Herfstvakantiekoeken .

De Herfstvakantie is hier al lang en breed voorbij en de koekjes ook al lang op want die waren zó lekker. Samen met onze twee oudste kleinzonen heb ik ze gebakken. En omdat ze lekker waren en heel makkelijk te maken, geef ik hier het recept voor degene die zin hebben in ook zo'n lekkernij bij de koffie of thee. Trouwens ook bij warme chocolademelk niet te versmaden.

Cranberry-havermoutkoeken.
12 stuks of als je de balletjes kleiner maakt heb je er natuurlijk meer.

100 g lichte basterdsuiker + 150 g ongezouten roomboter, in blokjes en op kamertemperatuur + 200 g volkoren speltmeel + 1 volle el keukenstroop + 75 g havermout + 150 g gedroogde cranberry's + 25 g gebroken lijnzaad.  Bakplaat bekleed met bakpapier + taartrooster.

Verwarm de oven voor tot 200º C. Kneed in een kom met de hand alle ingrediënten tot een samenhangend deeg.
Verdeel het deeg in 12 stukken. Rol elk stuk tot een bolletje en druk het plat tot een ronde koek van 1 cm dik. Leg de koeken op de bakplaat.
Bak ze in de voorverwarmde oven in 15-20 min. goudbruin. Laat de koeken op een rooster afkoelen en knapperig worden.

N.B : Ik had geen ongezouten roomboter in huis en gebruikte gewone boter, ook lekker hoor !
         

Donker.

De Nacht van de Nacht, het jaarlijkse evenement georganiseerd door de Natuur-en Milieufederaties. In het hele land worden evenementen georganiseerd in het donker en doven veel bedrijven en gemeenten lichten van gebouwen en reclameverlichting. Dit jaar al voor de 14e keer. Ik hou het hier maar weer in het klein, wat licht getemperd wat lampen uitgedaan en net als vorig jaar weer een pompoen bewerkt voor wat sfeerverlichting, het is er tenslotte de tijd voor. Ik zag er heel veel op Pinterest en het is deze geworden. Links op de foto is hij nog onbewerkt en eigenlijk vond ik het model niet zo mooi maar toen hij klaar was viel het niet eens tegen. Alhoewel ik die van VORIG JAAR origineler vond. En vannacht lekker weer de tijd terugzetten naar normaal, is het morgenvroeg als we op de fiets stappen minder koud.

En nog drie erbij.

Het is zo leuk om een beetje te experimenteren met de tasjes. Ik was eigenlijk aan het zoeken naar een broche en, verdorie, ik kan hem nergens meer vinden maar kwam wel de roos tegen. Ooit gekocht voor op een jurk maar toen puntje bij paaltje kwam vond ik het wat overdreven staan. Op het tasje vind ik het wel feestelijk en mijn dochter zag het ook wel zitten. De bovenrand van het geruite tasje is van spijkerstof en laat ik nou in de doos waar de roos lag een blauwe dasspeld vinden die tegelijkertijd ook een pennetje is. Het linker tasje is voor mijzelf, het is iets hoger dan de andere i.v.m het tafereel dat er natuurlijk wel helemaal op moest. De stof kocht ik jáááren geleden en laat de kleuren nu perfect passen bij mijn nieuwe winterjas. Zo komt alles toch nog van pas.

België.

Schoonzoon was met de kinderen afgelopen maandag vertrokken naar de camping. Onze dochter kon woensdag pas daar naar toe, en net als vorig jaar mochten wij haar daarheen brengen. Prima want wij hadden daar vorige keer heerlijk gefietst. We zouden dus dezelfde route weer fietsen maar wel andere foto's proberen te maken. Ha, dat is wel gelukt want manlief had de route veranderd. Een gedeelte was hetzelfde maar een groot gedeelte niet en het laatste gedeelte was helemáál anders. Dat kwam omdat er langs het kanaal Bocholt-Herentals gewerkt werd, je mocht er wel nog fietsen maar dat was echt niet te doen of je moest een MTB bij je hebben om over de kuilen en brokken van de kapotte weg te fietsen. We hebben het wel geprobeerd omdat we aan die kant van het kanaal moesten zijn maar het ging niet. We zijn toen omgedraaid en aan de andere kant gaan fietsen, in de veronderstelling dat we wel ergens weer over een brug terug zouden kunnen. Dat kon ook, ten langen leste, en met een flinke omweg zijn we toch terug gekomen op de camping. Normaal was de route zo'n 75 km maar door die toestanden werd het voor ons 104 km. Tel daarbij op dat de lunch was tegen gevallen en we 's-middags niet meer aan koffie waren toegekomen dan zeg ik, dat was me het dagje wel. Maar de natuur met al mooie herfst kleuren maakte veel goed, en last but not least, bij terugkomst op de camping werden we getrakteerd op een lekker etentje.

7000 km.

Jawel, we zijn weer 1000 km verder en dat gingen we natuurlijk vieren. Een prachtige dag was het, vorige week woensdag, 's-morgens nog wat aan de frisse kant maar de zon scheen al en over de weilanden hing een witte waas. We gingen richting Groesbeek om daar in een van onze favoriete tentjes koffie te drinken, daarna de Maas oversteken en in Cuijk zouden we lunchen. Zouden we, want ja, het liep wat anders. Op de dijk kwamen we het zusje van een dienstkameraad van manlief tegen, hadden we al heel lang niet gezien. Jullie hebben al zo vaak beloofd om eens op de koffie te komen en dat komt er maar niet van dus kom gezellig even mee. Het was ook gezellig en na de koffie besloten we om meteen maar door te rijden naar onze lunch. Ik stapte op de fiets maar niks hoor, ik kon trappen tot ik een ons woog maar mijn wielen deden niks. Ik dacht eerst dat de ketting eraf was maar nee, de boosdoener was het ding dat je op de foto ziet. Het is de houder voor de tandwielcassette. Daarin zit een pallen systeem en daar was door de jaren heen roestvorming ontstaan. Dat is niet raar want ik heb mijn fiets ook al zo'n 14 jaar. Volgens de fietsenmaker moet zo'n palletje ergens tegenaan komen of invallen waardoor het wiel word meegenomen (als ik het goed heb onthouden :-)) Einde fietstocht maar we werden (heel aardig) met de auto naar huis gebracht en C. heeft  daarna onze fietsen opgehaald. en die van mij naar de fietsenmaker gebracht. Om een lang verhaal kort te maken, afgelopen zondag gingen we alsnog de route fietsen.

De glazen boerderij.

Hier kwam ik dus al heel vaak voorbij en steeds dacht ik, wat goed bedacht om zo,n oude boerderij onder glas te bewaren. Vrijdag hadden Ellen en ik weer onze jaarlijkse herfst fietsdag, een geweldig mooie dag, niet alleen vanwege het nog altijd prachtige weer maar vooral het weerzien en door alles wat we elkaar te vertellen hadden. Ellen had een prachtige route uitgezocht en we begonnen met een rondje Oisterwijk, we dronken koffie op een terras, we gebruikten de lunch op een terras en op het eind van de middag dronken we nog wat fris op een terras, ja heerlijk heel de dag buiten. Dat laatste terras was bij de DE GLAZEN BOERDERIJ en opeens zei ze, knap gedaan hè, geen een steen aan te pas gekomen. Hoezo dat ?? nou het hele gebouw is van glas en daarop is met een moderne techniek de boerderij geprint. HIER lees je hoe men te werk is gegaan. Ik vind het schitterend !
Leuk einde van een mooie fietsdag, ik verheug me al op onze jaarlijkse lente fietsdag, van zoiets moet je toch een traditie maken, nietwaar ?

Drie kleine tasjes.

Dochter had op het w.w.w leuke tasjes gezien, en ik had zin om weer eens met stofjes te werken in plaats van met leer. Zij had nog wat spelden liggen en in mijn kisten lagen nog wel stofjes. Zij heeft alles geknipt en ik kroop achter de naaimachine. Met plakkatoen verstevigden we de stof, voordat de voering erin werd gezet. Er zit een klein binnenzakje in en een lusje om je sleutels aan te hangen, portemonnee, pakje zakdoekjes, lippenstift en de mobiele tel. kan erin, meer heb je toch niet nodig (soms). Het tasje sluit aan de bovenkant d.m.v twee magneetjes en de spelden zijn gewoon voor de sier. Leuk projectje !!!

Mandala 8.

Ik schreef al eerder over het HEILIG BOONTJE en dat er maar een van de drie was  opgekomen. Maar die ene heeft het goed gedaan, de plant was boven mij uitgegroeid. Het duurde wel lang maar uiteindelijk kwamen er toch boontjes aan. Spannend met het uitpakken of er ook een tekening op stond. Pff, ja hoor, niet allemaal even duidelijk maar toch leuk dat een zo'n boontje voor een schaaltje nakomelingen heeft gezorgd.
Ik heb ze meteen gebruikt om weer eens een mandala te leggen. De peulen en de boontjes liggen er en verder knipte ik uit de tuin de kleine pluizen van de uitgebloeide CLEMATIS VITALBA en de grote van de CLEMATIS TEXENSIS PRINCESS DIANA. De witte bloem in het midden plus de losse blaadjes zijn van onze witte herfstanemoon maar ik heb daar niet de exacte naam van.
Wil er volgend jaar ook iemand wat HEILIGE BOONTJES in de tuin (pot) dan laat het maar weten. Ik verstuur ze dan per leuke snailmail, laten we zeggen naar de eerste zes reacties.