel rustgevend. Ik gebruikte de gekleurde blaadjes van een Orchidee en de groene blaadjes van de Oranjebloesem. De grijze buitenrand is van de geknipte takjes van Lavendel en de grote bolletjes komen van de Hedera. Alle kleine bolletjes zijn de zaadjes van de brede Lathyrus en laat ik die nou net deze week in mijn brievenbus hebben gekregen, mooi ingepakt in een zelf gevouwen envelopje met daarbij een leuk kaartje met een roodborstje. Er stond opgeschreven: succes met de zaadjes. Waarschijnlijk bloeien de planten pas volgend jaar, Nou daar moet ik dan GEDULD mee hebben. Ik ga ze in elk geval zaaien met dank aan Ageeth van het blog  OGENZALF.

TRAVEL ... Crea 5219.

Travel......en ik moest meteen denken aan onze reis, samen met de kinderen, 41 jaar geleden. Ik had in de Libelle een verhaal gelezen over een gezin dat met hun kinderen in een zeilboot een geweldige reis hadden gemaakt. 's-Avonds liet ik het aan "de man" lezen en zei dat ik dat echt zó geweldig vond om zoiets te kunnen doen. En wat ik totaal niet had verwacht, gebeurde. Hij zei, laten we dat dan gaan doen, want als we het nu niet doen komt het er hoogstwaarschijnlijk nooit meer van. Onze dochter was 4 jaar en onze zoon 3 jaar. Manlief zegde zijn baan op, we verkochten ons huis, we kochten een camper, regelden natuurlijk ook nog wel het een en ander en we vertrokken om een reis door een gedeelte van Europa te maken. Nou ik kan je verzekeren, het was een geweldige belevenis. En de afgelopen week eigenlijk weer, wat heb ik er lang over gedaan eer ik deze twee bladzijden klaar had. Ik kwam maar niet aan de gang, van alles kwam ik tegen, de oude munten, de stapel met ansichtkaarten en brieven die we in dat halve jaar naar mijn ouders hadden geschreven. Mijn moeder had ze allemaal bewaard en toen mijn ouders waren overleden zijn ze hier terecht gekomen en dat is zo leuk om weer te lezen. We schreven veel want mijn ouders hadden geen telefoon. Wel belden we regelmatig met mijn broer, hij had ook geen telefoon, maar we belden hem dan op zijn werk. Alleen vanuit Portugal was bellen in die tijd een groot probleem. Men moest naar het postkantoor, daar gaf men je nummer door aan Lissabon, die maakten dan verbinding met Nederland en dat alles duurden soms wel anderhalf uur. Dat kunnen we ons nu niet meer voorstellen. Jammer genoeg hebben we weinig foto's, omdat we in die tijd dia's maakten en helaas hebben die een keer vochtschade opgelopen. Gelukkig hebben we nog wat kunnen redden, die hebben we gescand en staan nu op de computer. Deze foto's zijn daar weer van afgedrukt, dus de kwaliteit...mw. Bij de bruiloftsfoto is een stukje stukje stof geplakt, dat is van de stropdas van de bruidegom. We waren uitgenodigd op een Spaanse bruiloft en tijdens het eten was er plotseling een hoop herrie en gejoel. Zoals het gebruik daar was werd, of de sluier van de bruid, of de stropdas van de bruidegom in stukjes geknipt. De gasten kunnen de stukjes dan kopen en het geld is dan het cadeau voor het paar. Er waren amper genoeg stukjes want, zoals daar ook het gebruik was, kwam het hele dorp kwam op de bruiloft. Travel, het was een prima woord, het was heerlijk terugkijken.

We waren in Nederland, België, Frankrijk, Spanje, Portugal,Italië, Oostenrijk, Duitsland en weer Nederland. Van alles gezien, van alles beleefd en wat is een half jaar dan snel voorbij, veel te snel.

Jong geleerd is oud gedaan.

Carnaval begon voor ons al op vrijdag. De basisschool heeft op de laatste dag voor de carnavalsvakantie een eigen optocht. In groepjes hebben de kinderen wat in elkaar geknutseld, alles zelfbedacht en gemaakt en daarmee lopen ze twee keer rond de school en natuurlijk staan opa's, oma's en papa's en mama's langs de route. Het thema was 55 jaar vol wonderen en hier op het voorste karretje ligt een schilderij waar een tovenaar met toverstaf uit kwam, spandoek erbij en er lag ook nog een draagbare bluetooth mini speaker op de kar voor de muziek. Men moet klein beginnen, nietwaar !!!
Het was jammer dat onze kleinzoon 's-nachts ziek was geworden en dus niet mee kon lopen. Kleindochter liep wel mee.

Zaterdag was het jeugd optocht en daar zijn de karren al wat groter. dat is natuurlijk niet gek, want de papa's en mama's helpen mee met het bouwen. De kinderen zelf ook hoor, met beplakken van de poppen, met het schilderen en deze keer hebben ze ook alle tekeningen ingekleurd die op de afgerolde filmrol staan. Thema was hier "in de film". Deze kar is van de groep waar onze dochter, schoonzoon en de kinderen aan mee doen. Ik heb er helaas niks van gezien want Brun was nog steeds niet beter, wat hij verschrikkelijk vond, dus fungeerde ik als oppas. Opa is natuurlijk wel gegaan dus gelukkig hebben we de foto's kunnen bekijken.

Ja en dan gisteravond, de grote verlichte optocht. Daar kon onze kleinzoon gelukkig weer mee naar toe, weliswaar niet zelf meedoen, maar het kijken alleen is al een belevenis. Het was weer schitterend. En nu logeren de kinderen weer hier, erg gezellig, zodat papa en mama kunnen gaan "dweilen" en morgen lekker kunnen uitslapen natuurlijk.

GOAL ... Crea 5219

Goal is het woord van deze week en dan denk je in eerste instantie aan voetballen. Goal is ook Doel en daar kom je verder mee. Man en ik raakte in gesprek, hebben wij nog DOELEN op onze leeftijd ( alle twee rond de 70 ). Jazeker. we dragen ons steentje bij aan het DOEL om de plastic soep te verminderen, we hebben zonnepanelen en sinds kort zijn we ook mede investeerders in een windmolen. Ons DOEL is ook om te proberen ( en ik zeg proberen, want dit heb je niet altijd zelf in de hand ) zo gezond mogelijk te blijven door gezonde voeding en voldoende beweging. En van beweging hebben we weer een speciaal DOEL voor dit jaar, het fietsen van de Elfstedentocht.
Voor deze week knipte ik een stuk van Friesland uit een landkaart en omcirkelde ik de elf steden. Ik maakte een zakje van de VLAG VAN FRIESLAND en daar bewaar ik de blauwe rondjes met de knooppunten in, want we volgen de tocht via een knooppunten route.
De foto is van het ELFSTEDENMONUMENT "It sil heve" waar ik in 2006 was met een vriendin. We fietsten toen de Rietland-Hanze route.
Het kleine driehoekje rechts op het blad knipte ik uit een doosje waar Fries roggebrood in zit en toen ik de tekst op het doosje ging lezen zag ik dat het bedrijf waar dit roggebrood wordt gebakken, op de route ligt, Hallum. Kijk en dat vind ik dan weer leuk, jaren eten we dit brood al en natuurlijk valt dat niet op, maar nu komt het nog echt op ons pad ook, grappig.

Chauvinisme.

Ja, ik weet wel dat er in heel ons land prachtige plekken zijn, mooie dorpen, leuke stadjes, kanalen, rivieren, polders, bossen en duinen. Je kunt overal fietsen en dat kunnen wij weten, want we fietsten enkele jaren geleden "De ronde van Nederland", maar hé, fietsen doe je in Brabant, haha lekker chauvinistisch hè. Het enigste wat we niet hebben hier is de zee, maar verder.........!

 En gefietst hebben we de afgelopen dagen, gewoon van huis uit en we genoten. Gewoon simpel, ik plukte katjes onderweg, we dronken wat bij cafeetjes waar we regelmatig komen en waar ze al bijna met de koffie klaarstaan als ze ons aan zien komen.

Heel gemoedelijk allemaal en meer hoeft het ook niet te zijn.

LOVE ... Crea 5219.

Wat vliegt een week toch om. Het is weer tijd voor de wekelijkse creatieve opdracht. Vorige week tijdens het eten gooide ik het woord van deze week op tafel, LOVE, wat kun je daar allemaal mee, nou heel veel natuurlijk. Liefde voor je man, je kinderen, kleinkinderen, liefde voor bloemen, bomen, de hele natuur, de aarde, kortom de hele mikmak. Toen zei onze schoonzoon Love-game, inderdaad het woord Love zit er in, maar wat betekende het precies. Ik wist wel dat het bij tennis hoorde maar verder ??, en wat zou ik er eventueel mee kunnen ? Even opgezocht dus : Als een tennisser zijn eigen game binnenhaalt, zonder dat de tegenstander een punt heeft gescoord, spreken we van een "love-game". Love, het Engelse tennisequivalent van "nul". Waarom niet gewoon zero, om dit aan te geven ?  De term vindt zijn oorsprong vermoedelijk in Frankrijk. In de Franse taal kwam het woord l'oeuf (ei) vanwege de vorm namelijk symbool te staan voor het woord nul. In het Engels werd het verbasterd tot "love". Met liefde heeft het dus niets te maken maar de maker van de "love-game" had "een eitje" aan zijn of haar tegenstander.
Het is echter nog maar de vraag of de theorie van het Franse ei de juiste is. Love als equivalent van het concept "niets" komt namelijk al heel lang in het Engels voor. Wanneer iemand iets for love doet, dan doet hij het met andere woorden voor niets.
Wat kon ik ermee, ik tekende een tennisraket, eieren om hun gelijkenis met de nul en nog wat nullen omdat die toch ook op de tennisballen lijken.
En verder kan ik alleen nog maar zeggen dat ik dit met liefde heb gemaakt.

WATER ... Crea 5219.

Water, daar kun je alle kanten mee op. Ik had kunnen schrijven dat we er zuinig mee moeten omgaan, want dat is zeker waar. Ik had kunnen schrijven over de lange hete zomer toen, in een groot deel van ons mooie Brabant, de boeren geen slootwater meer mochten gebruiken om hun gewassen te besproeien. Ik had wat kunnen schrijven over prachtige fonteinen, over donderende watervallen, kabbelende beekjes, prachtige meren, over de zee of de oceaan, maar dat heb ik allemaal niet gedaan.
Bij het woord water dacht ik aan regen, waarom, nou het zal wel komen omdat er de afgelopen week nogal eens een buitje viel.
Nou was dat niet zó erg want ik had binnen nog genoeg leuke dingen te doen en daarbij dacht ik plots aan het mooie gedicht van Toon Hermans en daar wou ik het maar bij laten.

REGENDRUPPELS
Ik vind het zalig als het zachtjes regent
Dat doet het al 'n hele tijd
Daar laat ik mij dan door bedruipen
'k hou van die zachte nattigheid
Geen gekletter, geen gespetter
nee, dat heeft iets agressiefs
maar die hele zachte druppels
hebben stuk voor stuk iets liefs
Altijd ben ik weer verwonderd
altijd sta 'k versteld ervan
dat uit grauwe grijze luchten
zoiets helders vallen kan

ATC ruil.

Gisteren vond ik een dikke envelop op de deurmat. Ha, de aangekondigde post van Mieke, met de A.T.C tjes. Wat een leuke kaartjes zaten er in. Ik kreeg er een van Margriet ( met het gehaakte Margrietje ), een van Janny ( met het gele bloemetje ), een van Ferrara ( links op de foto ) en van Mieke zelf het kaartje rechts onder in de hoek plus nog de mooie grote quilt kaart omdat we meededen. Over het kaartje van Ferrara wil ik nog even wat zeggen. Er staan 9 afbeeldingen op uit een folder van Ton Schulten, kunstenaar te Ootmarsum. En laat ik nou net een tijdschrift hebben bewaard, waarin wat over zijn schilderkunst staat, die ik geweldig mooi vind. Nu moet ik zijn werken toch maar eens in het echt gaan bewonderen vind ik. Mieke heel hartelijk bedankt voor het organiseren en ja Mieke, er kwam een bloemetje van smeltkralen uit de envelop rollen. HIER op het blog van Mieke staan de kaartjes van alle deelnemers met een link naar hun blog. Geniet ervan !

WINTER ... Crea 5219. Inhaal actie.

Aangezien ik pas was ingestapt bij het vijfde woord van crea 5219, ga ik proberen of ik af en toe een woord kan inhalen. in mijn boek heb ik de pagina's daarvoor open gelaten, als een soort van stok achter de deur ;-)
Vorige week kwam ik bij het zoeken naar iets, dit schilderswerkje tegen. We kregen op de schilder cursus, waar ik jaren geleden op zat, de opdracht om iets winters te maken. Ik kreeg toen de beelden weer in gedachten van de laatste Elfstedentocht waar heel veel deelnemers laat in de avond nog moesten finishen, maar waar ook nog steeds toeschouwers stonden aan te moedigen en waar het soms nodig was om de richting aan te geven, want ja in het donker............het is en blijft een zware tocht. De grijze vlakken zijn met zilver verf geschilderd maar komen op de foto niet goed tot hun recht, kreeg het niet voor elkaar. De tocht gaat langs 11 plaatsen in Friesland die ooit stadsrechten hebben verkregen. Al deze namen schreef ik rondom het werkje, in het Nederlands en in het Fries.
Ik vond ook nog een recept van zopie  ( Wikipedia )
Zopie is een alcoholhoudende drank die van oudsher tijdens het schaatsen wordt genuttigd. Bekend van de koek en zopie stalletjes op het ijs. Tegenwoordig worden onder de naam zopie ook andere warme dranken zoals chocolademelk ( eventueel met rum ), of erwtensoep aangeboden.

Ingrediënten.
1 liter bokbier
1 pijpje kaneel
2 kruidnagels
2 plakjes citroen
125 gram bruine basterdsuiker
2 eieren
1 dl rum

Bereidingswijze
Breng het bier aan de kook samen met het pijpje kaneel, kruidnagels en citroen. Laat het geheel dan ongeveer 20 minuten op een zeer zacht pitje trekken.
Roer de suiker met de eieren los en bind hier het bier mee. Voeg op het laatst de rum toe.
Heet drinken.

Zo lekker ingehaald op deze, ook weer, regen zondag.

DANCING ... Crea 5219.

Ik wist meteen wat ik wou gaan maken, een ballerina in silhouet en het moest iets worden van stof. Aangezien ik niet kan tekenen heb ik de afbeelding gezocht op internet, die is daarna geprint op transferpapier en gestreken op een lapje grof geweven katoen. Dat was nog niet zo snel voor elkaar, het wilde maar niet lukken, de afbeelding kwam niet op de stof vast te zitten. Erg raar want ik heb dat al heel vaak gedaan. Opeens kreeg ik een helder ogenblik, sinds kort heb ik een nieuwe strijkbout, een "zelfdenkende" zoals ze dat noemen. De bout weet zelf hoe warm hij moet worden, maar nu ging dat even niet door. Hij bepaalde de temperatuur voor het papier, zodat het niet zou verschroeien en laat dat nu net te laag zijn. Gelukkig kon ik bij onze dochter terecht, pfff....zelfdenkend.
Over de helft van de afbeelding naaide ik tule, dat associeer ik nou eenmaal met ballet, daar overheen naaide ik zwarte lijnen, pailletten en werd er nog met gele kettingsteken geborduurd. Al met al ben je er toch heel de week mee doende ( tussen de bedrijven door dan hè ).
Ik ben er net mee klaar, ga snel nu naar de andere deelnemers kijken, ben erg benieuwd.

Weer een !

Ook hier kwamen we al vaak langs. De bank staat niet ver van de eerste die ik op mijn blog plaatste vandaan en ook hier zat niemand lekker even uit te rusten. Nee natuurlijk niet, je zou er koude billen van krijgen, brr. Het was wel heerlijk om te fietsen, wat we dan ook deden, want ook nu werken we aan de conditie. Ja je moet je oude botten in beweging houden, toch ;-)
Het bankje staat in de voormalige gemeente MAASDONK die, door gemeentelijke herindeling, per 1 januari 2015 is opgeheven. Nuland en Vinkel horen sindsdien bij 's-Hertogenbosch en Geffen bij Oss. Gelukkig hebben ze in Geffen het bankje nog.

WELLNESS ... Crea 5219.

Half januari zag ik HIER op het blog van Elizabeth een oproepje om mee te doen met 52 weken creativiteit. Ik moest er even over nadenken, had er wel zin in, maar hou ik dat vol want.....druk, druk, druk. Dit is eigenlijk al de vijfde week maar ik ben toch maar ingestapt. Het is tenslotte geen verplichting las ik en eventueel inhalen mag ook.
Wellness is het woord deze week en dat woord werd zo'n 50 jaar geleden bedacht door een Amerikaanse arts, Halbert L.Dunn. Wellness is een samenvoeging van de woorden well ( being ) en fitness ( gevonden op het W.W.W ). Ontspannen en inspannen dus, lichamelijk welbevinden noem ik het. Iedereen moet zelf maar de juiste manier zien te vinden in wat het beste bij haar/hem past.Het hoeft allemaal niet zo moeilijk te zijn. Ga je googelen op Wellness dan wordt je overspoeld door een keur aan kuren en producten, cursussen en van alles en nog wat. Aan mij is dat allemaal niet besteed. Het enige wat ik misschien nog wel eens wil gaan doen is yoga, dat lijkt me wel wat. Voorlopig is fietsen voor mij de ultieme inspanning, waar ik wel moe van word, maar "lekker moe" zoals ik het noem. Ontspannen is voor mij dan, onderweg genieten van de natuur, in elk seizoen. De wind in je gezicht voelen en de warmte van de zon op je huid. Koffie/thee stops en niets is zo mooi dan het plukken van een veldboeket, heerlijk. Het zijn simpele dingen dat weet ik ook wel maar ik geniet ervan. En dan, bij thuiskomst uitgebreid badderen, voor mij complete WELLNESS.

Chocoladecakedag ?

Nou, nationale chocoladecake dag, daar had ik nog nooit van gehoord, maar toen we deze morgen nog wat lagen te luieren en naar de radio luisterden, werd dat opeens gemeld. Geen idee wie dit verzonnen heeft, maar ach het was er echt een dag voor. Eerst al uitgeslapen, wat bij ons zelden voorkomt, daarna lekker lui doen, waarvan je nog luier wordt, buiten regen maar 's-middags lekker schaatsen en cyclocross op t.v, daar past wel een chocolade cake bij. Niet dat we dat op andere dagen niet zouden lusten hoor, maar goed, ik moest hem nog wel even gaan bakken. Alle ingrediënten waren in huis dus dat was geen probleem, en als we dan toch in die flow zitten, dan drinken we er ook maar lekker een mok warme chocolademelk bij. Alleen was ik niet zo prachtig gekleed als de mevrouw op de blikken toen ik het serveerde ( en manlief ook niet hoor ).

The Guernsey Literary and Potato Peel Pie Society.

Een titel waar je je tong op breekt maar een film die je een zeer genoeglijke avond zal bezorgen. Zo werd de film aangekondigd in de folder. We zijn al meer dan 20 jaar lid van de Filmliga maar volgens mij heb ik nog nooit wat, over welke film dan ook, geschreven. Misschien dat daar dit jaar verandering in komt, we zullen zien. Je kunt ook niks aanraden of afraden vind ik altijd, want wat de een schitterend vind is een gruwel voor de ander dus dat ga ik ook niet doen. Het was een feelgoodmovie en dat vond ik op dit moment wel heerlijk. Het speelt op het eiland Guernsey, en dat zullen misschien de meest ook vinden, is schitterend. Ben er nog nooit geweest maar we zagen prachtige beelden ervan.

Het is 1941 en het Britse eiland is bezet door de Duitsers. Vijf bewoners, Elisabeth, Dawsey, Eben, Isola en Amelia lopen na de avondklok buiten over straat en worden betrapt. Om niet te worden gearresteerd, verzint Elisabeth dat ze een bijeenkomst hadden van hun leesclub ( het Duitse rijk stimuleert graag culturele activiteiten ) Ter plekke verzint ze de naam. Ze komt tot The Guernsey Literary, maar doordat Eben iets te veel zelfgemaakte gin op heeft, roept hij iets over een niet te eten aardappeltaart met schillen. The Guernsey Literary Potato Peel Pie Society is geboren. Na de Tweede Wereldoorlog ontvangt de jonge Londense schrijfster/journaliste Juliet Ashton een brief van een lid van een voor haar mysterieuze  boekenclub die in de oorlog werd opgericht. Haar nieuwsgierigheid is gewekt en zij besluit naar Guernsey te reizen. Daar ontmoet ze de heerlijk excentrieke leden van de boekenclub en ontvouwen zich de geheimen van hun oorlogstijd. Het verhaal laat zien hoe het er tijdens de bezetting aan toe ging op Guernsey en dat het na de bevrijding nog niet veel beter was, omdat de oorlog voor de bewoners eigenlijk nog niet voorbij was.
Deze tekst haalde ik van de folder.
Wat ik er nog aan toe wil voegen is dat je zomaar lid zou willen worden van zo'n boekenclub. Dat vind ik dan hè !

Bènkskes !

Iedereen heeft ze vast wel eens gezien, de mozaïek bènkskes, ze zijn bijna  niet te missen. Ze staan misschien ook wel in jullie dorp of stad of anders wel in een plaats in de buurt. Eerst zag ik ze staan in de omgeving maar we maken nogal wat kilometers op de fiets ( vorig jaar 8539.84 km ) en op een gegeven moment dringt het tot je door dat het er écht veel zijn. Zelfs in China, niet dat we daar langs kwamen gefietst hoor, maar dat las ik dan weer op het WWW ( echt iets voor op een regenachtige zondag om daarin te verdwalen ). Ik vroeg me natuurlijk af, wie maakt ze ? Nou iedereen kan dat eigenlijk. Het is een idee van KARIN BRUERS. Zij merkte jaren geleden, tijdens een debat waar sociale verkilling ter sprake kwam, op dat er steeds meer bankjes waar mensen elkaar konden ontmoeten uit het straatbeeld verdwenen. Haar idee werd opgepikt en zij ontwierp het prototype, de Socialsofa, in beton gegoten ( "hufterproof") in de vorm van een chaise longue. De eerste werden in september 2006 in Tilburg geplaatst. Ik las al dat bedrijven ze kopen of scholen en dan samen mozaïeken, onder begeleiding of kunstenaars krijgen de opdracht. HIER las ik nog wat wetenswaardigheden en ook dat er nu al staan in Ravenna, Barcelona, Knokke, München.......ja ik kwam mijn dag wel door en dan ook nog genoten van het E.K schaatsen natuurlijk. Echt een luie relax dag.

Nieuw.

We fietsten gisteren weer een voor ons bekende route. Over de dijken naar het pontje, MEGEN-APPELTERN, overvaren en aan de andere kan verder. Koffie drinken in BENEDEN-LEEUWEN en daarna via een iets andere route weer terug. Wel weer over het pontje maar nu (ha) Appeltern-Megen. Saai denk je misschien, maar voor ons niet hoor want het landschap veranderd met de seizoenen en zelfs maakt het al een verschil of er zonneschijn is of veel bewolking. We moeten bij ons vaak over een pontje en dus nemen we altijd een strippenkaart. Makkelijk zo'n kaart en hij zit dan ook altijd bovenop mijn stuurtas. De oude was vol dus kochten we een nieuwe. We kunnen er weer tegenaan, voor een tijdje dan !

Onzen ouwe Sint-Jan.

Wat het weer betreft mogen we niet mopperen. Het jaar is redelijk goed van start gegaan, dus maakten we al enkele fietstochtjes. Nog geen lange maar gewoon naar enkele van onze "stamkroegen" zal ik maar zeggen. Naar 's-Hertogenbosch gaan we regelmatig en drinken dan wat, met uitzicht op de Sint-Janskathedraal, het voorbeeld voor deze olijkerd. Ondanks het gewicht van tweeduizend kilo ziet hij er toch redelijk beweeglijk uit. Het is de Britse beeldhouwer Tony Cragg die dit maakte tijdens een werkperiode in de Brabantse hoofdstad. Het idee had hij al eerder, op een vlucht boven de Grand Canyon. Hij zag een rotsformatie, geheel rood, die eruit zag als een kathedraal et voila........!

Het werd ter gelegenheid van de millenniumviering voor de stad aangekocht en staat in Het Noordbrabants Museum. Wanneer je het aan 't bewonderen bent en je draait je om, ja dan, dan is daar het origineel.

Gelijkgestemden.

Nog één keer over Jan Sluijters dan omdat ik er niet genoeg van kan krijgen. Fascinerend om de ontwikkelingen te zien in zijn werken door de jaren heen. Hij kon al prachtig schilderen (hij won niet voor niets in het begin van zijn carrière de Prix de Rome) maar moeilijker is het om het "gewone" los te laten. Hij heeft werkelijk in alle stijlen geschilderd. Door zijn bezoeken aan Parijs werd zijn stijl expressiever. Gedurende die periode liet hij zich ook inspireren door o.a Piet Mondriaan. Geweldig dat er nu deze twee werken op de tentoonstelling te zien zijn, links Kubistisch halfnaakt van Sluiters en rechts het vrouwenfiguur geschilderd door Mondriaan. De naam van het werk ben ik vergeten maar dat is niet erg want, een mooie reden om nog eens te gaan kijken.