"Creëer een Collage", de negende.

 

Meestal doe ik best lang over het maken van een collage, maar deze keer ging het snel. Misschien krijg ik er na deze negen weken meer handigheid in, zou het dat zijn, of waren dit gewoon makkelijke woorden. 

TURQUOISE was niet zo moeilijk, ben naar de bouwmarkt gegaan en heb kleurkaartjes meegenomen van verf. Allemaal hikkend tegen het blauw groen aan, wat turquoise natuurlijk is. Ik was al bezig om rondjes te ponsen voor kerstkaarten, dus heb ik er ook enkele gedaan in deze kleur.

 KWASTEN was ook geen probleem, we hebben de laatste tijd veel geverfd, wou die kwasten fotograferen, maar ik heb er toch maar een bestaand plaatje voor gebruikt, minder omslachtig.

TULPEN, vond ik in het blad Tuin & Zo, het lentenummer van dit jaar, mooi toch en lekker knipwerk was het.

TEVREDEN ben ik ermee, het hoeft niet altijd moeilijk te gaan. 

Ben benieuwd naar de collages van de andere deelnemers, jullie ook, kijk dan HIER bij Conny, die dit alles heeft georganiseerd.

Nieuwe locatie.

Al jaren worden er in Oss vluchtelingen opgevangen. De opvang locatie was tijdelijk gevestigd in het voormalig Belastingkantoor. Dat zou gaan verdwijnen, dus er moest wat anders komen en dat gebeurde ook. Deze nieuw gebouwde vluchtelingen opvang, werd vrijdag 8 november, onder grote belangstelling officieel geopend, biedt ruime, goed uitgeruste faciliteiten en vormt een belangrijke stap voor de gemeente om vluchtelingen een veilige, gastvrije plek te bieden.

De opening werd bijgewoond door zo'n 1000 belangstellenden. 

Bewoners van de opvang hadden speciaal voor de open dag zelf hapjes bereid en boden die vol trots aan en maakten, voor zover dat ging een praatje.  

Wij als bezoekers kregen rondleidingen door de gebouwen en konden met eigen ogen zien hoe de nieuwe  faciliteiten zijn ingericht. Heb nog even staan te praten met vrijwilligsters die er taallessen gaven en ook zij waren maar wat blij met deze plek. Er is een spelletjes lokaal een gezamenlijke huiskamer, gezamenlijke keukens, want men mag niet op de eigen kamers koken ivm brandveiligheid. Een ruimte is ingericht als kledingwinkel en om daar kleding te kunnen halen krijgt men bonnen. Net als bij de kringloop kan men hier ook kleding brengen. We konden ook nog in een kamer kijken, want je snapt wel dat je niet zomaar bij de bewoners overal naar binnen kan lopen. Buiten is er een speeltuin voor de kinderen, want er verblijven hier veel gezinnen, waar ook de kinderen uit de buurt welkom zijn. De nieuwe opvangplek wordt de komende tijd verder ontwikkeld en biedt plaats voor 500 vluchtelingen, zowel Oekraïners als COA-asielzoekers. Oss mag best trots zijn dat men dit heeft kunnen realiseren, met dank natuurlijk aan de inzet en steun van alle mensen van Thuis in Oss en het grote aantal vrijwilligers.

 

"Creëer een Collage", nummer 8.

 

We fietsten vorige week en toen w onderweg onze banaan stonden te eten, zag ik tussen de struiken deze bol knoppen,

Er stond een eikenboom en nog een andere struik, maar daar hoorden deze knoppen niet bij.

Ik brak de twee takken af, meer waren er niet met knoppen en zou thuis wel kijken wat het zou zijn.

Nou, als dat geen toeval is, dan weet ik het niet meer, want mijn app melde dat het de knoppen van een HIBISCUS zijn.

Enkele weken geleden fotografeerden we in een museum een blauwe STOEL van aluminium, die gevouwen was tot een strik en bewerkt met METALLIC lak.

Voor de achtergrond vond ik een blauw kunstwerk, wat prima bij de stoel past en me tegelijk deed denken aan de ZEE.

Toen schoot opeens het lied van Toon Hermans in mijn hoofd. Mediterrane, zo blauw, zo blauw, grrr, een oorwurm dus.

Ik vond nog een plaatje van de drie-urenbloem (Hibiscus trionum) die eenjarig is. Zoals de naam al doet vermoeden, bloeit elke bloem maar een paar uur.

Vond het niet moeilijk deze keer, het was zo gepiept.

Het rondje linksboven en het rondje linksonder, zijn geponst uit zilverpapier. In het echt glanst dat mooi, maar nu op de foto is er jammer genoeg niks van te zien. Nou ja, je kan niet alles hebben !

HIER, bij Conny zie je wie er nog meer aan de uitdaging meedoen.

"Creëer een collage", no 7.

Wat een gezoek naar plaatjes elke week en weet je hoe dat komt ? 

Vorig jaar, na de ellende met het lekkend dak, moest daarna ook alles opnieuw geschilderd worden, dus ook veel meubels worden verzet en toen ben ik ook flink in de kasten aan het opruimen geweest. 

Met mijn knutselspullen, met tijdschriften weg doen, maar ook alle plaatjes die eerder al verzameld waren of zelfs al uitgeknipt en gesorteerd, ik had alles weggegooid. 

Ik had het idee dat ik het allemaal niet meer nodig zou hebben, totdat.....nou ja !

Maar goed, ben toch weer met de uitdaging van Conny mee gaan doen en deze keer, links in beeld, de vier woorden van deze week.

Ik vond natuurlijk wel weer wat plaatjes. 

De kleur wit zit in de vogels en de witte hartjes maakte ik met een pons en heb ze er daarna op genaaid met de machine. 

Dat waren al drie woorden en wat het woord bloempot betreft, dat is wel duidelijk. 

Het uitknippen van de vogels was wel weer een priegelwerk, net als vorige week met de kangoeroes, maar aardig gelukt. 

Op naar volgende week, nog drie te gaan.

HIER bij Conny kun je zien wie er nog meer meedoen.

 

Welkom aan boord.

 

Enkele weken geleden gingen we naar de musical Titanic, op de planken gebracht door stichting SENTO VERO, in de schouwburg in Cuijk. Wat een prachtige uitvoering was dat en wat hebben we genoten. Top solisten, een groot koor, een prachtig symfonieorkest en dansgroep Terza.

Onder leiding van dirigent Roel Verheggen en onder regie van Gertie Mooren-van den Heuvel bracht een cast van ruim 60 zangers en spelers, allen uit het Land van Cuijk en omstreken, het verhaal tot leven over personages gebaseerd op daadwerkelijke passagiers en bemanningsleden van de de Titanic.

Het verhaal werd verteld door zes mannen die aan boord werken en drie meisjes die naar Amerika willen emigreren. Prachtig was de meeslepende muziek van het life orkest, de humor en drama, prachtige kostuums en decor. 

Bijzonder goed gespeeld, je voelde de angst en het verdriet toen het schip ging zinken en de mannen hun vrouw of vriendin naar de reddingsboten moesten laten gaan, angstaanjagend. Van de ongeveer 2200 personen aan boord (passagiers en bemanning) overleefden er slechts 700 de ramp. 

Complimenten voor iedereen die aan de musical mee heeft gewerkt, de cast, het orkest de koorleden de dansgroep, geluid, decor en rekwisieten, kleding, grime, handen achter de schermen, fotografie en visuals. En voor ons was dit alles nog extra leuk, omdat onze schoonzoon, die normaal zingt bij de groep Easy & Free , op uitnodiging, een mooie rol had in deze musical.

"Creëer een collage", de zesde.

 

Eerst had ik bedacht om met deze attributen wat te gaan doen, want de vier woorden zijn deze week, ROOD - KORRELIG - LOPEN - KANGOEROE. Omdat we de laatste tijd veel geschuurd en geschilderd hadden, mijn schuurblok rood was en het schuurpapier korrelig kwam ik al 'n end dacht ik, maar nee dat is het toch niet geworden. Dat schuurblok zat me steeds in de weg, dus weg ermee. Dan maar concentreren op lopen, nou daar vond ik snel een foto van in ons bestand. Ons gezin aan de wandel en kijk nu hoe leuk, de kangoeroes hadden er ook zin in. goede schoenen om te lopen is natuurlijk een 'must' en het schuurpapier is, evenals het zand, korrelig. Met de spaghettimeter en de rode pen werden de rondjes getekend en het rood zit ook nog in de schoenen.

Dit is het resultaat en begint het verzamelen weer voor de volgende uitdaging. 

Bij CONNY, die dit heeft bedacht, kun je zien wie er allemaal meedoen.

"Creëer een collage", no 5. op de helft.

 

In het weekend waren we in het tuincentrum, moest nieuwe tuinhandschoenen hebben en potgrond. Deze violen zag ik staan en nam die ook meteen maar mee, want PAARS is de kleur deze week, had nog geen enkel idee wat ik ermee moest, maar dan had ik vast iets. Nou, dat iets is dit geworden, KOP EN SCHOTEL was geen probleem, want mijn man fotografeert die die al jaren. Ik vroeg hem om enkele van zijn "koffiekopjesproject" op een kaart te zetten. POES dat lukte ook wel en voor de achtergrond was ik eerst links begonnen, maar dat stond me niet aan. Ik vond nog een lichtere kleur papier en het donkerder stuk om daar op te plakken frommelde ik op wat wel een mooi effect geeft. En toen kwamen de viooltjes ook nog van pas. Dit is mijn ietwat bescheiden collage van deze week, maar in alle BESCHEIDENHEID, durf ik toch te zeggen, ik ben tevreden met het resultaat.

HIER bij Conny die dit heeft bedacht, kun je zien wie er nog meer mee doen.

Gewoon lekker gefietst.

Gisteren profiteerden we van het mooie weer, eergisteren ook, maar toen op een andere manier. We zijn namelijk ons huis aan het schilderen en om te schuren en te schilderen is droog weer wel noodzaak en om te fietsen wel prettig natuurlijk. We kiezen onze dagen en wisselen het af. 

En dan vind je opeens zo'n cadeautje in de berm. We zagen de afgelopen tijd al wel paddenstoelen, maar dat waren allemaal van die bleekneusjes, ook mooi hoor, maar die hadden we al zo vaak gefotografeerd, deze knalde er echt uit. Groot waren ze ook, de grootste was denk ik tussen de 15 en 20 cm doorsnede.

Op de derde foto staat een andere soort, ik ken ze geen van allen hoor, maar die worden wel lekker gevonden zo te zien. ze waren nogal aangevreten. Vandaag heerlijk in de tuin gerommeld en een struik gesnoeid om beter bij het schilderwerk te kunnen, morgen weer op de fiets, tja conditie moet ook op pijl blijven !

 

"Creëer een collage", vier.

 

Ik val maar meteen met de deur in huis, dit is het resultaat van de vier woorden die we kregen deze week. BURNT SIENNA (= roodachtig bruin) dat had ik toevallig nog over van een schilders cursus en ik rolde die kleur uit op de Gelli Plate. Je ziet een rand ervan achter de kaart. Ik zocht plaatjes voor het woord KOUD en kwam steeds uit bij sneeuw en toen ik dus in die kaartenbak aan het snuffelen was, zag ik deze tekst ertussen liggen. kwam goed van pas voor het woord SCHRIJVEN. Het vierde woord was KIND, nou is duidelijk. Klaar zou je denken, maar omdat het ongemerkt een kerstkaart is geworden, kreeg ik zo'n zin om door te gaan en zit ik nu helemaal in die sfeer.

Rechts mijn tweede kaart ook alle vier de woorden gebruikt, alleen voor het SCHRIJVEN moet je bedenken dat dat gebeurd binnen in de kaart, wanneer ze verstuurd worden.

Ik gebruikte Burnt Sienna en Napels geel door elkaar.

Nog twee kaarten, ik zit er lekker in en dat komt goed uit, want binnenkort komt een vriendin hierheen om samen Kerstkaarten te maken, nou ik heb al een idee.

Jammer dat de kleuren niet goed overkomen, ze zijn in het echt sprekender.

Bij CONNYSQUILTS en CREATIES kun je zien wie er nog meer mee doen. Zij heeft het georganiseerd.

"Creëer een collage", de derde.

 

De collage van deze week maakte ik op een kaart. Zou zomaar verstuurd kunnen worden in deze envelop van GOUD, maar eer het zover was....... pf. Het woord zeester was deze keer voor mij het probleem, wist niet hoe ik daar met de andere woorden één geheel van moest maken. Dat komt misschien ook wel omdat ik de kaart met de meisjes (ooit gekregen van Marthy) meteen in gedachten had voor het woord TIMIDE en dan begint het zoeken. Om van alles een geheel te maken, borrelde er een verhaaltje op in mijn hoofd.

Er waren eens twee verlegen meisjes. Vriendinnen waren het, gelukkig maar want verder hadden ze niet zoveel aansluiting bij de andere kinderen. Niet dat ze gepest werden hoor, maar ze hadden gewoon andere ideeën. Ze struinden graag in de bossen, op zoek naar van alles en nog wat. Takjes, blaadjes, veertjes, eikels, of dennenappels, want knutselen deden ze graag. Soms knutselden ze ter plekke al wat in elkaar, wanneer ze even halt hielden om van hun picknick te genieten.  Maar eigenlijk waren ze opzoek naar iets aparts, iets waar hun hart een slag van over zou slaan, iets adembenemend mooi, iets waar ze heel gelukkig van zouden worden. Op een keer vonden ze een SLEUTEL, nou die vonden ze niet elke dag in de bossen. Zou het dan vandaag gebeuren, ze liepen steeds verder het bos in, zover waren ze nog nooit geweest, wat spannend. Voorzichtig slopen ze van boom naar boom, hoorden ze nu water ? Jawel hoor, plotseling konden ze niet verder, een bosmeertje, maar wat lag daar in, ZEESTERREN ? Dat kan toch helemaal niet ! Jawel hoor, ze zagen het met eigen ogen, de sleutel had hun geluk gebracht.

Ze rekten zich uit en wreven beiden hun ogen uit. Hè, we zijn zeker in slaap gevallen en ik heb zó mooi gedroomd. Nou anders ik wel zei de ander, ik droomde...............

Door onverwachte omstandigheden ben ik vandaag aan de late kant, dus ik zal eens gauw gaan kijken bij de anderen. 

CONNY heeft dit georganiseerd en op haar blog kun je de namen van alle deelnemers zien.

"Creëer een collage", de tweede.

 Wat is koraalkleur ? Toen ik daar naar zocht kwam ik terecht bij het Pantone Color Institute, had er nog nooit van gehoord, maar zij kiezen elk jaar een kleur, die je dan in allerlei producten terugziet. Zij hebben van heel veel kleuren de waardes vastgelegd. Het systeem is ooit ontwikkeld voor drukkerijen. Het idee achter het kleursysteem is dat als je drukwerk met bepaalde Pantone-kleur laat drukken de kleur overal ter wereld hetzelfde is. Pantone-kleuren, ook wel PMS-kleuren genoemd, worden inmiddels ook in  veel andere branches gebruikt. Had even op hun site zitten lezen en zag toen heel toevallig dat de kleur van het jaar 2019, Living Coral was. KORAAL, samengesteld uit rood, oranje en roze.
De kleur van 2024 is Peach Fuzz: warmte en troost straalt het uit.

LADDER, deze zagen we jaren geleden in Museum Voorlinden, bij een expositie van Armando. HIER lees je meer over het kunstwerk.

KUNST. Het kunstwerk naast de ladder is van Elsa Visser, zij maakt beelden van lompenpapier (uit India) en moerbeipapier (uit Thailand). Een bewuste keuze. Het papier is gemaakt door mensenhanden. op een eerlijke manier en onder goede omstandigheden geschept, gedroogd, losgehaald en opgehangen. Dat vind ze belangrijk. Na het regenseizoen pelt men de bast van de moerbeiboom en het mooie is dat deze vanzelf weer aangroeit. Er is geen ingreep in de natuur nodig om moerbeipapier te maken. dat vind ze een prettige gedachten. Zelf schept ze ook papier. De journaliste die dit artikel schreef en haar beelden stond te bewonderen, moest denken aan schelpen, wit KORAAL of mysterieuze waterplanten waarvan ze het bestaan niet wist. Vanwege het woord koraal, was dit het eerste plaatje dat ik uitknipte voor deze week. het is misschien allemaal dubbelop, maar je moet wat maken, toch ?

Dan hadden we nog het woord HAND, nou daar kan ik kort over zijn. Ik vond het gewoon een mooi plaatje en zonde om er verder nog wat aan te verknippen. Alles samengevoegd en dat is het dan voor deze week.

Vijgen.

Onze dochter appte, het oogsten is begonnen, wil je ook vijgen ? Zij was al bezig met jam maken, nou ik wou zeker vijgen, heerlijk ! Ik had eigenlijk niet veel tijd, maar ik had nog een pak geleisuiker in de kast staan waarop stond te lezen: Geleisuiker speciaal, voor het maken van halfzoete jam, 1250g fruit, kooktijd 1 minuut. Nou, makkie toch en het klopte nog ook !

Meng 1250 gram (ik had 1400gram) schoongemaakt vers, rijp en gepureerd fruit met 500g Geleisuiker Speciaal.
Breng het mengsel in een grote hoge pan al roerend aan de kook.
Laat het mengsel 1 minuut goed doorkoken.
Vul de glazen potten tot de bovenrand met de hete (nog dunne) jam.
Sluit de potten goed af en zet ze 5 minuten ondersteboven.
Bewaar de jam op een koele en donkere plaats.

6 Potjes jam had ik en het smaakte heerlijk, de grootste is al bijna op. Als ik nog een bak krijg, maak ik de jam zonder vooraf te pureren, want wij houden wel van wat stukjes in de jam.

Dit is een Van Gilse  recept.

 

"Creëer een collage"

Voor deze uitdaging had ik me opgegeven. CONNY heeft het georganiseerd en het leek me wel wat voor als het herfst zou worden. Maar ja, het weer is de laatste tijd schitterend en dan kan ik echt niet binnen blijven om te knutselen. Maar geen nood, ik had een idee, want materiaalkeuze was helemaal vrij. Wij moesten hier een flink stuk van onze boom KAPPEN en laat dat nou een van de woorden zijn voor de collage van deze week. GROEN - TEGELVLOER - KAPPEN - DIER, dat zijn ze alle vier. En dan begint het verzamelen. 

Van de dikste takken haalde ik nog wat dunnere af, voor je weet maar nooit.

GROEN, dat lag er genoeg, het probleem was, wat voor dier, want huisdieren hebben we niet. Ik wou er graag zo'n grote dikke naaktslak op hebben, maanden achtereen moesten we elke dag rapen en nu ik er een nodig had, nergens een te vinden, allemaal verdwenen met dit warme weer. Ben zelfs nog gaan zoeken bij ons in de Wadi, maar niks. Deze slak met huis was de enige die ik vond, in de groencontainer.

Dit is het resultaat. Mijn collage heb ik buiten op de TEGELVLOER gelegd, het GROEN is de groene aanslag op de tegels en de blaadjes natuurlijk, de takken zijn overgebleven van het KAPPEN en het DIER is de slak. Opdracht vervuld !

 

Watertoren 196 - De Meije.

De laatste watertoren van die dag (zondag 25-8-2024). Na de torens van  Ouderkerk a.d IJssel, Moordrecht en Boskoop, nu die van Meije.

Deze watertoren is ontworpen door architecten C.B Posthumus Meyjes en J.J. van der Linden en is gebouwd in 1931-1932 door aannemersbedrijf Bollen uit Hilversum in opdracht van de pas opgerichte waterleidingmaatschappij De Elf Gemeenten naar ontwerp van ingenieursbureau Dwars, Hederik en Verhey (DHV).

Als een van de eerste torens werd deze watertoren gebouwd met het systeem van glijbekisting: telkens nadat het beton droog was geworden, werd de bekisting een stukje hoger getakeld. Dat is nog te zien aan de gelijkmatige horizontale ringen om de toren, die algemeen bekend is onder de naam Pietje Potlood of Het Zoutvat.

Hij is in bezit van drinkwaterbedrijf Oasen en heeft sinds 2001 de status van rijksmonument. 

De toren is 57,65 meter en het waterreservoir boven in de toren heeft een inhoud van 450 m³. De raampjes in de strakke gevel en een opvallende daklijst zorgen voor detaillering in het overigens typische voorbeeld van nieuwe zakelijkheidbouw

In 1977 is de watertoren gerestaureerd en werd wit geschilderd in plaats van grijs. Naar verluidt werd er duizend liter reparatiemortel en tweehonderd liter witte betonverf voor gebruikt.

Heerlijke fietstocht (83.34 km) en een mooie oogst van vier geheel verschillende watertorens. 

bron Wikipedia.

 

Op de hoek van de straat.

Op onze watertorenfietstocht, zagen we op de hoek van een straat, deze mooie muurschildering. Dus werd er gestopt om een foto te maken. Wat we toen niet zagen was die ladder. Beetje een raar gezicht nu achteraf bezien, waar zou die voor dienen. Het was zondag, we zagen niemand aan het werk en het lijkt me ook niet zo veilig voor de bewoners, of zou het nog niet bewoond zijn. Allemaal van die achteraf vragen, want toen we er waren, hadden we enkel oog voor de muur.

 
 

Watertoren 195 - Boskoop.

 

De watertoren in Boskoop is een mooie toren geweest, geweest zeg ik, want hij is behoorlijk in verval geraakt. Ik las op internet, bericht uit 2022, dat het een gebed zonder eind is en dat de gemeente en eigenaar weer in gesprek zouden gaan over de staat waarin het rijksmonument verkeert en over meerdere containers die op het terrein zijn geplaatst. Het ziet er echt niet uit, voor de omgeving niet en voor ons om te fotograferen ook niet, erg jammer.

De containers staan recht voor de deur en je kon nergens echt goed bij.

De watertoren in Boskoop is een ontwerp van architect JAN SCHOTEL en is gebouwd in 1908, had een hoogte van 32,5 meter en een waterreservoir van 150 m³. In de volksmond werd hij 'De hoge hoed' genoemd, maar die 'hoed' is er al lang vanaf. 

Er was een bewerkte dubbele entreedeur in een rondboogvormige entree, maar die is vervangen door een eenvoudige rechthoekige deur, met in het spaarveld nieuw metselwerk. Niks van te zien, verdwenen achter de containers.

Boven de deur hangt een rechthoekige natuurstenen gevelsteen met het gekroonde wapen van Boskoop.

De torenschacht bestaat uit twee geledingen. de eerste geleding wordt afgesloten door een segmentboogvormige fries van rode VERBLENDSTEEN met natuurstenen aanzet- en sluitstenen.

Gelukkig kan ik toch nog iets laten zien van de eens zó mooie watertoren en vond ik nog een zwart-wit foto van hoe het eens is geweest.

bron Wikipedia en watertorens.eu

Watertoren 194 - Moordrecht.

 

We fietsten vanaf Ouderkerk a.d IJssel vrijwel steeds over een dijk langs de IJssel en kregen de volgende watertoren al vrij snel in het vizier. Toch duurde het nog een hele poos eer we er waren, het leek wel of we er met een omtrekkende beweging naar toe moesten, maar gelukkig was er een pontje en dat voer nog ook, wat niet altijd het geval is in sommige streken. Veerdienst Gouderak, daar moesten we over, een heel vriendelijke mevrouw zat aan het roer en zwaaide ons uit.

Deze watertoren in Moordrecht is ontworpen door P.D.STUURMAN , in de stijl van de Late Amsterdamse School, als onderdeel van de Koninklijke Verenigde Tapijtfabrieken. Het fabrieksgebouw, dat in dezelfde bouwstijl werd opgetrokken, is in 1996 gesloopt. De toren is behalve bij de fabriek ook in gebruik geweest voor drinkwaterlevering aan de inwoners van Moordrecht en deed dienst als openbaar badhuis. Nou dat was toch helemaal geweldig. 

Sinds 1978 is de toren als watertoren buiten gebruik. Deze water toren heeft een hoogte van 33 meter en bevatte een waterreservoir van 100 m³. De toren is inmiddels verbouwd tot atelier met woning. Een uurwerk op een watertoren komen we niet zo vaak tegen, maar deze keer troffen we er weer een met.

Bron Wikipedia.

Watertoren 193 - Ouderkerk aan den IJssel.

Al vroeg gingen we op pad en dat was maar goed ook, want we kwamen al snel voor een omleiding te staan. Nou ja, omleiding, laat ik het zo zeggen, het was maar goed dat we nog in bekent gebied waren, want je moest zelf maar uitzoeken hoe of wat. We kwamen toch nog op een redelijke tijd bij de eerste watertoren en daar konden we gelukkig goed parkeren. De toren heeft daar vroeger veel vrijer gestaan dan nu, dat is jammer maar, gelukkig, hij staat er nog.

De watertoren is gebouwd in 1916 door Visser & Smit Hanab, heeft een hoogte van 32,50 meter en één waterreservoir met een inhoud van 400 m³. De toren is opgetrokken uit beton en ijsselsteentjes. Ik vond de uitbouw van het trappenhuis, dat boven het dak uitsteekt, heel mooi. Sinds 1980 is de toren niet meer als zodanig meer in gebruik. De huidige eigenaar is van plan om in de toren zijn kantoor te vestigen.

Boven de ingang van de toren is een gedenkplaat aangebracht en zulke dingen vind ik altijd fijn als die er nog zijn en vooral dat we ze nog kunnen fotograferen, want dat is vaak ook nog een dingetje.