Leuke plekjes.

Zoals altijd is fietsen met Ellen heel leuk. Zij weet altijd leuke plekjes om even af te stappen en wat te bekijken. Niet iets spectaculairs ( of eigenlijk toch wel ) maar meestal wel iets in de natuur wat ik nog niet eerder zag. We gingen op pad en er scheen een wazige zon die, zoals we dachten ( en hoopten ) zo wel door zou breken. Hij had een aparte kleur, de lucht was wel lichter dan op de foto, maar we vonden alletwee dat het er vreemd uitzag en het bleef zo heel de dag. Op het journaal 's-avonds werd verteld dat het te maken had met woestijnzand en de bosbranden in Portugal ( dit was op 17 oktober maar vanwege de p.c problemen kan ik dit nu pas posten )
Maar nu wat Ellen me liet zien. we stopten in het plaatsje Eerde bij een tuin,  er was een grote waterplas, heel veel wilde planten, een mooie vlindertuin en een oeverzwaluwwal. Als Ellen me er niet op had gewezen dan was ik er zo aan voorbij gelopen. Er zaten her en der gaatjes in de wand ( waar de zwaluwen nestelen ) , niet zo heel veel maar ik vond het toch leuk om te zien. Ze vertelde dat er in recreatiegebied HEMELRIJK ( waar we, man en ik, vaak langs fietsen ) ook zo'n wal is dus daar zullen we nog  maar eens een kijkje gaan nemen.
We kwamen ook langs een hop veld, dat er nu wat kaal bij lag omdat de oogst al binnen was, maar het zal wel mooi zijn geweest toen alle bellen er aan hingen. Moet ik dus ook nog eens terug. Verder hebben we lekker bijgekletst, heerlijk geluncht en besloten om in het voorjaar weer een nieuw tochtje te maken.
N.B: ik zag dat de tekst op het bord moeilijk te lezen is dus hier tik ik hem even uit.
HOPBELLEN, zo worden de inwoners van Schijndel genoemd. De hopteelt was nagenoeg verdwenen maar sinds kort weer nieuw leven ingeblazen.

ODE AAN DE HUMULUS LUPULUS>

Er is weer hoop op hop in het Wijbosch-
broek waar hopman Martien mest en dieft
en plukt, 't Vurste Puthorstje heet zijn werk-
veld. Staken tillen bellen naar de lucht.

Hop, hop, schiet op ! was Schijndels bede
in een ver verleden toen Sint Rochus nog
de pest te lijf ging, met zijn zegen ook de
streken van de hopduvel te weren zocht.

Nu stuurt een lieve heer zijn beestjes eropaf
want kwetsbaar blijven ranken van een plant
die almaar met de zon mee naar de hemel wil
maar naast de rooie spin veel last van luis heeft.

Als in de herfst de oogst gevierd wordt
- hopfalderiere, hopfaldera - kun je zelf
als rank tot boven in een hemelhoge staak
wie trekt er aan de bel, wie duvelt naar omlaag ?

O. Schijndelnaar, behoud de vrucht waarnaar
je bent vernoemd want ze verlicht het ongemak
van lijf en geest, en mocht je naar het leven
dorsten, grijp dan naar de hop, Servattumus !

Victor Vroomkoning.