VROUW.

 

Ik weet eigenlijk niet meer waarom ik bij dit artikel ben gekomen, waarschijnlijk was ik op zoek naar wat anders en kwam toevallig hierbij uit. Heb er toen een screenschot van gemaakt omdat het me aansprak, maar had nog nooit van haar gehoord. Nu is deze week bij de: Creatieve uitdaging Conny's quilts en creaties, het woord : VROUW en dus ga ik haar eens in het zonnetje zetten.

Haar naam is Mien van Bree, geboren in Loosduinen, 24 april 1915 en het vierde van vijf kinderen in een tuinders gezin. Ze was wielrenster, maar niet zomaar een. Zij was pionier van het vrouwenwielrennen in Nederland. Fietsen was al vroeg haar grote hobby en om te trainen en haar snelheid te toetsen joeg ze achter bussen aan. Lijkt me niet zonder gevaar, maar men had, zeker ook als vrouw, niet die faciliteiten van tegenwoordig.

Haar talent werd opgemerkt door buurman Piet Moeskops, vijfvoudig wereldkampioen sprint (1921-1926). Hij motiveerde haar om haar wielertalent verder te ontwikkelen. In 1931 stichtte zij, samen met enkele vriendinnen, de Haagse damesrennersclub Vooruitgang Is Ons Streven (VIOS) een van de eerste Nederlandse vrouwenwielerclubs. In het Nederland van de jaren 1930 werd afgekeurd dat meisjes op een racefiets stapten, maar Mien had daar maling aan. Aangezien de Nederlandse Wielrenunie fietswedstrijden voor vrouwen niet toestond, week van Bree uit naar België, waar wél door vrouwen kon worden gekoerst. Daarbij fietste zij vroeg in de ochtend van Loosduinen naar België, om in de middag een wedstrijd te rijden. Ze heeft er heel wat voor moeten doen en in 1936 ging ze in Aalst wonen. Ze ging werken in café 't Houten Hand. In een kamer boven het café woonde ze samen met collega wielrenster Maria Gaudens. Zij nam deel aan sprint, lange afstand, koppel en tandemwedstrijden op de baan. In 1934 werd zij derde tijdens het wereldkampioenschap wielrennen en in de jaren 1935-1937 eindigde zij als tweede. Daarbij werd zij telkens verslagen door de Belgische Elvire De Bruyne. In 1937 liet Elvire zich in de burgerlijke stand inschrijven als Willem Maurits Debruyne, van het mannelijk geslacht. Moet heel wat zijn geweest in die tijd.

Na het wegvallen van haar grootste concurrente kon Van Bree naar de top doorstoten. Haar eerste overwinning behaalde zij in 1937 tijdens de Europese kampioenschappen wielrennen. In 1938 werd ze de eerste vrouwelijke wereldkampioen van Nederland. Een geweldige prestatie als je het mij vraagt, maar kijk aan wat er in de Nieuwe Tilburgse Courant stond "Zouden onze vrouwen niets beters te doen hebben ?". Andere tijden waren dat !

Het uitbreken van de Tweede Wereldoorlog betekende het einde van haar wielerloopbaan. Zij ging werken als verpleeghulp in de psychiatrie. Daarnaast had zij de zorg voor haar ouders. Na de dood van haar moeder in 1952 verzorgde zij haar vader, tot zijn dood in 1959. Haar fiets bleef werkeloos in haar slaapkamer gestald. Op 4 augustus 1983 werd zij, op 68-jarige leeftijd, dood gevonden in haar woning.

In 2015, haar honderdste geboortejaar, heeft de gemeente Den Haag een fietspad in Loosduinen naar haar vernoemd: het "Mien van Breepad.  
Brug 1778 in Amsterdam-Noord is naar Mien van Bree vernoemd.
Op 24 maart 2016 verscheen het boek Mien, een vergeten geschiedenis, van schrijfster Mariska Tjoelker.
Toch ten lange leste nog een eerbetoon aan deze doorzetter, die gelukkig fijne jaren heeft gehad met haar, zei het korte, wieler carrière.

Om toch nog even creatief bezig te zijn, maakte ik deze ansichtkaart.  

Een lang blog geworden, maar dat komt omdat ik heb gemerkt dat een link ergens naar toe, ook wel eens niet meer werkt. 

(bron wikipedia)