Vroeg uit de veren !

 

Je hoeft natuurlijk niet zo vroeg op te staan, daar kozen we zelf voor, maar wij vinden dat fijn. Het ontbijt is tenslotte verkrijgbaar tot 11.00 uur op dit  jaarlijkse filmfestival met ontbijt en overal ook nog op tafeltjes,  filmblikken met Paaseitjes. 

Dit jaar was er een motto, namelijk, EEN BLIK OP DE WERELD. Met film kijken verbreed je de blik op jezelf, je nabije omgeving en op de wereld. Films kijken laat ons namelijk vanuit andere perspectieven naar het leven kijken en kan ervoor zorgen dat we de wereld op een andere manier gaan zien. Vandaar dat we films konden kiezen uit bijna elk continent van de wereld (tekst folder).

Een film was er uit Azië, uit Zuid Amerika, Noord Amerika, Europa en wij kozen THE BLUE CAFTAN, een film uit Afrika. 

De film begon om 8.10 uur, op een heel rustige manier en dat zou trouwens heel de film zo blijven. Maar plotseling werd er geroepen, is er een dokter in de zaal en ook, is er iemand die kan reanimeren. Dan weet je even niet wat er gebeurd, iedereen keek naar boven, daar kwam het geluid vandaan. Het was natuurlijk donker , dus werd er geroepen licht aan, doe het licht aan. Toen het licht aanging werden we allemaal verzocht om rustig de zaal te verlaten, kortom na ± 20 min stonden we weer buiten. Twee ambulances arriveerden en voor ons was het wachten hoe het verder zou gaan. We zaten in het restaurant en hadden nog een croissant en hebben nog koffie gedronken. Het duurde zolang dat men niet meer verder ging met de film, maar deze zou ook nog om 10.40 uur vertoont worden en wij besloten om toch maar te blijven, want het stukje wat we gezien hadden, had ons nieuwsgierig gemaakt. We zijn niet naar huis gegaan, maar wel even een wandelingetje gaan maken. We hopen dat het met degene die onwel was geworden, goed is afgelopen, want het zal je maar overkomen.

Wat de film betrof, we zijn blij dat we zijn gebleven, een prachtige film.

In The Blue Caftan toont regisseur Maryam Touzani dat liefde verschillende vormen kan aannemen. De fenomenale acteerprestaties van Saleh Bakri en de Belgische Lubna Azabal zorgen samen met de prachtige cinematografie voor een aangrijpende, warme en universele film. Halim (Saleh Bakri) heeft samen met zijn vrouw Mina (Lubna Azabal) een traditionele kaftanwinkel in de medina van Salé, Marokko. Zijn authentieke handwerk levert schitterende kaftans op. Hun hele huwelijk lang leven ze al met een geheim, maar desondanks heeft het echtpaar een enorme genegenheid voor elkaar. Mina's ziekte en de komst van Youssef, een nieuwe leerling die het vak wil leren, zorgen ervoor dat dit fragile evenwicht onder druk komt te staan. Verenigd in hun liefde, helpen ze elkaar om hun angsten onder ogen te zien. 

Deze tekst stond op de folder van de FilmLiga, maar hun bronnen waren: Filmtotaal, NRC, Volkskrant, Trouw, VPRO.  De foto van de hoofdrolspelers stond ook op de folder, maar aangezien die wat donker was, heb ik deze gehaald van internet.