Glas, glas en nog eens glas.

Zeven zeecontainers en vijftien vrachtwagens waren er nodig om alle objecten en installaties van Chihuli Studio in Seattle naar Groningen te transporteren. En toen ik dit las in het magazine van het Groninger Museum, moest ik meteen denken aan de ramp met de aangespoelde containers op de wadden. Het zal je maar gebeuren als kunstenaar dat zo'n groot gedeelte van je werk verloren zou gaan. Gelukkig voor ons was alles veilig aangekomen en hebben kunnen genieten van al dat moois. Ik houd van glas, vind niet alles mooi, maar soms doet het door de grote afmetingen toch wat met je. Sommige bollen waren zo groot als een voetbal of skippy bal.

Deze "tuin" van glas genaamd Mille Fiori, ( duizend bloemen ),beslaat een hele zaal en is bijzonder kleurrijk. Wanneer je er rondom loopt ontdek je steeds wat nieuws.

Glas tegen de hoge wanden, ik vond het schitterend. Ongelooflijk, wat een werk om zoiets te bedenken en dan ook uit te voeren. Dale Chihuli is ook heel blij met zijn team en zeker omdat hij, door een zwaar auto-ongeluk in 1976 het zicht aan één oog was verloren. Hij stuurt een team van zeventien glasblazers en assistenten aan. Vandaar ook de DUIZENDEN FAXEN die hij altijd en overal vandaan verstuurde als hij weer een idee had of iets duidelijk wou maken.
Buiten stonden ook nog wat werken en deze vonden we wel leuk, een doorkijkje naar het station. Nou en stations hadden we die dag goed kunnen bekijken, tot twee keer toe werden alle reizigers verzocht de trein te verlaten. Één keer omdat er een verdacht persoon langs het spoor was gesignaleerd en één keer omdat er een vervelende lucht in de cabine van de bestuurder hing waardoor hij onwel werd. Het is van Brabant naar Groningen toch al een "Keulse reis" dus twee keer extra wachten tot het was opgelost koste ons flink wat tijd. Maar laten we het positief bekijken, de vertragingen waren op de terugweg en gelukkig is er niks ergs gebeurd. Bovendien was de tentoonstelling de moeite waard geweest.