vrijdag 27 september 2019

READING ... Crea 5219.

Vorige week had ik de letter sjabloon van Bo geleend en natuurlijk ook het resultaat laten zien. En oma, wat is het woord van volgende week ? Reading, oh lezen dus. Heb je soms een idee vroeg ik. Nou je zou wat over de boeken scouts kunnen doen zei ze en zo geschiede.
Bo doet daar ook aan mee en het wordt vanuit de bibliotheek georganiseerd.
Vanaf groep 6 van de basisschool kun je meedoen en je krijgt dan elke maand een of meerdere boeken mee naar huis, maar niet iedereen krijgt hetzelfde boek mee. De bedoeling is dat ze een recensie schrijven. Een keer per maand komen ze bij elkaar om te vertellen waarover het gaat, wat ze ervan vonden, of het goed is of niet natuurlijk en waarom.
Soms maken ze (met een app) een Stop Motion = veel foto's achter elkaar zetten en dan krijg je een filmpje (over het boek natuurlijk)
Ik vroeg of ze mij een boek kon aanraden, de Explorer Academy zei ze meteen, of Diego Zonnesteek en ik koos voor de laatste. Waarom zou ik dit moeten lezen Bo, nou het is leuk omdat het fantasie is, maar als alles wat er gebeurd mogelijk zou zijn is het goed voor de wereld. Het is spannend en interessant  voor jonge wetenschappers. In de boeken komen ook milieu problemen, pesten en....enfin, allerlei onderwerpen die op dit moment ook spelen, aan de orde.
Ik koos ook voor deze boeken omdat ze ze gekocht hadden (ze waren dus al in huis dus) toen de schrijver, Maurits van Huijstee, in de bieb was en hij er zijn handtekening in had gezet (liet ze trots zien).
Het zijn twee dikke boeken ( meer dan 300 blz.) en in elk boek staan twee verhalen.
Ik ben er nu aan begonnen want de enthousiaste boekenscout had me wel nieuwsgierig gemaakt.


dinsdag 24 september 2019

Mandala 10.

Vorige week keek ik bij onze dochter eens naar buiten en zag dat er best nog wel wat kleur te zien was in haar tuin. Dat vroeg natuurlijk om een mandala. Ik vond dit ronde bord, maar achteraf hoorde ik dat het een onderdeel was van het kijkglas, dat overgebleven was uit de deur van een oude wasmachine. De ronde bak heeft ze ook nog en wordt gebruikt als schaal. kijk wie wat bewaard heeft wat en nu kon ik er mooi deze creatie op leggen.

zondag 22 september 2019

Happen en trappen.

Net als vandaag, was het vorige week ook zo'n schitterend weer. Gelukkig maar want we hadden afgesproken om te gaan fietsen met kinderen en kleinkinderen. We hadden happen en trappen geboekt zodat je van gerecht naar gerecht kon fietsen. Wanneer je hebt besproken en het zou ontzettend slecht weer zijn of je kunt door het een of ander niet, dan kun je het één keer uitstellen. Gelukkig ging het door want het is toch altijd moeilijk om een datum te vinden dat iedereen kan. We begonnen met koffie en appeltaart in Ravenstein , daarna fietsten we naar het voorgerecht in Megen of Mège, zoals we dat hier zeggen. In mijn beleving staat de laatste E verkeerd op deze vlag maar, misschien bedoelde men er wat anders mee, wat mij ontgaat. Megen kreeg in 1357 stadsrechten en in 1386 werd het stadje beveiligd door middel van een stadsmuur met vier stadspoorten. Één van de poorten was de gevangenpoort, die met de gevangentoren een eenheid vormde. Deze toren heeft alle oorlogen en aanslagen op Megen overleefd.

Daarna trapten we verder naar de soep, die werd geserveerd bij een Bierbrouwerij in Oijen. Onderweg even een stop en een fotomomentje waarbij onze zoon even moest stunten.

En wie deed hem na, juist, zijn zoon.
Verder weer met het pontje over de Maas naar het hoofdgerecht in Appeltern en als laatste, het toetje in Niftrik. Al bij al toch wel een pittig tochtje voor de kleinkinderen want alles bij elkaar trapten ze toch ruim 61 km weg. Ik vond dat ze het geweldig goed hadden gedaan, petje af hoor.

vrijdag 20 september 2019

FALL ... Crea 5219.

Het woord deze week bracht enige verwarring. Vallen dacht ik en dat woord zat in mijn hoofd. Ik kwam niet echt op een idee, maar toen las ik op een blog dat het HERFST moest zijn. Hè, HERFST is toch AUTUMM ? Alle twee de woorden worden gebruikt, in de Verenigde Staten en Canada is FALL gebruikelijker en in het Verenigd Koninkrijk, AUTUMM. Ik was dus mooi op het verkeerde been gezet, maar goed ik heb er toch nog wat van gebakken. We fietsten veel deze week en de paddenstoelen komen al voor de dag.

Wat zijn ze mooi hè, vooral de onderkant vind ik prachtig. Daar was ik gisteravond mee bezig om er iets van te maken in mijn boek, maar dat is gigantisch mislukt. Ben toen maar naar bed gegaan en toen we vandaag weer op de fiets een tochtje maakten zag ik héél rood blad. Ik vind dat het blad van de bomen nog niet echt aan het verkleuren is, alles blijft nog zo groen en er valt nog weinig (behalve eikels) maar dit blad is van de braamstruik en dat zag er al herfstachtig uit. En ja, het kan zomaar omslaan en dan zullen ze met z'n allen, lekker naar beneden vallen.


dinsdag 17 september 2019

Verjaardagscadeau.

Met mijn verjaardag had ik van onze dochter een (leren tassen maken) workshop cadeau gekregen en afgelopen zaterdag gingen we samen naar Dordrecht. HIER in het atelier ging het allemaal gebeuren. We hadden allebei gekozen om een grote tas te maken waar we heel de dag voor nodig hadden en ook zelf op de machine mochten naaien. Nou ik kan je vertellen, het was een super fijne machine, hij naaide zo makkelijk door 4 lagen leer of je door een pakje boter ging.

Het begon met het kiezen van een kleur leer. Er was volop keus en dan is het best nog moeilijk. Hier de kleur van onze dochter en ik koos een soort blauw/zwart. Het patroon van de verschillende onderdelen moesten we zelf op het leer tekenen, met een priem of met een pen naar gelang de kleur van het leer. Alles werd heel goed uitgelegd door de enthousiaste lerares.

Lekker ook waren de grote tafels om aan te werken. Hier waren we bezig met de handvatten en dat was best een hele klus om ze mooi uit te snijden en uit te knippen, maar het lukte.

 We leerden  dat plakken ook wel heel gemakkelijk werkt om onderdelen goed op hun plaats te houden wanneer je gaat naaien, want leer beweegt dus dat gaan we thuis nu natuurlijk ook doen. De lange reep leer mooi recht snijden vergde ook nog wel enige oefening, het werkt toch allemaal anders dan met stof.

Het was een leerzame dag en hier het resultaat. De tassen liggen  dubbelgevouwen dus ze zijn eens zo lang en er zit ook nog een binnenzak in.
Prachtig weer was het dus de deuren van het atelier stonden heel de dag open en de lunch aten we lekker in de tuin.
Een geweldig verjaardagscadeau waar ik nog lang van ga genieten.



vrijdag 13 september 2019

TREES ... Crea 5219.

Ooit zat ik op een schilderscursus en ik herinner mij dat we toen verschillende weken hebben gewerkt met het thema BOMEN. Iedereen moest een boom kiezen, ik koos de olijfboom, we kregen een dummy en daar werd van alles in genoteerd over de boom. We moesten foto's inplakken, collages maken, opschrijven welke kleuren we gebruikten en hoe we die hadden gemengd. Het werd een dik plakboek en ik heb dat deze week weer eens ingekeken. Ik zag toen dat ik er ook gedichten in had staan. Een gedicht was meegebracht door een mede cursist, zij had borstkanker en daags ervoor chemo gehad.
Ze had 's-nachts slecht geslapen las ik bij mijn aantekeningen maar wou toch graag even naar de les komen. We hadden toen ook wel een hele fijne groep moet ik zeggen. Ze schilderde niet mee, maar wou er gewoon even bij zijn. Het is het gedicht wat zij meebracht, dat ik hier publiceer bij mijn  olijfboom.

Hebben de bomen in het bos allemaal een mooie, rechte stam ?
Nee ! 
Iedere boom heeft zijn eigen pijn, zijn eigen worsteling.
Iedere boom is wel ergens krom en knoestig,
verwrongen door de omstandigheden,
misvormd, omgehakt. gespleten door de bliksem,
zijn bast beschadigd en door dieren aangevreten.

Een boom groeit niet zonder pijn en lijden,
maar hij groeit uit volle glorie,
omdat hij zijn pijn aanvaard heeft en
het hele proces zijn loop heeft laten hebben, 
zonder het te ontkennen.

                                                                                                  Mansukh Patel.




woensdag 11 september 2019

Buurvrouw van vroeger.

Het is weer bijna drie weken geleden dat we gingen fietsen. We, daarmee bedoel ik, onze allereerste buurvrouw ( Rikie ) van toen we pas getrouwd waren en in ons eerste huis woonden. Manlief had een mooie route voor ons uitgezet en we zouden, ieder vanuit de eigen woonplaats, fietsen naar Heeswijk-Dinther. Daar begonnen we natuurlijk met koffie en gebak en  vooral, bijkletsen.





We fietsten een gedeelte van een Molenroute en in eerste instantie zouden we ook lunchen in een molen, maar helaas was die net op die dag gesloten.
Deze passeerden we ook, maar daar kon je niet eten. Het is Beltmolen Windlust in Vorstenbosch en werd gebouwd in 1860 als grondzeiler.
Rond 1900 verhoogde men de romp en werd er een Beltmolen van gemaakt en maalde koren.
Door de tijd raakte hij in verval.
Na restauratie draait sinds juni 2008 de molen opnieuw.
We fietsten door de bossen en kwamen door verschillende dorpen en in een daarvan zagen we deze rij pas geschoren ganzen in een tuin. Een heel werk lijkt me dat om bij te houden.

Vóór het huis stond ook nog een paard aan een boom vastgebonden. W e vonden het wel een foto waard. Volgens mij ben ik hier járen geleden ook eens langsgekomen en was er toen een mevrouw, achter het huis, bezig met het maken van poppen van stro of takken, dat weet ik niet meer precies. Wat ik wel weet is, dat ik het heel mooi vond. Vind het toch ook wel een soort van kunst.

Nog meer kunst, deze uil, ter plekke gezaagd uit/op de bovenkant van een dode boom.
In de tuin bij het huis was een man bezig en we vroegen of hij dat had gedaan.
Nee, dat is gedaan door een echte kunstenaar vertelde hij.
Ik heb zo iemand wel eens bezig gezien en het gebeurd met een kettingzaag, knap hoor.

Een heerlijke fietstocht was het, een heerlijke lunch hadden we en och och wat hebben veel gekletst.
Toch waren we eigenlijk nog niet uitgepraat toen we naar huis gingen.
Weet je waar ik nog het meest blij van werd, dat we dit na al die jaren nog samen kunnen. Ja, want onze "buurvrouw" is 82, geweldig toch !

Op weg naar huis zag ik nog een kunstwerk, even afgestapt om deze muurschildering vast te leggen.
Was dus ook wel de dag van de onverwachte kunstwerkjes.



maandag 9 september 2019

6000 km.

"Het bewoonde landschap", dat is de naam van dit kunstwerk.

Een spiegel van de wijze waarop de bebouwing van Balgoij in het landschap staat

De geborgenheid van de bebouwde plekken staat er in contrast met het weidse landschap en zijn mysterieuze verten.

Overal blijf je tussen de bebouwing door de verte ervaren.

Tekst stond op het paaltje.

Het staat er al sinds 1999, we fietsen hier al jaren voorbij en we hebben het, toen het er pas was geplaatst, ook gefotografeerd. De kunstenaar is Adri Verhoeven en laat dat nu degene zijn van het KUNSTWERK dat we afgelopen zomer zagen op de Veluwe. Ik wist het niet hoor, maar toen we hier enkele weken geleden weer langs reden kreeg ik zomaar een helder ogenblik. Stop riep ik, even wat controleren en ja hoor, mijn vermoeden was juist.

Die dag passeerden we ook de 6000 km, maar van de lunch waarop we onszelf trakteerden heb ik geen foto deze keer, we waren zó verbouwereerd, dat we het vergaten. Het was ook echt niet de moeite van het fotograferen waard, we zaten gewoon op het verkeerde terras. Het was warm en we zochten een plek in de schaduw. Nou dat was niet moeilijk, er waren maar enkele tafeltjes bezet op het terras waar we gingen zitten en op de andere terrassen zat je in de zon of onder de parasol, maar daar was alles bezet. We dronken wat en vroegen naar de lunchkaart, nou die was heel beperkt. We kozen voor een tosti en meestal is het niet alleen een tosti, maar krijg je die "aangekleed" zal ik maar zeggen, geserveerd. Maar deze keer ècht niet, er lag nog wel een hoopje rauwkost bij en een klein bakje met ketchup. Hij blonk uit in eenvoud, zo zal ik het maar noemen en daarvoor hadden ze alles bij elkaar een uur nodig.
We weten nu in elk geval waar we nooit meer gaan zitten, ook al is er nog zoveel schaduw.
Verder hadden we wel een heerlijke fietstocht die dag hoor !!


zondag 8 september 2019

Etiketten.

Vorige week maandag was Bo onverwachts een hele dag vrij van school. In de ochtend had ik al een afspraak staan maar,  opa was thuis dus kon ze wel bij ons komen. Nou en dat was weer gezellig hoor, heel de middag geknutseld. Ze had krimpfolie meegebracht, jaren geleden was dat ook helemaal in en volgens mij noemden we het Krimpie dinkie. Nu is het wéér helemaal je van het, dus daar zijn we lekker mee bezig geweest. Ook hebben we weer gezellig pompons zitten maken, ook altijd een heel gezellig werkje. Helaas heb ik daar helemaal geen foto's van.
Maar wel van de etiketten die Bo 's-morgens had gemaakt. De dag ervoor had ik appelmoes gemaakt, waarbij Brun nog even had meegeholpen om de appels op stukjes te snijden. Jaja, ik zet hier iedereen aan het werk :-)  Voor Bo had ik papier en stiften klaar gelegd en gevraagd, als ze zin had, of ze voor de appelmoespotten, etiketten zou willen maken. Ik had drie potten met kaneel, maar daar houdt Bo niet van, dus ook drie potten zonder. Nou en hier het resultaat, niet alleen etiketten, maar ook de deksels nog versierd. Ik hou daar wel van, eigen ideeën ergens aan toevoegen.
Mooi Bo, zei natuurlijk een trotse oma ;-)


vrijdag 6 september 2019

SOUL ... Crea 5219.

Bij het woord "Soul" dacht ik meteen aan muziek en niet aan het woord "Ziel", alhoewel deze muziek zeker met hart en ziel wordt gezongen. Toen onze kleinzoon (hij is 9) deze week tijdens het eten opeens een nummer begon te zingen van Otis Redding, ook een Soul zanger, wist ik het zeker, dit moet het zijn. We waren heel verbaasd dat hij dat zomaar zong, maar hij hoorde het heel vaak omdat het op de "playlist" staat die in de auto beluisterd wordt.
Ik overwoog nog even om iets met Otis te doen, maar heb toch gekozen voor ARETHA FRANKLIN omdat haar bijnaam Queen of Soul is.
De afbeelding van haar vond ik op het internet.
Heb weer gewerkt met Gesso, daarna gele verf omdat dat ook in de afbeelding zit. De letters wou ik eigenlijk in de andere kleuren, maar op het zwart kon ik alleen maar met wit kleuren en op het geel kwamen de verschillende kleuren ook niet goed over, dus heb ik het maar simpel gehouden.

woensdag 4 september 2019

Paardenmelk.

Vandaag iets heel anders dan de fragiele borduursels en haakwerken van gisteren. We brachten een bezoek aan een PAARDENMELKERIJ - ZORGBOERDERIJ. Echt fantastisch, er wordt zowel dagbesteding als 24-uurs zorg aangeboden. Ik sprak daar een meisje dat er al negen jaar woont en in die negen jaar heeft ze daar erg veel geleerd. Ze was er ook bij met de rondleiding wist over de verschillende werkzaamheden wat te vertellen. We zagen natuurlijk het melken en we dronken paardenmelk. Het schijnt goed te zijn voor de darmflora, huid, maag, bloeddruk, cholesterol, doorbloeding en voor mensen met een koemelkallergie. De melk smaakt goed, is dunner dan koemelk, maar dat komt natuurlijk omdat het minder vet is. Men heeft trouwens ook crème voor de huid.


Wanneer de paarden worden gemolken, staan de veulens apart en het was mooi om te zien dat na het melken, toen het hek werd open gemaakt, de veulens naar hun moeder toe renden en er was er niet een bij die de verkeerde afslag nam. Het was goed om te zien dat mensen met een beperking zoveel mogelijkheden krijgen/hebben om wat te leren en met veel plezier hun taken uitvoerden. Voor ons ook een leerzame middag.

N.B op de bovenste foto zitten witte vlekken, weet niet hoe dat komt, maar dat zoeken we uit.


dinsdag 3 september 2019

Textiel 2.

Nog één keer wat over de TEXTIEL BIENNALE, maar dan wat fragieler werk. Dit is van Monika Supé en is gemaakt van (gehaakt) dun binddraad ( metaal) en daarna gevormd tot open figuurstructuren. Ik vind ze echt geweldig mooi om naar te kijken. De schaduw op de muur gaf nog een mooie toevoeging aan het geheel.

Mooi vond ik  het borduursel, ook met héél dun garen, op grote oude lappen. Meestal houd ik er niet van wanneer iets kapot is en ik moet zeggen dat die gaten van mij nu ook niet hadden gehoeven, het voegt in mijn ogen niks toe aan het geheel, maar goed ik ben geen kunstenaar. De kunstenares is Kristine Fornes, er hangt van haar ook heel kleurrijk werk en dat kun je nog gaan bekijken tot 6 oktober.

Dan nog even wat grappigs. De medewerkster die aan de kassa zat zei meteen "vergeet niet om  het toilet te bezoeken". Nou dat vergeet ik meestal niet en aangezien we al een tijd onderweg waren, moest ik er ook meteen naar toe. Nou en daar zagen we dit.






zondag 1 september 2019

Textiel.

Elk jaar reizen we één keer naar Rijswijk. Het ene jaar naar de papier biënnale en het andere jaar naar de textiel biënnale. We doen dit al verschillende jaren en zijn nog nooit teleurgesteld. Kijk er zijn natuurlijk altijd dingen bij die je niet mooi vind, smaken verschillen nu eenmaal en dat is maar goed ook.
Meteen bij binnenkomst zagen we dit hangen, een werk van Anna Astapova, een breiwerk. Het ziet er heel zacht en aaibaar uit, het is tenslotte ook gemaakt van wol. Eerst stonden we te kijken en zagen alleen de verschillend gebreide vlakken, maar opeens zagen we ook letters die een woord vormden. HIER een stukje over haar leven en manier van werken. Er hingen verschillende werken van haar, hieronder nog twee maar dan met meer kleur.

Er hingen gigantisch grote werken, en dit werk was er ook zo een, twee ogen waar tranen uit vloeien zodat het werk doorloopt over de vloer. C. vond dit heel mooi en begon dan ook meteen te fotograferen. Hij vond het vooral mooi omdat er stukken geknoopt waren op dezelfde manier zoals wij vroeger ( zo'n 50 jaar geleden ) een tapijt hebben geknoopt, namelijk met de Smyrna knoop techniek.

Dit is een werk van Marianne Thoermer (UK).
Nog even laat ik wat creaties zien die ik erg mooi vond, maar dat komt vast weer omdat ik zelf graag met stoffen werk.

De drie jassen zijn gemaakt door Nigel Cheney. Hij stelt met vintage textiel objecten samen. Het hergebruik transformeert vergane glorie tot "toekomstige erfstukken".
Het andere werk is van Josefina Concha. De natuur is haar inspiratiebron, elfenbanken, schimmels, zwammensoorten, boomschors. Ze vormt zacht textiel om tot objecten met een bepaalde stevigheid. Ze creëert volume en welvingen door gelaagd te stikken. Zacht (doek) plus zacht (draad) wordt stug en stevig. HIER nog meer werk van haar. Er was ook heel fragiel werk te zien, maar daarover, een volgende keer.