WIT.

 

We kwamen de bocht om en zagen opeens dit grasveld, bezaaid met iets wits. Dat "wits" bleken duizenden Madeliefjes te zijn. We stapten even van de fiets,  dit was een foto waard en dat was maar goed ook want deze week kwamen we er weer lang en bleek alles gemaaid te zijn.

Toon we daarna op een bank in de zon onze krentenbol aten, zag ik dit witte paard staan. Zou het een klim en klauterspeeltuig zijn voor kinderen ? Maar dan stond het wel op een heel rare plek. We zagen dat er af en toe mensen naartoe liepen met een papier in hun handen, denk dat ze aan een wandelroute bezig waren, dus ging ik ook maar een poolshoogte nemen. Het bleek een replica te zijn van een strafpaard. Een strafpaard is een houten strafwerktuig in de vorm van een paard voor ten uitvoer leggen van lijfstraffen. Het werd tot in de 18e eeuw in garnizoenssteden gebruikt voor het straffen van militairen die een vergrijp hadden begaan. Deze militairen werden niet door de plaatselijke rechtbank, maar door de stadscommandant berecht. Het paard, dat in het openbaar stond opgesteld, had een scherpe rug waarop de gestrafte militair gedurende een bepaalde tijd moest plaatsnemen. Soms werden daarbij de voeten verzwaard met zakjes zand. Dit witte strafpaard staat in het voormalige garnizoensstadje Grave bij de Sint-Elisabethkerk. Ook in Zwolle en Bourtange staan nog strafpaarden.

Thuisgekomen viel me ineens op dat we op dit moment wel veel wit bloeiende planten in de tuin hadden. Linksboven de bloemen van de Choisya 'Aztec Pearl', ofwel Oranjebloesem. Witte viooltjes, rechts en linksonder de bloemen van de Viburnum plicatum 'Watanabe', ofwel Japanse sneeuwbal. Ze lijken geel, maar zijn toch echt wit. Rechtsonder de bloem van de Rododendron. Net liep ik nog even een rondje in de tuin en zag dat het vingerhoedskruid dat nu gaat bloeien, dit jaar ook wit is. Verder komen dit jaar de twee Yucca's in bloei, ook wit en de Hosta zit eveneens in de knop, tja wit hè, met een vleugje licht lila, dat dan weer wel. Er komt nog wel meer kleur aan hoor, maar voor nu, vooral wit.

Andere afslag.

 

We zijn hier wel eens vaker geweest, maar dan jaren geleden. Toen was dit nog een grauwe passage, handig om doorheen te fietsen, maar dan overdag, in de avond zou ik me nog wel twee keer bedenken. Afgelopen winter kwamen we hier weer, heel toevallig, omdat we een andere afslag namen en kijk nou toch eens.

Onherkenbaar veranderd. Zeven graffiti-artiesten hebben de tunnel verfraaid met een meterslang kunstwerk. Op de wanden is een patroon aangebracht dat knipoogt naar verschillende grondlagen waar je als passant "doorheen" reist.

Er is best veel in de grond gevonden, juwelen, ijzerwerk, maar er zitten ook dieren en allerlei soorten buizen. Dat alles wordt hier in de tunnel op een speelse manier uitgebeeld.

De zeven graffiti-artiesten komen bijna allemaal uit Oss en omgeving, maar hun namen kon ik niet echt ontdekken. 

Ze gingen steeds in kleine groepjes aan de slag. Zo bleef er genoeg plek voor passerende fietsers.

Het was wel heel jammer dat, toen men nog bezig was met het verfraaien van de tunnel, het alweer was beklad door vandalen. Men heeft het toch weer kunnen verwijderen en nu ziet het er, op een paar krabbeltjes en tags na, goed uit. Tja je vraagt je tegenwoordig bij veel dingen af, waarom !!!

Het leven is goed in m'n Brabantse land.

Een paar weken geleden hadden we afgesproken voor onze jaarlijkse fietsdag, maar het zou heel de dag regenen en flink koud zijn, dus besloten we om het uit te stellen. Nou ja, er was die dag hier geen drup gevallen, maar koud was het wel. Afgelopen donderdag ging het wel door en wat waren we blij, wat een schitterend weer, heel de dag zon, koffie 's-morgens op een terras evenals de lunch. Vriendin Ellen had een mooie route gevonden die ons bracht bij de De Opwettense watermolen. Opwetten is een buurtschap in Nuenen en op de route er naartoe fietsten we regelmatig langs bermen die geelgekleurd waren van bloeiend koolzaad en wolken wit fluitenkruid.

De molen (bouwjaar 1764) is een dubbele onderslagmolen die heeft gefungeerd als koren-,olie- en zaag en volmolen. Een volmolen is een industriemolen die werd gebruikt om stof uit geweven wol te verstevigen en te verdichten door een chemisch proces dat vervilten of  'vollen' wordt genoemd. In het kleine gebouw (links) bevond zich de korenmolen en in het verleden ook de houtzaagmolen. Van de houtzaagmolen is alleen nog een deel van het drijfwerk aanwezig. In het grote gebouw bevonden zich de oliemolen en de volmolen. Alleen het aswiel is daarvan nog aanwezig. Achter in het grote gebouw was ook een verblijf voor de knechten. De molen heeft twee waterraderen. Het grootste rad, dat van de korenmolen, heeft een doorsnee van 9,3 m en is het grootste in Brabant. Het kleine rad meet 7,6 m. Het molenterrein is dagelijks toegankelijk. De molen zelf is op zondagmiddagen in bedrijf en open voor het publiek. In het grote gebouw aan de zuidkant is sinds 2011 een restaurant gevestigd. 

De molen is geschilderd door Vincent van Gogh.

Wat ik ook superleuk vond is dat ik voor de eerste keer het ORANJETIPJE zag. Elk jaar hebben we het daar over, want er bloeien dan ook nog vaak Pinksterbloemen en daar legt het oranjetipje graag de eitjes. We hebben nog getracht om er zelf een foto van te nemen, maar hij en zij gingen echt nergens zitten en deden ze dat wel, dan was het te kort om te fotograferen. Ellen stuurde me nog deze foto van het www. Dankjewel. Nou mijn dag kon niet meer stuk en als het nog gaat lukken proberen we na de vakantie nog een tochtje te plannen.

(bron Wikipedia)

 

Jarig !

Afgelopen zondag kon ik er weer een jaartje bijschrijven en daar ben ik blij mee. 74 jaren tel ik nu en enkele weken geleden, bij de jaarlijkse "APK" zal ik maar zeggen, was alles prima in orde. We proberen in goede conditie te blijven, gezond te eten, maar je hebt niet alles in de hand, dat beseffen we terdege. Het was een gezellige dag met vrienden en familie en ik ben echt  verwend, een peperplant waar ik deze week al lekker van kan oogsten, een mooie Oleander, nog bloemen die hier niet op de foto staan, lekkere bonbons, cadeaubon om zelf wat te kiezen, een leuk pakketje met streekproducten en niet te vergeten, post in de brievenbus. Genoten heb ik ervan en ik hoop er nog wat jaartje bij te kunnen schrijven.