Kunstklas

Mijn oppaskind, van al weer heel veel jaren geleden, nodigde me uit om te komen naar de eindexamenexpositie van haar kunstklas in het Willibrord Gymnasium in Deurne. We hebben wat afgeknutseld vroeger, van de gebruikelijke muizentrapjes, knip en plakwerkjes tot aan vele volgeschilderde vellen papier. Vaak lagen de vensterbanken vol ( het moest allemaal drogen ) als papa en mama thuiskwamen. Gisteravond lag, stond, hing alles ook vol. Er was zó véél te zien, ( dit bijv of dit ), eigenlijk teveel voor een avond. Foto's, film, schilderkunst, hangende objecten en objecten van klei, alles heel gedegen voorbereid zoals we konden zien in de dummy's.
Bij binnenkomst kregen we een boekje waar veel leerlingen hun ervaringen van de afgelopen jaren hadden verwoord en daaruit bleek dat er veel geploeterd was, er kwam veel denkwerk aan te pas, dingen mislukten, men moet een doorzetter zijn, maar er was ook een grote saamhorigheid, veel praten met elkaar, samen oplossingen zoeken. Maar bovenal was er het plezier, jezelf helemaal verliezen in de kunst, de tijd vergeten.
Het was mooi om te zien, ik heb ervan genoten.