DRIEHOEK ... Crea 5220.

Ik was de laatste tijd al regelmatig bezig met het maken van kaarten met "Thuisblijfhuisjes" erop van vilt. Heb er al heel veel verzonden en terwijl  je daar dan mee bezig bent, krijg je ook weer andere ideeën.
Daarom besloot ik voor deze weekopdracht, die ideeën uit te proberen.

Van de huisjes linksboven is de omtrek genaaid op de naaimachine en daarna ingekleurd. Had het natuurlijk ook andersom kunnen doen.
De huisjes linksonder zijn van vilt. Gewoon erop geplakt.
Voor de huisjes rechtsonder heb ik eerst stempels gesneden, dus al die driehoekjes zou ik nog vaak kunnen gaan gebruiken, ook voor andere modellen. Het zijn tenslotte probeerseltjes.

En als laatste die van rechtsboven, gewoon alleen het dak ;-) maar wel een driehoek hè !

Ik ging naar Bommel......

Ik ging naar Zaltbommel, nee niet om de brug te zien uit het bekende sonnet van MARTINUS NIJHOFF, maar om een andere reden (daarover binnenkort meer).
Wel zag ik een ander gedicht, bij de ingang van een fietstunnel. De tunnel, geopend in 2016, is een eerbetoon aan Fiep Westendorp, die toen 100 jaar geleden in Zaltbommel werd geboren en daar haar jeugd heeft doorgebracht. In de volksmond wordt de tunnel al "Fiepstunnel" genoemd.

Haar allereerste opdracht was het maken van illustraties voor de VVV-Gids van haar geboorteplaats, in 1937.

De schilderingen in de tunnel zijn gemaakt door kunstenaar Gayan de Muynck en zijn team, die in 2012 ook al een fietstunnel in Kapelle, de geboorteplaats van Annie M.G Schmidt, versierden met tekeningen van Fiep.
Het was leuk om dat zo onverwacht tegen te komen. mijn foto's zijn niet zo super gelukt, en er waren er nog veel meer, maar je krijgt toch wel een beeld van hoe leuk het in de "Fiepstunnel"is.

Onderzoek.

Wij fietsen regelmatig langs de Waal. Zo ook vorige week en opeens zag ik daar gekleurde bakjes aan een paaltje hangen tussen het gras en de wilde bloemen en een eind verder weer zo'n zelfde bakjes, een wit een blauw en een geel, nou dat maakt nieuwsgierig. Er hing ook een brief bij zag ik, even stoppen dus om te lezen.

Gelieve niet aan te raken las, dat doen we dan ook niet. Hier wordt onderzoek uitgevoerd door de Radboud Universiteit en wanneer je meer wou weten kon je contact opnemen. Eronder stond het e-mailadres van de student.
Dat deed ik en kreeg meteen een vriendelijke mail terug.
Hij doet onderzoek naar insecten voor de Radboud Universiteit. Het onderzoek wordt meerdere jaren achter elkaar uitgevoerd, elk jaar door een andere student. Door het onderzoek meerdere jaren uit te voeren wordt er niet toevallig één goed of één slecht jaar bemonsterd maar kan er echt een stabiele conclusie uit getrokken worden.

De gekleurde bakjes zijn geplaatst voor onderzoek naar bijen. hij wil daarmee achter het antwoord op de volgende vragen komen ; hoe zit het nu eigenlijk met de bijen op de dijken, hoeveel soorten vinden ze, en zijn het ook rode lijst soorten ? Verder wordt er een vergelijking gemaakt tussen bloemrijkere en bloemarme dijkstukken. De bloemrijkere stukken hebben meer voedsel en structuur te bieden, maar worden daar nu ook echt grote verschillen in bijen gevonden ? Door die vragen te beantwoorden willen ze inzichtelijk maken hoe belangrijk die bloemrijke stukken zijn voor insecten.

Dat was toch al heel wat informatie, maar wanneer ik nog vragen had kon ik nog een mail sturen of aanspreken als ik hem zie op de dijk. Hartstikke aardig toch en toen ik dit allemaal op me had laten inwerken heb ik nog eens gemaild, want ik had toch nog wat vragen en weer kreeg ik heel snel antwoord.

Hier het antwoord op mijn vragen over de kleuren van de schaaltjes en over de vloeistof en hoe je nu kunt weten of zien hoeveel soorten er rondvliegen.

De bijen worden aangetrokken tot de gekleurde schaaltjes net als tot bloemen. Sommige bijen zijn generalistisch en komen op meerdere bloemen af en sommige bijen zijn specialistisch en komen maar op één kleur of zelfs één soort af. Er is onderzoek gedaan naar welke kleur(en) het beste werken in het aantrekken van bijen. Hieruit is gebleken dat een combinatie van wit, geel en blauw het beste werkt en dat zo het grootste deel van de bijen gevangen wordt.

De vloeistof die erin zit is water met een druppel afwasmiddel. Dat is niet om de bijen te lokken maar ze kunnen er dan niet uit vliegen. Voor dit onderzoek is het belangrijk dat men weet hoeveel verschillende soorten bijen op de dijk voor komen en ook of er rode lijst soorten voor komen. Nu zijn er in Nederland ongeveer 350 soorten bijen en soms verschillen ze qua uiterlijk nauwelijks maar kan het toch een hele andere soort zijn met andere eisen en dus een andere betekenis voor het gebied. Hierdoor is het nodig om de bijen mee naar het lab te nemen zodat daar met gebruik van een binoculair goed gekeken kan worden om welke soort het gaat.
De vallen staan maar twee dagen, het is dus niet dat een groot deel van de bijen weggevangen wordt maar puur de nodige aantallen die nodig zijn voor het onderzoek.

Ik vond het interessant om een beetje te weten hoe zo'n onderzoek gaat, daarom heb ik alles hier op mijn blog gezet want misschien zijn er nog meer die dat vinden.
Natuurlijk heb ik wel eerst om toestemming gevraagd.
Dankjewel Barry en succes met het onderzoek en je studie.

4000 km.

Wie had dat gedacht, voor de derde keer sinds de "intelligente" lockdown, konden we onszelf trakteren op een lekkere lunch vanwege het passeren van de 4000ste kilometer.
En ja, we hebben nu ons plekje wel gevonden. Deze voortreffelijke lunch gebruikten we natuurlijk weer bij "Le Blanc", het kleine familierestaurant waar we het echt naar onze zin hebben.
Ook deze keer lag er een kaartje klaar met het recept, om door te geven.
Mond tot mond reclame hè, dat werkt meestal goed.

SALADE MET PERZIK EN WALNOTEN.
( voor 4 personen)
1 grote krop ijsbergsalade - 2 appels - 1 eetlepel citroensap - 5 halve perziken (mag ook uit blik) - 60 gram walnoten - 3 eetlepels sinaasappelsap - 4 eetlepels dressing op yoghurtbasis - 1 zakje mix voor dipsaus Oriëntal.

Snijd de sla in reepjes en de appels in partjes.
Besprenkel de appel met citroensap, tegen het bruin worden.
Perziken in partjes snijden en de helft van de walnoten grof hakken.
Klop een sausje van sinaasappelsap, de dressing op yoghurtbasis en het zakje mix voor de dipsaus.
Leg de sla met de appel, perzik en de grof gehakte walnoten op een schaal.
Garneer met de hele walnoten en geef het sausje er apart bij.
Wij aten dit met notenrijst.

Bon appetit !

ATC-ruil.

Al een paar keer organiseerde Mieke, van MIEKEQUILT een ATC-ruil. ATC staat voor Artist Trading Cards en dat zijn kleine kaartjes met een vastgestelde maat (6,4 cm x 8,9 cm ) en daar maak je een klein kunstwerkje van. Je bent helemaal vrij om te doen wat je zelf wil, knippen, plakken, borduren, iets van stof, stempelen, of een combinatie van dat alles. Enfin, maakt niet uit wat.
Bij deze ruil moest je 3 kaartjes opsturen, een kaartje voor Mieke en de andere twee ruilt ze met andere deelnemers.

En dit is de post die ik kreeg toegestuurd. De grote kaart is geen ATC, maar een extraatje van Mieke zelf, evenals het ATC kaartje rechts daarvan met het landkaart envelopje, schitterend. De twee kaartjes, links, zijn gemaakt door FERRARA, zij doet niet mee met de ruil, maar vind het wel leuk om ze te maken en ze kan er wat van. Zodoende kregen we die extra. Het kaartje midden onder is van Josephine, prachtig !
Rechtsonder een collage met paars en groen van Simone, ook weer een kunstwerkje (geen blog adres)  Alles zat ook nog eens in mooie bijpassende envelopjes, fijne ruil was het Mieke.

N.B: het lukt me niet om een link te maken naar Josephine, ik kom steeds op wat anders uit.

Met mondkap 2.

Gisteren fietsten we een hele grote ronde. Koffie mee, krentenbollen mee en genoeg drinken in de bidons. Verschillende laagjes kleding aan, 's-morgens was het nog fris en het waaide flink, maar op een gegeven moment werd het behoorlijk benauwd. Dat vond deze "Turfsteker" ook, want hij heeft zijn mondkapje maar terzijde geschoven. We aten onze krentenbol hier op, op een bankje in Wilbertoord, het kleinste kerkdorp behorende tot de gemeente Mill en Sint Hubert en wordt omsloten door landbouwgronden in het westen en de bosrijke omgeving Molenheide in het oosten.
Wilbertoord is een betrekkelijk jong dorp. In 1837 stonden er nog maar zes huizen en in 1891 waren het er nog steeds niet veel meer dan tien.
Door de ontginning in de 19e eeuw ontstond er langzamerhand een heus dorp, al werd het in die tijd nog "Peeldorp" genoemd.
Op zoek naar een nieuwe naam werd inspiratie gezocht bij de patroonheiligen van het moederdorp Mill, Sint Willibrord. In de volksmond heette die Sint Wilbert, zodat Wilbertoord uiteindelijk de officiële naam werd voor het nieuwe dorp.
Dat is pas sinds juni 1945.
Ter gelegenheid van het 50-jarig bestaan werd in 1995 dit beeld onthuld van de "Turfsteker", wat herinnerd aan de begintijd, toen de heide op de schop ging en er turf, ook wel klot genoemd, werd gestoken.

Met mondkap.

We zijn de afgelopen weken al een paar keer met het pont overgevaren, altijd op een doordeweekse dag en meestal zijn wij de enigste fietsers en soms zijn er nog een of twee meer. In het weekend is dat blijkbaar anders en zeker met het mooie weer. Een paar weken geleden las ik in het streekblad dat het zó druk was geweest en men ook helemaal niet luisterden naar de instructies die gelden op het veer. Het was zelfs zó erg dat er in het weekend géén fietsers meer mee mochten. Eigen schuld dikke bult.
Notabene waren het ook nog eens veel ouderen en dan denk ik, waarom moet je nu persé in het weekend ? Ja ik snap dat niet hoor en zeker wanneer je dan ook nog eens de regels aan je laars lapt, sorry hoor !
Vandaag las ik in het krantje dat fietsers, weer welkom zijn op de Maasveren, natuurlijk ook met 1.50m afstand en vanaf de maand juni moet iedereen aan dek die zich niet in een afgesloten voertuig bevindt, een mondkapje dragen. Zal ik ook nog achter de naaimachine moeten om er enkelen te fabriceren die natuurlijk wel een beetje bij onze sportieve outfits moeten passen ;-)
Ik ben benieuwd !

Watertoren 3.

Niet ver bij ons vandaan (14km) fotografeerden we deze watertoren. We zijn er wel met een hele grote omweg naar toe gereden, met het pontje overgevaren en heerlijk langs de Waal gefietst om uiteindelijk, bijna weer thuis (na 80km) deze foto te nemen.
De watertoren in Leur is ontworpen door architecten Brouwer en Deurvorst en is gebouwd in 1960.
De toren heeft een hoogte van 40 meter en een waterreservoir van 800 m³.
Vond HIER nog een leuk stuk over de lange weg er naartoe, men had zomaar geen waterleiding in die tijd. Nu is het een rijksmonument.

GEDICHT ... Crea 5220.

GEDICHT, vroeger schreef ik ze weleens zelf, járen geleden ! Nu schrijf ik er hier een neer, een dat ik al járen mooi vind.
Het is geschreven door HERMAN DE CONINCK "de man die zijn volk poëzie leerde lezen".
Dat wist ik niet hoor, maar Wikipedia wel !
Het gedicht vind ik mooi door de eenvoud, maar ook denk ik, nee ik weet het zeker, omdat wij een dochter hebben met rode haren en...….daar horen meestal ook sproetjes bij.
Achteraf had ik het al eerder kunnen gebruiken, bij het derde woord van dit jaar, STIPPEN, dat deed ik niet, maar nu dus wel.

POINTILLISME
Sloten onder kroos, pointillisme
van groen, stilliggend geril
van begin, natuur die vijf miljard puntjes tegelijk
op haar i's zet.

Ik op mijn buik langs zo'n sloot.
Geef mijn bril eens. Puntjes op de i inspecteren
is mijn beroep en vooral: daarbij op mijn buik liggen.
Hoeveel puntjes heb je nodig voor groen ?

Hoeveel zandkorrels, zandkorzels, voor strand ?
Hoeveel mensen voor mensheid ?
Twee.
Iemand met sproeten, en iemand die ze telt.

Antonius van Egypte.

Twee pittige fietsrondjes waren het vandaag. Onze weer app gaf vanmorgen een windsnelheid aan van 31 km per uur, maar ja weet je wat het is, dan is er ook geen kip op straat en hoef je geen rekening te houden met 1.50 m. We gingen dus, na het eerste rondje van 30 km waren we weer thuis voor de koffie en plaspauze. Even op de weer app kijken, bleek het 37 km per uur te zijn geweest. Nou ja, het eerste rondje was gelukt, dan kunnen we het tweede ook en bovendien kwamen we dan weer langs deze kerk, waarvan ik de smalle toren met de open, gietijzeren spit heel mooi vind.
Het is de St.Antoniuskerk en die zijn er heel veel, maar vaak is het dan de St. Antonius Abtkerk.
Over deze, van Egypte, vindt je HIER nog informatie.
Deze foto's zijn niet vandaag genomen, de bovenste is van vorig jaar mei en onderdeel van een fotowedstrijd waar C. aan deelnam. Het thema was "Oud" en we hebben toen een middag rondgefietst en op kerkhoven gefotografeerd. Deze heeft hij toen niet opgestuurd, maar kwam nu van pas. De  onderste is ook door C. genomen, maar dateert van vijf jaar geleden en is op het einde van de dag genomen. Kwam ook goed van pas, de kerk is niet veranderd, maar ik hoefde niet bang te zijn (haha) dat mijn fototoestel weggeblazen zou worden vandaag.

SILHOUET ....Crea 5220.

Het fietsen slokt heel veel tijd op, niet dat ik dat erg vind hoor, want het is heerlijk weer en de natuur is zo geweldig mooi nu. Thuis ben ik ook bezig met van alles en nog wat, nog steeds huisjes van vilt maken, atc-tjes en verjaardagskaarten, want we zitten dik in de jarigen deze weken. En dan opeens is het weer vrijdag, werken in mijn boek, dat ga ik niet redden, maar het kan ook op deze manier.
Het woord is SILHOUET, ik weet natuurlijk wel wat dat is, maar zo goed als Wikipedia kan ik het niet beschrijven.
"Een silhouet is een visueel beeld van een ondoorzichtig object, dat een goed contrast heeft met de achtergrond en daardoor een duidelijke vorm, maar egaal van kleur is, doordat er weinig licht opvalt dat gereflecteerd zou kunnen worden, in verhouding tot de helderheid van het achtergrondlicht". Nou nou, een mondvol, maar ik dacht meteen aan deze foto. De fotograaf, gefotografeerd.
De foto is gemaakt in 2017 op 5 augustus tijdens een avondwandeling. We hadden een overnachting in Chalon-sur-Saône op camping Pont de Bourgogne. We waren daar al eerder, in 2006, en je kon er heerlijk eten herinnerden we ons. Maar...…….een andere eigenaar, het sanitair was wel vernieuwd, maar de goede keuken was verdwenen. Je kon er nog eten, maar daar was dan alles mee gezegd.
Gelukkig was het maar voor een nacht en hield ik er toch een mooie foto aan over.

Vrijheid.

Natuurlijk hingen we gisteren de vlag halfstok en keken 's-avonds naar de Nationale Dodenherdenking op t.v en zullen dat nog jaren blijven doen. Het was indrukwekkend en dat is het eigenlijk elk jaar weer, door de verhalen van de overlevenden, door de foto's en beelden die we al vaak zagen, maar waarvan er ook nog wel weer eens nieuwe opduiken op een zolder of een ruimte die ontdekt wordt bij een verbouwing. Altijd weer met trieste verhalen erachter, onmenselijk. Je kunt niet stoppen met herdenken en wel de vrijheid vieren.
Vrijheid zal iedereen op zijn eigen manier ervaren en er zijn zoveel verschillende definities van vrijheid dat ik de vrijheid neem om daar verder niet over uit te weiden want dan wordt het een  ellelang verhaal.
Ik wil alleen maar zeggen dat, ondanks de min of meer beperkingen van dit moment, we ongelooflijk vrij zijn en dit echt niet vergeleken kan worden met de oorlog, zoals ik soms in de krant lees of op t.v iemand hoor roepen.
Ik voelde me vandaag dan ook heel vrij, gewoon simpel genieten van ons gebruikelijke fietsrondje over de dijken. Bloemen plukken in de berm.

Onze krentenbol eten op een bankje tegenover deze Mini Bieb en als we zouden willen, een boek pakken en rustig in de zon gaan zitten lezen. Zomaar, omdat het kan.
Genieten van de natuur, van de Molens en de mooie boerderijen of dit hartstikke mooi boomhutje bij iemand op het erf. Zomaar wat dingetjes, niks bijzonders maar ik vind dat gewoon leuk.

JARIG !!!

Het is bijna een week geleden, dat er een grote envelop, gemaakt van een landkaart, door de brievenbus op de mat viel. Ha leuk post en ik had hem bijna opengemaakt, toen ik mijn verjaardagsdatum 30-4 zag staan. Oh, dan moet ik nog even wachten, als dat gaat lukken. Het is gelukt, al heb ik er wel tig keren mee in mijn handen gestaan. Dankjewel MIEKE, heel leuk met een prachtige zelfgemaakte kaart, een ATC kaartje in ook weer een landkaart zakje en een velletje, zelfgeschept papier, denk ik. Maar er was nog meer post, een kaart van MARTHY met daarin nog een klein lief ander kaartje. Een hele mooie kaart, ik houd van dat motief, van BETTIE en die gekocht was in, hoe kan het anders, het V&A museum in Londen. Nog een ATC kaartje, in mooie zelfgemaakte envelopjes, kwam van FERRARA, met mooi knip en plakwerk. Heel mooi weergegeven hoe wij vaak fietsen, over de dijken, langs de Maas, molens en boerderijen. Ik had alle post de avond van tevoren mee naar bed genomen en om 12 uur 's-nachts geopend. Dankjewel aan alle blogmaatjes, maar ook aan alle andere postverstuurders. Het was, ondanks de nog steeds geldende "intelligente lockdown" een dag met een gouden randje. Onze buurvrouw had een bos bloemen voor de deur gelegd, de kleinkinderen (2 en 4 jaar) van mijn broer zongen me toe door de telefoon, onze dochter en de kleinkinderen, kwamen 's-morgens op de koffie met gebak. We hadden de bank verzet zodat we goed afstand konden houden en 's-avonds kwam onze zoon met de kleinkinderen. Fijne cadeaubonnen kreeg ik nog, waarmee ik fietskleding kan halen en kutselspullen, waar ik heel blij mee ben, want dat begint hier nu al aardig te slinken.
Iedereen die in welke manier dan ook bijgedragen hebben aan deze dag, héél héél hartelijk dank.

VLOEIPAPIER ... Crea 5220.

Het woord deze week, VLOEIPAPIER, maar dat had ik helemaal niet in huis. Ja in een schoendoos zat nog wat, maar daar stonden reclame teksten op en aangezien ik nu niet ga winkelen, tsja......
Maar als de nood het hoogst is, dan is de redding nabij. We zaten lekker buiten in de tuin toen we opeens, hoi opa, hoi oma ik heb koeken gebakken, hoorden roepen. Het was onze jongste kleinzoon die aan de deur stond. Toen ik de deur opende zag ik een tasje staan en hij stond een paar meter naar achter, ja ze houden zich goed aan de regels van deze tijd. We hebben even staan kletsen en ik maakte natuurlijk het tasje open en je ziet het al, de koeken zaten verpakt in VLOEIPAPIER. Toen heb ik hem even verteld dat we héél blij zijn met de koeken, maar dat ik ook superblij was met het VLOEIPAPIER, omdat dat het weekwoord is (hij weet wel van mijn crea 5220) nou hij glunderde helemaal. Toen ging hij weer en riep nog ,houdoe opa, door het hek en stepte weg.

Wij hebben er natuurlijk van gesmuld, chocolade koeken met nootjes, lekker hoor.
Natuurlijk heb ik het vloeipapier niet zomaar weggegooid, ook al zaten er wat vetvlekken in, maar dat deert niet. Ik maakte er deze bloem van en aangezien het vloeipapier wat slap was heb ik er wat crêpepapier in verwerkt voor de stevigheid.