Wat gebeurd er als een keurige, klassieke dirigent terecht komt in het bonte gezelschap van een plaatselijke dorpsfanfare ?
En Fanfare volgt Antoine Thibaut (Benjamin Lavernhe), een talentvolle dirigent van een gerenommeerd klassiek orkest. De ontdekking dat hij een jongere biologische broer heeft, veranderd zijn leven volledig. Zijn broer Jimmy (Pierre Lottin) werkt als schoolkantinemedewerker in het Noord-Franse Walencourt, deelt zijn tijd tussen zijn trombone in de lokale fanfare en zijn eenvoudige dagelijkse bestaan. Toch zijn er ook overeenkomsten: Antoine en Jimmy delen een diepgewortelde liefde voor muziek die verder lijkt te reiken dan genetische banden.
Emmanuel Courcol gebruikt muziek als metafoor voor menselijke verbinding. In plaats van een simpele feel good movie levert hij een gelaagde kijk op vooroordelen.
Ik nam deze tekst over uit de folder, maar ik kan wel zeggen dat de film veel en veel meer is dan je hier uit de beschrijving kunt halen, je zou willen dat men in het dagelijks leven ook zo met elkaar omging. Ik heb de meeste tijd zitten kijken met een lach op mijn gezicht, maar ook met tranen in mijn ogen en dat heb ik zelden. Ik vind het een aanrader, mijn man ook en we gaven alletwee de hoogste waardering.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten