Pech onderweg.

Kijk, een nieuwe trapper, rechts maar ook links hoor. Dat kwam zo. we gingen voor de tweede keer op pad om met de navigatie een, thuis gedownloade, route te rijden. Voor de tweede keer ja, want de eerste keer was mislukt maar dat lag aan ons. Deze keer ging het heel goed totdat het tandwiel van C. z'n fiets tandjes ging overslaan en dat is niet handig in een beklimming. Tegelijkertijd viel bij mij de trapper van m'n fiets en ik zelf dus ook want ook ik zat in de beklimming en aangezien die erg stijl was ( 16% ) ga je meteen zowat achteruit wanneer je niet meer kunt trappen. C. kreeg zijn fiets nog wel gerepareerd maar die van mij was niet te maken. Eigenlijk was het een geluk bij een ongeluk dat we al zo hoog waren want nu kon ik zonder te trappen afdalen. Waar het niet ging, zoals een bruggetje op of weer op gang komen na een stoplicht, heeft C. mij geduwd. Gelukkig ontdekten we langs het fietspad naar Alès een sportzaak waar ook een hoek was ingericht voor een fietsenmaker ( waar kun je beter zitten hè ). Nieuwe trappers gekocht en hij heeft ze er opgezet zodat ik weer op eigen kracht naar de camping terug kon fietsen. Een glas lekker koele TAVEL hadden we wel verdiend vonden we.

Een dorre boel.

In onze vakanties in Frankrijk fietsen we vaak langs prachtige goudgele velden vol ZONNEBLOEMEN. Niet deze keer, alles was nu bruin gekleurd en verdord. Nu wordt het in augustus allemaal wat minder met de bloemen maar dit hadden we nog nooit meegemaakt. Men zou heel blij zijn geweest met af en toe een regenbui maar dat was vanaf het voorjaar niet meer voorgevallen. Ik moet er wel bij zeggen dat wij enkele opnames hebben gemaakt waar van ik er best nog een uitvergroot aan de muur wil hebben. Zo zie je maar weer, er zit overal twee kanten aan oftewel, elk nadeel heb zijn voordeel.

Onder de grond.

Ik houd van grotten en wanneer er een in de buurt is van ons vakantieadres gaan we er heen. Het is, zeker met een buitentemperatuur van dik 30º heerlijk om een paar uren te verblijven. De rondleiding duurde eigenlijk 1 uur maar dat was uitgelopen en op de terugweg kwamen we alweer een andere groep tegen zodat onze groep helemaal uit elkaar viel ( door het elkaar laten passeren ) Niet zo erg want er was zoveel om van te genieten en we konden daardoor op ons gemak heel veel foto's maken.
GROTTE DE TRABUC diende een tijd lang als schuilplaats voor rover en dankt daar zijn naam aan. Een Trabuc is een soort DONDERBUS.
Door onderzoek van gevonden botten en gereedschap blijkt dat de grot al bewoond moet zijn geweest in de prehistorie. Later werd de grot gebruikt als toevluchtsoord voor de Hugenoten maar de soldaten van de koning hebben de grot dichtgemetseld, zoals vele anderen in de omgeving, om deze ( te geschikte ) verstopplaatsen onbruikbaar te maken.
Het is de grootste grot van de Cevennen met een grote onderaardse waterval, een 25 m diep meer en de "100.000 soldaten" ( linker foto ) kalkafzettingen die uniek zijn in de wereld. Hoe ze daar zijn ontstaan is voor specialisten nog steeds onverklaarbaar omdat er op die plek nergens water drupt, wat nodig is voor het ontstaan van stalagmieten.
's-Middags zijn we lekker lui geweest maar moest ik nog wel de tent repareren ( lusje kapot ).
C. haalde het kapotte lusje eraf met een tornmesje en stak nog een gaatje in de tentflap. Ik stak daarna ( hij hield de flap vast ) met de naald in zijn wang. Het moet niet gekker worden hè !

Op verkenning.

Elke morgen om half negen komt de bakker al toeterend de camping oprijden met vers brood. Dus na het, voor ons wat late ontbijt, stapten we op de fiets voor een verkenningsritje en boodschappen doen. We ontdekten dat er een heuse fietspad loopt vanaf St-Christol-Les-Alès ( waar onze camping is ) naar Alès en verder. We dronken koffie in Alès en maakten foto's van le Pont Vieille, een van de bruggen over de Gardon, waar door de grote droogte weinig water in stond, en van de Notre-Dame-de-Rochebelle ( links nog net op de foto ). La Vierge waakt hoog op haar sokkel over de stad.
We hadden 30.86 km gefietst, een leuk begin en 's-middags genoten we, bij onze tent in het zonnetje, van koffie met de net gekochte Madeleines.

Vakantie.

We zijn inmiddels al weer twee weken thuis ( tjee wat vliegt de tijd ) maar ik wil toch nog wat op m'n blog zetten over de vakantie. We vertrokken op een "Zwarte zaterdag"maar we hadden geen last van wat voor verkeershinder dan ook. We waren wel voor Lion gestopt voor een overnachting en dat scheelde natuurlijk. De volgende dag was het drukker en dat kon je merken bij de toiletten. Ik hoorde opeens de opmerking "het lijkt hier wel zwarte zaterdag". File daar dus.
Het was een leuke camping  waar we lagen en dit was het uitzicht vanuit onze tent.
Er waren geen afgebakende plekken, nee alles lag zo'n beetje hars en dwars over het terrein verspreid maar iedereen had wel enkele boompjes voor de broodnodige schaduw.We hadden in reviews al wel gelezen dat het sanitair gedateerd was maar wel erg schoon dus daar hadden we maar op gegokt dat dat ook klopte. Nou dat was ook zo en alles werkte prima. Niet met muntjes of zo en er hing altijd voldoende toiletpapier bij de w.c.
Het is een rustige camping en elke morgen komt de bakker met vers brood. Verder is er niks maar op 10 min fietsen is er een Intermarché en in de omgeving is van alles te doen.
Toen onze tent stond was het lekker douchen en heerlijk uit eten. Nou wat wil een mens nog meer.

2000 bollen wol.

Mocht je binnenkort 's-Hertogenbosch bezoeken, loop dan ook eens HET NOORDBRABANTS MUSEUM binnen om de tentoonstelling Between the Lines van CHIHARU SHIOTA te bekijken. Ze begon als kunstschilder maar voelde zich beperkt door het tweedimensionale doek. Om die reden begon ze lijnen in de lucht te tekenen. Deze werden later webinstallaties. Een manier om te tekenen zonder beperkingen zoals ze zegt. De installatie links, is in een ruimte van 130 vierkante meter en de draden van zo'n 2000 bollen wol werden vastgezet met ± 10.000 nietjes. Het was indrukwekkend om er doorheen te lopen maar van haar serie tekeningen gemaakt met pastelkrijt, waterverf en draad was ik ook weg. Er hingen er dacht ik 'n stuk of acht waarvan deze Talking under the umbrella er een is. Van haar foto werk en video installaties was ik niet zo gecharmeerd maar anderen misschien wel.

Op herhaling.

In de mei vakantie waren we er ook, in het NEDERLANDS DRUKKERIJ MUSEUM, met onze andere twee kleinkinderen. En evenals de vorige keer hebben we weer volop genoten. Was het de toen een regendag, nu was het warm en er waren weinig bezoekers. Een voordeel voor ons want we hadden een privé rondleiding. Volgens mij kun je er het beste heengaan met kinderen want die mogen van alles doen, zoals letters uitzoeken van je eigen naam en dan ook afdrukken op een machine, boekbinden , meehelpen om papier in een pers te doen en zien hoe dat werkt en dat zag ik bij de volwassenen niet gebeuren. Maar die kregen zeer zeker ook een kundige uitleg en waren, net als wij,  heel content. De tentoonstelling " BLIKVANGERS " van Fiep Westendorp is er ook nog en wegens succes verlengd. Ik wil er nog wel eens heen, alleen ( haha ) onze kleinkinderen zijn op.

Zomerkerst.

We zijn weer thuis. Al een week hoor, maar een tamelijk drukke week. Op zondagavond kwamen we thuis en op maandagochtend half tien stond er een afspraak in het ziekenhuis op de agenda. Niks bijzonders hoor maar je moet er wel zijn. Ik wil altijd nog een beetje het vakantie gevoel vasthouden en dat begint dus al niet goed op die manier. Er moesten boodschappen worden gedaan, een was van twee weken weggewerkt worden, tentspullen opruimen enz, enz. Maar het weer was gelukkig goed dus we hebben ook nog wel gefietst en een kijkje kunnen nemen op het terrein van de Kindervakantieweek waar onze twee jongste kleinkinderen, samen met hun groep, goed hun best hadden gedaan met het bouwen van een prachtige Kerststal. Het thema was dit jaar Zomerkerst. Kun je je voorstellen een groot terrein vol met Kerststallen, Kerstbomen, Engelen en er was zelfs 'n arrenslee. Ze hebben weer een schitterende week gehad met dank natuurlijk aan héél veel vrijwilligers. Dochter en schoonzoon waren ook weer van de partij en dachten dat het misschien wel wat was voor mij om volgend jaar een dagje mee te draaien. Daar moet ik toch nog even over nadenken.

5000 km.

Binnen hangen nog veel meer vissen in allerlei soorten en maten. We stoppen hier regelmatig om een kopje koffie te drinken wanneer we fietsen maar deze keer gebruikten we er onze beloningslunch voor de 5000 km die we dit jaar al hebben weggetrapt. LE POISSON QUI RIT noem ik het voor deze keer, om alvast in vakantiestemming te komen, want "La Douce" lonkt weer en een beetje oefenen kan nooit kwaad.

Een schotel voor twee.

Al jaren is dit een favoriet gerecht voor ons. Het is simpel maar lekker. Ik dacht dat het al op mijn blog stond, maar nee, toch niet. Regelmatig gaf ik het recept al aan deze of gene, nu nog maar eens hier.

AARDAPPEL GRATIN MET VENKEL.
Vegetarisch hoofdgerecht voor 2 personen.
2 venkelknollen.
4 aardappelen.
1 zakje witte saus.
zout en versgemalen peper.
4 eetlepels geraspte kaas.

Verwarm de oven op 200ºC.
Snijd de schoongemaakte venkelknollen in de lengte in dunne plakken.
Snijd de geschilde aardappelen in plakken van dezelfde dikte als de venkel.
Kook de venkel en de aardappelen in water met zout in circa 8 minuten bijna gaar.
Maak intussen de witte saus volgens de aanwijzingen op het zakje.
Verdeel de plakken venkel en aardappelen om en om dakpansgewijs in een passende ovenschaal.
Bestrooi met wat zout en peper.
Schep er de saus over en bestrooi met de kaas.
Laat er in de oven in circa 20 minuten een goudbruin korstje op komen.
Heerlijk als hoofdgerecht maar ook lekker met vis of kip.
Lekker met een Sauvignon Blanc staat er bij het recept maar wij hadden nog rood onderhanden, dus werd het voor ons deze keer rood.
NB : Ik gebruik zelf zelden een zakje saus maar maak er altijd een Béchamelsaus bij waar ik al wat geraspte kaas doorroer en soms nog wat verse kruiden.
Wij eten er altijd vis bij, die ik in stukjes gesneden tussen de aardappels en venkel leg, voordat ik de saus erover schenk. Lekker makkelijk, alles is dan tegelijk klaar.
Je kan de vis natuurlijk ook apart bakken als je er een korstje om wil.
Ik zou zeggen, experimenteer er op los, geef er je eigen draai aan.

Nog een keer.

Durf jij bliksem aan te raken ? De elektrode in het midden van de glazen bol staat onder een wisselende hoge spanning van 160.000 volt, waaw spannend. In de bol zit gas dat oplicht door elektriciteit. Als je je hand op de bol legt, loopt de elektriciteit langs je lichaam naar de aarde. Daar voel je niks van. Omdat de spanning heel snel wisselt, dringt de elektriciteit namelijk niet door in je huid. Zo staat er bij elk object informatie. Zo ook bij hoe het werkt om een hologram op je hand te projecteren of wat de beste manier is om je handen door een raam van zeepsop te steken zonder dat het raam uiteen spat. Bouw een toren van onder af op maar begin met de bovenverdieping, hoe werkt dat ? Wederom werden al deze vragen beantwoord in NEMO ( link in vorig blogbericht ) waar we deze week met de twee middelste kleinkinderen waren. Zij vonden het ook een leuk dagje uit en willen er best nog eens heen.

Ontdekken.

Ben jij sneller dan je schaduw, hoe ga ik met de lift naar boven of naar beneden zonder elektriciteit, hoe kan ik in een zeepbel staan, hoe zie ik er over 30 jaar uit, hoe......al deze vragen en nog veel meer werden beantwoord in NEMO sciens museum. Het is een echt doe museum, je ontdekt er de wereld van de wetenschap en technologie. We waren er al eens EERDER met onze oudste kleinzoon maar hij wou nog wel een keer. Deze keer ging onze jongste, zijn neef, ook mee. Samen hebben ze van alles ontdekt. op de linkse foto zijn ze hard aan het werk met het bedienen van een lift en rechts waren ze tegen de muur gesprongen en toen snel weggelopen. en je ziet wel, ze waren sneller dan hun schaduw. Een leuk museum met bij de verschillende onderwerpen voldoende uitleg. Zij genoten en wij genoten en volgende week willen de twee middelste ook. Doen we hoor.

Afscheidsmusical.

Vorige week kregen we van onze oudste kleinzoon twee kaartjes voor de musical HELP, WE ZIJN HET BRUIDSPAAR KWIJT. Het is een musical voor groep 8 en gistermiddag zijn we gaan kijken. Het leuke is dat de musical geen hoofdrollen heeft zodat elk kind zich een ster kan voelen. Het was genieten, wat een enthousiasme en je kon zien dat er flink geoefend was. Eergisteren hadden ze al gespeeld voor de andere klassen, gisteren was het voor de opa's en oma's en vandaag voor de ouders. Wij waren natuurlijk hartstikke trots op onze kleinzoon ( hij is de bakker op de bovenste rij ). Mooie afsluiting van een periode, morgen verlaten ze de school over de rode loper en na de vakantie weer een nieuw avontuur. Jaja, het gaat snel allemaal maar we zijn blij dat we het allemaal mee kunnen maken.

Cadeaubon.

Cadeaubonnen, ik houd ervan. Ik kreeg er verschillende met m'n verjaardag en een ervan was van onze favoriete MOLEN. Het is ongeveer 35 km bij ons vandaan en daarom zijn we er met een omweg naar toe gereden zodat we er mooi bij lunchtijd waren. Lekker weer was het, dus heerlijk buiten op het terras eten. Onderweg zagen we deze windwijzer, die ik heel toepasselijk vond bij ons tochtje. Weet je wat ik ook zo leuk vind, bij de bon doet de molenaarsvrouw een ansichtkaart van de molen. Ik gebruik de kaart altijd om de gulle gever te laten weten dat ik van het cadeau heb genoten. Dus morgen gaat hij op de post.

Weer met de trein.

We gingen weer met de trein en nu ging, in tegenstelling tot de laatste keer ( vorige blog ) alles  perfect. Het doel, MUSEUM DE FUNDATIE in Zwolle. We zagen er drie tentoonstellingen HET LATE LICHT van Jeroen Krabbé, nog t/m 1 oktober 2017, LICHT EN LIJNEN van Friso ten Holt ( leermeester van Jeroen ) eveneens t/m 1 oktober, en de zomerexpo 2017 WATER en die loopt t/m 20 augustus. We gingen in eerste instantie speciaal voor Het late licht en zoals dat wel eens meer gebeurd, valt dat dan net wat tegen. We hadden er meer van verwacht maar misschien kwam dat omdat we zijn vorige tentoonstelling, waarin Jeroen Krabbé zijn jeugd en zijn kindertekeningen tot onderwerp maakte, zo goed vonden. Enfin, Friso ten Holt sprak ons meer aan en de zomerexpo Water, te zien in de Wolk was heel divers. Schilderijen, tekeningen, foto's, sculpturen en installaties. Kortom, er was genoeg om van te genieten.

Op een zijspoor gezet.

Elk jaar gaan we 'n keer naar Rijswijk. Het ene jaar voor de papierbiënnale, het andere jaar, dat was nu, de textielbiënnale. Met de trein over Breda, Rotterdam en dan Rijswijk. Er was al een paar keer gemeld dat er een karretje voor de trein reed om metingen te verrichten waardoor het even wat langzamer ging. Het was niet druk, in onze coupé zaten, buiten ons, nog drie personen en die stapten op Rotterdam Centraal uit. Wij bleven zitten want, zo was gezegd, de trein zou verder gaan naar Den Haag. Hij reed ook verder, maar heel langzaam en we zeiden al tegen elkaar, weer zo'n karretje zeker, en toen stopte hij. We zaten dus te wachten en plotseling viel al het geluid dat een trein maakt, zoals airco, stroomvoorziening enz.... Het was doodstil en toen ik naar buiten keek liep er een man van de N.S langs onze trein. Toen begon het ons te dagen, we stonden op een zijspoor en zaten opgesloten want de deuren gingen niet meer open. Enfin, we hebben 112 gebeld, die heeft ons doorverbonden met de politie en die weer met de N.S. We moesten het nummer van onze coupé doorgeven en hij zou ons  terugbellen. Dat gebeurde ook en toen ik met hem in gesprek was kwam er weer geluid in de trein en begon hij gelukkig weer te rijden in de richting waar we vandaan waren gekomen. We stonden dus weer op Rotterdam Centraal en gelukkig kregen we de deuren weer open. De man die we langs de trein hadden zien lopen bleek de machinist te zijn. Hij stond te praten met een conductrice en ik heb maar even gemeld dat wij net uit zijn trein waren gestapt. Het bleek dat men wel had moeten overstappen maar dat was niet gemeld en hij had nog wel mensen verwittigd dat ze eruit moesten maar had geen tijd meer gehad om verder te kijken en zodoende waren wij over het hoofd gezien zal ik maar zeggen en beleefden een klein avontuur. Ze verontschuldigden zich en we kregen bonnen voor koffie.
Verder dus naar Rijswijk en omdat het inmiddels lunchtijd was zouden we in het museum eerst wat eten. Helaas, de bestelling was niet geleverd en er was dus niks voor onze hongerige magen. Wij weer weg om ergens anders te lunchen. Om 'n uur of twee konden we de tentoonstelling gaan bekijken. Er waren wel enkele mooie dingen bij maar we vonden het minder dan andere jaren. Dat klopte ook wel want het bleek dat we een zaal compleet overgeslagen hadden ( kwamen we thuis pas achter ) Goh, wat hadden we toch die dag.
De "pechdag" was nog niet voorbij want toen we de foto's wilden overzetten van de S.D. kaart naar de computer kwam er niks tevoorschijn. Bleek er een fout te zitten in het kaartje. Gelukkig was het via een herstelprogramma terug te halen en heb ik toch nog iets voor m'n blog.

De tentoonstelling is nog tot 24 september.

N.B. Was gisteren vergeten om een link te maken, HIER dus alsnog.

4000 km.

Nou, dat is toch een leuk bord wanneer je een dorp binnen rijdt. Het was weer zover, we overschreden de 4000 km van dit jaar en ja, daar hoorde, zoals gewoonlijk, een traktatie bij.

Oppaseten !

Elk jaar krijgen we een heerlijk oppasetentje voorgeschoteld. Dochter en schoonzoon maken er echt werk van. Deze keer had onze kleindochter ook meegewerkt en chocolade brownies met noten gebakken voor bij de koffie. Het recept had ze uit haar Barby kookboek. Omdat het heerlijk buitenzit weer was hadden we een barbecue. Daar kan ik alleen over zeggen dat het vlees, de vis, de groenten, de salade en alle liflafjes er omheen heerlijk waren maar van het voorgerecht wil ik hier toch even een link geven naar het recept. WATERMELOEN STEAK, echt het proberen waard. Ik had nog nooit  gebakken watermeloen op maar het was verrukkelijk. Ingesmeerd met honing en olie wordt hij op de bbq gebakken, daarna leg je hem op een bedje van sla, fêta erover verkruimelen, balsamico crème erover en grof gehakte walnoten en munt. Een glas koele Rosé erbij, lekker hoor. Als nagerecht nog gezonde versgemaakte smoothies ( vonden de kleinkinderen ook lekker ) en als afsluiting koffie met handgemaakte bonbons. Nou geslaagd hoor !

Mooi langs het spoor.

Vorig jaar is er een nieuw fietspad geopend, 20 km lang en verbindt station 's-Hertogenbosch met station Oss. De route volgt grotendeels de spoorlijn tussen beide steden en voert langs alle tussengelegen stations ( 's-Hertogenbosch Oost, Rosmalen en Oss West ). In het landelijk gebied loopt de route langs een natuurgebied en door de dorpen Nuland en Geffen. Wij maken regelmatig gebruik van een gedeelte van die F59 en dat bevalt ons goed alhoewel er schijnbaar veel kritiek op is. Maar goed, wij fietsten er vandaag weer en ik genoot van de enorme hoeveelheid klaprozen die op een bepaald gedeelte langs de spoorlijn nu prachtig in bloei staan. Aan de andere kant van het fietspad, op een betonnen geluidswand is graffiti te zien. Deze vond ik wel heel toepasselijk langs de spoorlijn. Wat bedoelde de maker ? Was het een bericht voor de handhavers van de wet ( lekker niet betrapt ) of een bericht voor de treinreiziger ( jammer maar weer je aansluiting gemist ), Ik zal het nooit weten maar in elk geval heb ik nu een kleurig blogbericht.

Ontsnappen.

De dagen dat we op de kleinkinderen hebben gepast was het behoorlijk warm. Gelukkig hadden ze een zwembad en dat hebben we meteen maar eens opgezet. De kleinkinderen zijn echte waterratten en waren er dan ook snel door maar ik ben er 's-middags pas in gegaan toen het wat opgewarmd was door de zon. De dag erna kon je echt het verschil wel voelen en had het water 's-morgens al een aangename temperatuur. Al waren papa en mama weg, alles ging gewoon door, zo was er nog een kinderfeestje waar de oudste voor was uitgenodigd en waar ze gelukkig ook rekening hadden gehouden met de warmte en ook daar was volop water. En op zondag was er de "Breakout Run". Wij wisten niet wat dat was maar het schijnt al enkele jaren door heel ons land georganiseerd te worden. Het is een sportieve prestatie die je moet leveren door zogenaamd uit de gevangenis te ontsnappen. Eerst begonnen ze met een warming up, daarna werden ze "opgesloten" achter hekken en kon het ontsnappen beginnen. Het was best wel zwaar want ze moesten over strobalen, klimtorens, door modderpoelen, mul zand, door buizen kruipen en nog veel meer. Je kunt kiezen uit verschillende afstanden naar gelang je leeftijd en bij de jongsten moet er wel een begeleider meelopen. Bo deed mee bij de boeven en mocht meelopen met de moeder van een vriendje. Nou ze deden het super goed en na afloop hadden ze de medaille dubbel en dwars verdiend.