Geduld is een schone zaak.

Twee zakjes met bollen kocht ik van de Allium Christophii. Tien bollen in elk zakje en ze zijn ook allemaal opgekomen. Ik had ze in twee grote potten gepoot. Afgelopen zomer stonden ze volop te bloeien en kregen héél veel bezoek van bijen, echt mooi om te zien.

Ook toen ze helemaal verdroogd waren, vond ik ze nog mooi. Heel decoratief in een grote glazen vaas en een had ik er onder de stolp gelegd. Een foto daarvan maken viel nog niet zo mee, door al die weerschijn in het glas, maar deze kan ermee door. Er zal best een methode voor zijn, maar ik ken die niet. En nu staan de gedroogde bloemen nog steeds in de vaas, op een na, want die heb ik verknipt en met heel veel geduld deze Mandala van gelegd. Ja, met écht veel geduld, want de stekeltjes hadden de neiging om steeds met elkaar in gevecht te raken. Toch kreeg ik het voor elkaar en nu ligt het werkje op tafel te pronken, voor zolang het duurt ! Trouwens, de bollen staan nog steeds in de pot en komen alweer op.