Er waren eens....... drie boomhutten !

 

Het was al een hele tijd geleden dat we de Maas en Waalroute hadden gereden, lockdown, horeca gesloten, weet je nog ? Afgelopen vrijdag was het weer zover, prachtig weer en terrassen open zodat je ook fatsoenlijk naar het toilet kunt. Als ik er goed over nadenk, dan is dat eigenlijk het enige wat ik in heel de coronatijd heb gemist. Je kunt wel 'n keer de bosjes induiken, maar daar had ik afgelopen winter écht totaal geen zin in. Maar goed, er was een nieuwe boomhut gebouwd langs de route, mooi hoor in die oude knotwilgen.

Er stond een groepje schapen onder de boomhut, maar toen ik de foto ging nemen, namen ze de benen. Nou ja ze mogen toch nog wel op mijn blog hoor. Een eind verder, weer een nieuwe boomhut, men is actief bezig geweest daar langs de dijken. Ook een mooie hoor, helemaal om enkele boomstammen heen gebouwd. En dan zeg je misschien hé, het zouden er toch drie zijn, tja maar DEZE BOOMHUT , ook op de route, had het loodje gelegd. Jammer maar helaas, het zat er ook wel aan te komen hoor. Ach wie weet komt er wel weer een nieuwe, we houden het in de gaten.

Crea 2021 - Alfabet - week 11 - K - Katoen.

KATOEN
, een hele mooie plant vind ik het. Bij onze dochter stond in een vaas zo'n tak en die kon ik even gebruiken om foto's van te nemen. Ze had nog een paar losse bollen liggen ook en die mocht ik uit elkaar pluizen. Toen ik de katoenbol uit elkaar ging trekken, om in te plakken, merkte ik dat er harde pitjes in zaten. Die pitjes heb ik er uitgehaald, veel te dik om in te plakken, maar heb ze rechtsonder op de bladzijde gelegd om te laten zien, evenals het omhulsel (linksboven) waar de katoenbol in zat. Ik vraag me af of dat het zaad is en of ik daar een plantje uit kan laten groeien. Tussen de héél oude kaartjes stopwol, nog van mijn moeder geweest, vond ik ook een kaartje splijtkatoen, geen idee wat ze daar mee heeft gedaan, maar voor mij kwam het nu van pas. Het zal toen vast nog geen FAIRTRADE katoen zijn geweest en Joost mag het weten hoeveel kinderarbeid daar aan te pas is gekomen. Gelukkig wordt daar wat aan gedaan, al is het nog lang niet de wereld uit. Bij de twee linken vind je informatie (Bron Wikipedia).

Verjaardagsbloemenmandala.

In tegenstelling tot gisteren, toen we nog heerlijk hebben gefietst, zaten we vandaag heel de dag binnen, regen. Wat zou ik nu eens gaan doen, nou de bloemen, die ik meer dan drie weken geleden kreeg met mijn verjaardag, stonden er nog steeds. Nou ja, niet allemaal natuurlijk, want ze kregen elke week schoon water en dan vielen er steeds weer enkele af. Weet je wat dacht ik, tijd voor een Mandala, echt weer ervoor. Dit is het geworden en nu staat er nog één vaasje met de allersterkste op tafel.

 

4000 km.

Toen we vanmorgen op de fiets stapten was het nog wat mistig en ook wel fris, maar na een uurtje werd het beter. We dronken koffie bij onze favoriete molen en  bij het bakhuis aldaar, sloegen we weer meel in om brood te bakken.

We fietsten verder en langs het kanaal genoten we van de, in volle bloei staande Brem, of Poppenschoentjes, zoals mijn vader die altijd noemde. We hadden een lunch besproken, traditie hè en daar hing dit leuke bordje. Zal even de vertaling erbij geven.

Als 't zonnetje schijnt, dan zitten wij hier

met limonade, 'n wijntje of bier.

En als 't wat regent, dan valt dat niet op

want we hebben hier 'n dakje boven onze kop.

Hier pakken/nemen we koffie of thee

met 'n koekje

We praten/kletsen of lezen 'n boekje.

Hier rookt de barbecue, hier is 't goed toeven.

Lekker relaxen, niks moeten of hoeven

Hier zit je droog

en hier bakken we bruin

't is nergens beter als bij ons in de tuin.

Ik had dat bordje daar nog nooit eerder gezien, maar dat kon ook wel zeiden ze, want het hing eerst op een andere plek. Nu zat ik er recht tegenover dus was het niet te missen. En goed toeven was het zeker, ik zat heel gunstig met mijn rug naar een terras verwarmer, heerlijk hoor. Super lunch was het, super dag was het.

 

Fietsen over de dijk.

Langs de dijk en beneden de dijk staan mooie huizen. Regelmatig laat ik er wat van zien e laatst nam ik deze foto. Het metselwerk, met de lichtgekleurde stenen trekt altijd mijn aandacht, maar toen we thuiskwamen en de foto dichterbij haalde zag ik dat er bij de voordeur ook versiering zat. Was me eerst niet opgevallen want de foto is genomen vanaf de dijk en tussen het huis en de dijk ligt een grote tuin. 

Een hond kwam blaffend de tuin in hollen toen hij ons zag staan en even later zijn bazin erachteraan. Zij blafte niet hoor, maar vertelde dat ze hier pas enkele jaren woonde en het erg naar haar zin had. Nou ik kon dat wel begrijpen, een heerlijke plek.

Even verderop zagen we deze leuke ijsco kar staan. Nu denk je misschien, wat eenzaam staat hij daar, maar aan de andere kant van de dijk was een terras en daar was men druk in de weer om alles in orde te maken voor de opening, na lange tijd, om twaalf uur. 

 

Crea 2021 - Alfabet - week 10 - J - Judaspenning.

Toen ik klaar was met mijn vorige blogbericht, waar ik schreef dat we onderweg regelmatig judaspenning in bloei zagen staan, schoot het me ineens te binnen dat dit de letter is waar we deze week wat mee moeten doen. Maar ja, wat dan ? Borduren, tekenen, plaatjes zoeken en een collage maken, nee niks van dat al. Er stonden hier nog wat takken van vorig jaar in een vaas plus er lagen nog wat losse 'penningen'. Enkel met Judaspenning werken werd wel saai, dus vroeg ik aan C. of hij wat rondjes voor me zou willen zagen van de droge stengel van een BERENKLAUW en ik gebruikte ook nog de droge bonen van de LATHYRUS. Het is een overblijvende Lathyrus en de zaadjes daarvoor kreeg ik een paar jaar geleden van Ageeth, HIER kun je er wat over lezen. 

De plant dankt zijn naam aan de droge tussenschotten van de hauwen die op zilveren penningen lijken. Judas Iskariot verraadde Jezus voor 'dertig zilverlingen', de klassieke benaming uit de Statenbijbel. Volgens sommige volkslegenden zou Judas toen hij zich verhing de zilverstukken onder zijn galg hebben laten vallen of hebben weggeworpen, daaruit zou de judaspenning gegroeid zijn. (bron Wikipedia)

Nou en dit is wat ik met de Judaspenning en de rest van het droge spul heb gemaakt, voici een mandala.

Vandaag.

 

Het is 's-morgens nog best koud op de fiets, maar vandaag.......heerlijk. We fietsten vanmorgen om negen uur zomaar weg in ons fiets shirt, niks fleece jack, handschoenen of muts. We gingen naar een van onze lievelingsterrassen en onderweg kwamen we een paar dinge tegen die we eerdere keren nog niet zagen, zoals dit houten manneke. Volgens mij is hier de tuin pas veranderd, vandaar natuurlijk. Nog een houten figuur, op een plek waar we altijd stoppen om een banaan te eten, dus die ligt hier ook nog niet zo lang.

Wat ook opviel vandaag, was de bloeiende judaspenning, overal her en der in tuinen, maar vooral zomaar in het wild, langs de kant van de weg. Paars, maar ook wit en waar de witte staat ga ik ont houden, want die wil ik in de tuin. In het najaar er op af dus om de penningen te plukken en het zaad te oogsten.

En dan, last but not least, een mooie boomhut met hangbrug om er te komen, maar ook een touwladder hing er. Gelukkig voor ons was alles nog niet volop in het blad, anders zouden we hem zomaar hebben kunnen missen.

Watertoren 41. Berg en Dal.

 

Mook, Groesbeek, Berg en Dal, heerlijk om daar te fietsen en zeker wanneer je er dan ook nog een mooie watertoren kunt fotograferen. De watertoren in Berg en Dal is gebouwd in 1929 en heeft een waterreservoir van 110 m³ en is 37,6 m hoog. A. Busselaar en J.H.J Kording zijn de architecten. De bouwstijl is Expressionistisch en het reservoir is van het type, betonnen vlakbodem. De toren staat aan de, hoe leuk, aan de Watertorenweg (wat was er het eerst ?) en is nog steeds in gebruik voor de drinkwatervoorziening. Het water wordt betrokken uit een, op de Kwakkenberg in Nijmegen-Oost gelegen, waterreservoir, dat gevoed wordt door het water van de Berg en Dalse stuwwal. Jaren geleden onderzocht men de kwaliteit van drinkwater in Nederland. De uitkomst was dat Berg en Dal het lekkerste drinkwater van heel Nederland kent. 
Bron: Wikipedia.

Op de watertoren hangt een plaquette die herinnert aan een medewerker van het waterbedrijf, die als soldaat in de meidagen van 1940 om het leven is gekomen. Op de plaquette staat de tekst: 

Ter gedachtenis aan
J.TH.Arts
de eerste fitter-monteur
van ons bedrijf die op
12 mei 1940
op de Grebbeberg zijn
leven gaf voor het
Vaderland.

Tussen lunch en Zevenheuvelenweg.

Na de verjaardaglunch fietsten we nog een eind verder, zodat we over de Zevenheuvelenweg, bekent van de Vierdaagse, weer naar huis konden. We vinden dat altijd leuk om te doen, klimmen en zóéffff  weer dalen om met een beetje bijtrappen weer bijna boven te komen bij de volgende heuvel, gaaf hoor ! En nu, snap niet dat we het nog nooit eerder zagen, stond daar een heuse boomhut. Leuke verrassing toch, het toetje na de lunch zal ik maar zeggen ;-)

Ik weet niet of er in gespeeld wordt door kinderen, want we zagen er alleen maar enkele  kippen op het erf. 

Het zou dus zomaar kunnen dat het een haha, kippen verblijfplaats is.

Maar een ding is zeker, waar hij ook voor dient, een boomhut is het wel.

Koninklijke koekjes.

Vorig jaar liet ons nichtje zien dat ze de lievelingskoekjes had gebakken die onze koningin voor háár verjaardag had gebakken. Het recept had schijnbaar overal al ingestaan, maar ik had natuurlijk weer gemist. Moet je écht eens proberen tante Toos, zei ze. Oké doe ik een keer voor mijn verjaardag had ik gezegd. Vervolgens niet meer aan gedacht, maar gelukkig zat er laatst bij mijn weekblad een extraatje. Een Royal, ter ere van de 50ste verjaardag van Máxima. En het recept van de koekjes. Misschien heeft iedereen dat al, maar ik zet het hier nog even bij. Ik had dan wel niet zo'n mooie jurk aan dan Máxima, maar de koekjes op haar schaal zien er wel hetzelfde uit als op mijn bord hè ( of moet ik het andersom zeggen ;-)

ALFAJORES DE MAICENA

300g maizena - 200g bloem - 150g suiker - 1 tl baksoda (natriumbicarbonaat) - 2 afgestreken tl bakpoeder - het merg van een klein vanillestokje of een snufje vanillepoeder - de geraspte schil van 1 citroen - eventueel 2 el citroensap - 200g roomboter (op kamertemperatuur) - 4 eierdooiers - 1 tl cognac.
Nodig voor de vulling: dulce de leche (1blikje - 397g - gecondenseerde melk - geraspte kokos.

BEREIDING.
Verwarm de oven voor op 160º C en bedek een bakplaat met bakpapier - roer in een kom de maizena, bloem, suiker, baksoda, bakpoeder, het vanille-merg en de geraspte citroenschil door elkaar.
voeg vervolgens de zachte boter, eierdooiers en cognac toe en kneed met je handen tot een stevig deeg. Vorm een bal en laat dit in een kom een uur rusten. Lukt het vormen van een bal niet, voeg dan 1 of 2 eetlepels citroensap toe.
Rol het deeg uit met een deegroller en steek met een glas of een koekjesvorm rondjes uit het deeg. 
Kies voor rondjes met een diameter van ongeveer 4 centimeter en een halve centimeter dik.
Leg de rondjes op de bakplaat, maar niet te dicht tegen elkaar en bak 10 tot 12 minuten tot de koekjes licht verkleuren. Laat ze vervolgens afkoelen.
Smeer een laagdulce de leche op een koekje en plak een ander koekje hier bovenop. Rol de plakkerige zijkanten van het samengestelde koekje door de kokosrasp.                                                                         NB: Zo maak je dulce de leche - zet het gesloten blikje in een ruime pan en giet er water bij zodat het blikje onder water staat. Breng het water aan de kook, zodra het kookt het vuur laag zetten zodat het water net tegen de kook blijft. Laat 3 uur zo pruttelen en daarna volledig afkoelen.

Lekker hoor !

Jarig.

Gisteren was ik jarig en aangezien er, net als vorig jaar, niet veel visite kan komen hebben we het samen gevierd. Hoe dan ? haha, met een fietstochtje. We reden naar Groesbeek en daar had manlief een lunch gereserveerd. Een heerlijk groot terras was hier aan de achterkant van het HOTEL, waar je écht lekker royaal kon zitten. Het was niet zo superwarm, dus hij had een plekje gereserveerd op de veranda waar ook warmtelampen hingen, heerlijk !

Nou de lunch was heerlijk, de bediening vriendelijk, maar we hadden ook niet anders verwacht. Het meisje dat ons bediende was ook blij dat het terras weer open was. Het hotel zal toch wel gasten hebben gehad, maar het was toch allemaal anders geweest dan normaal.

Voor ons kwam de opening wel op een juist moment, niet dat we er naar hadden gesmacht hoor, want onze Corona rondjes waren ook leuk. Maar nu het dan toch weer kon hebben we er van genoten. Een fijne tocht was het, waar we nog een paar leuke dingen zagen, maar daarover een andere keer. Bij thuiskomst lag er verjaardag post op de mat en daarna werden er nog bloemen bezorgd. Een hartstikke leuke dag, die we afsloten met een heerlijke aspergemaaltijd, wat wil je nog meer!