ROSE.

 

De laatste film die we zagen, voordat de vrijwilligers van de Filmliga stopten vanwege het zomerreces. Niet dat ze dan gaan zitten duimendraaien hoor. Zij gaan in de zomermaanden door met het selecteren van films, om ons weer te verrassen met de pareltjes uit het grote aanbod.

De film ROSE, was in mijn beleving de allermooiste van het afgelopen seizoen. Begrijp me goed, het hele seizoen werden er prachtige films getoond, maar deze, geweldig !

In de film ROSE stappen we met Ellen en haar echtgenoot Vgn in een groepsreis per bus richting de Franse hoofdstad. Ook Ellens zus Inger (Sofie Gräbøl) gaat mee. Inger lijd aan schizofrenie en woont in een inrichting. Daar leidt ze een vrij normaal leven, maar is gevoelig voor (teveel) prikkels. Inger kan precies zeggen wanneer ze schizofreen werd. Ze was net 18 toen haar grote liefde  Jacques, een oudere, getrouwde Fransman, haar dumpte in... let wel, hartje Parijs.

Je vraagt je dan af of het wel handig is om haar met zo'n busreis mee te nemen, maar Ellen vind dat dat moet kunnen. Ze mag weleens normaler worden behandeld, niet steeds aan de antidepressiva, ook niet steeds maar makkelijk in een rolstoel of om de haverklap haar overbezorgde moeder bellen.

Met veel gevoel draagt regisseur Niels Arden Oplev er zorg voor dat in zijn film realistische mensen worden neergezet. Hij baseerde zijn scenario op eigen familie ervaringen met één van zijn zussen. De rol van de schizofrene Inger mocht natuurlijk geen karikatuur worden.

Natuurlijk waren er spanningen zelfs angstige, maar ook zeker vertederende momenten, bewonderingswaardige en liefdevolle momenten, grappige ook, dat zeker. Onvoorspelbare momenten, nou ja er was veel om van te genieten en Inger speelde, zoals men dat zegt "de sterren van de hemel". 

Misschien zagen jullie de film al, maar zo niet, het echt een aanrader. Je loopt met een glimlach en een blij gevoel de bioscoop uit.